De hostie en glutenallergie

[The Black Mathematician 82]

Ik las zojuist dit interview in de Trouw. Het gaat over een man die priester wilde worden, maar een glutenallergie blijkt te hebben, en dat terwijl de hostie standaard van tarwemeel gemaakt moet worden.

De vaste formule die gelovigen uitspreken vlak voor ze de hostie tot zich nemen: 'en ik zal gezond worden', was niet meer geloofwaardig. Van het brood in de kerk werd hij juist doodziek.

De man heeft de kerk helemaal de rug toegekeerd, wat ik dan ook wel weer een erg rigoureuze stap vind. Maar gezien de symboliek achter de hostie vond ik de reden daartoe wel erg frappant: Kan je dit nu echt zien als allergie voor Jezus?

[Selahrocks 1]

Ik zie het niet als een allergie voor Jezus.

Jezus geeft geen ziekte of lijden.

God zal Zijn kinderen beproeven, maar lijden zal Hij niet geven.

Wat betreft deze glutenallergie, coeliakie genaamd, kan ik alleen zeggen dat een glutenvrij(gliadinefractie(een bepaaald eiwit dat niet in maïs en rijst zit ook al bevatten deze producten ook gluten) moeten eten.

Geheelonthouding van gliandinefractie houdende gluten is de enige manier om verbetering van de ziekte te krijgen.

Door het nemen van de hostie van tarwe zou een coeliakie patiënt grote problemen krijgen met zijn fysieke gesteldheid.

Hier zou in overleg met de priester toch tot een compromis gekomen moeten kunnen worden.

In oorlogsgebied of tijdens armoede of welke andere situatie dan ook is "brood en wijn" of "hostie en wijn" niet altijd voorradig.

Waar in de bijbel staat dat de hostie/het brood uit een tarweproduct moet bestaan?

Van rijst of maïs kun je ook brood maken in geval van allergie voor tarwe.

Bedenkt echter dat wanneer je als priester de tarwehosties uitgedeeld hebt je eerst je handen moet wassen voor je de maïs/rijsthosties zou geven anders wordt iemand met coeliakie als nog ziek.

Mijn invulling van het avondmaal is dat de voorkeur uitgaat naar brood en wijn/hostie en wijn, maar als dit dus door armoede of oorlog of een andere situatie niet mogelijk is dit desnoods vervangen kan worden door een stukje koek/chips en ranja of koffie of thee.

We dienen Jezus te gedenken en Zijn offer voor ons aan het kruis.

Voor mij persoonlijk maakt het niet uit of dit met behulp van brood en wijn/hostie en wijn is of vanwege de situatie met een vervangend product.

Als we ons namelijk moeten houden aan de bijbel met gedenken van Jezus offer aan het kruis en we dit op de waterdoop ook zouden moeten toepassen dan zouden alle doopvonten verbannen moeten worden en zouden we ons in de sloten en kanalen moeten dopen aangezien we hier geen rivieren hebben.

Elk land, elke streek, elke bevolkingsgroep en elke situatie heeft zijn eigen mogelijk en onmogelijkheden.

Probeer te kijken naar wat haalbaar is ipv je te fixeren op wat de bijbel zegt over tradities van dopen en het avondmaal.

Het hele avondmaal gaat erom dat wij als christenen Jezus gedenken.

Sommige gemeenten gebruiken brood, anderen hosties, weer anderen matzes en de volgende gemeente gebruikt crackers.

[Lobke 467]

Het lijkt me wel iets waar de kerk wat aan kan doen. Glutenvrije hosties moet mogelijk zijn.

In onze kerk wordt er geen wijn maar druivensap gedronken; één en ander heeft te maken met mensen die aan het avondmaal gaan en worstelden met een drankprobleem.

Er zijn een aantal evangelische instellingen in onze omgeving voor mensen met drank, drugs en andere problemen, dan kan zo'n slok wijn al teveel zijn.

[Robert Frans 1.542]

Er zijn inderdaad ook glutenvrije hosties, maar voor sommige mensen met een glutenallergie zijn zelfs die nog niet goed genoeg. Een priester moet echter onder twee gedaanten kunnen communiceren. Als een man dus zwaar allergisch is voor gluten of een alcoholist is, dan kan hij inderdaad niet tot priester worden gewijd. En als hij pas later één van deze twee dingen wordt, dan kan hij in elk geval niet de Mis opdragen. Hij kan natuurlijk nog wel de andere sacramenten toedienen en zijn pastoraal werk blijven doen, maar de Mis opdragen is toch wel de belangrijkste taak van een priester.

