God als Micromanager? Een belediging?

[Humanist 0]

Oké, alsnog blijf ik het wat raar vinden (dat vind ik sowieso van bidden, maar dat ter zijde ). Heb je misschien een citaatje?

[Gast Anon_phpbb]

Oké, alsnog blijf ik het wat raar vinden (dat vind ik sowieso van bidden, maar dat ter zijde ). Heb je misschien een citaatje?

Genesis 18, het pleidooi van Abraham voor Sodom, vind ik wel een mooie. In zekere zij is ook de overweging van God na de zondvloed een aardige, hoewel het daar geen mens is die God op andere gedachten brengt in directe zin.

[MysticNetherlands 298]

Ik niet, maar dat kunnen we hier laten rusten.

Denk je dat in het Koninkrijk we dieren misbruiken voor testen? Zo je wenst kan ik deze vraag verplaatsen naar een ander topic.

Toch draagt God je op die zorgen te behouden, maar wel in vrede. En in het vertrouwen dat God uitsluitend dingen toestaat die uiteindelijk goed voor de mens zijn. Dit klinkt misschien heel hard en misschien onwezenlijk, zelf heb ik daar ook moeite mee, maar wel iets belangrijks om te beseffen: God heeft de schepping en de mens goed gemaakt. Het enige kwaad is de zonde en zelfs dat weet God nog uiteindelijk ten goede te keren.

Ik weet niet hoe je dit precies bedoelt, maar ik heb hier veel moeite mee. Ik was een paar weken geleden op bijbelstudie en daar zij een dame iets soortgelijks ("dit is moeilijk voor beginnende Christenen"). Ik moest me op de tong bijten om haar niet te vragen of ze wel bij haar volle verstand was. Dat God dingen toestaat (ik vind 'laat gebeuren' een betere omschrijving) moge duidelijk zijn, maar uiteindelijk goed voor de mens? Waar baseer je dat op? Dat we goed geschapen zijn dat geloof ik wel ja.

God heeft het leven geschapen precies zoals het is. Hij heeft ons precies zo kwetsbaar en vrij gemaakt als Hij wilde. De kunst is om zo op God te vertrouwen en zo steeds meer boven jezelf uit te stijgen, dat alles wat er gebeurt je enkel sterker en liefdevoller maakt. Dat het leed je niet in somberheid en wanhoop laat neerzakken, maar je kracht geeft om in je eigen leefomgeving het verschil te maken. Droefheid kan juist een heel krachtige gereedschap en uiteindelijk een bron van vreugde zijn als je Gods vrede niet verliest en op zijn Voorzienigheid blijft vertrouwen.

Ik weet het, verstandelijk. Ik voel het echter niet zo meer de laatste tijd. Ik zou je willen vragen of je voor me zou kunnen bidden.

Ik denk dat je daarmee de betekenis van echte liefde heel erg onderschat. Een leven zonder enige vorm van liefde is letterlijk een hel en met de liefde is onlosmakelijk vrije wil verbonden. De prijs van de zonde weegt daar niet tegenop.

Ik denk dat je daarmee het intense leed heel erg onderschat. Het is makkelijk om dat te doen als je niet dagelijks verkracht wordt in een kamp in Noord-Korea en je baby steeds geaborteerd wordt. Het is makkelijk om dat te doen als je niet je hele leven in een kleine kooi van n metalen rooster zit, van gekte je oren en huid openkrabt, wachtend op de dag dat je levend gevilt wordt en weggegooid wordt als een stuk vuil. totdat je sterft van de pijn. Er is zo ontzettend veel onbeschrijflijke pijn op deze aarde Robert.

Omdat die afstandsbediening slechts een menselijke verklaring is. Of God je dat ding nu wel of niet laat vinden doet er dus helemaal niet toe, het gaat erom dat je op eigen wijze vertrouwelijk met God omgaat en dankbaar bent voor de kleine dingen in het leven. En wie weet hoeveel genezing Hij schenkt in het verborgene, hoeveel mensen Hij diepgaand geneest, al blijven ze misschien ziek of zelfs stervende? Een genezing die deze mensen wellicht gemakkelijker konden ontvangen, omdat ze ook juist voor het kleine dankbaar waren.

Misschien, misschien.

Dat nepbont zal vast ooit eens komen. En dat medicijn voor kanker ook. Maar wel alles op zijn tijd. Het zal mij niets verbazen als God ons pas goede dingen laat uitvinden als wij er echt klaar voor zijn. Als de tijd er echt geschikt voor is. Misschien moeten we eerst leren wat minder commercieel te denken, voordat we zo'n medicijn op de markt kunnen brengen. Ik weet het niet, jij weet het niet, en men kan alleen achteraf verklaren.

