angst

[Olorin 155]

Quote:

Op zaterdag 07 augustus 2010 14:31:49 schreef gabriël het volgende: Het onderstaande wat ik hier schrijf is niet uit veroordeling en is volgens mij al eens vaker aangehaald. Angst komt voort uit twijfel/ongeloof. Sta me toe dit uit te leggen n.a.v. een werelds en een bijbels voorbeeld: Angst voor bungeejumpen: Zou die kabel wel sterk genoeg zijn? Weet de instructeur wel wat hij doet? Petrus die over het water loopt: Wat een hoge golven, zou ik hier echt op kunnen lopen? Dit kan toch eigenlijk helemaal niet? Jezus geeft ons de opdracht om niet bezorgd te zijn en ons hart niet geschokt te laten zijn. Als hij ons die opdracht geeft is dit niet een onmogelijk WET, maar een mogelijke WEG

Jezus kwam op mij angstig over voor hij aan het kruis stierf. Als God bezorgt over ons kan zijn, of zelfs angst zou kennen (als ik het maar zo even interpreteer), dan zie ik die opdracht niet zo. Bezorgdheid kan een teken van naastenliefde zijn, of van jezelf. Angst is een alarm mechanisme en kan je zelfs naar God toe leiden. Ik denk dat onbezorgdheid en geen angst kennen een gevaarlijk pad kan zijn in een gebroken wereld waarin bezorgdheid op zijn plaats is en angstgevoelens soms geheel terecht waarschuwingen kunnen zijn.

[Eulogía 0]

Dit zegt de Bijbel over bezorgdheid.

Quote:

Matth. 6 25 Daarom zeg Ik u: Weest niet bezorgd over uw leven, wat gij zult eten [of drinken], of over uw lichaam, waarmede gij het zult kleden. Is het leven niet meer dan het voedsel en het lichaam meer dan de kleding? 26 Ziet naar de vogelen des hemels: zij zaaien niet en maaien niet en brengen niet bijeen in schuren, en toch voedt uw hemelse Vader die; gaat gij ze niet verre te boven? 27 Wie van u kan door bezorgd te zijn één el aan zijn lengte toevoegen? 28 En wat zijt gij bezorgd over kleding? Let op de leliën des velds, hoe zij groeien: 29 zij arbeiden niet en spinnen niet; en Ik zeg u, dat zelfs Salomo in al zijn heerlijkheid niet bekleed was als een van deze. 30 Indien nu God het gras des velds, dat er heden is en morgen in de oven geworpen wordt, zó bekleedt, zal Hij u niet veel meer kleden, kleingelovigen? 31 Maakt u dan niet bezorgd, zeggende: Wat zullen wij eten, of wat zullen wij drinken, of waarmede zullen wij ons kleden? 32 Want naar al deze dingen gaat het zoeken der heidenen uit. Want uw hemelse Vader weet, dat gij dit alles behoeft. 33 Maar zoekt eerst Zijn Koninkrijk en Zijn gerechtigheid en dit alles zal u bovendien geschonken worden. 34 Maakt u dan niet bezorgd tegen de dag van morgen, want de dag van morgen zal zijn eigen zorgen hebben; elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad.

En ik wil best reageren op je stelling over Jezus en het kruis en angst, maar dan vermoed ik dat het door mods wordt gewist. Ik laat het dus bij het verwijzen naar de volgende teksten: Joh. 19:25-27 en Luc. 22:50-51.)

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op zondag 08 augustus 2010 18:48:54 schreef Eulogía het volgende: Dit zegt de Bijbel over bezorgdheid.[...]En ik wil best reageren op je stelling over Jezus en het kruis en angst, maar dan vermoed ik dat het door mods wordt gewist. Ik laat het dus bij het verwijzen naar de volgende teksten: Joh. 19:25-27 en Luc. 22:50-51.)

* Cornelius van Wijck heeft geen zin in een feedback topic, maar zou wel graag aan de mods vragen of dit echt nodig is?

