grote fout aan vriend vertellen?

[Meliss91 0]

Hallo,

Ik zit met een groot probleem, en ik ben op zoek naar antwoorden. Ik heb iets vreselijks gedaan. Ik ben vreemdgegaan met een collega, met hem naar bed geweest. Mijn vriend weet er niks vanaf. Ik heb er onwijze spijt van en ik wou dat het nooit was gebeurt. God heb ik meerdere malen vergeving gevraagd en ik ben in gesprek gegaan met een dominee die mij daarbij geholpen heeft. Ik weet dat God, welke zonde dan ook, vergeeft. Maar nu? Moet ik het mijn vriend alsnog vertellen? Ik weet als ik het zou doen dat ik hem kwijt raak en dat is natuurlijk het laatste wat ik wil. Maar is het eerlijk om voor altijd (ervan uitgaande dat hij mijn man wordt) iets te verzwijgen? En wat als ik alles kapot maak als ik het wel doe? Is vergeving van God niet genoeg?

[cobybryant 0]

Sja, ik zou het toch maar vertellen. Anders ben je misschien straks met 'm getrouwd, zit je er nog steeds mee en komt alsnog een keer de aap uit de mouw.

[Ursa 1]

Hoi Meliss91,

als ik je verhaal zo lees is de eerste vraag die in me opkomt: hoe *weet* je dat je hem kwijtraakt als je het aan hem vertelt?

Ik denk dat het goed is het hem wel te vertellen. Je hebt iets misdaan tegen hem en tegen God. God heb je vergeving gevraagd, maar hem nog niet! Hoewel ik me kan voorstellen dat het een behoorlijke impact zal hebben is het beter het hem wel te vertellen dan het geheim met je mee te dragen. Hij zal je openheid en eerlijkheid ook waarderen.

Daarnaast lijkt het me goed - wellicht op de lange termijn - het er ook met hem over te hebben waarom je bent vreemdgegaan, wat je daartoe heeft gebracht. M.i. komt dat namelijk niet uit de lucht vallen. Als je serieus samen verder wilt, zul je zulke dingen ook moeten bespreken.

Behoud je het geheim, dan draag je de schaamte en schuld als last met je mee. Dan kan er, paradoxaal genoeg, ook een moment zijn waarop je denkt 'ik wil dit niet voelen!' en je in herhaling valt en ook afstand blijft scheppen tussen jezelf en hem.

Het klinkt misschien allemaal wat hard, maar ik hoop en denk oprecht dat je hier wat mee kunt.

[Sindael 0]

Met een dergelijke situatie heb ik helaas ook enige ervaring, en ik ben het eens met wat Ursa allemaal zegt. Het is vreselijk lastig het te vertellen, maar uit liefde zul je toch de keus bij hem moeten leggen.

[creyenn 0]

Behoud je het geheim, dan draag je de schaamte en schuld als last met je mee.

Helemaal mee eens. En dat zal je leven lang duren ben ik bang.

Zonder te zeggen dat er een juist antwoord bestaat, moet je ook denken aan wat je hem verschuldigd ben als partner; liefde, eerlijkheid, of allebei?

[Dagmar 0]

Ja je moet het vertellen. Je hebt het vertrouwen tussen jou en je vriend geschaad, ook als hij dat nog niet weet, en de enige manier om eventueel vertrouwen terug te kunnen krijgen is door eerlijkheid en openheid. Besef je wel dat je vriend je geen enkel vertrouwen schuldig is door eerlijk te zijn.

Je hebt een fout begaan en zal echt zelf de consequenties ervan moeten dragen.

[Skippy 0]

Ik sluit me bij de rest aan: vertel het hem. Anders draag je dat geheim nog tijdenlang met je mee en daar word je ook niet gelukkig van. Bovendien denk ik dat je hem de waarheid verschuldigd bent.

