Polyamorie kan dat?

[MysticNetherlands 298]

Nee met stukken vol aanname op aanname en vooral vooroordeel op vooroordeel als

"Waarom is communicatie zo belangrijk, als je gewoon in onzelfzuchtigheid kunt besluiten om de nieuwe dag weer met elkaar verder te gaan? Alleen maar omdat je niet wilt opgeven wat je afneemt van de relatie met de soms wat minder spannende partner. Terwijl je de eerdere partner ook niet wilt verliezen. Het blijft dus een zaak van twee walletjes eten. Van schipperen. Van relaties onderhouden en tegelijk ook de afwijkende behoeften van jezelf vervullen, en ook die van een ander faciliteren. Alleen al een vriendschap onderhouden is al lastig. Alleen al periodieke polypartner planning is al lastig. Laat staan alles op een hoop gooien, en menen dat het nog gaat om een geaardheid die bestaat bij de gratie van communicatie. Dat getuigt niet alleen een ongezonde situatie, maar ook van een zwak begrip van samenhangende zingeving. Teveel hooi op een vork die op twee of meer plekken tegelijk wil zijn."

blijft een topic lekker levendig. Als je geen ervaring hebt met polyamorie doe er dan ook geen uitspraken over als ware het feiten.

[broer konijn 0]

Het klopt toch wel aardig denk ik; het is mijn interpretatie van wat er over werd gezegd. Levendig wordt het als daar een reactie op komt zoals die van jou; dank je

En wat de feiten ook zijn, en hoezeer we dat ook gaan invullen, inkleuren, of juist nuanceren, dat zegt niets over de inhoudelijke discussie over de moraal.

[MysticNetherlands 298]

Het klopt toch wel aardig denk ik; het is mijn interpretatie van wat er over werd gezegd. Levendig wordt het als daar een reactie op komt zoals die van jou; dank je

En wat de feiten ook zijn, en hoezeer we dat ook gaan invullen, inkleuren, of juist nuanceren, dat zegt niets over de inhoudelijke discussie over de moraal.

Ik denk dat er helemaal 'niets van klopt'. Het is je eigen mening, niet zo zeer n interpretatie van wat Azzie zei. Het zegt idd niets over het theologische element, maar wel over hoe jij er in zit: vol vooroordelen.

Dat gezegd hebbende: ik denk dat de Bijbel een dan weer n huwelijk tussen man en vrouw dan weer celibaat als ideaal voorstelt. Maar of t echt polyamorie veroordeelt? Ik weet het niet.

[Quest 90]

@ Quest: Ik hoef niet tussen je regels door te lezen om te begrijpen dat er bij jou gevoelens van ergernis zijn.

joh... zou het...

Zou je s.v.p. je gevoelens willen vertalen tot inhoudelijke bijdragen, of tot goede spiegelingen van wat er emotioneel bij je leeft mbt iets concreets of iets van jezelf?

mijn reactie is puur en emotioneel, ik heb een hekel aan mensen die doen of ze de enige juiste vertolker zijn van het christendom, een nog grotere hekel heb ik aan mensen die niet weten waar ze over praten en die dat proberen te verbergen door hele lange nutteloze lappen tekst te produceren zonder enige inhoud. Op de meest simpele vragen komt een wirwar aan bijbelteksten, verklaringen, eigen mening, steken onder water of ronduit een stel beledigingen gecombineerd met oordelen en vooroordelen. De enige die vervolgens nog weleens reageren zijn 2 of 3 users, de rest steekt zijn middelvinger op en vertrekt. En dan vraag de crew zich hier steeds maar weer af waarom er doelstellingen niet bereikt worden, het zou al veel helpen zulke mensen als jij een eigen blog te laten beginnen en hier te verwijderen.

Waarom zou je het goede in je, niet meer ruimte bieden bij wat je schrijft? Dat mag in, en ook tussen de regels.

Als je ook maar een beetje iq of eq zou bezitten zonder het vleugje autisme dan zou je begrijpen dat wat ik schrijf aan jou adres voortkomt aan een diepgeworteld afkeer van onrechtvaardige en opruiende teksten richting minderheden en de zwakkeren in de samenleving.

[Robert Frans 1.653]

Nope, daarom dacht ik ook dat ik had geschreven dat ik het zie als een geaardheid. Kan zijn dat ik dat niet zorgvuldig geformuleerd had though. Maar het is een terugkerend fenomeen in poly-land dat men aangeeft al vroeg het gevoel te hebben dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, in de pogingen een mono-relatie aan te gaan.

