Regels en oordelen

[Gast Anon_phpbb]

Het behoeft nauwelijks betoog dat christenen gemiddeld genomen wel wat regels hebben waarvan zij menen dat deze gehouden dienen te worden omdat God dat wil.

Van een deel van die regels vinden niet weinig christenen dat iedereen zich er aan moet houden, van een ander deel vinden niet weinig christenen dat in ieder geval andere christenen zich er aan moeten houden.

Ik ben benieuwd naar reacties op een aantal vragen hierover:

- Waarom gelden sommige regels alleen voor christenen, en andere regels voor iedereen? Bijvoorbeeld, stel dat je meent dat euthanasie verboden dient te blijven/worden, waarom vind je dat die regel ook voor niet-christenen zou moeten gelden?

- Vind je dat het aan jou is te oordelen over de mate waarin andere christenen zich aan de regels houden waarvan jij denkt dat ze door God gewild worden?

- Vind je dat je anderen moet aanspreken, of mag aanspreken, op de mate waarin ze zich aan regels houden waarvan jij denkt dat ze door God gewild worden?

En bij de laatste twee vragen natuurlijk: waarom wel of niet?

[Robert Frans 1.653]

Ik vind het een wat lastig onderwerp. Vrijwel alle geboden zijn namelijk mijns inziens gewetenskwesties of zouden dat moeten zijn. Denk aan het zondag naar de kerk gaan, het gebruik van voorbehoedsmiddelen binnen het huwelijk als men al kinderen heeft, de celibaatsplicht voor priesters, het wel of niet voor een katholieke zelfdoder de Mis opdragen, etc. Toch lijkt de Kerk daar nog weleens anders over te denken. Net als bij sommige geboden waarvan zij meent dat ook niet-christenen zich daaraan zouden moeten houden. Mijns inziens moeten mensen buiten de Kerk maar zelf weten of ze naar haar wijsheden willen leven of niet, zolang ze maar goedgezind zijn en rechtvaardig willen leven. Maar ja...

Ook geboden waarvan ik wél meen dat die voor iedereen zouden moeten gelden vind ik echter soms best moeilijk. Denk aan abortus of euthanasie, die direct over leven en dood gaan en dus over medische ethiek. Dan zijn er ook weer situaties bedenkbaar waarin het zo ontzettend begrijpelijk is dat men tot zoiets overgaat, dat God soms medogenlozer lijkt te beslissen dan de pleger. Ik bedoel, als een kind met gruwelijke pijnen ter wereld zou komen om na een paar dagen alsnog te sterven, ben je dan een kille kindmoordenaar, een soort pseudo-nazi zoals sommige "pro-lifers" het willen zien, als je het kind die pijn wilt besparen door het te aborteren? Ik kan zo'n uitspraak dan niet over mijn hart verkrijgen...

Ik zie nu dat ik eigenlijk niet echt antwoord geef op je vragen. Sorry daarvoor, misschien komt dat nog.

[Olorin 155]

- Waarom gelden sommige regels alleen voor christenen, en andere regels voor iedereen? Bijvoorbeeld, stel dat je meent dat euthanasie verboden dient te blijven/worden, waarom vind je dat die regel ook voor niet-christenen zou moeten gelden?

Je zou er wel over kunnen discussiëren of niet alle regels voor iedereen geldt, maar dat dit niet betekent dat je het zou moeten afdwingen met sancties enzo en in hoeverre je het iemand kan aanrekenen.

Bij christenen overigens ook niet. Persoonlijk komt het me wat raar onwennig over als God de mens een vrije wil geeft en we op aarde de kans hebben om alles te doen wat God verbiedt, we zelf vervolgens straffen invoeren.

Wel vind ik dat iedereen zoveel mogelijk die vrijheid mag hebben en mensen voor de wet ook gelijkwaardig zijn. Ik vind vrijheid geen excuus om met je eigen vrijheid de vrijheid van de medemens aan te pakken. En dan neig ik toch ook erna om het eerst voor de zwakkeren op te komen.

- Vind je dat het aan jou is te oordelen over de mate waarin andere christenen zich aan de regels houden waarvan jij denkt dat ze door God gewild worden?

Jewel. Kan wel zo z'n nut hebben. Maar belangrijkste is dat je in de eerste plaats naar jezelf kijkt.