Ik vind het jammer, steeds die berichten "het zal wel door de mods gewist worden, maar..."

Ik zou graag gewoon de visie van Eulogia lezen. Is daar echt geen ruimte voor? Of kan de crew aan Eulogia helder maken hoe het wel kan? Dit is echt geen porum, als je het mij vraagt.

[HelenaV 0]

Ik denk soms dat angst overgewaardeerd is in onze samenleving. We geloven dat de mens al gauw bang en getraumatiseerd is maar volgens mij is de mens een stuk taaier en perverser dan ons vaak wordt voorgehouden. Veel mensen zijn bijvoorbeeld bang voor geweld maar Tacitus beschrijft bijvoorbeeld hoe de Germanen na een strijd trots hun wonden aan hun families laten zien. Het is maar net hoe je tegen dingen aan kijkt.

[Eulogía 0]

@CvW, Ik denk wel dat ik daarvoor een eigen topic mag openen, maar zelf ben ik vaak niet zo'n voorstander van het openen van een topic, omdat ik denk dat het maar een klein zijpaadje is en dat er misschien 15 posts aan kunnen worden besteed en het topic dan weer kan worden gesloten. Volgens mij valt er niet zo heel veel over te zeggen. Ik vind het ook nogal oninteressant, een topic met de titel 'Was Jezus angstig'? Van belang vind ik de vraag of gelovigen nu angstig hoeven te zijn of niet.

[gabriël 1]

Quote:

Op zondag 08 augustus 2010 18:28:32 schreef Olorin het volgende: [...] Jezus kwam op mij angstig over voor hij aan het kruis stierf. Als God bezorgt over ons kan zijn, of zelfs angst zou kennen (als ik het maar zo even interpreteer), dan zie ik die opdracht niet zo. Bezorgdheid kan een teken van naastenliefde zijn, of van jezelf. Angst is een alarm mechanisme en kan je zelfs naar God toe leiden. Ik denk dat onbezorgdheid en geen angst kennen een gevaarlijk pad kan zijn in een gebroken wereld waarin bezorgdheid op zijn plaats is en angstgevoelens soms geheel terecht waarschuwingen kunnen zijn.

Beste Olorin,

Door jouw reactie zie ik inderdaad in dat er twee verschillende soorten angst/bezorgheden zijn. Er zijn voorbeelden waar je zelf invloed uit kunt oefenen en voorbeelden waar je geen invloed uit kunt oefenen. Wanneer je niet bang bent om een drukke snelweg over te steken, is dit niet erg verstandig. En wanneer je niet bezorgd bent om je buurman die in een brandend huis licht te slapen ben je nogal harteloos. Over dit soort angst en bezorgdheid had ik het dan ook niet. Goed dat je dit met je mail aanhaalt.

Waar ik op doelde was angst en zorgen waar je zelf geen invloed op uit kunt oefenen. Jezus was ook dodelijk beangst in Getsemane, maar bad des te vuriger! Hij zei niet, ik ben bang, maar dat is ook logisch kijk eens naar de omstandigheden... Hij bad om kracht en kreeg dit ook, zelfs zo veel kracht dat hij de angst overwon! Wanneer hij die angst niet had overwonnen, had hij nooit tegen God kunnen zeggen: niet mijn wil maar uw wil geschiede. Dan had hij ongetwijfeld zoiets gezegd als: Vader ik ben zo bang ik kan dit niet.

