Naam van God

[MysticNetherlands 298]

Ik had ooit een gesprek met een Hare Krishna aanhanger op Hoogh Catharijne. Hij zei: Ja, wij geloven ook in Jezus, maar we noemen hem Krishna. Na een gesprek van een half uur was ik zo in de bonen dat ik de verkeerde bus in ben gestapt. Ik houd het toch liever maar gewoon op Jezus, om op de Weg te blijven.

post van de maand!!

[eclammers 0]

Romeinen 10:11-15.

Want de Schrift zegt: „Niemand die zijn geloof op hem grondt, zal worden teleurgesteld.â€* 12 Want er is geen onderscheid tussen jood en Griek, want over allen is een en dezelfde Heer, die rijk is jegens allen die hem aanroepen. 13 Want „een ieder die de naam van Jehovah* aanroept, zal gered wordenâ€. 14 Hoe zullen zij echter hem aanroepen in wie zij geen geloof hebben gesteld? Hoe zullen zij vervolgens geloof stellen in hem van wie zij niet hebben gehoord? Hoe zullen zij vervolgens horen zonder dat iemand predikt? 15 Hoe zullen zij vervolgens prediken indien zij niet zijn uitgezonden? Zoals er staat geschreven: „Hoe lieflijk zijn de voeten van hen die goed nieuws over goede dingen bekendmaken!â€

Wie doen dit allemaal!

Citaat:....

...het Tetragrammaton in Hebreeuwse lettertekens (יהוה) zowel in de Hebreeuwse tekst als in de Griekse Septuaginta werd gebruikt.

Daarom zullen Jezus en zijn discipelen, of zij de Geschriften nu in het Hebreeuws of in het Grieks lazen, altijd de goddelijke naam tegengekomen zijn. Toen Jezus in de synagoge van Nazareth opstond en het boek Jesaja in ontvangst nam en daaruit het gedeelte uit hoofdstuk 61 vers 1, 2 voorlas, waarin het Tetragrammaton wordt gebruikt, sprak hij de goddelijke naam uit. Dit strookte met zijn vaste voornemen om Jehovah’s naam bekend te maken, zoals blijkt uit zijn gebed tot zijn Vader: „Ik heb uw naam openbaar gemaakt aan de mensen die gij mij uit de wereld hebt gegeven. . . . ik heb hun uw naam bekendgemaakt en zal hem bekendmaken.†— Jo 17:6, 26.

[Hendrik-NG 220]

Laat er, Eclammers, in de grondtekst nu net iets anders staan in Rom 10:13. Daar staat geen JHWH maar Kurios:

πᾶς Î³á½°Ï á½ƒÏ‚ ἂν á¼Ï€Î¹ÎºÎ±Î»Î­ÏƒÎ·Ï„αι τὸ ὄνομα κυÏίου σωθήσεται - to onoma kuriou - de naam van de Heer.

zie: http://interlinearbible.org/romans/10-13.htm

Maar ik weet dat Jehova's getuigen daar weinig boodschap aan hebben, maar boven die grondtekst gaan staan en deze willen "verbeteren"...

In die aanduiding "Heer" mogen immers God de Vader en God de Zoon van het WTG niet samenvallen... En dus gaat men met een "rood potlood" de bijbel corrigeren... Ook al staat er naast deze tekst van Paulus een uitspraak van Petrus als:

11 Jezus is de steen die door u, de bouwlieden, vol verachting is weggeworpen, maar die nu de hoeksteen geworden is. 12 Door niemand anders kunnen wij worden gered, want zijn naam is de enige op aarde die de mens redding biedt. (Hand 4)

Gered worden door de Naam = JHWH = Jezus...

[Chaim 146]

Hoi Frits,

Je stelling omtrent de uitspraak van het tertagrammaton J-H-W-H is gebaseerd op incorrecte aannames.

een Wav ( uitspraak is U zoals Oe)

Nee. De uitspraak hangt simpelweg af van de positie die de letter binnen een woord inneemt. Een wav (= ו) kan ook worden uitgesproken als een "w" en een "o".

een Jod ( uitspraak is "j")

Een Jod (= ×™) kan worden uitgesproken als een "j" of een "ie"; weer afhankelijk van de positie binnen het woord en van de voorgaande letter.