[Chappo 0]

Ik sluit me volledig aan bij mijn voorgangers, misschien nog een kleine toevoeging die kan helpen. Kijk uit dat je dingen voor jezelf niet gaat verdraaien. Ik wil hiermee niet heel lullig overkomen, maar je maakt je relatie niet kapot op het moment dat je het hem vertelt. Je relatie heeft al een deuk opgelopen op het moment dat je vreemd ging. Toen is er namelijk al vertrouwen geschaad en je merkt nu zelf al dat je niet meer fijn met hem kan omgaan. Het stukgaan van onze relaties is altijd het gevolg van de verkeerde beslissingen die we nemen, hopelijk weerhoud dat ons nooit om de goede (pijnlijke) beslissingen te blijven nemen. Er is nu iets verkeerd gegaan, probeer zo goed mogelijk te herstellen door er open en eerlijk over te zijn. Anders herstel je het namelijk niet, maar bedek je het alleen maar.

[Humanist 0]

+voor een atheïst (zoals ik dus) komt 'ik heb God al om vergeving gevraagd [dus daarmee is het goed (ik maak je zin ff af)]' over als louter het bedriegen van je vriend, maar tegelijkertijd denken dat het 'nu wel goed is' en dus ook het bedriegen van jezelf.

[Thorgrem 430]

+voor een atheïst (zoals ik dus) komt 'ik heb God al om vergeving gevraagd [dus daarmee is het goed (ik maak je zin ff af)]' over als louter het bedriegen van je vriend, maar tegelijkertijd denken dat het 'nu wel goed is' en dus ook het bedriegen van jezelf.

Ik als christen kan me hier ook wel in vinden.

Je hebt seks gehad met een ander dan je vriend. Dat is dubbel fout vanuit mijn christelijke perspectief. Je hebt je vaste partner bedrogen en je hebt seks buiten het huwelijk. Of God je vergeving schenkt zonder dat je er concreet wat mee gedaan hebt vraag ik mij af.

Je zal open en eerlijk alles moeten opbiechten aan je vriend. Ongeacht of de relatie dan verbroken wordt of niet. Reken maar dat dit op zijn minst voor een behoorlijke deuk in de relatie zorgt die behoorlijk wat tijd en inzet nodig heeft vanuit jouw kant.

[joon 0]

Inderdaad, gewoon zeggen

en je kan wel denken: God heeft het me vergeven. Maar je zou de rollen eens moeten omdraaien. Stel dat jouw vriend jou bedroog, zou je het dan ook sowieso niet fijn vinden dat hij het jou vertelt? ook al is het vergeven door God?

doe een ander nooit wat je niet wilt dat ze bij jou zouden doen. omgekeerd: doe bij een ander wat je wilt dat ze bij jou doen. Je wilt ook dat hij eerlijk is tegen jou, doe jij dat bij hem ook.

ben je hem kwijt? ik weet het niet, hangt van je vriend af.

Zoals thorgem zegt: ook seks buiten huwelijk. Ik hoop voor je vriend dat je toch al eerst seks met hem hebt gehad. (soms is dit niet zo voor de hand liggend bij christenen )

[JoostG 27]

Hoe weet je eigenlijk zeker dat God je vergeven heeft? Zou God ook niet willen dat je het je vriend vertelt? (zomaar een gedachtenspinsel, hoor..).

Maar als we God even buiten beschouwing laten dan moet je zelf toch ook realiseren dat er iets behoorlijk fout zit. Je gaat namelijk niet zomaar vreemd, en je gaat al zeker niet zomaar met iemand naar bed.

Dus om je vraag te beantwoorden: ja, je moet het je vriend vertellen. Ten eerste omdat je hem anders (nog meer) bedriegt en ten tweede omdat je anders jezelf bedriegt.

[Ursa 1]

dubbel

[Ursa 1]

Er mag ook een beetje begrip zijn voor Meliss91. Het heeft weinig nut haar om de oren te slaan met wat ze fout heeft gedaan, dat weet ze zelf volgens mij donders goed. Iemand zij ooit 'wie zonder zonde is werpe de eerste steen'. Ook zij Hij: 'ga heen en zondig niet weer'.

