Bij ongehuwd zwanger zijn

[Robert Frans 1.538]

Voordat je verder leest: ik ben me ervan bewust dat er users zijn die direct met dit onderwerp te maken hebben. Het topic is echter níét bedoeld als veroordeling naar hen toe, vraagt ook géén verantwoording van hen, is ook níét naar aanleiding van hun situatie opgesteld, maar wil gewoon het onderwerp te sprake brengen, met het idee dat dat wel moet blijven kunnen hier. Verzoek ook daarom om de discussie in die geest te houden.

BIJ ONGEHUWD ZWANGER ZIJN

Vroeger was het bij zowel gereformeerden als katholieken de regel dat als je als man buiten het huwelijk een vrouw zwanger maakte, dat je dan met haar diende te trouwen. Zo'n huwelijk werd dan een \"motje,\" naar het werkwoord \"moeten\" genoemd. Nu wordt dat als een wat achterhaalde tot belachelijke regeling gezien.

Toch, bij nadere overweging, vind ik het eigenlijk helemaal niet zo'n gekke regeling. In mijn omgeving heb ik gezien hoe een man zijn vriendin zwanger maakte en er vervolgens vandoor ging. Om vervolgens elders een kind te verwekken. Ik denk dat meerdere users hier wel zulke tragische voorbeelden kennen.

Ik heb het idee dat zo'n regeling juist heel goed kan dienen als bescherming van de vrouw en haar kind. Het komt er eigenlijk op neer dat als je als man een vrouw zwanger maakt, je dan ook je verantwoordelijkheid neemt en de rest van je leven voor haar en het kind blijft zorgen. Bij de lusten horen ook de lasten.

Waarbij natuurlijk ook gezegd moet worden dat de vrouw zelf ook verantwoordelijk is voor het gebeuren, indien de seks vrijwillig was, en zij zo'n huwelijk dan ook niet mag weigeren. Maar wat nu als een vrouw zwanger raakt door onvrijwillige seks? Zou de verkrachter dan óók met haar moeten trouwen?

In het OT kom je inderdaad een dergelijke regeling tegen. En ja, zelf geloof ik dat de verkrachter inderdaad dan ook voor haar en voor het kind heeft te zorgen en tot aan haar dood geen andere vrouw meer zou mogen huwen. De zorg zal dan natuurlijk wel uitsluitend financieel en op (flinke) afstand zijn.

Ik denk dus dat het wel degelijk de bedoeling is dat een als een man buiten het huwelijk een vrouw zwanger maakt, per ongeluk of niet, dat hij met haar dient te trouwen en tot aan haar dood geen andere vrouw kan huwen. En dat de vrouw, indien ook verantwoordelijk, het huwelijk dan niet kan weigeren.

In het geval van onvrijwillige seks betekent dit dat dader en slachtoffer elkaar nooit hoeven te zien, behalve dan eventueel in de rechtszaal, maar dat de dader de vrouw en het kind haar leven lang royaal financieel bijstaat, eventueel via een neutrale instantie, en geen andere vrouw meer mag huwen.

Het is een overweging van mij, geen vaste aanname. Daarom de vraag: hoe denk jij erover? Laat je horen, maar denk aan de aantekening bovenaan voordat je hier post!

[Dunya 0]

Ik zou absoluut geen geld accepteren van een verkrachter.

Daarbij is een huwelijk geen garantie dat een relatie blijft bestaan, een op de drie huwelijken gaan kapot, en zeker wanneer je om zo'n reden trouwt (en niet in liefde) lijkt me de kans dat het mis loopt nog vélen malen groter. Ik zou liever geen vader voor mijn kind hebben, dan een vader die enkel inwoont uit plichtsbesef.

Als laatste wil ik er nog op wijzen dat de positie van vrouwen (gelukkig) ook een stuk steviger is geworden. Een vrouw is in veel gevallen prima in staat om een kind alleen op te voeden. Eventueel met financiële hulp van de overheid. Dus dat zij een man persé nodig zou hebben, dat was vroeger misschien zo, maar tegenwoordig niet meer.

