Filosofie

[Noel 80]

6 minuten geleden zei Robert Frans:

Als ik daar een eigen kijk op mag geven: de wil tot wereldverbetering is zeker een nobele wil, maar kan ook veel gevaren opleveren. Het kan je hoogmoedig maken, wettisch en te veeleisend voor jezelf. Zodra je namelijk gelooft dat jouw ideologie of leefwijze daadwerkelijk de wereld gaat verbeteren als iedereen net zo denkt of leeft, dan heb je natuurlijk het brandende verlangen dat iedereen daadwerkelijk zo doet. En het verlangen om de wereld zo te vormen, samen met gelijkgestemden, dat andersdenkenden dat inderdaad gaan doen. Desnoods onvrijwillig, als je daarvoor hartstochtelijk genoeg bent in je streven.

Het verlangen kan daardoor heel veeleisend en compromisloos worden: iets afdoen aan je streven zou dan verraad zijn aan je verlangen en aan de wereld op zich. Mensen die met je hierin optrokken, maar uiteindelijk toch weer de eigen weg gaan, kunnen aanvoelen als verraders, ook als hun redenen op zich legitiem zijn. En als het constant aanhouden van de gestelde hoge eisen niet altijd even goed lukt, of als je door je hoge idealen des te meer geconfronteerd wordt met ogenschijnlijke onverschilligheid en kwaad, dan kun je daardoor verbitterd en vermoeid raken.

De weg van Christus is daarom ook allereerst een innerlijke, geestelijke weg. Zoek eerst het Rijk Gods en al het andere zal je dan gegeven worden. Je wil moet zich niet verplaatsen naar de wereld, maar naar God, naar het behagen van uitsluitend Hem. Je zult Hem dan ervaren als een barmhartige Vader, die jouw heil voor ogen heeft en het heil van je naasten. Zijn idealen zijn hoog en zijn geboden zijn streng, zeer zeker, maar Hij weet dat wij zondaren zijn, zwak van geest, en nodigt ons daarom uit om allereerst bescheiden, liefdevol en zachtmoedig te zijn in ons streven en ons doen. Oók jegens andere mensen.

Je verbetert de wereld dus al door Christus na te volgen in gebed, sacrament en naastenliefde. Door in je eigen omgeving, naar de roeping die je ontvangen hebt, een licht te zijn. Sommige mensen worden geroepen om de missie in te gaan en dus daadwerkelijk in arme landen hele dorpen te bouwen en mensen te voeden, maar anderen worden geroepen om hun eigen werk thuis zo goed en edelmoedig mogelijk te verrichten. Je hoeft dus niet de wereld te verbeteren, maar enkel ervoor te zorgen dat je een goed christen bent, of een goed mens in het algemeen, en je eigen strijd tegen de zonde in jezelf voert.

Heel mooi omschreven. Het gaat er dan natuurlijk om dat je het beeld van de "betere wereld" afstemt met anderen. Waar misschien dus allerlei compromissen en polderen nodig is, en niemand echt helemaal tevreden zal zijn. Zelf-acceptatie is acceptatie dat je niet helemaal tevreden hoeft te zijn? Dat zal voor sommigen misschien nooit mogelijk zijn.

[Kaasjeskruid 994]

17 uur geleden zei Noel:

Hoe zie je dat precies: verlost worden/raken van wil tot wereldverbeteren?

Het zou toch eigenlijk jammer moeten zijn als je dat moet opgeven?

Een reactie van Jezus op een dergelijke wereldse kwestie:

En een uit de schare zeide tot Hem: Meester, zeg mijn broeder, dat hij met mij de erfenis dele. Maar Hij zeide tot hem: Mens, wie heeft Mij tot een rechter of scheidsman over ulieden gesteld? (Luk.12:13-14)

Hebben we hier te maken met een onverschillige Jezus? En staat dit niet haaks op:

Zo dan, terwijl wij tijd hebben, laat ons goed doen aan allen, maar meest aan de huisgenoten des geloofs. (Gal.6:10)

Ik denk maar zo: mijn EHBO diploma wordt direct ingezet mocht ik iemand tegenkomen in de straten die hier baat bij zou kunnen hebben. Maar ik ga er niet speciaal de straten voor afstruinen. En ik vraag mij af waarom Paulus zo expliciet doelt op de huisgenoten des geloofs. 

