is werk zinloos, een overweging

[Think 0]

Voor mezelf schreef ik deze overweging naar aanleiding van een schokkende gebeurtenis vandaag. Na de tekst geanonimiseerd te hebben, wil ik mijn gedachten met jullie delen. Gedachtenvoer om bij stil te staan, in de hoop dat er lezers zijn, die het een waardevolle post vinden - en anders mag je het weer vergeten:

Is werk zinloos, als je er geen leven mee kunt redden? - een overweging -

Vandaag was de voorlaatste van 5 bijeenkomsten die ik deze week bezoek in het kader van de week van de Psychiatrie

Bij een prijsuitreiking werd gezegd “ondanks de schok om wat er woensdag met die en die is gebeurt, gaan we toch maar verder met…†of woorden van dien aard. Ik wist niet waar het over ging. Ik ben de woorden snel vergeten en genoot van de middag, een “netwerkhappening†zo noemde ik het gekschrerend, onder het genot van een drankje en mooie muziek. Veel gesprekken met mede-collegavrijwilligers, beroepskrachten, medecliënten. Tot ik op het eind iemand in tranen zag en mij herinnerde dat er gerefeerd werd aan een tragische, onbenoemde, gebeurtenis. Maar wat was het?

Het bleek om een suïcide te gaan. Een vrijwilliger, op een andere plek dan de mijne, die ik alleen bij naam kende en zo zelden gezien had, dat ik tot mijn spijt niet eens herinner hoe ze er (helaas verleden tijd dus) eruit zag. Echt dichtbij komt het voor mij dus niet, maar iedere suïcide geeft wel een schok: wanneer komt het een keer wél heel dichtbij. Who’s next to do it?

Thuisgekomen flink van de waps ben ik met het boek Prediker in de tuin gaan zitten. Hét Bijbelboek over de zinloosheid. En dat ging er vooral door me heen, een uur lang zittend in de tuin: hoe zinloos alles is, wat we doen. Ondanks alle werk van de cliëntenbeweging, maakt het in leven- en doodkwesties niets uit wat we doen. We kunnen proberen onze regio gastvrijer te maken voor cliënten, maar als het leven zo zwaar is voor iemand, dat hij of zij het niet meer trekt, wat maakt het dan uit wat wij met z’n allen hebben bereikt. Zoveel dode mensen die wij niet hebben kunnen redden. Je moet het ook niet willen proberen denk ik, of anders bij het Klaverblad gaan werken (opvanghuis voor mensen met een doodswens die rust en bezinning zoeken), of op een ambulance. Maar het relativeert je werk zo enorm: is het eigenlijk niet ontzettend zinloos? Als het erop aan komt, red je er geen leven mee. Zo’n iemand die eruit stapt zegt, in mijn beleving: “jullie kunnen me wat met wat je doet, je doet nog zo je best, maar ik trek het leven niet. De ellende blijft te groot.â€

Pas na een uur m’n gedachten zo rond die zinloosheid laten gaan, realiseer ik me dat juist die zinloosheid ook een uitweg kan zijn uit dit gesomber: als het werk toch geen levens kan redden, als dat de zin niet is, als het niet dient om de wereld te redden, waarom zou je niet werken om zelf van te genieten? Ik zei het vanmiddag nog tegen een collega (voor de bewuste bijeenkomst, we wisten beiden nog niet van de suïcide die gister had plaatsgevonden): na een prettig verlopen lobby-gesprek samen lunchend op een terrasje: “wat hebben we toch een leuk werk.†En mijn collega beaamde dat. Laat dat de zin dan maar zijn, al redden we er geen levens mee.

[Dubito 0]

Voor mij geldt het cliché werk om te leven, leef niet om te werken. Ik kwam er als jongvolwassene achter dat roem en rijkdom voor mij geen aantrekkingskracht hebben en ik mis ook vrijwel alle karaktereigenschappen om ze te bereiken. Als christen voelde ik ook geen roeping uit het geloof om iets te gaan doen. Wel heb ik al van kindsaf aan de behoefte om voor planten en dieren te zorgen. Dat ging van kinderdromen: "Later als ik groot ben wordt ik heeeeeel rijk en dan koop ik het hele bos om de dieren te beschermen." Tot het meer realistische: "Ok ik wordt niet rijk want ik doe ook al niet mee met de postcode miljoenenjacht, maar ik kan wel hier lokaal als vrijwilliger gaan werken in de natuur en de tuin van mijn oma onderhouden." Dus dat doe ik dan ook. Ik voel me ook heel betrokken met het werken met mensen, zowel bij de overheid als bij bv in de kerk, maar ik ben zelf niet zo goed in het omgaan met gevoelens van andere mensen, dus daar ligt mijn kracht niet.

werk is niet zinloos als je er geen levens mee redt. De lach op een kindergezichtje en het kwispelen van de hond, het spinnen van de kat geeft het al zin, en voor mezelf gewoon de fijne dingen die ik doe. Alleen en samen met anderen.

[Mister_L 0]

Mooi stukje deels waar...

Je kijkt imo alleen teveel naar wat je niet bereikt. Terwijl je (ik wel tenminste) genoegdoening haalt uit de dingen die je wel met een cliënt bereikt.

