Christen: verplicht wat te doen?

[Thorgrem 430]

Quote:

Op zondag 07 november 2010 16:58:52 schreef RobertF het volgende: Ik schreef inderdaad vooral in het algemeen, maar de sacramenten zijn mijns inziens inderdaad essentieel daarin. Ik zal eens nadenken over of ik daar hier iets over kan schrijven, als dat dan nog noodzakelijk is.

Het is natuurlijk niet noodzakelijk. Het is immers nu al vermeldt en gelukkig is het ook voor jou essentieel. Maar ik vind de teksten die je produceert altijd wel mooi. Ik vraag me eigenlijk af of je niet een keer gaat werken aan een boek(je).

[annzie 1]

Quote:

Op zondag 07 november 2010 17:08:23 schreef Thorgrem het volgende: [...] Het is natuurlijk niet noodzakelijk. Het is immers nu al vermeldt en gelukkig is het ook voor jou essentieel. Maar ik vind de teksten die je produceert altijd wel mooi. Ik vraag me eigenlijk af of je niet een keer gaat werken aan een boek(je).

Dat heb ik ook wel eens gezegd tegen hem

[BookerT 0]

Ik vond deze zin opvallend; en wil er even mijn gedachten over posten.

Quote:

je voelt je verheven boven hen en gebruikt je goede daden om jezelf beter te voelen, is het dan niet juist een soort zonde? Misschien.

Als je je boven iemand verheven voelt, en een ander slechts helpt om je beter te voelen, zie je een persoon als een object. Een middel om een doel te bereiken, 'jezelf beter voelen'. En daar is niemand mee geholpen.

Als je je voortdurend een ideaalbeeld voor ogen houd, over hoe Onze Lieve Heer het zou bedoelen, kan je iemand niet helpen. God vraagt niet of we water in wijn veranderen, of vissen en brood te vermenigvuldigen. Als je de lat wat dat betreft heel hoog legt, komt er dus erg weinig van terecht. En heeft het eigenlijk ook allemaal niet zoveel zin, als je in termen als 'resultaat' wilt denken.

Dit zijn momenteel mijn gedachten voor dit topic.

[Robert Frans 1.653]

En zie, Michiel geeft me een mooie gelegenheid die ik niet kan weigeren.

De relatie tussen de sacramenten en het verrichten van goede werken is dezelfde als de relatie tussen Christus en het verrichten van goede werken. Juist de sacramenten, in het bijzonder de Eucharistie, geven je de bovennatuurlijke genade om je leven op diepgaande wijze te heiligen, omdat je dan immers Christus ontvangt, de Bron van alles wat goed, mooi en edel is.

Als het om het heil gaat, durf ik als katholiek zelfs te stellen dat je met goede werken alleen wellicht een aardig eind op weg bent naar God, omdat God onvoorwaardelijk in al het goede te vinden is, maar nooit de vervolmaking van je levensheiliging zult vinden zonder Christus en dus zonder de sacramenten. Dat lijkt mij dan ook de kern van het christendom: zonder Christus wordt het hem niet.

In het doopsel leidt Christus je binnen in het leven met Hem, door je lichaam en ziel daar onmiddelijk voor gereed te maken en door het Offer de poort tot het eeuwig leven te openen.

In het sacrament van boetvaardigheid leidt Christus je naar zijn volmaaktheid door je in Hem te vervolmaken.

In de Eucharistie heb je diepgaand en direct deel aan het Offer en zo gemeenschap met Hem, zodat Hij van binnen je wezen naar zijn beeld kan omvormen.

In het huwelijk wordt de gezinsband geheiligd en vervolmaakt naar zijn beeld.

In het vormsel ontvang je de heilige Geest en diens bovennatuurlijke gaven.

In de ziekenzalving kun je bij ernstige ziekte je (innerlijk) genezen en kracht ontvangen.

In de priesterwijding kan elke man met een speciale roeping geheel en onvoorwaardelijk aan God opgedragen worden.

