Oude Testament

[RustU 0]

In het oude testament wordt regelmatig geweld gebruikt door het volk Israël. David versloeg Goliath, Lot werd gered uit Sodom, terwijl veel andere inwoners kwamen te overlijden door de verwoesting van de stad (oke, dat kwam niet door het volk natuurlijk). Ook het innemen van Jeruzalem ging niet zonder het vloeien van bloed.

Ik ben zelf enorm aangeraakt door de Heer en houd enorm veel van Jezus. Ik probeer zijn liefde uit te dragen naar de rest van de wereld en het Evangelie is nu echt gaan leven voor me. Toch krijg ik weleens de vraag waarom wij 'blij' zijn dat David, Goliath vermoordde en dat Israël regelmatig de strijd aanging met andere volken, waarbij ongetwijfeld ook onschuldig bloed is gevloeid.

Hoe moet ik antwoorden op dit soort vragen als die van bijvoorbeeld een ongelovige komt? De term liefdevolle God kan ik dan niet gebruiken ben ik bang, omdat oorlog nou niet echt liefdevol is. Ik zelf begrijp dat God God is en dus hierover mag en kan oordelen. Hij is immers de Allerhoogste. Maar veel mensen begrijpen dit niet. Ik vind dit een lastig punt.

[Robert Frans 1.653]

Het kan goed zijn je te beseffen dat je hier in het westen (aangenomen dat je hier in Nederland of Europa woont) nogal een luxepositie hebt. De mensen die hier nog echt een oorlog hebben meegemaakt zijn al hoogbejaard; alle anderen kennen het alleen van televisie, behoudens natuurlijk uitgezonden militairen en hulpverleners in oorlogsgebieden.

Om het Oude Testament te begrijpen, zou je dus eigenlijk eens met een veteraan moeten praten. Met iemand die weet wat het is om in een tijd te leven waarin elke dag de laatste kan zijn, waarin op elk moment soldaten je huis binnen kunnen dringen om je te vermoorden en of te verkrachten, of waarin je op elk moment zelf opgeroepen kan worden de wapens op te nemen en naar het front gestuurd te worden.

Het heeft ons, in Nederland, jaren van opbouw gekost om de crisisjaren en de oorlog te verwerken en de maatschappij vanaf de grond af op te bouwen. En nu nog steeds zijn er ouderen die leven met de pijn van de oorlog.

Het is nog niet eens zo heel lang geleden dat men wereldwijd op het scherpst van de snede leefde, en in veel werelddelen is dat nog steeds realiteit. Zeker in de bijbelse tijd betekende oorlog dat je stad op elk moment aangevallen kon worden, of zelfs belegerd, en dat je te maken kon krijgen met extreem veel geweld en wreedheid.

Als een koning ten strijde trok, dan was dat nog niet eens zozeer om nog meer land te krijgen, maar simpelweg om de grenzen van zijn gebied veilig te stellen. Om ervoor te zorgen dat iedere bewoner relatief veilig en ongestoord kon leven.

Er waren toen nog geen Verenigde Naties en er was al helemaal geen internationaal oorlogsrecht. Je grenzen verdedigen betekende dus verbonden sluiten of oorlog voeren. Een eigen plek in de wereld verkrijgen betekende dus ook verbonden sluiten of oorlog voeren.

En bij het sluiten van een verbond was het maar te hopen dat de andere partij inderdaad zo betrouwbaar was als het zich voordeed. Of dat zij door een machtswisseling niet ineens van plan veranderde en alsnog aanviel.

In die context kun je ook de oorlogen in de Middeleeuwen beschouwen: de kerk was ook een politieke macht met absolute verantwoordelijkheid voor de veiligheid binnen haar rijk. Dat verklaart alle wandaden die begaan zijn zeker niet goed, maar wel waarom het in die tijd soms noodzakelijk werd geacht de wapens op te pakken.

Net zoals ook wij nu het bijvoorbeeld noodzakelijk vinden de wapens op te pakken tegen IS, omdat deze ook onze veiligheid en normen en waarden bedreigd.

