christelijk vs katholiek

[Computoon 0]

Quote:

Op zondag 28 juni 2009 01:21:07 schreef Iriacynthe het volgende: Even m'n codex erbij gehaald, heb het niet allemaal heel gedetailleerd nagelezen, maar als ik het goed begrepen heb komt het hier op neer: een huwelijk tussen een katholiek en een niet-katholiek is zonder uitdrukkelijke toestemming van de plaatselijke Ordinaris verboden. De Ordinaris kan die toestemming geven als hij vindt dat daar een goede reden voor is, maar op voorwaarde dat de katholieke partner belooft op z'n hoede te zijn voor het gevaar van geloofsafval, en belooft al het mogelijke te doen om toekomstige kinderen katholiek te dopen en op te voeden. De niet-katholieke partner moet op de hoogte zijn van die beloften. (canon 1124-1125, uit het stukje over gemengde huwelijken)

Er wordt overigens nog onderscheid gemaakt tussen:

- een gemengd huwelijk tussen een katholiek en een ongedoopte -> hiervoor moet de bisschop dispensatie verlenen (c. 1086) Als deze dispensatie niet verleend is, is het huwelijk kerkelijk niet geldig.

- een gemengd huwelijk tussen een katholiek en een niet-katholiek gedoopte -> hiervoor moet de bisschop verlof verlenen (c. 1125). Als dit verlof niet verleend is, is het huwelijk kerkelijk niet geoorloofd.

Vanwege ernstige moeilijkheden die de canonieke huwelijksvorm (= 'trouwen in de katholieke Kerk ten overstaan van de pastoor en twee getuigen') in de weg staan, kan de plaatselijke Ordinaris (= bisschop) van de vorm dispenseren. Dit kan het geval zijn bij gemengde huwelijken.

Deze moeilijkheden kunnen zijn dat de niet-christen ernstige bezwaren maakt tegen een kerkelijke viering of dat een niet-katholieke gedoopte erg gehecht is aan een huwelijk in de eigen kerk.

Het is belangrijk dat naast de dispensatie aangegeven wordt welke openbare huwelijkssluiting als startpunt van het huwelijk moet worden beschouwd.

Bij een huwelijk tussen een katholiek en een ongedoopte zal de openbare huwelijkssluiting meestal het burgerlijk huwelijk zijn.

Officieel begint voor de katholiek kerk het huwelijk vanaf de datum van de andere openbare huwelijkssluiting.

Een huwelijk tussen een katholieke gedoopte en een ongedoopte dat gesloten wordt in een andere vorm dan de vereiste vorm moet gedispenseerd worden. Zonder dispensatie in de kerkelijke huwelijksvorm is zo'n huwelijk ongeldig!

Bij een huwelijk tussen een katholiek en een niet-katholiek gedoopte zijn er meerdere mogelijkheden. Er vindt alleen een burgerlijk huwelijk plaats. Dan is de datum van het burgerlijk huwelijk ook officieel het begin van het kerkelijke huwelijk.

Er vindt een viering plaats in de niet-katholieke kerk. Dan moeten de huwenden kiezen of ze het burgerlijk huwelijk of de inzegening als start van hun katholiek huwelijk willen hebben. Kiest men de inzegening, dan wordt dit onder anderszins ingevuld met helder aangegeven de soort van viering inclusief de datum van de viering.

Een huwelijk tussen een katholieke gedoopte en een niet-katholieke gedoopte dat gesloten wordt in een andere vorm dan de vereiste vorm (conform c. 1108) moet gedispenseerd worden. Zonder dispensatie in de kerkelijke huwelijksvorm is zo'n huwelijk ongeldig!

Welke viering ook gekozen wordt, dit mag in ieder geval geen viering zijn: “waarin de katholieke assisterende en de niet-katholieke bedienaar gezamenlijk, ieder zijn eigen ritus voltrekkend, de consensus van de partijen vragen.†(c. 1127 § 3)

Kortom er is maar één religieuze viering met maar eenmaal de vraag naar de consensus.