Het is vervelend voor hem dat hij zulke nare ervaringen heeft met de kerk en met het leven an sich. Maar ik blijf het eerlijk gezegd wel vreemd vinden dat mensen over de grootste ellende kunnen horen en lezen in de nieuwsmedia of van naasten en toch gelovig blijven, maar ineens van het geloof afvallen als hen zélf iets overkomt. Natuurlijk, dat is gewoon heel menselijk, maar zeker als priester, wanneer je met zoveel mensen praat en over zoveel zonden en nare gebeurtenissen hoort, zou je toch al wel moeten weten dat het leven met God heel anders is dan de romantische godsbeelden voorschrijven.

Het is echt heel naar dat hij de Kerk heeft verlaten. Best begrijpelijk ook, maar wel heel naar. Hij stond misschien nu juist op het punt te beseffen dat een godsbeeld ook maar een godsbeeld is, dat het goede leven nu eenmaal altijd al grillig en hard is geweest en dat God een Mysterie is voor elke gelovige die Hem oprecht zoekt. Maar ja, als ik naar mijzelf kijk, dan weet ik ook wel dat dat nu eenmaal moeilijk is en ik zelf ook soms de neiging heb het bijltje er maar bij neer te gooien.

[Lobke 467]

@RobertF,

Misschien was dit de druppel die de emmer deed overlopen, het zal vast niet alleen zijn glutenallergie zijn die hem van het geloof af liet vallen.

[Selahrocks 1]

Ik denk ook niet dat het alleen de coeliakie is waarom deze man de kerk verlaten heeft eigenlijk.

De mens is in staat om over een struikelblok heen te komen door te praten en in gesprek te gaan.

Dat de hostie "het" probleem is geweest om de kerk te verlaten zie ik als vergezocht.

[Thorgrem 430]

Ach ja, wie weet is daar de nadruk wel opgelegd door Trouw in de verwerking van het interview. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze artikelen met betrekking tot de katholieke Kerk produceren om te rellen.

[Lobke 467]

@Thorgrem,

Wat reageer je zuur, ik vermoed dat Trouw niet anders zou schrijven als het een protestants iemand was die om welke reden dan ook van zijn geloof gevallen is.

[maran 0]

Ik las zojuist dit interview in de Trouw. Het gaat over een man die priester wilde worden, maar een glutenallergie blijkt te hebben, en dat terwijl de hostie standaard van tarwemeel gemaakt moet worden.

De vaste formule die gelovigen uitspreken vlak voor ze de hostie tot zich nemen: 'en ik zal gezond worden', was niet meer geloofwaardig. Van het brood in de kerk werd hij juist doodziek.

De man heeft de kerk helemaal de rug toegekeerd, wat ik dan ook wel weer een erg rigoureuze stap vind. Maar gezien de symboliek achter de hostie vond ik de reden daartoe wel erg frappant: Kan je dit nu echt zien als allergie voor Jezus?

in wezen wel natuurlijk, aangezien de hostie wordt gezien als het letterlijke lichaam van Jezus.

ook de zg. glutenvrije hosties zijn niet glutenvrij, maar glutenarm.

waarom er dan gluten in moeten zitten is me ook niet duidelijk.

Thomas van Aquino heeft dit dan wel zo beslist, maar de reden is mij niet duidelijk.

ik denk eerder dat er destijds gebruik is gemaakt van andersoortig graan - gerst, rogge of spelt b.v.

verder begrijp ik hem wel -ik vind het ook te gek voor woorden dat hier geen oplossing voor gevonden kan worden.

deze zaak moet hem zo aangegrepen hebben dat hij zich verder verdiept heeft in het RKK- geloof en de rituelen daaromtrent etc....en zijn conclusies heeft getrokken.

m.a.w. het heeft hem de ogen geopend.

er zijn meerdere dergelijke gevallen geweest de afgelopen jaren betr. deze allergie.

