Is het "heilig avondmaal" een Bijbelse instelling?

[Kwispel 1]

Over het zogenaamde Heilig Avondmaal of de Eucharistieviering is altijd veel te doen ( geweest). Ik lees veel over: Moet dat nu met ongezuurd brood en met wijn, of kan het ook met druivensap en gezuurd brood en al dit soort vragen afgezien nog dat mensen uitgesloten worden van het avondmaal blijkt het nog steeds een "hot item".

Wij noemen het hardnekkig het "avondmaal", maar de Bijbel spreekt gewoon over "brood en beker". Bovendien leert 1 Kor. 11 vers 20 dat het helemaal geen avondmaal is.

Wellicht is de uitdrukking zo ingeburgerd onder Christenen dat het niet mogelijk is om deze term te vermijden.

Maar dat neemt echter niet weg, dat het strikt genomen eigenlijk niet Bijbels is.

De titel "avondmaal" dient enkel en alleen ter ondersteuning of ter onderscheiding.

Overigens heb ik via dit topic geen enkele kritiek op bepaalde vormen van deze 'viering' in bepaalde kerken.

Wat de term betref...welnu..... de Bijbel zegt er niet zo veel over. Het is daarom heel goed mogelijk, om binnen kort bestek alle Schriftgedeelten, die spreken over het

"Avondmaal", te bezien en te bestuderen.

Laat ik beginnen bij Mattheus 26 waar het gaat over de eerste dag van de ongehevelde broden en de discipelen kwamen vragen waar het Pascha bereid moest worden.

Gaat onze viering van "avondmaal" over het pascha?

Weten wij nog wat er toen op die tafel stond?

Kon er boven de titel : "instelling van het avondmaal" niet ook hebben kunnen staan:

"Verklaring van de paasmaaltijd? " want dat was het toch?

Maar wat werd er ingesteld? Welke opdracht wordt hier dan gegeven?

En waar staat in de Bijbel dat bepaalde mensen geen deel mogen hebben aan die instelling?

Weten we wel wat het verschil is tussen de tafel van de Paasmaaltijd en de tafel des Heeren?

En Wie is de Gastheer? De kerkenraad?

Zo wat vragen die wellicht ter discussie staan. En waarom wijn ? En geen druivensap?

Of juist wel. En waarom ongezuurd brood of juist niet?

[Thorgrem 430]

Of het een bijbelse instelling is weet ik niet, acht ik ook niet zo belangrijk. De eucharistie is echter prima te herleiden uit de christelijke geschiedenis nog van voor dat de bijbel gebundeld was.

[Kwispel 1]

Of het een bijbelse instelling is weet ik niet, acht ik ook niet zo belangrijk. De eucharistie is echter prima te herleiden uit de christelijke geschiedenis nog van voor dat de bijbel gebundeld was.

Kun je dat dan wat nader onderbouwen vanuit de Christelijke Geschiedenis?

Bedoel je hier de Bijbel mee?

[Robert Frans 1.653]

In de evangelieën (behalve in die naar Johannes; die houdt het bij de voetwassing) lees je dat Jezus tijdens het laatste avondmaal het brood brak, dankzegde, uitdeelde aan zijn twaalf leerlingen en zei: "Neem en eet hiervan, gij allen, want dit is mijn Lichaam."

Ook nam Hij de beker met wijn, reikte deze over aan zijn leerlingen en zei: "Drink hier allen uit, want dit is mijn Bloed, dit is het teken van het nieuwe verbond. Doe dit tot mijn gedachtenis." Het is dus gedénken, het heilsmysterie naar het nu halen, niet enkel herdenken.

Ook in de eerste brief van Paulus aan de Korintiërs wordt deze overlevering herhaald en bekrachtigd met een waarschuwing voor hen die te lichtzinnig ermee omgaan. Want, zo schrijft hij ook, zo dikwijls wij eten van dit brood en drinken uit deze beker, verkondigen wij de dood van de Heer, totdat Hij komt.

Hierin vinden we dus al de basiselementen van de eucharistie: brood en wijn worden tot Lichaam en Bloed van Christus en de leerlingen krijgen de opdracht dit te blijven doen.

Daarbij zijn uitsluitend de Twaalf aanwezig. Alleen zij krijgen dus de opdracht het brood te breken en de wijn te schenken, alleen zij krijgen de opdracht om zo de eucharistie op te dragen.

In Handelingen lezen we vervolgens hoe de eerste opvolger van de apostelen werd aangewezen en hoe zo dus de opvolgers van de apostelen hun werk dienen voort te zetten, tot op de dag van vandaag. Dus ook de eucharistie.

Zo worden de gelovigen gevoed met het ware, hemelse brood uit de hemel.

Door de eucharistie hebben we dus directe gemeenschap met Christus zelf en wordt door het breken van zijn lichaam en het vergieten van zijn bloed het Offer tegenwoordiggesteld.

Zo wordt het verbond tussen Christus en zijn Kerk telkens hernieuwd en ontvangt de gelovige eeuwig leven door Christus zelf te ontvangen.

