De klaagmuur voor vrijgezellen

[Ken Yehuwdiy 0]

Vandaag was het weer zover. Ik ging naar een verjaardag en het was gezellig tot de bekende opmerking weer voorbijkwam: dat begrijp jij toch niet omdat je geen kinderen hebt.

Daar kan ik behoorlijk fel op reageren, want het getuigt van zeer weinig inlevingsvermogen in de ander. Het is helemaal zo gek niet als iemand kinderen wil, want dat wilde Abraham ook. Sommige stellen 'nemen' kinderen, maar dat is de situatie heel wat rooskleuriger voorstellen dan die is. Niet iedereen die kinderloos is kiest daar bewust voor, dus als je iemand daar mee confronteert en er zijn onbegrip aan wijt. moet je niet vreemd opkijken dat hij geprikkeld reageert. Laat ik het zo stellen: als jij iemand voor de voeten werpt dat hij geen nazaat heeft, dan begeef je je op glad ijs. Net zo min als dat je tegen een invalide zegt dat hij niets van lopen begrijpt omdat hij geen benen heeft, zeg je tegen iemand zonder nazaat dat hij niets van kinderen begrijpt.

Ook ben ik het zat dat me altijd maar gevraagd wordt hoe het staat met de liefde, terwijl ze zelf een relatie hebben en ik dat soms misschien beter aan hen kan vragen. Houd daar eens mee op!

Ben je zelf ook vrijgezel en/of kinderloos? Bespreek dan met de klaagmuur wat jou irriteert of misschien vind je mijn klacht wel onterecht? Ik hoop dat het doel van mijn topic duidelijk is.

[Ursa 1]

Kinderen opvoeden is iig niet iets wat je in je 'Vrije tijd' doet.

Ik zal het topic even verplaatsen.

[Credible 0]

Schopje richting LRV.

[Wietse 0]

Single en kinderloos en ben 29 jaar. Aantal vrienden en familie van mijn leeftijd hebben kinderen. En zeuren ook altijd waarom ik geen kinderen heb, lijkt hun wel leuk met z,n allen kinderen hebben blablabla etc etc...

Ik kies mijn leven voor God, werk en mijn hobby,s. En heb geen behoefte aan voortplanting. En ik zeg dat ook eerlijk tegen mijn date,s, dat ik geen kinderwens heb.

Vrienden die kinderen hebben ga ik trouwens wel minder mee om. Een kameraad van mij vond mij maar kil, omdat ik geen kinderen wil.

Ik vind kinderen wel leuk, maar ik heb geen behoefte om ze zelf te krijgen.

[Maria K. 51]

Zie mijn reacties:

viewtopic.php?f=64&t=27516&hilit=single

Ik heb het er hier uitgebreid over gehad.

viewtopic.php?p=1070225#p1070225

[Robert Frans 1.537]

Ik heb helemaal niets tegen kinderen, kan ook prima met ze stoeien, ze uitdagen en de leuke oom voor ze zijn, maar alleen tegen het gegeven dat je alles van kinderen maar leuk en schattig moet vinden en dat je je vooral niet openlijk mag ergeren aan hun gedram, gezeur, geëtter en al dat typische kindergedoe. Nee, kinderen zijn lang niet altijd leuk, dus waarom voor de buitenwereld steeds weer moeten doen alsof dat wel zo is?

Ik heb redelijk vaak meegemaakt dat we met een kind aan tafel zaten en dat het kind "ondeugende" rottigheid uithaalde of zat te gillen. De vader of moeder van het kind riep ons dan op er alsjeblieft niet om te lachen, vanwege opvoedkundige redenen. En er was dan altijd maar één iemand die er écht niet om kon lachen en zich daarom al graag aan die oproep hield voordat die gedaan werd: ik. I rest my case.

Ook heb ik eens in een blaadje gelezen over moeders die geheel anoniem hun diepste geheimen opbiechtten. Wat voor vreselijke geheimen waren dat dan, dat niemand het van hen zomaar mocht weten? Hou je vast... Het niet tegen het stinken van de luier van het eigen kind kunnen. Het echt moeite hebben met dat gehuil. Het eigenlijk maar weinig plezier kunnen beleven aan zo'n kleine baby. Nogmaals: I rest my case.

[Ken Yehuwdiy 0]

Ja, ik kan me soms ook behoorlijk ergeren aan dat gehuil van kinderen die nooit weer stil willen worden. Wat ik ook vrij irritant vind zijn de moeders die je dwingen de hele tijd te fluisteren en op je tenen te lopen als je op visite bent omdat de baby anders wakker kan worden.

[joon 0]

Dan kan je kiezen he: ofwel loop je heel stil. ofwel loop je gewoon,maar dan worden de kindjes wakker uit het slaap, hebben ze neit genoeg geslapen en gaan ze huilen.^^

[Ken Yehuwdiy 0]

Dan kan je kiezen he: ofwel loop je heel stil. ofwel loop je gewoon,maar dan worden de kindjes wakker uit het slaap, hebben ze neit genoeg geslapen en gaan ze huilen.^^

Nou, ik blijf wel op mijn tenen door het huis gaan, terwijl ik fluister alsof er een complot gesmeed wordt, want anders heb ik gehuil en een boze moeder!

