Wat houdt verkrachting in?

[rosa89 0]

Wat nu als je voor het eerst een vriendje hebt, je bent nog erg jong en naïef, en dan wil hij seks. Hij zegt het niet, maar hij doet het gewoon. Je wil het helemaal nog niet, je bent er nog niet aan toe, maar je durft het niet te zeggen.

Is dit dan verkrachting? Het gaat hierbij dus niet om de vraag of deze jongen strafbaar kan worden gesteld, maar om de vraag of je dit als een verkrachting kan ervaren.

Wat vinden jullie? En als jullie dat niet vinden, zouden jullie het dan vreemd vinden als een ander het wel als verkrachting kan hebben ervaren?

[Jyoti 0]

Ik weet niet of ik het echt een verkrachting zou noemen, maar ik kan me zeker inbeelden dat mensen het zo kunnen ervaren.

[Tony Jaah 0]

Quote:

Op donderdag 08 januari 2009 15:21:52 schreef rosa89 het volgende: Wat nu als je voor het eerst een vriendje hebt, je bent nog erg jong en naïef, en dan wil hij seks. Hij zegt het niet, maar hij doet het gewoon. Je wil het helemaal nog niet, je bent er nog niet aan toe, maar je durft het niet te zeggen. Is dit dan verkrachting? Het gaat hierbij dus niet om de vraag of deze jongen strafbaar kan worden gesteld, maar om de vraag of je dit als een verkrachting kan ervaren. Wat vinden jullie? En als jullie dat niet vinden, zouden jullie het dan vreemd vinden als een ander het wel als verkrachting kan hebben ervaren?

Ik de eerste plaats zou ik het dan meteen uitmaken met dat vriendje, want het getuigt van geen respect, en als het op een gewelddadige manier gebeurt is er zeker sprake van verkrachting. Maar ook als er geen geweld gebruikt wordt kan ik me indenken dat je zoiets als een verkrachting kunt ervaren.

[dingo 166]

Elke geslachtsgemeenschap waarbij één van de partners tegen haar/zijn wil aan deelneemt is verkrachting zo eenvoudig is het. In de Nederlandse wet geldt dat zelfs als je getrouwd ben. Hoewel er dan meestal wel meer aan de hand is.

[Aviator 0]

@ Rosa89: Eerder in dit topic gaf ik al aan dat een verkrachting volgens de wet misschien niet zo genoemd wordt, maar dat mensen dit wel zo kunnen ervaren. Gevoel is bij een ieder anders en niet vast te leggen in de wet.

@ Tony Jaah:Of het wel of niet van respect getuigd hangt er een beetje vanaf. Wanneer de persoon in kwestie niet aangeeft het niet te willen en er in meegaat, vind ik het ook wel erg makkelijk om dan maar te spreken als geen respect.

[Tony Jaah 0]

Quote:

Op donderdag 08 januari 2009 21:09:23 schreef Diana het volgende: @ Tony Jaah:Of het wel of niet van respect getuigd hangt er een beetje vanaf. Wanneer de persoon in kwestie niet aangeeft het niet te willen en er in meegaat, vind ik het ook wel erg makkelijk om dan maar te spreken als geen respect.

Je hebt gelijk, ik was te snel met mijn oordeel, omdat ik het niet goed gelezen heb.

[Robert Frans 1.543]

Toch denk ik dat juist in situaties als van rosa89 het gevoel zo min mogelijk een rol moet spelen. Zolang er geen vorm van tegenwerking is of dwang, denk ik dat je de initiatiefnemer het beste alle voordeel van de twijfel kunt geven. Ook als die ander zou ervaren verkracht te zijn. Waarom? Omdat verkrachting een vreselijk zware en enorm gevoelig liggende beschuldiging is, juist omdat het zo'n zware misdaad is.

Daarom moet je extra voorzichtig zijn met beschuldigen, want met een valse beschuldiging kun je iemand net zo goed kapot maken. Diegene zal over het algemeen alle twijfel tegen hebben, want "waar rook is is vuur" en zal daardoor geen normaal leven meer kunnen leiden. Helaas zijn er genoeg levens van mannen en ook vrouwen kapot gemaakt door zulke valse beschuldigingen. Sommige vrouwen maken maar al te snel misbruik van hun positie in zulke zaken...