[Humanist 0]

[...]Iemand zij ooit 'wie zonder zonde is werpe de eerste steen'.[...]

Correctie: iemand heeft eeuwen na Jezus' dood een deze uitspraak aan Jezus toegeschreven. Zoals je misschien weet komt deze uitspraak niet voor in de vroegste edities van de bijbel.

Ben het trouwens wel met je eens, ze heeft waarschijnlijk zelf ook wel door zat ze fout zit (gezien de titel).

[cobybryant 0]

Hoe weet je eigenlijk zeker dat God je vergeven heeft?

1 Johannes 1:9

Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.

[Floes 0]

Je kan wel discussiëren over de betekenis van 'belijden' in deze situatie. Heeft ze spijt om wat ze gedaan heeft? Heeft ze spijt omwille van de mogelijke gevolgen als het uitkomt? Zorgt echte spijt er in dit geval niet voor dat je gaat opbiechten?

TS, geef de keuze aan je vriend of hij bij je wil blijven of niet. Hij heeft het recht om te weten wat je gedaan hebt. Wie z'n billen brandt, moet nu eenmaal op de blaren zitten. En hoe pijnlijk ook, dat is in deze situatie niet anders.

[Thorgrem 430]

Hoe weet je eigenlijk zeker dat God je vergeven heeft?

1 Johannes 1:9

Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.

Is de zonde daadwerkelijk beleden, heeft de dader berouw, is de dader voornemens zijn/haar leven te beteren en is hij/zij voornemens alle schade ongedaan te maken indien mogelijk?

Bij echt berouw zou het opbiechten aan de partner geen vraag meer zijn, maar een opdracht die gedaan moet worden.

[JoostG 27]

Je kan wel discussiëren over de betekenis van 'belijden' in deze situatie. Heeft ze spijt om wat ze gedaan heeft? Heeft ze spijt omwille van de mogelijke gevolgen als het uitkomt? Zorgt echte spijt er in dit geval niet voor dat je gaat opbiechten?

Dat is ongeveer wat ik bedoel.. Is het 'opbiechten aan God' en 'vergeving vragen aan God' niet de halve aktie? Of is het een manier om je fout te rechtvaardigen zonder de consequentie ervan voor ogen te willen zien (ergo: je vriend het niet te vertellen)?

[dingo 166]

Laten we dan eerst vaststellen dat God meer genegen is om mensen te vergeven dan mensen dat naar elkaar in de regel zijn. Het feit dat zij God haar fout beleden heeft en om vergeving gevraagd heeft is voor Hem genoeg.

Blijft uiteraard dat ze een grote fout begaan heeft. Dat kan ze niet meer ongedaan maken en als haar vriend haar daarom niet meer vertrouwt gaat de relatie geen stand houden. Dat is hard maar wel realiteit. Maar blijven zwijgen en de blijvende angst dat hij er op een andere manier achter komt, lijken mij persoonlijk nog veel zwaarder.

[cobybryant 0]

Hoe weet je eigenlijk zeker dat God je vergeven heeft?

1 Johannes 1:9

Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.

Is de zonde daadwerkelijk beleden, heeft de dader berouw, is de dader voornemens zijn/haar leven te beteren en is hij/zij voornemens alle schade ongedaan te maken indien mogelijk?

Bij echt berouw zou het opbiechten aan de partner geen vraag meer zijn, maar een opdracht die gedaan moet worden.

Dat eerste weet ze zelf het beste denk ik. Ik ben het ermee eens dat ze het het beste kan opbiechten, maar snap ook best dat ze daar nogal mee zit. Ik wou alleen zeggen, als je zondigt tegen God vraag je Hem vergeving en als je ook gezondigd hebt tegenover iemand, moet je die ook vergeving vragen.

