Christen & moslim relatie, kan dat?

[janis 0]

hoi, wat vinden jullie ervan. Kan je als christen een relatie met een moslim hebben?

[Michiel 14]

Titel gewijzigd...

[Eru Iluvatar 0]

Ik zou het niet kunnen. Ik vind geloof de belangrijkste gemeenschappelijke factor. Maar het blijft mogelijk.

Maar ik raad het af.

[Ann 0]

je moet nagaan wat het zal doen voor jullie relatie...want jullie leven dan wel in 2 verschillende werelden.christen en moslim.je meot voor jezelf weten of dat zal lukken...

[JonathanV 0]

Ik zou het persoonlijk niet doen, nog meer problemen erbij krijgen is niet mijn doel

Je kan het jezelf ongetwijfeld heel lastig maken en die andere persoon ook.

Maar als je gewoon een relatie bedoeld van met elkaar omgaan is er natuurlijk niets mis

[Olorin 154]

Waarom zou dat niet kunnen?

Het zal wel moeilijk worden betreft religieuze punten, dat wel.

[Dannyr 13]

Ik denk dat het een conflict word

mvg

DAmnny

[JohnM 0]

In de zin van "relatie met toekomst" zeg ik: niet doen! Nooit!

2 Korintiërs 6,11-7,1 zegt al méér dan genoeg.

Bovendien speel je een zeer gevaarlijk spelletje!!! Waarom ik dat zeg??? Heb het van dichtbij meegemaakt!!! Geen lolletje ...

Zoals Eru Iluvatar al zei: geloof is de belangrijkste gemeenschappelijke factor.

En wie vind je belangrijker? God of de persoon in kwestie? Wie vertrouw je meer? God of de persoon?

Vertrouw op God en Hij zal je laten zien wat je moet doen. Ik kan je wel alvast een ding zeggen: Hij raad dit af ... i.p. weet je diep van binnen dat God niet wil dat je dit doet...

In de zin van normale vriendschap en niet meer dan dat: het kan wel, maar be careful.

[Robert Frans 1.537]

Het is nog maar de vraag of je echt een relatie met een moslim kunt beginnen. Moslims mogen namelijk geen relatie hebben met niet-gelovigen, laat staan met ze trouwen.

Alleen al daarom zou ik zeggen: niet doen. Hou het vriendschappelijk, maar ga niet verder. Kan vaak dus ook niet eens.

[Michiel 14]

Quote:

Op dinsdag 17 augustus 2004 17:55:02 schreef Oogje het volgende: Het is nog maar de vraag of je echt een relatie met een moslim kunt beginnen. Moslims mogen namelijk geen relatie hebben met niet-gelovigen, laat staan met ze trouwen.

Even een klein correctie, dat mogen ze wel. Het staat ook vermeld in de Koran. (Weet niet waar, maar dat weten anderen wel).

[Robert Frans 1.537]

O, dan waren het misschien wat strengere moslims waarvan ik dat vernomen had. Want die zeiden dat een moslim alleen met een moslim mag trouwen. Blijkbaar is daar verschil in opvatting over.

En de Koran... deze vermeldt niet echt dat vrouwen een hoofddoekje moeten dragen, maar dat wordt ook gedaan. De traditie is er blijkbaar ook belangrijk.

[Alex Tromp 0]

Bijbel zegt van niet

[oppressed 0]

Vanuit de islam bekeken: een islamitische vrouw mag inderdaad niet met een niet-islamitische man trouwen. Andersom mag dat wel, maar wordt het over het algemeen afgeraden. Dit staat ergens in de Koran of in de Hadith, wellicht dat ik dat later kan vinden. De reden dat er verschil wordt gemaakt lijkt me duidelijk: de man wordt als leidend gezien en men vreest dus met name dat de islam - die koste wat kost behouden moet blijven - in de verdrukking komt als de 'dominante echtgenoot' niet islamitisch is. Van een niet-islamitische man wordt derhalve vereist dat hij zich bekeerd tot de islam alvorens te kunnen trouwen.

Ik ken van zeer dichtbij een geval waarin een christelijke man en een islamitische vrouw met elkaar wilde trouwen, maar dat kon dus niet. Hij was overtuigd christen, zij overtuigd islamiet. Vervolgens werd als oplossing gekozen dat zij elkaar zouden erkennen in hun religie, maar naar de islamitisch buitenwereld zouden doen alsof hij zich bekeerd had. Hij ging naar een imam, leerde de islamitische geloofsbelijdenis en de basis van het gebed en "bekeerde" zich tot de islam door de geloofsbelijdenis uit te spreken. Ze sloten een islamitisch huwelijk in het land van herkomst van de vrouw.

