Voorbeelden in het geloof

[Annatar 0]

Er is ongetwijfeld wel eens vaker een dergelijk topic geopend maar toch open ik weer eens een nieuwe.

Natuurlijk moet je nooit tot adoratie van mensen vervallen en is God het enige ware referentiepunt voor de christen. Toch kunnen er mensen zijn die er op een bijzondere manier uitspringen en iets laten zien van de manier waarop we God als christenen kunnen dienen en vereren. Dit kunnen bijbelfiguren, heiligen, kerkleiders of gewoon mensen die je kent zijn.

Ik ben benieuwd!

[Eulogía 0]

Benny Hinn

[Annatar 0]

Alleen een naam zeggen mag natuurlijk maar ik zou het leuk vinden als mensen ook een korte toelichting geven.

[Eulogía 0]

Het was een beetje een post met een knipoog, maar Kenneth Copeland, Creflo Dollar, Jesse Duplantis, Jerry Savelle, Keith Moore, Benny Hinn, Reinhard Bonnke, Rodney Howard Browne, Bill Winston, enz. bewonder ik om hun standvastigheid, heiligheid, Bijbelgetrouwheid, doorzettingsvermogen, Godsvrucht, vroomheid, opofferingsgezindheid enz. .

[Mark1987 0]

Levend voorbeeld: Bill Johnson, voorganger van Bethel Church in Redding, California. Wat mij vooral aanspreekt aan hem is zijn manier waarop hij over de goedheid van God kan praten. Dat vuurt mij aan om meer tijd met God door te brengen en me uit te strekken naar meer van Hem.

Historisch voorbeeld: Daar heb ik er meerdere van. Op school hebben we net een hele serie behandeld over mensen die tussen eind 19e en begin 20e eeuw bijzonder door God gebruikt werden. Smith Wigglesworth, één van die personen heb ik altijd erg gewaardeerd door zijn geloof in God. Hij werd ook wel 'the apostle of faith' genoemd, en dat blijkt uit zijn leven.

Wat mij sowieso opvalt is dat mensen die écht invloed hebben mensen zijn die ergens voor staan, die een boodschap hebben. Dat soort mensen inspireren mij enorm en ik hoop dat ik ooit ook zo'n persoon mag zijn.

[Asteraceae 0]

Mijn opa. Hij geloofde en liet dat zien door daden. Al praatte hij er ook over als daar de gelegenheid toe was.

[Hinata 0]

/

[Hongerige Wolf 0]

Mooi topic dit.

Ik heb wat geloof betreft een aantal voorbeelden. Eén daarvan is mijn tante. Haar manier van geloven heeft mij sterk gevormd; zij heeft mij dan ook voor een belangrijk deel opgevoed, dus zo vreemd is dat niet. Zij (bevindelijk-gereformeerd) heeft mij de waarde geleerd van dagelijks gebed, bijbellezen, en een stil en ontvangend vertrouwen op God die zorgt en voorziet in al mijn noden. Ze heeft mij ook geleerd dat het soms goed is je mond te houden. Zij heeft mij ook gepoogd bij te brengen dat de vreze des HEEREN niets met angst te maken heeft, maar dat begreep ik pas veel later. Het gewas kwam enigszins vertraagd op. Een eenvoudige vrouw, met zeker ook veel minder leuke kanten (het kan echt een oude heks zijn), maar dat heb ik toch maar mooi meegekregen allemaal.

Een andere, meer historische figuur is Ignatius van Loyola, hij staat nu toevallig ook onder mijn naam. Puur toevallig. Ik kwam hem eigenlijk tegen doordat ik een tijd erg geïnteresseerd was in egodocumenten over christelijke onderwerpen. Toen stiet ik op de overgeleverde brieven van Ignatius (uitgegeven door Rahner), die mij erg geraakt hebben. Na verloop van tijd ben ik me gaan bezighouden met ignatiaanse spiritualiteit, op allerlei manieren. Ik kwam hier niet op via die brieven, maar omdat ik zocht naar een methode om mijn gebedsleven te pimpen. Het bleek het antwoord op een specifieke, spirituele nood te zijn, dus zo kwamen meerdere zaken bij elkaar eigenlijk. Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik een soort devotie voor Ignatius ontwikkeld zou hebben, als ik aan devotie zou doen. Wat ik niet doe.

