Gezin hoeksteen van de samenleving?

[donniedark 0]

Gezin als hoeksteen van de samenleving?

Waarom worden vanuit Christelijke partijen het gezin als hoeksteen van de samenleving beschouwd? Tenslotte zijn we allemaal een individu, die uiteindelijk haar of zijn eigen leven op eigenwijze manier zal willen invullen, ook vaak genoeg een tegenstrijdige wil. Vaak willen ouders een bepaald beroep voor hun kind, of misschien wel voor hunzelf. Ik zelf heb het niet zo op het burgelijke gezinsleven, vooral wanneer er op zondag een boswandeling gemaakt kon worden vond ik het veel leuker om in mijn eigen wereldje te leven. (tekenfilms kijken). Ik vind ook dat je het ware geluk in jezelf kunt vinden, waar je vervolgens geluk in anderen kunt zoeken. Als je alleen geluk creëert om je heen, en dat zou wegvallen blijft er niets meer van over... Ik denk ook dat trouwen een verslechtering van je (naar mijn ogen zeer belangrijke) onafhankelijkheid betekent. Veel mensen kennen hun huwelijksdag toe aan een van de gelukkigste dagen van hun leven. Als ik op mijn sterfbed zou liggen en ik zou moeten besluiten dat mijn trouwdag een van de gelukkigste dagen zou zijn, denk ik dat ik het mooie van de wereld nog steeds niet begrepen heb.

[Gast Anon_phpbb]

-

[donniedark 0]

Nee

[Gast Anon_phpbb]

-

[Jyoti 0]

Quote:

Op zaterdag 15 november 2008 22:57:51 schreef donniedark het volgende: Als ik op mijn sterfbed zou liggen en ik zou moeten besluiten dat mijn trouwdag een van de gelukkigste dagen zou zijn, denk ik dat ik het mooie van de wereld nog steeds niet begrepen heb.

Waarom? Ik kan me best voorstellen dat de dag waarop je de diepe, oprechte liefde voor een ander op zo'n manier een plaats in je leven geeft ontzettend speciaal is. (En da's dan nog niet eens vanuit christelijk perspectief bekeken, daar moet je God ook nog in het hele plaatje meerekenen.)

[donniedark 0]

Quote:

Op zaterdag 15 november 2008 23:29:11 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Dan zijn we er wel uit he.

Ik begrijp dat je het individu belangrijker vind?

[Gast Anon_phpbb]

-

[donniedark 0]

Quote:

Op zaterdag 15 november 2008 23:30:34 schreef Iriacynthe het volgende: [...] Waarom? Ik kan me best voorstellen dat de dag waarop je de diepe, oprechte liefde voor een ander op zo'n manier een plaats in je leven geeft ontzettend speciaal is. (En da's dan nog niet eens vanuit christelijk perspectief bekeken, daar moet je God ook nog in het hele plaatje meerekenen.)

Ik denk dat de liefde voor een specifiek persoon oppervlakkig is. Ik zie de mensheid als een geheel, en ik heb zelf symbolen waardoor ik het goede in de man en vrouw kan zien, waardoor ik het mooie van mensheid zie. Daarmee hou ik van het geheel, maar die symbolen kunnen natuurlijk veranderen. En dat helpt ook goed om geen wrok te krijgen tegen al die nare mensen. Ik hoop er dus naar te streven dat ik mijn leven zo probeer in te vullen door naar het goede van bepaalde mensen te kijken. In feite zijn er dus (constant) steeds twee (variabele) voorbeelden die voor mij als ware een vader en moeder figureren zijn, zonder dat ze mij hoeven te kennen natuurlijk. Maar omdat ik daar liefde en goedheid in zie, probeer ik datzelfde na te streven.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op zaterdag 15 november 2008 23:47:33 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] Knap, want dat zei ik niet.

Precies, daarom slaat je reactie dus nergens op.

[Gast Anon_phpbb]

-

[Naeva 182]

Quote:

Op zaterdag 15 november 2008 23:48:59 schreef donniedark het volgende: Ik denk dat de liefde voor een specifiek persoon oppervlakkig is. Ik zie de mensheid als een geheel, en ik heb zelf symbolen waardoor ik het goede in de man en vrouw kan zien, waardoor ik het mooie van mensheid zie.

Ik begrijp niet waarom

-de liefde voor een specifiek persoon

en

-liefde voor de mensheid als geheel

elkaar uit zouden sluiten.

[donniedark 0]

liefde maakt blind, dus je kan er beter wat verder vanaf staan(A)

---

Samengevoegd:

Quote:

Op zaterdag 15 november 2008 23:29:11 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Dan zijn we er wel uit he.

Leg anders even uit waarom we er dan volgens jou uit zijn.