Dat maakt het volgens mij echter niet meteen een geaardheid. Wat ik begrepen heb, is een geaardheid echt puur een hersending: de hersenen van bijvoorbeeld homo's zijn echt ietwat anders daarin dan die van hetero's. Het is iets waarmee je geboren wordt en wat je dan niet kan veranderen.

Ik betwijfel daarom of een sterke voorkeur of gerichtheid ook meteen een geaardheid genoemd kan worden. Er zijn immers wel meer voorkeuren op het gebied van seksualiteit of liefde, die echter toch geen geaardheden zijn.

[DeThomas 35]

Even voor alle duidelijkheid: ik probeer Polyamourie absoluut niet als een christelijke deugd, leerstellig, dogma of zelfs maar mogelijkheid neer te zetten. Ik denk niet dat het verenigbaar is met gangbare visie.

[broer konijn 0]

mijn reactie is puur en emotioneel,

Een pure en emotionele reactie is vanuit de aard een uiting van de geest. De geest van de mens biedt geen waarheid, maar bezieling. Het negeren van de geest is de wedstrijd verliezen, nog voor je hem gespeeld hebt. Daarom is het nuttig en goed dat de geest ruimte krijgt om zich te uiten. Als je een christen bent, dan zal die geest een vleug christelijkheid bezitten. En naarmate het vlees en het verstand invloed hebben uitgeoefend op de geest, of voeding hebben gegeven aan de geest, waarin de geest zich herkent, komt ook uit de emotionele reacties, wat daarvan door de geest is aangenomen en ingebed in de identiteit.

De hoogste graad van identiteit wordt bereikt in de geest. Maar het is de geest die zichzelf richt en onderwerpt die van die hoogste graad ook een bouwwerk kan maken, en erin kan groeien. Onze tijd is een tijd waarin de geest en de identiteit wordt verheerlijkt. Het kan worden vergeleken met de filosofen die spraken over de zuiverheid van een roofdier. Maar wat mist is een schakel en een niveau van verlichting: dat is licht schijnen op onze identiteit om dan met verstand in nuchterheid en waakzaamheid, ook voeding te zoeken voor de identiteit. Om dan ook met de hogere kennis van wie wij zijn, ook daadwerkelijk onze geest op een hoger niveau te brengen, dan wel ons leven en ons verstand meer op het niveau van onze geest (identiteit) te brengen. Het is in de praktijk altijd een wisselwerking. Een wisselwerking die stagneert als we genoegen nemen met halfproducten en een gearriveerdheid in verstand of in de geest. Er is nog een wedren te lopen en een hogere rust over om die nog te willen bereiken. Dat weten we zeker, zolang we nog in het vlees zijn, en paden lopen die het vlees behagen.

Ik weet dat ook goed christelijke mensen hun geest niet op alle vlakken onder controle hebben of daarvan zelf vinden dat die goed of geestelijk of rationeel logisch is. En de teneur kan dan worden dat wat de identiteit heeft gevormd, ook als goed wordt beschouwd en tot onderhouding waardig. Maar zo is niet de christelijke leer. De christelijke leer is een afsterven van het vlees en een geheel nieuwe start beginnen.

Een geheel nieuwe start is geen eindstation, maar het is gewoon wat het zegt: een startbewijs.

ik heb een hekel aan mensen die doen of ze de enige juiste vertolker zijn van het christendom, een nog grotere hekel heb ik aan mensen die niet weten waar ze over praten en die dat proberen te verbergen door hele lange nutteloze lappen tekst te produceren zonder enige inhoud.

Het spijt mij dat ik je niet bereiken kan. Maar jij en ik weten beiden zeker, dat zolang onze geest primaire termen produceert als 'hekel' en 'doen alsof' en 'niet weten' en 'verbergen' en 'nutteloze' en 'inhoudsloos', wij met zekerheid ook te weinig ruimte geven in onze geest aan ons verstand en een redelijke overlegging van wat allemaal is gezegd.

Op de meest simpele vragen komt een wirwar aan bijbelteksten, verklaringen, eigen mening, steken onder water of ronduit een stel beledigingen gecombineerd met oordelen en vooroordelen.

Boosheid en verharding komen voort uit een reeds vastgelegd oordeel. Uit een reeds onderworpen geest. Maar de geesten worden altijd openbaar. Niet dat ze dan blijken een goede geest te zijn of een redelijk samenhangende geest te zijn. Maar wel dat er een identificering optreedt met het type en de richting. Maar ik geloof wel dat ik mag zeggen - en met spijt - dat er weinig geesten zijn die niet reeds in bezit zijn genomen, en nu in gevangenschap juist die vrijheid ontberen, waartoe ze waren geroepen, en waarvan het vlees dat ze beheersen claimt er ook in te zijn.