..., dan een He (uitspraak is Ha)

Een Heh (= ×”) wordt gewoon als "h" uitgesproken (en als het woord op een Heh eindigt, wordt deze meestal niet eens uitgesproken, tenzij de voorgaande letter dat afdwingt). Indien er een klinkerteken onder staat, kan de Heh ook worden uitgesproken als "he", "hi", "ha", "ho" of "hoe".

De uitspraak van de letters is: J aH U (Oe) aH

"JaHUaH" is letterlijk uit het aramees en hebreeuws.

???

Los van de incorrecte conclusie, gebaseerd op incorrecte beweringen, spreek je hier eveneens jezelf tegen door plots van je "Ha" een "aH" te maken. (Dat kan bovendien alleen als er een Kamats of een Patach onder de voorgaande letter staat, of indien de voorgaande letter reeds een klinkerteken onder zich heeft en het woord eindigt op een Heh met een Patach eronder).

Lieve mensen, zouden dan diverse geloofsovertuigingen dan allemaal niet weten hoe God heet?

Zou je je inderdaad bijna af gaan vragen of miljoenen Joden en Christenen, incusief Talmoedische Meesters, Kerkvaders, Rabbijnen en Theologen, millenia lang zoiets simpels niet zouden hebben opgemerkt?

God is altijd bij me, dat weet ik. Hij bevestigd mij ook keer op keer.

Is dat niet veel belanrijker dan gekissebis over de uitspraak van het tertagrammaton? Een klein Joods Chassidisch verhaaltje:

http://www.chabad.org/library/article_c ... epherd.htm

Kan iemand mij uit deze verwardheid helpen?

Indien "Vader" een gevoel van God's nabijheid bij je oproept, zou je die titel kunnen gebruiken in je gebeden en gedachten. Jezus noemt God "Vader". De profeet Jesaja noemde God al "onze Vader" ("Avinoe") in 63:16 en nogmaals in 64:8. Psalm 89:27 laat David tot God roepen: "U bent mijn Vader...!" ("attah Avi").

De Torah noemt God "jouw Vader" (Avicha) in Deuternonomium 32:6, God wordt voor Salomo een Vader ("Av") in 1 Kronieken 22:10 en de profeet Jeremia noemt God een Vader ("Av") voor Israel in 31:9.

Ook in de Talmoed wordt God soms "Vader" genoemd. Choni haMa’agel bijvoorbeeld, een vroege tijdgenoot van Jezus, noemde God "Abba" ("Vader").

Vooral de Chassidiem ("personen van de daden") noemden God soms "Vader" en hun discipelen overigens "kinderen". Vaak waren deze chassidiem, net als Jezus, eveneens bekend vanwege hun wonderen. Gamaliël is bijv. eens genezen door de Chassidische Rabbi Chanina ben Dosa (Talmoed Berachot 34a), die eveneens machalot (demonen) verdreef (zoals in Talmoed Pesachim 112a) en zodanig bestand tegen slangenbeten was, dat de Talmoed zegt "wee degene die een slang tegenkomt; wee de slang die Rabbi Chanina ben Dosa tegenkomt" (Berachot 33a).

Maar, zoals RK Diaken al aangaf, een andere naam kan eventueel ook.

[Jerommel 0]

Ik ken God niet goed genoeg om Hem bij zijn voornaam te noemen.

[Sanne69 28]

Ik ken God niet goed genoeg om Hem bij zijn voornaam te noemen.

Wanneer is dan het moment om hem bij de naam te noemen? Wanneer kennen we God goed genoeg? We krijgen de uitnodiging hem bij de naam te noemen. Dat is een voorrecht. We zouden toch net als David de wens moeten hebben, zoals hij het verwoord in Psalm 34: 3:" O, maakt met mij Jehovah groot, En laten wij te zamen zijn naam verhogen."

Een andere schrijver van de Psalmen, Asaf, werd er erg verdrietig van dat Gods naam niet geëerd werd. Hij schreef in Psalm 74:10,18: "Hoe lang, o God, zal de tegenstander blijven smaden? Zal de vijand uw naam voor eeuwig met minachting blijven bejegenen?" "Denk hieraan: Het is de vijand die heeft gesmaad, o Jehovah, En een volk zonder verstand heeft uw naam met minachting bejegend".

