Pesten is voorgoed verleden tijd

[Robert Frans 1.535]

Ik denk dat er iets niet helemaal goed is als een leraar moeite moet doen om geaccepteerd te worden door de klas. Ik bedoel, pardón? Hij is nota bene de leraar, hij heeft het gezag, dus kinderen hébben hem maar te accepteren. Het eerste wat kinderen mijns inziens behoren te leren op school, desnoods op de meest strenge manier, is dat de leraar (of lerares) het altijd absoluut voor het zeggen heeft en dat zij naar hem hebben te luisteren, hoe dan ook. De kinderen hebben gewoon te doen wat de leraar zegt en hun plaats te weten in de klas. De leraar hoeft dan ook zeker niet populair of altijd maar aardig gevonden te worden.

En het eerste wat leraren op de opleiding mijns inziens behoren te leren, is dat ze het gezag dienen uit te stralen door consequent de schoolregels na te leven en niet bang te zijn kinderen stevig op hun donder te geven als ze zich misdragen. Ze mogen geen misbruik maken van hun gezag en moeten goed om kunnen gaan met gerechtvaardigde kritiek, maar ze behoren wel altijd boven de kinderen en óók boven de ouders te staan en nooit door hen beiden te laten bepalen wat er wel of niet in de klas gebeurt. Orde houden en dus gezag uitstralen is mijns inziens absoluut een basisvaardigheid voor elke leraar en zij die dat niet kunnen behoren mijns inziens niet voor de klas te staan.

Op basis daarvan kan de leraar vervolgens zijn eigen stijl vormgeven in het lesgeven en voor de kinderen een goede, milde mentor zijn als ze problemen hebben. Voor de klas en bij het uitdelen van straffen als een leeuw, in het persoonlijk gesprek en bij het geven van advies als een lam. Juist als hij het gezag heeft, kan hij kinderen mijns inziens beter helpen dan wanneer hij dat niet heeft. Velen die later op hun schooltijd terugkijken, zeggen juist het meest aan die strenge, maar goede leraar te hebben gehad.

Pesten is een afschuwelijke misdraging waar dan ook en behoort nooit of te nimmer getolereerd te worden. Kinderen die pesten dienen mijns inziens op passende wijze gestraft te worden en bijgebracht te worden dat hun gedrag verkeerd is en dat ze daarmee dienen te staken. Als ze daarvoor extra hulp nodig hebben, dan kunnen ze die krijgen, maar wel vanuit het idee dat het gedrag dus absoluut verkeerd is. En kinderen die gepest worden dienen waar nodig geleerd te worden hoe het pesten te wederstaan, zonder zelf een pester of een agressieveling te worden. Maar het probleem behoort mijns inziens op de eerste plaats bij de pester te liggen, want hij (of zij) doet daar verkeerd aan. Een kind met een zacht, lief karakter en of met goede schoolcijfers doet immers geen kwaad en dient dus daarin gestimuleerd te worden, op reële wijze, zonder de harde realiteit te ontzien. Want dat kan nu eenmaal niet.

Dit zijn denk ik wel moeilijke dingen, zeker in deze tijd, maar ik denk dat het uiteindelijk wel goed is als de zaken benoemd worden zoals ze zijn. Je goed en zachtmoedig gedragen is niet verkeeerd, maar je achterbaks en agressief gedragen wel. Dus het ene gedrag moet gestimuleerd worden en het andere bestraft. En als beide gedragingen in conflict komen met elkaar, moet er een oplossing komen waarbij de zachtmoedige geen harde hoeft te worden en de harde niet meteen zachtmoedig. Gewoon stoppen met pesten is al voldoende, net zoals het voldoende is om te leren omgaan met gepest. En vanuit dit gegeven, dit ideaal zo men wil, kan men dan denk ik een goed, verstandig beleid opzetten door de scholen zelf.

[Gaitema 438]

Thorgrem: wat is jouw kijk er op? Aangezien je in het onderwijs zit, sta je er met ervaringen er midden in.

Mijn kijk erop is dat deze regering totaal wereldvreemd is.