Jouw geest is jouw wil onderdanig. Dat zegt de bijbel: de geest van de profeet is de profeet onderdanig. Jouw identiteit is dus niet het diepste wat je hebt, maar het diepste wat je hebt, is waarmee jij je verkiest om je mee te identificeren.

De enige die vervolgens nog weleens reageren zijn 2 of 3 users, de rest steekt zijn middelvinger op en vertrekt. En dan vraag de crew zich hier steeds maar weer af waarom er doelstellingen niet bereikt worden, het zou al veel helpen zulke mensen als jij een eigen blog te laten beginnen en hier te verwijderen.

Wat nut heeft het als een gelovige zichzelf sticht of degenen van gelijke gezindheid? Dat werkt eenzijdigheid en afstomping, tot hoogmoed en anti-identificatie met de omgeving. Het nut van een wapen wordt geleverd op het strijdveld. Vaardigheid wordt gewonnen in de strijd. Het woord is het wapen. En wie van ons hier uit liefde strijdt of uit andere motieven, dat is niet altijd te meten aan onze woorden. Want ook de wet die veroordeelt, is een wet van liefde. Dus niet de wet die wordt onderhouden getuigt van onze liefde, maar de wil en de wens en de drijfveer om die wet te willen onderhouden uit liefde en onderwerping - en niet uit overheersing of zelfbevrediging of liefdeloze heiliging. Dat wil dus niet zeggen dat je ongelijk hebt - ook al sta je in je onrecht. Sterkte komt vaak in zwakheid. Dat geldt voor mij, en ook voor jou. Maar ik vraag je om te oordelen op wat er ook echt is. En als je het dan hebt over dit forum, dan kan het maar zo zijn dat er ook een tijd komt dat men met verbazing constateert dat er zelfs uit Credible iets goeds is voortgekomen. Maar dat te denken of te wensen is al voeding geven aan een kiem van ijdelheid en afval. Ik spreek daarom hier uitsluitend jou persoonlijk aan, zoals jij ook mij persoonlijk aanspreekt. Met de hoop ook Annzie en de andere deelnemers van dit gesprek te bereiken en te brengen tot geestelijk inhoudelijke overwegingen.

Als je ook maar een beetje iq of eq zou bezitten zonder het vleugje autisme dan zou je begrijpen dat wat ik schrijf aan jou adres voortkomt aan een diepgeworteld afkeer van onrechtvaardige en opruiende teksten richting minderheden en de zwakkeren in de samenleving.

Diepgeworteld, zeg je. Maar is het diepste in ons ook het meest rechtvaardig? Hoe voorkom je dat jezelf vervalt in vreselijke onrechtvaardigheden ? Hoe voorkom je dat wat je uitspreekt, niet het meest getuigt wat de aandachtspunten zijn van jouw geest? Als het dan iets is van jouw geest, dan zou jij het toch ook moeten zijn die juist op dat punt uitblinkt?

In dat verband wijs ik je op je spreken over een vleugje autisme. Als ik dat bestrijd, dan is dat mijn recht en ook mijn gelijk, maar het ontkennen past in het profiel van de vermeende stoornis. Ik vervul dan jouw in mijn beleving valse profetie. Dus ik kies ervoor om je te benaderen op een ander vlak. Jouw stoornis. Autisme is een stoornis van zijn. Het is dus bepalend voor een stukje identiteit. Toch spreek je mij erop aan. Alsof mijn identiteit gevormd kan worden. Dat wil ik je spiegelen: laat jij je identiteit nog vormen?

Mijn vraag is daarom: wat sta jij toe aan jouw geest om zich mee te laten voeden? En om het niet persoonlijk te laten zijn vraag ik het on-topic algemeen:

Als wij poly-amoureuze verhoudingen beschouwen als een stukje van onze identiteit, is dat in een context dat wij onze identiteit (onze geest) nog laten voeden? Of hebben wij de hoogste staat van identiteit al bereikt?

In dat verband een afsluitende overweging: De liefde leert de wet. De wet eist liefde. Nee, de wet eist onderhouding van de regels. Nee, de wet eist liefde. Hoe kan de wet liefde eisen als de wet zich uitdrukt in termen van regels? Hoe kan de liefde zich houden aan regels? Wie het op zich laat inwerken, die zal ontdekken dat het een niet los staat van de ander. Het vraagt oefening. Vaardigheid.