[Noel 80]

36 minuten geleden zei Kaasjeskruid:

Een reactie van Jezus op een dergelijke wereldse kwestie:

En een uit de schare zeide tot Hem: Meester, zeg mijn broeder, dat hij met mij de erfenis dele. Maar Hij zeide tot hem: Mens, wie heeft Mij tot een rechter of scheidsman over ulieden gesteld? (Luk.12:13-14)

Hebben we hier te maken met een onverschillige Jezus? En staat dit niet haaks op:

Zo dan, terwijl wij tijd hebben, laat ons goed doen aan allen, maar meest aan de huisgenoten des geloofs. (Gal.6:10)

Ik denk maar zo: mijn EHBO diploma wordt direct ingezet mocht ik iemand tegenkomen in de straten die hier baat bij zou kunnen hebben. Maar ik ga er niet speciaal de straten voor afstruinen. En ik vraag mij af waarom Paulus zo expliciet doelt op de huisgenoten des geloofs. 

van Rowan Williams, over het evangelie van markus, weet ik dat Jezus bij het wonderdoen aangedaan was, in gemoed. (is ook te lezen bij Markus) Dus hij voelde iets van onrechtvaardigheid of verontwaardiging die hem noodzaakte om toch bijvoorbeeld op sabbat-dag een wonder te doen, hetgeen hem direct vijandschap opleverde.

Het wonderdoen was hem daarbij makkelijker dan om zonden te vergeven, en uiteindelijk zijn het de huisgenoten voor wie het geloof is dat de zonden vergeven zijn en die niet langer naar de letter van de wet, maar naar de geest des geloofs leven.

 

[MysticNetherlands 298]

1 uur geleden zei Robert Frans:

ls ik daar een eigen kijk op mag geven: de wil tot wereldverbetering is zeker een nobele wil, maar kan ook veel gevaren opleveren. Het kan je hoogmoedig maken, wettisch en te veeleisend voor jezelf. Zodra je namelijk gelooft dat jouw ideologie of leefwijze daadwerkelijk de wereld gaat verbeteren als iedereen net zo denkt of leeft, dan heb je natuurlijk het brandende verlangen dat iedereen daadwerkelijk zo doet. En het verlangen om de wereld zo te vormen, samen met gelijkgestemden, dat andersdenkenden dat inderdaad gaan doen. Desnoods onvrijwillig, als je daarvoor hartstochtelijk genoeg bent in je streven

Eens. Geldt allemaal minstens net zo voor iemands geloof. Minstens. Mijn ervaring is dat gelovigen vaker in de die valkuil trappen dan wereldverbeteraars.

[Dolce Vita 346]

3 uur geleden zei Robert Frans:

Als ik daar een eigen kijk op mag geven: de wil tot wereldverbetering is zeker een nobele wil, maar kan ook veel gevaren opleveren. Het kan je hoogmoedig maken, wettisch en te veeleisend voor jezelf. Zodra je namelijk gelooft dat jouw ideologie of leefwijze daadwerkelijk de wereld gaat verbeteren als iedereen net zo denkt of leeft, dan heb je natuurlijk het brandende verlangen dat iedereen daadwerkelijk zo doet. En het verlangen om de wereld zo te vormen, samen met gelijkgestemden, dat andersdenkenden dat inderdaad gaan doen. Desnoods onvrijwillig, als je daarvoor hartstochtelijk genoeg bent in je streven.

Het verlangen kan daardoor heel veeleisend en compromisloos worden: iets afdoen aan je streven zou dan verraad zijn aan je verlangen en aan de wereld op zich. Mensen die met je hierin optrokken, maar uiteindelijk toch weer de eigen weg gaan, kunnen aanvoelen als verraders, ook als hun redenen op zich legitiem zijn. En als het constant aanhouden van de gestelde hoge eisen niet altijd even goed lukt, of als je door je hoge idealen des te meer geconfronteerd wordt met ogenschijnlijke onverschilligheid en kwaad, dan kun je daardoor verbitterd en vermoeid raken.

De weg van Christus is daarom ook allereerst een innerlijke, geestelijke weg. Zoek eerst het Rijk Gods en al het andere zal je dan gegeven worden. Je wil moet zich niet verplaatsen naar de wereld, maar naar God, naar het behagen van uitsluitend Hem. Je zult Hem dan ervaren als een barmhartige Vader, die jouw heil voor ogen heeft en het heil van je naasten. Zijn idealen zijn hoog en zijn geboden zijn streng, zeer zeker, maar Hij weet dat wij zondaren zijn, zwak van geest, en nodigt ons daarom uit om allereerst bescheiden, liefdevol en zachtmoedig te zijn in ons streven en ons doen. Oók jegens andere mensen.

Je verbetert de wereld dus al door Christus na te volgen in gebed, sacrament en naastenliefde. Door in je eigen omgeving, naar de roeping die je ontvangen hebt, een licht te zijn. Sommige mensen worden geroepen om de missie in te gaan en dus daadwerkelijk in arme landen hele dorpen te bouwen en mensen te voeden, maar anderen worden geroepen om hun eigen werk thuis zo goed en edelmoedig mogelijk te verrichten. Je hoeft dus niet de wereld te verbeteren, maar enkel ervoor te zorgen dat je een goed christen bent, of een goed mens in het algemeen, en je eigen strijd tegen de zonde in jezelf voert.

