Niet ‘of’ maar ‘en’

[Olorin 154]

In het christendom worden er wel eens tegenstellingen gemaakt waarvan ik vind dat het geen tegenstelling is, maar juist twee verschillende zaken die elkaar aanvullen en juist elkaar versterken.

Bijvoorbeeld: Ik vind dat geloof en de rede elkaar aanvullen. Een ander voorbeeldje vind ik het individu en de gemeenschap: Je persoonlijke relatie met God en tegelijk wij als broeders en zusters samen, in relatie met God.

Herkennen jullie dingen uit het geloof die wel eens tegen elkaar worden afgezet, maar waarvan je vindt dat ze allebei juist zijn en elkaar aanvullen?

[Ursa 1]

Psalmen en liederen/opwekking wellicht. Vooral tussen psalmen en opwekking wordt nog wel eens een onnodige tegenstelling gemaakt.

[Olorin 154]

Traditie en vernieuwing. Of, orthodox en modern. Maar dat heeft denk ik ook te maken met de definitie die men er aan geeft.

Bijvoorbeeld, orthodox lijkt wel een synoniem te zijn voor conservatisme of voor fundamentalisme, beide m.i. volslagen onrecht.

[Eulogía 0]

In het christendom worden er wel eens tegenstellingen gemaakt waarvan ik vind dat het geen tegenstelling is, maar juist twee verschillende zaken die elkaar aanvullen en juist elkaar versterken.

Bijvoorbeeld: Ik vind dat geloof en de rede elkaar aanvullen. Een ander voorbeeldje vind ik het individu en de gemeenschap: Je persoonlijke relatie met God en tegelijk wij als broeders en zusters samen, in relatie met God.

Herkennen jullie dingen uit het geloof die wel eens tegen elkaar worden afgezet, maar waarvan je vindt dat ze allebei juist zijn en elkaar aanvullen?

Ik ben het helemaal met je eens. Vaak zeggen mensen dat ik mijzelf tegenspreek, terwijl ik vaak van mening ben dat zowel A als B waar kunnen zijn. Mensen zeggen tegen mij: 'Of A is waar, óf B is waar', terwijl ik dan geloof dat zowel A als B waar kunnen zijn.

Als ik zeg dat ik blauw een mooie kleur vind en later zeg dat ik rood een mooie kleur vind, zeggen mensen dat ik mijzelf tegenspreek, terwijl ik ik toch echt meerdere kleuren mooi kan vinden.

Ik vind het sowieso goed als dergelijke discussies gaan plaatsvinden op Credible, want het is echt heel vaak voorgekomen dat mensen mij woorden in de mond hebben gelegd wat betreft zaken die ik nooit heb gezegd en die ook niet mijn mening zijn. Er wordt vaak slecht gelezen en er worden onterechte aannames gedaan.

[Eulogía 0]

Traditie en vernieuwing. Of, orthodox en modern. Maar dat heeft denk ik ook te maken met de definitie die men er aan geeft.

Bijvoorbeeld, orthodox lijkt wel een synoniem te zijn voor conservatisme of voor fundamentalisme, beide m.i. volslagen onrecht.

Ook dat ben ik met je eens.

Ik ben voorstander van goede tradities en ik ben voorstander van nieuwe dingen van de Heilige Geest. Ik zie mijzelf als orthodox (ik zie dat als: sterk belang hechten aan de waarheid van de Bijbel) en ik zie mijzelf als modern (meegaan in nieuwe bewegingen van de Heilige Geest). Ik zie mijzelf als fundamentalist, namelijk als iemand die terug gaat naar het fundament van de Bijbel. Daarentegen ben ik tegen vleselijk fundamentalisme. Ik ben voorstander van geestelijk fundamentalisme.

[Michiel 14]

Psalmen en liederen/opwekking wellicht. Vooral tussen psalmen en opwekking wordt nog wel eens een onnodige tegenstelling gemaakt.

Waar die tegenstelling ook met regelmaat terecht is.

[Michiel 14]

Traditie en vernieuwing. Of, orthodox en modern. Maar dat heeft denk ik ook te maken met de definitie die men er aan geeft.

Bijvoorbeeld, orthodox lijkt wel een synoniem te zijn voor conservatisme of voor fundamentalisme, beide m.i. volslagen onrecht.