[Ken Yehuwdiy 0]

Alhoewel het een beetje spijkers op laag water zoeken is naar mijn bescheiden mening, heb je natuurlijk een groot probleem indien je allergisch voor Christus bent. Echter geloof ik niet dat de mensen met een glutenallergie per definitie uitgesloten worden van het koninkrijk Gods, want Jezus is toch niet van tarwemeel?

[Maria K. 51]

Je leest hier een persoonlijk verhaal.

Het ging hem persoonlijk duidelijk niet alleen om de hostie.

Het ging hem om de waarheid.

Alles rondom wat gebeurde rondom de hostie deed hem inzien, dat het niet de waarheid was.

Je hebt in het artikel kunnen lezen dat de hostie verplicht van tarwe gemaakt moet worden.

Glutenvrij bestaan ze niet, alleen glutenarm.

Wat voor coeliacie lijders absoluut geen oplossing is.

"Thomas van Aquino heeft dat in de dertiende eeuw vastgelegd en in de negentiende eeuw is het daarom als erkend genoteerd.

Een van de dogma's van de RK kerk, die er pas later bijgemaakt zijn.

Voor een RK gelovige is dat de waarheid, ook al staat het nergens in de Bijbel.

Voor de schrijver van dit boek staat of valt de waarheid van geloof met de geloofwaardigheid of ongeloofwaardigheid van de doctrines.

Dus niet alleen de Bijbel moet voor hem geloofwaardig zijn, maar ook wat de grote kerkvaders ooit hebben besloten, dat opgenomen moest worden.

De vaste formule die gelovigen uitspreken vlak voor ze de hostie tot zich nemen: 'en ik zal gezond worden', was niet meer geloofwaardig.

Dat de hostie voor hem geen gezondheidsbrenger was maar een ziekte verwekker, was voor hem het bewijs dat de kerk niet de vertegenwoordiger kon zijn van de absolute waarheid.

Waarmee dus alle grond onder het voetstuk van het instituut was verdwenen.

De protestant zal zeggen, maar dat staat helemaal niet in de Bijbel, en het is alleen maar een symbool...en zie voorgaande bijdragen.

Voor deze katholieke priester was het één van de de essenties van zijn geloof in de kerk.

Alsnog protestant worden was blijkbaar voor hem geen optie.

Ik kan dit heel goed begrijpen, want ook voor mij was zoiets de reden van mijn afvalligheid.

Iets is waar of niet.

Een doctrine in een geloof moet voor mij de absolute waarheid zijn en kan niet gedeeltelijk waar zijn en gedeeltelijk niet.

Sjoemelen met wel of niet symbolisch, zijn voor mij ook zoethouders voor de al te grote twijfelaar.

[Maria K. 51]

Ach ja, wie weet is daar de nadruk wel opgelegd door Trouw in de verwerking van het interview. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze artikelen met betrekking tot de katholieke Kerk produceren om te rellen.

Onzin.

Het is duidelijk een persoonlijk verhaal, dat het gebeuren rond die hostie voor hem het keerpunt was.

Niet de hostie zelf natuurlijk, maar alles wat daarom heen hangt.

Dat was jaren geleden in zijn persoonlijke leven zo en dat is nu in het boek dat hij schreef.

[Maria K. 51]

ook de zg. glutenvrije hosties zijn niet glutenvrij, maar glutenarm.

....

Thomas van Aquino heeft dit dan wel zo beslist, maar de reden is mij niet duidelijk.

...

m.a.w. het heeft hem de ogen geopend.

Onze berichten overlapten elkaar, ik had mijn bericht al geschreven en heb het maar zo gelaten.

waarom er dan gluten in moeten zitten is me ook niet duidelijk.

Omdat ze nu eenmaal uit tarwe zijn gemaakt.

[Ken Yehuwdiy 0]

Ik kan dit heel goed begrijpen, want ook voor mij was zoiets de reden van mijn afvalligheid.

Iets is waar of niet.

Een doctrine in een geloof moet voor mij de absolute waarheid zijn en kan niet gedeeltelijk waar zijn en gedeeltelijk niet.

Helemaal mee eens!

Sjoemelen met wel of niet symbolisch, zijn voor mij ook zoethouders voor de al te grote twijfelaar.