Mee eens. Overigens was dit niet het "wereld verbeteren" waar ik zelf op doelde.  Waar ik op doelde is de corruptie in dit land, op mesoniveau, waar de zwakkere de dupe van wordt. Zoals bijvoorbeeld zorgleerlingen (met autisme, cluster IV,  maar ook kinderen uit cluster III, ) zorgleerlingen dus , die hulpmiddelen nodig hebben, en die daar recht op hebben, omdat er door de overheid per indicatie ieder jaar enkele duizenden Euro's aan geoormerkte gelden voor hen werden gegeven aan de school.  Deze corruptie ondervond ik toen ik zorgcoördinator was.  Per geindiceerde leerling ontving de school per jaar 3000 Euro ten behoeve van zorgmiddelen voor specifiek die leerling. Eenzelfde bedrag ging naar de ambulante dienst van deinstelling voor speciaal onderwijs die het kind extern zou begeleiden.   Overigens is na mijn vertrek aldaar de rector veroordeeld wegens corruptie en verduistering. Een hindoestaanse vriend die daar toen nog werkte (en kort daarna ook afknapte) heeft het meegemaakt dat de belastingdienst op klaarlichte dag een inval heeft gedaan op het administratiekantoor (dat was toen apart van de schoollocaties gehuisvest)  en alle computers heeft meegenomen, en kort daarna werden  ook de computers van de schoollocaties meegenomen. De rector had voor twee ton steekpenningen aangenomen van de aannemer aan wie hij de miljoenenverbouwingen van twee locaties had aanbesteed.  Rondom die tijd kwam de school ook in het landelijk nieuws wegens examenfraude op last van de directie.  Toen had ik net ontslag genomen. Achteraf was dat dom van me, ik had me door de bedrijfsarts (die kantoor hield op het administratiekantoor van de school in dat aparte pand, direct naast de kamer van de rector, en dikke vriendjes met de rector) niet moeten laten intimideren en gewoon in die ziektwet moeten blijven (waar ik inmiddels met hartritmestoornissen en een rustbloeddruk van 180-110 in terecht was gekomen) , maar ik nam ontslag en ging tegen een veel lager salaris werken bij de ambulante dienst (daar was ik voor gevraagd door de ambulant begeleider van de kids met autisme). 

Maar het is het overal hetzelfde. Ik ging , op uitnodiging van de ambulante dienst, werken voor een christelijke stichting in de  ambulante dienst. Ik leverde daar vrijwillig een paar honderd Euro salaris voor in, en mijn uitloop (dus al mijn perspctieven op salarisgroei), maar ik dacht "daar kan ik tenminste eerlijk werken en daar heeft men zorg voor die zorgleerling).  Nu kwam ik dus aan de andere kant van de lijn te staan, nu was ik de ambulante begeleider die scholen met raad en daad terzijde stond. (En ook de gezinnen van die kinderen, je doet ook indien nodig of gevraagd huisbezoeken). Nu kreeg ik er ook basisscholen bij.  Wat ik daar zag, was soms hartverscheurend. In een geval zat er bijvoorbeeld een kind de gehele dag (ik overdrijf echt niet, ik deed in voorkomende gevallen observaties gedurende een hele of een halve lesdag) voor spek en bonen bij. De juf had haar handen vol aan 29 kinderen van groep 6, en dit in zichzelf opgesloten jongetje nummer 30 zat tussen die kinderen maar helemaal alleen, met een stapeltje ander werk (hij had het niveau niet van de klas)  waar hij zelf maar doorheen moest zien te komen, wat natuurlijk niet gebeurde, want als hij dat alleen had gekund had hij geen autisme gehad.  Bijzonder opvallend was hoe het jochie zich zo rustig hield.  Dat kon niet kloppen.  Maar wat bleek, als hij thuiskwam waren de rapen gaar, dan explodeerde hij.   Die jongen was niet dom, dat bleek wel uit een spel (speciaal voor autis) dat ik met hem deed. Maar hij leerde niets in die klas en ontwikkelde zich niet. Hij zat daar te vegeteren, als een baby die bij de oppas in de wieg ligt.   Hoe deze situatie kon bestaan (zo'n jonge juf kan zo'n kind in zo'n volle klas ook helemaal niet helpen) is omdat de moeder van die jongen zelf onderwijzeres was op die school (en het was in dit geval een christelijke basisschool).  Zij bad en smeekte de leiding daar om haar kind daar te laten, waar zij zelf ook werkte.  Maar alle perspectief voor dat jongetje werd ermee vernietigd.  Deze jongen kon zo nooit naar een normale middelbare school, omdat hij door deze wantoestand kwa leerstof minimaal twee klassen achterliep en zijn ontwikkeling allang was gestopt.  Er was steeds moeilijker contact met hem te krijgen, hij raakte steeds verder in zichzelf opgesloten.  Nu zou je denken, althans zo naief was ik wel, dat de ambulante dienst achter je staat als je via gesprekken de moeder wilt vermurwen om het kind naar een school uit van onze stichting voor speciaal onderwijs te laten gaan. Daar zaten kinderen in groepen van 6,maximaal 8, met twee docenten op 1 klas, met alle mogelijke individueel aangepaste hulpmiddelen.  Maar nee......ook daar draaide alles alleen om geld. En een kind uit het gewone onderwijs terug (in dit geval was het niet terug, de jongen was altijd op die gewone basisschool geweest) naar het speciaal onderwijs brengen, dat kostte de ambulante dienst geld, want dan kreeg zij haar deel van het geld niet meer. Een zorgleerling ging namelijk ofwel naar het speciaal onderwijs, ofwel met een op een zorgindicatie gebaseerd persoonlijk budget naar het gewone onderwijs.  Geld, geld, geld, alles draait alleen maar om het geld. Dat een kind vegeteert en in wezen steeds zieker en achterlijker wordt terwijl dat helemaal niet nodig is, dat telt niet. Zelfs een christelijke zorginstelling bezwijkt aan het geld.  Aan de basis op de werkvloer zitten veelal oprechte mensen. In de top zitten geldwolven, en als ze het nog niet zijn als ze zo'n positie krijgen,  dan worden ze het vanzelf.   Ga je er namelijk niet in mee, dan zorgt men dat men je kwijtraakt.