Daarom denk ik dus, hoe hard het ook klinkt, dat in zulke zaken het gevoel niet mee mag tellen. Als een vrouw zich door zo'n situatie verkracht voelt, dan is dat heel vervelend en naar voor haar. Maar het is géén verkrachting. Misschien dat de jongen niet helemaal netjes zou hebben gehandeld, waardoor die vrouw zich zo voelde, maar met zo'n zware beschuldiging kun je echt niet voorzichtig en objectief genoeg zijn.

[Étoile 0]

Ik denk wel dat in het geval dat Rosa aandroeg dat zodra het meisje op dat moment twijfel aangeeft of nee zegt, al is het één keer en heel voorzichtig, het wel onder verkrachting valt. In het geval van niet denk ik niet dat er echt sprake is van verkrachting, maar zeer zeker wel van een flink gebrek aan communicatie in de relatie wat erg vervelende gevolgen gehad heeft.

[rosa89 0]

Ook uit lichaamstaal kun je een hoop afleiden. Ook al zeg je geen nee en werk je mee, je kunt denk ik toch best aan iemand merken dat ze er geen zin in heeft en dat ze bang is en onzeker enzovoorts?

Even een toevoeging aan wat ik eerder zei: stel, je kijkt daarbij ook voortdurend heel ongelukkig? Is er dan grotere reden om dit verkrachting te noemen?

Wat ik probeer te zeggen is: moet je echt perse 'nee' hebben gezegd of tegen hebben gewerkt om iets verkrachting te noemen? Je kunt ook mompelen dat je niet wil, en als hij het dan niet verstaan heeft is het geen verkrachting meer?

Ik heb pas (via internet) een programma gekeken waarin drie meisjes aan het woord kwamen die slachtoffer waren geworden van loverboys. Een van die meisjes zei duidelijk dat ze nooit tegen had gewerkt of nee had gezegd, omdat ze bang voor hem was. Toch lijkt het me vrij duidelijk dat zij is verkracht, ook als daar geen geweld aan te pas is gekomen.

Waar trek je nu een grens? Het is een moeilijk onderwerp...

[Aviator 0]

Quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:27:40 schreef rosa89 het volgende: Ook uit lichaamstaal kun je een hoop afleiden. Ook al zeg je geen nee en werk je mee, je kunt denk ik toch best aan iemand merken dat ze er geen zin in heeft en dat ze bang is en onzeker enzovoorts?

Hoe merk je dat dan?

Als jij meewerkt tijdens het seksuele gebeuren, dan ben je naar mijn mening niet duidelijk.

Quote:

Even een toevoeging aan wat ik eerder zei: stel, je kijkt daarbij ook voortdurend heel ongelukkig? Is er dan grotere reden om dit verkrachting te noemen?

Hoe kijkt een mens ongelukkig? Niet lachen wil niet per defenitie zeggen dat iemand ongelukkig kijkt...

Quote:

Wat ik probeer te zeggen is: moet je echt perse 'nee' hebben gezegd of tegen hebben gewerkt om iets verkrachting te noemen? Je kunt ook mompelen dat je niet wil, en als hij het dan niet verstaan heeft is het geen verkrachting meer?

Als hij je niet verstaan heeft, dan zeg je het nog een keer maar dan iets harder... In een relatie waarbij de een bang is voor de ander, is de relatie al van voor af aan scheef. Als er niet is aangegeven dat men niet wil, is het in mijn ogen geen verkrachting. Als je niet durft te zeggen dat je niet wilt zegt dat meer over de persoon die niets zegt, doe een assertiviteitstraining in zo'n geval. Je kunt toch niet verwachten dat de ander het kan "ruiken"...

Quote:

Ik heb pas (via internet) een programma gekeken waarin drie meisjes aan het woord kwamen die slachtoffer waren geworden van loverboys. Een van die meisjes zei duidelijk dat ze nooit tegen had gewerkt of nee had gezegd, omdat ze bang voor hem was. Toch lijkt het me vrij duidelijk dat zij is verkracht, ook als daar geen geweld aan te pas is gekomen. Waar trek je nu een grens? Het is een moeilijk onderwerp...

