Eenzaam door je geloof

[Heleen85 0]

Hoi luisteraar,

Al op de basisschool heb ik mij anders gedragen dan de 'rest', omdat ik zo goed mogelijk voor God wilde leven. En dat doe ik nog steeds. Een vriendin beschreef een keer wat bij mij als christen opvalt "dat ik niet van de wereld ben". Deze manier van leven, ik zal een paar voorbeelden noemen: Ik luister alleen christelijke muziek, niet dat al het andere slecht is, maar ik vind er gewoon geen vreugde in om dat te luisteren. Ik kijk nagenoeg geen tv, altijd als je dat aanschakelt zie je zonde, daar wil ik niet naar kijken. Ik vind uitgaan niet leuk, wat moet ik tussen al die mensen die uitzijn op dronken worden of zinloze relaties? Omdat ik één van de weinigen ben die op deze manier in de wereld staat, ben ik mijn leven lang een eenzaam mens geweest. Mijn tranen hierom zijn God niet onbekend, maar ik vind troost in dat ik weet dat mijn lijden voor God is. Dat neemt niet weg dat ik er graag eens over zou willen praten. Zijn er andere christenen die eenzaam zijn door hun geloof?

[Robert Frans 1.653]

Ben je misschien niet heel erg streng voor jezelf, Heleen? Ik wil niet je geweten met voeten treden hoor, want zij heeft altijd het laatste woord, maar er zijn toch ook goede programma's op televisie, er is ook mooie, zinvolle seculiere muziek en er zijn ook echt wel uitgaansgelegenheden waar men niet alleen maar dronken is. Hier en daar zijn er zelfs christelijke uitgaansplekken, misschien ook wel bij jou in de buurt. Nogmaals, je moet het zelf weten, maar als jouw leefwijze je vooral eenzaamheid brengt en dus misschien ook niet zoveel vreugde, kan dat dan misschien niet een teken zijn van God zelf dat je iets milder voor jezelf mag of misschien zelfs moet zijn?

Maar goed, als je hier weinig mee kunt, dan zij dat zo.

[Eulogía 0]

Hoi luisteraar,

Al op de basisschool heb ik mij anders gedragen dan de 'rest', omdat ik zo goed mogelijk voor God wilde leven. En dat doe ik nog steeds. Een vriendin beschreef een keer wat bij mij als christen opvalt "dat ik niet van de wereld ben". Deze manier van leven, ik zal een paar voorbeelden noemen: Ik luister alleen christelijke muziek, niet dat al het andere slecht is, maar ik vind er gewoon geen vreugde in om dat te luisteren. Ik kijk nagenoeg geen tv, altijd als je dat aanschakelt zie je zonde, daar wil ik niet naar kijken. Ik vind uitgaan niet leuk, wat moet ik tussen al die mensen die uitzijn op dronken worden of zinloze relaties? Omdat ik één van de weinigen ben die op deze manier in de wereld staat, ben ik mijn leven lang een eenzaam mens geweest. Mijn tranen hierom zijn God niet onbekend, maar ik vind troost in dat ik weet dat mijn lijden voor God is. Dat neemt niet weg dat ik er graag eens over zou willen praten. Zijn er andere christenen die eenzaam zijn door hun geloof?

Je verhaal is voor mij herkenbaar en ik ben het met je eens.

2 Petrus 2

7 maar de rechtvaardige Lot, die zwaar te lijden had onder de losbandige wandel dier zedelozen, heeft behouden 8 – want deze rechtvaardige heeft, onder hen wonende, dag aan dag zijn rechtvaardige ziel gekweld door het zien en horen van hun tegen alle wet ingaande werken

Wel geloof ik dat God je heel veel broers en zussen (gemeenteleden) wil geven die er net zo over denken als jij en die graag met jou samen zo willen leven.

Je bent niet de enige die zo denkt.

Misschien kun je je achterliggende periode zien als 'voorbereiding' door God. God heeft veel mensen in de historie en in de Bijbel gebruikt, die eerst werden voorbereid in een woestijn, bij een schaapskudde, enz. Deze gelovigen heeft God machtig gebruikt als verlossers van Zijn volk.