En dan is het concrete van de wet dit: de wet eist liefde. Liefde is niet de begeerte tot de vruchten van de liefde, maar liefde is dat de wil en de liefde om de vruchten van de begeerte te delen met de persoon van je liefde. Op het moment nu dat je identiteit (of je geest of je wil) niet meer is gericht op die ene ander, kun je niet meer spreken van liefde. Want liefde is niet waar je begeerte naar uitgaat, maar liefde is waar je identiteit zich mee verbindt.

En als dan de liefde zich verbindt met meerdere personen, dan geldt voor een elk van die personen dat je jouw wil om jouw begeerte naar die persoon uit te laten gaan, niet meer onverkort leveren kunt of wilt. In een wereld vol beperkingen is dat echt nog niet zo raar. Maar in een wereld vol beperkingen is een hoer ook niet raar en zedeloosheid ook niet en goddeloosheid ook niet. Maar zodra de moraal zich gaat richten op LIEFDE, en daarmee aan de haal gaat, is de hoofdvraag of er wel een definitie is van liefde.

Wat is LIEFDE ??

Liefde als begeerte is (mijn aanvechtbare stelling, en pas waarheid als het overtuigt) dat je erkent dat je hebt mogen zien en mogen ruiken en mogen voelen en mogen proeven wat de begeerte met jou doet en dus ook met een ander kan doen. En liefde als LIEFDE is dan

dat je alle begeerte en alle vruchten van de begeerte in onzelfzuchtigheid bindt om aan iemand anders te gaan bieden, waarvan je zelf hebt mogen zien en ruiken en voelen en smaken, hoe mooi en bijzonder het is dat het bestaat. En in de nieuwgevormde en nieuw gedefinieerde identiteit ga je dan heel je leven zodanig inrichten, dat je niet alleen je verstand en niet alleen je gevoel, maar heel je identiteit laat vormen en laat groeien tot dat hogere waarvan je hebt mogen ervaren dat het bestaat, maar waarvan de mens altijd maar een matige reproductie kan geven.

De mens is vlees, en dus tot liefde niet in staat. Maar de mens moet er verplicht mee kennismaken, om te kunnen ervaren hoe het voor God voelt. God weet zich verstoten, en zoekt onder de mensen de Liefde die God erkent, en God ook een plaats wil geven in de eigen identiteit, om zo tot een geestelijk kind te worden van God. Opdat het kind ook kan spreken tot oprechte verzadiging van zijn begeerte: Halleluja, geloofd zij onze God en Vader! Geloofd zij God die de mens bekwaamt om tot Zijn heerlijkheid te mogen komen, om gemeenschap met Gods heerlijkheid te hebben. Onze begeerte tot gemeenschap met vlees op deze aarde is niets meer dan onze praktische levensles, hoe liefde eigenlijk in de praktijk vorm en gestalte zou moeten krijgen. Dat is normatief en dat dwingt de begeerte, die zich daardoor ook graag laat overheersen. Onzelfzuchtig.

[MysticNetherlands 298]

RUN WORDCOUNT STATS ON "broer konijn"

...

RESULTS:

Favourite word: 'Normatief'

Favourite wordcount: 8374

Total wordcount:

[annzie 1]

Nope, daarom dacht ik ook dat ik had geschreven dat ik het zie als een geaardheid. Kan zijn dat ik dat niet zorgvuldig geformuleerd had though. Maar het is een terugkerend fenomeen in poly-land dat men aangeeft al vroeg het gevoel te hebben dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, in de pogingen een mono-relatie aan te gaan.

Dat maakt het volgens mij echter niet meteen een geaardheid. Wat ik begrepen heb, is een geaardheid echt puur een hersending: de hersenen van bijvoorbeeld homo's zijn echt ietwat anders daarin dan die van hetero's. Het is iets waarmee je geboren wordt en wat je dan niet kan veranderen.

Ik betwijfel daarom of een sterke voorkeur of gerichtheid ook meteen een geaardheid genoemd kan worden. Er zijn immers wel meer voorkeuren op het gebied van seksualiteit of liefde, die echter toch geen geaardheden zijn.

Klopt, maar ook bij homoseksualiteit is nog niet bewezen welk deel in de hersenen er anders is. Er is een verband ontdekt tussen blootstelling aan bepaalde hormonen in de baarmoeder en kans op een homoseksueel kind, maar de exacte verandering in de hersenen is nog niet ontdekt. Dat geeft ons geen reden om te zeggen dat homoseksualiteit misschien wel geen geaardheid is. De overeenkomsten tussen homoseksualiteit en polyamorie zjn opvallend. Als je kijkt naar hoeveel mensen rapporteren al op vroege leeftijd te weten dat ze anders zijn en intern al de normen van de maatschappij bevragen op een leeftijd waarop je dat nog niet zou verwachten zie ik hier toch echt aanwijzingen in om te beweren dat het een geaardheid is.