[Ramòntezuma 0]

Het probleem is alleen niet verholpen met deze regeling. Als we er even van uit gaan dat er geen sprake is van verkrachting, dan is zowel vader als moeder fout geweest. De vraag dus is enkel: wat is het beste voor het kind? Is het in het belang van het kind dat hij zowel moeder als vader heeft, maar die voortdurend in twist gewikkeld zijn en wellicht uiteindelijk scheiden? Of is het beter dat het kind vaderloos opgroeit, maar zonder geruzie en een scheiding?

Quote:

Ik heb het idee dat zo'n regeling juist heel goed kan dienen als bescherming van de vrouw en haar kind. Het komt er eigenlijk op neer dat als je als man een vrouw zwanger maakt, je dan ook je verantwoordelijkheid neemt en de rest van je leven voor haar en het kind blijft zorgen. Bij de lusten horen ook de lasten.

Hier ben ik het deels mee eens. Het punt is: moet het nemen van deze verantwoordelijkheid perse in de vorm van het huwelijk zijn?

[Annatar 0]

Ik weet het niet hoor. In een nomadische woestijncultuur zoals die van het oude Israël zijn dergelijke regelingen misschien nodig maar voor deze tijd lijkt het me niet echt optimaal.

Een huwelijk dat op plichtsbesef is gefundeerd past niet echt binnen het verwachtingspatroon van de mensen van vandaag. Zelf heb ik familie die om die reden zijn getrouwd en hun huwelijksleven was ook een grote ellende. Het zijn twee mensen die absoluut niks met elkaar hebben en ook weinig vreugdevol samenleven.

Die regeling met die verkrachter lijkt me al helemaal onwenselijk. Je bent dan financieel afhankelijk van iemand waarmee je gewoon niks meer te maken wil hebben. Aangezien verkrachtingen voornamelijk om macht draaien lijkt die situatie van afhankelijkheid me alles behalve optimaal.

Nee: om eerlijk te zijn zie ik weinig in je hypothese.

[Ramòntezuma 0]

Quote:

Op zaterdag 30 januari 2010 15:57:38 schreef Bonaventura het volgende: Die regeling met die verkrachter lijkt me al helemaal onwenselijk. Je bent dan financieel afhankelijk van iemand waarmee je gewoon niks meer te maken wil hebben. Aangezien verkrachtingen voornamelijk om macht draaien lijkt die situatie van afhankelijkheid me alles behalve optimaal. Nee: om eerlijk te zijn zie ik weinig in je hypothese.

Hoezo afhankelijk? Zie het geld van de verkrachter als een soort boete aan het slachtoffer. Als de betreffende vrouw vervolgens besluit om daar volledig van te leven (en er dus van afhankelijk te worden), dan is dat haar keuze. Anders kan ze toch alsnog werken? Ze heeft dan wat meer geld.

[Robert Frans 1.538]

Quote:

Ik zou absoluut geen geld accepteren van een verkrachter.

Kan ik me ook wel voorstellen. Daarom opperde ik ook dat die betaling ook via een neutrale instantie zou kunnen gebeuren. Dan krijg je geen geld van de verkrachter, maar van de overheid, die je betaald van het geld dat door verscheidene daders wordt geïnd. Misschien dat dat helpt?

Quote:

Daarbij is een huwelijk geen garantie dat een relatie blijft bestaan, een op de drie huwelijken gaan kapot, en zeker wanneer je om zo'n reden trouwt (en niet in liefde) lijkt me de kans dat het mis loopt nog vélen malen groter.

Dat weet ik dus eigenlijk niet. Vroeger werden huwelijken ook niet altijd enkel uit liefde gesloten, denk dus alleen al aan de "motjes," maar duurden wel véél langer dan nu. Ik kan me vergissen, maar ik heb juist het idee dat de vrijblijvendheid nu zoveel huwelijken doet stranden. Dat een huwelijk ook wel degelijk kan standhouden louter op basis van de wil.

Quote:

Ik zou liever geen vader voor mijn kind hebben, dan een vader die enkel inwoont uit plichtsbesef.

Vind ik een lastige discussie ook, daarom dat het slechts een overweging van mij is. Ik geloof namelijk wel dat het kind absoluut een vader nodig heeft en dat dat belang nog weleens heel erg onderschat wordt.

