kan God je verlaten?

[hann 0]

Laatst had ik een discussie met iemand over of God je kan verlaten of niet. Ik was benieuwd wat jullie hierover denken en als God je kan verlaten, hoe kan je dan de weg weer naar hem terug vinden? En als God je niet kan verlaten, waarom laat hij dan mensen verschrikkelijke dingen doen? Ben erg benieuwd naar jullie meningen!

[joon 0]

Er staat in de bijbel geschreven dat God een god is die je nooit verlaat, wat je ook doet.

Paar weken geleden ging het er net over in een preek. De Israëlieten keerden zich weg van God, en God liet hen. Ze kwamen dan in de penarie, ze riepen tot God, en God hielp hen. En zo gaat het telkens weer door.

Waarom laat Hij dat toe? Door de zondeval kreeg de mens een vrije wil. Dus een mens heeft zelf de keuze wat het doet. En met sommige keuzes stel je Hem teleur, en doet het Hem enorm veel pijn, maar toch laat hij het toe.

Zo zie ik het.

[Morphogenesis 4]

Dat kan:

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:10 De volgende dag werd Saul opnieuw overmand door een kwade geest van God. Hij liep als een razende door het huis, met zijn speer in de hand, terwijl David zoals gewoonlijk op de lier tokkelde. 11 ‘Ik spies die jongen aan de wand!’ riep Saul uit. Hij wierp zijn speer, maar David kon hem tot tweemaal toe ontwijken. 12 Toen begon Saul bang te worden voor David, omdat hij merkte dat de HEER hem verlaten had en David bijstond.

Ik vraag me wel af in welk verband dat 'verlaten' gelezen moet worden.

[dingo 166]

Ik denk dat God je inderdaad kan verlaten als ik Hebreeën 6 lees: Hebr. 6: 4 Want wie ooit door het licht beschenen is, geproefd heeft van de hemelse gave en deel gekregen heeft aan de heilige Geest, 5 wie het weldadig woord van God en de kracht van de komende wereld ervaren heeft 6 en vervolgens afvallig is geworden, kan onmogelijk een tweede maal worden bekeerd, omdat zo iemand voor zichzelf de Zoon van God opnieuw kruisigt en aan bespotting blootstelt.

[Ursa 1]

Hadden de Donatisten dan toch gelijk met het afwijzen van 'traditores'?

http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Donatisme

[joon 0]

Ik denk dat God je inderdaad kan verlaten als ik Hebreeën 6 lees: Hebr. 6: 4 Want wie ooit door het licht beschenen is, geproefd heeft van de hemelse gave en deel gekregen heeft aan de heilige Geest, 5 wie het weldadig woord van God en de kracht van de komende wereld ervaren heeft 6 en vervolgens afvallig is geworden, kan onmogelijk een tweede maal worden bekeerd, omdat zo iemand voor zichzelf de Zoon van God opnieuw kruisigt en aan bespotting blootstelt.

Dus de mensen die eerst in God geloofden, dan de slechte weg opgingen, kunnen niet meer tot inkeer komen en bekeerd worden?

[Lobke 467]

Hoe moeten we de gelijkenis van "de verloren zoon" dan lezen?

@Ursa,

Ik had nog nooit van Donatisten gehoord, dat dat toen al een stroming in Noord-Afrika was.

[Ursa 1]

@Ursa,

Ik had nog nooit van Donatisten gehoord, dat dat toen al een stroming in Noord-Afrika was.

[licht offtopic]

Ja, die stroming ontstond in de derde eeuw, vlak na de laatste gestructureerde vervolgingen van Diocletianus. Het probleem van de 'traditores' kan nog best wel actueel zijn. In Noord-Afrika was het bijv. de bedoeling dat christenen hun geschriften zouden verbranden om zo aan te tonen dat ze zich van het christendom afkeerden. Wat sommigen vervolgens deden was een ander boek (laten) verbranden om zo aan de straf te ontkomen. Het is best een dilemma: je hebt een kerk die martelaars vereert, en je hebt mensen die de marteldood vermeden hebben maar wel weer lid van de kerk willen worden. De Donatisten streefden een pure, zuivere kerk na. Geen ruimte dus voor 'traditores'. O.a. Augustinus bestrijdt dat, hij gaat voor een volkskerk, met een verschil tussen de aardse gemeenschap en de geestelijke kerk. De kerk moet de plek zijn waar het heil te halen valt. Zij die gered zijn zijn er, maar ook heel veel randfiguren, zondaars, geïnteresseerden etc.

