Ziel of hersenen?

[Bonjour 80]

Naar aanleiding van het andere topic over dieren kwam bij mij de vraag op hoe jullie tegen de hersenen en de ziel aankijken. Wat maakt dat je een karakter hebt, je hersenen of je ziel? Wat maakt dat je een beslissing neemt of een bepaald gevoel hebt? Hebben medicijnen invloed op je ziel en zo ja, hoe stel je dat dan voor? Het IQ, zit dat in de hersenen of ziel?

Zelf geloof ik niet in een ziel, maar die kant wil ik niet op in de discussie. Ben oprecht benieuwd hoe jullie hierover denken en of er verschillen in gedachten (in hersenen of ziel) tussen de gelovigen zijn.

[Rutgerza 0]

Even voor de (mijn) duidelijkheid: je wil in deze discussie dat we er dus even vanuit gaan dan een ziel bestaat?

[Bonjour 80]

Even voor de (mijn) duidelijkheid: je wil in deze discussie dat we er dus even vanuit gaan dan een ziel bestaat?

Het lijkt mij een essentieel deel van het christelijk geloof om aan te nemen dat je een ziel hebt. Anders is er niets voor na je dood. Maar verbeter me als ik het fout heb.

De materialisten onder ons gaan niet uit van een ziel. Voor hen is deze discussie over interactie tussen ziel en hersenen niet relevant. Wat wel voor hun interessant kan zijn, is hoe de gelovigen hierover denken. Keiharde opmerkingen dat de ziel niet bestaat, zijn daarmee off-topic in deze discussie. Ze zullen niet bevorderlijk zijn om achter de gedachtegang van de mensen te komen die aannemen dat we een ziel hebben. (Die laatste groep is trouwens een stuk groter dan alleen de gelovigen. )

[Henriëtte 0]

Dus eigenlijk is je vraag hoe je ziel je lichaam (= je hersenen) beinvloedt en andersom? Dat is namelijk vanuit allerlei verschillende hoeken te bekijken dus ik ben erg benieuwd!

Zelf ben ik er nog lang niet over uit hoe de ziel en het lichaam met elkaar in verhouding staan. Wetenschappelijk gezien is er namelijk (nog?) geen ruimte voor de ziel, aangezien alles te verklaren is via natuurkundige wetten en de wereld volgens deze wetten volledig gedetermineerd is. Dus daar is het antwoord volgens mij niet te vinden. Dan blijft in mijn ogen over dat de ziel een onwetenschappelijk 'iets' is, dat buiten deze natuurwetmatigheid om werkt en dus eigenlijk extern het lichaam beïnvloedt via de natuurwetten. Maar of het lichaam ook invloed heeft op de ziel? Dan zou eerst duidelijk moeten zijn wat de ziel is. Zijn dat ook je emoties, je moreel besef, je (zelf)bewustzijn... Lastig vind ik het, maar reuze-interessant

[Kwispel 1]

De mens heeft geen ziel , de mens is een ziel. Echter in het dagelijks leven beschouwen wij de ziel als een levenswandel, dus kenmerken van een mens in gedrag en soms in denken.

Er is enorm veel verwarring over, maar ook veel misverstanden.

Als een dorpje 100 zielen telt dan gaat het over mensen die aanspreekbaar zijn en geen spoken.

Dat men de Drie-eenheid vergelijkt met het feit dat een mens uit Drie delen bestaat levert ook misverstanden op want zoals God Eén is zo is ook de mens één geheel.

Dat zijn lichaam afgelegd wordt bij het sterven en dus naar het dodenrijk gaat wil niet zeggen dat zijn ziel ook daarheen gaat want ik meen dat David zegt: "Mijn ziel keert weer tot God" En dat Jezus de geest gaf wil niet zeggen dat het om een Heilige Geest gaat, maar dat het gaat om de adem uitblazen want dat is geest.

Hersenen is een heel ander onderwerp en dat kun je niet tegenover de ziel stellen.

Hersenen is een somatisch iets en een onderdeel van het fystieke lichaam, je gaat met pijn aan je ziel naar de zieleknijper of psychiater en je gaat met een hersentumor naar de specialist.en zo kun je hersenen optereren maar een ziel niet en een dergelijke titel is dan ook te vaag om goed te beantwoorden.