Ingeval de huwenden van een katholiek/ niet-katholiek gedoopt huwelijk geen dispensatie in de vorm aanvragen is enkel de canonieke vorm toegestaan. Een tweede religieuze viering (bv. met de dominee van de niet-katholieke partner) voor of na de canonieke viering is verboden (c. 1127 § 3). Kortom, als de niet-katholieke partner een viering wenst in de eigen kerk, dient er een dispensatie in de canonieke vorm aangevraagd te worden.

De aanvraag tot de dispensatie van de kerkelijke huwelijkssluiting dient vergezeld te gaan van een schrijven aan het bisdom met de redenen tot het verzoek om dispensatie.

(Met dank aan: http://www.rorate.com/kerkrecht/kr_show.php?id=466)

En wat de doop van kinderen betreft: daar is hierboven al wat over gezegd. De CIC zegt er verder onder meer over:

´De ouders zijn gehouden aan de verplichting ervoor te zorgen dat hun kinderen binnen de eerste weken gedoopt worden; zo spoedig mogelijk na de geboorte, en zelfs al voordien, dienen zij zich tot de pastoor te wenden om het sacrament voor hun kind te vragen en om naar behoren hierop voorbereid te worden.´

Canon 868 § 1 bepaalt:

´Opdat een kind geoorloofd gedoopt wordt:

1° moeten de ouders, tenminste één van hen of degene die wettig hun plaats inneemt, toestemmen;

2° moet gegronde hoop aanwezig zijn dat het in de katholieke godsdienst zal opgevoed worden; als deze volkomen ontbreekt, dient het doopsel volgens de voorschriften van het particulier recht uitgesteld te worden, waarbij de ouders van de reden op de hoogte gebracht worden.

Door de woorden ´tenminste één van hen´ in § 1, 1° van deze canon kan de gekke situatie ontstaan dat één van de ouders het kind tegen de wil van de andere ouder kan laten dopen. Dit kan vooral bij gescheiden ouders zeer gevoelig liggen. De desbetreffende bedienaar zal hier dan ook beducht op moeten zijn.

(...)

Met dank aan: link

En om te eindigen nog enkele punten over het H. Doopsel (zo noemen we 'de doop' op z'n katholieks)

- volgens het katholieke geloof is het Doopsel heilsnoodzakelijk. 'Wachten tot het kind zelf kan kiezen' is een zeer 'onkatholieke gedachte'. (Dat doen we ook overigens ook niet met het leren spreken van een taal of het kiezen van een school bijv.)

- het Doopsel is een sacrament en allereerst een gave van God zelf. Aan de gedoopte komt vervolgens de opdracht toe om die gave ook waar te gaan maken. Dat is het 'opgave-aspect', dat eveneens aan ieder sacrament verbonden zit.

- uiteraard kan het Doopsel slechts éénmalig worden toegediend. Als een kind gedoopt is in een kerkgenootschap waarvan de katholieke Kerk de Doop erkend heeft (dat zijn in ieder geval de Protestantse Kerk in Nederland en de Remonstrantse Broederschap) dan vindt er niet opnieuw een Doopsel plaats als deze christen later toetreedt tot de katholieke Kerk. (Andersom geldt overigens hetzelfde, het gaat om een wederzijdse dooperkenning.) Door het Doopsel ben je, door Christus, een kind van God geworden. Eens gedoopt, blijf je gedoopt. Je hoort wel eens dat mensen zich uit laten schrijven bij de kerk. Dat is een administratieve handeling die aan het gedoopt zijn niets afdoet.