Zo heiligen de sacramenten dus alle aspecten van het gewone leven: de aanvang, de vergeving, de gemeenschap, het gezin, de gaven, ziekte en de toewijding. Alleen al daardoor wordt je als gewoon mens opgeheven tot in de goddelijke natuur, omdat Christus zo direct en zonder omwegen op je inwerkt, op zijn eigen uitnodigende, menselijke en zachtmoedige wijze. Dus ook als je geen bijzondere werken zoals genoemd zou verrichten, hoe edel die ook zijn, wordt in de sacramenten je leven, in alle vreugde en smart, al geheel geheiligd en in Christus opgenomen.

[Michiel 14]

En hoe verhoudt je uiteenzetting zich nu tot de vraag van de TS?

[Robert Frans 1.653]

Het is een aanvulling op mijn vorige post, naar aanleiding van enkele deelnemers hier die daarnaar vroegen.

[Jyoti 0]

Enerzijds denk ik dat er wel degelijk een soort "plicht" is om goed te doen. Gewoon, als gewetensvol mens, daar hoef je niet eens gelovig voor te zijn, maar als christen ervaar ik die oproep zeker ook, in zekere zin misschien concreter. Ik kan eerlijk gezegd weinig met het idee dat je alleen maar moet geloven en dat het verder niet uitmaakt wat je doet. Tenminste, dat is niet de manier waarop ik "geloven" zie. Geloven is voor mij niet enkel iets wat je denkt, maar ook iets wat je doet, iets waar niet alleen je hoofd maar ook je handen in betrokken zijn. Dat is toch een rode draad die ik niet alleen in mijn eigen beleving tegenkom, maar die voor zo ver ik het zie ook gewoon een sterke basis heeft doorheen de christelijke traditie. Deze bijbeltekst (uit Matteüs 25) vind ik altijd heel bijzonder in dat verband:

[31] Wanneer de Mensenzoon* komt, bekleed met zijn heerlijkheid en rondom Hem alle engelen, dan zal Hij plaatsnemen op de troon van zijn heerlijkheid. [32] Alle volkeren zullen vóór Hem bijeengebracht worden, en Hij zal ze van elkaar scheiden, zoals een herder de schapen van de bokken scheidt. [33] De schapen zal Hij aan zijn rechterhand opstellen, de bokken aan zijn linkerhand. [34] Dan zal de koning tegen hen die aan zijn rechterhand staan zeggen: “Kom, gezegenden van mijn Vader, neem het koninkrijk in bezit dat vanaf het begin van de schepping voor jullie klaar ligt. [35] Want Ik had honger en jullie hebben Me te eten gegeven, Ik had dorst en jullie hebben Me te drinken gegeven, Ik was vreemdeling en jullie hebben Me opgenomen. [36] Ik was naakt en jullie hebben Me gekleed, Ik was ziek en jullie hebben naar Me omgezien, Ik zat in de gevangenis en jullie kwamen naar Me toe.†[37] Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden: “Heer, wanneer hebben we U hongerig gezien en U te eten gegeven, of dorstig en U te drinken gegeven? [38] Wanneer hebben we U als vreemdeling gezien en U opgenomen, of naakt en hebben we U gekleed? [39] Wanneer hebben we U ziek of in de gevangenis gezien en zijn we naar U toe gekomen?†[40] De koning zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie, alles wat je voor één van deze minste broeders van Mij hebt gedaan, heb je voor Mij gedaan.†[41] Dan zal Hij zich ook richten tot hen die aan zijn linkerhand staan en tegen hen zal Hij zeggen: “Ga weg van Mij, vervloekten, naar het eeuwige vuur, dat aangelegd is voor de duivel en zijn engelen. [42] Want Ik had honger en jullie hebben Me niet te eten gegeven, Ik had dorst en jullie hebben Me niet te drinken gegeven, [43] Ik was vreemdeling en jullie hebben Me niet opgenomen, Ik was naakt en jullie hebben Me niet gekleed, Ik was ziek en zat in de gevangenis en jullie hebben niet naar Me omgezien.†[44] Dan zullen ook zij antwoorden: “Heer, wanneer hebben we U hongerig gezien of dorstig of als vreemdeling of naakt of ziek of in de gevangenis en hebben we U niet geholpen?†[45] Dan zal Hij hun antwoorden: “Ik verzeker jullie, alles wat je niet voor één van deze minsten hebt gedaan, heb je ook niet voor Mij gedaan.†[46] Zij zullen naar de eeuwige straf gaan, maar de rechtvaardigen naar het eeuwig leven.’