Want, zo leert Johannes 6, alleen wie zijn vlees eet en zijn bloed drinkt, kan eeuwig leven ontvangen. Iets wat de toehoorders toen al heel duidelijk als méér dan enkel symbolisch verstonden, waardoor ze zich massaal van Hem afkeren en Jezus aan zijn leerlingen vraagt of zij soms hetzelfde willen doen.

Ongetwijfeld zullen er gelovigen zijn die deze teksten heel anders verstaan, om zo de Werkelijke Tegenwoordigheid van Christus in het sacrament te willen ontkennen. Ook zij keren zich af van zulke harde woorden en proberen dezen te verzachten, meer begrijpelijk en aanvaardbaar voor henzelf te verstaan.

Maar dit is wat de katholieke Kerk belijdt en wat zij vanaf het begin al heeft beleden. Deze teksten leren ons, tezamen met de geloofstraditie die door de eeuwen heen verder is ontwikkeld en de vele rijke beelden uit het Oude Testament, dat wij Christus werkelijk in ons midden hebben en dat Hij ons werkelijk tot voedsel is.

En dat wij zo werkelijk volmaakt kunnen delen in zijn Offer, in zijn lijden en kruis, om zo uiteindelijk te worden gebracht tot de heerlijkheid van de verrijzenis.

[Kwispel 1]

Ik denk dat we zodra we tot geloof komen wij al deel hebben aan Christus en gemeenschap met Hem hebben.

Het heilig avondmaal is m.i. een 'viering' danwel een 'gedenken'.

De discipelen kwamen naar Jezus toe op de eerste dag der ongehevelde broden en vroeg waar Hij het Pascha wilde gebruiken.

En toen zij aten, nam Jezus het bood en de drinkbeker en wees nà denkzegging op het bloed van het NIEUWE verbond wat voor velen vergoten werd tot vergeving van zonden en Hij zei toen : "Ik zeg u dat Ik van nu aan niet zal drinken van de vrucht van de wijnstok tot op die dag wanneer Ik met u diezelve nieuw zal drinken in het Koninkrijk Mijns Vaders".

Dit is de geschiedenis die volgde op de titel : Instelling van het heilig avondmaal".

Daar had dus ook boven kunnen staan: "De verklaring van de Paasmaaltijd". Welke opdracht werd hier gegeven?

Ik lees geen enkele opdracht, wat we hier wel in zien is een duidelijke beschrijving van de gebeurtenissen beginnend met : "Op de eerste dag van de ongezuurde broden".

Het gaat dus om de dagen van ongezuurde broden.

In de geschiedenis van Israël zou de vader vanaf 13 Nisan het hele huis doorzoeken of er zuurdeeg in huis was. En vond hij dat, dan moest dat worden verwijderd.

Want op de 14e Nisan zou er uitsluitend ongezuurd deeg ( brood) in huis mogen zijn en op de avond van de 14e Nisan zou het paaslam geslacht moeten worden. Het paaslam maakt dan al 4 dagen deel uit van de huishouding.

Dat men dat geslachte lam moest eten was op de eerste dag van de ongezuurde broden en die instelling lezen wij in Exodus 12.

Als herdenking aan de uittocht uit Egypte. En ze zouden dat brood eten vanaf 14 tot 21 Nisan.

In Mattheus gaat het over deze datum van 14 Nisan.

Waar ook bij staat dat het gaat om het bereiden van de paasmaaltijd. ( dit staat er zelfs 3 keer).

Het belangrijkste was dat deze maaltijd bestond uit het lam. Vlees dus.

Het lam is een type van de Heere Jezus die geslacht werd voor ons.

Het bloed van dat lam kwam niet in een beker op tafel te staan.

Op de tafel stond wijn.

Bij bovengenoemde geschiedenis spreken de discipelen met geen woord over het paaslam, terwijl het toch aanwezig was. Dan was er dus ongezuurd brood, en zout en bittere saus waarin men het brood doopte.

Als Jezus het brood brak en het gaf en zei: "Neemt eet, dit is Mijn lichaam" dan is dat ongezuurd brod.

Het brood werd gebroken, simpelweg om het de discipelen te kunnen geven ( delen).

De Here Jezus zegt niet dat het breken iets betekent.

Deze stijlfiguur wil zeggen dat het ongezuurde brood een beeld is van het lichaam van Christus.

Het brood verandert niet in het lichaam, maar is een uitbeelding.

Maar daarmee wordt dit niet gezegd van elk willekeurig stuk brood, maar het gaat om het brood op de paastafel, gelegen naast het paaslam en dat is een beeld van Christus.

Het volgende vers is analoog eraan en was een uitbeelding van het bloed van Christus het bloed van het Nieuwe Verbond.

Bloed is een beeld van leven. Op Golgotha is er bloed gestort want het leven stroomde weg.

'Dit is Mijn bloed' is analoog aan 'dit is Mijn lichaam'.

Dan rest de vraag als er brood en wijn op de paastafel stond, wat is dan de betekenis van het paaslam?

Of andersom, als het bloed van het lam en het lam zelf een beeld is van het lijden en sterven van Christus , waar is brood en wijn dan een beeld van?