Klopt, maar ik heb een beetje het idee dat het ook makkelijk praten is om het orthodoxe af te doen als "gek". Daarmee meer ruimte overlatend voor eigen interpretatie, wat weer kan leiden tot vrijzinnigheid. Orthodoxie wil vaak blijven bij de Waarheid, zoals te vinden in de Schrift en traditie, maar door dat als ouderwets af te doen kan men over stappen naar een voel-goed-beleving, waarin de boodschap is ondergesneeuwd voor het voel-goed verhaal.

[MysticNetherlands 298]

In het christendom worden er wel eens tegenstellingen gemaakt waarvan ik vind dat het geen tegenstelling is, maar juist twee verschillende zaken die elkaar aanvullen en juist elkaar versterken.

Bijvoorbeeld: Ik vind dat geloof en de rede elkaar aanvullen. Een ander voorbeeldje vind ik het individu en de gemeenschap: Je persoonlijke relatie met God en tegelijk wij als broeders en zusters samen, in relatie met God.

Herkennen jullie dingen uit het geloof die wel eens tegen elkaar worden afgezet, maar waarvan je vindt dat ze allebei juist zijn en elkaar aanvullen?

Mooi onderwerp! Getriggerd door de hypothese elders van 'of God's woord verspreiden' of 'voor dierenwelzijn strijden'?

Ik vind de volgende zaken HEEL belangrijk en elkaar aanvullen:

Geloof en ratio.

Gevoel en ratio.

Eigen verstand en de Bijbel.

[Ursa 1]

Psalmen en liederen/opwekking wellicht. Vooral tussen psalmen en opwekking wordt nog wel eens een onnodige tegenstelling gemaakt.

Waar die tegenstelling ook met regelmaat terecht is.

Wat ik bedoel is dat mensen die voor (invoering van) Opwekking zijn, nog wel eens negatief doen over psalmen. Andersom komt ook voor. Why not both?

[Olorin 154]

Mooi onderwerp! Getriggerd door de hypothese elders van 'of God's woord verspreiden' of 'voor dierenwelzijn strijden'?

Niet zozeer, al sluit dat er wel mooi op aan. Maar het is meer een besef waar ik wat bewuster van werd. Ik kwam eens een encycliek 'fide et ratio' (geloof en rede) tegen, toen had ik zoiets van 'ja verrekt, dat heb ik eigenlijk best veel, dat ik van die zogenaamde tegenstellingen tegen kom, terwijl het dingen zijn die juist elkaar aanvullen en elkaar nodig hebben'.

[Sanne69 28]

Sommigen zeggen wel eens dat Paulus en Jakobus elkaar tegenspreken. Paulus zegt in Efeziërs 2:8,9 dat christenen worden gered door geloof en niet door werken. En Jakobus heeft het er in Jakobus 2:26 over dat "geloof zonder werken dood" is. Het lijkt er dan inderdaad op dat Paulus en Jakobus een meningsverschil hebben.

Maar door naar de context te kijken, dan zie je dat de ene verklaring de andere aanvult. Paulus heeft het over de pogingen van de joden om de Wet van Mozes te onderhouden. Zij geloofden dat zij door de Wet in al haar details te onderhouden, rechtvaardig zouden zijn. En Paulus wijst hun hier erop dat dit onmogelijk was. We zijn namelijk zondig en we kunnen alleen gered worden door geloof in het offer van Jezus.

Jakobus spreekt Paulus niet tegen, maar voegt er iets aan toe. Hij zegt dat geloof op zichzelf niets is als het niet ondersteund wordt door daden. Dus iemand die beweert in Jezus te geloven, moet dit bewijzen door wat hij doet. Een inactief geloof is een dood geloof en zal niet tot redding leiden. Niet dat je je redding kan verdienen; het blijft een gave. Maar als iemand tegen je zou zeggen: "Ik houd van jou", maar je ziet hem nauwelijks en doet niets voor je, dan hebben die woorden ook geen betekenis.

[Mieke 0]

Ik merk zelf dat mensen 'types' van christenen in hun hoofd hebben en die niet kunnen mixen. Zo moet ik volgens sommige mensen wel bijna vrijzinnig zijn omdat ik samenwoon, en gaat 'recht in de leer' bijna altijd alleen samen met een wat strengere levenswijze. Alsof ik niet gewoon een mix kan zijn van wat mensen verwachten...