- Vind je dat je anderen moet aanspreken, of mag aanspreken, op de mate waarin ze zich aan regels houden waarvan jij denkt dat ze door God gewild worden?

Mag, als je denkt dat je de ander er ook werkelijk mee helpt. Een ander kan dingen over het hoofd zien.

Maar er zit m.i. een verschil tussen iemand ergens op wijzen en over iemands intenties te oordelen. Er is ook een verschil tussen als een vriend opbouwende 'feedback' geven of heel belerend en hoogmoedig op iemand neer te praten met het idee dat jij Gods persoonlijk aangestelde rechter bent. En je schiet er ook weinig mee op iemand ergens op aan te spreken als die persoon dat niet als iets verkeerds ziet.

[Dubito 0]

Ik ben altijd voorstander geweest van kijken naar de bedoeling (A) achter een regel en je gezonde verstand ( gebruiken bij het toepassen ervan. In de praktijk betekent dit voor mij dat je ook van de regel af kan wijken als de situatie daarom vraagt. Welke situatie dat is, daar moeten A en B dus uitsluitsel over geven. Een niet-religieus voorbeeld: Bij het EK schaatsen moet de starter bij de 500m zich een beetje anders opstellen dan bij de 10.000m. De regel op papier maakt geen onderscheid, maar een bij een twijfelgeval valse start is er in de praktijk wel degelijk een heel groot onderscheid tussen beide afstanden en een goede starter handelt daar ook naar.

Uit het nieuwe testament kwam voor mij als gelovige een Jezus naar voren die er ook zo over dacht.

Niet iedereen denkt zo, ik kreeg bijvoorbeeld altijd ruzie met mijn rijinstructeur die heel anders dacht over verkeersregels dan ik.

Betreffende religieuze regels, vind ik dat de regels van de staat boven die van een religie moeten staan. Er zijn nu eenmaal verschillende religies met soms tegengestelde leerstellingen en gebruiken. Die kunnen niet allemaal tegelijk de algemene norm zijn, daarom is het goed dat er een onafhankelijke overheid boven staat als norm. De staat heeft als taak om vrijheid van godsdienst te garanderen voor al haar burgers ongeacht religie. Het geloof moet vrij zijn binnen de overkoepelende regels van de staat. Dit betekent echter niet dat ook alle gebruiken van een bepaalde godsdienst vrij zijn. Als een gebruik tegen de algemene norm ingaat (bijvoorbeeld veelwijverij) dan kan de staat zeggen: sorry dat is verboden. Je mag er best in geloven, maar in de praktijk brengen dat mag niet. Thema's waarbij dat nu speelt zijn bijvoorbeeld het religieus slachten en besnijdenis bij kinderen. Aantekening: Het is niet evident dat bv religieus slachten niet volgens de algemene norm is. Het zou best kunnen dat de religieuze vorm juist beter is voor het welzijn van het dier. Als daar overeenstemming over bereikt wordt dan zou de neutrale overheid die slachtmethode dus juist als norm moeten gaan hanteren en andere vormen die minder goed voor het dier zijn moeten verbieden.

Ik vind het goed dat christenen (en andere groepen) zich uitspreken over welke regels ze naleven en waarom. Hierdoor kan de samenleving die regels bediscussiëren en zich er een oordeel over vormen. Maar daar moet het ook bij blijven, religies hebben geen wetgevende rol, slechts een adviserende rol. De definitieve regels worden gemaakt door de overheid. Religies kunnen zich uiteraard in het wetgevende proces betrekken door zelf ook deel te nemen aan het politieke proces. Een grote uitdaging hier is om de regels in de pas te laten lopen met de moderne samenleving. De afgelopen eeuw laat zien dat steeds minder mensen zich kunnen vereenzelvigen met leefregels die op die van een samenleving uit de oudheid zijn gebaseerd. Hierdoor is er voor religieuze politieke partijen op dit moment slechts een rol in de marge weggelegd.

[Lobke 467]

- Waarom gelden sommige regels alleen voor christenen, en andere regels voor iedereen? Bijvoorbeeld, stel dat je meent dat euthanasie verboden dient te blijven/worden, waarom vind je dat die regel ook voor niet-christenen zou moeten gelden?