De manier waarop je dat concreet vorm geeft staat echter niet vast en ik denk niet dat enkel grootse, spectaculaire dingen zoals als zendeling naar het buitenland vertrekken "goed genoeg" zijn. De ene geeft gehoor aan de oproep om het evangelie gestalte te geven door een school op te richten in Afrika, de ander door geregeld eens op te passen voor de overwerkte alleenstaande buurvrouw (om zo maar even iets te bedenken), ik denk niet dat God dat minder zou vinden. Kijk naar wat je eigen talenten, voorkeuren, intuïties zijn en ook gewoon naar wat in jouw positie haalbaar is en doe er iets mee.

[Olorin 155]

Quote:

Op zaterdag 06 november 2010 13:43:09 schreef An89 het volgende: Hallo! Al enige tijd vraag ik me af of je als Christen ook verplicht bent wat te doen voor God. En dan bedoel ik bijvoorbeeld: zendingswerk, vrijwilligerswerk of een kindje sponsoren in een ander land. 1 Joh. 5:10 Wie in de Zoon van God gelooft, draagt het getuigenis in zich. Wie God niet gelooft, maakt hem tot leugenaar, omdat hij geen geloof hecht aan het getuigenis dat God over zijn Zoon gegeven heeft. Dus alleen geloven is voldoende? Kan iemand mij vertellen hoe ik het leven van een Christen moet zien? Vriendelijke groetjes! Anke

Ik denk dat het ook heel sterk van afhangt wat 'geloven' dan betekent. Als het slechts gaat om denken dat Jezus bestaan heeft, dan denk ik niet dat dat voldoende is. In de bijbel staan namelijk andere teksten geschreven, Iriacynthe haalde er bijvoorbeeld eentje aan. Daar staat een sterke afrekening op je handelen. Ik denk dat geloven niet alleen maar iets aannemen is, maar dat geloven vertrouwen op Jezus is en Hem ook te volgen. Zo leerde Jezus dat je God moet liefhebben boven alles en je naaste als jezelf.

Uiteindelijk falen we daarin, en gelukkig is er vergeving. Maar je intentie en handelen is denk ik wel een aspect wat met je geloof samen gaat.

+ wat Iria over de vorm zegt.

[Eulogía 0]

Quote:

Op zondag 07 november 2010 18:07:14 schreef BookerT het volgende: Als je je voortdurend een ideaalbeeld voor ogen houd, over hoe Onze Lieve Heer het zou bedoelen, kan je iemand niet helpen. God vraagt niet of we water in wijn veranderen, of vissen en brood te vermenigvuldigen. Als je de lat wat dat betreft heel hoog legt, komt er dus erg weinig van terecht. En heeft het eigenlijk ook allemaal niet zoveel zin, als je in termen als 'resultaat' wilt denken.

Het is niet de bedoeling om voortdurend water in wijn te veranderen of vissen en brood te vermenigvuldigen, maar als de situatie daarom vraagt kan het zijn dat God wel van Zijn kinderen verlangt dat ze dat gaan doen.

Quote:

Op zondag 07 november 2010 08:59:53 schreef Hongerige Wolf het volgende: Is dat een reactie op mij?

Ja. Ik vond jouw post wel in overeenstemming met de tekst.

[ashes 0]

zelf denk ik dat je als je christen bent, je geloof uitvoert.

en dat je dat doet vanuit een relatie met jezus.

het is dus een goeie test voor jezelf om te kijken of je geloof wel echt is, want zelf demonen geloven.

maar het resultaat van echt geloof is werken. en niet andersom.

het zal dus ook niet voelen als een plicht, maar meer als wil.

al heb je dat niet, dan raad ik je aan om God te zoeken, want alle goede daden in de wereld kunnen je niet helpen om beter christen te worden.

maar die echte geloofsrelatie met God de vader en Jezus wel.

btw, er zijn geen bepaalde dingen zoals sponsoren van kindjes, minstens x aantal keer op zondag in de kerk zitten enzo die een christen verplicht zou moeten doen.

Een echte relatie met God zal je werken bepalen, en je zal zien dat ze dan toevallig ook in lijn staan met de bijbel.