Wat is dan het verschil?

Dan moet het paaslam wijzen naar het Oude Verbond ( want Jezus stierf onder het oude verbond)

En dan moet de wijn spreken van leven onder het nieuwe verbond, een leven dat de dood achter zich heeft.

Het lam spreekt van hen die onder wet waren verlost zouden worden ( Galaten 4 vers 5)

En ongezuurd brood en beker spreken over het nieuwe verbond n.l. de verrezen Christus.

Paaslam is een beeld van de Gekruisigde, en brood en beker spreken van de Opgewekte.

Dat beiden in relatie staan tot de dood moge duidelijk zijn. Het ene beeld heeft de dood voor zich en het andere beeld heeft de dood achter zich.

En daarom eten wij geen paaslam, ook onder het Jodendom niet.

Helaas merk ik dat men bij het deelnemen aan het avondmaal eerder achterom kijkt naar kruis en dood maar dat is nu juist niet de betekenis van brood en beker.

De dood is overwonnen.

En dat de wijn wordt uitgegoten is eenvoudigweg omdat het net als het gebroken brood gedeeld kan worden. De wijn wordt voor velen vergoten.

Dat moet het wel betekenen want: "1 Kor. 10 vers 17:

Want één brood is het, zo zijn wij velen één lichaam, dewijl wij allen ééns broods deelachtig zijn">

Het is nadat wij er van gegeten hebben nog steeds één brood want wij zijn Eén Lichaam onder het nieuwe verbond en dat is onverdeeld.

En dat is precies als wij tot geloof komen dat wij geloven dat "HIJ leed om onze zonden, maar dat Hij werd opgewekt om onze rechtvaardigmaking".

De opstanding is de basis van de vergeving der zonden.

"En indien Christus niet is opgewekt, zo is uw geloof tevergeefs , zo zijt gij nog in u zonden". ( 1 Kor. 15 vers 17)

Dan staat er dat Hij die wijn "nieuw" zal drinken in het koninkrijk pas.

D.w.z. dat het niet om die oude wijn gaat, maar om nieuwe wijn.

En dat die nieuwe wijn van Geest spreekt moge duidelijk zijn, want in wijn zit spiritualiën en het rijpingsproces van druif tot wijn is heel specifiek en eigenlijk hetzelfde proces als van vlas tot linnen.

Wij zijn immers als gelovigen door één Geest tot één lichaam gedoopt en in één Geest gedrenkt.

Ook Marcus beschrijft deze dag van ongehevelde brode op dezelfde manier. En hier staat het zelfs 4 maal. Met dezelfde formulering.

In Lukas idem, maar daar wordt eerst de wijn genoemd. En let op dat het niet gaat om een lichaam wat gedood wordt, maar een lichaam dat gegeven werd. En er staat niet dat het gaat om een lichaam wat verbroken wordt.

Dat wil zeggen dat bij het eten van het brood aan een levende Heer gedacht zou worden, want wij hebben geen dode Heiland, maar een levende opgestane Christus.

Er wordt ook gesproken over de drinkbeker nà het avondmaal ( Lukas 22 vers 20) .

Zuurdesem doorzuurt het hele deeg ( 1 Kor. 5 vers 6-9)

"Want ook ons Pascha is voor ons geslacht namelijk Christus".

Dat betekent dat het oude z uurdesem is weggedaan en dus vieren wij feest

Mede omdat de wijn het gistingsproces en de zurende werking achter zich heeft gelaten en plaats gemaakt voor alcohol ( een type van de Geest).

Het sterfelijke werd gesymboliseerd door het paaslam en dat is weg van onze tafel van brood en beker.

En de tekst die het laatste spreekt over het "avondmaal"is 1 Ko. 11 vers 26 , de enige tekst die spreekt over dood. Maar daar staat niet dat brood en beker een type zijn het sterven van Jezus, maar de dood des Heeren spreekt over het feit dat dit proces voltooid is.

Het verkondigen van de dood van de Heer is vertellen van een feit dat Hij in het verleden leed en stierf. Het is immers volbracht.

Zijn sterven ligt in het verleden.

Immers Hij heeft het eerste oud gemaakt zodat het Nieuwe is gekomen ( Hebr. 8 vers 13) .

[ineke-kitty 56]

De Heer en Zijn discipelen waren bijeen in de Opperzaal om met elkaar "het avondmaal" te vieren.

Typologisch is "de Opperzaal" een beeld van de hemel.

Sinds Zijn opstanding uit de dood is de Heer dus in de Opperzaal, en geeft ons Zijn Brood, Zijn Wijn, namelijk Zijn Leven.

Wij bevinden ons daar dan ook en we zouden dagelijks in gemeenschap leven met de Heere Jezus Christus.

Ik geloof dan ook dat de dood nooit de essentie kan zijn van het Leven in de Opperzaal.

Want DAAR is Christus en daar is alleen gedachtenis aan het Leven van Christus.

Op typologische wijze wordt hier, via de maaltijd des HEEREN, uitdrukking aangegeven.