Later kreeg de man de indruk dat de vrouw toch eigenlijk stiekem gehoopt had dat de man zich uiteindelijk wel echt zou bekeren. Ze kreeg spijt. Hij zag dat zij nogal eens geconfronteerd werd met 'propaganda' materiaal dat gebruikelijk is in de islamitische wereld waarin de waarheid van de islam ten opzichte van het christendom wordt verkondigd. Verder ontstond er psychologische druk doordat zij diverse vriendinnen had die in dezelfde situatie zaten, maar waarbij de mannen zich serieus als moslim voorstelden.

Voor de man was er intussen ook druk. Tegenover haar ouders en islamitische vrienden moest altijd de schijn opgehouden worden dat hij moslim was. Hij moest meedoen met het gebed, uitkijken wat hij zei, geen alcohol of niet-halal (volgens islamitisch voorschrift) vlees consumeren, zijn eigen religie niet belijden... Ook door zijn vrouw voelde hij zich niet serieus genomen in zijn religie. Kortom: hij kon niet zichzelf zijn.

Ann heeft gelijk: je leeft in 2 werelden.

En wat te denken als dit zo voortduurt? En wat als er kinderen komen? Je verwacht beide dat je je kinderen in je religie kunt opvoeden. Maar in praktijk ontstaat er een stijd om toch je eigen religie zo veel mogelijk aan bod te laten komen. En gezien het feit dat de islam zichzelf manifesteert door zichzelf tegen anderen, met name het christendom en het jodendom, af te zetten, belooft dat al niet veel goeds. En stel, je hebt toevallig een ruimdenkende christen met een ruimdenkende moslim en geef je elkaar ruimte, dan nog: hoe ga je om met tegenstijdigheden in de religies? Ze zijn niet zomaar glad te stijken. En de kinderen zullen er niets van begrijpen, wellicht atheïst worden.

Kortom: misschien kunnen een moslim en een christen een relatie beginnen, maar dan moeten er duidelijke afspraken worden gemaakt over gelijkwaardigheid, moet expliciet worden afgesproken hoe men zichzelf kan zijn in een relatie, hoe de kinderen kunnen worden opgevoed en moet niet de ene partner met de ene religie het onderspit delven tegenover de ander. Verwacht nooit zomaar dat het goed zal komen, maak geen vage en impliciete afspraken en heb geen verwachtingen; zelfs als je zelf water bij de wijn wilt doen, dan hoeft de ander dat nog niet te doen.

Maar na het bovenstaande verhaal denk ik dat het bijna ondoenlijk is en de hobbels onderweg te groot worden. Met andere woorden: ik raad een dergelijke relatie zeer sterk af

.

[Michiel 14]

Dank je Oppressed, zijn we in een keer klaar

[oppressed 0]

nou ja... - als er andere meningen en ervaringen zijn wil ik die ook graag horen...

[janis 0]

Nou bedankt in ieder geval voor jullie meningen. Hebben jullie ook ervaringen met moslims die christen zijn geworden? Niet dat ik verwacht dat hij dat zal worden, maar ben toch nieuwschierig. Waarom denken/voelen we niet gewoon allemaal hetzelfde (zucht).

[janis 0]

Ik heb ook een relatie gehad met een niet-gelovige en dat botste wel. Maar ik denk dat als je alletwee gelooft, ook al is het anders dat je toch op hetzelfde 'geestelijke niveau zit.

[oppressed 0]

Beste Janis, dat dacht ik vroeger ook altijd. Maar als ik de ervaringen van allerlei mensen zie, geloof ik toch dat verschillende geloven soms nog harder kunnen botsen. (Ik wil niet te deterministisch zijn, dus vandaar dat ik zeg soms en kunnen).

En over je voorgaande punt: over het algemeen komen moslims die christen zijn geworden in grote problemen, niet alleen met familie, maar vaak ook met religieuze of wereldlijke overheden in hun land van herkomst. Dit is ook al door o.a. Danny aangegeven in gesloten onderwerpen over de islam enkele maanden geleden.

Verder geloof ik dat de houding binnen de islamitisch wereld veel sterker dan in de christelijke wereld er een is van "Wij zijn het beste, iedereen moet zich tot ons geloof bekeren, je van ons geloof af bekeren is onmogelijk".

Alleen als je wilt antwoorden: begrijp ik uit je bijdragen dat je (misschien) een (mogelijke) (beginnende) relatie met een moslim hebt?