Er is niets nieuws onder de zon; ook nu nog wordt Gods naam met minachting bejegend en is zonder pardon uit veel vertalingen geschrapt. Toen Jezus op aarde was maakte hij Gods naam bekend. In gebed tot zijn Vader zegt hij: "Ik heb uw naam openbaar gemaakt aan de mensen .." Hij heeft het over "uw naam". Hij zei niet: "mijn naam". Toen Jezus dus in Lukas 4:18,19 een aanhaling deed uit Jesaja 61:1,2, zei hij niet : "De Geest des Heren HEREN is op mij"- NBG-, maar zei hij gewoon de "Heer Jehovah".

Wij kunnen net als David en Jezus Gods naam eren door hem te gebruiken!

[tin 1]

Hoe heet God?

Vader, Schepper, Almachtige, Barmhartige, Koning. In de bijbel komen we heel veel namen en vergelijkingen (vormen van beeldspraak) tegen voor God, die steeds een ander licht werpen op wie hij is. Je zou kunnen zeggen dat het spiegelbeelden zijn, want de beelden zeggen ook altijd iets over de mensen die die beelden gebruiken. Mensen, ook de mensen in de bijbel, hadden verschillende ervaringen met God en zochten naar een naam of een beeld dat bij die ervaring paste. Bijvoorbeeld: 'De HEER was als een rots voor mij, op het moment dat ik dacht dat ik heel diep zou wegzinken.' Of: 'God is voor mij als de schoot van een moeder die mij troost.'

Maar als er in de bijbel zoveel beelden van God staan, hoe zit het dan met het verbod op het maken van 'godenbeelden' zoals je in de tien geboden (20:4-5) kan lezen? Dit verbod betekent niet dat we geen beeldspraak mogen gebruiken om Gods trouw te beschrijven. En de godsbeelden die wij in ons hoofd gevormd hebben, zijn niet per se verkeerd.

In het begin van de wet staat dat God zijn volk Israël uit Egypte heeft bevrijd. Daarom mag het volk geen andere goden aanbidden dan de God van de tien geboden. De waarschuwing om geen beelden van God te maken, kun je dus zo opvatten: laat je niet onderdrukken of bang maken door godsbeelden. De God van de bijbel is immers een God van bevrijding en niet van bangmakerij!

Wij mogen geen houten of stenen beeld maken van God, maar we mogen ook geen innerlijke voorstelling van God maken en denken dat wij hem daarmee kennen. We kunnen God nooit helemaal vatten met onze menselijke ideeën en voorstellingsvermogen. Wat er al te vaak gebeurt, in het heidendom van vroeger en van nu, is dat mensen één kenmerk van God tot het complete beeld bestempelen en dat dan vereren. Zo maak je een zelfbedachte god en dien je eigenlijk (een verlengstuk van) jezelf, en dat is de ergste slavernij die er is. God is altijd groter dan wij denken.

De Naam

God maakt zichzelf in Exodus bekend met de vier letters JHWH. In de Nederlandse vertaling van de bijbel is dat vaak vertaald met 'HEER' in aansluiting bij de Joodse leestraditie. Bij het hardop lezen zeggen Joden meestal Adonai, 'mijn Heer' of Hasjeem, 'de Naam', omdat de naam van God in de Joodse traditie niet hardop mag worden genoemd. Zij spreken de naam van God niet uit, omdat je het geheim van God niet moet willen grijpen. Alsof je precies weet wie God is. Maar ook al wordt JHWH niet hardop uitgesproken, de naam is wel veel-zeggend. De Hebreeuwse letters betekenen zoiets als 'hij zal er zijn'. God geeft zich dus niet te kennen met een eenvoudige naam, maar met een werkwoord. Aan Gods daden zullen mensen de HEER herkennen. God is dus niet in één naam of beeld te vangen, maar laat door zijn daden zien wie hij is.

God maakt zichzelf dus bekend als 'Ik zal er zijn'. God zorgt voor jou en draagt jou als je het moeilijk hebt. God ziet en hoort jou en wil je bevrijden van alles wat jou gevangen houdt.

Ik zal er zijn voor jou,

zo heeft de Heer gezegd.

Ik zal er zijn voor jou

met vrede en met recht.