Ik weet niet of dat nepbont er ooit gaat komen. En dat medicijn ook niet. Zoals je misschien wel proeft in mijn posts, ondanks dat ik nog geloof (ik houd er krampachtig aan vast): ik heb bijna geen hoop meer. Wanneer gaat Zijn koninkrijk komen? Als het aan de mens ligt, gaat deze fantastische planeet ten onder, of blijft er een kleine rijke elite over die weet te overleven. Over de ruggen van miljarden mensen en dieren. Deze hele maatschappij is gebaseerd op slavernij, uitbuiting en bizar veel dierenleed.

Jij zoekt nu verklaringen, maar die ga jij ook pas achteraf vinden. Waarom? Omdat die verklaringen dus niet eens het belangrijkste zijn. Bezoek eens zieken die op God vertrouwen en je zult merken dat elke zieke een eigen verklaring heeft voor zijn ziekte. De een ziet het als beproeving, de ander als een loutering, weer een ander is nog hevig in discussie met God daarover, etc. Zal God de één dan gelijk geven en de ander niet? Zal God de ene verklaring dan als groter geloof zien dan de ander?

Ik weet het niet. Ik heb daar geen antwoord op.

Nee, want God werkt op verschillende wijzen, Hij weet ook wel dat wij niet verder kunnen kijken dan onze neuzen lang zijn en zal die verklaringen enkel gebruiken om mensen vrede te geven met wat hen overkomt. Niet om ons fatalistisch te maken, maar wel om ons kracht te geven te bestrijden wat bestreden moet worden en te aanvaarden wat aanvaardt moet worden. Is de godsdienst dan niet heel erg menselijk zo? Ja, maar God is zelf ook mens en het bovennatuurlijke is iets waarin je heel erg moet groeien. Dus beginnen we altijd heel menselijk, heel gewoontjes, met dit soort dingen.

Ik kan al het leed niet aanvaarden RobertF. Toen ik net bekeerd was, en ik op een soort roze wolk van intense spiritualiteit zweefde en ik heel sterk met de Geest was, toen wel. Maar nu bijna 7 jaar verder, ik ga gebukt onder het leed van deze schepping. Ik weet hoe dramatisch dat kan klinken voor iemand die wellicht wat sterker in zijn vel staat, maar ik trek het af en toe niet meer. Ik ben op zoek naar de Waarheid en onderdeel daarvan is te onderzoeken wat er allemaal gebeurt in deze wereld. Dan stuit je op ongestrafte kinderporno netwerken in Rusland, mensen verslaafd aan de synthetische drug Krokodil, sexslavinnen, dieren die de meest pijnlijke en sadistische handelingen op video ondergaan voor sexuele perversiteiten van anderen. Ik zie geen goeds meer om me heen. Wat voor zin heeft het om die bejaarde vrouw in de metro te helpen met opstaan, als ik dat vergelijk met wat voor impact het zou hebben als ik mijn vrouw en baan zou verlaten en full-time oorlogsslachtoffers zou helpen? Ik weet het, het Konikrijk is als een mosterdzaadje en alles begint klein, maar ik zeg dat maar *voel* het niet meer.

Klopt. Een boom groeit ook niet in één dag, daar gaan tientallen of honderden jaren overeen. Elke dag een stukje schors of een klein takje is voldoende. Elke dag een meter extra hardlopen is voldoende om uiteindelijk de marathon te volbrengen. Je hebt ook alle tijd om in dat vertrouwen te groeien, want wat jij niet kunt volbrengen in dit leven, zal God afmaken. Waarom? Omdat jij van goede wil bent en God mensen van goede wil nooit zal laten vallen omdat ze nu eenmaal traag zijn.

Maar hoveel eeuwen van leed moeten er nog volgen? En ja, ik weet het, jij hebt het antwoord ook niet...

[cobybryant 0]

Een goede macromanager heeft ook verstand van micromanagement. Iemand stond eens langs de kant van de weg met zijn kapotte ford of mercedes, weet niet meer, en de baas van het bedrijf kwam langs en maakte zijn auto in een tel. God is niet onpersoonlijk en evenzeer geinteresseerd in macro- als micromanagement. Jezus is God en Die hielp mensen afzonderlijk met hun problemen.

[Robert Frans 1.653]

MysticNetherlands, het is ook niet vreemd dat je deze gevoelens hebt. Integendeel, dat hoort bij de ontwikkeling van een "zondagsschoolchristen" tot een christen die de echte realiteit stukje bij beetje meer krijgt te zien en te ervaren, maar toch hoop houdt, blijft geloven en liefhebben. En wat jij nu ziet is nog maar een schaduw. De échte werkelijkheid, de passie van Gods liefde en de zwartheid van de zonde, die kun je nog niet aanschouwen op deze aarde. Je zou dan direct sterven.