[Eulogía 0]

Sommigen zeggen wel eens dat Paulus en Jakobus elkaar tegenspreken. Paulus zegt in Efeziërs 2:8,9 dat christenen worden gered door geloof en niet door werken. En Jakobus heeft het er in Jakobus 2:26 over dat "geloof zonder werken dood" is. Het lijkt er dan inderdaad op dat Paulus en Jakobus een meningsverschil hebben.

Maar door naar de context te kijken, dan zie je dat de ene verklaring de andere aanvult. Paulus heeft het over de pogingen van de joden om de Wet van Mozes te onderhouden. Zij geloofden dat zij door de Wet in al haar details te onderhouden, rechtvaardig zouden zijn. En Paulus wijst hun hier erop dat dit onmogelijk was. We zijn namelijk zondig en we kunnen alleen gered worden door geloof in het offer van Jezus.

Jakobus spreekt Paulus niet tegen, maar voegt er iets aan toe. Hij zegt dat geloof op zichzelf niets is als het niet ondersteund wordt door daden. Dus iemand die beweert in Jezus te geloven, moet dit bewijzen door wat hij doet. Een inactief geloof is een dood geloof en zal niet tot redding leiden. Niet dat je je redding kan verdienen; het blijft een gave. Maar als iemand tegen je zou zeggen: "Ik houd van jou", maar je ziet hem nauwelijks en doet niets voor je, dan hebben die woorden ook geen betekenis.

Inderdaad. Er zijn velen die menen dat God Zichzelf tegenspreekt als Hij iets zegt in Zijn Woord (de Bijbelboeken), maar als je Hem beter leert kennen, snap je beter waarom Hij de ene keer het ene zegt en de andere keer het andere en dat dat in overeenstemming met elkaar is.

(Ik gebruik nu het woord 'overeenstemming', terwijl ik als eerste dacht aan het woord harmonie of balans, maar dan denken mensen weer aan New Age en Yin Yang. Dat is jammer op dit forum; je gebruikt een bepaald woord en mensen plaatsen je gelijk in een verdachte hoek en voor je het weet, volgt er een sanctie.)

God zegt: 'Ga niet te ver naar links en niet te ver naar rechts, maar blijf op Mijn wegen wandelen en dan zal het je goed gaan. Ik geef je adviezen waardoor je niet te ver rechts komt en niet te ver links.' God geeft dan die adviezen en dan concluderen mensen dat Hij Zichzelf tegenspreekt, terwijl Hij alleen maar wil dat mensen veilig lopen op Zijn weg en niet te ver doorschieten in levenswijzen die tot gevaar kunnen leiden; te ver aan de linkerkant of te ver aan de rechterkant.

[Robert Frans 1.543]

Je kunt in liturgie en gebed zowel vaste formuleringen als vrijere bewoordingen gebruiken. Vooral modernere christenen willen daarin een tegenstelling maken: of je bidt vrij en spontaan, of in vaste woorden. Terwijl beide vormen van bidden elkaar juist kunnen versterken en aanvullen. Ook in de liturgie kun je zowel herhalende als afwisselende teksten hebben; de seizoenen zijn toch ook elk jaar hetzelfde, maar ook elk jaar weer nieuw. Mensen hebben vaak toch beiden nodig: herhaling en spontaniteit.

Je kunt én Genesis niet als natuurkundig verslag lezen, én de opstanding van Christus voluit belijden. Sommige christenen hebben daar echt moeite mee; die geloven dat als Genesis niet letterlijk waar is, het Evangelie dat dan ook niet kan zijn. Maar beide geschriften zijn ieder op de eigen wijze voluit waar. Zo kun je dus zowel de evolutietheorie als Genesis volledig aanvaarden als zeggende de waarheid. De Schrift is literatuur, in verschillende genres, en daarom op verschillende wijzen te lezen.