Sommige regels gelden alleen voor mijzelf ik zou niet kunnen zeggen dat ze voor andere christenen of niet christenen gelden. Nu zeg ik dat ik moeite heb met euthanasie op geloofsgrond, maar heel goed begrijp dat het soms heel barmhartig kan zijn. Een einde aan lijden, het liefst zou ik dat ook voor mijzelf zo afspreken. Ik ben bang voor lijden aan het eind van mijn leven, toch weet ik niet of ik euthanasie zou "mogen" toestaan op grond van mijn geloof.

- Vind je dat het aan jou is te oordelen over de mate waarin andere christenen zich aan de regels houden waarvan jij denkt dat ze door God gewild worden?

Nee ik vind niet dat ik er over te oordelen heb in het algemeen. Soms zijn er zaken waar je toch over oordeeld en waar je ook iets mee moet. Zaken die bij de wet verboden zijn zijn dat ook voor christenen.

Vind je dat je anderen moet aanspreken, of mag aanspreken, op de mate waarin ze zich aan regels houden waarvan jij denkt dat ze door God gewild worden?

Ja dat zou mogen als het gebeurd met goede intensies, niet om iemand af te breken.

En bij de laatste twee vragen natuurlijk: waarom wel of niet?

Hoe je dingen beziet als gelovige dat is verschillend, je kunt zoals hier in een discussie aangeven dat je het anders ziet, anders leest enz. Dat is geen oordeel maar het uitwisselen van zaken rondom geloof, ethiek etc . Anders is het wanneer er dingen gebeuren die anderen schaden, je mag iemand daar op aanspreken en zonodig dit doorgeven aan kerkenraad of oudsten. Dit moet m.i wel over serieuse dingen gaan, niet over bijzaken.

[Dubito 0]

Kwam net een beter voorbeeld tegen:

Hoge Raad: SGP, U mag wel vinden dat vrouwen het regeerambt niet toekomt, maar u mag er niet naar handelen.

De SGP is van oudsher een gezagsgetrouwe partij.

Daarom heeft het SGP bestuur met 16 tegen 1 stemmen nu een voorstel gedaan een artikel aan het partijregelement toe te voegen dat dit regelt.

Nu nog afwachten hoeveel dames zich geroepen voelen tot het politieke ambt binnen de SGP. Ik ben benieuwd wie het voortouw gaat nemen en de eerste SGP politica gaat worden.

[tucker 28]

Nu nog afwachten hoeveel dames zich geroepen voelen tot het politieke ambt binnen de SGP. Ik ben benieuwd wie het voortouw gaat nemen en de eerste SGP politica gaat worden.

[offtopic]Dat iets mag, wil nog niet zeggen dat het binnen een gemeenschap gewenst of gewaardeerd wordt. En ik denk/vrees dat de SGP heren duidelijk zullen laten merken het niet zo tof te vinden. Of het dan nog een toffe samenwerking wordt durf ik hardop te betwijfelen. [/offtopic]

Moeilijke vragen RK Diaken. De staat maakt uiteindelijk op een democratische wijze de wetten en daar hebben wij, als we in Nederland willen blijven, ons aan te houden. Zonder wetgeving wordt het een janboel en daar zit ik in ieder geval niet op te wachten.

Dat iets mag, wil nog niet zeggen dat je het zelf moet doen: het is legaal om vuurwerk te kopen en af te steken binnen de gestelde termijn. Dat neemt niet weg dat ik er een schurfthekel aan heb en er dus niet (meer) aan meedoe.

Ik vind het niet tof dat m'n buurman dat wel doet, maar ik kan alleen maar hopen adt hij er volgend jaar tabak van heeft. En hem eventueel uitleggen waarom ik er niet blij mee ben. Maar ik kan hem niet dwingen, tenzij hij mij met zijn acties beschadigd.

