Ushering in banality

[Robert Frans 1.546]

Sjaloom Cornelius van Wijck,

Ik kan jou het boek Geluk van Will Ferguson eigenlijk erg aanraden. Naast dat het een heel erg leuk geschreven verhaal is dat een schets geeft van wat er zou gebeuren als een zelfhulpboek écht zou werken, laat het daardoor ook precies hét makke zien van een klassiek hemelbeeld: het stréven naar geluk drijft de mens voort, doet hele culturen en samenlevingen ontwikkelen, niet het geluk zelf. Met soms prikkelende stellingen, zoals dat in de hemel niemand lacht, of dat de mens op verschillende wijzen ongelukkig is, maar altijd op dezelfde wijze gelukkig.

Ik denk dat jij dat boek ook wel kan waarderen.

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op vrijdag 03 oktober 2008 20:17:50 schreef RobertF het volgende: Ik zou dat eigenlijk best wel willen. Gewoon een eigen flatje, een beetje fatsoenlijke baan en dat misschien wel tot aan mijn pensioen volhouden. Vriendenkring, familie, bescheiden fortuin. Meedoen aan gewone activiteiten binnen de kerk en misschien ook een sport doen, niet per se extra gezien en gehoord willen worden, maar toch, in het verborgene, een diepe, spirituele band met God hebben. Misschien juist wel omdat je niet zo druk hoeft te wezen met net even specialer willen zijn dan de man in de straat. Kun je je richten op wat écht belangrijk is: je relatie met God.

Ik heb dat allemaal (nou ja ... aan m'n pensioen ben ik nog niet gekomen - en met die financiële crisis wordt m'n fortuintje ook alsmaar bescheidener ). Het is die band met God die het juist níet gewoon maakt. Niets aan God is gewoon, dus niets mét God is gewoon. Ook al lijkt mijn leven heel banaal, het is het dus niet! Door Hem en met Hem en in Hem ...

[mirt 0]

Cornelius van Wijck, (allereerst wat ontzettend rot van die diabetes, ik las het net, ik had het nog niet gezien, het topic is ook alweer op slot, vandaar dat ik hier even reageer omdat ik hier toch even wilde reageren)

ik wist al niet wat je bedoelde met je ondertiteling.

Ik ben een beetje ontroerd door dit topic. Want je geloof me of je geloof me niet, maar gisteren waren wij in macdonalds en terwijl ik een kwartier in de rij stond te wachten vroeg ik me ineens af of Cornelius van Wijck het nou erg zou vinden in een macdonalds of niet. Maar je valt weer een keer mee. Ergens heb ik het idee dat er een link moet zijn met je liefde voor zo'n krokodil, ik kan het alleen niet zo goed verwoorden geloof ik, mocht ik gelijk hebben natuurlijk.

[Gast Anon_phpbb]

-

[mirt 0]

Quote:

Op maandag 02 februari 2009 01:37:15 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] ik weet niet zeker of ik dit lief of eng moet vinden. Maar ik vind het wel lief geloof ik, dat je je zoiets afvraagt.

Ach, daar is niet zoveel liefs aan toch?

Of je moet bedoelen dat iemand zelfs in de macdonalds aan Cornelius van Wijck kan denken. Het was echter zo dat ik mijzelf eerst afvroeg waarom ik het nou fascinerend vind om de mensen daar te observeren en waarom ze mij niet tegenstaan en zelfs iets anders met me doen. En toen bedacht ik zonder dat ik dit topic kende: wat zou die Cornelius van Wijck van zulke mensen denken. Dat is ook niet zo vreemd (nee, ik verdedig me niet, ik schaam me er niet voor dat ik daar 'lief' aan jou stond te denken, maar heb de behoefte het uit te leggen) want we hebben het ooit gehad over elite en juist geen elite en waar je je het meest bij voelt horen.

Maarrr... misschien is het ook wel eng ja om ineens met zo'n gedachte van mij geconfronteerd te worden. Ik heb daar begrip voor. Wel een rare keuze: eng of lief. Het zal wel iets zijn van: is ze nou te lief om eng te zijn, of te eng om lief te zijn. Maakt niet uit verder, ik wil het niet weten ook... (mensen hebben dat volgens mij ook wel eens met jou...)

