ongelukkige vrijgezel

[Gaitema 438]

Volgens mij heeft dat dus niet met vlees en geest te maken, aangezien het slechts tationeel benaderd is. Rationeel was ik ook voor heiden uitgemaakt. Rationeel was ik voor uitgemaakt voor iemand die niet echt de Reformatie omarmde, maar dat wat het (net) niet is. Het verschil tussen het vlees en de Geest zit hem in de liefde van God. Wat God samen brengt... Wie kent nu Gods plan?

In ons dorp leefde een moeder die twee zonden verloor. Haar zonen waren nogal wilde types. Zij was bang dat ze niet in de hemel waren gekomen. Echter op haar sterfbed zag ze haar zonen, ze waren in de hemel.

Nog een mooie gebeurtenis werd door mijn moeder verteld. Een man was gelovig. Zijn vrouw niet. Op zijn sterfbed zei hij tegen zijn vrouw dat hij engelen zag, ze waren volgens hem zo mooi! Zij vroeg hem wat de engelen wilden. Hij zei: "ze willen dat ik mee ga." Daarop zei de vrouw: "ga dan met ze mee.."

Toen ging hij met de engelen mee. Vanaf die dag wist zij het nu ook zeker: "God bestaat echt."

Gods wegen gaat via Zijn Liefde en Hij bezit nu eenmaal een engelengeduld.

[Jerommel 0]

Maar ik denk dat kiezen voor de Geest ook rationeel is.

Het is immers een besluit dat je neemt als je bekeert van het vlees, omdat God dat aan geeft te verlangen van zijn volk.

Dat is de Wil van de Vader doen (althans, een intentieverklaring van de bekeerling...)

[Maria K. 51]

Ben je niet wat te idealistisch Jerommel?

En ken jij mensen niet wat al te gauw, door een paar regeltjes te lezen?

Deze man was "zeer" religieus schreef ik.

Niet voor niets tussen haakjes.

Ik schreef niet, dat hij geen wereldse bindingen had en heeft, want dat heeft hij wel degelijk.

Maar daar wil ik niet verder op doorgaan.

Maar hij "wist het allemaal zo goed."

Ook dat is voor de goede verstaander.

[bart741 0]

Mensen dankjullie voor jullie berichten. Ik heb veel nagedacht en het met mensen erover gehad. Het gaat een heel stuk beter met mij. Nog altijd heb ik een sterk verlangen naar een levensmaatje en hoop ik haar nog steeds snel tegen te komen. Ik bid ervoor. Ik hoop het!!

[OneLove 0]

Mensen dankjullie voor jullie berichten. Ik heb veel nagedacht en het met mensen erover gehad. Het gaat een heel stuk beter met mij. Nog altijd heb ik een sterk verlangen naar een levensmaatje en hoop ik haar nog steeds snel tegen te komen. Ik bid ervoor. Ik hoop het!!

Bid wel altijd eerst: niet mijn wil, maar uw wil geschiedde.

Ik had precies dezelfde dromen en angsten als jij. Nu ga ik een celibatair leven tegemoet en dat geeft mij een wonderlijke vreugde. God weet wat goed voor ons is, wijzelf vaak niet.

[Gaitema 438]

Mensen dankjullie voor jullie berichten. Ik heb veel nagedacht en het met mensen erover gehad. Het gaat een heel stuk beter met mij. Nog altijd heb ik een sterk verlangen naar een levensmaatje en hoop ik haar nog steeds snel tegen te komen. Ik bid ervoor. Ik hoop het!!

Dat lijkt me een goed verlangen en uitstekend om dat met God te delen

[Gaitema 438]

Maar ik denk dat kiezen voor de Geest ook rationeel is.

Het is immers een besluit dat je neemt als je bekeert van het vlees, omdat God dat aan geeft te verlangen van zijn volk.

Dat is de Wil van de Vader doen (althans, een intentieverklaring van de bekeerling...)

Het is jouw beleving en dat wil ik niet in de weg staan. Maar wat ik van het evangelie begrepen heb is dat kiezen voor God zoals Jezus het uitlegd in de verklaring van het grote gebod, meer is dan ratio. Het is liefhebben met heel je hart, heel je ziel, heel je verstand en al wat er in je is.