De Donatisten waren wel één van de eerste clubs die stelden: 'wij zijn de voortzetting van de ware kerk' Ondanks Augustinus' inzet hebben ze overigens bestaan tot in de zevende eeuw, toen de Arabieren de boel overnamen.

[Lobke 467]

'wij zijn de voortzetting van de ware kerk'

[bernard 3 30]

Laatst had ik een discussie met iemand over of God je kan verlaten of niet. Ik was benieuwd wat jullie hierover denken en als God je kan verlaten, hoe kan je dan de weg weer naar hem terug vinden? En als God je niet kan verlaten, waarom laat hij dan mensen verschrikkelijke dingen doen? Ben erg benieuwd naar jullie meningen!

God zegt in zijn woord:

Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Indien iemand naar mijn stem hoort en de deur opent, Ik zal bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met Mij. ( Openb 3:20)

Waarmede Hij wil zeggen dat Hij voortdurend aan de mens zijn hart werkt, maar dat het aan de mens zelf is om daarop te reageren en zijn hart te openen voor het offer van Christus.

En het is de H.Geest die voortdurend aan het hart werkt van ieder mens en IN de mens komt wonen wanneer deze zich laat dopen:

En als Hij komt, zal Hij de wereld overtuigen van zonde en van gerechtigheid en van oordeel; 9 van zonde, omdat zij in Mij niet geloven; 10 van gerechtigheid, omdat Ik heenga tot de Vader en gij Mij niet langer ziet; 11 van oordeel, omdat de overste dezer wereld geoordeeld is.

12 Nog veel heb Ik u te zeggen, maar gij kunt het thans niet dragen; 13 doch wanneer Hij komt, de Geest der waarheid, zal Hij u de weg wijzen tot de volle waarheid;

(joh 16:8-13)

Toen zij dit hoorden, werden zij diep in hun hart getroffen, en zij zeiden tot Petrus en de andere apostelen: Wat moeten wij doen, mannen broeders? 38 En Petrus antwoordde hun: Bekeert u en een ieder van u late zich dopen op de naam van Jezus Christus, tot vergeving van uw zonden, en gij zult de gave des heiligen Geestes ontvangen. 39 Want voor u is de belofte en voor uw kinderen en voor allen, die verre zijn, zovelen als de Here, onze God, ertoe roepen zal. 40 En met nog meer andere woorden ( Handelingen 2:37-40)

Als de mens echter dit aanbod van God voortdurend weigert met als gevolg dat hij zich meer en meer onder de overste dezer wereld “Satan†plaatst en uiteindelijk overgaat tot het moedwillig en bewust tegenwerken van Gods verlossingsplan waardoor de mens zichzelf buitensluit van de aangeboden genade van God .

Hierover zegt Gods woord dat hij dan tegen de H.Geest strijd ; de zogenaamde “ zonde tegen de H.Geest†waarvoor geen vergeving meer mogelijk is.

Wie met Mij niet is, die is tegen Mij, en wie met Mij niet bijeenbrengt, die verstrooit. 31 Daarom zeg Ik u: Alle zonde en lastering zal de mensen vergeven worden, maar de lastering van de Geest zal niet vergeven worden. 32 Spreekt iemand een woord tegen de Zoon des mensen, het zal hem vergeven worden; maar spreekt iemand tegen de heilige Geest, het zal hem niet vergeven worden, noch in deze eeuw, noch in de toekomende. ( Matt 12: 28-35)

Bijbelse voorbeelden van dergelijke mensen zijn Koning Saul, de profeet Bileam (Num 24-31), Judas,…

Als God dan tot op heden nog toelaat dat de mens verschrikkelijke dingen doet is dit omwille van het respect en genade dat Hij heeft voor de vrije wil (keuze) van zijn schepsels en nog steeds genadevol zijn plaatsvervangend offer aan hen aanbiedt .