Ik ben wat praktischer ingesteld en zou de baby gewoon twee kurken in de de oren doen als ze niks mag horen.

[Ken Yehuwdiy 0]

Een kameraad van mij vond mij maar kil, omdat ik geen kinderen wil.

Ik vind kinderen wel leuk, maar ik heb geen behoefte om ze zelf te krijgen.

Ik vind dat niet kil, alhoewel ik de behoefte zelf wel heb. Vaak krijg je wat je niet wilt dus kijk maar uit.

[maran 0]

ik herken wel veel in de voorgaande postings.

ik heb dan wel kinderen, maar ik kan me ook doodergeren aan het gedrag van vooral verwende schepsels....het kunnen echte ettertjes zijn...bbbrrr...

veel ouders [vooral oudere ouders] behandelen hun kinderen als prinsen en prinsessen en keuren alles maar goed - weinig structuur in de opvoeding.

kan me voorstellen dat er ook mensen zijn die geen kinderen willen.

en dat zijn juist vaak diegenen die heel goed met kinderen kunnen omgaan is mijn ervaring - RobertF schreef ook al zoiets.

[Ken Yehuwdiy 0]

ik herken wel veel in de voorgaande postings.

ik heb dan wel kinderen, maar ik kan me ook doodergeren aan het gedrag van vooral verwende schepsels....het kunnen echte ettertjes zijn...bbbrrr...

veel ouders [vooral oudere ouders] behandelen hun kinderen als prinsen en prinsessen en keuren alles maar goed - weinig structuur in de opvoeding.

kan me voorstellen dat er ook mensen zijn die geen kinderen willen.

dat zijn vaak diegenen die heel goed met kinderen kunnen omgaan is mijn ervaring - RobertF schreef ook al zoiets.

Tja, volgens de meeste mensen met kinderen begrijpen wij vrijgezellen er niks van omdat we ze zelf niet hebben. Echter begrijp ik best wat het betekent als een kind begint te huilen na ieder onwelgevallig antwoord tot het wel welgevallig wordt.

[Jalikaatje 1]

Ja, kinderen kunnen inderdaad vervelend zijn. Ik kan me er aan ergeren als het gegil zo hard wordt dat mn gehoorapparaat begint te piepen, ik de preek niet meer kan verstaan (kind wil namelijk niet naar de kinderdienst...) of ze ronduit smerig bezig zijn.

Maar ja, wij waren ook ooit stinkende, slapende, gillende babies. Ik ben blij dat mijn ouders me wilden en bereid waren mij op te voeden zodat ik nu een jonge vrouw mag zijn en mijn steentje bij mag dragen. Mijn punt: kinderen blijven niet altijd kinderen En ze zijn een zegen van de Heer (ik heb nogal aversie tegen kinderen 'nemen).

Voetnoot: zelf hoef ik voorlopig nog niet hoor... maar op een dag: heel graag

[Robert Frans 1.537]

Ik was zelf ook een heel vervelend, gillend en moeilijk kind en wordt daar ook niet erg vrolijk van nee. Ook al kon ik er natuurlijk niet zoveel aan doen.

[Wietse 0]

Het is niet dat ik kinderen vervelend vind, vind vaak de ouders vervelend haha.

Het is meer dat ik niet de behoefte hebt om kinderen te krijgen. Ik vermaak prima hoe het nu is, vrijgezellen leven is ook leuk.

Maar misschien denk ik over 5 jaar anders over haha. En wil ik een groot gezin van 4 kinderen of zo ..

[dingo 166]

In mijn vrijgezellen bestaan werd er inderdaad vrij vaak gezeurd over de liefde en kinderen enzo en ik ergerde me er rot aan. Ik zal dus daar nooit over beginnen bij een vrijgezel.

Nu hou ik veel kinderen ook al toen ik vrijgezel was, met name kleine kinderen omdat die gewoon nog heel primair reageren. Maar als zoonlief begint te drammen en te zeuren verdwijnt hij gewoon naar de gang of zijn eigen kamer. Punt is dat veel ouders nauwelijks als ouder opgevoed zijn en dus best moeite hebben met het opvoeden van hun kinderen. En er ook niet veel tijd voor hebben. Voor die ouders zou ik zeggen volg nu gewoon eens een opvoedcursus van een paar avonden en je hebt er de rest van je leven plezier van en je kinderen ook.

[Robert Frans 1.537]

Het is niet dat ik kinderen vervelend vind, vind vaak de ouders vervelend haha.

Een baby kun je als volgt samenvatten: wat erin gaat is ranzig, wat eruit komt is ranzig, en de moeder is het ergst.

[maran 0]

haha foei toch, maar het klopt wel...

aan de kinderen kun je vaak zien hoe de ouders zijn.

waar ik me mateloos aan kan ergeren is dat veel kinderen niets lusten.

en dan hoor je de ouders zeggen: als je het niet lust hoef je het niet te eten hoor....gggrrrr.

zonder iets geproefd te hebben zeggen ze dat al: dat lust ik niet....

zulke kinderen kunnen nooit bij anderen gaan eten, want het is nooit goed of het deugt niet.

ergerlijk - ligt toch aan de opvoeding i.m.o.