[Lobke 467]

@Heleen85,

Ik sluit me aan bij Robert Frans, als geloof je alleen maar eenzaam maakt lijkt dat me niet goed.

Ben je zoveel anders dan jongeren om je heen of voel je je anders, er is misschien veel wat je met hen kunt delen buiten het geloof om, diepgang is ook bij niet gelovigen te vinden.

Wanneer je niet uit wilt gaan zijn er wel andere mogelijkheden; jeugdwerk,gespreksgroepen,activiteiten met andere christenjongeren etc.

Postten op een forum is al een goede start!

[Humanist 0]

Robert Frans zegt het goed. @Eulogia: maar om nou de "rechtvaardige" Lot erbij te halen lijkt me een beetje vreemd. Het gaat waarschijnlijk om de gedachte achter de tekst, maar goed.

[Thorgrem 430]

Ik kan me ook goed vinden in de tekst van Robert Frans. Ook heb ikzelf nooit de eenzaamheid gevoeld. Ten eerste ben ik wel een persoon die heel goed alleen kan zijn en ten tweede heb ik altijd, als ik daar behoefte aan had, meer dan genoeg personen (familie/vrienden) om mij heen gehad. Als gelovige kan ik overigens ook nog prima genieten van een avondje uitgaan of het kijken van TV.

Wellicht kan je je aanmelden als vrijwilliger in je kerk/gemeente, dat zal vast een stukje eenzaamheid wegnemen.

[Heleen85 0]

Hoi lezers en luisteraars,

Bedankt voor de reacties. Met het plaatsten van mijn berichtje ben ik eigenlijk niet op zoek naar een oplossing voor de eenzaamheid, maar ik zoek vooral die christenen die ook zo denken of zich ook "niet van de wereld" voelen. En daarbij ook ervaringen van mensen die het moeilijk hebben (gehad) als christen onder niet-gelovige collega's of klasgenoten, omdat we elkaar daarmee misschien kunnen steunen (geeft weer moed). Het voorbeeld van Lot is fijn om te lezen, hij heeft het ook moeilijk gehad op een manier die ik bedoel, dit verhaal bied voor mij zeker steun.

[dingo 166]

Dat is toch echt het antwoord dat Robert je geeft. Je klasgenoten/collega's ga je niet veranderen maar buiten deze "verplichte" naasten kun je buiten werk/schooltijden wel gelijkgestemden zoeken.

[Humanist 0]

Het lijkt me ook erg sterk dat je de enige christen bent onder je collega's of klasgenoten. Zoiets kun je niet (altijd) zien aan de buitenkant en men laat het niet altijd merken, aangezien dat ook niet nodig is (op school/werk).

[Thorgrem 430]

Het leven als enige christen onder je niet-gelovige collega's of klasgenoten?

Ik ervaar geen eenzaamheid als ik onder ongelovige/atheïstische of andersgelovige vrienden, familie of collega's ben.

Ik deel je ervaringen niet en kan me er eerlijk gezegd moeilijk in inleven.

[Ursa 1]

Hoi Heleen85,

welkom op Credible allereerst.

Opgegroeid zijnde in een gereformeerd nest in een gereformeerde gemeente en op een gereformeerde school kan ik je verhaal slechts deels herkennen. Er zijn wel omstandigheden waarin in ik 'alleen' ben, bijvoorbeeld in mijn studie. Maar ja, niet-gelovigen zijn ook mensen; je kunt er genoeg mee delen. Ook is het niet zo dat elke heiden een losbandig leven leidt.

Ik mis in je verhaal nog het element van christelijke vrienden/vriendinnen en/of een gemeente. Heb je een gemeente waar je regelmatig naar toegaat? Zo niet, dan raad ik je dat van harte aan. Niet alleen om je eenzaamheid als gelovige te doorbreken, maar ook om voeding en sturing te krijgen in je geloofsleven.