Dan kom je soms tot wonderbaarlijke ontdekkingen.

Wat van het vlees is, kenmerkt zich vooral in het misbruiken van Gods schepping.

Kijk naar de Godenzonen in Genesis 6. Het waren beroemdheden. In die tijd woonde de Heilige Geest nog onder de mensen, kunnen we uit de tekst opmaken. Maar deze godenzonen begonnen zich te zondigen. Puur onder de indruk van de schoonheid van de mensendochters, kozen zij zich vrouwen uit om mee te huwen naar eigen willekeur. Toen God dat zag besloot Hij niet langer meer Zijn Geest onder de mensen te kunnen laten wonen.

De Heilige Geest woonde dus onder de mensen. Waar die Geest is, zou je het een gemeente van God kunnen noemen. Mensen stonden in relatie met God en die relatie werd door lust verstoort. Gebonden zijn aan het vlees heeft dus niet van doen met het christenen zijn of niet, maar handelen naar de Geest van God. Zelfs op plaatsen waar de Heilige Geest dus aan het werk is, kunnen mensen die door de Heilige Geest bewoont worden die band breken door te zondigen. Daarnaast laat Jezus dikwels situaties zien van heidenen die juist in contact komen met de Heilige Geest en Hem gaan volgen. Al duurt het soms lang. Als zelfs Saulus die Jezus zag gekruizigd worden pas na enige tijd tot geloof komt, hoe vergaat het dan een heiden dan niet?

Dus wie zegt dat een christen een christen is en een heiden een heiden? Dat bepaald de Heilige Geest. Jezus zei zelf dat enkel Zijn Vader weet wie er echt bij Hem horen.

De Heilige Geest, het komt ergens vandaan en het gaat ergens naar toe. Je merkt het op als het door je heen gaat. Daarvoor merkte je het niet op en als je het op merkt, dan weet je nog niet waar het naar toe gaat.

De apostelen van Jezus liepen achter hem aan en lang, heel lang wisten ze niet welk een lijdensweg Hij zou gaan.

[Jerommel 0]

Ik zeg ook niet dat het louter rationeel is, maar ook (= tevens) rationeel, verstandelijk.

Geloven is immers een overtuiging, daar heb je redenen voor, mag ik aannemen.

Met je verstand, hart en ziel liefhebbend zo hard je maar kunt, kom je niet op het Offer en de Gratie uit.

Dan heb je doctrine nodig. de Bijbel.

En oor voor de Geest der Waarheid.

(helaas komt daar geen echtheidscertificaat bij..)

[Gaitema 438]

Ik zeg ook niet dat het louter rationeel is, maar ook (= tevens) rationeel, verstandelijk.

Geloven is immers een overtuiging, daar heb je redenen voor, mag ik aannemen.

Met je verstand, hart en ziel liefhebbend zo hard je maar kunt, kom je niet op het Offer en de Gratie uit.

Dan heb je doctrine nodig. de Bijbel.

En oor voor de Geest der Waarheid.

(helaas komt daar geen echtheidscertificaat bij..)

Ons gebrek blijkt uiteindelijk (als je echt het weten wil) dat we niet weten wie nu echt Gods kinderen zijn. Ik woon dicht bij Rijssen en dicht bij Almelo. Wat een contrast!

Lees de 7 gemeentes uit Openbaringen eens, hoe ze waren: wat een contrast!

wie horen er nu bij?

Je weet het niet. Ja, bij sommigen weet je het wel, maar bij de meesten niet.

Dus we kunnen niet zelf Gods agenda bepalen. Dat de topicopener bidt, lijkt me het beste om te doen.

Want hij weet het zelf ook niet.

[Gaitema 438]

.

[Gaitema 438]

Stel, je woont ergens in Saoedi Arabië en je bent tot geloof gekomen in Jezus door een droom van Hem. In je omgeving heb je slechts heel weinig christenen en ze zijn moeilijk te vinden. Hoe belangrijk is Gods hulp dan wel niet?

[Skippy 0]

Mensen dankjullie voor jullie berichten. Ik heb veel nagedacht en het met mensen erover gehad. Het gaat een heel stuk beter met mij. Nog altijd heb ik een sterk verlangen naar een levensmaatje en hoop ik haar nog steeds snel tegen te komen. Ik bid ervoor. Ik hoop het!!