Ik zal er zijn voor jou,

een schaduw aan je zij.

Ik zal er zijn voor jou,

Ik ben er altijd bij.

Ik zal er zijn voor jou,

Ik laat je niet alleen.

Ik zal er zijn voor jou,

Mijn licht straalt om je heen.

[Dichter onbekend]

Dit kan je l;ezen in de jongeren bijbel erover .

[Jerommel 0]

reagerend op Sanne:

Ik noem mijn ouders ook niet bij naam, maar bij wat ze voor mij zijn: vader en moeder, dus ik zeg papa en mama, pap en mam.

Maar hen ken ik veel beter dan dat ik God ken.

M.i. is het moment om God bij Naam te noemen als we van aangezicht tot aangezicht staan.

Als wij mogen kennen zoals wij gekend zijn.

Bovendien is men blijkbaar toch nog verdeeld over Gods exacte Naam.

Yah, YHWH, Jehova, of "een onuitsprekelijke Naam" zoals ook is geschreven... Ik geloof dat het YHWH is.

Maar ik wacht wel tot ik het zeker weet.

Tot die tijd gebruik ik liever "God" of "Vader" of "Heer" of "Christus" enz.

[cobybryant 0]

reagerend op Sanne:

Ik noem mijn ouders ook niet bij naam, maar bij wat ze voor mij zijn: vader en moeder, dus ik zeg papa en mama, pap en mam.

Maar hen ken ik veel beter dan dat ik God ken.

M.i. is het moment om God bij Naam te noemen als we van aangezicht tot aangezicht staan.

Als wij mogen kennen zoals wij gekend zijn.

Bovendien is men blijkbaar toch nog verdeeld over Gods exacte Naam.

Yah, YHWH, Jehova, of "een onuitsprekelijke Naam" zoals ook is geschreven... Ik geloof dat het YHWH is.

Maar ik wacht wel tot ik het zeker weet.

Tot die tijd gebruik ik liever "God" of "Vader" of "Heer" of "Christus" enz.

Goeie, God mogen we Abba Vader noemen, papa, omdat we de Geest van het Zoonschap ontvangen hebben. Klinkt beter, ik zeg ook niet vaak JHWH als ik mijn gebed begin.

[Sanne69 28]

Tot die tijd gebruik ik liever "God" of "Vader" of "Heer" of "Christus" enz.

Waarom gebruikten de aanbidders van God, zoals David, dan wel Gods naam?

[cobybryant 0]

Tot die tijd gebruik ik liever "God" of "Vader" of "Heer" of "Christus" enz.

Waarom gebruikten de aanbidders van God, zoals David, dan wel Gods naam?

Dat zie je in het O.T. Jezus zei het niet, die leerde Zijn discipelen bidden met onze Vader. Maar wel dat je tot de Vader bidt in Zijn Naam: Jezus.

[Jerommel 0]

Verder ga ik mezelf niet vergelijken met iemand als David, of andere Bijbelpersonen.

[Sanne69 28]

Verder ga ik mezelf niet vergelijken met iemand als David, of andere Bijbelpersonen.

Waarom niet? De verslagen uit de Bijbel zijn toch voor ons als voorbeeld of als waarschuwing?

[Sanne69 28]

Dat zie je in het O.T. Jezus zei het niet, die leerde Zijn discipelen bidden met onze Vader. Maar wel dat je tot de Vader bidt in Zijn Naam: Jezus.

Jezus zei inderdaad dat niemand tot de Vader komt dan door bemiddeling van hem. Hij leerde dus dat wij in Jezus naam moeten bidden. Jezus is onze middelaar. Maar wat je ook zegt: tot de Vader. Jezus leerde ons bidden: Onze Vader in de hemel, Uw Naam worde geheiligd". Hij zei niet: mijn naam worde geheiligd.

[Robert Frans 1.537]

Velen menen dat je Gods naam heiligt door uiterst terughoudend te zijn met het uitspreken ervan. Anderen menen weer dat je Gods naam heiligt door het juist zo vaak mogelijk uit te spreken. Een ieder moet mijns inziens zelf daarin zijn weg maar vinden, zolang je anderen niet voor het hoofd stoot daarmee en binnen de openbare liturgie gewoon de teksten en dus aanroepingen blijft gebruiken die daarvoor bedoeld zijn. Maar ook dan zie je bijvoorbeeld in kloosters met een eigen psalmvertaling dat de naam Jahwe gebruikt, dat het ene klooster die naam dan ook daadwerkelijk zingt, maar het andere klooster dan "de Heer" zingt.