Voorlopig zullen we hier sowieso nog geen feiten over weten. Er is namelijk nog helemaal geen onderzoek gedaan naar hoe polyamorie ontstaat. De enige onderzoeken naar polyamorie zijn die die ik genoemd heb, over de invloed op kinderen. Via-via zijn er ook nog wel wat onderzoeken gedaan naar BDSM en polyamorie waar ook wat mogelijke conclusies over poly uit getrokken zouden kunnen worden, maar die onderzoeken zijn allemaal op basis van vrijwilligheid uitgevoerd en kunnen niet 1 op 1 doorgetrokken naar de poly-community. Zo zijn er studies die suggereren dat bdsm-ers gelukkig zijn en minder geestelijke problemen ervaren dan niet bdsm-ers, waarschijnlijk doordat er beter gecommuniceerd wordt. Dit suggereert dat hetzelfde van toepassing kan zijn op poly-mensen, alleen kan dit dus niet zomaar doorgetrokken worden. Check deze samenvatting van verschillende bronnen door een arts(alinea 30: een samenvatting van de gegevens die ik gebruikt heb voor dit stukje) En hier de directe bron.

@MysticNetherlands: ik moest hard lachen om je grapje

[broer konijn 0]

Je post is wat lang , sta me toe om er een punt uit te lichten.

De overeenkomsten tussen homoseksualiteit en polyamorie zjn opvallend. ..zie ik hier toch echt aanwijzingen in om te beweren dat het een geaardheid is.

Is pedofilie ook een dergelijke geaardheid ?

[Humanist 0]

Wauw broer konijn, meen je dit nou? Ken je het woord instemming?

[DeThomas 35]

Niet om Broer Konijn maar op één of andere manier tegemoet te komen, maar instemming en geaardheid hebben niks met elkaar te maken. (ik ga er even van uit dat humanist bedoelt dat er gemeenschap plaatsvindt met wederzijdse instemming).

Ik vind het wel opvallend dat homoseksuelen claimen at ze niks kunnen doen aan hun gevoelens, dat het geaardheid is, maar zodra pedofielen dat argument gebruiken, raakt iedereen in paniek. Wie weet is pedofilie ook een geaardheid. Dat doet niks af aan de onwenselijkheid en het gevaar van deze gevoelens in iemand die zich niet kan beheersen.

[broer konijn 0]

Wauw broer konijn, meen je dit nou? Ken je het woord instemming?

Is voor een geaardheid instemming van iemand anders nodig, om een geaardheid te zijn ??

[Humanist 0]

Nee, zeg ik niet. Je lijkt enkel iets te insinueren met je pedofilie uitspraak.

[broer konijn 0]

Nee, zeg ik niet. Je lijkt enkel iets te insinueren met je pedofilie uitspraak.

Bedoel je dat het verstand zich kromt rondom het vlees?

Is pedofilie ook een dergelijke geaardheid ?

Is voor een geaardheid instemming van iemand anders nodig, om een geaardheid te zijn ??

Nou?

[ZENODotus 142]

Eerst even dit: geaardheid handelt niet over instemming, anders zouden er geen verkrachtingen meer zijn ook...

Verder heb ik lang nagedacht of ik hier zou reageren... Persoonlijk zou ik geen polyamoreuze relaties willen, niet dat ik het niet leuk zou vinden: verschillende vriendinnen, maar ik heb graag dat mijn vriendin trouw is, dus zoals Mat 7:12 zegt doe een ander wat je graag zou willen dat die ander doet voor jou... Ik heb in een relatie gezetten waar de dame in kwestie het niet zo nauw nam met de trouw in een relatie en dat doet pijn, en ironie wil dat ze daarna zelf fel bedrogen werd, en het ook niet gemakkelijk kon verkroppen.

Wat de bijbel betreft, maken we vaak hoererij duidelijk als alles buiten het huwelijk tussen één man en één vrouw, maar uit het OT merken we niettemin dat het meervoudig huwelijk op zijn minst gedoogd werd, zo stond er ook in de torah de doodstraf op overspel, toch hadden verschillende mannen meerdere vrouwen: Abraham, Josef... Dat willen dus zeggen dat een man meerdere vrouwen kon hebben, seksueel contact ging toen ook vooral op het zorgen voor nageslacht. Dit werd naar ik meen niet weersproken in het NT.