De Here Jezus Christus keek dwars door het lijden en de kruisiging heen naar de Heerlijkheid die aan Hem geopenbaard zou worden in Zijn opstanding UIT de dood.

Hij keek niet naar Zijn dood, maar naar Zijn verheerlijking, naar Zijn aanstelling tot Zoon.

[Kwispel 1]

Mooie aanvulling, dank je wel.

Onder het nieuwe verbond zie je ook geen raakvlak meer met de dood van de Heere Jezus.

Als eerste bij de Emmaüsgangers werden hun ogen geopend bij het breken van het brood op de eerste dag van de week.

De Heer 'zat met hen aan'' altijd een beeld van gemeenschap.

Handelingen 2..jaja... volhardend in de leer en in de gemeenschap en in de breking des broods'....

Dan in Hand. 20 vers 7 waar Eutychus van driehoog viel en weer uit de dood werd opgewekt werd het brood gebroken ziende op de opstanding.

Dan bij de schipbreuk op Malta in Hand. 27. Temidden van de woelige baren en op de volkerenzee, veilig in het schip en brekende het brood.

Brood en beker zijn zienlijke beelden die ons bepalen bij de levende Christus..opdat wij zouden leven en wandelen....

[Robert Frans 1.653]

Tijdens de eucharistie gedenken wij inderdaad de dood des Heren, totdat Hij komt. Maar we kunnen zijn dood natuurlijk nimmer los zien van de verrijzenis, want beiden zijn één. Met name in het evangelie naar Johannes worden dood, verrijzenis en hemelvaart als één doorlopende gebeurtenis afgeschilderd.

Opvallend is ook dat Johannes niet spreekt over een paschamaal, maar het laatste avondmaal als aparte maaltijd omschrijft. Volgens dit evangelie stierf Jezus immers op het paasfeest zelf, toen de paaslammeren werden geslacht.

Daarom kon Petrus bijvoorbeeld niet het gerechtsgebouw in toen Jezus daar verhoord werd, omdat hij zich rein moest houden voor het paschahmaal.

Het breken van het brood en het schenken van de wijn was dan ook een nieuw ritueel, dat Christus dus direct betrekt op zijn lichaam en bloed. Het is het belangrijkste en meest verheven Sacrament dat we hebben, het is de meest volmaakte dankzegging die we God op aarde kunnen brengen.

Nergens is Christus op aarde zo lijfelijk en zo werkelijk aanwezig dan in het Allerheiligst Sacrament. Nergens kunnen wij Christus op aarde zo direct aanbidden en zo direct gemeenschap met Hem hebben dan wanneer wij voor Hem knielen tijdens het eucharistisch gebed en wanneer wij Hem ontvangen in de communie.

Er is geen grotere genade op aarde dan dat de meest onwaardige zondaar zomaar tot de meest verheven Heer en Heiland mag naderen en van zijn hemelse Gave mag nuttigen.

Door de eeuwen heen zijn we dan ook steeds beter gaan verstaan wat het betekent als Christus zo werkelijk in ons midden is, als hemel en aarde tijdens de eucharistie één zijn. Dat leverde vooral allerlei ingewikkelde discussies over wezen en substantie op, met lange scrabblewoorden.

Maar het leverde ook vooral een diepe gemeenschap met Christus op die Kerk en wereld overstijgt, die door geen zonde kan worden geraakt en die ons tegen de meest hevige stormen en aanvallen van de duivel beschermd.

Had de Kerk niet allang vernietigd moeten zijn door al het kwaad binnen en buiten haar? Wel als het van onszelf had afgehangen, als zij enkel mensenwerk zou zijn geweest, zoals sommigen beweren. Maar het Sacrament houdt haar overeind, want het Sacrament is Christus.

Hoe zouden we deze hoogste vorm van goddelijke liefde en deze onneembare Vesting, die de poorten van de vijand ooit definitief zal overweldigen, dan ooit kunnen ontkennen?

[_Anja_ 0]

Mooie aanvulling, dank je wel.

Onder het nieuwe verbond zie je ook geen raakvlak meer met de dood van de Heere Jezus.

Zeker weer behorend tot een andere bedeling, net als het OnzeVader volgens jullie. Alles wat des Christus is behoort tot een andere bedeling. Je zit zogezegd helemaal in de verkeerde bedeling als je die dingen doet en leeft. En dat heet dan christendom, volgens de Vlichthuskerk.

[_Anja_ 0]

Tijdens de eucharistie gedenken wij inderdaad de dood des Heren, totdat Hij komt. Maar we kunnen zijn dood natuurlijk nimmer los zien van de verrijzenis, want beiden zijn één. Met name in het evangelie naar Johannes worden dood, verrijzenis en hemelvaart als één doorlopende gebeurtenis afgeschilderd.

En het is ook een doorlopende gebeurtenis met de doop. Mooi stukje van Anselm Grün, wat ik gisteren al had getypt maar niet geplaatst, nu dan toch nog maar een keer getypt:

In de Heilige Geest worden wij opgeheven tot in het leven van de Drie-eenheid. Wat in de doop begon, wordt telkens opnieuw voelbaar in de eucharistie. Doop en avondmaal zijn in de evangelische kerk de enige sacramenten terwijl de katholieke kerk er zeven kent. Maar ook voor de katholieke theologen zijn doop en eucharistie de centrale sacramenten.