Waar blijft de verantwoordelijkheid van de ouders? Als je dan wat wil doen als overheid (en het is maar de vraag hoe effectief zulke dingen zijn vanuit de overheid, vaak is het een ideaal middel om enkele individuen er financieel beter op te laten worden en belastinggeld te verbranden als turf) begin dan bij de wortel en ga niet aan symptoombestrijding beginnen.

Als leerkracht had ik al voor 60 uur werk in 40 uur tijd wat dus zwaar ten koste ging van mijn privé-leven. Men verwacht nu weer wat meer van de leerkracht ondanks al het andere en vertikt het om er wat tegenover te zetten. Er komt steeds iets bij en er gaat nooit wat af, en dan alle 'onderwijsvernieuwingen'.... Voor mij vele reden om er mee te stoppen, ben momenteel bezig met outplacement na een burn-out.

Zo, ja. Dat is dus de gevolgen van dit soort zaken. Ik geloof dat ik deze gedachte wel deel: de samenleving zelf heeft in zich de oplossing. De media zal misschien wel eerder er bij kunnen helpen, dan de scholen zelf. De ouders moeten aanspreekbaar zijn.

Toch is wel weer mijn ervaring dat leraren, leerjaar-coördinatoren wel goed kunnen ingrijpen. Als tiener ben ik door hen wel uit de problemen gehaald.

Maar een leraar moet ook weer niet te veel hooi op de vork krijgen.

Echter gaat de bezuinigingen op het onderwijs gewoon wel door. Je ziet het ook met de technische vakken. Een elektrotechniekleraar sprak ik eens op een vakantie. Hij zei me dat volgens hem elke herstructurering van het onderwijs er eentje is om te bezuinigen.

Vandaar ook dat de technische opleidingen minder aan techniek op school doen dan voorheen op de ambachtsscholen, vanwege de kosten. Het resultaat is dan ook zichtbaar..

Maar goed, dit gaat over pesten.

[Gaitema 438]

Wat wil je trouwens gaan doen?

[Spons 0]

Hoewel het tegenwoordig pedagogisch onverantwoord schijnt om te zeggen, is het slachtoffer te leren vechten de beste remedie tegen pesten. Een pakkende slogan zou zijn:

Maak een vuist tegen pesten en sla ze buiten westen.

Pestkoppen respecteren geen wetten en vinden altijd wel een manier om ze te omzeilen. Het bestrijden van pesten ben ik een groot voorstander van, maar als het plan van aanpak te wensen over laat kan je net zo goed niets ondernemen. Het heeft geen nut, tenzij men bereid is om zeer grondig te werk te gaan en alle hedendaagse pedagogische bevindingen van tafel te vegen, want dat zal moeten om het pesten met wortel en tak uit te roeien. Wat de raddraaiers niet vrezen zijn wetten, maar waar ze wel van gruwen is een flink ouderwets pak op hun donder. Hoe jammer en spijtig het ook moge zijn, uit een pak rammel zullen zij de meeste lering trekken en een ander niet meer tot last zijn. Het zal hen leren om respect te hebben en daar wordt niemand minder van. Bovendien helen de wonden wel weer en zal het de sfeer slechts ten goede komen op school. Om die reden zou het mij geschikt lijken dat kinderen die zich gedragen en/of gepest worden, de mogelijkheid krijgen om tijdens schooltijd een vechtsport te leren zoals Jeet Kune Do. Ze zouden dan iedere ochtend een of twee uren vechtsport training krijgen, alvorens zij weer met de andere kinderen in de schoolboeken duiken.

Dit is hoe men de pestkoppen aanpakt.

Goed zo, mensen die pesten kunnen van mij part een klap voor een harses krijgen. Dan denken ze er wel 2 keer over na voor dat ze weer zo irritant gaan doen.

[cobybryant 0]

Ik hoorde een keer een preek over een jongen die voor gebed kwam, want hij sloeg zijn moeder altijd in elkaar. De lieverd, hij kon er heus niks aan doen, hij had gebed nodig. Toen zei die prediker: Als je dat nog een keer doet, dan ram ik jou in elkaar. Hij was op slag genezen.