Over jouw blijkbare fascinatie voor macdonalds en de krokodil in de nijl, ik heb niet het idee dat ik alles uitputtend begrijp, maar misschien wel dat stuk waarin ze met elkaar te maken hebben. Het moet iets te maken hebben met een levensinstelling waarbij je je ogen open wilt hebben, niet alleen voor het verhevene, of wat in de ogen van zichzelf verheven voelende mensen verheven is, maar ook voor alles wat daarvan afwijkt, en voor het 'doodgewone'. Een beest zien met iets vreeswekkends in zijn aard wat zo perfect bij hem past of mensen doodgewoon zien zijn in de macdonalds, die zich daar zo prima bij voelen, doet zoveel beter aan dan de mens op wat voor manier dan ook door de mand zien vallen, waar je niet aan ontkomt als je met 'zich verheven voelende' mensen hebt te maken. Ook wordt er even niet iets van je verwacht door zo'n krokodil of door een eter bij de macdonald, dat kan ook nog wel eens een bijzonder gevoel geven. Voor wie niet bang is 'alleen' te zijn. En dat jij daar als mens bij mag zijn terwijl je er niets toe lijkt te doen. En misschien nog zoveel meer... en misschien wel anders...

Ja, je hebt me een keer naar hier uitgenodigd, je zult weten dat ik er ben...

[Gast Anon_phpbb]

-

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op vrijdag 03 oktober 2008 20:17:50 schreef RobertF het volgende: Ik zou dat eigenlijk best wel willen. Gewoon een eigen flatje, een beetje fatsoenlijke baan en dat misschien wel tot aan mijn pensioen volhouden. Vriendenkring, familie, bescheiden fortuin. Meedoen aan gewone activiteiten binnen de kerk en misschien ook een sport doen, niet per se extra gezien en gehoord willen worden, maar toch, in het verborgene, een diepe, spirituele band met God hebben. Misschien juist wel omdat je niet zo druk hoeft te wezen met net even specialer willen zijn dan de man in de straat. Kun je je richten op wat écht belangrijk is: je relatie met God.

In de loop van de jaren is mijn leven hier redelijk op gaan lijken bedenk ik me nu. Komende vanuit een soort woeste drang in mijn vroege puberteit vooral maar groots en meeslepend te leven, ging ik via diverse mislukkingen naar een levensinvulling, huis, relatie, auto, kerk, hobby's, en God. Alles is overzichtelijk en rustig, waardoor ik inderdaad ruimte heb om te werken aan spiritualiteit. Hoezeer ik dit burgerbestaan waardeer en omarm, toch blijft er wel ruimte voor dat restje anders-willen-zijn. Ik blijf me bezighouden met onburgelijke dingen (fotografie, schilderen, poëzie). Ik gruwel van Mac Donald's. Niet alleen vanwege het eten (smaak, bio-industrie), maar ook vanwege de kitsch. Het is van dat gemaakte geluk; ik wil dat niet. Tegelijkertijd merk ik wel dat ik meer begrip krijg voor mensen die dit wèl willen (en dit zonder "ach gut"-gevoel), en walg ik ook van de houding van sommige antiburgelijke figuren. Uiteindelijk denk ik dus dat ik ergens tussen de twee kampen in ben beland.

Het doet me al met al in literaire termen een beetje denken aan realisme versus "l'art pour l'art". Waar realisme de werkelijkheid weergeeft en aanraakt, is de tweede los van alles, bestaat als het ware in zichzelf en nooit daarbuiten. Ik ben van mening, zowel in de literatuur als in het leven, dat "l'art pour l'art" onzin is. Kunst werkt niet als het autonoom is. Dat is denk ik een beetje het probleem dat ik vaak heb met hoge kunst en in het bijzonder met literatuur: zij staat teveel naast het leven in plaats van er ìn.

@CvW: Als je iets hebt met banale kunst à la Koons, kan ik je ook zeer het werk van Richard Billingham aanraden. M.i. de meester van de diepe (en harde) realiteit, qua fotografie.