[bernard 3 30]

Hallo,

Ik zit met een groot probleem, en ik ben op zoek naar antwoorden. Ik heb iets vreselijks gedaan. Ik ben vreemdgegaan met een collega, met hem naar bed geweest. Mijn vriend weet er niks vanaf. Ik heb er onwijze spijt van en ik wou dat het nooit was gebeurt. God heb ik meerdere malen vergeving gevraagd en ik ben in gesprek gegaan met een dominee die mij daarbij geholpen heeft. Ik weet dat God, welke zonde dan ook, vergeeft. Maar nu? Moet ik het mijn vriend alsnog vertellen? Ik weet als ik het zou doen dat ik hem kwijt raak en dat is natuurlijk het laatste wat ik wil. Maar is het eerlijk om voor altijd (ervan uitgaande dat hij mijn man wordt) iets te verzwijgen? En wat als ik alles kapot maak als ik het wel doe? Is vergeving van God niet genoeg?

Aangezien u spreekt over God en zonde ga ik er van uit dat u zich wil houden aan hetgeen God wil.

Daarom wil ik dan ook blijven bij Gods woord en wat daarin vermeld wordt betreffende hetgeen u deed.

Het zal u misschien wat vreemd lijken omdat hetgeen God ons voorhoudt in heel wat aspecten totaal afwijkt van hetgeen op vandaag door vele mensen geleerd en gedacht wordt.

Eerst en vooral wil ik opmerken dat er in de Bijbel enkel sprake is van het huwelijk in de betekenis van één man en één vrouw die zich ertoe verbinden om voor de rest van hun leven zowel in goede als in kwade dagen aan elkaar trouw te zijn en dit officieel (t.t.z. publiekelijk) bevestigen. Deze bevestiging wordt (werd) dan ook bezegeld door de geslachtsgemeenschap.

Geslachtsgemeenschap buiten het huwelijk wordt door God als hoererij bestempeld en geslachtsgemeenschap van een gehuwd persoon met derden wordt als overspel benoemd.

Daar nu uit uw brief blijkt dat u niet gehuwd bent en blijkbaar geslachtsgemeenschap had met iemand , bedreef u volgens God hoererij met deze persoon en heeft u nu hoererij gepleegd met een tweede persoon.

Door deze houding was u dus in opstand tegen Gods geboden en dient u in de eerste plaats aan God vergiffenis te vragen, alsook het nodige te doen om uw verhouding tot God te herstellen. Dit houdt in dat u ten eerste geen geslachtsgemeenschap meer heeft buiten het huwelijk en vervolgens de schade berokkend aan uw naaste(n) zoveel mogelijk probeert te herstellen..

Tegen de collega dient u zich te excuseren en vergiffenis te vragen (te meer als die man gehuwd is)

Alsook tegen uw “vriend “ die waarschijnlijk diep in het hart getroffen zal zijn door uw daad.

Deze openheid is misschien hard maar het is de enige weg om uw toekomst veilig te stellen zowel naar het onderlinge vertrouwen als naar een veiligheid voor uzelf.

Want eens men aan een bepaalde opstand “zonde†toegegeven heeft is men verzwakt , en is de kans op terugval groot.

Als ook uw “vriend†God liefheeft dan zal hij u misschien vergeven en kunnen jullie samen gesterkt uit deze toestand komen.

Maar wees realistisch in deze zaak , het zal lang duren eer het vergeten wordt en het litteken zal blijven.

Maak uzelf niet wijs dat uw vriend of wie dan ook in uw omgeving het niet te weten zal komen , daar zal eventueel uw collega voor zorgen als u niet meer bereid bent om aan zijn wensen te voldoen.

Het is daarom veel beter om zelf open kaart te spelen , hoe zwaar de reacties ook zullen zijn (uw daad was ook zwaar) want dan pas kan u het vertrouwen van anderen weer terugwinnen en het begrip dat iedereen eens een zwak moment kan hebben .