 Op de school waar ik zoco was, vroeg ik uiteindelijk (na eerst heel veel gesprekken met de directie, na almaar wijzen op de noden van de kinderen en na talloze malen voorzichtig wijzen op de zorgindicaties, de geoormerkte gelden) maar zelf aan het administatiekantoor een overzicht op van de indicatienummers van de kinderen en wat er met de budgetten was gebeurd. Dus wat ervan was bekostigd en wat er voor ieder kind nog over was van hun budget.  Op het administratiekantoor zat een fantastische integere boekhouder, die het duidelijk fijn vond (warme stem, hartelijk, goede zorgen, zelfde afstemming) dat ik hem telefonisch om dat overzicht vroeg.  En vrij snel had ik die overzichten op mijn bureau.  Toen ben ik overgegaan op het zelfstandig bestellen van de benodigde materialen. De boekhouder leerde me hoe dat moest, bestellen op indicatienummer van de leerling en de factuur naar hem sturen. Dat kostte geen tonnen, ook geen duizenden euro's maar een paar honderd Euro. Als je vijftien kinderen hebt met ieder een budget van 3000 Euro per jaar , dan hoef je niet om een koptelefoon en een leeslineaal verlegen te zitten.   Ik kreeg dus de hulpmiddelen voor elkaar , maar dit heeft mezelf de kop gekost. Ik kreeg vanaf toen onmogelijke roosters, waarin ik mijn vaste lokaal ( en alles wat  minimaal nodig ia als je een taal geeft en geluidsapparatuur nodig hebt) kwijt was. Elk uur zat ik in ander lokaal, meestal een scheikunde of een biologielokaal of een handvaardigheidlokaal, of een hele grote studiezaal voor honderd man, waar ook een andere collega die ze kwijt wilden werd gestationeerd zodat wij dan tegen elkaar in moesten schreeuwen om onze klas aan te kunnen spreken. Mijn pauzes raakte ik kwijt, want dan moest ik voortaan pendelen tussen lokaties.  Dat zit zou gebeuren had ik, als ik  niet zo naief was geweest, kúnnen weten, want een collega in mijn vaksectie had al jaren uitsluitend tweede klassen. En niets anders. Als sectieleider kreeg ik de roosteroverzichten van iedereen voor het begin van het jaar. Toen ik dat voor het eerst zag vroeg ik hem tijdens een sectievergadering waarom hij alleen tweede klassen had.  Hij was een nuchtere en geharde oorspronkelijke Fries en hij legde uit dat hij uit de gratie was bij de rector (die er overigens letterlijk uitzag als die kleine dikke kale uit de Dukes of Hazard).  Maar hij lachte erom en had het aanvaard. Dit had voor de sectie wel tot gevolg dat er geen motivatie bij de collega meer aanwezig was. Hij draaide zijn lessen en die deed hij heel goed. Maar niets meer dan dat. Inspiratie en meedenken was er niet bij. Hij deed alles wat hem werd opgedragen door de directie, maar meer ook niet.  De reden dat X uit de gratie was, weet ik niet meer, maar het had niets om het lijf. Het was het ego van de rector die deze sterke Fries klein wilde krijgen. Dat is hem niet gelukt. Deze Fries was ertegen bestand. Maar niets interesseerde hem meer.