[Gast Anon_phpbb]

-

[carramba 0]

Quote:

Op zaterdag 15 november 2008 23:58:11 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Oh, mijn reactie sloeg toch nergens op?

De bekende om de hete brij heendraaierij. Zeg het toch gewoon in begrijpbaar Nederlands zodat een ieder snapt wat je bedoelt. Is dat nou zo moeilijk?

[Gast Anon_phpbb]

-

[carramba 0]

Quote:

Op zondag 16 november 2008 00:14:03 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] Wil je ook nog een kusje voor het slapen gaan?

Daarmee bedoelende?

[Gast Anon_phpbb]

-

[Olorin 155]

Quote:

Op zondag 16 november 2008 00:37:01 schreef carramba het volgende: [...] Daarmee bedoelende?

[Gast Anon_phpbb]

-

[Olorin 155]

Lol

[Credible 0]

Quote:

Op zaterdag 15 november 2008 23:48:59 schreef donniedark het volgende: Ik denk dat de liefde voor een specifiek persoon oppervlakkig is. Ik zie de mensheid als een geheel, en ik heb zelf symbolen waardoor ik het goede in de man en vrouw kan zien.

Das mooi Donnie. Zelf ben ik getrouwd en hou van mijn vrouw. Mijn liefde is dus oppervlakkig.

Het lijkt me het beste dat jij je nooit zult binden aan één partner. Dat zou afbreuk doen aan jouw unieke gave om het goede te zien in de man en vrouw.

Voor mij is het al te laat. Balen voor mij

[donniedark 0]

Quote:

Op zondag 16 november 2008 00:49:42 schreef Rudibu het volgende: [...]Das mooi Donnie. Zelf ben ik getrouwd en hou van mijn vrouw. Mijn liefde is dus oppervlakkig. Het lijkt me het beste dat jij je nooit zult binden aan één partner. Dat zou afbreuk doen aan jouw unieke gave om het goede te zien in de man en vrouw. Voor mij is het al te laat. Balen voor mij

Ik ben niet heilig, en laat ik dit zeggen, ik wil niets liever dan een vrouw en kinderen. Al op mijn 16e leek het me geweldig om vader te zijn, welnu, ik ben 20 jaar, en nog steeds een ''kind''. Ik vraag me dus ook af hoe een kind nou een kind zou willen opvoeden. Maar mijn grootste angst is de angst, namelijk die angst die je ziet in de ogen van bezorgde ouders. De balken in de ogen van ouders. De meest hopeloze, inzichtloze, egoischte mensen zijn voor mijn beleving helaas vaak genoeg die van ouders. Laat ik dit even illustreren met een voorbeeldje: stel je even twee ''identieke'' moeders voor. Nu verplaatsen we dit gegeven in twee verschillende gebeurtenissen.

De eerste: Een moeder van een moordenaar. Zij zal dit waarschijnlijk/misschien verafschuwen, ook zal zij verdriet hebben omdat ze haar zoon niet in een gevangenis zou zien willen terechtkomen. Ook zal ze (bewust of onbewust) de gegevens en situatie verzachten voor haar zoon. Zij zal ook hopen dat hij zo mild mogelijk zal worden gestraft.

De tweede: de moeder van het slachtoffer, zal dit uiteraard nog erger verafschuwen, en heel veel verdriet met zich meebrengen, maar ook heel veel haat jegens de moordenaar. Zij zal hopen op een zeer pijnlijk/hoog mogelijke straf voor de dader.

Deze vrouwen, beide niet slecht in mijn ogen. Ook doen ze beide wat ze als moeder zouden moeten doen. Maar het laat heel goed zien hoe de impact van een kind kan zijn op de beoordeling en waarneming van een ouder.

[Gast Anon_phpbb]

-

[donniedark 0]

Quote:

Op zondag 16 november 2008 02:24:01 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Het laat vooral zien dat je je eigen projecties verwart met empathie.

Zou je dit willen uitleggen?

[Credible 0]

Quote:

Op zondag 16 november 2008 02:21:35 schreef donniedark het volgende: [...] Ik ben niet heilig, en laat ik dit zeggen, ik wil niets liever dan een vrouw en kinderen. Al op mijn 16e leek het me geweldig om vader te zijn, welnu, ik ben 20 jaar, en nog steeds een ''kind''. Ik vraag me dus ook af hoe een kind nou een kind zou willen opvoeden. Maar mijn grootste angst is de angst, namelijk die angst die je ziet in de ogen van bezorgde ouders. De balken in de ogen van ouders. De meest hopeloze, inzichtloze, egoischte mensen zijn voor mijn beleving helaas vaak genoeg die van ouders.

Je bent 20 en nog een kind, je hebt nog geen idee hoe jij een kind zou moeten opvoeden, je bent bang voor wat het ouderschap aan bezorgdheid over je eigen kind mee zou kunnen brengen en hoe jouw perceptie van de realiteit beïnvloed zou kunnen worden door de loyaliteit voor je kind?

