Goede vader

[Redactie 0]

Hij was enorm verheugd en trots toen hij zijn eerste en enige kind kreeg. De bevalling verliep voorspoedig, hij kon met vrouw en kind al snel weer naar huis en het jongetje was een rustige, gezonde baby. De baby groeide op tot een kleuter en de kleuter tot een kind. Hij zorgde er met zijn vrouw voor dat het hem aan niets ontbrak. Hij stuurde hem naar een goede school en hij bracht zodra zijn werk het toeliet veel tijd met hem door.

Hij leerde hem om voor zichzelf op te komen, om alle kansen te pakken die voor hem lagen en ook te genieten van de goede dingen in het leven. Zo leefde hij samen met zijn vrouw een gelukkig en tevreden bestaan. Tot die ene dag, toen alles veranderde. Zijn zoon was eens met een vriend naar een kerk gegaan en nu wilde hij ook christen worden. Dat kwam niet helemaal uit de lucht vallen; al langer dacht hij over dit soort onderwerpen na.

Dat zinde hem niet erg, want hij kende de verhalen van zijn vader nog heel goed. Hij ondervroeg zijn zoon daarom over zijn besluit, zei dat hij hier niet achter kon staan, probeerde hem te waarschuwen, maar zijn zoon leek erg vastberaden. En zei dat hij het mooi zou vinden als zijn vader en moeder met hem mee zouden gaan daarin. Vanaf dat moment kwam er meer afstand tussen vader en zoon, kwamen er steeds meer felle discussies tussen hen.

Uiteindelijk ging hij toch met hem mee naar zijn doopdienst, gewoon, omdat het wel zijn zoon was. De dienst sprak hem voor geen meter aan en hij raakte geschokt toen zijn zoon op het podium vertelde over zijn bekering. Hij sprak zeer negatief over het leven vóór zijn bekering, zei dat hij toen als het ware dood was, maar dat hij nu eindelijk het echte leven had gevonden. Dit was voor hem de druppel en hij liep toen zeer verontwaardigd de kerk uit.

Al die jaren probeerde hij hem met de beste wil en met alle liefde tot een goede jongen op te voeden en nu werd dat alles openlijk als slecht en immoreel bestempeld. Was dat nu die jongen die zo gelukkig met hem opgroeide? Soms spraken ze elkaar nog wel en probeerde zijn zoon hem te overtuigen van het evangelie, maar dat wees hij altijd af. Hij besefte zich steeds meer dat hij hem was kwijtgeraakt. En dat hij hem nu erg miste.

Robert

Terug naar frontpage

[Bonjour 80]

Wat is nu het punt dat gemaakt wordt?

[tucker 28]

Uit je post haal ik een aantal dingen Robert:

* De beslissing die de zoon neemt is voor hem heel belangrijk.

* De zoon mist de steun van zijn vader, wat toch ergens aan hem moet knagen.

* De vader mist de band met zijn zoon zoals deze vroeger was en stelt zich vragen over de kwaliteit van zijn opvoeding.

Ik denk dat het hier om gevoelens van verlies en gemis gaat: de vader die het gevoel heeft zijn zoon verloren te hebben en de zoon die zijn vader verliest door de keuzes die hij in het leven maakt.

Kun je een beetje ophelderen wat je bedoeling was of liever niet?

[Bonjour 80]

Een vader had twee kinderen. Hij hield veel van ze en ze kregen de beste opvoeding die je je kon voorstellen. Het was een gelukkig gezin.

Totdat ..., De oudste kwam in contact met een christen en nam dat geloof over. De ander kwam in contact met een moslim en nam dat geloof over.

Hoe de vader en moeder ook probeerde, van het gelukkige gezin bleef niets over. De kinderen hadden steeds ruzie met elkaar en met de ouders. De enige oplossing was elkaar niet meer te zien.

[Thorgrem 430]

Een vader had twee kinderen. Hij hield veel van ze en ze kregen de beste opvoeding die je je kon voorstellen. Het was een gelukkig gezin.

Totdat ..., De oudste kwam in contact met een marxist en nam die overtuiging over. De ander kwam in contact met een maoist en nam die overtuiging over.

Hoe de vader en moeder ook probeerde, van het gelukkige gezin bleef niets over. De kinderen hadden steeds ruzie met elkaar en met de ouders. De enige oplossing was elkaar niet meer te zien.

[Robert Frans 1.653]

Uit je post haal ik een aantal dingen Robert:

* De beslissing die de zoon neemt is voor hem heel belangrijk.

* De zoon mist de steun van zijn vader, wat toch ergens aan hem moet knagen.

* De vader mist de band met zijn zoon zoals deze vroeger was en stelt zich vragen over de kwaliteit van zijn opvoeding.

Ik denk dat het hier om gevoelens van verlies en gemis gaat: de vader die het gevoel heeft zijn zoon verloren te hebben en de zoon die zijn vader verliest door de keuzes die hij in het leven maakt.

Kun je een beetje ophelderen wat je bedoeling was of liever niet?

Ik wilde vooral ook de ándere kant van het verhaal laten zien. Dat achter veel gelukkige bekeringen en blije getuigenissen ook veel verdriet en leed kunnen zitten, omdat bijvoorbeeld de bekeerling meteen zodanig diens leefwijze veranderd, dat zijn (of haar) naasten hem haast niet meer herkennen. Zeker als de bekeerling ineens heel negatief over diens oude leven spreekt en probeert die naasten daarin ook mee te trekken. Ik denk dat het dan ook goed is om je als bekeerling te beseffen dat jíj veranderd bent en niet je naasten, en dat zij vaak ook (veel) tijd nodig kunnen hebben om aan de nieuwe situatie te wennen. Die tijd moet je ze denk ik ook geven, zonder verwijten, in alle geduld en wijsheid. En toch ook met dankbaarheid voor het goede dat ze jou gegeven hebben.