Maar wat mij ook opvalt... Altijd een discussie als het over seksuele vrijheid gaat is de schreeuw: "Het is tussen instemmende individuen en je mag niet oordelen", terwijl niettemin voor een christen toch richtlijnen gelden en dat hij daar naar wilt leven... Trouwens tweehonderd jaar geleden was het doodnormaal dat een meisje van dertien in het huwelijk stapte, dus toen was pedoseksualiteit doodnormaal, nu niet meer... Dus de wereldse ethiek schommelt constant, wie weet wat we over vijfhonderd jaar aanvaardbaar of niet aanvaardbaar vinden... Zo is men nu al druk bezig met seksuele ethiek voor de robotica... In Aziatische landen zijn er b.v. toybots te huur voor seksueel plezier, en volgens verschillende prominente personen op het gebied van de informatica zal het bijlange na niet meer zo lang duren voordat we zullen moeten denken aan liefde tussen mens en robot. Of misschien is over vijfhonderd jaar seks wel helemaal uitgebannen zoals in "Brave new World" van Aldous Huxley wie zal het zeggen... We zijn allemaal slachtoffers van een denkbeeld, of het nu de bijbel is, onze tijd, onze cultuur... Allemaal.

[Robert Frans 1.653]

Even een kleine terzijde, ZENODotus: in de roman Brave New World is seksualiteit helemaal niet uitgebannen, integendeel. In die wereld zijn orgies heel gewoon, een sociale plicht zelfs, en heeft seks zo'n beetje dezelfde oppervlakkige betekenis als een handdruk in deze tijd.

Ik denk dat je met een ander verhaal in de war bent, alhoewel ik niet zo gauw weet welke.

[DeThomas 35]

wellicht met de film demolition man? Want ook in stranger in a strange land (dat andere SF boek uit die tijd) zijn orgies normaal.

[Humanist 0]

Nee, zeg ik niet. Je lijkt enkel iets te insinueren met je pedofilie uitspraak.

Bedoel je dat het verstand zich kromt rondom het vlees?

'Het vlees', 'de geest', 'identiteit', 'bouwwerk'... etc.

Gebruik aub ff normale, nuttige woorden die niet zo ambigu en breed zijn.

Ik bedoel dat je polyamorie lijkt te veroordelen op dezelfde gronden als pedofilie.

Is pedofilie ook een dergelijke geaardheid ?

Is voor een geaardheid instemming van iemand anders nodig, om een geaardheid te zijn ??

Nou?

Nogmaals: nee.

[Robert Frans 1.653]

Op zich kan het wel een interessante vraag zijn wanneer iets een geaardheid is en wanneer niet. Want die term kan buiten de wetenschap ook nogal subjectief gebruikt worden. Voorkeuren die wij prima vinden heten dan geaardheden en voorkeuren die wij verwerpelijk vinden heten dan parafilieën.

Het is echter best mogelijk dat pedofilie ook een geaardheid is, vooral omdat een pedofiel niet echt lijkt te kunnen genezen van zijn voorkeur. Ik weet alleen niet in hoeverre de wetenschap dat misschien uitgesloten heeft of niet.

Bij discussies over geaardheden en afwijkende seksuele voorkeuren ontkomt je nu eenmaal niet aan nare, verwerpelijke voorkeuren. Dus ook niet aan pedofilie.

Als iemand dat als voorbeeld geeft, hoeft dat dan ook niet te betekenen dat diegene, in dit geval, polyamorie even verwerpelijk vindt als pedofilie. Het kan simpelweg betekenen dat diegene beide voorkeuren als gelijkwaardig ziet qua de mate van geaardheid of parafilie. Waarbij de ene parafilie ook de andere niet is qua ernst of onwenselijkheid en geaardheden ook niet direct gewenst zijn.

Soms wordt in dit soort discussies dat onderscheid niet zuiver gemaakt, zodat het daardoor onnodig lastig wordt om op neutrale gronden over geaardheden of parafilieën te spreken en daarbij man en paard te noemen.

[broer konijn 0]

Is pedofilie ook een dergelijke geaardheid ?

Is voor een geaardheid instemming van iemand anders nodig, om een geaardheid te zijn ??

Nou?

Kern van alle geaardheden: Het is nu eenmaal zo.

Acceptatie is cruciaal om als mens met jezelf verder te kunnen en te werken aan regulering van wie of wat je bent.

Dat geldt universeel, of iemand nu altijd psalmen zingt, altijd loopt te vloeken, zich helemaal voleet of boulimia nervosa heeft, kleptomaan is of heterofiel. Het maakt geen fluit uit.

Want in psychische zin rust niet alleen je identiteit op acceptatie; maar ook het herstel van stoornissen en ziektes en onhebbelijkheden.