Feit is echter wel dat we de uitspraak van die naam al niet eens weten, dat die naam binnen het jodendom ook enkel tijdens de verzoeningsdag in de tempel door de hogepriester werd uitgesproken en dat die naam eigenlijk onlosmakelijk verbonden was met de joodse offercultus. Binnen het christendom is de naam Jezus weer veel belangrijker geworden, vooral in de christelijke liturgie. Ook in het NT wordt die Godsnaam niet meer gebruikt, al hebben Jehovah's Getuigen die naam er wel weer ingevoegd. Naar mijn idee is het dan ook geen toeval dat met het verdwijnen van de joodse offercultus ook de uitspraak van die naam verdwenen is. Blijkbaar is God nooit echt gebonden aan welke naam ook, zelfs niet aan de naam Jezus, maar zijn namen enkel bedoeld om iets van Hem uit te drukken en zijn zij vooral verbonden met hoe wij het geloof beleven.

[Nunc 0]

Dat zie je in het O.T. Jezus zei het niet, die leerde Zijn discipelen bidden met onze Vader. Maar wel dat je tot de Vader bidt in Zijn Naam: Jezus.

Jezus zei inderdaad dat niemand tot de Vader komt dan door bemiddeling van hem. Hij leerde dus dat wij in Jezus naam moeten bidden. Jezus is onze middelaar. Maar wat je ook zegt: tot de Vader. Jezus leerde ons bidden: Onze Vader in de hemel, Uw Naam worde geheiligd". Hij zei niet: mijn naam worde geheiligd.

en in het NT wordt ook gebeden in Jezus' naam, en tot Jezus, en noemt Jezus zichzelf 'de Heilige', moeten we geloven in Jezus, en roepen we de naam van de Heer Jezus aan (zoals in OT tijden de naam van JHWH). Maar wellicht moeten we voor de discussie die hieruit onvermijdelijk zal voortkomen, moeten we wellicht naar een ander topic ("is Jezus God").

[Sanne69 28]

Feit is echter wel dat we de uitspraak van die naam al niet eens weten, dat die naam binnen het jodendom ook enkel tijdens de verzoeningsdag in de tempel door de hogepriester werd uitgesproken en dat die naam eigenlijk onlosmakelijk verbonden was met de joodse offercultus.

Als dat echt zo was, waarom gebruikten de Bijbelschrijvers dan veelvuldig de goddelijke naam? En is de goddelijke naam in heel veel persoonsnamen gebruikt? Door de hele Bijbel heen zie je de aanmoediging om de naam te gebruiken. In Jesaja 12:4 staat bijvoorbeeld: "En op die dag zult gij stellig zeggen: Dankt Jehovah. Roept zijn Naam aan. Maakt onder de volken zijn handelingen bekend. Vermeldt dat zijn naam hoog verheven is".

Ook in het NT wordt die Godsnaam niet meer gebruikt, al hebben Jehovah's Getuigen die naam er wel weer ingevoegd.

Het klopt dat de volledigste handschriften van de Griekse Septuaginta die nu bekend zijn, het gebruik volgen om JHWH te vervangen door "Kurios" of "Theos". Maar deze handschriften gaan niet eerder terug dan de vierde en vijfde eeuw na Chr. Er zijn oudere handschriften, waarvan alleen fragmenten bestaan, die wel de goddelijke naam bevatten.

In mijn post van 8 maart 14.05 heb ik uitgelegd waarom we kunnen aannemen dat bijvoorbeeld in Lukas 4:18,19 de goddelijke naam hoort te staan.

[tin 1]

Feit is echter wel dat we de uitspraak van die naam al niet eens weten, dat die naam binnen het jodendom ook enkel tijdens de verzoeningsdag in de tempel door de hogepriester werd uitgesproken en dat die naam eigenlijk onlosmakelijk verbonden was met de joodse offercultus.