[Michiel 14]

Quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 16:18:41 schreef oppressed het volgende: Alleen als je wilt antwoorden: begrijp ik uit je bijdragen dat je (misschien) een (mogelijke) (beginnende) relatie met een moslim hebt?

Die gedachte rees bij mij ook al .

Een collega op mijn bijbaan schijnt het goed af te gaan. Nu is zijn vriendin schijnbaar ook niet super moslim oid. Maar hij heeft het in het begin meteen gemeld daar geen zin in te hebben. Ik geloof dat ze nu op het punt zijn om te gaan trouwen...

[Starlight 1]

Quote:

Op woensdag 18 augustus 2004 10:35:01 schreef MikeDJ het volgende: Dank je Oppressed, zijn we in een keer klaar

[JohnM 0]

K sluit me aan bij MikeDJ en Starlight

Geweldige bijdrage!!!

[oppressed 0]

Michiel, die collega van jou is dan verstandig geweest er vanaf het begin duidelijk over te zijn.

Ik kan me voorstellen dat jongeren met een moslimachtergrond die derde- of latere generatie nakomelingen van nieuwkomers zijn en dus in de Nederlandse samenleving zijn opgegroeid evenals hun ouders, iets anders tegen zaken aankijken en wellicht niet zo onder de knoet van de imam of hun ouders zitten, om het maar eens zo te zeggen. Voor moslims met directe banden in een islamitisch land is dat volgens mij heel anders. Dat heeft natuurlijk ook te maken met de 'onverlichte' situatie waarin de islam verkeerd - daar hebben we al heel veel over gediscussieerd enkele maanden geleden. In de Nederlandse Christelijke omgeving enkele decennia geleden was het ook nog heel anders. (Toen zouden we hier - hervormden, gereformeerden, katholieken, pinkster, wederdopers, evangelisten etc etc en niet-christenen helemaal niet met elkaar praten!)

Maar misschien kun je er iets meer over vertellen? Ik ben wel geïnteresseerd. En ook voor Janis kan dit misschien verhelderend zijn. Al is in onze voorbeelden de geslacht-godsdienstcombinatie andersom.

P.S. Blitse update van het forum - niet meer te zwaar oranje. Ik probeerde mijn bijdrage gistermiddag steeds opnieuw in te zenden, maar kreeg door de offline status steeds een foutmelding. Was daarnet verbaasd dat het er toch op staat

[Michiel 14]

Shalom Oppressed,

Quote:

Maar misschien kun je er iets meer over vertellen? Ik ben wel geïnteresseerd. En ook voor Janis kan dit misschien verhelderend zijn. Al is in onze voorbeelden de geslacht-godsdienstcombinatie andersom.

Ik ben niet volledig ingewijd in de details , heb de collega nu al lang niet gezien, omdat ze tijd samen doorbrengen. Wat ik kan vertellen ze komt uit Turkije, dus ze is niet opgegroeid met onze samenleving. Maar in Turkije was ze niet echt turbo moslima, ze had het er niet zo mee op. Tijdens de ontmoeting (en de eerste stappen in hun relatie) is het onderwerp Islam naar voren gekomen. Daarin heeft hij verteld dat hij heel gelukkig met haar is, maar dat hij niet van plan is om maar één stap in de richting van de Islam te nemen. Zij heeft dit geaccepteerd ook vanuit het idee dat ze niet echt belijdend Islam aanhangster is. De laatste informatie die ik heb, is dat ze naar NL kwam deze zomer voor 2,5 maand en dat ze daarin alleen maar samen dingen zouden gaan doen. Voordat ze kwam hoorde ik hem vertellen dat ze wilde gaan trouwen en dat z'n vriendin dan naar NL zou komen. Veel meer kan ik je niet vertellen, want zoals gezegd ik heb de collega allang niet meer gesproken. Een van de eerste vragen die ik hem stelde was ivm geloof, en toen wees hij dat heel resoluut van de hand "Ja niks nie nee, dat heb ik meteen gezegd, moet ik niets van hebben". Of iets in de trant was zijn antwoord daarop. Leek me een zeer uitgemaakte en besproken zaak .

[oppressed 0]

Shalom,

Als ze zelf niet belijdend is, maakt dat natuurlijk verschil, denk ik. Had deze collega zelf een geloof? Dat zal ook nog wel uitmaken.

Groetjes.

[janis 0]

relatie is beginnend, hij is niet echt fanatiek ofzo, bid niet altijd en geen moskee, drinkt en rookt. hij gelooft maar ook omdat ie zo is opgevoed