Uit het voorgaande is wellicht al gebleken dat om een kind te laten dopen in de katholieke Kerk:

- minstens één ouder katholiek moet zijn;

- de peetouder ook katholiek moet zijn. (= gedoopt, 'gevormd en het allerheiligste sacrament van de Eucharistie reeds ontvangen hebben, en een leven leiden dat in overeenstemming met het geloof en met de op te nemen taak'.) Bovendien moet een peetouder minstens 16 jaar zijn. Er dient, indien maar enigszins mogelijk, een peetouder te zijn aan wie het toekomt de volwassen dopeling in de christelijke initiatie bij te staan en, als de dopeling een kind is, hem samen met de ouders ten doop te houden, en eveneens mee te helpen opdat de dopeling een christelijk leven leidt in overeenstemming met zijn doopsel en de verplichtingen die eraan verbonden zijn getrouw vervult.´ De peetouder mag niet de vader of moeder van de dopeling zijn. Is er geen peetouder, dan doet dit aan de geoorloofdheid of de geldigheid van het Doopsel overigens niet af. Een protestantse christen kan -zo blijkt uit het voorgaande- geen peetouder zijn van een katholieke dopeling, 'tenzij samen met een katholieke peetouder en slechts als getuige van het doopsel.´ Een doopgetuige is dus niet hetzelfde als een peetouder. Naast de bedienaar van het doopsel en de dopeling moet in ieder geval minstens nog één persoon aanwezig zijn, ook in het geval van een nooddoop.

- ingestaan moet worden voor een katholieke opvoeding.

[_Tijn 0]

Wat mij regelmatig opvalt, is dat er in de katholieke kerk veel meer "regeltjes" zijn (niet denigrerend bedoeld). Ik heb even snel het topic doorgestruind, maar vanuit protestantse hoek lijken er weinig problemen te zijn, het wordt lastiger door de de eisen uit de katholieke hoek.

Daarnaast is er natuurlijk de discussie over wel of geen kinderdoop.

In de kerk van mijn broer en schoonzus is een, naar mijn mening, mooie "tussenoplossing". De kinderen worden opgedragen aan God.

Ze worden dus niet gedoopt, dat is iets wat ze zelf later moeten beslissen, maar het is wel een heel duidelijk teken vanuit de ouders dat zij aangeven dat her Gods kinderen zijn dat zij de kinderen christelijk op zullen voeden.

Als je je kinderen dus niet laat (kinder)dopen, maar wel opdraagt, kan er dus ook geen discussie zijn tussen de verschillende kerken en kunnen je kinderen later zelf kiezen.

[Robert Frans 1.537]

Sjaloom _Tijn,

Houd er echter rekening mee dat er véél meer achter de doopdiscussie schuilt dan wel of geen kinderen dopen. Achter het dopen van kinderen zit een totaal andere theologie dan achter het enkel willen dopen van belijdende gelovigen. En of het nu om de katholieke verlossingsdoop of de protestantse verbondsdoop gaat, in beide gevallen kan er geen sprake van zijn dat je zomaar met de doop wacht. In beide gevallen dient het kind al als baby te worden gedoopt, bij de katholieke doop het liefst zelfs zo snel mogelijk.

Het kind opdragen is een mooi symbool van kerken die alleen volwassenen willen dopen en dus de geloofsdoop leren. Maar het is absoluut geen vervanging voor de doop, ook niet voor de kerken die kinderen dopen. Met alleen je kind opdragen is de discussie in die kerken dus ook absoluut niet besloten. Je doet het kind in hun ogen dan namelijk bijzonder veel tekort.

[Machiavelli 0]

Quote:

Op zondag 28 juni 2009 21:55:21 schreef _Tijn het volgende: Wat mij regelmatig opvalt, is dat er in de katholieke kerk veel meer "regeltjes" zijn (niet denigrerend bedoeld). Ik heb even snel het topic doorgestruind, maar vanuit protestantse hoek lijken er weinig problemen te zijn, het wordt lastiger door de de eisen uit de katholieke hoek. Daarnaast is er natuurlijk de discussie over wel of geen kinderdoop. In de kerk van mijn broer en schoonzus is een, naar mijn mening, mooie "tussenoplossing". De kinderen worden opgedragen aan God. Ze worden dus niet gedoopt, dat is iets wat ze zelf later moeten beslissen, maar het is wel een heel duidelijk teken vanuit de ouders dat zij aangeven dat her Gods kinderen zijn dat zij de kinderen christelijk op zullen voeden. Als je je kinderen dus niet laat (kinder)dopen, maar wel opdraagt, kan er dus ook geen discussie zijn tussen de verschillende kerken en kunnen je kinderen later zelf kiezen.