In mijn antwoord zou ik inderdaad wat meer nuances hebben kunnen aanbrengen, waar ik op doel zijn angsten en zorgen die we of bewust opzoeken (het kijken van een horrorfilm en dan slecht kunnen slapen) of waar we helemaal niets aan kunnen doen (mogelijk ontslag bij een reorganisatie)

In het eerste geval ligt de oplossing de aanleiding van de angsten te vermijden, in het tweede geval kun je je richten op de beloften van God (hij zorgt voor je)

Ik hoop dat ik het hiermee iets duidelijker heb verwoord.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op zondag 08 augustus 2010 19:10:27 schreef Leidenschaft het volgende: Ik denk soms dat angst overgewaardeerd is in onze samenleving. We geloven dat de mens al gauw bang en getraumatiseerd is maar volgens mij is de mens een stuk taaier en perverser dan ons vaak wordt voorgehouden. Veel mensen zijn bijvoorbeeld bang voor geweld maar Tacitus beschrijft bijvoorbeeld hoe de Germanen na een strijd trots hun wonden aan hun families laten zien. Het is maar net hoe je tegen dingen aan kijkt.

mjah zo voel ik dat niet echt hoor, 'wil' de samenleving dat men angstig is? Is bang zijn cool ofzo? Lijkt me niet.. Het is alleen een feit dat het een normale emotie is die vaak voorkomt.

Ik ben zelf een hele tijd heel bang geweest voor de dood en vooral dan de hel tot op het punt dat ik zelfs graag dood wou zodat ik iig wist waar ik aan toe was en die angst voorbij was. Ik ben er wel overheen gekomen door maar net te doen alsof het niet bestaat, zoals de meeste normale mensen doen. Heb er alleen nog last van in een vliegtuig..

[Eulogía 0]

Ik denk inderdaad dat veel mensen doen alsof de hel niet bestaat, maar ik geloof niet dat dat normaal/goed is. Het is goed om er bewust van te zijn dat de hel er is en hoe deze is, maar dat je je er ook bewust van wordt dat je er nooit zal komen als je Jezus Christus als Heer hebt. En zelfs als je in het dodenrijk zou zijn, zou Jezus daar bij je zijn, als Hij je Heer is. (Ps. 139:8 Steeg ik ten hemel - Gij zijt daar, of maakte ik het dodenrijk tot mijn sponde - Gij zijt er )

[HelenaV 0]

Quote:

Op zondag 08 augustus 2010 19:17:17 schreef Luxuria het volgende: mjah zo voel ik dat niet echt hoor, 'wil' de samenleving dat men angstig is? Is bang zijn cool ofzo? Lijkt me niet.. Het is alleen een feit dat het een normale emotie is die vaak voorkomt.

Het is gewoon zo dat mensen in het Westen eigenlijk heel weinig ervaring hebben met lijden en echte gevaren. Als je kijkt naar waarmee mensen vroeger mee moesten leven of in ontwikkelingslanden nu dan zijn we allemaal een beetje zalig hier. We geloven dat we bang moeten zijn voor dit en dat maar in de praktijk lukt dat vaak niet, zoals Iriacynthe aangeeft. En ga je je dus afvragen of je wel normaal bent. Oftewel niet de mens met alles wat erbij hoort is het uitgangspunt maar een bepaalde standaard waar mensen in geloven. Ik weet niet of het gepast is om hier over mezelf te beginnen, maar in Nederland zijn mensen bijvoorbeeld heel bang voor geweld, ik heb het zelf meegemaakt en ik kan je zeggen dat het een stuk banaler is dan het lijkt. Mensen maken zichzelf onnodig ongelukkig door pijn automatisch met zieligheid en onrecht te associeren. Toen ik aangifte deed vertelde die man mij ook dat mensen die dit soort dingen meemaken vaak helemaal niet zielig en stuk zijn. En ik denk aan de Germanen van Tacitus of generaal Rokossovski die door de NKVD werd gemarteld en tijdens de oorlog gewoon voor zijn land vocht. Mensen zijn niet zielig maar hartstikke taai en pervers, zie ik ook aan mezelf.

[Skippy 0]

Quote:

Op zondag 08 augustus 2010 19:36:11 schreef Leidenschaft het volgende: [...] Het is gewoon zo dat mensen in het Westen eigenlijk heel weinig ervaring hebben met lijden en echte gevaren. Als je kijkt naar waarmee mensen vroeger mee moesten leven of in ontwikkelingslanden nu dan zijn we allemaal een beetje zalig hier. We geloven dat we bang moeten zijn voor dit en dat maar in de praktijk lukt dat vaak niet, zoals Iriacynthe aangeeft.