Quote:

Als laatste wil ik er nog op wijzen dat de positie van vrouwen (gelukkig) ook een stuk steviger is geworden. Een vrouw is in veel gevallen prima in staat om een kind alleen op te voeden. Eventueel met financiële hulp van de overheid. Dus dat zij een man persé nodig zou hebben, dat was vroeger misschien zo, maar tegenwoordig niet meer.

Dat is inderdaad goed om te blijven overwegen. Het gaat misschien dan niet eens zozeer om de vrouw, maar om de man. Ik heb in mijn omgeving ook gezien dat een dergelijke "losse moraal" van mannelijke zijde wel degelijk voor de vrouw veel ellende kan opleveren. Misschien niet eens financieel, maar wel mentaal.

Ik heb dan ook gezien dat het wel degelijk heel zwaar kan zijn om een kind alleen op te voeden. Vaak heeft zo'n vrouw of man volgens mij dan toch wel de nodige "hulptroepen" achter de hand in de vorm van familie en vrienden.

Zoals gezegd, het blijft een (voorzichtige) overweging van mij uit en ik blijf dit topic dan ook gewoon volgen.

[Dunya 0]

Inderdaad heb je als vader ook een zekere verplichting naar je kind toe, net zo goed als de moeder. Ik denk dat een vaderfiguur ontzettend belangrijk is voor een kind, maar beter een relatie op afstand in liefde, dan een van nabijheid zonder gevoel. Dat lijkt me voor alle partijen niet wenselijk.

[Robert Frans 1.538]

Natuurlijk blijf ik het onderwerp overwegen. Het geld van de verkrachter, het beste dan gewoon via het justitieel incassobureau verrekend, zie ik dan ook meer als een soort smartegeld. Een vrouw kan tegenwoordig gelukkig redelijk zelfstandig een bestaan opbouwen met een kind.

Ze hoeft dus niet afhankelijk van de dader te worden; het is meer voor de dader dat hij zijn leven lang zorgplicht blijft hebben. Een vrouw zou inderdaad niet afhankelijk moeten zijn van hem en de overheid zou het dan ook niet als inkomsten moeten beschouwen.

Gezien de gegeven kanttekeningen hier is het daadwerkelijk uitvoeren van zo'n plicht in deze samenleving een precaire zaak. Daarvoor zijn de normen en waarden omtrent seksualiteit en huwelijk nu eenmaal teveel veranderd. Gemeenschappelijk is wel dat zowel nu als toen het niet ideaal is en was.

Het is meer een gedachtengang juist op het gebied van waarden dat ik zou willen overwegen: namelijk dat als je een kind verwekt, dat je er altijd verantwoordelijk voor bent en er dus ook voor dient te zorgen. Dat hoeft dan misschien niet altijd in een huwelijk, maar wel op anderssoortig gebied.

Daarbij denk ik ook: als je het spel speelt, moet je je ook aan álle regels houden. Als je seks met elkaar hebt, dan kan er dus een kind uitkomen, ook als je voorbehoedsmiddelen gebruikt. En voor dat kind blijf je als stel dan wel verantwoordelijk. Het kind heeft, zeg maar, récht op een gezin. Met moeder én met vader. Geen vaderfiguur, maar een váder. Hoe dan ook. Denk ik dan.

[Propje 0]

Quote:

Op zaterdag 30 januari 2010 15:43:08 schreef RobertF het volgende: Ik denk dus dat het wel degelijk de bedoeling is dat een als een man buiten het huwelijk een vrouw zwanger maakt, per ongeluk of niet, dat hij met haar dient te trouwen en tot aan haar dood geen andere vrouw kan huwen. En dat de vrouw, indien ook verantwoordelijk, het huwelijk dan niet kan weigeren.

sowieso ben ik het niet met je eens dat als dit onvrijwillig gebeurt de consequentie zou zijn dat je zou moeten trouwen met je verkrachter, en dat het je niet toegestaan zou zijn iemand anders te trouwen..