Je eerste reactie is dan ook typerend. Je vergelijkt Gods Rijk met het leven hier op aarde. Terwijl als Gods Rijk aanbreekt de kaarten dan volstrekt anders zullen liggen. We zijn dan verenigd met het bovennatuurlijke, ziel en lichaam zullen eindelijk écht één zijn zoals God één is. Dat is een werkelijkheid zo groots, zo puur en juist ook zo onvoorstelbaar kwetsbaar en klein, dat wij dat hier op aarde helemaal niet kunnen bevatten. Nu al laat je merken dat de werkelijkheid je diep raakt, bijna wanhopig maakt. Nu al vind je het moeilijk om hoop te houden, om toch het goede te blijven zien. Nu wordt je voorbereid om de échte werkelijkheid straks te zien en nu al doet het je pijn en voel je je misschien wanhopig.

Nee, ik onderschat het lijden niet. Ik weet wat voor afschuwelijkheden mensen moeten meemaken en heb ook dat ook van dichtbij moeten zien. Het is inderdaad om bitter en wanhopig van te worden. Waarom denk je dán dat geloof en vertrouwen in God als genade, als bovennatuurlijke genade wordt gezien? Dat is niet om mensen zomaar buiten te sluiten, maar om aan te geven dat het gewoon heel moeilijk is om in het slijk van de zonde toch het bovennatuurlijke te vinden, toch de andere Weg te gaan. Om op de bodem van de pijn en de ellende toch die Parel te vinden, de hoop. Om je te beseffen dat in het lijden, in het Kruis, juist ook Christus te vinden is.

En ik weet dat dit soort zinnen misschien heel cliché klinken, maar wat kan ik anders? De échte antwoorden zul je zelf moeten vinden, in (hevige) discussie met God. Een discussie die beslist niet zinloos zal zijn, want de kans is zeker wel aanwezig dat God zal inbinden en je recht zal doen. Dat doet Hij wel vaker. Denk aan Abraham, denk aan Job, denk aan je eigen geweten, maar denk vooral ook aan het Evangelie, waar Hij de schuld op zich neemt en zich door ons laat straffen, vastbinden en veroveren. Zonder kwaad te worden. Integendeel, want juist daardoor hebben steeds meer mensen Hem meer lief dan ooit, omdat Hij ook mens en kwetsbaar blijkt te zijn.

God, uw dienaar MysticNetherlands ervaart een deel van de pijn die U ervaart bij het zien van de zonde in de mens en in de wereld. Ik vraag U: geef hem uw troost, laat hem het verschil maken in zijn omgeving en laat hem bovenal ook uw onuitsprekelijke liefde ervaren, opdat hij weet dat het verhaal ook een andere kant heeft. Door Christus onze Heer. Amen.

[DeThomas 35]

Er zijn wat posts geweest sinds Humanist de vraag stelde, maar ja, dat is wat ik bedoelde.

Ik kijk meer niet in de rubriek getuigenissen en reageer er al helemaal niet op. Ik vind ze vaak getuigen van vrij slechte smaak en de neiging van de posters om zichzelf tot het centrum van Gods gedachten te maken.

Wat niet wil zeggen dat sommige mensen een oprechte vreugde, blijdschap, troost kunnen putten uit die ervaringen en die zitten er niet op te wachten dat ik daar (in hun topic) mijn cynisme op loslaat. Dat doe ik wel elders.

[Olorin 155]

Ik kijk meer niet in de rubriek getuigenissen en reageer er al helemaal niet op.

Lijkt me een goed plan.

Als je niet van wielrennen houdt, kijk dan gewoon niet en ga vooral niet bij vrienden tijdens een tour langs en voor het tv scherm springen terwijl je roept wat voor saaie sport het is vol met van die vlasspelende dopinggebruikers.

[dingo 166]

MysticNetherlands misschien heb je wat aan de levenswijsheid van moeder Theresia. Toen haar gevraagd werd wat heeft het nu voor een nut wat u doet, het is een druppel op een gloeiende plaat? Want een kilometer verder is net zoveel zo niet meer ellende. Haar antwoord was ik werk hier op deze vierkante kilometer, doe wat ik kan. En ik hoop en bid dat God iemand op de volgende kilometer laat werken.

[MysticNetherlands 298]

Robert ontzettend bedankt voor je gebed en bemoedigende woorden. Dingo jij ook bedankt, ik was reeds bekend met haar fenomenale houding ja (een bekemde uitspraak van haar was ook "als je geen 100 kinderen kunt voeden, voed er dan 1").