[Fotogravinnetje 0]

Zelfs als er vanuit de school echt hard gewerkt wordt om pesten tegen te gaan, en ook ouders ingeschakeld worden, is dat geen garantie dat het pesten stopt.

Ik heb wat dat betreft op de basisschool in een echte probleemklas gezeten. Sowieso was de sfeer in de klas echt zwaar verpest. Veel groepsvorming en relatief veel mensen die nergens bij hoorden. Ook was bekend wie het zwaarst gepest werd, maar zij was niet de enige die gepest werd.

Op een gegeven moment is er vanuit de school besloten om er toch echt iets aan te doen. Het boek Meier van Frans van Houwelingen werd het handvat om met de klas in gesprek te gaan. En ja, de kinderen waren er eigenlijk allemaal van overtuigd: we moeten stoppen met dat pesten, met dat buitensluiten van mensen, met dat schelden. En toch veranderde er weinig...

En waarom? Omdat de bijstaanders in de klas niet durfden opstaan tegen de pesters. Wat dat betreft vind ik het heel tekenend dat een van hen, via zijn moeder, die het met een begeleidende brief aan mijn ouders gegeven heeft, mij een brief geschreven heeft, waarin hij spijt betuigt dat hij er nooit tegenin heeft durven gaan, maar hij vindt wel dat dat gepest echt niet goed is. Hij was inderdaad iemand die nooit actief meegedaan heeft. Op zijn manier inderdaad wel voor mij op probeerde te komen, maar hij had wel veel moeite met de groepsdruk.

Overigens heb ik die brief nog niet zo lang geleden pas gekregen, omdat mijn ouders het wijs geacht hebben om mij die brief niet op zo jonge leeftijd al te geven. Ze hadden me wel verteld over de inhoud van die brief.

Weet je, er zijn veel mensen die achteraf zeggen dat ze gepest zijn op de basisschool. Echt heel veel. Maar er zijn er maar weinig die dat zwart op wit hebben staan... Nee, ik was niet de enige in de klas die als mikpunt gebruikt werd. En ze hadden ook al snel door dat ze mij niet hoefden te proberen in elkaar te slaan, want ik kon wel drie, vier klasgenoten tegelijk aan. Maar dat buitensluiten was nog het ergste. Een-op-een ging het prima, zodra er een derde bij kwam, ging het mis. En achteraf begrepen ze dan weer niet waarom ze me toch buitensloten. Ik weet het nu wel: ik ben nu eenmaal anders en daar wisten ze niet mee om te gaan. Maar of het anders gelopen zou zijn als toen al bekend geweest was dat ik autisme had? Ik waag het te betwijfelen!

Nee, dan was de methode die een van de conrectoren op de middelbare school had een stuk effectiever. Groep 8 heb ik op een andere basisschool gedaan dan de rest van de basisschool, omdat we in de zomer tussen groep 7 en groep 8 verhuisden. Voor mij een heel wat prettiger klas, al had de meester nog niet eerder zo'n lastige klas met zo'n verdorven sfeer gehad. Brugklas zat ik op een andere lokatie dan de meesten van die klas, maar in de tweede klas kwam ik weer in hetzelfde gebouw. Een paar van de jongens waarmee ik in groep 8 gezeten had, dachten op dezelfde manier weer door te kunnen gaan. Helaas deden ze dat vlakbij school, en samen met een hogere-klasser die mij opgevangen had, ben ik naar die conrector gegaan.

Die kon natuurlijk niet diezelfde jongens op het matje roepen op dat moment (ze waren tenslotte al op weg naar huis), maar ik kon wel de naam geven van een van hun vriendjes, en die bleek nog les te hebben. Hij is naar de conrector gestuurd en kreeg de boodschap: als ik nog een keer hoor dat jij of een van je vrienden haar loopt te klieren, komen jullie in het vervolg allemaal om 8 uur op school en mogen pas om vijf uur weer weg, zodat zij rustig naar school en naar huis kan fietsen. Nooit meer last gehad. Die jongen zal niet voor iets waar hij op dat moment part noch deel aan had straf willen hebben en z'n vrienden dus ook stevig de wacht aangezegd hebben.