Als dat echt zo was, waarom gebruikten de Bijbelschrijvers dan veelvuldig de goddelijke naam? En is de goddelijke naam in heel veel persoonsnamen gebruikt? Door de hele Bijbel heen zie je de aanmoediging om de naam te gebruiken. In Jesaja 12:4 staat bijvoorbeeld: "En op die dag zult gij stellig zeggen: Dankt Jehovah. Roept zijn Naam aan. Maakt onder de volken zijn handelingen bekend. Vermeldt dat zijn naam hoog verheven is".

Ook in het NT wordt die Godsnaam niet meer gebruikt, al hebben Jehovah's Getuigen die naam er wel weer ingevoegd.

Het klopt dat de volledigste handschriften van de Griekse Septuaginta die nu bekend zijn, het gebruik volgen om JHWH te vervangen door "Kurios" of "Theos". Maar deze handschriften gaan niet eerder terug dan de vierde en vijfde eeuw na Chr. Er zijn oudere handschriften, waarvan alleen fragmenten bestaan, die wel de goddelijke naam bevatten.

In mijn post van 8 maart 14.05 heb ik uitgelegd waarom we kunnen aannemen dat bijvoorbeeld in Lukas 4:18,19 de goddelijke naam hoort te staan.

Sanne ,,, jullie denken dat jullie de joden zijn , Gods uitverkoren volk .

Dan kom je van een koude kermis thuis :

Rom 11 ; 1-6

Heeft God zijn volk soms verstoten ?

BESLIST NIET , ik ben immers ZELF een `israeliet , een nakomeling van Abraham , afkomstig uit de stam Bejamin .

Rom 3; 9- 20

Wij allen leven in zonde , in de macht van de zonde alle volkeren .

Rom 11 : 25 -30 .

Wat wordt er in Openbaringen geschreven over mensen die zich joden noemen en het niet zijn ?

Openb 3 : 9

Ik zal mensen laten komen die bij satan horen , leugenaars die zich joden noemen en het NIET zijn `: zij zullen zich eerbiedig aan uw voeten neerwerpen en erkennen dat ik u heb liefgehad .

openb 2 : 9

Ik weet van de ellende en de armoede waarin u belasterd wordt door mensen die zich Joden noemen en het NIET zijn , maar bij satan horen .

Als jullie wel beweren de 12 stammen te zijn , de 144.000 bij welke denominatie bij welk van de 12 namen van de stammen Israels behoort ?

Israel heeft 12 stammen , maar jullie gemeente is 1 hoe kan jullie gemeente dan opgedeeld worden in 12 stammen ?

[Hendrik-NG 220]

Ook in het NT wordt die Godsnaam niet meer gebruikt, al hebben Jehovah's Getuigen die naam er wel weer ingevoegd.

Het klopt dat de volledigste handschriften van de Griekse Septuaginta die nu bekend zijn, het gebruik volgen om JHWH te vervangen door "Kurios" of "Theos". Maar deze handschriften gaan niet eerder terug dan de vierde en vijfde eeuw na Chr. Er zijn oudere handschriften, waarvan alleen fragmenten bestaan, die wel de goddelijke naam bevatten.

In mijn post van 8 maart 14.05 heb ik uitgelegd waarom we kunnen aannemen dat bijvoorbeeld in Lukas 4:18,19 de goddelijke naam hoort te staan.

Die naam "Septuaginta" slaat op de verzameling teksten van het OT die indertijd (in de loop van eeuwen) in het Grieks vertaald zijn. Het gaat dus niet om NT-teksten...

Van die NT-handschriften kunnen we stellen dat ze unaniem "kurios" ("Heer") gebruiken (ook bij het citeren van het OT) en niet JHWH, als ze op God wijzen.

En de oudste restanten van NT-handschriften zijn veel ouder dan die 4e en 5e eeuw na Christus...

Als je die feiten niet meeweegt/meegeeft, geef je een vertekend beeld van de werkelijkheid:

we hebben geen enkel NT-handschrift waarin God wordt aangeduid met JHWH...

[Sanne69 28]

Sanne ,,, jullie denken dat jullie de joden zijn , Gods uitverkoren volk .

Dan kom je van een koude kermis thuis :

Ik ben niet een Jood, letterlijk niet en ook geestelijk niet.