[cobybryant 0]

Ik ben niet van de wereld. Maar nee, ik herken het niet. Jezus at met tollenaars en hoeren. We moeten niet in een klooster gaan zitten. Een kroeg is het andere uiterste, er zit ook nog wel wat tussenin, een wandelvereniging voor mijn part.

[Eulogía 0]

Robert Frans zegt het goed. @Eulogia: maar om nou de "rechtvaardige" Lot erbij te halen lijkt me een beetje vreemd. Het gaat waarschijnlijk om de gedachte achter de tekst, maar goed.

Waarom vreemd?

[Humanist 0]

Lot was toch degene die z'n dochters uitleende? Als dat jouw rolmodel is...

[cobybryant 0]

Lot was toch degene die z'n dochters uitleende? Als dat jouw rolmodel is...

Ja, dat is een goeie. Dat schijnt er volgens mij ook niet te staan in de grondtekst dat hij goed was. Hij was juist net zo geworden als de rest, hij zat in de poorten, hij had daar wat te zeggen. De enige reden dat hij gered werd, was dat hij het neefje was van Abraham en dat hij voor hem bad had ik weleens gehoord. De engelen moesten hem de stad uitsleuren, want hij wou eigenlijk blijven. Zijn vrouw wou al helemaal niet weg.

[Robert Frans 1.653]

God liet hem volgens het verhaal daarom ook niet helemaal ongemoeid na zijn aktie. Hij liet zijn dochters immers gemeenschap met hém hebben en maakte hem zo de stamvader van twee volken die door de joden verafschuwd werden. Het zou me niet verbazen dat God zo hem als het ware straft voor het willen uitlenen van zijn dochters.

[Dubito 0]

Tip: Kijk enkel BBC

Geen reclame en veel geweldig goede programma's. Beste omroep ter wereld.

NB: je moet uiteraard ook dan nog steeds een selectie maken van wat jij wel en niet goed vind, maar bij de BBC heb je tenminste een ruime keus aan kwaliteit.

Tip: Luister meer naar muziek. Er is echt een geweldige hoeveelheid mooie muziek gemaakt in de loop der eeuwen. Meer dan een mens ooit kan ontdekken. Als je je van alle muziek afschermt die niet uitgesproken religieus is, dan mis je wel heel veel.

[Jona80 0]

Voel me aan een kant een vreemdeling en eenzaam, aan de andere kant wel super ontspannen met Gods vrede en rust.

Ik weet echt 110 % zeker dat Hij bestaat, ervaar echt dat Hij bij mij is .

[Ken Yehuwdiy 0]

Als je je van alle muziek afschermt die niet uitgesproken religieus is, dan mis je wel heel veel.

Zeker weten, dan mis je de beste muziek.

[Ken Yehuwdiy 0]

Ja, ik voel me soms wel eenzaam door mijn geloof, met name onder christenen, treurig maar waar.

[Wietse 0]

Ja, ik voel me soms wel eenzaam door mijn geloof, met name onder christenen, treurig maar waar.

ALs je in de buurt ben mag je altijd een bak koffie komen drinken .

[Ken Yehuwdiy 0]

Dat is zeer vriendelijk aangeboden Wietse!

[Chappo 0]

Hoi Heleen,

Ik herken me een heel klein beetje in je verhaal. Ik herken me er in zo verre in dat als ik me soms onder niet christenen begeef ik me soms anders en eenzaam kan voelen. Dit is echter lang niet altijd en is ook zeker niet iets wat me dan beheerst. Soms heb ik gewoon zo'n leeg gevoel en dan zint het je niet. Dit is bijvoorbeeld de reden dat ik uitgaan ook echt niet kan waarderen. Ik geef niks om alcohol en niks om harde muziek. Als ik 2 uur in een discotheek sta, ga ik me gewoon serieus ongelukkig voelen. Andere keren kan ik keihard lachen met mijn niet gelovige collega's en mensen die ik tegen kom. Heb in dat opzicht ook echt geen problemen in de omgang met mensen die niet geloven.