Ik denk eigenlijk dat mensen in het westen vaak bang zijn voor andere dingen. Volgens mij zijn heel veel mensen bijvoorbeeld niet heel bang om om te komen van de honger, of om midden op straat vermoord te worden (want dat maken de meesten van ons niet zoveel mee als mensen in andere landen).

Maar ik kom wel heel veel mensen tegen die bang zijn om zichzelf te zijn, omdat ze bang zijn om afgewezen te worden. Ik kom ook veel vrouwen tegen die bang zijn dat ze nooit een man zullen vinden, omdat ze niet aan het schoonheidsideaal voldoen.

Die 'westerse' angsten zul je misschien in sloppenwijken in de derde wereld veel minder tegenkomen. Die mensen zijn zo druk met overleven dat ze geen tijd hebben om na te denken of ze wel leuk genoeg zijn (tenminste, dat denk ik. Ik heb er nooit onderzoek naar gedaan). Maar de angst om afgewezen te worden kan voor mensen in Nederland zo erg zijn, dat het hele levens kan ontwrichten.

Tony Blair zei een keer: ""We enjoy a thousand material advantages over any previous generation, but we suffer a depth of insecurity and spiritual doubt that they never knew."

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op zondag 08 augustus 2010 19:12:19 schreef Eulogía het volgende: @CvW, Ik denk wel dat ik daarvoor een eigen topic mag openen, maar zelf ben ik vaak niet zo'n voorstander van het openen van een topic, omdat ik denk dat het maar een klein zijpaadje is en dat er misschien 15 posts aan kunnen worden besteed en het topic dan weer kan worden gesloten. Volgens mij valt er niet zo heel veel over te zeggen. Ik vind het ook nogal oninteressant, een topic met de titel 'Was Jezus angstig'? Van belang vind ik de vraag of gelovigen nu angstig hoeven te zijn of niet.

OK, als het je eigen keuze is om er niet op in te gaan is dat natuurlijk prima. Ik vond het jammer dat je, zo begreep ik, er niet op in ging vanwege de zorg dat mods zouden ingrijpen. En ja, ik lees je visies nu eenmaal graag

[Eulogía 0]

Ja, nu blijf ik inderdaad soms ietwat (meer) op de vlakte vanwege mogelijk ingrijpen.

[Jyoti 0]

Van mij mag je je visie best geven, ik kan er vaak weinig mee (hoewel ik merk dat ik sommige van je posts ook wel meer ga waarderen doorheen de tijd en mezelf soms ook betrap op onnodige scepsis) maar dat is geen reden om ze niet te mogen geven. Ik vraag me wel af of het in dit topic niet iets te ver off-topic zou gaan om de discussie over of Jezus angst had te gaan voeren. Anderzijds, het stoort me ook niet echt, dit hele topic gaat niet echt over wat ik bedoelde (wat ongetwijfeld niet komt door kwade wil van de mensen die gepost hebben maar door mijn onmogelijkheid om helder onder woorden te brengen wat nu eigenlijk mijn vraag is ) maar aangezien ik zie dat er wel andere gerelateerde discussies uit voortkomen die ook heel boeiend kunnen zijn vind ik het intussen ook wel best als het onderwerp angst iets breder besproken wordt dan wat in mijn OP staat.

[Jyoti 0]

Quote:

Op zondag 08 augustus 2010 19:36:11 schreef Leidenschaft het volgende: [...] Het is gewoon zo dat mensen in het Westen eigenlijk heel weinig ervaring hebben met lijden en echte gevaren.