[Robert Frans 1.653]

De ziel, zo ik meen, is het bovennatuurlijke ofwel metafysische in de mens, de manifestatie van het goddelijke, zonder nochtans God zelf te zijn. De ziel is hetgeen dat overblijft als de mens sterft en het gehele lichaam dus vergaat. Het is echter niet iets wat in het lichaam "gevangen zit" en na de dood uit het lichaam zou gaan, maar hetgeen dat wel of niet jou direct verbindt met God. De persoonlijkheid kan beïnvloed raken door ziekte of stoornis, net als het lichaam zelf, maar de ziel blijft de ziel. En deze kan uiteindelijk in slechts twee staten geraken: de staat van doodzonde en de staat van genade, afhankelijk van de keuzes die je hebt gemaakt en ook hebt kunnen maken.

In de Schrift heeft het woord ziel verschillende betekenissen. Men kan er het leven zelf mee bedoelen, of de mens zelf, of iets wat bij de mens hoort. Of dieren nu wel of niet een ziel hebben, dat hangt dus een beetje af van welke betekenis je het woord geeft. Ik heb zelf dus wel het idee dat dieren er een hebben, hoewel niet onsterfelijk, omdat zij ook als levende wezens door God geschapen zijn, maar ik ben daar niet zeker van en vind het ook een vrij complex onderwerp om er te gedetailleerde uitspraken over te doen.

[Kwispel 1]

Ziel is een hebr. woord geloof ik, "nefesh" en lichaam is niet bekend in het Hebreeuws maar in het Grieks heet het soma.

Geest heeft meerdere woorden omdat er ook Heilige Geest bestaat.

Je zegt dat het lichaam kapot kan gaan maar de ziel blijft de ziel.

Als ik kijk naar mensen met Alzheimer dan is niet hun lichaam kapot, maar hun gedrag is ondefinieer ben en zeer onberekenbaar.

Dat je zegt dat de ziel in staat van genade kan geraken en een staat van doodzonde afhankelijk van een keuze is buitengewoon interessant, maar vind ik een moeilijke stelling.

Genade is n.l. niet afhanelijk van een keuze en een doodzonde is geen "staat" m.i.

[MysticNetherlands 298]

Bonjour, wat denk jij dan dat de ziel is? Of wat denk jij dat 'de gemiddelde christen' denkt dat de ziel is?

[Bonjour 80]

Bonjour, wat denk jij dan dat de ziel is? Of wat denk jij dat 'de gemiddelde christen' denkt dat de ziel is?

Ik denk dat de ziel een begrip is waar vroeger het bewustzijn van de mens in gelegd werd. Zelf zie ik nu niet dat er nog een noodzaak is voor een ziel en dat de hersenen zelf volledig in staat zijn alle beslissingen te nemen. Dat lijkt mij een niet-christelijke gedachte. Maar als daar gelovigen in mee gaan, laat het me aub weten.

Voor de rest vraag je me wat anderen denken en daar probeer ik nu net achter te komen.

Maar nogmaals, ik wil mijn mening hier niet centraal stellen.

[MysticNetherlands 298]

Ja maar jij stel een vraag, hersenen of ziel. Dus dan moet ik toch eerst snappen wat jij met 'ziel'bedoeld? Zoals ik 'ziel' zie, is er nl niet echt een onderscheid tussen beide. De ziel ontstaat volgens mij gewoon in de hersenen. En is min of meer 'het leven', 'het bewustzijn'. Of daar iets van overblijft en in welke vorm, geen idee. Op zijn minst gaat natuurlijk de energie niet verloren, en blijft de herinnering aan iemand na zijn/haar dood, wellich blijft er ook iets meer over (iets wat je bovennatuurlijk zou kunnen noemen). Geen idee. Ik hoop t wel omdat ik dan bijv mijn vader, kat en een geode vriend weer zou kunnen zien.

[Bonjour 80]

Ik zit net op wiki te kijken en wellicht omvat mijn begrip ziel ook wel de geest. Ik weet niet of het veel uitmaakt. De scheiding tussen het natuurlijke en bovennatuurlijke in je lichaam (en je wezen) was wellicht ook leuk geweest als titel.

[broer konijn 0]

Even voor de (mijn) duidelijkheid: je wil in deze discussie dat we er dus even vanuit gaan dan een ziel bestaat?

Het lijkt mij een essentieel deel van het christelijk geloof om aan te nemen dat je een ziel hebt. Anders is er niets voor na je dood. Maar verbeter me als ik het fout heb.