Zelf trek ik niet de lijn zo strak dat ik absoluut alleen maar christelijke muziek luister. Ben zelf steeds meer niet christelijke muziek gaan luisteren de afgelopen jaren denk ik. Maar ik zie eigenlijk ook niet zo heel goed in waarom je dat eenzaam moet maken? Heb je dan het idee dat je niet mee kan praten als andere het over Anouk hebben of zo?

Heb je helemaal geen christelijke vrienden, familie, mensen in de kerk? Zoals al aangegeven, ik voel me niet echt eenzaam als ik een dag lang met niet-christenen zit opgescheept. Als ik dan echter een keer een zondagavond bij een paar goede vrienden van me ben die ook christen zijn vind ik daar wel wat ik nodig heb. Als ik nooit met christenen zou spreken zou ik denk wel eenzaam worden, dus die contacten zijn wel erg belangrijk voor mij. Als ik nooit ergens is mijn verhaal zou kunnen doen bij iemand die me redelijk begrijpt, dan zou ik me wel eenzaam gaan voelen. Ik hoef echter niet de hele week, de hele dag met mensen om te gaan die mijn levensovertuiging delen.

[gewoon Paul 8]

Hoi luisteraar,

Al op de basisschool heb ik mij anders gedragen dan de 'rest', omdat ik zo goed mogelijk voor God wilde leven. En dat doe ik nog steeds. Een vriendin beschreef een keer wat bij mij als christen opvalt "dat ik niet van de wereld ben". Deze manier van leven, ik zal een paar voorbeelden noemen: Ik luister alleen christelijke muziek, niet dat al het andere slecht is, maar ik vind er gewoon geen vreugde in om dat te luisteren. Ik kijk nagenoeg geen tv, altijd als je dat aanschakelt zie je zonde, daar wil ik niet naar kijken. Ik vind uitgaan niet leuk, wat moet ik tussen al die mensen die uitzijn op dronken worden of zinloze relaties? Omdat ik één van de weinigen ben die op deze manier in de wereld staat, ben ik mijn leven lang een eenzaam mens geweest. Mijn tranen hierom zijn God niet onbekend, maar ik vind troost in dat ik weet dat mijn lijden voor God is. Dat neemt niet weg dat ik er graag eens over zou willen praten. Zijn er andere christenen die eenzaam zijn door hun geloof?

Als jij hier voldoening uit haalt, hoor je mij er niet over, maar toch: Een aantal ven deze dingen heb ik zelf ook een poos geprobeerd na te leven, maar op den duur zijn ze bijna allemaal verdwenen, of heb ik er geen religieuze redenen meer voor om ze aan te houden. Overigens, over je vraag wat je moet tussen dronken mensen.. Wat is er mis met dronken worden? Jezus heeft water in wijn veranderd. Als jij van jezelf geen alcohol wil nuttigen ben je er vrij in, begrijp me niet verkeerd. Relaties daar lijken mij ook niet altijd zinloos, uiteindelijk zijn er altijd wel mensen die dezelfde levensvragen en problemen hebben enzo als jij.

Met het wereldse is niet altijd iets mis, God heeft de wereld toch gemaakt? Waarom zou je je dan beperken om te genieten van alleen het gene waarvan jij denkt dat het tot Gods eer is?

[Jacobus 10]

Hoi lezers en luisteraars,

Bedankt voor de reacties. Met het plaatsten van mijn berichtje ben ik eigenlijk niet op zoek naar een oplossing voor de eenzaamheid, maar ik zoek vooral die christenen die ook zo denken of zich ook "niet van de wereld" voelen. En daarbij ook ervaringen van mensen die het moeilijk hebben (gehad) als christen onder niet-gelovige collega's of klasgenoten, omdat we elkaar daarmee misschien kunnen steunen (geeft weer moed). Het voorbeeld van Lot is fijn om te lezen, hij heeft het ook moeilijk gehad op een manier die ik bedoel, dit verhaal bied voor mij zeker steun.

Heb je er wel eens aan gedacht dat het gevoel niet van deze wereld te zijn en het christen zijn los van elkaar staan.

Er zijn ook wel ongelovigen die het gevoel hebben er niet bij te horen.