In het Oude Testament zie je dus de ontwikkeling van het godsbeeld daarin. Eerst is God een stamgod die oorlogen aanvoert en zo Israël helpt een eigen plaats op het wereldtoneel te veroveren. Je komt dan ook volop religieuze oorlogsretoriek tegen en volop smeekbeden om bevrijding, vergelding en concrete vrede, sjaloom.

Waarbij dan ook opvalt dat de oorlogsregels vooral bedoeld waren om het geweld nu juist in te dammen en om de straffen proportioneel te houden. Regels waar wij nu hevig de wenkbrauwen bij optrekken, waarin in die tijd echt een verademing. En je moet uiteindelijk toch érgens beginnen in het opvoeden van een volk.

Maar naarmate het volk zich ontwikkeld en een meer stabiele monarchie wordt, wordt het geloof ook wat universeler: God is er voor alle volken, met Israël als koninkrijk van priesters, en een ieder die Hem navolgt door rechtvaardig te handelen, zal het goed gaan.

De meest complexe en diepgaande ontwikkeling vond echter plaats tijdens de Babylonische ballingschap, als blijkt dat vrede zelfs op dat niveau niet vanzelfsprekend is.

Heel het Oude Testament kun je dan ook lezen in het licht van de pijn van de ballingschap: het leven was zo mooi en goed, maar plotseling werd het ruw weggenomen en lijkt God zo ver weg.

De verhalen werden op schrift gesteld, het geloof kende een grote leerstellige ontwikkeling en men ontdekte dat God niet gebonden is aan offers, plaats of tijd, maar dat Hij enkel gebonden is aan rechtvaardigheid, wijsheid en vriendschap. Dat God niet voor je karretje te spannen is, maar dat Hij zijn eigen wegen gaat en wij Hem maar daarin hebben te volgen.

Het boek Job vat die ontwikkeling op mooie, poëtische manier samen.

Als iemand dus met jou wil spreken over het geweld in het Oude Testament, dan kun je prima deze context erbij halen. Vrede en veiligheid zijn nooit vanzelfsprekend, ook niet in Europa, en zolang er kwaad en geweld in de wereld voortwoekert, is het soms noodzakelijk om ons ook militair daartegen te verdedigen.

Nu al merk je dat er veel onrust is in de samenleving en veel boosheid en angst over mogelijke bedreigingen. Wat zal er denk je dan gebeuren als we echt letterlijk worden aangevallen door een vreemde macht?

Het Oude Testament leert ons dat we dan, uiteraard naar de maatstaven van deze tijd, nog altijd rechtvaardig behoren te handelen en dat het geweld proportioneel moet zijn met het doel ervan, zonder onnodige wreedheden of roekeloze operaties.

En dat we God maar beter niet teveel moeten gaan betrekken in de oorlogsretoriek, want de vrede die Hij brengt is uiteindelijk van een totaal andere soort en vele malen duurzamer dan welk menselijk verbond of welke oorlog ooit kan brengen.

[Bonjour 80]

In het Oude Testament zie je dus de ontwikkeling van het godsbeeld daarin.

De volgende vraag is dan:

Wanneer moet ik "God" in het OT vervangen door "Het godsbeeld (van het moment)".

God gaf opdracht een stad uit te roeien -> Het godsbeeld gaf opdracht een stad uit te roeien.

God gebood 'Gij zult niet doden" -> Het godsbeeld gebood 'Gij zult niet doden" ???

Wat blijft er dan over van het goddelijke van dit gebod?

[MysticNetherlands 298]

Begrijpelijke vraag. Legio antwoorden.

[Robert Frans 1.653]

De volgende vraag is dan:

Wanneer moet ik "God" in het OT vervangen door "Het godsbeeld (van het moment)".

God gaf opdracht een stad uit te roeien -> Het godsbeeld gaf opdracht een stad uit te roeien.

God gebood 'Gij zult niet doden" -> Het godsbeeld gebood 'Gij zult niet doden" ???

Wat blijft er dan over van het goddelijke van dit gebod?