[Jyoti 0]

Boeiend topic.

-Zuster Jeanne Devos: Een Vlaamse zuster die al vele jaren actief is in India waar ze opkomt voor de rechten van huisarbeidsters. Ik vind sowieso wat ze doet echt schitterend, grote theologen kunnen mij ook inspireren maar het sterkst vind ik toch altijd mensen die het gewoon doen, in geloof en vertrouwen werkelijk anderen proberen te helpen, en nuja, India ligt me sowieso erg nauw aan het hart dus dat schept wel een band. Ik heb haar wel eens ontmoet en het is ook echt zo'n geweldig mens, ook op haar leeftijd nog vol energie en ondanks alle miserie die ze meemaakt heel positief en opgewekt, maar tegelijkertijd ook gewoon heel down to earth en niet te goed om met een stel nieuwsgierige tieners te kletsen over wat ze doet.

-Moeder Theresa: jaaaa, groot cliché, ik weet het, shoot me. Op zich stel ik me best wel vragen bij haar aanpak enzo, maar ze blijft toch een soort van icoon van jezelf echt inzetten voor anderen, een aantal van haar uitspraken vind ik echt enorm sterk. En nuja, India weer he.

-Lewis: ik heb echt enorm veel aan zijn boeken gehad, maar eigenlijk vooral zijn fictie, zijn non-fictie kan ik een pak minder mee. Maar dat vind ik echt sterk, hoe hij in fictie dingen weet te verwoorden die mij in "wetenschappelijk-theologische taal" gewoon nooit helemaal duidelijk worden.

-Majoor Bosshardt: He, dat is weeral een cliché he. Hoewel ze in België eigenlijk totaal niet bekend is, ik had geen idee wie ze was maar pikte toevallig een boek over haar op een paar jaar geleden en dat heeft mij toen echt enorm geïnspireerd. Blijkbaar heb ik gewoon een ding voor vrouwen die vanuit religieuze inspiratie goed werk verrichten.

-Last but not least: de familie van mijn vriend. Klinkt misschien een beetje stom, maar nuja, ik kom helemaal niet uit een christelijk nest, ik ken ook niet echt christelijke gezinnen, voor mij was dat echt helemaal nieuw om in contact te komen met een familie waar echt gepraat wordt over geloven en ik merk dat dat me best inspireert om te zien hoe dat zeg maar heel dagdagelijks leeft in een christelijk gezin, van wekelijkse kerkgang en bidden voor het eten tot hevige discussies na de preek en gesprekken over geloof 's avonds bij de koffie + koekjes.

[Josephina 0]

Ik heb geloof ik (nog) niet echt een vast voorbeeld, maar er zijn zeker een heleboel mensen geweest die mij geïnspireerd hebben. Ik ben ooit voor het eerst bewust over God gaan nadenken n.a.v. de biografie van Franciscus van Assisi waar we op school bijna een jaar lang mee bezig zijn geweest (toen ik 8 jaar was) En op dit moment ben ik toevallig weer veel met Franciscus bezig n.a.v. een weekend in een franciscaans klooster. Ondertussen ben ik wel tien jaar verder en kijk ik natuurlijk op een heel andere manier naar Franciscus, maar ik vond het erg leuk dat ik zo ineens weer met zijn ideeën in aanraking ben gekomen.

[Olorin 155]

Buiten familie en vrienden/kennissen:

Augustinus van Hippo. Ik vind de man erg ontwapenend als hij over zijn leven praat en wat hij zegt nog best actueel. Enerzijds een denker, maar anderzijds niet iemand waar het geloof iets abstracts scholastisch iets is geworden.

C.S. Lewis. Ik heb best veel gedachten van de dude over genomen. En uiteraard kwam ik er een aantal tegen die hij vermoed ik van Augustinus heeft gejat.