De materialisten onder ons gaan niet uit van een ziel. Voor hen is deze discussie over interactie tussen ziel en hersenen niet relevant. Wat wel voor hun interessant kan zijn, is hoe de gelovigen hierover denken. Keiharde opmerkingen dat de ziel niet bestaat, zijn daarmee off-topic in deze discussie. Ze zullen niet bevorderlijk zijn om achter de gedachtegang van de mensen te komen die aannemen dat we een ziel hebben. (Die laatste groep is trouwens een stuk groter dan alleen de gelovigen. )

Onder ziel wordt verstaan, het leven zelf. Door het geloof in een leven na de dood wordt steeds meer het leven na de dood geassocieerd met geest. Maar in principe is de ziel het leven zelf, dus dat wat het lichaam bezielt en leven geeft. In principe is dus de ziel verbonden met het leven dat sterft, waardoor de ziel ook sterft. Maar doordat er geloof is in het leven na de dood, krijgt dus de ziel klaarblijkelijk een weg die verder gaat dan het lichaam toont, en zodoende komt er een associatie met ziel als geestelijke verschijning. Maar technisch is dat niet zuiver, omdat het leven na de dood ook wordt verbonden met een opstanding uit de dood. De voortzetting van het leven wordt dus ook opnieuw verbonden met het vleselijke. Waarbij redelijk omstreden is wat nu precies de status van de ziel is tussen sterven en wederopstanding.

Dit is een iets andere richting dan je vraagstelling over hoe God de aard van het eeuwige in de mens heeft versleuteld, maar ik meende dat het hier past.

[bernard 3 30]

Even voor de (mijn) duidelijkheid: je wil in deze discussie dat we er dus even vanuit gaan dan een ziel bestaat?

Het lijkt mij een essentieel deel van het christelijk geloof om aan te nemen dat je een ziel hebt. Anders is er niets voor na je dood. Maar verbeter me als ik het fout heb.

De materialisten onder ons gaan niet uit van een ziel. Voor hen is deze discussie over interactie tussen ziel en hersenen niet relevant. Wat wel voor hun interessant kan zijn, is hoe de gelovigen hierover denken. Keiharde opmerkingen dat de ziel niet bestaat, zijn daarmee off-topic in deze discussie. Ze zullen niet bevorderlijk zijn om achter de gedachtegang van de mensen te komen die aannemen dat we een ziel hebben. (Die laatste groep is trouwens een stuk groter dan alleen de gelovigen. )

Onder ziel wordt verstaan, het leven zelf. Door het geloof in een leven na de dood wordt steeds meer het leven na de dood geassocieerd met geest. Maar in principe is de ziel het leven zelf, dus dat wat het lichaam bezielt en leven geeft. In principe is dus de ziel verbonden met het leven dat sterft, waardoor de ziel ook sterft. Maar doordat er geloof is in het leven na de dood, krijgt dus de ziel klaarblijkelijk een weg die verder gaat dan het lichaam toont, en zodoende komt er een associatie met ziel als geestelijke verschijning. Maar technisch is dat niet zuiver, omdat het leven na de dood ook wordt verbonden met een opstanding uit de dood. De voortzetting van het leven wordt dus ook opnieuw verbonden met het vleselijke. Waarbij redelijk omstreden is wat nu precies de status van de ziel is tussen sterven en wederopstanding.

Dit is een iets andere richting dan je vraagstelling over hoe God de aard van het eeuwige in de mens heeft versleuteld, maar ik meende dat het hier past.

.

Ik vind uw opmerking “Onder ziel wordt verstaan, het leven zelf.†volkomen terecht

Het leven zelf is een toestand waarbij (zelf)bewustzijn, een eigen wil en een keuzemogelijkheid aanwezig is

De Dood daarentegen is het totaal tegengestelde van het leven .o.a. levenloosheid , onbewust zijn

Beide, leven en dood, zijn dan ook totaal contradictorisch aan elkaar

Net zomin als men kan beweren half zwanger te zijn kan men beweren van te leven in de dood .

Ofwel is men zwanger ofwel is men het niet; ofwel leeft men ofwel is men dood ( en leeft men niet)

IN DE DOOD is er dus nooit†leven “en dus bestaat in feite de ziel in de dood niet meer.