Stel dat het wel vrijwillig gebeurt, dan geloof ik wel in een financiele verplichting.. maar niet in verplicht trouwen. Ik heb teveel huwelijken kapot zien gaan.. mensen die bij elkaar bleven omdat het 'moest' maar ondertussen elkaar leven een hel maakte.. een huwelijk verplicht opleggen mag in sommige gevallen werken maar zeker niet in alle. Er is al 1 fout gemaakt (seks voor t huwelijk) maak dan niet nog een 2e; trouwen met iemand waar je niet 100 procent voor kan gaan.

de consequentie eraan verbinden dat je dan geen huwelijk met een ander aan kan gaan is bijbels gezien wel juist.. maar vind ik nog steeds wel een hele lastige. Ik zie dat 'seks voor het huwelijk' als een fout, en niet perse een fout die je de rest van je leven moet dragen.. Is daar ook niet vergeving voor?

[Jalikaatje 1]

Hm, inderdaad een stelling met veel ogen en haken, maar niet helemaal verkeerd vind ik. Natuurlijk staat trouwen uit liefde voorop, maar gezien je seks met elkaar hebt gehad zou daar op zijn minst een beginnetje voor aanwezig moeten zijn. Je hoort vaak dat men in gearrangeerde huwelijken 'van elkaar leren houden'. Zelf zou ik het niet willen, maar ik vind het geen verkeerde gedachte.

De maatschappij zoals zij nu is zou deze hypothese niet toelaten, slechts ouderwets en achterhaald noemen. Maar vanuit christelijk oogpunt vind ik het geen heel vreemd idee, als christen zou je enig plichtsbesef van je daden moeten hebben. Doordat je weet dat je samen ergens voor verantwoordelijk bent (het kind) ga je daar ook samen de verantwoordelijkheid voor nemen. Dat het je niet uitkomt, huwelijk te permanent is? Tja, da's best een hele verandering, maargoed, een die je leven beïnvloed. Maar ik vind het beter dan ongehuwd blijven.

Qua onvrijwillige zwangerschap is het lastiger. Ik zou dan toch voor een neutrale instantie kiezen. Van die verkrachter zou ik geen naam, rekeningnummer, adres of wat dan ook willen weten. Maar ik vraag me af of het realiseerbaar is. Verkrachters staan niet in een rijtje voor het politiebureau om te vertellen dat zij voortaan maandelijks een bedrag naar die neutrale instantie over moeten maken...

[Ramòntezuma 0]

Quote:

Op zaterdag 30 januari 2010 18:51:50 schreef Jalikaatje het volgende: [...] maar gezien je seks met elkaar hebt gehad zou daar op zijn minst een beginnetje voor aanwezig moeten zijn.

Helaas, dat hoeft helemaal niet zo te zijn.

Quote:

Je hoort vaak dat men in gearrangeerde huwelijken 'van elkaar leren houden'. Zelf zou ik het niet willen, maar ik vind het geen verkeerde gedachte.

Ik denk dat liefde hoe dan ook wilskracht is: volledig voor mekaar gaan, goede dingen extra opmerken, slechte dingen vergeven, etc. (Niet altijd natuurlijk, er zijn ook tijden waarin je vanzelf van iemand houdt.)

Dus in dat opzicht zou het idee realiseerbaar moeten zijn.

[Jalikaatje 1]

Quote:

Op zaterdag 30 januari 2010 18:59:12 schreef Ramòntezuma het volgende: [...] Helaas, dat hoeft helemaal niet zo te zijn.

Mja, dat is waar. Ik ging stiekem al een beetje uit van een christelijk oogpunt: geen seks als wegwerp-artikel maar wel enige betekenis eraan hechten.

Maar ja, ik ben niet zo naïef om aan te nemen dat het overal zo is. Maar dat zou de stelling toch al een stuk makkelijker hanteerbaar maken.

[Dubito 0]

Vergoeding door verkrachters als levensonderhoud is binnen ons rechtssysteem niet haalbaar.

Een verkrachter krijgt een serieuze celstraf, bijvoorbeeld 5-10 jaar cel. Gedurende die 5 jaar is het dus sowieso al onmogelijk om het slachtoffer financieel te onderhouden.

Soms wordt wel een financiële schadevergoeding toegekend aan het slachtoffer, maar ik weet niet hoe dat werkt en je moet dan denken aan een paar duizend euro.