Verschillende kerken en kerkgemeenschappen gaan daar verschillend mee om. Ze kennen allemaal een theologisch systematiek die de verschillende verzen, geschriften en literaire genres in de Schrift duiden. Een systematiek die meestal door de eeuwen heen verder is ontwikkeld.

Binnen de katholieke traditie wordt de Schrift an sich niet als Gods onfeilbare Woord beschouwd. Oók de tien geboden niet. Zij laat zich in het duiden van het Oude Testament leiden door het evangelie en de eigen geloofstraditie.

Onder het evangelie verstaat zij de woorden en tekenen van Jezus zoals in de vier evangeliën staan opgetekend. Samengevat gaat het om de dood en verrijzenis van Christus, de openbaring van Gods wezen en de navolging van Christus.

Onder de geloofstraditie verstaat zij wat de apostolen, de kerkvaderen en vele heiligen hebben gezegd en geschreven en wat door het kerkelijk leergezag wordt doorgegeven.

Vanuit deze bronnen wordt de Schrift steeds weer opnieuw gelezen en overwogen, zodat in elke tijd en in elke cultuur de christelijke leer en leefwijze gestalte kan krijgen.

Daarbij wordt gekeken naar de historische betekenis en context van de teksten, de christologische betekenis en ook de morele betekenis voor vandaag de dag.

[Olorin 155]

Toch krijg ik weleens de vraag waarom wij 'blij' zijn dat David, Goliath vermoordde en dat Israël regelmatig de strijd aanging met andere volken, waarbij ongetwijfeld ook onschuldig bloed is gevloeid.

Ik denk eerlijk gezegd niet dat God blij is met de dood van iemand en al helemaal niet als die verloren zou zijn. Ik lees wel dat het volk Israël verheugd is. Ook best menselijk natuurlijk en het wordt beschreven uit het perspectief van die mensen. Maar zelfs in die verhalen lees ik nooit dat God een feestje in de hemel bouwt over de dood van een mens, zelfs niet degenen die heel slecht waren. Dat terwijl er in de Bijbel wel hemelse feestjes aangehaald worden, maar dan toch vooral als een ziel gered is.

Ik ben zelf enorm aangeraakt door de Heer en houd enorm veel van Jezus. Ik probeer zijn liefde uit te dragen naar de rest van de wereld en het Evangelie is nu echt gaan leven voor me.

Jezus vraagt zelfs vergeving voor degenen die betrokken zijn bij zijn kruisiging, hij de bestraft Petrus die het oor afhakt van een soldaat en geneest die soldaat. Als de mensen een overspelige vrouw willen stenigen volgens de wet (overigens vergeten ze dat de man ook dat zelfde lot zou moeten gaan...) steekt Jezus er een stokje voor. Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Dat is Jezus, maar in plaats daarvan vergeeft hij haar. En toen zijn discipelen met de suggestie kwamen dat Jezus ook wel een leeuw op de spotters kon afsturen zoals in het OT een profeet dat gedaan had, bestrafte Jezus hun.

Er is een sterke continuïteit tussen het OT en het NT, maar tegelijk handelt Jezus ook volstrekt tegenovergesteld en wordt dat ook juist in de verhalen benadrukt. Er zijn dingen die niet alleen in tegenspraak zijn, maar de schrijver legt er ook nog eens extra de nadruk op.

[Olorin 155]

In het Oude Testament zie je dus de ontwikkeling van het godsbeeld daarin.

De volgende vraag is dan:

Wanneer moet ik "God" in het OT vervangen door "Het godsbeeld (van het moment)".

Het meeste korte antwoord:

Wanneer de Kerk dat leert.

Iets langer: Samenspel van de schriftelijke en mondelinge overlevering in samenspraak met het leergezag. Of anders gezegd: Wat de Christendom vanaf haar ontstaan heeft overgeleverd (en in zekere zin haar roots heeft in een nog oudere Joodse traditie), overdacht in haar huidige tijd door een clubje dat opvolgers, van opvolgers, van opvolgers, van etc., van de apostelen zijn.