Kern van levensvervulling: normatief denken

Zonder normstelling, is een mens een beest, en is een neiging of aard een gevaar voor de omgeving.

Een kleptomaan of een pedofiel heeft evenzeer een probleem met de omgeving als elke ander die zijn hobby, of zijn onhebbelijkheid, of zijn vaardigheden, of zijn begeerte niet in bedwang houdt.

Dat geldt universeel. Geen enkel mens kan zich zijn vrijheden permitteren als hij die vrijheden niet onderwerpt aan de behoefte (vrijheid) van een ander om van die uitlevingen in vrijheid juist vrij te blijven.

Kern van alle samenvieringen: Toestemming

Zonder toestemming is elke interactie op elk gebied met een ander, een zaak van geweld en overheersing en maatschappijontwrichtend onrecht.

Dat geldt universeel. Geen enkel mens mag een ander mens of beest tegen zijn wil of tegen de geest van eer en menselijkheid uitbuiten of gebruiken, om daarmee de eigen aard of behoeften of zelfverzonnen nuttigheden te vervullen.

Kern van alle geaardheden: zonder normering is de aard slecht.

We kunnen eeuwen doorzagen of wat precies een aard wel of niet is, maar het bewijs is hierboven geleverd: het maakt niet uit. Want elk mens is genoodzaakt om normen te stellen, zichzelf te beperken, en steeds te rekenen met de aard van de samenleving en de geldende moraal, en de wensen van degenen in zijn eigen omgeving.

Dat geldt universeel. Want ook voor degene die toevallig een heel goede aard heeft die voldoet aan hoge normen van moraal en allerlei gewenstheden, en uitsluitend behoefte heeft om mooie dingen te doen voor mens en samenleving, ook hij moet (en zal ook graag) zijn aard en zijn leven zodanig bestemmen dat hij beperkt en normeert en reguleert en afstemt, aan moraal en gewenstheden en meningen in zijn omgeving.

Liefde geen issue

Waar de aard een aard van zijn heeft die aansluit bij het zijn, en van daaruit bindt en reguleert wat er toevallig in zat, daar kan de liefde totaal buiten beeld blijven. Want niet alleen uit liefde komt de mens tot normering en samenleven en beperkingen, dat is ook vanuit de aard om als vrije wolf zoveel mogelijk van de vrijheid te genieten. Dat hebben we hierboven net besproken.

Liefde daarentegen begint aan de andere kant te werken. liefde begint de eigen aard te negeren en achtergesteld te doen zijn en deze zelfs te verloochenen, als dat nut heeft voor een ander. Liefde heeft dus niets met de aard en de begeerte te maken.

En dat is universeel. Liefde heeft een begeerte om iets goeds te doen voor de ander. Voor iets hogers. Opoffering hoort daar zeker ook bij. Maar niet de schijn-opoffering, die zich openlijk richt op de eigen begeerte vervullen.

Christelijke moraal = liefde

De mens is dus niet klaar zoals hij gemaakt is, maar hij moet juist de aard waarmee hij geboren is kruisigen en afsterven, om tot God te kunnen komen. Daarvan is niet één mens uitgezonderd, want ook Christus is naar het vlees gekruisigd en gestorven. het punt van de eigen zondige aard omarmen, is de eigen wedergeboorte loochenen, en het is Christus en Zijn Offer verloochenen.

Dus alle geaardheden, dienen naar de norm afgestorven te worden, om als nieuwe mens 100 procent de blik te richten op de liefde die niet rekent met geaardheid in het vlees, maar met geaardheid in God. Homo's pedo's hetero's en polyo's allemaal even verdorven.

Allemaal genoodzaakt om de eigen aard af te sterven,

en om het vlees aan banden te leggen en te onderwerpen,

tot Gods eer.

En dan kun je vinden dat het te lang was. Dus ook een korte versie on-topic:

polyamorie: met medeweten én goedkeuren van alle betrokkenen meerdere liefdesrelaties aangaan en onderhouden.

1. Deze visie veronderstelt dat zonder toestemming geen geaardheid kan zijn.

Dat vraagt inlevingsvermogen, maar het biedt inderdaad een goede en hogere moraal . Want het onderwerpt de moraal van 'het werkelijk zijn' aan toestemming. Dat is echt geheel christelijk. Want een christen heeft toestemming nodig van God en van de kerk en als het kan ook van de ouders. Dat is heilig! En héél anders van toon en aard, dan bij hen die zwelgen in de aard en dat proberen in te passen met allerlei bochten en wringingen. En Gods toestemming niet vragen, maar God eigenlijk aansmeren dat Hij het was die ze ertoe had aangezet.