Iemand die een ander verkracht heeft nooit meer laten huwen gaat tegen de universele mensenrechten in. Vrijheid in huwelijkskeuze is daar ook onderdeel van. Een misdadiger moet worden gestraft, maar daarbij worden niet al zijn rechten ontnomen.

[Dunya 0]

Daarbij komt natuurlijk ook nog dat veel verkrachters nooit gepakt worden, er zijn veel vrouwen die niet eens aangifte doen. En als ze dit wel doen is de bewijslast vaak moeilijk rond te krijgen, of is de dader onvindbaar...

[Dubito 0]

Quote:

Op zaterdag 30 januari 2010 19:07:44 schreef Dunya het volgende: Daarbij komt natuurlijk ook nog dat veel verkrachters nooit gepakt worden, er zijn veel vrouwen die niet eens aangifte doen. En als ze dit wel doen is de bewijslast vaak moeilijk rond te krijgen, of is de dader onvindbaar...

Ik ging van het scenario uit dat de dader bekend is anders kan je hem ook niks laten betalen. En als ie bekend is, dan zit ie in de cel. De straffen zijn voor onze begrippen vrij hoog omdat het ook vaak veelplegers gaat. Het zijn überhaupt vaak mannen waar psychisch iets mis mee is en die nou niet echt in staat zijn om een gezin te onderhouden.

[Dunya 0]

Quote:

Op zaterdag 30 januari 2010 19:11:42 schreef Dubito het volgende: [...] Ik ging van het scenario uit dat de dader bekend is anders kan je hem ook niks laten betalen. En als ie bekend is, dan zit ie in de cel. De straffen zijn voor onze begrippen vrij hoog omdat het ook vaak veelplegers gaat. Het zijn überhaupt vaak mannen waar psychisch iets mis mee is en die nou niet echt in staat zijn om een gezin te onderhouden.

Eens, behalve met het feit dat je zegt dat als de dader bekend is hij in de cel zit. In veel gevallen is het niet mogelijk het bewijs rond te krijgen, omdat het vaak de stem van het slachtoffer tegen dat van de dader is. In dat geval kan de dader niet worden gepakt, daarvoor is meer bewijs nodig...

Maargoed we wijken enigszins van het topic af.

[Jyoti 0]

Vanuit de gangbare visie op het huwelijk in onze maatschappij lijkt het mij geen zinvolle oplossing. Maar het is natuurlijk belangrijk te beseffen dat er ook andere visies op het huwelijk mogelijk zijn waarin trouwen uit verantwoordelijkheid voor je kind wel kan.

Los van de wenselijkheid van die financiele regeling bij verkrachting, stel ik mij de zelfde praktische vraag als Dubito. En Dunya, als er niet voldoende bewijs is om een dader te veroordelen tot een gevangenisstraf, dan is er ook niet genoeg bewijs om hem te veroordelen tot een levenslange financiele straf, lijkt mij.

[Jon 0]

Ik denk dat vrouw noch kind gebaat is met een vader/man die er eigenlijk niet wil zijn. Ik zie wel iets in een royale financiele regeling en ik sluit mij absoluut aan bij het idee dat bij lusten ook lasten horen.

[Kurt 0]

Quote:

Op zaterdag 30 januari 2010 19:02:18 schreef Jalikaatje het volgende: [...] Mja, dat is waar. Ik ging stiekem al een beetje uit van een christelijk oogpunt: geen seks als wegwerp-artikel maar wel enige betekenis eraan hechten.

Is dat 'het christelijk oogpunt' joh? Dat wist ik niet.

Verder zie ik totaal niets in de stelling. En wel om de redenen die Boneventura al genoemd heeft.

[dingo 166]

Quote:

Op zondag 31 januari 2010 10:08:44 schreef Iriacynthe het volgende: [...] Los van de wenselijkheid van die financiele regeling bij verkrachting, stel ik mij de zelfde praktische vraag als Dubito. En Dunya, als er niet voldoende bewijs is om een dader te veroordelen tot een gevangenisstraf, dan is er ook niet genoeg bewijs om hem te veroordelen tot een levenslange financiele straf, lijkt mij.