Nog langer: Een groot samenspel van theologisch onderzoek, historisch, cultureel en tekstkritisch onderzoek, van theologisch onderzoek en reflectie. Van niet enkel de Bijbel, maar van het corpus aan overleveringen in bredere zin, van 2000 jaar lang overdenkingen en onderzoek van de Kerk en tot slot een eindredactioneel proces door mensen waarvan het geloof uitgaat dat ze geweid zijn tot die functie als herder, en tevens doorgaans zelf ook het nodige aan opleiding genoten hebben. En er is tevens de uitnodiging je er in te verdiepen. In de RKK is een hoog gehalte van "we hebben gelijk, onderzoek het en je zult bevestigd worden". Katholieken delen sommige dogma's met positivisten, zoals de ratio.

[Dat beloof ik 990]

Waarbij dan ook opvalt dat de oorlogsregels vooral bedoeld waren om het geweld nu juist in te dammen en om de straffen proportioneel te houden.

Hoe kijk je dan aan tegen het gebod tot verietiging van de Amalekieten (Deut 25, 17-19)

Vergeet nooit wat Amalek jullie heeft aangedaan toen jullie uit Egypte waren vertrokken en op reis waren. 18 Vergeet nooit hoe hij jullie onderweg overviel. Hij probeerde om alle zwakke mensen die achteraan liepen, te doden toen ze moe en uitgeput waren. Hij had geen enkel ontzag voor God. 19 Wanneer jullie straks in vrede wonen in het land dat de Heer God jullie gaat geven, moeten jullie Amalek vernietigen, zodat later niemand nog zal weten dat Amalek heeft bestaan. Vergeet niet dit te doen.

of wat te doen met de kanaanieten , (Deut 25, 17-19)

Jullie moeten hen helemaal vernietigen. Sluit geen verbond met hen en laat hen niet in leven

.

is dat 'geweld indammen en straffen proportioneel houden '?

[DeThomas 35]

Ik moet zeggen dat, als ik Robert Frans zijn eerste post lees me toch bedenk dat God wellicht een beter soort mens had moeten schapen.

[MysticNetherlands 298]

Dat vraag ik me ook dagelijks af. Geen sarcasme.

[Robert Frans 1.653]

Hoe kijk je dan aan tegen het gebod tot verietiging van de Amalekieten (Deut 25, 17-19)

Vergeet nooit wat Amalek jullie heeft aangedaan toen jullie uit Egypte waren vertrokken en op reis waren. 18 Vergeet nooit hoe hij jullie onderweg overviel. Hij probeerde om alle zwakke mensen die achteraan liepen, te doden toen ze moe en uitgeput waren. Hij had geen enkel ontzag voor God. 19 Wanneer jullie straks in vrede wonen in het land dat de Heer God jullie gaat geven, moeten jullie Amalek vernietigen, zodat later niemand nog zal weten dat Amalek heeft bestaan. Vergeet niet dit te doen.

of wat te doen met de kanaanieten , (Deut 25, 17-19)

Jullie moeten hen helemaal vernietigen. Sluit geen verbond met hen en laat hen niet in leven

.

is dat 'geweld indammen en straffen proportioneel houden '?

Standaard retoriek in de klassieke oorlogsvoering. In die tijd was daar weinig buitenproportioneels aan; als je op voet van oorlog met een volk leefde, dan was je pas tevreden en veilig als dat volk ofwel onder strenge vredesvoorwaarden een verbond met je wilde sluiten, ofwel helemaal uitgeroeid werd. En zoals ik al zei: je moet érgens beginnen bij het opvoeden, dus begin je bij wat gewoon is voor het te opvoeden volk.

In Richteren lees je dan ook dat de inname van het land door Israël helemaal niet zo onverschrokken ging zoals Jozua het ons voorstelt, maar dat er verbonden werden gesloten, hier en daar gemakkelijk te bereiken steden werden veroverd en dat Israëls stammen ook vooral met elkaar nogal eens in de clinch lagen.

Ik moet zeggen dat, als ik Robert Frans zijn eerste post lees me toch bedenk dat God wellicht een beter soort mens had moeten schapen.

Zoals algemeen bekend zijn kinderen van nature jengelende, vandalistische en egocentrische wezentjes die enkel met een goede, liefdevolle opvoeding kunnen opgroeien tot verstandige en leuke kinderen en daarna echte, volgroeide volwassenen.