De symbolische betekenis doet niets af aan de letterlijke, dat is een grote denkfout die gemaakt wordt. Ik geloof dat Abraham echt heeft bestaan, maar ik geloof ook dat zijn levensloop symbolisch was (Gal 4,24) het een hoeft het ander niet uit te sluiten.

[Maria K. 51]

want Jezus is toch niet van tarwemeel?

In de RK Kerk blijkbaar wel.

http://www.rorate.nl/kerkrecht/kr_show.php?id=417

De brief is wel gepubliceerd in Notitiae 31 (1995);

B. Condities betreffende de geldigheid van de materie:

1. de speciale hosties "die zonder gluten zijn" zijn ongeldige materie;

..........

D. priesterstudenten die lijden aan Coeliakie (glutenaandoening) of aan alcoholisme of een analoge ziekte kunnen, gezien de centrale betekenis van de eucharistieviering in het priesterlijk leven, niet worden toegelaten tot de heilige wijdingen;’

Dus: ingeval van reeds gewijden – die getroffen worden door alcoholisme of een glutenaandoening - is het mogelijk een verlof te krijgen om alsnog te kunnen concelebreren. Maar aangezien dit als uitzondering beschouwd wordt, dienen deze uitzonderingen zo veel mogelijk vermeden te worden; zodat aanstaande wijdelingen geweerd worden indien bekend is dat zij aan één van deze ziektes lijden.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Hostie

Katholieken geloven dat na de epiklese en de consecratie de hostie wezenlijk is veranderd in het Lichaam van Christus en ze kan daarom, wegens die transsubstantiatie, ook aanbeden worden.

Aanbidding van de Heilige Hostie in een provisorische sacramentskapel in De Heidehal, Nieuwegein, tijdens de Katholiek Jongerendag 2006 (foto: katholieknederland.nl)

[Maria K. 51]

Ik geloof dat Abraham echt heeft bestaan, maar ik geloof ook dat zijn levensloop symbolisch was (Gal 4,24) het een hoeft het ander niet uit te sluiten.

Natuurlijk niet.

Maar je zult wel enige aanwijzingen meer moeten hebben om specifiek deze persoon te duiden.

Zeker zijn er (toen al) heel veel mensen geweest, die Abraham heetten.

De Joden geloven dat hun stamvader Abr(ah)am heette.

Waaraan herken je dan de ene of de andere?

Zie het gezegde:

Wil de echte Abraham dan nu opstaan?

Mijn eigen oudst bekende stamvader heette Jan Janszoon den ouden.

Het waren een hele reeks Jannen achter elkaar, evenals in zeer veel meer families.

Wat zegt dat verder over zijn betekenis, als alles wat over hem gezegd en geschreven is slechts symbolisch zou zijn?

[Hendrik-NG 220]

Ik kan dit heel goed begrijpen, want ook voor mij was zoiets de reden van mijn afvalligheid.

Iets is waar of niet.

Een doctrine in een geloof moet voor mij de absolute waarheid zijn en kan niet gedeeltelijk waar zijn en gedeeltelijk niet.

Helemaal mee eens!

Als reactie op beide posts:

Een kerk/geloofsgemeenschap die die weg is ingeslagen bewandelt een heilloos pad... Absolute waarheden zijn in dit leven nu juist niet op afroep verkrijgbaar... Er is enkel een weg naar de volle waarheid: zie Joh 16:13, waar het werkwoord á½Î´Î·Î³Î­Ï‰ (hodegeo) wordt gebruikt: de Geest "neemt je aan de hand, de waarheid in"... Het is dus enkel God die de weg weet binnen die "absoluutheden" en ons daar de weg kan wijzen... Maar de apostelen tegen wie Jezus sprak hadden, nog als een blinde, geleiding nodig... Dat zou een volgeling van Jezus bescheiden moeten maken...

En op een dergelijke bescheiden toon hoor ik Paulus ook over "waarheden" spreken:

1 Kor 13:12 Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben. 13 Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.

Hij schetst "geloof" als een van onze drie "ijkpunten" in het leven - richting gevend, houvast gevend. Maar geen absolute waarheden... Die Waarheid kennen we pas "aan het einde als we oog in oog staan"...

