Onze naaste vrijmoedig aanspreken

[Michiel 14]

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:14 Toen ik zag dat ze niet de rechte weg naar het ware evangelie bewandelden, zei ik tegen Kefas, in aanwezigheid van iedereen: ‘Jij bent een Jood, maar je leeft als een heiden en houdt je niet aan de Joodse gebruiken; hoe kun je dan opeens heidenen dwingen als Joden te leven?’

Verder lezen: Spreuken 27:1-10

Het lijkt dat wij vaak en een van deze twee uitersten vervallen: constante kritiek of vleierij. Wij behoren te bidden om de genade die nodig is om te weten wanneer wij moeten prijzen, wanneer wij moeten bekritiseren en wanneer wij moeten zwijgen. Ben jij geneigd om onmatige kritiek of complimenten te geven? Wees je bewust van deze neiging en let er zorgvuldig op dat je niet in het ene of andere uiterste terechtkomt. Hoe kan je dat voor zijn?

[Olorin 155]

Wat me vooral opvalt is dat Paulus die persoon aanspreekt op hypocriet gedrag.

Wat er speelt is dat er een meningsverschil bestaat onder de christenen of de christenen die uit de 'heidense volkeren' afkomstig zijn zich na hun bekering ook aan de Joodse regels moeten houden. Paulus vindt (met enige nuance) van niet. Kefas vindt van wel en spreekt kennelijk deze heidense christenen er op aan.

Nu spreekt Paulus op zijn beurt Kefas er op aan dat hij hypocriet is. Kefas, die als Jood niet volgens de Joodse gebruiken leeft, die mensen die geen Jood zijn er op aan spreekt dat ze niet volgens de Joodse gebruiken leven.

Retorisch gezien een tactisch middel van Paulus. In feite speelt hij op de persoon.

En ik ken verder Kefas niet, dus in hoeverre hij zich aan de regels hield kun je niet beoordelen. Maar kennelijk vond Paulus er wel wat op aan te merken.

Maar het past daarnaast ook in het 'balk en splinter' verhaal. Of eigenlijk is het nog erger. Iemand aanspreken op iets waar je zelf tekort in schiet, terwijl het maar sterk de vraag is of die ander eigenlijk wel iets verkeerds doet.

Voor mij klinkt er iig in door dat je moet oppassen met anderen de les te nemen als je zelf op dat vlak tekort schiet en je eerst eens aan jezelf moet werken. En het tweede dat je al helemaal moet oppassen als de ander in die zaken anders in het geloof staat dan jij.

Het interessante in die passage is dat Paulus Kefas de les leest op het punt dat Kefas de ander de les leest.

[Ursa 1]

Kefas = Petrus

[Olorin 155]

Kefas = Petrus

Ah, dankje!

Dat verklaart dat ook weer.

Toch, best felle uitspraak van Paulus zeg.

[Ursa 1]

[offtopic]

Ja, Paulus is daar best wel fel. Ik denk dat het kan helpen het hele hoofdstuk te lezen, dan zie je iets meer de context. Elders spreekt Paulus over een 'vervloekt' ander evangelie, en een medestudent van mij beweerde dat dat sloeg op het evangelie van Petrus. Op zich wel een interessante kwestie.

[/offtopic]

[*nath* 0]

Ik heb best snel een oordeel klaar en kan ook snel kritiek hebben. Ik hou het alleen meestal voor me en zeg het niet direct tegen iemand. Je moet toch altijd eerst naar jezelf kijken voordat je iets over een ander ziet. En ja, soms wil ik wel eens wat kritiek leveren terwijl niemand me erom vraagt. Maar denk dat iedereen dat wel eens heeft. Je geeft toch ook vaak ongevraagd complimentjes en ik denk dat iedereen soms ook wel eens ongevraagd kritiek levert. Ook al bedoel je dat niet.

Maar je kunt natuurlijk wel waakzaam zijn en iemand terecht wijzen als er echt sprake is van een grote dwaling, maar dan moet dat wel uit liefde gebeuren. En niet vanuit veroordeling.