In de eucharistiemaaltijd worden wij één met Christus en door hem met God. Goddelijk leven doordringt ons in het lichaam en bloed van Jezus. Ignatius van Antiochië noemt de eucharistie 'geneesmiddel voor de onsterfelijkheid en tegengif, zodat men niet sterft maar altijd voor eeuwig leeft in Jezus Christus' (geciteerd naar Betz,212). In haar hebben wij deel aan het goddelijke leven van Jezus Christus en aan zijn verrijzenis. De dood heeft geen macht meer over ons. Wij zijn door het goddelijke leven van Jezus in onze sterfelijkheid zelf onsterfelijk geworden, in onze broosheid opgericht, in onze zwakheid met goddelijke kracht vervuld.

Natuurlijk zal de aardse dood ons inhalen. Maar hij zal ons niet voor altijd van God scheiden. Hij zal ons nog dieper binnenvoeren in de gemeenschap met God. Het leven van God, dat wij tijdens de eucharistie in ons opnemen, wordt ons in de dood niet meer ontnomen. Zo vieren wij in elke eucharistie onze overwinning op de dood. De eucharistie is een viering waarin wij terugdenken. Wij gedenken de dood en de verrijzenis van Jezus Christus, die ons leven heeft herschapen. Wij gedenken zijn liefde, waarmee hij ons, tot de dood toe, lief heeft gehad. Daarom wordt de eucharistieviering ook offer genoemd. Offer betekent overgave. Wij vieren de overgave van Jezus. Wij belijden in die viering dat wij voor Jezus Christus belangrijk waren en belangrijk zijn, zo belangrijk zelfs dat hij zich in de dood aan het kruis voor ons heeft gegeven en ons tot de voltooiing heeft liefgehad.

Er is in de mens een diep verlangen om onvoorwaardelijk bevestigd te worden. In de doop hebben wij de onvoorwaardelijke bevestiging ervaren in de woorden die ook Jezus tijdens zijn doop hoorde: 'Jij bent mijn geliefde Zoon, in jou vind ik vreugde' (Luc.3,22)(Vergelijk ook Mk.9,11). In de eucharistieviering ervaren wij dat Jezus ons zozeer liefheeft dat hij zijn leven voor ons op het spel heeft gezet.

[.....]

Jezus ziet zijn overgave in zijn afscheidsredes in het Johannesevangelie als de uitdrukking van zijn liefde voor zijn vrienden:'Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor je vrienden'(Joh.15,13). In de eucharistie vinden wij de bevestiging dat wij Jezus'vrienden zijn, dat wij ons als zijn vrienden onvoorwaardelijk geliefd mogen weten. En in de communie worden wij één met Jezus Christus, die ons tot de voltooiing liefheeft. Ook hier blijkt 'dat communie een ontmoeting van persoon tot persoon is, dat Christus in mij binnentreedt en ik in hem mag binnentreden'(Ratzinger, Gott und die Welt, 350). Het doel van de communie bestaat daarin 'dat wij ons in hem , in zijn diepe gemeenschap, laten binnenvoeren en daardoor uiteindelijk ook tot innerlijke gelijkenis kunnen groeien'(o.c.,351).

In zijn encycliek over de liefde beschrijft paus Benedictus XVI die communie als meegevoerd worden in de overgave van Jezus: 'Wij ontvangen niet enkel statisch de geïncarneerde logos maar worden in de dynamiek van zijn overgave opgenomen'(Benedictus XVI, 21)

In de eucharistieviering van de dood en de verrijzenis vernemen we nog wat anders: dat er geen dood is die niet omvormt tot nieuw leven, dat er niets zo verstard is dat het niet tot nieuw leven kan worden opengebroken. Dat er geen duisternis is waarin niet het licht van de goddelijke liefde kan schijnen, geen angst die niet doordrongen is van Gods liefde, geen depressie die niet omhelsd wordt door Gods tedere armen. En dat er geen falen is dat niet tot een begin van nieuw leven kan worden.

Zo vieren wij de dood en de verrijzenis van Jezus niet alleen als een gebeuren dat voorbij is, maar als het mysterie van ons eigen leven. Maar tegelijkertijd gedenken wij ook het lijden in deze wereld in de memoria passionis, de herdenkingsviering van het lijden van Jezus. We kunnen geen eucharistie vieren zonder aan de vele lijdenden in onze wereld te denken. De eucharistie brengt ons tot een diepe solidariteit met de geschonden, verachte, door de samenleving in de marge gedrongen, 'gekruisigde'mensen.