Elke kerk/geloofsgemeenschap die beweert die volle waarheid nu al te bezitten houdt zich niet aan deze drie "noodgrepen" vast, maar aan zichzelf... En dat is nu juist het tegendeel van "geloof" in de betekenis van "godsvertrouwen"... En wie vooral op zichzelf vertrouwt in plaats van op God loopt m.i. op een heilloze weg...

NB: ik vond het opvallend dat "de ex-priester uit Trouw" het gevoel dat hij het "nooit iets terug krijgen van God" koppelde aan zijn ervaring van het "wederkerig zijn van zijn relatie met zijn vriendin":

Wat is het verschil tussen de liefde van God en de liefde van een vrouw?

"Wederkerigheid. Van God krijg je niks terug, echt helemaal niks. Je kunt bidden wat je wilt, maar je zult nooit iets terugzien. Van mijn vriendin krijg ik op goede dagen álles terug. Het fijne van mensen is dat ze terugpraten. Het leven is veel rijker geworden."

Paulus spreekt (in 1 Kor 12+13) niet over "een liefde die God teruggeeft als reactie op het "godzoeken" van een mens". Het feit dat er ware, wederkerige liefde (agape) bestaat is een teken dat Gods Geest werkzaam is in de wereld... (Die liefde komt van God, daar is Paulus duidelijk in: het is het enige dat volgens hem niet zal vergaan en niet zal verdwijnen "als het volmaakte komt" - waarmee die Liefde dus even eeuwig is als de God waar deze Liefde vandaan komt...) Als een mens God en zijn naaste kan liefhebben, dan is dat een teken dat God deze liefde al veel eerder heeft "gecommuniceerd" met die mens - het "dankzeggend teruggeven" van die liefde aan God maakt de cirkel weer rond: in die zin is er helemaal geen sprake van éénrichtingsverkeer!! Komt het eerder op het "juiste verstaan van Gods 'spreken' aan"...???!

Maar de wederkerigheid zoekt deze persoon (als zijn mening goed is weergegeven door de schrijver van het stukje...) vooral in het terugpraten van de medemens...

Waarmee het misschien dus een heel andere vorm van "communiceren" was waardoor hij uiteindelijk op een dood spoor terecht kwam... Maar wie weet welke wegen hij ooit in zijn leven nog mag inslaan!!!

[Eulogía 0]

Het zou beter zijn geweest als bovennatuurlijke genezing van glutenallergie door God een rol zou hebben gespeeld, zodat deze gebeurtenissen niet zouden hebben plaatsgevonden.

[Ken Yehuwdiy 0]

Ik geloof dat Abraham echt heeft bestaan, maar ik geloof ook dat zijn levensloop symbolisch was (Gal 4,24) het een hoeft het ander niet uit te sluiten.

Natuurlijk niet.

Maar je zult wel enige aanwijzingen meer moeten hebben om specifiek deze persoon te duiden.

Zeker zijn er (toen al) heel veel mensen geweest, die Abraham heetten.

De Joden geloven dat hun stamvader Abr(ah)am heette.

Waaraan herken je dan de ene of de andere?

Zie het gezegde:

Wil de echte Abraham dan nu opstaan?

Leuk gezegde.

Mijn eigen oudst bekende stamvader heette Jan Janszoon den ouden.

Het waren een hele reeks Jannen achter elkaar, evenals in zeer veel meer families.

Wat zegt dat verder over zijn betekenis, als alles wat over hem gezegd en geschreven is slechts symbolisch zou zijn?

Een methode is om na te gaan met wie de Jannen getrouwd waren, want ik mag toch hopen dat niet alle Jannen uit jouw familie dezelfde vrouw hebben gehad?

Nee, de Abraham over wie ik het heb was getrouwd met Sara en Hagar en stuurde de slavin weg. Het is degene waar laten we zeggen Mozes een historische kant van belicht en Paulus een symbolische. Het is de Abraham met wie God een verbond sloot. Ik bedoel de Abraham die volgens Josephus de grondlegger was van het monotheïsme. Deze mens Abraham heeft naar mijn geloof echt geleefd en zijn leven heeft eveneens een symbolische betekenis die Paulus in Galaten 4 uitlegt.

[Ken Yehuwdiy 0]

Het zou beter zijn geweest als bovennatuurlijke genezing van glutenallergie door God een rol zou hebben gespeeld, zodat deze gebeurtenissen niet zouden hebben plaatsgevonden.