Bid wel altijd eerst: niet mijn wil, maar uw wil geschiedde.

Ik had precies dezelfde dromen en angsten als jij. Nu ga ik een celibatair leven tegemoet en dat geeft mij een wonderlijke vreugde. God weet wat goed voor ons is, wijzelf vaak niet.

In principe heb je natuurlijk gelijk, maar ik denk dat het voor de meeste mensen niet verkeerd is om er vanuit te gaan dat God je wel een partner wil geven. Wat mij soms een beetje stoort op Credible (in het algemeen, dan doel ik niet specifiek op jou) is dat er een aantal mensen zijn die bewust kiezen voor een celibatair leven en vervolgens steeds weer benadrukken dat anderen ook moeten accepteren dat ze misschien wel nooit een partner zullen vinden, enzovoorts.

De moeite die ik daarmee heb is dat ik denk dat celibatair leven vrij onnatuurlijk is, en dat het volkomen normaal is dat mensen, zeker als ze nog jong zijn, hevig verlangen naar een relatie. Daarmee wil ik absoluut niet zeggen dat het dus voor niemand goed is celibatair te leven. Als jij denkt dat God dat van je vraagt, ga ik niet zeggen dat je het mis hebt. Maar voor de meeste mensen is het echt niet verkeerd om te verlangen en te streven naar een relatie. Het moet alleen niet je hele leven gaan opslokken.

[Robert Frans 1.537]

En dat is ook het enige wat ik wilde zeggen. Het krijgen van een relatie is nog altijd afhankelijk van de ander, dus je zinnen volledig daarop zetten is niet altijd even verstandig. En daar er dus ook gewoon mensen zijn die geen relatie willen, lijkt mij dat dus niet per se een onnatuurlijke eigenschap. En al zou het iets onnatuurlijks zijn, het is wel iets wat in elk geval binnen de katholieke en orthodoxe kerk wordt gewaardeerd en waaraan vaak speciale roepingen verbonden zijn. Het is dus wel iets moois en edels, als je daarvoor geroepen bent. En die mogelijkheid moet je dus nooit helemaal uitsluiten.

[Skippy 0]

Wat ik even kwijt wil (al ben ik zelf een vrijgezel), God kijkt niet in de eerste plaats naar een warm christelijk nest. Daar kwam ik al achter toen ik een relatie leek te krijgen met een meid uit een zware kerk, die ik op een christelijke jongerenvakantie leerde kennen. Toen was ik ook 19 jaar. Ik had er al niet helemaal veel vertrouwen in, vanwege haar kerkelijke achtergrond en dat heel haar familie daar deel van uit maakte. Al snel kwamen de oordelen van haar ouders: ik zou haar mee de hel in slepen. Dus het schip strande snel. Ik heb me jaren af gevraagd hoe ik nu christelijke moest zijn.

Ik heb echter ook twee nichten die een jongen vonden die niet christelijk zijn opgegroeid.

Maar deze twee jonge mannen hebben zich laten dopen en geloofsbelijdenis gedaan. Ze zijn gaan geloven en gaan mee naar de kerk. Kennelijk gebeuren er wel eens bijzondere dingen, die we niet in de hand hebben.

Ook ken ik een meid die een man trof die wel in iets geloofde, maar niet speciaal christelijk. Zij was echter vol evangelisch, oosters orthodox opgegroeid. Ze had de worsteling of zij wel met hem kon trouwen. Echter was zijn vorige vriendin ook een christen geweest. Iemand van de pinkstergemeente. De pinkstergemeente verbood haar om met hem om te gaan en zo heeft zij het toen uit gemaakt.

Deze vol evangelische meid vroeg eens aan mij wat ik zou doen en wat de bijbel nu zegt. Wat ze van de bijbel wist was het zelfde wat ik wist. Ik had het over dat in de bijbel ergens beschreven wordt dat een echtpaar waarvan één tot geloof komt en de ander niet bij elkaar hoort te blijven, tenzij dat de niet gelovige van hem of haar af wil. De relatie red de niet gelovige, omdat ze voor God samen één zijn. Echter is het ook zo dat de bijbel waarschuwd voor het tegen over gestelde. Het kan zo zijn dat je juist je licht in een relatie zo verliest.