Zo is er in het christendom geen spirituele weg, geen liturgie, geen gebed dat ons niet ook met mensen verbindt. In solidariteit met alle mensen van deze wereld bidden wij en vieren wij eucharistie - als feest van de hoop, dat Christus'verrijzenis ook de 'kruisen' van deze wereld zal omvormen. Maar tegelijk roept de eucharistie ons ook op om het mysterie dat wij vieren ook in ons leven in de praktijk te brengen. Dat betekent: ons inzetten voor de lijdenden van deze wereld en de wereld telkens weer aan het lijden herinneren als hij het lijden verdringt en de lijdenden liever links wil laten liggen want niet passend in deze maatschappij. Zo mogen wij hopen dat de wereld zich met het lijden laat confronteren, de lijdenden aandacht schenkt en het lijden milder kan maken.

Bron: Anselm Grün, Geloof voor beginners, p. 73-76

Het gaat inhoudelijk nog verder maar dan wordt het te lang. Het hoofdstuk heet "De weg van de 'vergoddelijking'door de sacramenten".

Nog enkele stukjes uit het hoofdstuk:

Wij leven uit zijn liefde en wij ervaren in de sacramenten Jezus'liefde aan den lijve. De kerkvaders verklaren daarom: alles wat in Jezus zichtbaar is geworden, is in de sacramenten opgenomen. In de sacramenten worden wij als het ware aangeraakt door de hand van de historische Jezus. In de sacramenten gebeurt ons vandaag, wat toen anderen is gebeurd.

Vandaag reikt Jezus ons zijn lichaam aan in het brood en zijn bloed in de wijn, zoals hij toen, bij het avondmaal, zichzelf in die tekenen aan zijn leerlingen heeft gegeven.

[....]

In de sacramenten ontmoeten wij Jezus als het ware in levenden lijve, in de aanraking. En wij hebben deel aan zijn Geest, aan het goddelijke leven, dat hem vervulde. Maar dat goddelijke leven is niet alleen metafysisch. Het is de Geest van Jezus Christus. Wij worden van zijn Geest vervuld, om zo te spreken zoals hij, om de mensen te ontmoeten zoals hij en om hen aan te raken, met zijn uitstraling. De Heilige Geest is niet slechts iets goddelijks, maar het is de persoonlijke geest van Jezus, die hem heeft doordrongen en zijn wezen heeft gevormd. In de Heilige Geest worden wij tot een - zoals het in het middeleeuws Latijn heet - alter Christus, tot een andere Christus dus.

(p. 78)

Een allerlaatste stukje wat ik aanhaal omdat ik weliswaar weet en ervaren heb dat wonderen en tekenen van God wel degelijk nog steeds wel plaatsvinden, maar ook kennis heb gemaakt met de schaduwzijde van een overmatige en eenzijdige focus op grofstoffelijke genezing en welke misvattingen daarin tot geschreven en ongeschreven dogma's zijn verworden. Genezing komt zonder meer van God. Maar de hele leer die uitgesproken en onuitgesproken , geschreven en ongeschreven, daaromheen is gebouwd, heb ik ervaren als foutief en - als het had gekund- schadelijk. Ik heb er ook altijd op gewezen dat de Moederkerk naar mijn mening de beste omgang met wonderen en genezingen heeft bewaard. Anselm Grün schrijft:

Vandaag de dag ervaren veel mensen juist in de ziekenzalving hulp om zich met hun ziekte te verzoenen en daarin gesterkt te worden door de helende kracht van Jezus Christus. Voor Karl Rahner is elke ziekte een bode van de dood. Zij legt ook 'de diepste bedreiging en de vergankelijkheid bloot'(Rahner, Grundkurs, 407). De ziekenzalving laat mij zien dat ik niet alleen ben, noch in de ziekte noch in het sterven, dat Christus altijd bij mij is en mij begeleidt. In de ziekenzalving blijkt dat 'die mysterieuze kringloop van het goddelijke leven niet slechts vrij vloeit in ons maar zich incarneert in de concreetheid van ons leven. Zo kan genade door haar verschijning ook weer in ons neerdalen en ons leven en sterven heilzaam doordringen'(o.c.,408)

Wat voor ziekenzalving geldt, geldt voor alle sacramenten. Via de sacramenten vloeit de genade, die in de dood en in de verrijzenis van Jezus voor altijd over het onheil heeft gezegevierd, zeer concreet in de meest diverse omstandigheden van ons leven binnen en zij heelt ze. Zo wordt de vergoddelijking die met de menswording van God in Jezus Christus is begonnen steeds opnieuw geactualiseerd - zodat steeds meer mensen daardoor worden aangegrepen en ze daardoor in hun belangrijkste levenstaken doordrongen worden en getekend. (p.79)

[Kwispel 1]

Zeker weer behorend tot een andere bedeling, net als het OnzeVader volgens jullie. Alles wat des Christus is behoort tot een andere bedeling. Je zit zogezegd helemaal in de verkeerde bedeling als je die dingen doet en leeft. En dat heet dan christendom, volgens de Vlichthuskerk.

Off-topic, voor tekenen en wonderen is er een ander topic. Hier gaat het over het heilig avondmaal.

[Olorin 155]

Jezus zegt over het brood en de wijn 'doet dit in mijn nagedachtenis'. We lezen er verder ook over in de andere bijbelboeken dat Paulus vindt dat het nogal pervers aan het worden is en we naar de essentie moeten terugkeren. En over dat je het niet echt licht moet opnemen wat daar gebeurd en je je nogal een oordeel aan eet in de verkeerde condities.