Ik zal misschien Geert Grote zeggen, maar ik weet niet in hoeverre dat klopt, of dat het eerder zijn beweging is waar ik wat mee heb. Daar ken ik de man niet genoeg voor vrees ik.

Mensen als Martinus van Tours ('sint Maarten') die zijn halve mantel gaf en zich in een kippenhok verstopte omdat hij geen zin had om bisschop te worden. Of Damiaan die Lepra opliep toen hij er voor de Leprozen wilde zijn. Ooit als kind een film over gezien, is me altijd bijgebleven.

Petrus, die in zijn egotrip buien dan bij Jezus zit te polsen of welke prachtpositie hij later wel niet krijgt. Af en toe zo dom doet. Enerzijds zo trouw is aan Jezus, maar dan Jezus verloochent en daar enorm kapot van is. Ergens associeer ik me iets teveel met zijn domme kantjes. En wat ik ook wel mooi vind is het verhaal uit de overlevering dat toen hij voor zijn geloof stierf hij zich niet waardig vond op de zelfde manier als Jezus te sterven en zich op de kop liet kruisigen.

Maria Magdalena, want ze is zo enorm loyaal en trouw aan Jezus.

En ik vergeet er vast een paar en volgend jaar zou het lijstje vast er weer anders uit zien.

[Jyoti 0]

Ja, Pater Damiaan vond ik als kind ook wel enorm inspirerend eigenlijk. Is in België heel populair dus zowat half onze godsdienstlessen gingen over hem in mijn beleving. Ik heb ook jaren lang op school gezeten tegenover de kerk waar zijn crypte is, maar desondanks ben ik hem een beetje uit het oog verloren eigenlijk. Maar als kind vond ik zijn verhaal wel echt enorm sterk en inspirerend.

[Annatar 0]

Drie voorbeelden die mij inspireren in het geloof:

-Maria. De bron van mijn geestelijk leven en het voorbeeld bij uitstek. "Mij geschiede naar uw Woord" en "Doe wat Hij u zegt" zijn de kernwoorden van de mariale geloofsbeleving. Dit zijn woorden waar ik me op probeer te bezinnen en die ik me eigen probeer te maken. Maria is daarin voorbeeld en lichtpunt waar ik steeds naar terug blijf komen.

-Marcellinus Champagnat. Dit was een Franse pater, parochiepastor en stichter van een broedercongregatie. Hij wordt voornamelijk beschouwd als een heilige van empathie en compassie. Door de Franse Revolutie had hij nooit kans gekregen om te studeren en daardoor kon hij eigenlijk niet op het seminarie komen. Uiteindelijk is het toch gelukt en na zijn priesterwijding kwam hij in een dorpje terecht. Daar kreeg hij veel medelijden met de armen en vooral met de jonge kinderen die vaak te lijden hadden onder hardvochtigheid en armoede. Dat deed hem ontzettend veel pijn en hij heeft zijn hele leven gewerkt om de omstandigheden voor zijn medemensen te verbeteren. Hij heeft zoveel gewerkt dat het de mensen verbaasde dat hij niet bezweek onder al zijn arbeid. Met zijn eigen handen bouwde hij gebouwen, hij trok constant te voet rond en legde gigantische afstanden af om mensen te bezoeken en hij ontwikkelde een hele nieuwe kijk op onderwijs en pedagogiek waarbij respect en empathie belangrijker werd dan tucht en gehoorzaamheid. Uiteindelijk is hij gestorven aan kanker. Een ziekte die hij in grote offervaardigheid en berusting droeg.

-Franciscus van Assisi. Ik heb respect voor zijn open en onbevangen houding. Ik ben vooral van hem gaan houden doordat hij in een tijd waarin grote spanningen tussen christenen en moslims bestonden in zijn eentje naar de islamitische wereld is getrokken en daar veel vriendschap sloot. Hij heeft de idee van geweld en kruistochten ook altijd afgewezen en zocht steeds naar begrip en vrede.