[MasterJapie 0]

Ik denk dat men regels die geen andere basis dan het geloof hebben voor zichzelf moet houden. Niet eten van varkensvlees/schaaldieren, elke zondag naar de kerk/moskee/synagoge, geen seks voor het huwelijk, etc, zijn allemaal persoonlijke geboden. Als je van anderen zou verlangen dat ze die regels ook zouden opvolgen, dan is het net zoiets als iemand die een dieet volgt en vervolgens van iedereen om hem/haar heen verwacht dat ze geen vet voedsel eten. Jij bent op dieet, jij kiest ervoor om bepaalde dingen niet meer te eten, niet ik

Dan heb je van die regels die anderen ook wat aangaan (je mag niet moorden/stelen/bedriegen/etc). Die hebben niet alleen als basis dat het van God moet, maar ook dat het breken ervan af doet aan de maatschappij. Handelingen die ten koste gaan van anderen. Euthanasie valt hier niet echt onder denk ik, want je bepaalt zoiets zelf, dat past meer bij die eerste categorie; abortus is een lastiger onderwerp. Op een ander forum werd de vraag gesteld: "Wanneer zou je als christen een zonde bij wet willen laten verbieden?", en dat kwam uiteindelijk inderdaad neer op de zonden die een andere basis hebben naast het feit dat God het heeft bevolen.

[St. Ignatius 48]

Hmm, lastig... als er geen trancedente morele autoriteit is, dan is het dus geheel immanent en verval je in een soort relativisme en 'case-by-case' moraliteit. In begin jaren zeventig was het bijna 'acceptabel' om als volwassene een sexuele relatie met een minderjarige te hebben en in deze tijd wordt een pedofiel bijna openbaar gelyncht.

Aan de andere kant: ondanks dat je christelijke moraal graag universeel zou willen laten gelden, lijkt het mij praktisch onmogelijk om dat op te leggen aan mensen die daar niet in geloven. Mag je geloofsgenoten aanspreken op hun gedrag als je meent dat het afwijkt van wat de Kerk leert? Ja op zich wel, maar ik zou daar zelf nogal terughoudend in zijn. Die persoon moet het vooral voor zijn eigen geweten kunnen verantwoorden en eventueel zelf bepalen of (een sacrament van) boete en verzoening nodig is.

[MysticNetherlands 298]

Niet iedereen denkt zo, ik kreeg bijvoorbeeld altijd ruzie met mijn rijinstructeur die heel anders dacht over verkeersregels dan ik.

[Johannes De K 0]

Het behoeft nauwelijks betoog dat christenen gemiddeld genomen wel wat regels hebben waarvan zij menen dat deze gehouden dienen te worden omdat God dat wil.

Van een deel van die regels vinden niet weinig christenen dat iedereen zich er aan moet houden, van een ander deel vinden niet weinig christenen dat in ieder geval andere christenen zich er aan moeten houden.

Ik ben benieuwd naar reacties op een aantal vragen hierover:

- Waarom gelden sommige regels alleen voor christenen, en andere regels voor iedereen? Bijvoorbeeld, stel dat je meent dat euthanasie verboden dient te blijven/worden, waarom vind je dat die regel ook voor niet-christenen zou moeten gelden?

- Vind je dat het aan jou is te oordelen over de mate waarin andere christenen zich aan de regels houden waarvan jij denkt dat ze door God gewild worden?

- Vind je dat je anderen moet aanspreken, of mag aanspreken, op de mate waarin ze zich aan regels houden waarvan jij denkt dat ze door God gewild worden?

En bij de laatste twee vragen natuurlijk: waarom wel of niet?

Dit onderwerp intrigeert me..

Ik heb een hele sterke mening over zowel de eerste al de tweede vraag..

Persoonlijk vind ik dat iedereen een vrije wil heeft, en ik vind dat iedereen de regels kiest waar hij of zij mee leven wil. Daarbij vind ik dat geen enkel mens erover oordelen kan wat een ander wel of niet doet, dat is een taak voor de Heer. Hoewel geschreven staat wat van de mens verwacht wordt, en er ook best een mening over gegeven kan worden, vind ik een oordeel te ver gaan.

Van de laatste denk ik dat er veel variabelen toegepast moeten worden..

Hoever word er afgeweken? Hoe goed ken je de persoon? Is hij of zij een Christen?

meer kan ik op dit moment niet noemen gezien ik niet vaak in de situatie kom dat ik iemand ergens op aan spreken wil als het om het Geloof gaat. Dit komt omdat ik niet veel christenen ken van mijn leeftijd (Het bekende Jeugdprobleem) en de rest voelt min of meer een sterke afkeer van het Christelijke geloof.