Echter als ik keek met mijn ogen naar die jongen die wel in iets geloofd en ook al een vriendin verloren heeft vanwege haar pinksterachtergrond, doet me dat aan me zelf denken, hoe ik een meid verloor vanwege haar strengt christelijke achtergrond. Ik zei haar: dat kon juist wel eens die contact die hij mogelijk nog heeft met God door laten knappen, als ook jij hem verlaat omdat hij niet duidelijk christelijk is. Ik weet hoe dat voelt. Ook ik heb veel geworsteld met mijn geloof door mijn voorval.

Daarbij: ze gaf aan erg veel van hem te houden. Na dit gesprek besloot ze voor hem te gaan. Zelfs samen te wonen. Maar ze zijn nog steeds bij elkaar. Ziels gelukkig.

Trouw is hierin wel wat hen bindt. Op papier wonen ze samen, maar ze blijken elkaar trouw te blijven.

Het is allemaal niet zo makkelijk, maar God heeft wel iedereen geschapen en Zijn Liefde voor Zijn kinderen staat altijd voorop. Wetende of niet wetende, Hij is toekomst gericht, al weten de mensen er nog niets van.

Ik vind je een beetje te zwart-wit.

Ten eerste haal je een paar extreme voorbeelden aan van christenen die absoluut niet accepteren dat sommige christenen anders denken. Maar dat zijn, zoals ik al zei, extreme voorbeelden. Ik denk dat vooral tegenwoordig veel jonge mensen niet meer op die manier denken. Mensen kijken tegenwoordig wat meer over de kerkgrenzen heen, ook als het gaat om relaties. Ik zou er persoonlijk geen moeite mee hebben om met iemand een relatie te krijgen die uit andere kerkstroming komt, en mijn ouders ook niet.

Daar komt nog bij dat het zoeken naar een christelijke partner niet wil zeggen dat je met iedere christen een goede relatie kan aangaan. Voor mij zijn er ook dealbreakers. Ik zou denk ik geen relatie aan moeten gaan met een strenge bevindelijke gereformeerde die geen tv wil en popmuziek duivels vindt. ik zou ook niet een relatie aan kunnen gaan met een fanatieke pinksterchristen die helemaal into Jan Zijlstra en zo is. Maar ik ken heeeeeel veel christenen (ook vrijgezelle jongeren) die ergens tussen die twee uitersten inzitten. Dus er is keuze zat.

Ten tweede, er zijn zat voorbeelden te noemen van mensen die een relatie aangaan met een niet-gelovige en daardoor behoorlijk in de problemen komen. Jij haalt voorbeelden aan van niet-christenen die via hun relatie met een christen tot bekering komen. Maar er zijn ook voorbeelden van christenen die door hun relatie met een niet-christen juist van het geloof afdwalen. Ik ken ook voorbeelden van mensen die grote moeite hebben met hun huwelijk omdat hun partner hun geloof niet goed begrijpt of zelfs niet accepteert.

Jij haalt een Bijbeltekst aan die gaat over mensen die al een relatie hebben met een niet-gelovige en dan niet moeten gaan scheiden. Maar het gaat hier om de vraag wat je doet als je nog geen relatie hebt. En dan zegt de Bijbel dat je juist niet een relatie moet aangaan met een niet-christen.

Natuurlijk moet iedereen daar zelf een keuze inmaken. Ik ken ook voorbeelden van mensen bij wie het wel goed is afgelopen. Maar voor mezelf houd ik nog altijd het principe aan dat ik alleen een relatie wil met een gelovige. Alleen al omdat geloof voor mij het belangrijkste in mijn leven is, en ik het erg moeilijk zou hebben als mijn levenspartner dat gedeelte van mij niet echt begrijpt.

[Skippy 0]

En dat is ook het enige wat ik wilde zeggen. Het krijgen van een relatie is nog altijd afhankelijk van de ander, dus je zinnen volledig daarop zetten is niet altijd even verstandig. En daar er dus ook gewoon mensen zijn die geen relatie willen, lijkt mij dat dus niet per se een onnatuurlijke eigenschap. En al zou het iets onnatuurlijks zijn, het is wel iets wat in elk geval binnen de katholieke en orthodoxe kerk wordt gewaardeerd en waaraan vaak speciale roepingen verbonden zijn. Het is dus wel iets moois en edels, als je daarvoor geroepen bent. En die mogelijkheid moet je dus nooit helemaal uitsluiten.

