Twijfel!

[Think 0]

Quote:

Op donderdag 22 januari 2009 22:49:23 schreef Karin het volgende: Maar zonet zei je nog dat je een christelijke achtergrond had?

Waar zei Richard19 dit dan? Niet in dit topic, de post boven de jouwe is zijn eerste post hier (en mijn eerste kennismaking met Richard hier).

[Étoile 0]

In het 'Waarom' topic.

[BookerT 0]

Ik twijfel regelmatig. Omdat ik geen reden heb om niet aan te nemen dat wij zoogdieren zijn met als primaire taak ons voort te planten en te overleven. Maar om het leven een beetje dragelijk te houden en omdat ik uiteindelijk er altijd op uitkom dat het waar is geloof ik.

Al moet ik de sociaal-darwinist in me vaak genoeg temmen en wat liefdevoller zijn.

[Naeva 182]

Eerst twijfelde ik veel omdat ik veel probéérde te geloven, maar nu blijf ik maar gewoon bij het (weinige) wat ik vanuit werkelijk geloof. Alhoewel ik geen bewijs heb dat wat ik geloof overeenkomt met de werkelijkheid (als dat überhaupt zou kunnen), twijfel ik eigenlijk niet over de waarheid ervan.

Waar ik wel aan twijfel, is hoe ik dat geloof kan integreren in mijn leven. Mijn geloof is nogal zwak omdat ik niet goed weet hoe ik het moet voeden. Ik laat het niet expres doodgaan, maar veel groei zit er ook niet in. Mijn twijfel is dus vooral rondom het aanmoddergehalte van mijn geloof, en daarmee ook rondom de vraag of ik uiteindelijk niet voor gesloten deuren kom te staan.

Ik heb bij de poll dus gestemd op "Ja, geef ik ook eerlijk toe hoor".

[xxlisetxx 0]

Ik heb eigenlijk altijd gelooft in de dingen zoals mijn ouders ze zagen

En nu ben ik eigenlijk een beetje zelf aan het ontdekken hoe ik dingen nou zie en wat ik geloof....

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op vrijdag 23 januari 2009 10:55:43 schreef Hester het volgende: Eerst twijfelde ik veel omdat ik veel probéérde te geloven, maar nu blijf ik maar gewoon bij het (weinige) wat ik vanuit werkelijk geloof. Alhoewel ik geen bewijs heb dat wat ik geloof overeenkomt met de werkelijkheid (als dat überhaupt zou kunnen), twijfel ik eigenlijk niet over de waarheid ervan.

Mwah, wat is bewijs. Ook zonder dat het een epistemologische discussie wordt, loopt het gesprek daarover al gauw vast bij gebrek aan een goede definitie.

Iets wat ik me afvraag he? Heb jij vanuit je geloof ook vaak dan dat je voor iets waar je emotioneel voor terugdeinst, maar wat je wel gelooft dat waar is, er rationele argumenten voor gaat bedenken?

Zeg maar wat je soms atheisten wel eens hoort zeggen; God bestaat niet, want Hij is niet lief.

Quote:

Waar ik wel aan twijfel, is hoe ik dat geloof kan integreren in mijn leven. Mijn geloof is nogal zwak omdat ik niet goed weet hoe ik het moet voeden. Ik laat het niet expres doodgaan, maar veel groei zit er ook niet in. Mijn twijfel is dus vooral rondom het aanmoddergehalte van mijn geloof, en daarmee ook rondom de vraag of ik uiteindelijk niet voor gesloten deuren kom te staan.

Maar is dat dan een praktische of emotionele kwestie? Ik bedoel, praktisch gezien vallen er meestal wel een bult oplossingen te bedenken om je met geloof te laven. Emotioneel (tádaaa; evergreen ) daarentegen is het een stuk moeilijk. Dan weet ik wel dat iets zou moeten, dat het helpt, maar durf je niet goed.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op vrijdag 23 januari 2009 16:16:45 schreef xxlisetxx het volgende: Ik heb eigenlijk altijd gelooft in de dingen zoals mijn ouders ze zagen En nu ben ik eigenlijk een beetje zelf aan het ontdekken hoe ik dingen nou zie en wat ik geloof....