Toch houden we erg van kinderen, roemen we die paar positieve eigenschappen die zij gelukkig ook hebben, en hebben we het opvoeden en onderrichten nooit opgegeven. De meeste ouders kijken als het ware over al die kindergruwel heen (of laten hun ergernissen niet blijken omdat dat zonder meer niet schijnt te mogen) en zouden, ondanks alle frustraties en nachten vol zorgen, eigenlijk helemaal geen eng perfecte kinderen willen.

Ik geloof dan ook dat God ons precies zo heeft gemaakt zoals Hij ons wilde hebben. Klein, kwetsbaar, stronteigenwijs en absoluut zondig, maar ook vol liefde, kunst, verhalen, passie en moed. Het één kan blijkbaar niet zonder het ander, onze vrijheid behelst ook de vrijheid om te zondigen en Gods geboden de rug toe te keren. Ieder zijn keuze.

Het maakt het verhaal van de mensheid in elk geval buitengewoon interessant, in al haar complexheid, mysterie en diepte. Zelfs in haar diepste lijden blijkt ze op haar mooist en op haar zachtst te zijn; haar eigen kunst en literatuur verhalen daarover.

Natuurlijk geeft God zijn kinderen welverdiend op hun donder als ze kwaad doen en ergert Hij zich vast ook aan onze egocentrische kortzichtigheid. Onderschat Gods toorn daarin maar niet, want Hij duldt geen kwaad naast zich.

Maar een mensheid die altijd braaf doet wat Hij wil en nooit de eigen weg gaat? Op zulke vrienden of kinderen zit jij denk ik toch ook niet te wachten.

[Dat beloof ik 990]

Dit zijn regels zoals die volgens het OT door god zijn opgelegd aan Israel.

Regels waarvan jij stelt dat ze zijn bedoeld om geweld in te dammen en straffen proportioneel te houden.

Als ik dan een aantal van die regels concreet er bij pak (vernietig ze allemaal en laat ze niet in leven), noem je het "standaard retoriek in oorlogsvoering".

Ik ben het er mee eens dat het retoriek in oorlogsvoering is.

Maar volgen de Bijbel zijn het de geboden van God.

En het is duidelijk dat ze ze regels niet bedoeld zijn om geweld in te dammen en de straffen proportioneel te houden, het is niet anders dan oorlogszuchtige retoriek met als doel een ander volledig weg te vagen en uit te roeien. Ik snap dat daarna het geweld op houdt, maar dat is niet wat ik versta onder "regels bedoeld om het geweld in te dammen".

De twijfels van RustU snap ik dus wel en ze zijn gegrond.

Zoals algemeen bekend zijn kinderen van nature jengelende, vandalistische en egocentrische wezentjes

…..

Ik geloof dan ook dat God ons precies zo heeft gemaakt zoals Hij ons wilde hebben.

... merkwaardig.

[Robert Frans 1.653]

Ik baseer mij dan ook niet enkel op de Schrift. Zowel Olorin als ik hebben geprobeerd uit te leggen dat het christendom, en zeker het katholieke deel ervan, uit méér dan enkel de Schrift bestaat. Ook het jodendom is méér dan enkel het Oude Testament, maar kent ook allerlei uiteenlopende en soms ook elkaar betwistende tradities en stromingen.

Om de Schrift en haar invloed te begrijpen, zul je dus allereerst te rade moeten gaan bij de geloofstradities die om haar heen ontwikkeld zijn. Je kunt dus wel steeds op die teksten blijven wijzen en menen dat ze direct van God zouden zijn en daarom levensgevaarlijk, maar daarmee ga je dus helemaal voorbij aan de genoemde geloofstradities.

Het enige wat je dan begrijpt, is je eigen lezing van die teksten.

[Dat beloof ik 990]

Ik begrijp je niet precies. Ik lees gewoon wat er staat. Bedoel je te zeggen dat de teksten die ik aanhaalde door de Israëlieten zélf zijn verzonnen en daarom oorlogs retoriek zijn ?