Dat zijn hele goede onderwerpen om over na te denken. Zelf ben ik vader van twee pubermeiden en wordt regelmatig verrast door de onvoorspelbaarheid van het vader zijn. Dat brengt geregeld ook angst met zich mee.

Het kan zeker geen kwaad daar vooraf over na te denken maar hou er rekening mee dat alles wat je vooraf bedacht had steeds ingehaald zal worden door de realiteit.

Opvoeden doe je niet alleen met je hersens maar voor een groot deel ook met je hart en je instinct. En die ongenuanceerde partijdigheid, wellicht enigzins los van de realiteit, die je als ouder voor je kind kan hebben is soms gewoon nodig voor het overleven van ouder en kind.

Quote:

Op zaterdag 15 november 2008 23:48:59 schreef donniedark het volgende: Ik denk dat de liefde voor een specifiek persoon oppervlakkig is. Ik zie de mensheid als een geheel

Deze opmerking sloeg echt nergens op. Alsof het ene het andere uitsluit. Daarin laat je zien dat je inderdaad nog een kind bent. Geeft niks, daar groei je wel overheen. Zodra je een relatie krijgt en vader wordt ofzo

[Robert Frans 1.653]

Sjaloom donniedark,

Om één of andere reden doet jouw openingspost me meteen aan dit topic denken, waarin ik toen dit geschreven heb. Over de schoonheid, de volmaaktheid in het gewone, het burgerlijke. Waarom zou dat niet óók (dus niet alléén, maar óók) het mooie van het leven kunnen zijn?

Het lijkt mij logisch dat jouw ervaringen bepaald niet normerend zijn voor die van andere mensen. Jij kunt misschien, net als ik, geen roeping tot het huwelijk hebben. Jij en ik zullen de schoonheid van het leven in andere dingen ervaren. En iemand die getrouwd is, zal de schoonheid van het leven in zijn vrouw of haar man vinden. Is het mooie van de wereld dan strikt gebonden aan een bepaalde leefstijl? Kun je iemand opleggen wat hij mooi zou moeten vinden? Ik geloof dat niet.

Ik zie de schoonheid van de wereld in iemand die verre reizen maakt, avonturen beleeft, moed toont of vecht tegen een loodzware ziekte. Maar ik zie ook de schoonheid van de wereld in iemand die onbekommerd na een kantoorbaan terugkeert naar zijn gezinnetje, om zes uur aan tafel aardappels, groenten en vlees eet en 's avonds naar programma's kijkt die hij leuk vindt, zonder zich af te vragen of die programma's wel intellectueel genoeg zijn.

Het mooie van de wereld is in zowel het avontuurlijke als het burgerlijke te vinden. In het zoeken naar uitdagingen, in het uitblinken in je talenten, maar ook in het tevreden zijn met een simpel huisje-boompje-beestje en dat misschien al dertig jaar. Je kunt nooit álle schoonheid van de wereld bevatten, omdat schoonheid zo subjectief vindt. Wat jij mooi en alomvattend vindt, vindt een ander weer niks. Nou, prima toch?

Laatst las ik een artikel over een man die de wereld had rondgezeild op een simpel zeilbootje, maar halverwege er tijdelijk mee stopte om voor zijn pasgeboren zoontje te zorgen. Vele avonturen had hij op zee meegemaakt, maar hij beschouwde nu het opvoeden van zijn kind als zijn grootste avontuur. Goed, ik kan me dat dan eerlijk gezegd niet voorstellen en krijg ook de kriebels van zo'n uitspraak.

Maar betekent dat dan dat die kerel raar doet? Nee, want dat zijn zíjn ervaringen en hij zal dan misschien weer niet begrijpen waarom ik zijn uitspraak niet begrijp. Hij zal het opvoeden van zijn kind wérkelijk als een avontuur ervaren en waarom zou dat dan niet kunnen? Ik denk dan: ik bedank daarvoor, maar geweldig dat hij zo de schoonheid in de wereld ervaart in het opvoeden van zijn zoontje. Als ik het maar niet hoef te doen, zeg maar, want ik zie weer schoonheid in heel andere dingen.

Overigens wordt het gezin als hoeksteen van de samenleving beschouwd, omdat het gezin dat ook ís. Een verstoord of gebroken gezin levert vaak ellende op, maar een liefdevol en harmonieus gezin, ondersteund en geholpen door school, evt kerk en de overheid, levert juist veel goeds op. Je zou het burgerlijke kunnen vergelijken met de Rabobank: saai, degelijk, weinig avontuur met snelle jongens, maar in een kredietcrisis blijft zij wel het langste overeind en is je geld het veiligst.