Dat is juist het sterke punt in het betoog van RobertF. Het zal redelijk vaak voorkomen dat er geen bewijs voor strafbare feiten is maar het vaderschap is wel aan te tonen via een dna-test. Dat alleen is al grond voor een onderhoudsplicht van de vader. Het echte bezwaar zit 'm in het feit dat hij dan ook zijn vaderlijke rechten kan opeisen terwijl de moeder daar uiteraard niet op zit te wachten.

[Robert Frans 1.538]

Quote:

Op zondag 31 januari 2010 12:17:31 schreef dingo het volgende: Het echte bezwaar zit 'm in het feit dat hij dan ook zijn vaderlijke rechten kan opeisen terwijl de moeder daar uiteraard niet op zit te wachten.

Dit is niet waar. Indien er geen huwelijk of samenwoningscontract in het spel is, moet de vader naast het erkennen van het kind, óók apart de voogdij over het kind aanvragen. En dat kan alleen met toestemming van de moeder. Geeft zij die toestemming niet, dan heeft de vader geen rechten, maar enkel de plicht alimentatie te betalen.

Mijns inziens niet echt een eerlijke regeling bij vrijwillige seks, maar bij onvrijwillige seks heeft het natuurlijk wel zijn voordelen.

[dingo 166]

Quote:

Op zondag 31 januari 2010 12:24:46 schreef RobertF het volgende: [...]Dit is niet waar. Indien er geen huwelijk of samenwoningscontract in het spel is, moet de vader naast het erkennen van het kind, óók apart de voogdij over het kind aanvragen. En dat kan alleen met toestemming van de moeder. Geeft zij die toestemming niet, dan heeft de vader geen rechten, maar enkel de plicht alimentatie te betalen. Mijns inziens niet echt een eerlijke regeling bij vrijwillige seks, maar bij onvrijwillige seks heeft het natuurlijk wel zijn voordelen.

Ik dacht niet gelijk aan voogdij of co-ouderschap maar aan het eisen van een omgangsregeling bijvoorbeeld. Als er geen bewijs is van verkrachting maar wel opgelegd krijgen van vaderschapsplichten kan hij proberen ook een omgangsregeling te krijgen en dan is hij niet bij voorbaat kansloos.

[Dunya 0]

Quote:

Op zondag 31 januari 2010 12:17:31 schreef dingo het volgende: [...] Dat is juist het sterke punt in het betoog van RobertF. Het zal redelijk vaak voorkomen dat er geen bewijs voor strafbare feiten is maar het vaderschap is wel aan te tonen via een dna-test. Dat alleen is al grond voor een onderhoudsplicht van de vader. Het echte bezwaar zit 'm in het feit dat hij dan ook zijn vaderlijke rechten kan opeisen terwijl de moeder daar uiteraard niet op zit te wachten.

In veel gevallen is de dader niet bekend en kan dus ook geen DNA test worden afgenomen. Daarnaast zou ik persoonlijk geen geld willen aannemen van de dader. Het idee dat zo'n persoon nog enige invloed heeft op mijn leven, al is het maar op financieel vlak, dat zou ik niet trekken en ik denk veel vrouwen niet.

Moet je ze zo'n regeling dan maar door de strot duwen? Ik denk dat ze al genoeg aan hun hoofd hebben. Met de regelingen die al bestaan + familie en vrienden die helpen + (eventueel)werkende moeder, kun je tegenwoordig trouwens prima een kind opvoeden.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op zondag 31 januari 2010 12:32:16 schreef dingo het volgende: [...] Ik dacht niet gelijk aan voogdij of co-ouderschap maar aan het eisen van een omgangsregeling bijvoorbeeld. Als er geen bewijs is van verkrachting maar wel opgelegd krijgen van vaderschapsplichten kan hij proberen ook een omgangsregeling te krijgen en dan is hij niet bij voorbaat kansloos.

Besef je wat je nu zegt? Een vrouw die verkracht is zal in dit geval haar kind moeten achterlaten bij haar verkrachter en gedwongen met hem in contact moeten blijven. Dit lijkt me een verschrikkelijke situatie, voor zowel het kind als de moeder.