[Robert Frans 1.542]

Zelfs de katholieke Kerk bezit inderdaad niet de volle Waarheid, want die kan niemand op aarde kennen. Maar dat betekent niet dat er daarom geen eeuwige waarheden kenbaar zijn over God, dat we Hem niet zouden kunnen leren kennen. Hij heeft wel degelijk dingen geopenbaard die eeuwig waar zijn. God is niet relativistisch.

Overigens is het recept voor hosties geen dogma of zo. Het is enkel een voorschrift om precies te bepalen wanneer een hostie een geschikte hostie is. Want de geschiktheid van de ingrediënten en de personen bepalen immers de geldigheid van het sacrament, en die geschiktheid wordt bepaald middels zeer objectieve, controleerbare gegevens. Het heil hangt er immers vanaf, het is Christus die direct door de sacramenten werkt, dus mag er nooit twijfel zijn over of een sacrament nu geldig toegediend wordt of niet. Daarom dus al die regeltjes. Men kan dus in theorie de criteria wel wijzigen of verruimen, omdat ze dus niet dogmatisch zijn, maar men zal dat dus niet snel doen als daarin geen strikte, absolute noodzaak bestaat.

Bij de eucharistie is die noodzaak er niet: men kan ook onder één van de twee gedaanten communiceren, dus daarin kiezen. En als iemand én glutenallergisch én alcoholist is, dan zal God het hem niet aanrekenen dat hij niet het Lichaam en Bloed van Christus kan ontvangen. Hij kan dan geestelijk ter communie gaan. Deze combinatie komt echter heel weinig voor en alcoholisme is in elk geval voor een groot deel wel te voorkomen. Dat iemand door zo'n allergie geen priester kan worden is heel naar, maar niet noodzakelijk genoeg om de criteria te wijzigen. Het wijdingssacrament is immers niet heilsnoodzakelijk en het priesterschap is altijd een genade, geen recht. Daarbij zal God de Kerk nooit zonder bisschoppen (en priesters) laten, want dan zou er immers geen Kerk meer zijn.

[Hendrik-NG 220]

Het heil hangt er immers vanaf, het is Christus die direct door de sacramenten werkt, dus mag er nooit twijfel zijn over of een sacrament nu geldig toegediend wordt of niet.

Als Christus door de sacramenten werkt, hoe kan er dan ooit twijfel bestaan over de geldigheid van dat sacrament???

[Ken Yehuwdiy 0]

Ik kan dit heel goed begrijpen, want ook voor mij was zoiets de reden van mijn afvalligheid.

Iets is waar of niet.

Een doctrine in een geloof moet voor mij de absolute waarheid zijn en kan niet gedeeltelijk waar zijn en gedeeltelijk niet.

Helemaal mee eens!

Als reactie op beide posts:

Een kerk/geloofsgemeenschap die die weg is ingeslagen bewandelt een heilloos pad... Absolute waarheden zijn in dit leven nu juist niet op afroep verkrijgbaar... Er is enkel een weg naar de volle waarheid: zie Joh 16:13, waar het werkwoord á½Î´Î·Î³Î­Ï‰ (hodegeo) wordt gebruikt: de Geest "neemt je aan de hand, de waarheid in"... Het is dus enkel God die de weg weet binnen die "absoluutheden" en ons daar de weg kan wijzen... Maar de apostelen tegen wie Jezus sprak hadden, nog als een blinde, geleiding nodig... Dat zou een volgeling van Jezus bescheiden moeten maken...

Op een zoektocht naar de waarheid kan het niet anders dan dat men vandaag tot nieuwe inzichten komt, waardoor de waarheden van gister verouderd zijn en nabij de verdwijning. Het feit dat Maria heeft geconcludeerd dat de RKK niet voor haar is danken wij aan dat proces. Ook ik heb van mijn gereformeerde verleden afscheid genomen door mijn zoektocht naar de waarheid en door bereid te zijn je leven te geven -zoals wij gedaan hebben- zal je het leven vinden.

Wie zijn leven vindt, zal het verliezen; en wie zijn leven verliest omwille van Mij, zal het vinden.

En op een dergelijke bescheiden toon hoor ik Paulus ook over "waarheden" spreken:

1 Kor 13:12 Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben. 13 Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.