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op dinsdag 19 oktober 2010 21:58:11 schreef Bonaventura het volgende: en hij ontwikkelde een hele nieuwe kijk op onderwijs en pedagogiek waarbij respect en empathie belangrijker werd dan tucht en gehoorzaamheid.

Geheel naar de mode van die tijd eigenlijk; hoewel Champagnat mij qua pedagogische ideeën veel meer aanspreekt dan bijvoorbeeld Rousseau, die het toch maar wat magertjes in de praktijk wist te brengen allemaal.

Mooi geloofsvoorbeeld in ieder geval. Champagnat dus.

[Josephina 0]

Quote:

Op dinsdag 19 oktober 2010 21:58:11 schreef Bonaventura het volgende: -Franciscus van Assisi. Ik heb respect voor zijn open en onbevangen houding. Ik ben vooral van hem gaan houden doordat hij in een tijd waarin grote spanningen tussen christenen en moslims bestonden in zijn eentje naar de islamitische wereld is getrokken en daar veel vriendschap sloot. Hij heeft de idee van geweld en kruistochten ook altijd afgewezen en zocht steeds naar begrip en vrede.

Dit, en ook zijn ontmoeting met de melaatse zijn verhalen over Franciscus die ik erg bijzonder vind! Ik heb eerlijk gezegd altijd een beetje moeite met de toch best wel extreme vormen van ascese waar hij aan deed. In een noveengebed ter ere van Franciscus wordt dat bijvoorbeeld juist enorm geprezen, terwijl ik dan vervolgens in de katechismus juist weer lees dat je je lichaam met zorg zou moeten behandelen.

[Annatar 0]

Quote:

Op woensdag 20 oktober 2010 12:25:48 schreef ...me... het volgende: Dit, en ook zijn ontmoeting met de melaatse zijn verhalen over Franciscus die ik erg bijzonder vind! Ik heb eerlijk gezegd altijd een beetje moeite met de toch best wel extreme vormen van ascese waar hij aan deed. In een noveengebed ter ere van Franciscus wordt dat bijvoorbeeld juist enorm geprezen, terwijl ik dan vervolgens in de katechismus juist weer lees dat je je lichaam met zorg zou moeten behandelen.

Extreme ascese valt altijd moeilijk te begrijpen voor mensen van onze tijd. Ik denk dat het helpt je te realiseren dat de tijdgenoten van die mensen sowieso vaak in schrijnende armoede leefden en dat de lat van een eenvoudig leven wat dat betreft dus al veel hoger lag.

Hoewel ascese en respectvolle omgang met je lichaam elkaar niet persé uitsluiten zijn veel van die praktijken die in heiligenlevens worden verheerlijkt inmiddels niet echt acceptabel meer. Met goede reden in mijn ogen.

Extreme ascese is zo'n gevaarlijk iets voor je lichamelijk en je geestelijk welzijn dat je er beter verre van kan blijven. De heiligen die daarvoor hebben gekozen hebben zo geprobeerd om Christus na te volgen en iets te laten zien van de zelfkant van het leven. Dat kun je denk ik als voorbeeld laten staan of gewoon voor jezelf zeggen dat je er niks mee kan. Dat is allebei goed denk ik.

[Dubito 0]

Mijn ouders en grootvader.

Ik heb met heel wat mensen gesproken die me hebben verteld hoe veel mijn ouders hebben betekend in het hun leven. En dan op geloofsgebied, mensen hebben natuurlijk ook op andere gebieden steun aan elkaar.

Die grote waarde, die ik dus in de praktijk kon zien was voor mij de allerbelangrijkste reden om het ook 'te proberen' 'te zoeken' etc op die manier.

Dat ik uiteindelijk ergens anders terecht gekomen ben doet daar niks aan af. Het resultaat is nog steeds even mooi, ook al geloof ik tegenwoordig dat het uit 100% puur mensenwerk is voortgekomen en niet meer uit 'mens + hulp van boven.' In bepaald opzicht is het mooier want het betekent dat de mens zelf tot zulke goede dingen in staat is.