[de Wit 0]

Ik geloof wel dat je jouw christenleven moet uitwerken....

[Robert Frans 1.653]

Heb soms ook weleens het idee dat sommige (of veel) christenen gemakkelijker iets groots en bijzonders zouden willen doen, dan het heiligen van het dagelijkse leven. Ze willen dan graag huizen bouwen in de rimboe, of dakloze kindertjes opvangen. Maar gewoon hun huiswerk voor school goed en op tijd doen, niet meer roddelen over andere mensen, elke dag op tijd op werk verschijnen of je niet zo ergeren aan die vervelende buurman blijken dan ineens een stuk moeilijker te zijn.

Dat zie je ook als het om martelaarschap gaat. Velen roepen vroom dat ze voor God wel zouden willen sterven en dat gevoel is dan vaak ook oprecht. Maar dat ene griepje voor hem verdragen, die saaie wiskundeles op school, of het getreiter op werk, dat wordt dan een heel stuk moeilijker. Dat herken ik bij mijzelf net zo goed hoor. Mensen willen toch graag grootse dingen doen en denken dat dat ook veel voldoening zal opleveren. Die kleinigheidjes komen er dan wat bekaaid van af, omdat daar weinig roem mee te halen valt. Dus die zullen dan toch wel niet zoveel betekenen?

Wie kleine dingen weet te beheren, zal over grote dingen aangesteld worden, zo zegt Christus ons in het Evangelie. Levensheiliging dus. Eerst maar eens proberen je schoolwerk niet meer uit te stellen. Eerst maar eens rustig blijven als je huisgenoot irritant doet. Eerst maar eens die verkeerde lectuur wegdoen. Eerst maar eens je taalgebruik kuisen van schuttingtaal en gevloek. Eerst maar eens... Grootse dromen zijn gemakkelijk, omdat ze vaak toch wel ver weg staan, maar Christus roept juist op om te beginnen wat je al wél hebt. Want wat voor ons maar klein lijkt, heeft voor God juist de grootste betekenis.

[ashes 0]

@robertf

amen, want wat voor zekerheid hebben we om in echte vervolging voor Jezus te kiezen, als we het in het kleine al niet kunnen.

[BookerT 0]

Dat vind ik een mooie post. Niet in de laatste plaats omdat kleine dingen soms grotere invloed kan hebben dan mensen denken. Ik denk ook dat je niet in een kramp moet schieten, soms is hetgene waar je voor belang van kan zijn, dichterbij dan je denkt. Dat merk ik, in ieder geval. En dat is mooi. Het is uberhaupt mooi, als je Zijn vrede mag ervaren. En misschien heb je dat ook wel nodig, om echt iets te kunnen betekenen, ik weet het niet.

Grootste dingen zijn vaak onhaalbaar, en je blijft een mens. Eigenlijk gaat het niet om grootste dingen, merk ik. Doen wat je kunt, en dat doen geeft soms heel veel voldoening, al moet je het daar niet voor doen.

[ashes 0]

ik weet nog een jaar geleden, ik stond onder de douche, en vroeg aan God wat zijn wil was en wat zijn doel was met mij.

en ik kreeg heel duidelijk in mijn geest een antwoord:

doe in alles, in elk klein dingetje mijn wil en dan zorg ik dat je op de juiste plekken komt.

dus komt ook wel overheen met het bovengenoemde.

[Eulogía 0]

Klopt. God heeft hele grote plannen met Zijn kinderen, maar die grote plannen voer je pas uit als je in alle kleine dingen getrouw bent. God stuurde het volk Israël niet in een keer van Egypte naar het Beloofde Land, maar Hij gaf telkens een nieuwe kleine opdracht die het volk kon uitvoeren. Elke nieuwe opdracht bracht het volk weer iets dichter bij het Beloofde Land. Het volk moest leren God op alle gebieden te vertrouwen en te zien dat Hij altijd overvloedig voorziet in alles wat nodig is, zelfs in de woestijn en dat Hij Degene is Die geneest. Zo gaf Hij ook mensen als David en Gideon telkens een nieuwe opdracht, waarmee steeds meer van het grote plan van God met hun leven werd gerealiseerd. Hetzelfde geldt voor elke gelovige.