Meest mooie soort kerkdienst?

[Robert Frans 1.536]

Oeps, beetje jargon. De homilie is de katholieke en vooral ook kortere versie van de preek, waarin de priester of diaken de lezingen van de Mis verbindt met elkaar en in het bijzonder met de Evangelielezing, met het (pastorale) leven van alledag en met de Eucharistie.

[MysticNetherlands 298]

Ik ben echt errug te spreken over de soort kerkdienst in Crossroads Amsterdam. De sprekers zijn echt erg bezield, de muziek is echt fantastisch (4 verschillende worship teams). Ik kan je echt aanraden om wat gedichten van de vorige senior pastor op te zoeken Gerard Kelly. Bijvoorbeeld deze (werd gisteren nog voorgedragen):

You Catch My Eye

You catch my eye

In the eye of the storm;

You hold ointment appointments

When hell’s hornets swarm.

When I find no time for stillness

You tell me there’s still time;

When my words are clashing symbols,

You are Reason

Rhythm

Rhyme.

You are the song that rises

In my soul

The coin that clatters in

My begging bowl

You're a bed of roses on a crowded street;

A peppermint balm to my blistered feet.

You are rich in rest,

When rest is radium-rare.

By cool pools you position me

With passion you petition me;

In fog and smog,

You re-condition my air.

You are the unexpected cheer

That lifts my game

In the vinegar and lemon juice of life

You are champagne

Like honey on the throat to Frank Sinatra,

Like a goat's milk bath to Cleopatra

You surround me to astound me

You soothe and smooth.

You are the stalker

Who is good for me;

The jailer

Who can set me free;

The trap and snare

To bind me into love.

You who have refined me

Come find me

Mind me

By grace grind me

And bind me

Gentle jailer

Into love.

Hier een stukje worship (niet mijn team):

Hier een stukje spoken worship (je moet heel goed luisteren om de woorden te verstaan, maar ze zijn krachtig):

[HippieWeds 0]

Bij goed weer buiten in de natuur, of in een park (waar ook toevallig langs lopenden kunnen aansluiten als ze willen), bij slecht weer een noodoplossing, bijvoorbeeld een goede grote tent of een gebouwtje waar je wel gelijk door de ramen de natuur ziet.

Ik ben van mening dat je Gods grootheid echt in de natuur kunt zien (dat heeft hij zelf tenslotte gemaakt en ontworpen).

Om mijn ideale kerkdienst te beschrijven moet ik ook wat over de organisatie ervan vertellen. Ik ga er van uit dat alle mensen die zich aansluiten de wil hebben om met God en Christus te leven, geïnteresseerden die er nog niet over uit zijn zijn zeker welkom. Aangeslotenen zijn de organisatie. Elke keer dat er een viering is (dienst) is een ander de voorganger. Ik ga er dus van uit dat aangeslotenen altijd volwassen zijn en dat je samen echt de kerk maakt, niet om 1 geheel te worden maar juist de verscheidenheid aan mensen te beleven. De gemeenschappelijke noemer is Christus. Er is een opzet, maar die wordt verder uitgewerkt door de voorganger van de week. Juist belangrijk is dat de groep niet te groot is zodat je in elk geval 1 keer per jaar aan de beurt bent.

Alle aangeslotenen hebben een lapje meegebracht voor het altaarkleed, dat kleed bestaat dus uit lapjes van iedereen die voor deze kerk heeft gekozen, verscheidenheid maar toch één geheel. Ieder neemt zijn eigen kussen mee om op te zitten, tenzij iemand stoelen prefereert (nodig heeft) maar die zitten dan niet vooraan (en dat hoeft ook niet want de groep is niet zo groot). Het altaar bestaat uit een soort klaptafel met dus dat kleed erop met attributen die degene die de beurt heeft heeft uitgezocht.

Vervolgens is er muziek maar vooral tonen en geen teksten, zodat ieder zijn eigen invulling eraan kan geven. Ook is er muziek die ter plekke ontstaat (handig is wel dat er een muzikaal geschoold iemand er is om even een aanzet te geven). Qua instrumenten denk ik aan trommels, xylofoon (een goede mooie, houten), schudmandjes en eenvoudige fluitjes.

Er is een lied dat aan het begin en eind gezongen wordt.

Er zijn meerdere momenten van stilte, gebed. Verder vult degene die de beurt heeft de viering verder in. Mooi is als diegene iets van zijn eigen leven combineert met iets van Christus in een toespraak. Je zintuigen moeten geprikkeld worden door de viering. Halverwege de viering is altijd iets te eten/drinken. Ik vind het mooi om na het lied in stilte te vertrekken en ieder gaat dan zijn eigen weg.

Het gaat mij er vooral om dat je ziet hoe verschillende personen op eigen manier werken aan het geloof, dat individualiteit zichtbaar wordt, dat is een viering (dienst) waard.

Eerbied is een voorwaardehouding, waarmee je dus ook open staat voor de ander, ookal spreekt wat hij doet je niet aan, toch probeer je dan te zien wat hem beweegt en wat Christus en God in hem doen en wat hij met hen doet. Alles ter inspiratie, om elkaar meer lief te hebben en om de wereld meer lief te hebben, om liefde groter en groter te maken in de wereld.

Waar zijn/hij staat kan ook haar/zij staan natuurlijk.

[Olorin 154]

Het lastige is dat er best een breed scala van soorten kerkdiensten bestaat, maar dat je ze niet allemaal in je eigen woonplaats kunt vinden. En om nou het halve land door te reizen is ook nog weer wat.