[mirt 0]

Quote:

Op maandag 02 februari 2009 16:26:14 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] haha, volgens mij niet naar hier, maar dat geeft niet, ik vind het hoe dan ook leuk je weer tegen te komen!

nou, dat is wederzijds, dat weet je wel.

niet naar hier... nou ja, ik vind het hier veel te leuk, ik blijf gewoon hier.

[Gast Anon_phpbb]

-

[Dagmar 0]

Admod note: Topic gekuist

En meteen het verzoek om privégesprekken in profielen of per msn of mail oid verder voort te zetten.

[mirt 0]

Quote:

Op maandag 02 februari 2009 17:07:58 schreef Hongerige Wolf het volgende: [...] Alles is overzichtelijk en rustig, waardoor ik inderdaad ruimte heb om te werken aan spiritualiteit. Hoezeer ik dit burgerbestaan waardeer en omarm, toch blijft er wel ruimte voor dat restje anders-willen-zijn. Ik blijf me bezighouden met onburgelijke dingen (fotografie, schilderen, poëzie).

Ik zou zelf nooit burgerlijk willen zijn. Een rustig en overzichtelijk leven hoeft niet perce burgerlijk te zijn toch? Ik bedoel (omdat je het ook wat ongemakkelijk had over tussen twee kampen in zitten) je kunt ook zoeken naar het rustige naar wat bij jou past en vast niet burgerlijk zal zijn, (als je daarmee bedoelt 'doorsnee' of 'volgens een leven dat de doorsnee mens passend vindt'.

Dan hoef je het ook niet te doen met een restje anders-willen-zijn, dan ben je in je rust en in je 'onrust' anders.

Antiburgerlijk is verder ook net zo niet-jezelf als burgerlijk lijkt mij.

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op maandag 02 februari 2009 22:37:25 schreef mirt het volgende: [...] Ik zou zelf nooit burgerlijk willen zijn. Een rustig en overzichtelijk leven hoeft niet perce burgerlijk te zijn toch? Ik bedoel (omdat je het ook wat ongemakkelijk had over tussen twee kampen in zitten) je kunt ook zoeken naar het rustige naar wat bij jou past en vast niet burgerlijk zal zijn, (als je daarmee bedoelt 'doorsnee' of 'volgens een leven dat de doorsnee mens passend vindt'. Dan hoef je het ook niet te doen met een restje anders-willen-zijn, dan ben je in je rust en in je 'onrust' anders. Antiburgerlijk is verder ook net zo niet-jezelf als burgerlijk lijkt mij.

Dat is ook wel zo'n beetje wat ik bedoel, denk ik. Ik ben nu mezelf, met mijn wonderlijkheden, burgerlijkheden en antiburgelijkheden.

[Gast Anon_phpbb]

-

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op maandag 02 februari 2009 23:02:41 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Mijn liefde voor het niet-elitaire, voor de Andre Hazes meezingers, de badgasten van Zandvoort, de bezoekers van MacDonalds, de sleurhutters, heeft alles te maken met een diepe weerzin voor de laffe quasi-gelijkheidsdenkers, de elitaire Marcel van Dammers met hun verheffing van het volk.

Liefde voor het niet-elitaire hoeft hopelijk niet te betekenen dat je het kitscherige helemaal moet omarmen? Je kunt ook op een afstandje elkaar respecteren, althans, ik denk dat dat kan mits je het op een eerlijke manier doet. Ik als grachtengordelpot (niet mijn woorden) kan heerlijk met mijn ex-stiefschoonmoeder (die heb ik echt, en 'grachtengordelpot' komt bij haar vandaan) meelallen met de Toppers. We zijn niet hetzelfde maar vinden elkaar daarom niet minder aardig of belangrijk.

Ik heb van thuis (= protestants met zwarte kousen volgepropt met zwart geld, dus weer een heel andere categorie) altijd meegekregen dat ordinair volk niet deugt. Net zo min als VPRO-intellectuelen trouwens. Dat is een beetje zondig vrees ik. Ik begin nu eindelijk door te krijgen dat het waarschijnlijker is dat de enige mensen die niet deugen de mensen zijn die roepen dat andere mensen niet deugen.