Wij vermoeden (de hindoestaanse collega van toen en ikzelf) dat het die warmhartige boekhouder is geweest die de rector heeft aangegeven bij de belastingdienst. De belastingdienst doet niet zomaar zo'n grote  inval. En hij is de enige die iets kan hebben geweten van de afspraken van de rector met de aannemer,

Van mij werd op de school waar ik zoco was, verwacht dat ik op open dagen zoveel mogelijk vertelde over hoe goed de school wel niet was voor zorgleerlingen. De waarheid was dat men het geld wilde binnenhalen, en de leerlingen, maar niet van plan was de benodigde zorg te leveren.  Op een gegeven moment werd ik gebeld door de psychiatrisch verpleegkundige van het riagg, die een van mijn leerlingen begeleidde. Die man had zelf een dochter met autisme en was net een Sherlock Holmes (positief bedoeld). Als er een probleem was met zijn cliëntje, dan kon ik namens de school altijd bij hem terecht. Zo ook die keer dat de jongen verliefd was geworden en een meisje was gaan stalken. De jongen beweerde namelijk dat hij blackouts had en dan achteraf niet meer wist wat hij gedaan had. Deze pscyh.verpleegkundige kende zulke geslepen en geduldige gespekstechnieken dat hij altijd de waarheid boven tafel kreeg (de jongen had helemaal geen blackouts en wist - gelukkig - dondersgoed wat hij gedaan had, gelukkig want dat betekent dat verandering wel degelijk mogelijk is). Maar hij belde mij op zekere dag op dat hij nu eens graag van mij advies nodig had. Dus ik ging op gesprek. We hadden een uitstekende werkrelatie en waren uit hezelfde hout gesneden. Hij vroeg me of ik hem zou aanraden om aan zijn clientjes onze school als goede zorg school aan te bevelen........ Daarop viel ik stil.  Vervolgens vertelde hij wat hem zelf opviel bij al die kinderen die op onze school zaten en dat hij zich afvroeg of de school wel werkelijk waarmaakte wat de school beweerde t.a.v. zorgleerlingen......

Deze wereld is rot. En wordt alleen maar rotter. Er telt maar 1 ding en dat is geld.  Maar die mensen die kiezen voor dat geld, die moeten beproefd worden. Die weten niet dat ze beproefd worden, maar dat moet (kennelijk) wel gebeuren.  Zoals onze Heer Jezus al zei, geld is de grootste demon aller tijden.

 

[Dolce Vita 346]

2 uur geleden zei Kaasjeskruid:

Een reactie van Jezus op een dergelijke wereldse kwestie:

En een uit de schare zeide tot Hem: Meester, zeg mijn broeder, dat hij met mij de erfenis dele. Maar Hij zeide tot hem: Mens, wie heeft Mij tot een rechter of scheidsman over ulieden gesteld? (Luk.12:13-14)

Hebben we hier te maken met een onverschillige Jezus? En staat dit niet haaks op:

Zo dan, terwijl wij tijd hebben, laat ons goed doen aan allen, maar meest aan de huisgenoten des geloofs. (Gal.6:10)

Ik denk maar zo: mijn EHBO diploma wordt direct ingezet mocht ik iemand tegenkomen in de straten die hier baat bij zou kunnen hebben. Maar ik ga er niet speciaal de straten voor afstruinen. En ik vraag mij af waarom Paulus zo expliciet doelt op de huisgenoten des geloofs. 

Helemaal mee eens. Doch niet allen die zich presenteren als huisgenoten des geloofs, zijn dat ten diepste ook.  Ook in christelijke organisaties en zelfs kerken bevinden zich mensen die de tegenstrever dienen.  Ik wil het niet oprakelen, maar een paar jaar geleden kwamen al die babylijkjes van christelijke zorginstellingen nog aan het licht.  Dat is oud en ligt in het verleden, maar toch....in deze wereld is niet alles ook echt wat het lijkt.

[Dolce Vita 346]

7 uur geleden zei TTC:

Zeer begrijpelijk, Jezus is erachter gekomen dat hij zich identificeerde met z'n tijd-ruimtelijke verschijning, deze bewustwording bracht hem tot z'n zogeheten tweede geboorte waardoor hij begon te zeggen wat hij zei. Het wordt in veel andere termen omschreven, doch moeilijk te begrijpen zonder de ervaring die daarbij komt kijken. Het is bijzonder, voor velen zelfs ongeloofwaardig en bedreigend.