Natuurlijk zijn er vervelende gebeurtenissen, maar als je daarnaar kijkt op een manier van "Waar doe ik het voor" dan kan je beter stoppen. Leer vooral van je negatieve/vervelende ervaringen. In het geval van suïcide zal er weinig te leren zijn denk ik, maar je snapt hopelijk wel wat ik bedoel.

Geniet van de leuke dingen en de dingen die je wel bereikt

[Olorin 155]

Werken is niet zinloos, werken doe je omdat je daarmee kan leven.

We hoeven niet meer zelf op een dier te jagen of vruchten te verzamelen, anderen willen dat wel voor je doen. Maar ze willen daar wel wat voor terug. Dat doe je met je werk.

Zolang anderen denken dat je werk geld waard is, kan het je voorzien van je levensonderhoud. Als iedereen denkt dat mijn posts waardevol zijn voor de samenleving of individu,dan zou het me in levensonderhoud kunnen voorzien. Dat ze in werkelijkheid geen nut hebben doet er niet toe, zolang anderen het maar wel geloven.

Werk is net als jagen, verzamelen, kamp opzetten, verdedigen, oorlogsvoering, etc. Maar dan in complexere systemen, met uitbesteding en specialisme.

[Ol Moth 0]

Quote:

Op donderdag 02 april 2009 19:26:29 schreef Olorin het volgende: Werken is niet zinloos, werken doe je omdat je daarmee kan leven. We hoeven niet meer zelf op een dier te jagen of vruchten te verzamelen, anderen willen dat wel voor je doen. Maar ze willen daar wel wat voor terug. Dat doe je met je werk. Zolang anderen denken dat je werk geld waard is, kan het je voorzien van je levensonderhoud. Als iedereen denkt dat mijn posts waardevol zijn voor de samenleving of individu,dan zou het me in levensonderhoud kunnen voorzien. Dat ze in werkelijkheid geen nut hebben doet er niet toe, zolang anderen het maar wel geloven. Werk is net als jagen, verzamelen, kamp opzetten, verdedigen, oorlogsvoering, etc. Maar dan in complexere systemen, met uitbesteding en specialisme.

Was dat maar zo, werk is zakkenvullen voor de tertiaire sector. Voorzien in de behoefte die je zelf hebt gecreeerd om je eigen zakken te vullen. Ik noem dat de maatschappij en de economie ondermijnen.

[Robert Frans 1.653]

Vraag eens aan een cliënt die wél geholpen was met jouw werk en zo het leven gered is of jouw werk nu echt zo zinloos is. Vraag eens aan iemand die van een vreselijke kanker is genezen of de arts nu echt zinloos werk geleverd heeft.

Denk eens aan het jongetje dat zeesterren terug in de zee gooit. Zinloos, ondat er zo ontzettend veel sterren liggen te sterven? "Niet voor déze ster," zal hij zeggen, om het beestje terug te gooien in de zee.

Je kunt niet iedereen redden, maar elk mens die je kunt redden maakt je het werk meer dan waardevol. Al zou je in je hele leven maar één persoon redden, dan heb je al een stuk van de wereld gered.

[Ol Moth 0]

Laat maar, is vast kwetsend.

[WonderfulStar 0]

je hoeft niet perse iedereen te redden van zelfdoding. ja, veel mensen in die doelgroep zullen er (soms) aan denken, en een enkeling zal het ook daadwerkelijk doen.

maar voor de mensen die blijven leven kunnen mensen als jij het leven net iets mooier maken. doe het daar voor.

[Mister_L 0]

Quote:

Op donderdag 02 april 2009 19:58:32 schreef RobertF het volgende: Vraag eens aan een cliënt die wél geholpen was met jouw werk en zo het leven gered is of jouw werk nu echt zo zinloos is. Vraag eens aan iemand die van een vreselijke kanker is genezen of de arts nu echt zinloos werk geleverd heeft. Denk eens aan het jongetje dat zeesterren terug in de zee gooit. Zinloos, ondat er zo ontzettend veel sterren liggen te sterven? "Niet voor déze ster," zal hij zeggen, om het beestje terug te gooien in de zee. Je kunt niet iedereen redden, maar elk mens die je kunt redden maakt je het werk meer dan waardevol. Al zou je in je hele leven maar één persoon redden, dan heb je al een stuk van de wereld gered.

dat bedoelde ik ook een beetje

[dingo 166]

Je noemt Prediker "Hét Bijbelboek over de zinloosheid" maar toch is de slotsom van Prediker (NBV)Alles wat je hebt gehoord komt hierop neer: heb ontzag voor God en leef zijn geboden na. Dat geldt voor ieder mens, want God oordeelt over elke daad, ook over de verborgen daden, zowel over de goede als de slechte.

Dat is niet zinloos maar voor een agnost/atheïst uiteraard niet eenvoudig te aanvaarden maar voor een christen is het vanzelfsprekend.

[Think 0]

[...]

edit: reactie van mijzelf verwijderd, was er niet tevreden over. Teveel: bweeeh, jullie snappen mij niet, ik eindig toch positief: werk geeft plezier!

Maar na een uurtje somberen en dan de idee 'werk geeft plezier' is het gevoel van zinloosheid natuurlijk niet definitief verdwenen. Jullie reacties zijn misschien toch wel terecht.

In elk geval vandaag weer zo'n gevoel: "waar doe ik het voor".

Geen fut om alle reacties nog eens te lezen, maar mijn apologetische, verontwaardigde reactie trek ik bij deze in.