[Robert Frans 1.653]

Als je het niet begrijpt, dan nodig ik je dus van harte uit om je te verdiepen in de christelijke en in de joodse geloofstradities. Alleen dan zul je begrijpen hoe die teksten gelezen worden en waarom.

Olorin en ik hebben, zo meen ik, daarin al een aardige aanzet gegeven, maar ook verder op dit forum kun je al achterhalen hoe zulke teksten gelezen en geduid worden.

[Dat beloof ik 990]

Ik ben een stuk beter ingeschoten in christelijke tradities dan de gemiddelde christen. Maar nu zit ik toch met deze oud testamentische oorlogsretoriek. Bedoel je te zeggen dat de teksten die ik aanhaalde door de Israëlieten zélf zijn verzonnen en daarom oorlogs retoriek zijn ?

[Robert Frans 1.653]

Zoals je dan ook ongetwijfeld weet, zijn er binnen de christelijke geloofstradities grofweg twee antwoorden mogelijk, die elkaar ook kunnen overlappen:

Ja, die teksten zijn "gewone" oorlogsretoriek, maar de Schrift blijft in de context van de geloofstraditie een belangrijk, geïnspireerd en gewijd geschrift, omdat het iets leert over onszelf in relatie tot God.

Nee, die teksten zijn door God zelf gegeven, maar zijn niet langer van belang door het leven en werk van Christus, of ze maakten onderdeel uit van de heilspedagogie met Israël.

[MysticNetherlands 298]

Idd.

[Dat beloof ik 990]

Dat is vreemd. Er kan maar 1 antwoord zijn op de vraag ‘hebben de Israëlieten deze tekst zelf verzonnen’. Als je “Ja†en “nee†antwoord geef je de twee mogelijkheden en argumenten daarbij, maar geen antwoord op de vraag. Ik (en RustU ook, neem ik aan) zoek niet naar het aantal mogelijke antwoorden, maar naar het juiste antwoord op de vraag wat hier is gebeurd.

Aangezien je schreef dat dit oorlogsretoriek is, is het antwoord volgens jou dus het eerste. Ik denk dat ook. Het is immers onvoorstelbaar dat “roei ze allemaal uit†zou passen in een vorm van heilspedagogiek.

Het zou natuurlijk wel een verklaring kunnen zijn voor RustU, die deze discussie startte en graag wil weten hoe hij dit soort teksten kan rijmen met de liefdevolle God.

Doemt dan wel de vraag op welke teksten nog meer door Israelieten zelf zijn verzonnen bij het schrijven van de diverse geschriften. Is dat alleen oorlogsretoriek of zijn dat ook andere teksten? Op grond waarvan stel je dat dan vast? Kortom, ik begrijp dat het niet eenvoudig is om te begrijpen hoe deze teksten gelezen moeten worden. En is het dan: gelezen moeten worden of gelezen kunnen worden. Lastige materie.

[Robert Frans 1.653]

Daarom geloof ik ook dat de kerk daarin een belangrijke, leidende onderwijzende functie heeft. Juist omdat het ondoenlijk is om in je eentje te gaan bepalen wat nu precies wat zou zijn. En binnen niet-katholieke kerken is het de eigen geloofstraditie die dat heeft.

De Schrift is een enorm complexe verzameling verhalen, mythen, wijsheidsteksten, gedichten, liederen, gebeden en bespiegelingen, in uiteenlopende oud-oosterse literaire genres. Je kunt daarom niet zomaar met een westerse filosofische bril al die teksten uit elkaar halen en per tekst willen bekijken wat nu precies van God zou zijn en wat niet. Je moet dan eerst die achtergronden kennen.

Alleen al zoiets als historische geschiedschrijving ging in die tijd en cultuur totaal anders dan zoals wij dat nu doen, met heel eigen spelregels en heel eigen belangen. Grofweg dient bij ons het verhaal de feiten, terwijl in die tijd het precies andersom was.

Daarom kun je de Schrift nooit los zien van de geloofstradities waarin zij ontstaan en verder ontwikkeld is en ook niet van de geschiedenis waarin zij gebed is. De geschriften zijn dan ook eerst en vooral bestemd voor gelovigen en ook aan hen gericht.