Daarnaast zien we dat in het hele vroege christendom deze maaltijd nogal het hart is van de christelijke samenkomst.

Dus ja, dit is nogal het hart van de christelijke viering.

En welke condities, tja.. Traditioneel zou ik zeggen met wijn en ongedesemd brood. Is het perse nodig dat het wijn is en geen druivensap. En waarom druiven en geen cassis? Geen idee. Maar alleen al gezien de koppeling met pesach zou ik wel voor wijn zijn. Better save than sorry. Fundamenteel is het niet, maar anderzijds ben ik juist wel voor een pesach connectie.

Bij RKK is het altijd wijn en ongedesemd brood (hostie). Maar meestal nemen de meeste kerkgangers alleen het brood en niet de wijn. Wijn is meestal alleen op het koor ("podium"). Dat is trouwens vooral uit praktische overweging. De RKK is nogal fel tegen weg gooien van het bloed van Christus als er over is en je wilt geen dronken priester hebben... De meeste leken hebben wel een keertje onder twee gedaanten communie gevierd (dus, avondmaal met brood en wijn), maar dus niet elke week. Maar ergens vind ik het zelf wel jammer. Ik zou het wel mooier vinden. om vaker onder twee gedaanten communie te vieren.

[Kwispel 1]

Paulus richtte zich uitsluitend tot de Korinthiërs die het avondmaal misbruikten. Het komt ook alleen in die brief voor niet in andere Bijbelboeken.

Of het uitsluitend in het vroege Christendom het hart was van de samenkomst vraag ik me af. Bij de Vergadering van Gelovigen en nog meer groeperingen viert men op elke 1e dag van de week het Heilig avondmaal. Het is een feest waar met brood en wijn ( wijn omdat er spirit in zit, omdat het om de Opgewekte Christus gaat) wordt gevierd dat wij één Brood deelachtig zijn als het Lichaam van Christus en dat wij een levende Heiland hebben en dat het gaat om ongezuurde brood omdat de zuurdesem ( gist) eruit is als beeld van de zonde.

We mogen danook vieren dat Christus dagelijks onze voeten was en ons reinigt zodat wij rein en onberispelijk mogen naderen tot de troon der genade.

Allemaal termen die behoren bij deze viering die aan plaats noch tijd gebonden is.

Het is een toost uitbrengen op het NIeuwe Leven waarin wedergeboren Christenen mogen delen totdat....Christus terugkomt.

[Olorin 155]

Klopt. Ik zeg ook niet dat iedereen het misbruikte. Wel denk ik dat er in veel (niet alle) teksten een universele boodschap zit. Feit is wel dat nadien het avondmaal van onderdeel maaltijd naar een "karig" ritueel veranderd is. Het was zeker niet het uitsluitend vroeger christendom. In de liturgie van de Katholieke en de oosters Orthodoxe kerk maakt 't nog steeds het centrum van de viering uit. Qua liturgie is het meestal bij "low church" protestantisme (inclusief evangelisch) dat de kern de preek is. Bij Katholiek, Orthodox (en ik vermoed high church protestantisme?) is het de euherestie wat het hart van de liturgie is. De hele liturgie draait om het sterven van Christus en de opstanding, met als ultiem sacrament het lichaam en bloed van Christus. Bijvoorbeeld, elke katholieke mis is een soort van mini paasviering.

[ineke-kitty 56]

@Kwispel

Paulus richt zich inderdaad uitsluitend tot de Korinthiers, maar wel in de context dat zij thuis maar moeten eten als ze honger hebben [vers 21, 22 en vers 34 van 1 Kor. 11].

Want zegt Paulus: "want in het eten neemt een iegelijk van te voren zijn eigen avondmaal; en de een is hongerig en de ander is dronken". Hebben jullie dan geen huizen om te eten en te drinken vraagt hij, m.a.w. ZO moet het dus niet.

Paulus zegt nadrukkelijk dat de mens zichzelf moet beproeven /onderzoeken of hij al dan niet deelneemt aan het avondmaal des Heeren.

In vers 34 zegt Paulus, als je dan zo'n honger hebt, moet je thuis maar eten, maar als je het avondmaal met elkaar viert, wacht je netjes op elkaar, want als je dat op onwaardige wijze het brood eet, of de drinkbeker des Heeren drinkt, zal schuldig zijn aan het lichaam en bloed des Heeren.

[WdG 235]

@Kwispel

Paulus zegt nadrukkelijk dat de mens zichzelf moet beproeven /onderzoeken of hij al dan niet deelneemt aan het avondmaal des Heeren.

Je legt dit uit aan Kwispel, misschien begrijpt zij het niet - dat weet ik niet - Mag ik reageren? Hoe vindt dit beproeven plaats, naar jouw mening? Wat is het criterium?

[Kwispel 1]

@Kwispel

Paulus zegt nadrukkelijk dat de mens zichzelf moet beproeven /onderzoeken of hij al dan niet deelneemt aan het avondmaal des Heeren.