[maran 0]

en nog iets:

ouders, die hun kinderen steeds op schoot nemen, ook al zijn ze 6 of 8 jaar.

kinderen die gaan jengelen en zeuren als je net aan de telefoon zit.

dat hoor ik dan als ik weleens moeders bel -dan word je weer in de wacht gezet, want het kind wil aandacht.

bij mij hebben ze dat nooit gedaan - zo goed had ik ze wel gedresseerd...

[Ken Yehuwdiy 0]

dat hoor ik dan als ik weleens moeders bel -dan word je weer in de wacht gezet, want het kind wil aandacht.

Wie belt moeders dan ook?

Vaak wordt het eerste kind de grond in bedorven tot de tweede komt, dan is het over met de pret en mag niks meer en gaat alle aandacht naar de kleinste. Dat vind ik best wel zielig voor die kinderen.

[Ken Yehuwdiy 0]

Het is niet dat ik kinderen vervelend vind, vind vaak de ouders vervelend haha.

Een baby kun je als volgt samenvatten: wat erin gaat is ranzig, wat eruit komt is ranzig, en de moeder is het ergst.

Klopt en helemaal als het kleine benjamin is, dan worden moeders bijna agressief. Ik ken er een die me bij elk geluid wat ik maak SSSSSST toebijt, terwijl ze de wijsvinger demonstratief voor haar mond houdt en hardop fluistert: 'de baby slaapt!!!!!'

[Wietse 0]

Het is niet dat ik kinderen vervelend vind, vind vaak de ouders vervelend haha.

Een baby kun je als volgt samenvatten: wat erin gaat is ranzig, wat eruit komt is ranzig, en de moeder is het ergst.

Klopt en helemaal als het kleine benjamin is, dan worden moeders bijna agressief. Ik ken er een die me bij elk geluid wat ik maak SSSSSST toebijt, terwijl ze de wijsvinger demonstratief voor haar mond houdt en hardop fluistert: 'de baby slaapt!!!!!'

Je ziet er bijna iets dierlijks in hun blik indd ...

In blik wat alleen moeders van baby,s hebben.

Maar ook terecht, hun zijn ook verantwoordelijk voor het kind.

[Ken Yehuwdiy 0]

Een baby kun je als volgt samenvatten: wat erin gaat is ranzig, wat eruit komt is ranzig, en de moeder is het ergst.

Klopt en helemaal als het kleine benjamin is, dan worden moeders bijna agressief. Ik ken er een die me bij elk geluid wat ik maak SSSSSST toebijt, terwijl ze de wijsvinger demonstratief voor haar mond houdt en hardop fluistert: 'de baby slaapt!!!!!'

Je ziet er bijna iets dierlijks in hun blik indd ...

In blik wat alleen moeders van baby,s hebben.

Maar ook terecht, hun zijn ook verantwoordelijk voor het kind.

Ja dat is waar, echter denk ik dat de baby straks een trauma krijgt als ze onverhoopt een geluid hoort, want dat is ze niet gewend!

[Ken Yehuwdiy 0]

Ook luisteren moeders van kinderen maar met een half oor naar de overige aanwezigen, waardoor ze je het gevoel geven dat je vrijgezelle bestaan niet bijster interessant is en eigenlijk aan een zijden draadje hangt. Nee, de hele dag de luiers besmeuren met groene troep is veel boeiender.

[Robert Frans 1.537]

Ik heb soms het idee dat het opvoeden vandaag de dag véél te ingewikkeld wordt gemaakt, omdat iedereen maar zijn eigen weg gaat en er niet echt overeenstemming is over wat goede normen en waarden zijn om het kind aan te leren. Er is veel minder harmonie tussen ouders, school en verenigingen. Allerlei boekjes, wetenschappers en televisieprogramma's, met hebzuchtig opwekkende reclames tussendoor, maken het alleen maar nóg ingewikkelder en doen voorkomen alsof je de perfecte ouder moet zijn. Dat moet echter helemaal niet. Als je het kind uit liefde opvoedt, dan doe je het al goed. Als je daarbij ook nog een beetje consequent bent, dan doe je het nóg beter.

Nu zijn ouders zelf ook niet geheel onschuldig daaraan. Welke leraar kent niet de ouder die een grote mond opzet omdat hun kind straf heeft gekregen? En welke ouder laat zich nog door naasten adviseren of corrigeren als dat nodig is? We accepteren maar weinig van elkaar, erkennen liever geen gezag boven ons en dat geven we dan ook mee aan onze kinderen. Die krijgen zo het idee dat zij het belangrijkst zijn in het gezin en in de samenleving, terwijl zij dat mijns inziens absoluut niet zijn. Dat iemand extra verzorging nodig heeft, zegt niets over zijn plaats in het gezin. Mijns inziens behoren kinderen zich te schikken naar de ouders, totdat ze het huis uitgaan. En ouders kunnen daar denk ik dus beter liefdevol en ontspannen mee omgaan.