Behalve dan dat we de plicht die we naar onze kinderen en God hebben verzaken. Klinkt wellicht klein, maar is een behoorlijk probleem voor de meeste ouders.

[Jyoti 0]

Computoon, dank!

Quote:

Op zondag 28 juni 2009 21:55:21 schreef _Tijn het volgende: Wat mij regelmatig opvalt, is dat er in de katholieke kerk veel meer "regeltjes" zijn (niet denigrerend bedoeld).

Mja, denk dat dat vrij logisch is, de Kerk is (naast een levende geloofsgemeenschap, uiteraard) ook gewoon een gigantisch instituut dat tweeduizend jaar bestaat en over de hele wereld vertakt is onder één wereldwijd hoofd. Om de dingen in goede banen te leiden heb je wel wat heldere regels nodig denk ik, of het wordt een complete soep. Al bij al vind ik het een hele prestatie dat ze alles in één enkel wetboek hebben weten te vatten.

De katholieke sacramentologie lijkt me ook nogal bepalend. De zeven sacramenten zijn van gigantisch belang voor katholieken, en katholieken geloven dat sacramenten vanuit zichzelf werkzaam zijn. De werkzaamheid van een sacrament hangt niet af van de persoonlijke gemoedstoestand van de bedienaar, of van de zondigheid van de bedienaar (geen mens is zonder zonde, maar toch kan God door mensen heen werken), Gods genade komt aanwezig in het sacrament zelf. Natuurlijk moet er dan ook wel wat duidelijkheid zijn rond het hoe en wat van sacramenten, als iedereen zomaar zelf dingen gaat verzinnen en ze sacrament gaat noemen komen we er ook niet he. En ja, aangezien doop en huwelijk nu eenmaal allebei sacramenten zijn, zijn er inderdaad behoorlijk wat kerkrechtelijke dingen om rekening mee te houden. De gewone gelovige krijgt overigens niet zo vaak te maken met al die dingen hoor, de gemiddelde katholiek heeft geen codex staan.

Maar eerlijk gezegd vind ik die kerkrechtelijke discussies over eventuele problemen met een eventueel toekomstig huwelijk niet zo heel relevant voor het probleem van de TS. Waar het toch voornamelijk om gaat, is een bepaalde theologische visie op de doop. Ik denk dat dat iets is waarbij de TS zelf zal moeten uitmaken of hij/zij zich wel kan vinden in de visie van de katholieke kerk. Eerlijk gezegd is mijn indruk van niet, als ik de vraagstelling zo lees. En dat kan, maar het lijkt me dan ook het beste om in alle eerlijkheid te beslissen dat een katholieke doop wellicht niet het beste plan is. Het gaat niet gewoon om kansen geven aan je kind (als het oud genoeg is om zich een serieuze mening te vormen over zijn/haar geloof, zal het ook wel oud genoeg zijn om eventuele moeilijkheden qua veranderen van kerk enzo aan te pakken), het gaat om wat je ziet als je plicht als ouder, naar je kind toe, maar uiteraard ook naar God toe. Tot nu toe heb ik het idee dat dat niet zo'n grote overweging geweest is in de discussie.

[Maccabeus 0]

Ik snap nooit zo goed waarom je je kind niet zou laten dopen als je een gelovig christen bent. Als je er van overtuigd bent dat de doop goed voor je kind is, en als je je kind gelovig gaat opvoeden, dan doop je het toch?

Je gaat je kind toch ook niet gezond voedsel onthouden omdat je niet zeker weet of het later wel gezond wil leven?