[Sanne69 28]

Van die NT-handschriften kunnen we stellen dat ze unaniem "kurios" ("Heer") gebruiken (ook bij het citeren van het OT) en niet JHWH, als ze op God wijzen.

Dat kan wel zo zijn, maar de vraag blijft toch: wat is logischer toen Jezus bijvoorbeeld Jesaja 61:1,2 voorlas uit de boekrol van Jesaja; dat hij las: ""De geest des Heren Heren is op mij" of "de geest van de Soevereine Heer Jehovah is op mij". En dit met Johannes 17:6 in gedachten.

De oude joodse traditie is vaak door vertalers aangevoerd om Gods naam weg te laten. Dat kan natuurlijk ook zo in de beginperiode geweest zijn. Wat is nu een God zonder naam? Zo onpersoonlijk. En als de naam niet gebruikt wordt, dan leren mensen ook de prachtige betekenis van de naam niet kennen. De Engelse Rotherham vertaling vertaalt Exodus 3:14 met: "Ik zal alles worden wat mij ook behaagt". Hij kan dus alles worden wat nodig is om zijn voornemens te vervullen. Geweldig toch!

[Hendrik-NG 220]

Van die NT-handschriften kunnen we stellen dat ze unaniem "kurios" ("Heer") gebruiken (ook bij het citeren van het OT) en niet JHWH, als ze op God wijzen.

Dat kan wel zo zijn, maar de vraag blijft toch: wat is logischer toen Jezus bijvoorbeeld Jesaja 61:1,2 voorlas uit de boekrol van Jesaja; dat hij las: ""De geest des Heren Heren is op mij" of "de geest van de Soevereine Heer Jehovah is op mij". En dit met Johannes 17:6 in gedachten.

De oude joodse traditie is vaak door vertalers aangevoerd om Gods naam weg te laten. Dat kan natuurlijk ook zo in de beginperiode geweest zijn...

Het is goed dat je die leestraditie aanstipt... Wat schrijft Lucas immers?

Luc 4:16 Hij kwam ook in Nazaret, waar hij was opgegroeid, en volgens zijn gewoonte ging hij op sabbat naar de synagoge. Toen hij opstond om voor te lezen, 17 werd hem de boekrol van de profeet Jesaja overhandigd...

Jezus las voor in de synagoge. En zal dat hebben gedaan op de wijze die in de synagoge gangbaar was... De voertaal was destijds al niet meer het Hebreeuws waarin de Tenach was geschreven, maar Aramees. De Hebreeuwse lezing zal ook in de tijd van Jezus waarschijnlijk gevolgd zijn door een verklarende vertaling in het Aramees (= targoem). In de synagoge in de (Griekstalige) diaspora door een (verklarende) vertaling in het Grieks...

En het is die targoem die een aanwijzing geeft hoe men in die (voor)leestraditie omging met de Godsnaam (die in de Hebreeuwse tekst gewoon vermeld staat en men zou kunnen voorlezen!). Daar las men "Adonai" (Heer). En de Griekstaligen zullen ongetwijfeld "Kurios" (Heer) hebben gelezen.

Als die Septuaginta ooit is ontstaan binnen de Griekstalige Joodse gemeenschap in de diaspora, als een targoem, dan is het niet meer dan "logisch" dat men daar in vertaling de Godsnaam weergaf als "Kurios" (ook al zijn er aanwijzingen dat er ook vertalingen in omloop waren waar de naam van God niet "vertaald" was, maar gewoon in Hebreeuws schrift werd aangeduid - ook al een aanwijzing dat men die naam niet uitsprak (want dan had men hem "getranslitereerd" - in Griekse letters omgezet...) maar voorlas als "Kurios/Adonai"...

Die Septuaginta zal nooit zijn bedoeld als een zelfstandige vertaling met als hoofddoel "Gods naam te verduisteren", maar als een verklarende vertaling, te lezen naast de oorspronkelijke Hebreeuwse tekst waarin de Godsnaam gewoon voor ieder zichtbaar vermeld staat... Men hoefde die naam niet uit te spreken om te weten wat die naam betekende... Men had immers wekelijks in de synagoge een leerdienst waarin men hoorde over Gods grote daden... Zoals ook wij tegenwoordig iedere zondag een leerdienst hebben waarin we Gods naam groot horen maken...