Alleen maar goed, al zou je helemaal opnieuw moeten beginnen.

[Naeva 182]

Quote:

Op vrijdag 23 januari 2009 16:33:16 schreef Pius_XII het volgende: Maar is dat dan een praktische of emotionele kwestie?

Nou, wat het vooral is: het leven van een gelovige is vaak zo gewoon. Dat is natuurlijk prima, iedereen is tenslotte maar gewoon. In de Bijbel zijn ook genoeg voorbeelden van mensen die Jezus ontmoetten en daarna weer aan de dagelijkse arbeid gingen. En het gewone leven bevalt mij ook best.

Toch knaagt het soms ergens. Enerzijds is een christelijk leven totaal anders gefundeerd dan een niet (expliciet) christelijk leven maar anderzijds oogt het vaak nergens naar. Al geloof je, ga je naar de kerk, bid je, probeer je lief te hebben en te leven naar Gods geboden, er blijft een schipperen tussen het praktisch haalbare en het werkelijk leven met God. Het is een stap vooruit en twee stappen achteruit, een moment van nabijheid en dan weer een gevoel van afstand.

Vorig jaar bezocht ik een klooster en dat maakte enorm veel indruk op me. Het was of ik een ontbrekend puzzelstukje aangereikt kreeg: "dus dít zocht ik!" Ik zag daar iets wat ik nóoit eerder gezien had: een uiterste vorm van toewijding en gehoorzaamheid, of in elk geval het verlangen het leven zonder voorbehoud aan God te wijden, tot Hem te naderen. Ongetwijfeld idealiseer ik de boel, maar ik ben nog nooit zo met mijn neus op de feiten gedrukt als daar en heb God nooit duidelijker "gezien".

Maar goed, ik ben daar niet, ik ben hier. En ik ben blij met de plaats die ik heb gekregen en probeer op deze plaats goed te leven. Toch kom ik er niet goed uit hoe ik wat ik daar heb meegekregen, kan toepassen in mijn (heel tevreden en gelukkig) 13-in-een-dozijn burgerleven. Soms sluipt er toch een gevoel van heimwee of oppervlakkigheid binnen. En de twijfel: wanneer is mijn leven "goed" (niet het goede woord) genoeg?

Ik moest nog even denken aan deze mooi berijmde versie van Psalm 42:

'Evenals een moede hinde

naar het klare water smacht,

schreeuwt mijn ziel om God te vinden,

die ik ademloos verwacht.

Ja, ik zoek zijn aangezicht,

God van leven, God van licht.

Wanneer zal ik Hem weer loven,

juichend staan in zijn voorhoven?'

[LodewijkNapoleon 0]

Denk je dat een leven zoals b.v. een moeder Theresa voor 'mensen zoals jij' eenvoudigweg niet haalbaar is? Of zou iedereen tot zulk een overgave geroepen zijn, en dat ook kunnen?

Quote:

Ongetwijfeld idealiseer ik de boel

Puur mijn gevoel; nee, ik denk dat je het met alle macht dooddrukt. Omdat het even mooi als bedreigend is.

[Étoile 0]

Is dat niet een béétje offtopic ?

voor de niet oplettende user: Dit is dus een BOT-oproep

[Naeva 182]

Quote:

Op zondag 25 januari 2009 13:25:38 schreef Pius_XII het volgende: Denk je dat een leven zoals b.v. een moeder Theresa voor 'mensen zoals jij' eenvoudigweg niet haalbaar is? Of zou iedereen tot zulk een overgave geroepen zijn, en dat ook kunnen?

Dat weet ik niet. Dat er mensen zijn die zo'n bijzondere taak kunnen vervullen is prachtig, maar het zijn uiteraard uitzonderingen. De overgrote meerderheid van de gelovigen doet gewoon op zijn plaats zijn ding. Hoe maak je in een huisje-boompje-beestje-situatie met bijbehorende verplichtingen die overgave waar jij het over hebt concreet?

Het is trouwens niet zo dat ik géén idee heb hoe me te gedragen of dat ik denk dat ik het helemaal fout doe, alleen als er wordt gevraagd naar twijfel dan komen dat soort vragen bij me op.