[Machiavelli 0]

Quote:

Op maandag 29 juni 2009 06:51:46 schreef Maccabeus het volgende: Ik snap nooit zo goed waarom je je kind niet zou laten dopen als je een gelovig christen bent. Als je er van overtuigd bent dat de doop goed voor je kind is, en als je je kind gelovig gaat opvoeden, dan doop je het toch?

Niet als je ervan overtuigt bent dat de doop iets is waar iemand zelf voor moeten kiezen, na het tot geloof is gekomen en de kinderdoop tegen Gods wil ingaat.

[_Tijn 0]

Quote:

Op maandag 29 juni 2009 08:57:31 schreef Machiavelli het volgende: [...] Niet als je ervan overtuigt bent dat de doop iets is waar iemand zelf voor moeten kiezen, na het tot geloof is gekomen en de kinderdoop tegen Gods wil ingaat.

dat dus idd

[Eulogía 0]

Dat dus idd

[Maccabeus 0]

Dus de vergelijking die ik geef (Je gaat je kind toch ook niet gezond voedsel onthouden omdat je niet zeker weet of het later wel gezond wil leven?) vinden jullie niet terecht.

Waarin gaat de vergelijking mank?

[Raido 0]

Ze zien de doop meer als een goed glas wiskey, dat moet je echt willen en pas doen als je volwassen bent. Ookal vind papa wiskey lekker, dat wil nog niet zeggen dat het kindje dat ook al moet krijgen

[Eulogía 0]

Dat dus idd

Wat weten die gereformeerden het toch goed

Of ja, het ligt er maar net aan hoe je de vergelijking wil zien. De vergelijking gaat mank op andere punten. Ik geloof dat het Gods opdracht is en Bijbels is als iemand zich laat dopen door onderdompeling, nadat iemand tot geloof is gekomen. Het geeft een enorme zegen in het leven van de gelovige (het kan een grote verandering in het leven geven), maar ik geloof ook dat het een opdracht is. Ik zie de doop als een heel serieus iets en kan het dáarom eigenlijk weer niet vergelijken met een glas wiskey.

[Raido 0]

link een hele goede uitleg en wat dat betreft, op die manier.. Dan zou ik ook inderdaad meer voorstander van volwassendoop zijn.

[Eulogía 0]

Ik wist niet dat Reformatorische Baptisten ook bestonden Ik heb het even vluchtig doorgelezen, maar weet jij ook of zij volwassendoop praktiseren door besprenkeling of onderdompeling?

[Maccabeus 0]

Quote:

Op maandag 29 juni 2009 17:09:38 schreef Barbapapa het volgende: Dat dus idd Wat weten die gereformeerden het toch goed Of ja, het ligt er maar net aan hoe je de vergelijking wil zien. De vergelijking gaat mank op andere punten. Ik geloof dat het Gods opdracht is en Bijbels is als iemand zich laat dopen door onderdompeling, nadat iemand tot geloof is gekomen. Het geeft een enorme zegen in het leven van de gelovige (het kan een grote verandering in het leven geven), maar ik geloof ook dat het een opdracht is. Ik zie de doop als een heel serieus iets en kan het dáarom eigenlijk weer niet vergelijken met een glas wiskey.

Maar hoe kom je erbij dat het per se onderdompeling moet zijn? Okay, men doopte destijds door onderdompeling. Maar Jezus zegt ook dat je geen kopergeld mag meenemen. Weiger je dan ook alle kopergeld? Nee, dat vat je anders op. Jezus zegt ook dat je je hand moet afhakken als die je tot zonde verleidt. Doe je dat ook? Nee, je vat het figuurlijk op. Waarom dan zo letterlijk over onderdompeling, terwijl Jezus nergens aangeeft op welke wijze je moet dopen?

Volgens mij ontfermt God zich over je in de doop. In het vormsel zeg je 'ja' op de doop, en schenkt God je de Geest als steun om een leven als christen leiden. Dus de doop kan ook vlak na de geboorte plaats vinden.