Wat niet betekent dat God ook niet rechtvaardig is en dus zijn uiteindelijke wetmatigheid “met de maat waarmede men meet zal men gemeten worden†zal toegepast worden op hen die weigeren om Hem (Christus te aanvaarden), die zich aanbiedt als plaatsvervangende schulddrager.

Want er staat geschreven dat Christus het lam Gods is maar ook dat Hij de Leeuw van Juda is die eens zal optreden tegen hen die Hem hebben tegengewerkt:

Want indien wij opzettelijk zondigen, nadat wij tot erkentenis der waarheid gekomen zijn, blijft er geen offer voor de zonden meer over, 27 maar een vreselijk uitzicht op het oordeel en de felheid van een vuur, dat de wederspannigen zal verteren. 28 Indien iemand de wet van Mozes terzijde heeft gesteld, wordt hij zonder mededogen gedood op het getuigenis van twee of drie personen. 29 Hoeveel zwaarder straf, meent gij, zal híj verdienen, die de Zoon van God met voeten heeft getreden, het bloed des verbonds, waardoor hij geheiligd was, onrein geacht en de Geest der genade gesmaad heeft? 30 Want wij weten, wie gezegd heeft: Mij komt de wraak toe, Ik zal het vergelden! En wederom: De Here zal zijn volk oordelen. 31 Vreselijk is het, te vallen in de handen van de levende God!

(Hebreeën 10: 26 -31)

Maar DE boodschap die God aan de mens ons richt is dan ook:

Wanneer de goddeloze zich bekeert van alle zonden die hij begaan heeft, al mijn inzettingen onderhoudt en naar recht en gerechtigheid handelt, dan zal hij voorzeker leven; hij zal niet sterven. 22 Geen van de overtredingen die hij begaan heeft, zal hem worden toegerekend; om de gerechtigheid die hij betracht heeft, zal hij leven. 23 Zou Ik een welgevallen hebben aan de dood van de goddeloze? luidt het woord van de Here HERE. Niet veeleer hieraan, dat hij zich bekere van zijn wegen en leve? 24 Maar wanneer een rechtvaardige zich afkeert van zijn rechtvaardige wandel en onrecht doet, naar al de gruwelen handelt, die de goddeloze bedrijft – zal hij dan leven? Met geen van zijn rechtvaardige daden zal rekening gehouden worden. Om de ontrouw die hij gepleegd, en om de zonde die hij bedreven heeft, daarom zal hij sterven.

Werpt alle overtredingen die gij begaan hebt, van u weg, en vernieuwt uw hart en uw geest. Waarom toch zoudt gij sterven, huis Israëls? 32 Want Ik heb geen welgevallen aan de dood van wie sterven moet, luidt het woord van de Here HERE; daarom bekeert u, opdat gij leeft Ezechiël 18: 19- 30 .

[DeThomas 35]

"Eli, Eli, lama sabachtani?" oftewel: "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?†sprak een vrij bekende christen ooit.

Ik denk dat het antwoord dus ja is.

[hann 0]

Ja, maar toen Jezus verlaten werd door God kon hij dat bijna niet aan. Hoe kunnen wij mensen dat dan wel aan? En hoe verklaar je dan vergeving van zonden? Betekent dit dat je maar een keer in je leven dezelfde zonde mag doen? Dat je anders verloren gaat?

[Tess83 0]

Waarom laat Hij dat toe? Door de zondeval kreeg de mens een vrije wil. Dus een mens heeft zelf de keuze wat het doet. En met sommige keuzes stel je Hem teleur, en doet het Hem enorm veel pijn, maar toch laat hij het toe.

Zo zie ik het.

Helemaal mee eens!

[Ursa 1]

"Eli, Eli, lama sabachtani?" oftewel: "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?†sprak een vrij bekende christen ooit.

Ik denk dat het antwoord dus ja is.

Jezus is niet 'een christen' maar Christus zelf. Doordat Hij door God verlaten werd hoeven wij dat nooit meer te zijn.