Maar bovenal is het volgens mij niet helemaal juist, wat je zegt.  Jezus voor te stellen als een mens zoals wijzelf zijn, kan nuttig zijn en is nuttig (God werd niet voor niets mens),het kan een begin zijn, maar het is niet de hele waarheid.  Jezus hoefde ook niet wedergeboren te worden, want Hij is nooit in zonde gevallen.  De "doop in de Jordaan" is een latere inzetting in de Bijbel. Persoonlijk geloof ik wel dat dat is gebeurd, maar dat dat een mededeling was, een teken van God de Vader, aan de omstanders,  dat Jezus Zijn Geliefde Zoon is, die zoals beloofd was, komen zou.   Maar met afwassing van zonden en wedergeboorte had dat in Zijn geval niets te maken.  Niet een mens werd God in Jezus van Nazareth, maar God werd mens in Jezus van Nazareth. En de "zelfrealisatie" betekent ook niet dat een mens wel even God zal worden (zoals sommigen in het nieuwetijdsdenken dachten). Het pad van zelfrealisatie leidt vanzelf naar Golgotha, waar een mensenkind beseft, dat het God nodig heeft, alwaar een mens een kind van God mag worden als hij in Zijn Naam gelooft.  Het transpersoonlijke pad brengt iemand naar tot voor het kruis. . En velen blijven daar eeuwig staan en hebben de genade wellicht op een onbewust niveau aangenomen, en/of ze keren zich weer om. Terug naar het oude braaksel. In plaats van zijn kruis op te nemen, Jezus Christus als zijn Persoonlijke Verlosser te aanvaarden  en Hem te volgen. Voorbeelden van de vele ongelukken op dat pad zijn er te over. 

[TTC 1.560]

1 uur geleden zei Dolce Vita:

Maar bovenal is het volgens mij niet helemaal juist, wat je zegt.  Jezus voor te stellen als een mens zoals wijzelf zijn, kan nuttig zijn en is nuttig (God werd niet voor niets mens),het kan een begin zijn, maar het is niet de hele waarheid.  Jezus hoefde ook niet wedergeboren te worden, want Hij is nooit in zonde gevallen.  De "doop in de Jordaan" is een latere inzetting in de Bijbel. Persoonlijk geloof ik wel dat dat is gebeurd, maar dat dat een mededeling was, een teken van God de Vader, aan de omstanders,  dat Jezus Zijn Geliefde Zoon is, die zoals beloofd was, komen zou.   Maar met afwassing van zonden en wedergeboorte had dat in Zijn geval niets te maken.  Niet een mens werd God in Jezus van Nazareth, maar God werd mens in Jezus van Nazareth. En de "zelfrealisatie" betekent ook niet dat een mens wel even God zal worden (zoals sommigen in het nieuwetijdsdenken dachten). Het pad van zelfrealisatie leidt vanzelf naar Golgotha, waar een mensenkind beseft, dat het God nodig heeft, alwaar een mens een kind van God mag worden als hij in Zijn Naam gelooft.  Het transpersoonlijke pad brengt iemand naar tot voor het kruis. . En velen blijven daar eeuwig staan en hebben de genade wellicht op een onbewust niveau aangenomen, en/of ze keren zich weer om. Terug naar het oude braaksel. In plaats van zijn kruis op te nemen, Jezus Christus als zijn Persoonlijke Verlosser te aanvaarden  en Hem te volgen. Voorbeelden van de vele ongelukken op dat pad zijn er te over. 

Je mag het invullen zoals je wil, ondertussen gaat de mallemolen gewoon verder, hallucinant.

[Dolce Vita 346]

39 minuten geleden zei TTC:

 ondertussen gaat de mallemolen gewoon verder, hallucinant.

De schapen worden van de bokken gescheiden door beproeving. En dat proces gaat inderdaad steeds sneller en heftiger. Daarbij stapelt de vuiligheid in de wereld zich op. Het is precies zoals de Heilige Schrift heeft voorzegd, de weeën worden steeds heftiger en komen korter op elkaar. 

[TTC 1.560]

58 minuten geleden zei Dolce Vita:

De schapen worden van de bokken gescheiden door beproeving. En dat proces gaat inderdaad steeds sneller en heftiger. Daarbij stapelt de vuiligheid in de wereld zich op. Het is precies zoals de Heilige Schrift heeft voorzegd, de weeën worden steeds heftiger en komen korter op elkaar. 

There's a crack in everything, that's how the light gets in.

[Lobke 467]

Ik kan het niet laten.....

 

[Willempie 1.410]

1 uur geleden zei Lobke:

Ik kan het niet laten.....

En dat hoeft ook niet. Dank je. 

[Dolce Vita 346]

2 uur geleden zei TTC:

There's a crack in everything, that's how the light gets in.