Ik kan geen oordeel geven van wat jij gezien hebt, wellicht is haar verhaal uitgebreider geweest dan je hier zegt. Uit onderzoeken komt wel heel vaak naar voren dat de meisjes die loverboy's uitpikken, over het algemeen een minderwaardig gevoel over zichzelf hebben en daardoor "makkelijker" te strikken zijn dan zelfverzekerde meisjes. Natuurlijk is de verhouding scheef bij een loverboy en zo'n meisje en over het algemeen schend zo'n jongen ook wel wat grenzen daarin. Maar wanneer iemand niet duidelijk is, of het nu om een loverboy gaat of een andere verhouding, kun je niet verwachten dat men gedachten kan lezen ofzo.

Ik sluit me ook helemaal aan bij de post van Robert, gevoelsmatig kan iemand zich verkracht voelen, maar dat wil niet zeggen dat dit ook zo benoemd dient te worden.

[Gast Anon_phpbb]

-

[Jyoti 0]

Je kan een jongen die in zo'n situatie zijn gang gaat verwijten dat hij te weinig oog had voor de reactie van z'n meisje, maar dat maakt iemand geen verkrachter. Mensen kunnen geen gedachten lezen, en ik kan me voorstellen dat het voor zo'n jongen ook een erg slechte ervaring is om achteraf te horen dat het meisje zich er eigenlijk heel slecht bij voelde.

[Robert Frans 1.543]

Het ergste wat er is, is als je je tijdens zo'n intiem moment je niet veilig kunt voelen, omdat je dan nooit erop zou kunnen vertrouwen of je nu seks hebt of je partner verkracht. Je kunt dan beter maar geen seks meer hebben, om te vermijden dat de partner je zomaar beschuldigd van verkrachting en je zo geestelijk kapot kan maken. Juist in het liefdesspel, juist in dit soort situaties is objectiviteit zó belangrijk. Je móét er honderd procent op kunnen vertrouwen dat als de partner niet aangeeft te willen stoppen, dat het dan ook onvoorwaardelijk goed is.

Zoals ik al zei: helaas zijn er ook mensen die misbruik maken van de emotionele lading achter seksualiteit en levens kapotmaken door mensen valselijk te beschuldigen van verkrachting. Dat is verschrikkelijk, echt verschrikkelijk, en daarom dus mag je echt en alleen van verkrachting spreken als de ander duidelijk aangeeft niet verder te willen en je tóch doorgaat. Geen twijfel, geen misschiens, maar enkel dít. Het is een veel te teer, veel te kwetsbaar en beladen onderwerp om subjectief mee om te gaan. Mensenlevens zijn en vertrouwen in de mens is bijzonder snel kapotgemaakt, ook zonder verkrachting.

[Étoile 0]

@Robert: maar zou het niet zo moeten zijn dat voordat je seks hebt je het er daar al wel met elkaar over gehad hebt?

[Robert Frans 1.543]

Sjaloom Karin,

Natuurlijk en niet voor niets gebied God ons om seks enkel binnen het huwelijk te houden. Juist ook om dit soort wantrouwen te voorkomen. Maar als het eens niet zo zou zijn, als het ideaal er niet is, dan moeten we toch íéts, om te voorkomen dat mensen onterecht van verkrachting worden beschuldigd en zo voor hun leven getekend worden.

En het meest redelijke is dan het aanhouden van objectieve maatstaven en niet rekenen op zoiets subjectiefs als het gevoel. Dus: je wordt verkracht als je aangeeft niet verder te willen en de ander gaat toch door. Niet als je het toelaat en later spijt hebt of je verkracht voelt. Dat is dan flink kl*te voor je, maar het is géén verkrachting. De ander kun je dát gewoon niet verwijten.

Tijdens het liefdesspel heb je de verantwoordelijkheid om te stoppen als de ander aangeeft niet verder te willen. Maar je hebt ook de verantwoordelijkheid het aan te geven als jij niet verder wilt. Doe je dat niet, dan wordt je dus ook niet verkracht. Klinkt misschien hard, maar wel noodzakelijk om een veilige omgeving van vertrouwen te creëren voor het liefdesspel.