[cobybryant 0]

Van Simson was de Heer wel geweken en hij had het niet door. Als de Heilige Geest niet welkom is, gaat ie toch echt wel weg. Maar Hij komt wel weer terug als je Hem vraagt. En de zonde tegen de Heilige Geest heeft daar niets mee te maken. Ik heb tegen de beweging in Toronto gesproken, ik heb God gezegd dat Hij weg kon gaan, want Hij deed in mijn ogen toch niets. Ik heb een zelfmoordpoging gedaan, ben gescheiden zonder Bijbelse reden, ben in overspel gaan leven, samenwonen, drinken, drugs gebruikt. En zelfs mij heeft ie vergeven en Hij kwam ook weer terug in mijn hart toen ik het zondaarsgebed bad.

Eigenlijk zeg ik het niet goed. God kan je niet verlaten, maar je kunt wel God verlaten en dan is Hij er niet meer zoals Hij was. Natuurlijk, Hij is alomtegenwoordig, maar je kunt in Hem blijven of bij Hem weggaan en weer terugkomen. Inderdaad Lobke, net zoals de verloren zoon.

[Ursa 1]

Niet vervuld zijn met de Geest is iets anders dan verlaten zijn van God. Geen mens is ooit zonder God geweest, behalve Jezus.

[DeThomas 35]

Ja, maar toen Jezus verlaten werd door God kon hij dat bijna niet aan. Hoe kunnen wij mensen dat dan wel aan? En hoe verklaar je dan vergeving van zonden? Betekent dit dat je maar een keer in je leven dezelfde zonde mag doen? Dat je anders verloren gaat?

Heel veel mensen leven "zonder God". En die kunnen dat best aan, en ervaren zelfs een verbeterde kwaliteit van leven, dus ik denk dat zonder God leven best kan.

Vergeving van zonden zegt mij eerlijk gezegd heel weinig. Je kunt jezelf vergeven, je medemens iets vergeven, de samenleving kan vergeven, dat zijn menselijke acties. De vergeving van God in deze is vrij moeilijk aan te tonen.

Wat ik wel begrepen heb van de christelijke theorie, dat onder alle omstandigheden, God mensen terug aan de tafel verwelkomt, mist zij oprecht berouw tonen of zelfs alleen al willen veranderen.

Ik denk dat je hiervoor wel de God van het NT moet nemen, want die van het OT is wat minder vergevingsgezind.

[Dave 0]

Laatst had ik een discussie met iemand over of God je kan verlaten of niet. Ik was benieuwd wat jullie hierover denken en als God je kan verlaten, hoe kan je dan de weg weer naar hem terug vinden? En als God je niet kan verlaten, waarom laat hij dan mensen verschrikkelijke dingen doen? Ben erg benieuwd naar jullie meningen!

Ik geloof van niet. Als je tot geloof komt wordt je opnieuw geboren. Onze geest wordt vernieuwd en is volkomen een met de Heilige Geest. Onze ziel en lichaam moet nog vernieuwd worden. Het lijkt me vreemd dat we weer ongeboren worden zodra we zodanig zondigen om dat te bewerkstelligen. Daarbij komt ook nog dat de bijbel leert dat de genade veel overvloediger is dan de zonde. Als God redt dan doet Hij dat compleet, niet zoals mensen conditioneel zodra je een fout maakt dat je weer verloren bent.

[Mister_L 0]

God zal er altijd voor je zijn, het is alleen de vraag of jij Hem zoekt.

Het kan soms lijken of Hij je verlaten heeft, maar dat ligt dan echt niet aan God, maar aan jezelf.

Leef jij naar Gods wil? Wanneer je dicht bij God wil leven, maar ondertussen zonden blijft doen, kán je nu eenmaal niet dicht bij Hem zijn. God en zonden gaan niet samen. Je moet bewust die keuze maken om voor God te kiezen, dan zal Hij ook laten merken dat hij dicht bij je is.

[Miesje 0]

Laatst had ik een discussie met iemand over of God je kan verlaten of niet. Ik was benieuwd wat jullie hierover denken en als God je kan verlaten, hoe kan je dan de weg weer naar hem terug vinden? En als God je niet kan verlaten, waarom laat hij dan mensen verschrikkelijke dingen doen? Ben erg benieuwd naar jullie meningen!