Hij schetst "geloof" als een van onze drie "ijkpunten" in het leven - richting gevend, houvast gevend. Maar geen absolute waarheden... Die Waarheid kennen we pas "aan het einde als we oog in oog staan"...

Het kennen van de mens is beperkt, maar geldt dat ook voor de heilige Geest die door Paulus sprak?

'De Geest Zelf getuigt met onze geest dat wij kinderen van God zijn.' (Rom 8,16)

'door de kracht van tekenen en wonderen en door de kracht van de Geest van God. Zo heb ik dan van Jeruzalem af en rondom, tot Illyricum toe, het Evangelie van Christus vervuld.' (Rom 15,19)

'....en ik denk ook dat ik de Geest van God heb.' )1 Kor 7,40b)

'Maar ik maak u bekend, broeders, dat het Evangelie dat door mij verkondigd is, niet naar de mens is.' (Gal 1,11)

'...het gebod van de Heere en Zaligmaker, dat door middel van ons, apostelen, verkondigd is.' (2 Petr 3,2)

Kortom, God heeft gesproken door de profeten en de apostelen en zouden wij de wijsheid van de Geest kunnen meten door de gebrekkigheid van de mens?

Elke kerk/geloofsgemeenschap die beweert die volle waarheid nu al te bezitten houdt zich niet aan deze drie "noodgrepen" vast, maar aan zichzelf... En dat is nu juist het tegendeel van "geloof" in de betekenis van "godsvertrouwen"... En wie vooral op zichzelf vertrouwt in plaats van op God loopt m.i. op een heilloze weg...

We moeten inderdaad niet op onszelf vertrouwen, maar wie is bereid zijn vaderlijke inzettingen te laten varen voor nieuwe, oftewel wie is bereid zijn leven te verliezen omwille van de waarheid?

[Robert Frans 1.542]

Het heil hangt er immers vanaf, het is Christus die direct door de sacramenten werkt, dus mag er nooit twijfel zijn over of een sacrament nu geldig toegediend wordt of niet.

Als Christus door de sacramenten werkt, hoe kan er dan ooit twijfel bestaan over de geldigheid van dat sacrament???

Ik moet me wat preciezer uitdrukken, Hendrik. Met de vraag of er een geldig sacrament wordt toegediend bedoel ik eigenlijk de vraag of er überhaupt een sacrament wordt toegediend. Als er immers niet aan de criteria wordt voldaan, dan wordt er in feite dus géén sacrament opgedragen, maar enkel een ritueel uitgevoerd dat hoogstends heel erg op het toedienen van het sacrament lijkt. Die criteria kunnen dus misschien wat wettisch overkomen, maar het belang daarvan moet men niet zo licht onderschatten. Als ze er niet zijn, of als ze enkel subjectief zijn ("de priester moet waarlijk geloven"), dan kun je nooit echt zeker weten of je nu wel net een sacrament hebt ontvangen. Gezien de aard van het sacrament is dat echter binnen de Kerk volstrekt ondenkbaar.

Nu zijn er soms wel oncontroleerbare criteria, bijvoorbeeld dat de gelovige echt berouw moet hebben voor een geldige biecht. Dat kan een priester nooit helemaal zeker weten, ook niet na goed doorvragen. Maar als aan dat criterium niet wordt voldaan, dan wordt dat enkel die gelovige aangerekend. De priester heeft naar beste geweten gehandeld en zal dus geen schade daarvan ondervinden, als hij tenminste de gelovige heeft voorgehouden of laten voorhouden dat oprecht berouw noodzakelijk is. De biecht is immers een één-op-éénsacrament, dus niemand hoeft dan te twijfelen aan het sacrament zelf.

[The Black Mathematician 82]

Ach ja, wie weet is daar de nadruk wel opgelegd door Trouw in de verwerking van het interview. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze artikelen met betrekking tot de katholieke Kerk produceren om te rellen.

Dat was in ieder geval niet mijn insteek van het topic, ik zeg geloof ik dat ik het zelf een nogal rigoureuze stap vind om dan maar meteen de kerk de rug toe te keren. Ik had alleen nog nooit stilgestaan bij het feit dat de hostie gluten bevat aangezien ik zelf geen glutenallergie heb en daarom vaak vergeet dat er überhaupt zo'n allergie bestaat.