Je kunt belijden dat de kerk waartoe jij behoort de Waarheid het meest verkondigt, maar toch niet arrogant zijn. Sommigen menen dat het arrogant is om zoiets te belijden, maar het kan ook gewoon een kwestie van kerkvisie zijn. Je kunt dan ook gewoon de ander als gelijkwaardige broeder of zuster blijven zien. Niet iedere christen belijdt het relativisme dat zegt dat ook christelijke waarheid subjectief is. Anderen van arrogantie betuigen omdat ze jou geen gelijk geven is zelfs net wat arroganter dan het gewoon nederig accepteren dat de ander nu eenmaal heel anders denkt over de Kerk dan jij.

Je kunt de vrijheid in Christus belijden, maar je toch aan een heel aantal geboden houden. Die geboden willen namelijk je niet beknotten in je vrijheid, maar willen je helpen in het overwinnen van de eigen geest, zodat je enkel maar rekening met Christus en je naasten hoeft te houden om gelukkig te zijn. Als het goed is, zijn die geboden sowieso goed voor de mens en de samenleving, ook als ze niet van God zouden komen. Zo komen we ook tot de conclusie dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn, maar dat wel goed uit te leggen is waarom Hij bepaalde dingen wel of niet wil. Hij verbiedt dingen nooit om het verbieden.

Je kunt rotsvast in Christus en zijn Kerk geloven, maar je toch niet in alle geboden of voorschriften vinden. Dat is een persoonlijke ondervinding: ik heb best (veel) moeite met bepaalde geboden, meningen en beperkingen binnen de Kerk, maar probeer me er toch maar aan te houden. In het jodendom is discussie met God bijvoorbeeld ook helemaal niet vreemd; dat komt juist voort uit een rotsvast vertrouwen in Hem. Want alleen met iemand waarmee je echt vrienden bent, durf je over bepaalde zaken te twisten, in het vertrouwen dat hij of zij niet boos zal worden omdat je soms moeite met hem of haar hebt.

Je kunt zowel bekeerd zijn als nog niet zo heilig of radicaal. Sommigen menen dat je na je bekering direct radicaal voor Christus zou moeten gaan, maar voor menigeen is bekering een langduriger proces, waarbij ze langzaam in Christus groeien. Iemand is dan ook niet meteen hypocriet als hij (of zij) het ene wel doet, maar het andere nog niet, of als hij zelf nog niet helemaal doet wat hij zegt te moeten doen. Hij is dan gewoon nog niet zo ver en zal heus wel zo ver komen als we meer geduld en barmhartigheid met hem hebben.

Je kunt radicaal voor Jezus gaan, maar toch een aangenaam persoon blijven. Je hoeft niet meteen mensen te vervelen met het Evangelie, je hoeft niet je ouders of je vrienden te willen bekeren, je hoeft geen stoere, boude en vaak daardoor kwetsende opmerkingen rond te bazuinen en je mag zelfs gewoon op normale voet met andersgelovigen omgaan. Sterker nog: ieder subtiel gevoel van verhevenheid omdat jij nu de Waarheid zou kennen, dien je uit te bannen, omdat je geen enkele reden tot roemen hebt. Als je radicaal wil zijn, houd je dan liever aan de vrucht van de Geest zoals beschreven in Galaten 5, 22-23.

Maar de meest fundamentele en onbegrepen en-en is natuurlijk de H. Drie-eenheid: wij belijden één God in drie Personen. Ook net zo fundamenteel is het wezen van Christus: Hij is zowel volledig mens als volledig God. De basis van het christendom is dus al en-en, een aanstoot voor zowel andersgelovigen als soms ook christenen zelf.

[Eulogía 0]

Je kunt in liturgie en gebed zowel vaste formuleringen als vrijere bewoordingen gebruiken. Vooral modernere christenen willen daarin een tegenstelling maken: of je bidt vrij en spontaan, of in vaste woorden. Terwijl beide vormen van bidden elkaar juist kunnen versterken en aanvullen. Ook in de liturgie kun je zowel herhalende als afwisselende teksten hebben; de seizoenen zijn toch ook elk jaar hetzelfde, maar ook elk jaar weer nieuw. Mensen hebben vaak toch beiden nodig: herhaling en spontaniteit.

Zo heb ik er eens aan gedacht om misschien eens een 'charismatisch formuliergebed' op te stellen

Ik heb een dankgebed dat ik bijna dagelijks bid en dat veelal dezelfde elementen bevat.