Benodigde toestemming stopt in één klap alle echtbreuken en alle escapades en alle begeerte om het oog te laten vallen op een groen blaadje bij een ander. Allemaal zaken die worden buitengesloten uit de aard. Petje af. Als je nu maar zou beginnen te beseffen wat het impliceert.

2. Allen, is bij jou nogal restrictief, want het beschouwt God niet als een betrokkene, en ook de maatschappelijke moraal niet, en ook de eigen kinderen niet. Zelfs schaderapporten worden ingebracht als argument dat de positie van de kinderen geen te grote rol speelt. Het mooie blijkt slechts een goedkoop argument te zijn dat geen inhoud heeft. Het is daardoor eerder zoals ik je beleef, een verhulde vorm van egoïsme en liefdeloosheid.

3. En het is mogelijk juist de 'christelijke' moraal in onze samenleving die je op een verkeerd been heeft gezet. Want in wezen is je visie een extrapoleren wat allang onder christenen gemeengoed is geworden, namelijk dat "toestemming" een legitieme alles tegenspraak stoppende norm biedt. Dat elkaar behagen hetzelfde is als God behagen. Ten onrechte.

Het gaat zelfs zover dat die normloosheid met een christelijke saus over egocentrisme,

terug te vinden is in een lied dat in die kerken wordt gezongen:

Ik wil jou van harte dienen

en als Christus voor je zijn.

Bid dat ik genade vind, dat

jij het ook voor mij kunt zijn.

Het is zuiver egocentrisch. Je vraagt een ander om te bidden,

dat jij genade hebt bij God, zodat hij jou van harte kan dienen,

en als Christus voor jou kan zijn.

Jij vraagt dus om voorspraak bij God en een

normstelling in het hart van een ander,

tot het onderwerpen van die ander aan jou,

tot jouw heerlijke behaging.

En dat op het uitspreken dat jij die ander wilt dienen,

en als Christus voor die ander wilt zijn.

Dit gaat niet meer alleen over moraal en normstelling.

Dit gaat over algehele verblinding.

Maar het past wel aardig bij jouw voorstelling van polyamoraliteit;

de liefde ontbreekt. Of: toestemming ontbreekt. Of: de wet onbreekt.

[Peter79 286]

Kern van alle geaardheden: Het is nu eenmaal zo.

Acceptaties is cruciaal om als mens met jezelf verder te kunnen en te werken aan regulering van wie of wat je bent.

Dat geldt universeel, of iemand nu altijd psalmen zingt, altijd loopt te vloeken, zich helemaal voleet of boulimia nervosa heeft, kleptomaan is of heterofiel. Het maakt geen fluit uit.

Want in psychische zin rust niet alleen je identiteit op acceptatie; maar ook het herstel van stoornissen en ziektes en onhebbelijkheden.

Mooi gezegd, mee eens.

Kern van levensvervulling: normatief denken

Zonder normstelling, is een mens een beest, en is een neiging of aard een gevaar voor de omgeving.

Grappig, ik heb ooit een artikel in ons studieblaadje gezet onder de titel: "zonder moraal is de mens een beest". Maar dit geldt natuurlijk alleen vanuit andere mensen die er wel een moraal op na houden. Maar als de mensheid de moraal geheel ontbeert, dan is de mens simpelweg een dier en hoeft zijn gedrag ook niet beoordeeld te worden als beestachtig.

Kern van alle geaardheden: zonder normering is de aard slecht.

Nee, zonder normering kan je niet spreken van slecht.

[broer konijn 0]

Kern van alle geaardheden: zonder normering is de aard slecht.

Nee, zonder normering kan je niet spreken van slecht.

Mee eens, zonder wet is er geen overtreding. Ik drukte me verkeerd uit. Ik bedoel dat de aard die niet wordt onderworpen, als slecht uitpakt.

[MysticNetherlands 298]

Grappig, ik heb ooit een artikel in ons studieblaadje gezet onder de titel: "zonder moraal is de mens een beest". Maar dit geldt natuurlijk alleen vanuit andere mensen die er wel een moraal op na houden. Maar als de mensheid de moraal geheel ontbeert, dan is de mens simpelweg een dier en hoeft zijn gedrag ook niet beoordeeld te worden als beestachtig.

Nou ja zeg, alsof dieren geen moraal zouden hebben.

[Humanist 0]

De mens ís een beest, wat we ook niet moeten vergeten.

En 'zonder normering is de aard slecht'..? Wie stelt die norm dan? Dat doen wij zelf, als mensen, door onze natuurlijke empathie, maar ook door rationele discussie, maatschappelijk debat en leermomenten (denk aan slavernij, racisme).