Ik zeg niet dat het niet mooi of edel kan zijn. Maar voor de meeste mensen is het niks. En nooit helemaal uitsluiten? Ik sluit ook niet uit dat ik vuilnisvrouw in Bangladesh wordt. Als God me die roeping geeft, doe ik het. Maar de kans is helemaal niet groot. Ik ga er niet vanuit, net zoals ik er niet vanuit ga dat God mij vraagt celibatair te leven.

[Gast Anon_phpbb]

Het is nog maar een jaar of 50 geleden dat in katholieke kring het celibaat als iets "hogers" werd gezien en het huwelijk als een soort tweederangs levensstaat.

Ik denk dat het goed is dat het huwelijk tegenwoordig meer gewaardeerd wordt, maar het moet ook niet omkeren. Het huwelijk s heilig, het celibaat ook. Maar celibaat is meer dan het onvermogen een partner te vinden.

[Gaitema 438]

Dat is juist zo komisch aan de Bijbel.

Paulus zei: "huwen is goed, maar alleenstaand blijven is beter."

Argument: "gehuwden verdelen hun aandacht over gezin en roeping, maar alleenstaanden kunnen heel hun leven aan God toe wijden."

Ergens anders in de Bijbel las ik weer dat een man die niet zijn gezin kan leiden ook geen gemeente kan leiden.

Je ziet dus rondtrekkende evangelisten als Paulus die beter vrijgezel kunnen zijn, hoewel ze altijd een reisgezel bij zich hebben.

Echter gemeenteleiders zijn weer goede vaders van christelijke gezinnen, waar het goed mee gaat. (op geestelijk gebied)

Mooi hé

[Maria K. 51]

Mooi hé

Mooi voorbeeld van flexibel denken.

Waardeoordelen, als zou de kerk het willen, zijn sterk manipulerend.

Celibaat is prima, als het helemaal een bewuste keuze is, dus gevoelsmatig en rationeel op één lijn staat.

Maar dat kan nooit van buiten af opgelegd worden.

[Maria K. 51]

Daarbij komt nog voor velen, ook al is dat niet direct de eerste zorg van nog jonge mensen die een relatie willen, dat men graag kinderen wil.

Binnen religie is dit vaak een taboe, als men stelt dat men een partner wil (huwelijk wil), omdat men kinderen wil.

Maar bij een doorklikkende biologische klok wordt dit steeds belangrijker.

[Gast Anon_phpbb]

Daarbij komt nog voor velen, ook al is dat niet direct de eerste zorg van nog jonge mensen die een relatie willen, dat men graag kinderen wil.

Binnen religie is dit vaak een taboe, als men stelt dat men een partner wil (huwelijk wil), omdat men kinderen wil.

Maar bij een doorklikkende biologische klok wordt dit steeds belangrijker.

die is nieuw voor me, dat dat een taboe zou zijn. Tot de beruchte/beroemde Lambeth-conferentie van 1930 was het in de meeste christelijke kerken volkomen vanzelfsprekend dat het huwelijk gericht is op het voortbrengen van kinderen. In veruit de grootste christelijke kerk is dat nog steeds zo.

[Maria K. 51]

Daarbij komt nog voor velen, ook al is dat niet direct de eerste zorg van nog jonge mensen die een relatie willen, dat men graag kinderen wil.

Binnen religie is dit vaak een taboe, als men stelt dat men een partner wil (huwelijk wil), omdat men kinderen wil.

Maar bij een doorklikkende biologische klok wordt dit steeds belangrijker.

die is nieuw voor me, dat dat een taboe zou zijn.

Natuurlijk.

Maar dat gold voor als je eenmaal getrouwd was.

Maar wat ik bedoel te zeggen is, dat we in de tegenwoordige tijd niet meer uitsluitend trouwen omdat we kinderen willen.

Ik schrijf het ook verkeerd.

Wat ik feitelijk bedoelde te zeggen is, dat bij sterke kinderwens een liefdes man/vrouw relatie niet het eerste vereiste is.