Nee, mensen verlaten God en daarom dwalen ze af naar bijv. verschrikkelijke dingen.

Dat kiest God niet, dat kiest de mens.

[Ursa 1]

Ja, maar toen Jezus verlaten werd door God kon hij dat bijna niet aan. Hoe kunnen wij mensen dat dan wel aan? En hoe verklaar je dan vergeving van zonden? Betekent dit dat je maar een keer in je leven dezelfde zonde mag doen? Dat je anders verloren gaat?

Heel veel mensen leven "zonder God". En die kunnen dat best aan, en ervaren zelfs een verbeterde kwaliteit van leven, dus ik denk dat zonder God leven best kan.

Niemand weet wat 'leven zonder God' is. Alleen Jezus heeft dat ooit ervaren. Wij mensen, gelovig of niet, genieten nog dagelijks van Gods genade.

Vergeving van zonden zegt mij eerlijk gezegd heel weinig. Je kunt jezelf vergeven, je medemens iets vergeven, de samenleving kan vergeven, dat zijn menselijke acties. De vergeving van God in deze is vrij moeilijk aan te tonen.

Het is dan ook een geloofszekerheid. Puur tussen God en mens (voor jou dus wrs nietszeggend). Zodra je het concreter in gaat vullen krijg je dingen als aflaten of vijftig weesgegroetjes.

Wat ik wel begrepen heb van de christelijke theorie, dat onder alle omstandigheden, God mensen terug aan de tafel verwelkomt, mist zij oprecht berouw tonen of zelfs alleen al willen veranderen.

Ik denk dat je hiervoor wel de God van het NT moet nemen, want die van het OT is wat minder vergevingsgezind.

Gewoon dezelfde God hoor. Met als verschil dat Hij zelf betaald heeft aan de eis, en zonde dus niet meer tussen God en mens hoeft te staan.

[Robert Frans 1.653]

Het is dan ook een geloofszekerheid. Puur tussen God en mens (voor jou dus wrs nietszeggend). Zodra je het concreter in gaat vullen krijg je dingen als aflaten of vijftig weesgegroetjes.

Ik weet niet wat je hier precies mee wil zeggen, Ursa, maar zowel de aflaat als de penitentie waar jij klaarblijkelijk op doelt (die weesgegroetjes) hebben niets te maken met de vergeving van zonden. Dat gebeurt enkel tijdens de biecht; de door jou genoemde werken zijn enkel bedoeld om je weer op het goede pad te helpen en de genezing van de ziel te verspoedigen. En dat het heel gezond is om je geweten middels een dergelijke biecht te ontlasten, of dat nu sacramenteel bij een priester of in een gesprek bij een vertrouwenspersoon is, is volgens mij ook gewoon bewezen.

[Lobke 467]

Dat gebeurt enkel tijdens de biecht; de door jou genoemde werken zijn enkel bedoeld om je weer op het goede pad te helpen en de genezing van de ziel te verspoedigen. En dat het heel gezond is om je geweten middels een dergelijke biecht te ontlasten, of dat nu sacramenteel bij een priester of in een gesprek bij een vertrouwenspersoon is, is volgens mij ook gewoon bewezen.

Op je knieeen en bidden tot God/Jezus kan de meest nabije biecht wezen. Maar zeker zullen mensen het soms fijn vinden dat te doen bij een vertrouwenspersoon het zgn : je hart luchten.

[bernard 3 30]

Ja, maar toen Jezus verlaten werd door God kon hij dat bijna niet aan. Hoe kunnen wij mensen dat dan wel aan? En hoe verklaar je dan vergeving van zonden? Betekent dit dat je maar een keer in je leven dezelfde zonde mag doen? Dat je anders verloren gaat?

Heel veel mensen leven "zonder God". En die kunnen dat best aan, en ervaren zelfs een verbeterde kwaliteit van leven, dus ik denk dat zonder God leven best kan.

Vergeving van zonden zegt mij eerlijk gezegd heel weinig. Je kunt jezelf vergeven, je medemens iets vergeven, de samenleving kan vergeven, dat zijn menselijke acties. De vergeving van God in deze is vrij moeilijk aan te tonen.