Vind ik erg kort door de bocht. Het is wel zo dat we hier algemeen genomen goed doorvoed zijn en ons geen zorgen moeten maken over een dak boven ons hoofd, maar ik zou niet durven zeggen dat mensen hier minder lijden. Iemand die verhongert in de goot in een uiteengevochten land in Afrika lijdt, maar iemand die in een comfortabel Belgisch ziekenhuis en begeleid door bekwame artsen ligt weg te teren van een ongeneeslijke ziekte lijdt daarom niet minder. En dan heb ik het nog niet eens over alle stress, burn-outs, depressies enzovoort die je hier hebt, je mag het verkeerd vinden maar dat maakt dat lijden niet minder reëel, als ik zo eens kijk naar onze zelfmoordcijfers (hier toch zeker, NL ligt wat lager geloof ik) heb ik niet het idee dat we hier allemaal zo fijn gelukkig zijn.

Mijn punt was trouwens niet dat ik het zorgwekkend vind dat ik niet bang ben voor iets waarvoor ik bang zou behoren te zijn oid, maar dat ik het vreemd vind dat ik wel bang ben voor dingen die zoveel kleiner en onbenulliger zijn. Toch een wat andere insteek vind ik persoonlijk.

[HelenaV 0]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 01:09:46 schreef Iriacynthe het volgende: Ik weet niet of het in GA thuishoort, maar ik weet niet waar het beter past dus doe ik het maar hier. In een ander topic (waar het helaas off-topic was) ging het over angst. Een wijze credibler zei ooit eens \"Er is slechts één angst terecht in dit leven, en dat is de angst voor de dood. En over de dood is slechts één angst terecht, en dat is de angst voor de hel.\" Ik denk dat dat waar is, maar toch merk ik dat het niet zo werkt voor mij. Voor de dood (tenminste, die van mezelf, voor die van anderen kan ik erg bang zijn) voel ik niet zo'n angst. Het zijn net de kleine, dagdagelijkse dingen die me angst aanjagen, zelden de echt grote. Herkenbaar, of niet? Of mis ik hier nu het punt?

Ik heb trouwens ook de neiging om meer voor de dood van anderen bang te zijn dan voor die van mezelf. Als ik me voorstel hoe 's nachts iemand ons huis binnenbreekt heb ik ook het gevoel dat ik me vooral zou inspannen om mijn moeder te redden en pas in de tweede plaats aan mezelf te denken. Instinctief altruisme denk ik, denk eerst aan de kudde en daarna pas aan jezelf

[Jyoti 0]

Oh, in zo'n geval zou ik denk ik wel weer eerst aan mezelf denken maar dat is omdat ik weet dat lafheid een van mijn slechtste kanten is. Maar wanneer het niet concreet dichtbij komt, vind ik de dood van anderen vele malen beangstigender dan die van mezelf. Het klinkt vast irrationeel en een tikje ongezond (en dat is het misschien ook wel) maar als mijn moeder en Olorin samen in de auto zitten speelt toch de gedachte door mijn hoofd "als er nu een ongeluk gebeurt kan ik mijn vriend en mijn moeder in één klap allebei kwijt zijn". Een gedachte waarvan ik vrij goed weet waar ze bij mezelf vandaan komt, maar ze wordt er niet minder reëel van.

[Aviator 0]

Quote:

Op zondag 08 augustus 2010 19:36:11 schreef Leidenschaft het volgende: Het is gewoon zo dat mensen in het Westen eigenlijk heel weinig ervaring hebben met lijden en echte gevaren.

Beste Leidenschaft,

Waarom je deze bewering doet en waar je deze op baseerd is mij geheel onduidelijk. Ik vraag me werkelijk af of je met je ogen dicht rondloopt...

Dat wij in Nederland met andere angsten, gevaren en lijden te maken hebben dan mensen in een derde wereld land wil niet zeggen dat mensen uit Nederland niet weten wat lijden is. Werkelijk waar, hoe kom je tot zo'n bizare conclusie...

Heb je geen mensen om je heen zien wegteren met kanker? Of gehoord van kinderen die mishandeld werden tot aan de dood toe? Nog nooit gehoord van iemand die met 38 messteken op straat doodgestoken is? Of angststoornissen kregen van een traumatische ervaring door een brute verkrachting?