[Robert Frans 1.653]

Interessant is dan ook de vraag hoe eenvoudig je het zelf maakt voor de ander om kritiek op jou te leveren. Sommige mensen stellen vooral hoge eisen als het om kritiek ontvangen gaat, maar houden zich daar minder strikt aan als ze zelf kritiek geven. Pas als je zelf daar niet zo moeilijk over doet, meer op de inhoud dan op de toon of de bewoording let, het gezag van je meerdere erkent en er vanuit gaat dat de ander wel meer gelijk zal hebben dan jij en vanuit goede intenties handelt, dan zullen mensen ook sneller geneigd zijn kritiek van jou aan te nemen. Maar het begint al heel eenvoudig met het ervoor zorgen dat als iemand op jou kritiek volgens het boekje levert, die ander daarvoor daadwerkelijk beloont wordt met een goede ontvangst. Dat "boekje" kennen we vast allemaal wel van school, dus daar ligt het probleem niet.

[Sanne69 28]

Maar het past daarnaast ook in het 'balk en splinter' verhaal. Of eigenlijk is het nog erger. Iemand aanspreken op iets waar je zelf tekort in schiet, terwijl het maar sterk de vraag is of die ander eigenlijk wel iets verkeerds doet.

Voor mij klinkt er iig in door dat je moet oppassen met anderen de les te nemen als je zelf op dat vlak tekort schiet en je eerst eens aan jezelf moet werken. En het tweede dat je al helemaal moet oppassen als de ander in die zaken anders in het geloof staat dan jij.

Ik lees graag en veel en ik vond het op een gegeven moment ook wel interessant om te lezen over psychologie. Genoeg boeken te vinden daarover natuurlijk. Maar goed, een paar aardige boeken gelezen in ieder geval. Je komt jezelf dan ook regelmatig tegen; zo van: ja ik reageer ook vaak op die manier in zo'n situatie. Het zou beter zijn anders te gaan denken en te doen.

Maar wat ik het mooiste vind, is dat je al die wijsheden terugvindt in de Bijbel.

Zo las ik bijvoorbeeld over een menselijke neiging om overdreven onze eigen zwakheden te veroordelen als we met anderen spreken. Want ja, de meesten van ons schamen zich wel voor eigen zwakheden. Als je iemand bijvoorbeeld hoort zeggen: Als ik ergens een heel erg gruwelijke hekel aan heb, is het wel ... (vul maar in). Grote kans dat hij het over zijn eigen zwakheden heeft.

De woorden van Paulus in Rom.2:21: "Gij die een ander onderwijst, onderwijst gij uzelf niet?" krijgen meer betekenis. Het gaat dieper dan dat een onderwijzer het goede voorbeeld moet geven. En ook Jezus vergelijking met de balk en de splinter bevestigen dit.

God is de grootste psycholoog, dat blijkt steeds maar weer!

[Sarieke 0]

Uit spreuken kan je ook een heleboel wijsheid halen,

jammer dat dit boek zo weinig gebruikt wordt in de preek.

(althans in mijn gemeente).

Het scheelt een heleboel of je kritiek krijgt van een vriend die

zelden kritiek heeft of van een vriend? die voordurend kritiek

heeft. Van het laatste kan je best een hoop naast je neerleggen

maar van de eerste moet je het toch overdenken.

[Sanne69 28]

Uit spreuken kan je ook een heleboel wijsheid halen,

jammer dat dit boek zo weinig gebruikt wordt in de preek.

(althans in mijn gemeente).

Het scheelt een heleboel of je kritiek krijgt van een vriend die

zelden kritiek heeft of van een vriend? die voordurend kritiek

heeft. Van het laatste kan je best een hoop naast je neerleggen

maar van de eerste moet je het toch overdenken.

Misschien denk je aan Spreuken 27:6. Tenminste ik moest er wel aan denken toen ik je reactie las. Daar staat namelijk: "Oprecht gemeend zijn de wonden door een vriend geslagen".

Je vriend wil je natuurlijk te vriend houden en daarom heb je de neiging om vooral prijzende woorden te spreken. Toch zal een echte vriend je de waarheid vertellen en je ook wijzen op je tekortkomingen. Hij zal je natuurlijk niet letterlijk slaan, maar hij zal je opbouwende raad geven.

En ja, streng onderricht of tucht komt wel hard aan, maar als we er goed over nadenken, wat je zegt, kunnen wij er ons voordeel mee doen. Die gedachte staat dan ook weer in de Bijbel. Hebr.12:11 zegt: "Want alle tucht schijnt op het ogenblik zelf geen vreugde, maar smart te brengen, doch later brengt zij hun, die erdoor geoefend zijn, een vreedzame vrucht, die bestaat in gerechtigheid". Mooi toch!