Overigens geldt dit natuurlijk ook voor bekeerlingen tot het atheïsme, of tot welke religie of levensbeschouwing ook. Ik meende echter dat het gepast was om het in mijn column dicht bij huis te houden.

[Bonjour 80]

Je beschrijft een situatie waar ik best bang voor ben. En ik denk dat ik die angst deel met vele anderen. Of je nu atheïst, christen, moslim, of maoïst bent, zijn we niet allen bang wat er gebeurt als onze kinderen een ander pad kiezen dan het onze? Zeker indien die richting onze eigen leefwijze afkeurt.

Ik was bang dat Robert bedoelde dat het slecht van de vader was om zijn zoon niet te volgen. Ik denk dat sommigen dat erin lazen. Met mijn voorbeeld gaf ik een situatie aan dat het onmogelijk is je kinderen in hun keuze te volgen. Zelf zou ik me ook niet kunnen bekeren. Ik heb veel te veel bezwaren tegen het geloof. Ik zou dus mijn kinderen ook niet kunnen volgen in een eventuele keuze daarnaartoe.

Het enige wat ik kan doen is mijn bezwaren al vooraf in de opvoeding mee geven. Net zoals ik ze waarschuw voor reclame praatjes waarschuw ik ze ook voor religieuze praatjes. Jammer dat dat noodzakelijk is, maar zolang er zovelen zijn die op mijn kinderen azen is dat een noodzakelijk onderdeel van de opvoeding.

[tucker 28]

Dank voor je verduidelijking Robert. Ik denk dat het inderdaad goed is om je daar bewust van te zijn. Als bekeerling herken ik mij daar zeker wel in, al zijn mijn ouders en mijn omgeving hier fantastisch mee om gegaan.

Bonjour, als ik kinderen zou krijgen dan krijgen ze dezelfde opvoeding als mijn ouders mij gegeven hebben, tenminste als het om geloofsovertuiging gaat. Zij hebben mij volledig vrij gelaten om zelf te kiezen, zonder mij af te schermen: ik ben overal geweest waar ik wilde zijn: moskee, kerk, tempel, synagoge, ...

[Maria K. 51]

Het is het verhaal van iemand, die denkt en zegt heel veel van de ander te houden, maar niet kan accepteren, dat die ander een andere mening heeft en zijn eigen weg in wil gaaan.

Het is het verhaal van een vader, die vam zijn zoon houdt zolang die een duplicaat is van hemzelf.

Zich aangevallen voelt, als de ander een andere weg kiest en andere dingen waardevol vindt dan hij zelf.

Het is het verhaal van mensen, die alleen ten volle van iemand kunnen houden als ze hetzelfde denken als zij doen.

Het is het verhaal van mensen, die niet door hebben wat het werkelijk is, van mensen te houden zoals ze zijn en hen te respecteren als een uniek mens, dat waardevol is puur omdat hij dat unieke mens is.

Het is het verhaal van een vader, die houdt van zijn zoon onder voorwaarden.............

[Peter79 286]

Het is een verhaal van onbegrip en verdriet dat kan ontstaan als de kinderen andere wegen nemen dan hun ouders.

Het is een verhaal van een jonge bekeerling die in het licht van zijn nieuwe ontdekking al het oude bij het vuilnis zet, niet alleen de verkeerde maar ook de goede dingen.

Het is een verhaal dat een stuk gebrokenheid in deze wereld treffend schetst.

[tucker 28]

Het is een verhaal van een jonge bekeerling die in het licht van zijn nieuwe ontdekking al het oude bij het vuilnis zet, niet alleen de verkeerde maar ook de goede dingen.

Scherp gezegd. En ook weer herkenbaar, al denk ik niet dat ik die 'fout' gemaakt heb.

[Bonjour 80]

Zij hebben mij volledig vrij gelaten om zelf te kiezen, zonder mij af te schermen: ik ben overal geweest waar ik wilde zijn: moskee, kerk, tempel, synagoge, ...

Ik mis iets ...

[Olorin 155]

Ik mis iets ...

Die is ook in de kerk.

[tucker 28]

Zij hebben mij volledig vrij gelaten om zelf te kiezen, zonder mij af te schermen: ik ben overal geweest waar ik wilde zijn: moskee, kerk, tempel, synagoge, ...

Ik mis iets ...

Ik reageerde op:

Net zoals ik ze waarschuw voor reclame praatjes waarschuw ik ze ook voor religieuze praatjes. Jammer dat dat noodzakelijk is, maar zolang er zovelen zijn die op mijn kinderen azen is dat een noodzakelijk onderdeel van de opvoeding.

Die is ook in de kerk.

Ik volg je niet.

[Olorin 155]

Woordgrapje, "mis"...

[Bonjour 80]

Ik mis iets ...

Die is ook in de kerk.

Maar die wordt door mij niet gemist.

Ik reageerde op:

Ik kan me voorstellen dat mijn antwoord wat te kort was om direct duidelijk te zijn. Ik mis een atheïstische stroming. Als jij je hele opvoeding te horen hebt gekregen dat er een God bestaat en dat je vrij uit een religie mag kiezen, heb je toch niet het hele verhaal te horen gekregen.

[tucker 28]

Ik mag je geruststellen: ook dat zat in mijn opvoeding.