De Schrift is daarom ook niet op maar één manier te interpreteren en zo'n tekst kan daarom dus ook wel degelijk meerdere betekenissen hebben. Jij kan er jouw ideeën over hebben en ik kan er mijn ideeën over hebben, maar we kunnen toch samen in dezelfde kerk zitten en hetzelfde geloof delen. Zelfs als je die teksten kolder zou vinden en je maar houdt bij wat Jezus zegt.

Zo geloof ik wel degelijk grotendeels in beide antwoorden, dus ook in de heilspedagogiek, net zoals ik geloof dat ouders hun kinderen netjes willen leren eten, terwijl ze het kind allereerst nog maar wat laten aanrommelen en eerst maar eens beginnen met het langer dan drie seconden leren vasthouden van bestek.

Wie ben ik dan, als grote volwassene, om vervolgens te roepen dat die ouders verkeerd bezig zouden zijn, alleen omdat zij het nog piepjonge kind niet eens hebben geleerd te eten zoals ik dat nu doe?

[Dat beloof ik 990]

Sjonge, ik kan er niet bij dat het de bedoeling is van een god om zo ingewikkeld te doen.

Als je denkt dat het heilspedagogiek van god is klopt het angstbeeld van RustU:

De term liefdevolle God kan ik dan niet gebruiken ben ik bang, omdat oorlog nou niet echt liefdevol is.

[MysticNetherlands 298]

Wellicht is er niet altijd een zwart-wit onderscheid tussen wat de mens schrijft of wat God dicteert. Ik geloof dat de vraag of iets geschreven is in lijn met de wil van God voor n gelovige relevanter is. En als je gelooft dat Hij/Zij Goed is.

[Dat beloof ik 990]

Nu maak je iets grijs wat niet grijs is.

Als een persoon iets schrijft waarvan hij denkt dat het in de lijn is met de wil van god, heeft die persoon dat nog altijd zelf geschreven.

In het geval van deze teksten zou dat best het geval kunnen zijn.

Voor de gelovige is in dit geval hier wat relevant is:

De term liefdevolle God kan ik dan niet gebruiken ben ik bang, omdat oorlog nou niet echt liefdevol is

[MysticNetherlands 298]

Nu maak je iets grijs wat niet grijs is.

Als een persoon iets schrijft waarvan hij denkt dat het in de lijn is met de wil van god, heeft die persoon dat nog altijd zelf geschreven.

Zeg ik ergens iets anders dan?

In het geval van deze teksten zou dat best het geval kunnen zijn.

Voor de gelovige is in dit geval hier wat relevant is:

Jij maakt niet uit wat voor 'de gelovige' van belang is.

De term liefdevolle God kan ik dan niet gebruiken ben ik bang, omdat oorlog nou niet echt liefdevol is

En als de vijand het kwaad is?

[Robert Frans 1.653]

Sjonge, ik kan er niet bij dat het de bedoeling is van een god om zo ingewikkeld te doen.

We zitten hier dan ook niet in een kleuterklas. God is geen stripfiguur, net zoals wij mensen dat ook niet zijn. Als de natuur al zo duizelingwekkend complex is, zodanig dat we nog lang niet alles weten, hoeveel termeer dan haar Schepper? We hebben het hier over ernstige, diepzinnige zaken, dus wordt er wel wat bagage van je verwacht.

Het is helemaal niet zo complex om God na te volgen. Miljarden gelovigen zijn je daarin al voorgegaan, dus daar ligt overduidelijk het probleem niet. Maar als je meer wilt weten, dan vraagt dat inderdaad inspanning, serieuze studie en ook een godvruchtig geloofsleven. Gemakzucht is géén deugd.

Aan oppervlakkige oneliners hebben we niets, die doen niemand recht en zijn alleen leuk voor politici. Uiteindelijk heb je ook je eigen gezonde verstand, je eigen geweten en de mogelijkheid kennis en inzicht op te doen als je bereid bent je daarvoor in te spannen. Je wordt daarom ook geacht daar gebruik van te maken.