Enkel NA DE DOOD , bij de opstanding of met andere woorden bij de herschepping , is er weer leven en kan er dus weer sprake zijn van een ziel of van een wezen

[MysticNetherlands 298]

De Bijbel is gewoon niet eenduidig over wel geen leven na de dood, de opstanding, wie, hoe, wanneer etc. Ik kan zelf persoonlijk prima leven zonder leven na de dood, waarom niet. Maar wat ik heel moeilijk zou vinden is als er geen eindoordeel zou zijn met de bijbehorende opwekking. De gedachte dat het kind dat nas zijn korte leven geteistert door AIDS in een ontwikkelingsland sterft of het dier dat na gruwelijke maetelingen in n laboratorium in n container wordt gedumot voor niets hebben geleefd, en dat er voor hen geen gerechtigheid is, dat zou ik niet kunnen verkroppen. Dus ik klamp me dan maar aan de belofte vast...

[Kwispel 1]

Ik vind de beste omschrijving dat mijn ziel, mijn handel en wandel is. Maar je kunt natuurlijk tig omschrijvingen geven over jou als "wezen".

[Hitchens 134]

De gedachte dat het kind dat nas zijn korte leven geteistert door AIDS in een ontwikkelingsland sterft of het dier dat na gruwelijke maetelingen in n laboratorium in n container wordt gedumot voor niets hebben geleefd, en dat er voor hen geen gerechtigheid is, dat zou ik niet kunnen verkroppen.

De gerechtigheid is er in ieder geval niet gedurende dit leven. Als je na een leven vol ziekte en ellende, een goed eindoordeel krijgt, kun je dan nog spreken van gerechtigheid?

[Kwispel 1]

Lijkt mij niet het onderwerp want wat is gerechtigheid.

Abraham werd op grond van geloof tot gerechtigheid gerekend.

[MysticNetherlands 298]

De gedachte dat het kind dat nas zijn korte leven geteistert door AIDS in een ontwikkelingsland sterft of het dier dat na gruwelijke maetelingen in n laboratorium in n container wordt gedumot voor niets hebben geleefd, en dat er voor hen geen gerechtigheid is, dat zou ik niet kunnen verkroppen.

De gerechtigheid is er in ieder geval niet gedurende dit leven. Als je na een leven vol ziekte en ellende, een goed eindoordeel krijgt, kun je dan nog spreken van gerechtigheid?

Als er dan een 'eeuwig' 'leven' volgt zonder ziekte en ellende wel ja.

[eclammers 0]

Wat de ziel is onthuld de Bijbel in Genesis 2:7.

De Statenvertaling (Jongbloed-editie) zegt daar:....

En de HEERE God had den mens geformeerd uit het stof der aarde, en in zijn neusgaten geblazen den adem des levens; alzo werd de mens tot een levende ziel.

De Delftse vertaling van 1477 zegt ook "ziel".

Andere vertalingen geven het Hebreeuwse Nefesj (Grieks: psuche) weer met "levend wezen".

Dus de complete mens, lichaam-geest-verstandelijke vermogens-gevoelens-gedachten-emoties-etc. etc., is de ziel.

Uit alle teksten blijkt dat de mens geen ziel kreeg maar er een ziel (levend wezen) werd!

Dan spreekt de Bijbel ook nog over het "hart" (niet de bloedpomp in de borst) maar de "innerlijke persoon".

Het figuurlijke Hart:

zetel der beweegredenen. Van waaruit de oorsprongen van het leven zijn (uit het hart komende overwegingen/overleggingen/keuzes kunnen tot leven leiden of de dood).

De mens zoals die is, inclusief verstandelijke vermogens, vermogen tot het tonen van liefde, barmhartigheid en geloof.

Hersenen zijn slechts een instrument van de "innerlijke mens" evenals het fysieke lichaam.

fijne dag,

Ed

[Kwispel 1]

De gedachte dat het kind dat nas zijn korte leven geteistert door AIDS in een ontwikkelingsland sterft of het dier dat na gruwelijke maetelingen in n laboratorium in n container wordt gedumot voor niets hebben geleefd, en dat er voor hen geen gerechtigheid is, dat zou ik niet kunnen verkroppen.

De gerechtigheid is er in ieder geval niet gedurende dit leven. Als je na een leven vol ziekte en ellende, een goed eindoordeel krijgt, kun je dan nog spreken van gerechtigheid?

Gelovigen zijn reeds geoordeeld en aan het einde van hun leven wacht hen de rechterstoel van Christus en niet de Grote Witte Troon en voor de rechterstoel gaat het om loon en kroon.

Het oordeel is gedragen door Christus. Wij dan gerechtvaardigd zijnde HEBBEN vrede met God. En niet zullen dat ooit krijgen.

[eclammers 0]

Jezus' zei dat "wie tot het einde volhardt" gered zal worden.

Dus het oordeel van mensen ligt nog in de toekomst......