Yep. 

[Noel 80]

@Dolce Vita Echt fijn dat je dit allemaal wilde delen. Dan heb ik in ieder geval een idee dat er nog mensen ook zijn die niet volledig zelfzuchtig zijn.

Het is daarbij niet noodzakelijk gegeven dat het als maar rotter wordt. In zekere zin is namelijk jouw verontwaardiging een keuze die van belang is. De vraag is of je de vruchten van die keuze kunt smaken, of je juist gaat identificeren in een slachtofferrol. Want in de juiste keuze kan je jezelf een overwinnaar noemen. Dat het een blijvende overwinning mag zijn!

 

[Dolce Vita 346]

1 uur geleden zei Noel:

@Dolce Vita Echt fijn dat je dit allemaal wilde delen. Dan heb ik in ieder geval een idee dat er nog mensen ook zijn die niet volledig zelfzuchtig zijn.

Het is daarbij niet noodzakelijk gegeven dat het als maar rotter wordt. In zekere zin is namelijk jouw verontwaardiging een keuze die van belang is. De vraag is of je de vruchten van die keuze kunt smaken, of je juist gaat identificeren in een slachtofferrol. Want in de juiste keuze kan je jezelf een overwinnaar noemen. Dat het een blijvende overwinning mag zijn!

 

Dankjewel Noel. Zo is het maar net. Van een slachtofferrol is geen sprake. Doch de feiten blijven de feiten

Als ik zeg dat deze wereld rotter wordt, dan bedoel ik ook echt deze wereld. Sommigen jagen achter een aardse, politieke oplossing aan en lopen zo straks achter de antichrist aan. Zij treiteren (uit onwetendheid, ga ik vanuit) soms ook gedurig gelovigen door hen opnieuw aan deze wereld te trachten te binden. Een gelovige is  niet van deze wereld. Zijn Koninkrijk is  niet van deze wereld.  Ook de wereld in de verdrukking moet strakjes alsnog op God gaan zien, de blik op Hem richten.  De verlossing van de politiek verwachten en van mensen, dat is pas echt "hallucinant".  Wie zich zelf tot die politek geroepen voelt, die zal daar dan zijn bestemming in hebben. Als dat zo is, dan vindt die mens daar vreugde en rust in. Doch die moet dat dan zelf gaan doen.  Maar andere mensen met je eigen levensopdracht of bestemming opzadelen, is ook op het transpersoonlijke pad niet juist.

 

 

[Noel 80]

Op 7-11-2017 om 19:54 zei Fundamenteel:

Na de singulariteit houdt alles zoals we dat nu kennen op. De mensheid is gewoon overkweekt en hoe meer mensen erbij komen te meer problemen je hebt. We zien dat nu al, de gevolgen van hongersnood en waterschaarste.

Als de mens werkelijk een product is dat achterliggende motieven dient, is mij de vraag welk motief dat is? En gedragen mensen zich niet zoals ze zich gedragen omdat ze zich laten misleiden door ideologie? Volgens de matrix zijn wij al reeds batterijen voor kunstmatig intelligente machines die ons een grote illusie voorschetsen. Eigenlijk vind dat idee niet zo ver gezocht en geniaal gevonden.

Ik vraag me af of wij-zij denken niet zorgt voor een zichzelf vervullende profetie.

[TTC 1.560]

12 uur geleden zei Noel:

Ik vraag me af of wij-zij denken niet zorgt voor een zichzelf vervullende profetie.

Zeer interessante insteek, tribalisme staat in schril contrast met syncretisme, de getuigenissen legio. 

[Noel 80]

58 minuten geleden zei TTC:

Zeer interessante insteek, tribalisme staat in schril contrast met syncretisme, de getuigenissen legio. 

Dank je, ik was me wat aan het verdiepen in oecumene.

[TTC 1.560]

1 uur geleden zei Noel:

Dank je, ik was me wat aan het verdiepen in oecumene.

Pas op met verdieping, het zou immers kunnen dat je door de duale mand zakt.

[Noel 80]

22 minuten geleden zei TTC:

Pas op met verdieping, het zou immers kunnen dat je door de duale mand zakt.

Hoe bedoel je dat precies? Wat is een duale mand?

De identificering die men persoonlijk graag heeft, tegen onzekerheidsgevoelens, neigt naar het duale, bedoel je dat?

[TTC 1.560]

17 minuten geleden zei Noel:

Hoe bedoel je dat precies? Wat is een duale mand? De identificering die men persoonlijk graag heeft, tegen onzekerheidsgevoelens, neigt naar het duale, bedoel je dat?