Wil je Gods wil doen dan staat Hij klaar om te vergeven en kracht te geven om door te gaan.(zonder dat Hij daarom de littekens wegneemt)

Blijf je uzelf tegen Hem verzetten en de weg van hoererij verder gaan dan heb je veel kans om te hervallen, is het nu niet dan is het later.

[Ken Yehuwdiy 0]

Opbiechten lijkt mij het beste wat je kan doen, ook voor jezelf. Als je je billen brandt moet je op de blaren zitten, zo is het leven. Eerlijkheid duurt het langst, ook al kan je je vriend kwijtraken. Leer en van en ga niet weer vreemd, want je snijdt jezelf in de vingers.

[DeThomas 35]

Ik ben het niet eens met alle voorgangers.

Om twee redenen. Ten eerste: JIJ bent vreemdgegaan, en JIJ voelt je nu schuldig. Het verlangen dit op te biechten werkt alleen voor jou louterend, maar je vriend krijgt het dan op zijn bord. Dan zit HIJ met het probleem.

De andere reden is een vraag: waarom ben je vreemdgegaan? Mis je misschien iets bij je vriend? Aandacht ofzo. Als iemand vreemdgaat is het heel makkelijk die persoon als "schuldige" aan te wijzen, maar in een relatie zit je altijd met zijn tweeën. Het lijkt me verstandiger die oorzaak aan te pakken dan in het wilde weg dingen gaan opbiechten zodat je jezelf beter voelt.

Of misschien is monogamie gewoon niet je ding. Ik weet dat (bijna) alle christenen en vele niet christenen monogamie als uitgangspunt hebben, maar wie weet past dat niet bij je. Als je, naast je man of vriend, er meerdere partners op na wil houden is het overigens wel zo eerlijk hem wel op de hoogte hiervan te stellen, hij heeft wel het recht hierin zijn eigen beslissingen te maken.

[Spons 0]

Hallo,

Ik zit met een groot probleem, en ik ben op zoek naar antwoorden. Ik heb iets vreselijks gedaan. Ik ben vreemdgegaan met een collega, met hem naar bed geweest. Mijn vriend weet er niks vanaf. Ik heb er onwijze spijt van en ik wou dat het nooit was gebeurt. God heb ik meerdere malen vergeving gevraagd en ik ben in gesprek gegaan met een dominee die mij daarbij geholpen heeft. Ik weet dat God, welke zonde dan ook, vergeeft. Maar nu? Moet ik het mijn vriend alsnog vertellen? Ik weet als ik het zou doen dat ik hem kwijt raak en dat is natuurlijk het laatste wat ik wil. Maar is het eerlijk om voor altijd (ervan uitgaande dat hij mijn man wordt) iets te verzwijgen? En wat als ik alles kapot maak als ik het wel doe? Is vergeving van God niet genoeg?

Je kan het beter nu vertellen dan dat hij er later achter komt. De meeste mannen zullen je dat niet vergeven. Je hebt meer kans om vergeven te worden als je er zelf mee komt dan dat hij er zelf achter komt. Als hij er achter komt terwijl je getrouwd bent of gaat samenwonen dan zijn de rapen echt gaar. Mijn advies is, ga het vertellen ook al is het erg moeilijk.

Ik ben het niet eens met alle voorgangers.

Om twee redenen. Ten eerste: JIJ bent vreemdgegaan, en JIJ voelt je nu schuldig. Het verlangen dit op te biechten werkt alleen voor jou louterend, maar je vriend krijgt het dan op zijn bord. Dan zit HIJ met het probleem.

Als hij er later zelf achter komt zonder dat ze het hem verteld is de kans heel groot dat het einde relatie betekend.

Wat zou jij zelf liever hebben als je partner vreemd is gegaan en daar enorme spijt van heeft? Dat ze het verzwijgt en dat je er later zelf achter komt, of dat ze het eerlijk opbiecht? Ik zou echt voor het laatste kiezen.