(Mattheüs 24:13) . . .Maar wie tot het einde heeft volhard, die zal gered worden.

Als Jezus als koning van Gods Koninkrijk orde op zake gaat stellen op aarde zal hij de "schapen van de bokken scheiden"........

(Mattheüs 25:31-33) . . .Wanneer de Zoon des mensen gekomen zal zijn in zijn heerlijkheid, en alle engelen met hem, dan zal hij op zijn glorierijke troon plaats nemen. 32 En alle natiën zullen vóór hem vergaderd worden, en hij zal de mensen van elkaar scheiden, zoals een herder de schapen van de bokken scheidt. 33 En de schapen zal hij aan zijn rechterhand zetten, maar de bokken aan zijn linkerhand.

Dat betekent vernietigend oordeel voor de bokken en leven voor de schapen!

Dus, nee wij zijn nog niet geoordeeld noch voor het eeuwig leven noch voor de vernietiging.

De Bijbel zegt hierover....

(2 Korinthiërs 13:5) . . .Blijft beproeven of GIJ in het geloof zijt, blijft bewijzen dat GIJ goedgekeurd zijt. Of erkent GIJ niet dat Jezus Christus in eendracht met U is? Tenzij GIJ afgekeurd zijt. 

fijne dag,

Ed

[Kwispel 1]

Dat is een hoofdstuk wat gaat over de mensen in de Grote Verdrukking en dan met name de gelovigen, die zouden volharden. De gelovigen van na de opstanding tot de wegrukking van de Gemeente zijn een uitzondering op de regel. Zij gaan ook niet door de grote verdrukking, maar als je dat niet gelooft dan komen we er niet uit.

Dan praten we over appels en peren. Het gaat over de "verdrukking dier dagen". Dat is een specifieke verdrukking over Israël en de volkeren en niet over de Gemeente en 2 Kor 13 vers 5 spreekt Paulus tegen de gelovigen in Korinthe gaat het over jezelf beproeven en de SV formuleert het ook anders. Er staat achter t.a.v. het woord "afkeuren" in de SV het woord "verwerpelijk", "Doch ik hoop dat gij zult verstaan, dat wij NIET verwerpelijk zijn".

Het was de derde maal dat Paulus tot hen sprak en er waren redenen voor.

Het heeft niets van doen met het verschijnen voor de Rechterstoel van Christus voor de gelovigen en het verschijnen voor de Grote Witte Troon op de jongste dag van alle ongelovigen en de gelovigen van het oude verbond.

Wij zijn wedergeborenen en hebben een hemelse positie. Maar we dwalen af van het onderwerp. Want alle natiën die voor Hem vergaderd worden zijn de volkeren en niet de Gemeente. De schapen gaan het koninkrijk op aarde binnen en de bokken worden weggedaan. Wij als hemelburgers hebben een rijk in de hemelen en zijn reeds lang daarvoor bij de Heer.

[tucker 28]

We dwalen inderdaad af van het onderwerp, lees de OP nog eens en laten we dan daarover verdergaan. (Back-on-topic please )

[Kwispel 1]

Ik weet niet wat de TS wil duidelijk maken, maar hersenen zijn heel goed te wegen en te meten en te opereren enz....maar je ziel is onzienlijk en is eigenlijk wie je bent.

Zoiets als aan de vruchten kent men de boom.

Als je hersenen ziek zijn dan heb je de ziekte van Parkinson of \Alzheimer of Korsakov en doorgaans zijn levende cellen onherstelbaar afgestorven en als je ziel ziek is ga je naar de Psychiater.

Er is dus heel veel verschil.

[Henriëtte 0]

Ik weet niet wat de TS wil duidelijk maken, maar hersenen zijn heel goed te wegen en te meten en te opereren enz....maar je ziel is onzienlijk en is eigenlijk wie je bent.

Zoiets als aan de vruchten kent men de boom.

Als je hersenen ziek zijn dan heb je de ziekte van Parkinson of \Alzheimer of Korsakov en doorgaans zijn levende cellen onherstelbaar afgestorven en als je ziel ziek is ga je naar de Psychiater.

Er is dus heel veel verschil.

Dat er veel verschil tussen zit lijkt me eigenlijk vrij logisch, de vraag is volgens mij in hoeverre de hersenen en de ziel elkaar beïnvloeden. Heeft parkinson effect op de ziel, al is het een puur lichamelijke ziekte? En hoe veel invloed heeft de ziel op het lichaam?