Quote:

Puur mijn gevoel; nee, ik denk dat je het met alle macht dooddrukt. Omdat het even mooi als bedreigend is.

Wat bedoel je precies?

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zondag 25 januari 2009 16:17:21 schreef Hester het volgende: Dat weet ik niet. Dat er mensen zijn die zo'n bijzondere taak kunnen vervullen is prachtig, maar het zijn uiteraard uitzonderingen.

Ik geloof met heel m'n hart dat het niet zo is. (ik denk het wel te kunnen onderbouwen, maar weet niet of je daar nu op zit te wachten)

Quote:

De overgrote meerderheid van de gelovigen doet gewoon op zijn plaats zijn ding. Hoe maak je in een huisje-boompje-beestje-situatie met bijbehorende verplichtingen die overgave waar jij het over hebt concreet?

Maar daar zit 't 'm in. Het buitengewone zit 'm in de houding waarmee je de dingen doet. Dat boekje van Mgr. Escriva wat je hebt, dat gaat bij uitstek over de heiliging van en in het dagelijks leven.

Quote:

Het is trouwens niet zo dat ik géén idee heb hoe me te gedragen of dat ik denk dat ik het helemaal fout doe, alleen als er wordt gevraagd naar twijfel dan komen dat soort vragen bij me op.

Ik denk dat het juist goed is dat die vragen er zijn, deels uit verwondering, deels uit schuldbesef.

Maar dan praat ik ook over mijn eigen insteek hoor.

Quote:

Wat bedoel je precies?

Durf te dromen. Want die 'dromen' die je daar gehad hebt, die zijn de realiteit. Dát is waar het echt om gaat. En hoe in die realiteit te blijven, daar kan je een hele bult oplossingen voor worden gegeven.

Maar dat merk ik vaak in wat je zegt (<-dus mijn gekleurde perceptie), er is altijd wel een 'alleszins redelijke, begrijpelijke reden' bij de hand om maar iets niet te doen. Maar moet je niet altijd proberen om in het diepe te springen? En daar bedoel ik niet eens radicaal ander gedrag mee, maar instelling.

Laat ik het bij mezelf houden; ik krijg allemaal keuzes van ons lieve Heer toegeworpen. Ik wéét verstandelijk dat als ik ze neem, dat ik er dan beter van wordt, heiliger van wordt. Maar vaak durf ik het ook nog niet helemaal. Dus doe ik het niet, of vaker nog; een beetje (altijd beter dan niets! ).

Wat ik er maar mee zeggen wil; ik laat de angst de angst zijn, weet dat het anders dan, maar probeer op m'n gemak eraan te wennen.

Bij jou heb ik soms het idee (<- weer inlegkunde, maar dat gevoel heb ik wel echt) dat je over angsten een grote laag ratio gooit, waardoor het verschil tussen:

- iets wat je goed vind, maar nog niet durft

- iets wat je ook echt niet goed vindt

wat verdwijnt, waardoor ik jou soms, naar mijn gevoel, ook op redeneringen uit zie komen die lijken op die van de atheist die worstelt met God: "Hij bestaat niet, want Hij is stom". Tenminste, zo verschijnt het voor mijn geestesoog.

(bij voorbaat al excuses voor als het te zwaar overkomt, maar qua woorden lukt het niet lekker)

[Michiel 14]

Admod note: Topic wat opgeschoond om het zuiver te laten gaan hoe om te gaan met eventuele twijfels in je geloofsleven.

[Think 0]

Twijfels in mijn=Michiel's geloof?

* Think vervuilt het topic weer met taalpurisme

[Michiel 14]

Aangepast, kunnen we nu weer on-topic verder.

[pms 0]

Ik twijfel zeker wel eens, iedereen twijfelt weleens denk ik, ook dominees

Maar voor mij is het persoonlijk dat het geloof in het bestaan van God vaststaat, meestal is het om de relatie met God die verwatert. Dan doe ik er gewoon te weinig aan. Dan zit ik vaak slecht in m'n vel, God helpt me echt!