Wat ik wel begrepen heb van de christelijke theorie, dat onder alle omstandigheden, God mensen terug aan de tafel verwelkomt, mist zij oprecht berouw tonen of zelfs alleen al willen veranderen.

Ik denk dat je hiervoor wel de God van het NT moet nemen, want die van het OT is wat minder vergevingsgezind.

"Eli, Eli, lama sabachtani?" oftewel: "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?†sprak een vrij bekende christen ooit.

Ik denk dat het antwoord dus ja is

Ja, maar toen Jezus verlaten werd door God kon hij dat bijna niet aan. Hoe kunnen wij mensen dat dan wel aan? En hoe verklaar je dan vergeving van zonden? Betekent dit dat je maar een keer in je leven dezelfde zonde mag doen? Dat je anders verloren gaat?

Beste Thomas

Wat u hier schreef is een heel mond vol want het bestaat uit verschillende aspecten.

Eerst en vooral , wat Jezus zei aan het kruis ("Eli, Eli, lama sabachtani?" oftewel: "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?â€) is de aanhef van Psalm 22 waarin er op God geroepen wordt in een grote nood en lijden.

Het is een jammerklacht van Iemand die omgeven is van “honden†en “boosdoeners†( vers 17) doch nog vol vertrouwen is dat God zijn gebed hoort en zal beantwoorden ( verzen 22-25).

Christus heeft dus aan het kruis een profetische psalm gebeden waardoor Hij eigenlijk zowel zijn lijden als zijn Godsvertrouwen heeft geuit. Er was een scheidingsmuur tussen Hem en de Vader ontstaan omwille van de zondelast die Christus op zich had genomen. Hij moest alleen “de pers tredenâ€, doch de Vader leed mee met geheel de situatie en mocht (kon) op dat moment niet tussenkomen.

Op uw opmerking:

“ En hoe verklaar je dan vergeving van zonden? Betekent dit dat je maar een keer in je leven dezelfde zonde mag doen? Dat je anders verloren gaat?

kan u het antwoord vinden in het OT waar God aan de mensheid geleerd heeft wat vergeven en vergiffenis eigenlijk betekent.

De heiligdomsdienst (of tabernakeldienst) die God aan Mozes onderwees geeft ons het antwoord.

Als er sprake is van vergeven dan heeft dit steeds te maken met zonde of met andere woorden met het overtreden van Gods systeem ( zijn wetmatigheid of geboden)

Op een overtreding ervan staat enkel één straf “ de eeuwige dood

†(Want het loon, dat de zonde geeft, is de dood, maar de genade, die God schenkt, is het eeuwige leven in Christus Jezus, onze Here. Rom 6:23))

In deze heiligdomsdienst heeft God aan de mensheid geleerd ( weliswaar in symbolen en ceremoniën) op welke wijze er aan het zondenprobleem een oplossing gegeven wordt . (of hoe het verlossingsplan verloopt)

De overtreder kan enkel vergeven worden of met andere woorden, bevrijd worden van de gevolgen van zijn overtreding ( lijden de dood), door de overdracht van zijn zondenlast op een onschuldig slachtoffer.(Christus)

Die dan vervolgens op zijn beurt de schuldenlast op de ware aanstichter van de overtreding (satan) overdraagt waardoor deze de eeuwige dood zal ondergaan.

In de ceremoniën of schaduwdienst van de ware heiligdomsdienst moest Gods volk het systeem van de vergiffenis symbolisch uitvoeren naar het voorbeeld dat Mozes op de berg was getoond. Het was een “afbeelding van hemelse dingen†(hebreeën 9:23) Waarbij in de werkelijkheid Christus de verwezenlijking is van zowel het offerdier als de (hoge) priester.

Dit verliep als volgt:

De berouwvolle zondaar( overtreder) bracht zijn offerdier naar de deur van het tabernakel en legde zijn hand op de kop van het dier, terwijl hij zijn zonden beleed en ze op deze wijze in symbolische zin overdroeg op het onschuldige offer. Met eigen hand moest hij het dier doden; het bloed werd door de priester in het heilige gebracht en daar gesprenkeld voor het voorhangsel, waarachter de ark stond met de wet, die de zondaar had overtreden. Door deze ceremonie werd de zonde door middel van het bloed in figuurlijke zin overgedragen op het heiligdom.