De zegen die het ontvangen van de doop als volwassene je geeft, kan je ook gegeven door het ontvangen van het vormsel als volwassene.

[Olorin 154]

Quote:

Op maandag 29 juni 2009 17:00:35 schreef Harm-Jan het volgende: Ze zien de doop meer als een goed glas wiskey, dat moet je echt willen en pas doen als je volwassen bent. Ookal vind papa wiskey lekker, dat wil nog niet zeggen dat het kindje dat ook al moet krijgen

Nou, dat gaat me dan ook weer wat ver.

De geloofsdoop heeft wel de bijnaam 'volwassendoop', maar je kunt je al laten dopen voor je wettelijk zelfs een biertje kunt kopen. Waar het om gaat is dat de beslissing niet bij de ouders maar bij de persoon ligt.

Het tweede verschil is dat whiskey wel een goede indicatie van echte smaak hebben is, maar dat is het dan ook. De doop is een bijbelse opdracht en je laten dopen is dus ook gehoorzaamheid naar God toe. Maar bij de geloofsdoop wel één in de context van een nogal letterlijke interpretatie van 'bekeert u en laat u dopen'. Het volgt na je wedergeboorte (protestantse definitie).

[Eulogía 0]

Quote:

Op maandag 29 juni 2009 17:23:51 schreef Maccabeus het volgende: [...] Maar hoe kom je erbij dat het per se onderdompeling moet zijn? Okay, men doopte destijds door onderdompeling. Maar Jezus zegt ook dat je geen kopergeld mag meenemen. Weiger je dan ook alle kopergeld? Nee, dat vat je anders op. Jezus zegt ook dat je je hand moet afhakken als die je tot zonde verleidt. Doe je dat ook? Nee, je vat het figuurlijk op. Waarom dan zo letterlijk over onderdompeling, terwijl Jezus nergens aangeeft op welke wijze je moet dopen? Volgens mij ontfermt God zich over je in de doop. In het vormsel zeg je 'ja' op de doop, en schenkt God je de Geest als steun om een leven als christen leiden. Dus de doop kan ook vlak na de geboorte plaats vinden. De zegen die het ontvangen van de doop als volwassene je geeft, kan je ook gegeven door het ontvangen van het vormsel als volwassene.

Omdat het Griekse 'baptizo' het woord voor 'onderdompeling' is, maar door de Bijbelvertalers is opgeschreven als 'dopen'. 'Baptizo' betekent dus geen besprenkeling. Waarom het een letterlijk te nemen is en het andere niet, kan ik je op dit moment (nog) niet zeggen. Misschien dat de Heilige Geest dit openbaart aan de gelovige. Maar als ik er meer over weet te vertellen, laat ik het weten.

Over het vormsel kan ik niets zeggen, omdat ik als voormalig mainstream protestant alleen 'besprenkeling' en 'belijdenis' ken. Dit zie ik achteraf niet als positief en mijn geloofsdoop wel.

Zie verder de reactie hierboven van Olorin.

[Robert Frans 1.537]

Wij besprenkelen dopelingen ook niet. Wij overgieten ze met water, wat ook een wassende werking heeft. Binnen de katholieke Kerk heeft de onderdompeling ook de voorkeur, maar is overgieting net zo goed. In het westen wordt dan ook bijna altijd overgoten, terwijl in het oosten weer vaker wordt onderdompeld. En wel net als bij het overgieten driemaal, in de Naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest.

[Dagmar 0]

woordenboek Grieks:

'baptidzo' : onderdompelen (zoals barbapappa al zei), wassen (zoals door RobertF hierboven uitgelegd), dopen (uit een voor-Nieuw Testamentische tijd). passief: zich bedrinken.