Je legt dit uit aan Kwispel, misschien begrijpt zij het niet - dat weet ik niet - Mag ik reageren? Hoe vindt dit beproeven plaats, naar jouw mening? Wat is het criterium?

Als ik het toch misschien niet begrijp vind ik het wel aardig om jouw mening hierover te lezen en het criterium? Want je mag altijd reageren, dat mag iedereen wat mij betreft.

[WdG 235]

Als ik het toch misschien niet begrijp vind ik het wel aardig om jouw mening hierover te lezen en het criterium? Want je mag altijd reageren, dat mag iedereen wat mij betreft.

Dat is aardig van je. Het ging me even om de reactie van ineke-kitty aan jou, vooral het woordje "wel" suggereerde dat jou iets niet duidelijk is. Kan ik concluderen dat jouw mening die van ineke-kitty is? Zo ja, dan scheelt dat heel veel leeswerk.

[ineke-kitty 56]

Je mag dus bij jezelf onderzoeken of je al dan niet wilt deelnemen aan het avondmaal.

In bepaalde kringen wordt gelovigen het avondmaal ontzegd vanwege nog vermeende zonden in hun leven of wat het ook maar zijn mag.

Kennelijk is dat voor hen een 'criterium' en dat vind ik ronduit schandalig.

Het is niet het avondmaal van leiders/voorgangers/dominees/priesters, maar het avondmaal des HEEREN.

Bovendien maakt Paulus duidelijk dat het geen vreetpartij met dronkenschap is.

Als ze dat willen, moeten ze dat thuis maar doen, niet in de samenkomst, en dat ze ook nog eens netjes op elkaar moeten wachten om het brood en de wijn te nuttigen.

[WdG 235]

Je mag dus bij jezelf onderzoeken of je al dan niet wilt deelnemen aan het avondmaal.

Dat verkondigde je al eerder. Je probeerde het Kwispel ook uit te leggen. Mijn vraag is hoe dit onderzoek volgens jou plaats moet vinden? Wat zijn de criteria, volgens jou? Beantwoord je die vraag ook nog even? Andere voorgangers en dominees doen even niet ter zake.

[ineke-kitty 56]

Ik probeerde @Kwispel helemaal niks uit te leggen.

Ik heb mijn eigen inzicht en 'licht' daarover laten zien, en zeker doen andere voorgangers en dominees ter zake als het gaat over het verbieden om deel te nemen aan het avondmaal des HEEREN.

Paulus ontzegt niemand van de Korinthiers het deelnemen aan het avondmaal, maar hij maakt duidelijk het onderscheid tussen het eten en drinken wat men THUIS nuttigt, en het deelnemen aan de 'tafel des HEEREN'.

En HOE dit onderzoek plaats zou moeten vinden, is dus niet aan een of andere regel die bepaalde voorgangers opleggen aan gelovigen, maar aan jezelf. Onderzoek zelf je hart en oordeel daar zelf over.

[WdG 235]

En HOE dit onderzoek plaats zou moeten vinden, is dus niet aan een of andere regel die bepaalde voorgangers opleggen aan gelovigen, maar aan jezelf. Onderzoek zelf je hart en oordeel daar zelf over.

Ik vraag niet hoe het niet moet. Je herhaalt, zonder uitleg, ineke-kitty. Mijn vraag is hoe dit onderzoek volgens jou plaats moet vinden? Wat zijn de criteria, volgens jou?

[Kwispel 1]

Paulus zegt ook dat je bij jezelf moet onderzoeken of je weet dat je het eigendom des Heeren bent. Immers dat kan een ander niet voor je beslissen. En zonden spelen helemaal geen rol want God rekent er niet meer mee, Hij heeft ze dood verklaard.

Gezien dit onderwerp op meerdere forums heb ik de indruk dat het vragen naar de bekend weg is. Gelovigen die zo lang op de weg zijn, weten toch wel wat het delen van brood en beker inhoudt? En waarom zou er getoetst moeten worden met criteria? Ik begrijp die vraag niet.

Je moet die vraag stellen aan de dominees en kerkbeambten die mensen het avondmaal ontzeggen. Zij leggen die criteria aan. De Bijbel kent die criteria helemaal niet.

Ik moet altijd denken aan Mefiboseth die mocht deelnemen aan de tafel van de koning.

Prachtig beeld van het 'onedele' wat God heeft uitverkoren en wat God ook nodigt aan Zijn tafel.

[ineke-kitty 56]

Dat is dus persoonlijk en bij een ieder weer anders.

Ik ga dat niet invullen voor een ander.

[WdG 235]

Dat is dus persoonlijk en bij een ieder weer anders. Ik ga dat niet invullen voor een ander.

Dat is dan jouw keuze. Je beweert dus dat iedereen zijn of haar eigen hart moet onderzoeken. Maar, stel dat iemand het op een verkeerde manier onderzoekt? Is het niet prettig dat er een ander, bijvoorbeeld een dominee, voorganger of leraar is die helpt bij dit onderzoek? Er moeten toch bepaalde criteria zijn? Of verschillen de criteria per persoon?