Dit werk vond het hele jaar door plaats . Omdat de zonden van het volk op deze wijze op het heiligdom werden overgedragen , werd dit verontreinigd en een speciaal werk was nodig om de zonden weg te doen . Dit gebeurde één maal per jaar op de Grote Verzoendag,

Op deze dag ging de hogepriester, nadat hij een offer had gebracht voor de gemeente, met bloed het heilige der heiligen binnen en sprenkelde dit op het verzoendeksel (die de ark bedekte) boven de tafelen der wet. Op deze wijze werden de aanspraken der wet die het leven eiste van de zondaar voldaan, en nam de priester als Middelaar de zonden op zich, zodat bij het verlaten van het heiligdom hij de schuld van Israëls zonden mede droeg.

Aan de deur van het tabernakel legde hij vervolgens zijn handen op de kop van de zondebok en beleed op hem alle ongerechtigheden van de kinderen Israëls en al hun overtredingen waarmee ze gezondigd hadden .

Hierbij werden symbolisch alle zondenlast van Israël overgedragen op de zondebok ( symbool van satan) die vervolgens werd weggezonden in de woestijn om daar te sterven en werd dit beschouwd alsof de zonden van het volk voor altijd verdwenen waren.

Wij stellen dus vast dat volgens Gods woord “vergeven†in principe betekent “een verder geven†van de zondenlast nadat de overtreder zijn schuld beleden heeft.

Waarbij de schuldenlast, als het ware opgeslagen wordt in “ boeken “ totdat het uiteindelijk oordeel, ten leven of ten dode, uitgevoerd wordt. (Dan 7:10/ Openb 20:12)

Bij het vergeving proces zijn er dus steeds twee partijen betrokken

1) Hij die schuld belijdt ( de mens)

2) Hij die de schuldenlast wil overnemen en uiteindelijk op de ultieme schuldige legt (God)

Wordt aan één van beide voorwaarden niet voldaan; met andere woorden is er geen schuldbelijdenis of geen vergevingsgezindheid, dan is geen vergeving mogelijk.

Van Gods zijde is de verzekering gegeven dat Hij steeds bereid is om te vergeven , Hij biedt ons op elk moment zijn middelaarschap aan tot vergeving van zonde ( tot vrijpleiten van de zondelast = lijden en dood)

Het is dan ook aan de mens om tot God te gaan om zijn overtredingen te belijden en om op deze manier de uiteindelijke vergeving tot stand te kunnen brengen

Bovenstaande geeft dan ook een antwoord op één van uw volgende opmerkingen:

Vergeving van zonden zegt mij eerlijk gezegd heel weinig. Je kunt jezelf vergeven, je medemens iets vergeven, de samenleving kan vergeven, dat zijn menselijke acties. De vergeving van God in deze is vrij moeilijk aan te tonen.

Bijbels gezien is vergeven dus een actie die onafscheidelijk verbonden is met overtreding van Gods wetmatigheden en de methode die God voorzien heeft om door het verlossingsplan daar een oplossing voor te bieden.

Dus is bij het “vergeven “ principieel steeds God betrokken en is het aan de mens om hierbij dezelfde houding als God uit te oefenen namelijk: steeds vergevingsgezind te zijn.

" Doet dan aan, als door God uitverkoren heiligen en geliefden, innerlijke ontferming, goedheid, nederigheid, zachtmoedigheid en geduld. Verdraagt elkander en vergeeft elkander, indien de een tegen de ander een grief heeft; gelijk ook de Here u vergeven heeft, doet ook gij evenzo" (Koloss 3:12-13)

[Tess83 0]

Ik geloof van niet! Jij kan God wel verlaten, bewust of onbewust, maar jou verlaat hij nooit!

Je mag ook altijd weer bij hem terug komen!

"Je kunt kilometers van God afgedwaald zijn,

toch is het maar 1 stap terug om weer bij Hem te komen"

(text kwam ik ergens op internet tegen)