De taalnerd in me is nu heel benieuwd of er een passieve vorm in het NT staat, als in 'hij werd gedoopt', 'baptidztai'

[dingo 166]

Quote:

Op maandag 29 juni 2009 17:36:23 schreef RobertF het volgende: Wij besprenkelen dopelingen ook niet. Wij overgieten ze met water, wat ook een wassende werking heeft. Binnen de katholieke Kerk heeft de onderdompeling ook de voorkeur, maar is overgieting net zo goed. In het westen wordt dan ook bijna altijd overgoten, terwijl in het oosten weer vaker wordt onderdompeld. En wel net als bij het overgieten driemaal, in de Naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest.

Zonder gelijk een taalstrijd te willen beginnen, in het OT waar de offerdienst toch een voor-afschaduwende werking had werd het bloed van de offerdieren op het altaar gesprenkeld als afbeelding van de afwassing van de zonden, in die zin is besprenkelen niet anders of minder dan overgieten of onderdompelen.

[Olorin 154]

Quote:

Op maandag 29 juni 2009 17:32:00 schreef Barbapapa het volgende: Over het vormsel kan ik niets zeggen, omdat ik als voormalig mainstream protestant alleen 'besprenkeling' en 'belijdenis' ken. Dit zie ik achteraf niet als positief en mijn geloofsdoop wel.

Vormsel is zeg maar wat ze binnen pinkstergemeenten 'de vervulling (of doop) van de Heilige Geest' zullen noemen.

[Eulogía 0]

Maar het zal vast niet precies hetzelfde zijn dan toch? Het zal misschien ietwat overeenkomen (gezien vanuit de katholieken)? Ik geloof dat de Doop in de Heilige Geest samengaat met het ontvangen van de charismata. Alleen komen we dan op een ander onderwerp. (Ik ben benieuwd hoe charismatische katholieken dat zien )

Quote:

Op maandag 29 juni 2009 17:45:29 schreef Dagmar het volgende: De taalnerd in me is nu heel benieuwd of er een passieve vorm in het NT staat, als in 'hij werd gedoopt', 'baptidztai'

Ik heb even gezocht, maar kwam het zo niet tegen. Ik ben ook benieuwd.

[audacity 0]

Admod note: zullen we in andere topics verder gaan over de doop?

[Maccabeus 0]

Passieve vorm van dopen:

Matteüs 3,7

Marcus 10,39

Lucas 3,12

Handelingen 11,16

Om er maar een paar te noemen.

Laat ik nog even op de eerste vraag ingaan: je kind zowel katholiek als christelijk laten dopen is zeer eenvoudig: laat het dopen in de RK Kerk. Dat is katholiek en christelijk!

[Robert Frans 1.537]

Sjaloom Barbapapa,

Quote:

Maar het zal vast niet precies hetzelfde zijn dan toch? Het zal misschien ietwat overeenkomen (gezien vanuit de katholieken)? Ik geloof dat de Doop in de Heilige Geest samengaat met het ontvangen van de charismata.

Het Vormsel is het ontvangen van de heilige Geest door handoplegging. Niet meer, zeker niet minder. Daarbij krijg je dan dus ook alle genaden en gaven die bij het ontvangen van de Geest horen, hoewel dat dus niet altijd zichtbaar voor de omstanders hoeft te zijn.

Quote:

Alleen komen we dan op een ander onderwerp. (Ik ben benieuwd hoe charismatische katholieken dat zien )

Charismatische katholieken erkennen het Vormsel net zo goed als hét sacrament waarin de heilige Geest in je uitgestort wordt. Zij geloven daarbij ook - zo had ik begrepen - dat die ontvangen gaven zich op dat moment óf later op buitengewone wijze kunnen openbaren, maar dat dat niet bij iedereen hoeft gebeuren en de gaven zich vaker in het verborgene openbaren als de vrucht van de Geest. Evangelische charismatischen zouden die openbaring de geestesdoop noemen.

Heel kort door de bocht zou je het schematisch zó kunnen zeggen:

Het heilig Vormsel

Katholieken: ontvangen van de heilige Geest

Evangelischen: geen betekenis

Bijzondere manifestaties

Katholieken: buitengewone openbaring van de gaven

Evangelischen: ontvangen van de heilige Geest