Buiten religie om is het verschijnsel BOM moeder dan ook niet vreemd meer.

Toen ik na mijn echtscheiding nog bij mijn gyneacoloog liep en de fertiliteits behandeling wilde beëindigen was dat ook hetgeen hij zei:

"Als je kinderen wil; daar heb je toch geen echtgenoot voor nodig?"

Ik heb toen geglimlacht en gezegd dat dat toch niet de bedoeling was.

[Gast Anon_phpbb]

hoewel het biologisch een feit is dat je daar geen echtgenoot voor nodig hebt, denk ik dat je, met of zonder religie, voor jezelf altijd de vraag moet beantwoorden of het voor kinderen een goed idee is. Een vraag overigens die je ook binnen een huwelijk zou moeten stellen imho.

[Maria K. 51]

Komen we weer bij TO uit.

Is het bij een verlangen niet altijd zo, dat je het niet alleen maar hebt, maar bovendien ook nog moet kunnen hanteren, als het leven het je niet geeft of heeft gegeven?

Is het niet zo, dat dat verlangen eigen is aan onze natuur, en dat de één daar beter mee om kan gaan dan de ander?

Omdat sommigen dat veel heftiger ervaren dan anderen, die dan veel minder moeite zullen hebben heel goede invullingen te vinden in het leven.

Een vraag overigens die je ook binnen een huwelijk zou moeten stellen imho.

Klopt.

Maar dat is weer een andere discussie.

[Gaitema 438]

Mooi hé

Mooi voorbeeld van flexibel denken.

Waardeoordelen, als zou de kerk het willen, zijn sterk manipulerend.

Celibaat is prima, als het helemaal een bewuste keuze is, dus gevoelsmatig en rationeel op één lijn staat.

Maar dat kan nooit van buiten af opgelegd worden.

Dat ben ik met je eens. Wat me vooral opvalt aan de bijbel, dat die keuze nu helemaal bij ons zelf ligt. We hebben vaak het idee dat we puur aan God moeten vragen en afwachten, wat Hij van ons wil. Toch lijkt het er op dat Hij die vraag ook dikwels bij ons neer legt. Zo van: "ik heb arbeiders in mijn boomgaard nodig, wat en met wie wil je dat doen?"

Vervolgens kunnen we het hem voorleggen: "Heer, dit lijkt mij wel wat: hoe wilt U het dat ik dat ga doen?"

Echt een gesprek waarbij het van twee kanten komt.

[Gaitema 438]

Daarbij komt nog voor velen, ook al is dat niet direct de eerste zorg van nog jonge mensen die een relatie willen, dat men graag kinderen wil.

Binnen religie is dit vaak een taboe, als men stelt dat men een partner wil (huwelijk wil), omdat men kinderen wil.

Maar bij een doorklikkende biologische klok wordt dit steeds belangrijker.

die is nieuw voor me, dat dat een taboe zou zijn.

Natuurlijk.

Maar dat gold voor als je eenmaal getrouwd was.

Maar wat ik bedoel te zeggen is, dat we in de tegenwoordige tijd niet meer uitsluitend trouwen omdat we kinderen willen.

Ik schrijf het ook verkeerd.

Wat ik feitelijk bedoelde te zeggen is, dat bij sterke kinderwens een liefdes man/vrouw relatie niet het eerste vereiste is.

Buiten religie om is het verschijnsel BOM moeder dan ook niet vreemd meer.

Toen ik na mijn echtscheiding nog bij mijn gyneacoloog liep en de fertiliteits behandeling wilde beëindigen was dat ook hetgeen hij zei:

"Als je kinderen wil; daar heb je toch geen echtgenoot voor nodig?"

Ik heb toen geglimlacht en gezegd dat dat toch niet de bedoeling was.

De biologische klok, daar denk ik als man inderdaad een stuk minder aan

De drang van de vrouw.

wat ik ook typisch anno nu vind, is dat men niet direct een relatie wil, maar eerst een periode van een beetje losse contacten en afspraken hebben, er kennissen of maatjes aan hebben. Anderen weten niet eens of ze wel een relatie op langer termijn willen.

Dat vind ik allemaal heel vrijblijvend en onzeker aan deze tijd.