[Eli7 0]

Quote:

Op zondag 31 januari 2010 12:24:46 schreef RobertF het volgende: [...]Dit is niet waar. Indien er geen huwelijk of samenwoningscontract in het spel is, moet de vader naast het erkennen van het kind, óók apart de voogdij over het kind aanvragen. En dat kan alleen met toestemming van de moeder. Geeft zij die toestemming niet, dan heeft de vader geen rechten, maar enkel de plicht alimentatie te betalen. Mijns inziens niet echt een eerlijke regeling bij vrijwillige seks, maar bij onvrijwillige seks heeft het natuurlijk wel zijn voordelen.

Als de moeder weigert om toestemming te geven aan de vader om het kind te erkennen, dan kan de biologische verwekker nog bij de rechtbank om vervangende toestemming vragen. En die wordt op zich best vaak gegeven. Reden genoeg om te weigeren is in ieder geval niet dat de relatie tussen beide personen bijzonder slecht is. De man heeft als verwekker namelijk ook gewoon rechten. Uitzonderingen kunnen zijn als de inmenging van de man voor teveel stress zou zorgen bij moeder en kind, omdat er bijvoorbeeld sprake is geweest van een misbruiksituatie, of wanneer er een andere man is die het kind wil erkennen en met wie de vrouw verder ook een langdurige relatie wil aangaan.

En aan de andere kant is het ook nog weer zo dat de vrouw de man kan dwingen om het kind te erkennen via de rechtbank. Zodat op die manier de man verplicht is om bij te dragen in het onderhoud van het kind.

Verder overigens over het nut van het huwelijk. Van de kinderen van 16 jaar en ouder, die twee ouders hebben die bij elkaar wonen, is 97% van de ouders met elkaar getrouwd. Huwelijken zijn gewoon echt heel wat duurzamer dan andere relatievormen.

En ook weer interessant. Van de mensen die trouwen, maakt meer dan 75% nooit een scheiding mee. Mensen die scheiden, scheiden in een redelijk aantal gevallen, ook vaker. Mijn mening is daarom nog steeds dat het huwelijk echt wel een duurzame relatie is, die niet zomaar stuk gaat.

Maar om verder terug te komen op het onderwerp. Ik vind zeker dat het verantwoordelijkheden schept als je samen een kind verwekt. In eerste instantie heb je die verantwoordelijkheden inderdaad naar het kind toe. Je kunt dan niet zomaar elkaar gaan verlaten, omdat je daarmee vooral ook het kind in de steek laat. Een kind dat echt ontzettend kwetsbaar is en juist liefde nodig heeft. Mijn mening is dan ook dat je als verwekkers van dat kind echt je verantwoordelijkheid moet nemen, door samen voor dat kind te blijven zorgen. En dan moet je je wellicht in zekere over jezelf heenzetten. Dan is het wellicht niet de meest ideale kandidaat met wie je jezelf hebt opgescheept. Maar je bent er wel gewoon echt zelf verantwoordelijk voor. En daarbij is een huwelijk vaak ook net zo mooi als wat je er zelf van wilt maken.

Natuurlijk, trouwen is niet iets dat moet. Maar ik vind wel dat je heel stevige papieren moet hebben, wil je na het samen verwekken van een kind, de relatie toch nog willen verbreken.

[Dunya 0]

Ik krijg rillingen van dit topic. Ik ben blij dat het in werkelijk anders in elkaar zit in Nederland. Met je verkrachter trouwen? En dan je maar over jezelf heen zetten? Nee, dat kan er bij mij echt niet in. En ook in andere gevallen verplicht trouwen met de vader van je kind lijkt me verre van wenselijk.

Voor een kind is de ideale situatie om op te groeien met beide ouders in een liefdevol gezin. Deze ideale situatie bestaat niet altijd, dat moet je erkennen, en vanaf daar verder zien. Ik denk dat het voor een kind vele malen beter is om in een gezin te wonen met zijn niet-biologische vader die wel als een vader voor hem is, dan met zijn biologische vader die uit plichtsbesef bij het gezin blijft, maar verder geen emotionele band heeft met de moeder en het kind.

Ook voor de moeder is het vele malen prettiger het kind óf alleen op te voeden, óf samen met haar nieuwe relatie, en niet met de vader waarmee ze niks of nauwelijks iets heeft, of zelfs een enorme afkeer tegen voelt (in geval van verkrachting).

Brrrr, het is koud hier..