Misschien dat dit in jouw wereldje niet gebeurd, maar helaas gebeurd dat in Nederland en is het naar mijn weten vrij normaal dat dit angst oproept of dit als lijden ervaren wordt. Of denk je, dat jij superieur bent en dit niet als lijden zou ervaren?

Wat een vreselijke opmerking! Dat wij andere angsten kennen en ander lijden ervaren wil niet zeggen dat wij niet door net zo'n hel kunnen gaan als mensen in derde wereld landen...

[Aviator 0]

Quote:

Op zondag 08 augustus 2010 20:44:57 schreef Iriacynthe het volgende: Oh, in zo'n geval zou ik denk ik wel weer eerst aan mezelf denken maar dat is omdat ik weet dat lafheid een van mijn slechtste kanten is. Maar wanneer het niet concreet dichtbij komt, vind ik de dood van anderen vele malen beangstigender dan die van mezelf. Het klinkt vast irrationeel en een tikje ongezond (en dat is het misschien ook wel) maar als mijn moeder en Olorin samen in de auto zitten speelt toch de gedachte door mijn hoofd "als er nu een ongeluk gebeurt kan ik mijn vriend en mijn moeder in één klap allebei kwijt zijn". Een gedachte waarvan ik vrij goed weet waar ze bij mezelf vandaan komt, maar ze wordt er niet minder reëel van.

Ik denk er dan vaak bij dat ik liever meega, dan alleen achterblijf... stom vind ik dat van mezelf! Of tijdens een vliegreis met veel turbulentie, dat we dan tenminste samen in het vliegtuig zitten...

[Jyoti 0]

Quote:

Op zondag 08 augustus 2010 20:59:24 schreef Aviator het volgende: [...] Ik denk er dan vaak bij dat ik liever meega, dan alleen achterblijf... stom vind ik dat van mezelf! Of tijdens een vliegreis met veel turbulentie, dat we dan tenminste samen in het vliegtuig zitten...

Ja, op die gedachte betrapte ik me ook toen we naar Krakow vlogen.

(Ik moest nog aan

denken, "and if a doubledecker bus crashes into us, to die by your side is such a heavenly way to die")

[Olorin 155]

Admod note: Posts verwijderd.

De discussie werd persoonlijk en daar werd vervolgens op gereageerd met vrij weinig empathie.

Graag die discussie hier te laten voor wat het is.

Admod note: BOT

[Casper 0]

Ik voel dat ik hier nog een keer wat moet posten aangezien ik 2 weken geleden of iets hier verteld heb dat ik las heb van angsten, en ik moet zeggen dat God me zoveel geholpen heeft.

Ik heb mezelf op die dag voorgenomen dat ik elke dag de bijbel ging lezen en ging bidden.

En dat was duidelijk een goeie keuze

Sindsdien ben ik er achter gekomen dat er zoveel mis was in mijn "relatie" met God dat het hypocriet was mezelf Christen te noemen.

Het enigste wat ik deed was bidden om dingen die ik graag zou willen hebben .

Ik bad niet met de respect die God verdient en ik dacht alleen maar aan mijn eigen wensen.

Ik ben zo dankbaar dat al deze dingen aan het licht zijn gekomen en dat God ze heeft kunnen uitwerpen.

Wat nou overblijft is het gevoel dat ik me meer en meer moet focussen op God en dat de rest vanzelf wel goedkomt.

en of ik nou angst heb of niet, het komt ondanks dat wel goed.

Voor mij is het een openbaring en geweldig dat God zo liefdevol is.

Ik ben er nog niet vanaf ben maar ik voel nou gewoon dat ik hulp heb, en dat geloof in God groeit.

En met meer geloof kan ik meer los laten en God vertrouwen.

Ook merk ik dat in geloof ook verdriet is en dat verdriet of "niet blije" gevoelens niet perse anti geloof zijn (ik dacht van wel).