Binnen deze context, de duale mand verwijst naar tijd en ruimte en alle verschijnselen die zich daarin manifesteren, wanneer we ons daarin verdiepen dan wordt het mogelijk om tot onszelf te komen en onze perceptie op het leven te wijzigen. Deze beweging betekent principieel dat we psychisch sterven, wat uiteindelijk hetzelfde is dan wedergeboren worden. Het is een proces dat voor het individu heel wat onzekerheid en angst kan opwekken waardoor we vaak geneigd zijn om ons vast te klampen aan het duale, zelfs wanneer dat nog slechts een strohalm betreft.

[Noel 80]

10 minuten geleden zei TTC:

De duale mand verwijst naar tijd en ruimte en alle verschijnselen die zich daarin manifesteren, wanneer we ons daarin verdiepen dan wordt het mogelijk om tot onszelf te komen en onze perceptie op het leven te wijzigen. Deze beweging betekent principieel dat we psychisch sterven, wat uiteindelijk hetzelfde is dan wedergeboren worden. Het is een proces dat heel wat onzekerheid en angst kan opwekken waardoor we vaak geneigd zijn om ons vast te klampen aan het duale, zelfs wanneer dat nog slechts een strohalm betreft.

Wat voor idee heb je daarbij? Hergeboren worden in zekerheid of met zekerheden, of bijvoorbeeld omgangsvormen voor onzekerheden?

[TTC 1.560]

2 uur geleden zei Noel:

Wat voor idee heb je daarbij? Hergeboren worden in zekerheid of met zekerheden, of bijvoorbeeld omgangsvormen voor onzekerheden?

Niets is zeker, en zelfs hier kan aan getwijfeld worden. Niets betekent hier de afwezigheid van al het gemanifesteerde, niets bestaat dus ook in deze zin. Ook hergeboren worden is daarom slechts een zegswijze en louter dualistisch van aard. 

[Noel 80]

38 minuten geleden zei TTC:

Niets is zeker, en zelfs hier kan aan getwijfeld worden. Niets betekent hier de afwezigheid van al het gemanifesteerde, niets bestaat dus ook in deze zin. Ook hergeboren worden is daarom slechts een zegswijze en louter dualistisch van aard. 

Dan krijgen we een semantische discussie denk ik.

Schuldgevoel is er bijvoorbeeld, waarbij de schuld niet netjes is afgebakend maar vol onzekerheden is. Er zijn allerlei manieren om om te gaan met die onzekerheden. Men kan met deterministisch denken schuld als fictie beschouwen, maar de onzekerheden verdwijnen dan ook niet en het gevoel blijft als onzekerheidsgevoel. Maarten Wisse zegt in een lezing van Raboud Reflects over dit onderwerp, dat "God" als entiteit aangenomen kan worden die als enige het totaal kan overzien, waarbij het voor mensen principieel onmogelijk is en blijft het totaal te overzien. Hoogstens kan je aan wat geïdentificeerde schuldzaken werken.

Dat ondanks de onzekerheden zich heeft bewezen dat leven naar de letter van een wet voor velen niet werkt, en leven naar de geest van geloof in ieder geval beter, pleit voor het Christendom, al zal voor sommigen in het geloof de hoeveelheid onzekerheden misschien zelfs groter worden dan met een wet.

 

 

 

[TTC 1.560]

6 minuten geleden zei Noel:

Dan krijgen we een semantische discussie denk ik. Schuldgevoel is er bijvoorbeeld, waarbij de schuld niet netjes is afgebakend maar vol onzekerheden is. Er zijn allerlei manieren om om te gaan met die onzekerheden. Men kan met deterministisch denken schuld als fictie beschouwen, maar de onzekerheden verdwijnen dan ook niet en het gevoel blijft als onzekerheidsgevoel. Maarten Wisse zegt in een lezing van Raboud Reflects over dit onderwerp, dat "God" als entiteit aangenomen kan worden die als enige het totaal kan overzien, waarbij het voor mensen principieel onmogelijk is en blijft het totaal te overzien. Hoogstens kan je aan wat geïdentificeerde schuldzaken werken. Dat ondanks de onzekerheden zich heeft bewezen dat leven naar de letter van een wet voor velen niet werkt, en leven naar de geest van geloof in ieder geval beter, pleit voor het Christendom, al zal voor sommigen in het geloof de hoeveelheid onzekerheden misschien zelfs groter worden dan met een wet.

Ja, het kan zeer verwarrend worden, zeker wanneer alle niveaus op een hoopje gegooid worden zonder ze te (h)erkennen. Maar met je eens, als we samenwerken aan die schuldzaken dan wordt alles veel eenvoudiger. Zie bijvoorbeeld die mondiale schuldenberg, dat zijn slechts virtuele getallen in even virtuele hokjes en rasters. De vraag stelt zich hoelang we in deze waan kunnen blijven geloven? Hebben we God nodig om profane probleempjes op te lossen?