Quote:

Wat nou verheffing van het volk? Hoeveel pretenties heb je nodig om te denken dat "het volk" zit te wachten op verheffing tot je gorieuze VPRO-niveau.

Hé, niks tegen de VPRO hè? Ik vind het 'n leuke zender en ben lid. Al was het maar vanwege dat "VP", en al was het maar vanwege Villa Achterwerk. Maar een wereld die alleen maar VPRO kijkt is vrees ik een beetje een zure wereld. Wederom de combinatie van smaken die 't 'm doet. Stel je eens een Tweede Kamer voor met alleen maar VVD'ers, alleen maar CDA'ers, alleen maar GroenLinkserds. Dat lijkt me ook vreselijk.

Zo. En nu zou ik eigenlijk wel trek hebben in een blikje Heineken en een aflevering Creatief Met Kurk.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op maandag 02 februari 2009 23:02:41 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...]Wat IS "burgerlijk" eigenlijk?

bur·ger·lijk bn, bw 1 eenvoudig als een burger; (ook min) kleingeestig, bekrompen

Zoiets? Ik weet 't niet.

[audacity 0]

oh ik ontdek dit topic nu pas, wat een heerlijk topic. Tja, ik ben de dochter van twee bekeerde hippies en ik ben er trots op. Ben ik dan ook anti-burgerlijk? Nou nee.....het is maar wat je als norm neemt. Bij in de familie is gewoon de norm om je met aparte, kunstzinnige dingen bezig te houden, ontzettend fout om de hele vakantie aan het strand te gaan liggen, bijna elk weekend uit te gaan...........ik hou nog steeds van multi-mediale, digitale kunst, DaDa is mij met de paplepel ingegoten en daar kan ik echt van genieten. Maar of ik nou anti-burgerlijk ben, neuh....ik wil ook gewoon een huisje, boompje beestje, een man, trouwen, kindjes krijgen. En kitsch omarmen is ook wel iets anti-burgerlijks hoor....kijk maar naar de gehele pop-artbeweging, fluxus ofzo.....van kitsch kun je ook weer kunst maken .

Burgerlijk zijn rules............

nb. ik kende burgerlijk eigenlijk alleen maar als synoniem van anti-studentikoos....

[Gast Anon_phpbb]

-

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op dinsdag 03 februari 2009 07:36:07 schreef Marlies het volgende: nb. ik kende burgerlijk eigenlijk alleen maar als synoniem van anti-studentikoos....

Inderdaad, die staat niet eens in het woordenboek. Eigenlijk wel jammer. Al heb ik de term burgerlijk in deze context nooit horen vallen op de tent; wel burgers. Dan gaat het hier in het dorpje Leiden alleen in de regel niet over àlle niet-studenten, maar over bepaalde niet-studenten. Te weten de mensen die hier wonen: link

---

Samengevoegd:

Quote:

Op dinsdag 03 februari 2009 08:37:32 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Ik ook niet. Zelfs ons woordenboek is inmiddels doortrokken van de aanstellerige hippie-mentaliteit, dat is in ieder geval aangetoond.

Maar dat is eigenlijk ook logisch hè. Het Instituut voor Nederlandse Lexicologie, waar Van Dale zich aan vastklampt, heeft geen normerende taak maar dient slechts te observeren en vast te leggen. In de praktijk komt het er wel op neer dat ze hopeloos achter de feiten aan hobbelen en dat mensen dènken dat het een norm is, waardoor iets als Van Dale automatisch een normerend karakter krijgt.

Het moge duidelijk zijn dat ik niet heel kapot van woordenboekenmensen ben.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op maandag 02 februari 2009 23:02:41 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Mijn liefde voor het niet-elitaire, voor de Andre Hazes meezingers, de badgasten van Zandvoort, de bezoekers van MacDonalds, de sleurhutters, heeft alles te maken met een diepe weerzin voor de laffe quasi-gelijkheidsdenkers, de elitaire Marcel van Dammers met hun verheffing van het volk. Wat nou verheffing van het volk? Hoeveel pretenties heb je nodig om te denken dat "het volk" zit te wachten op verheffing tot je glorieuze VPRO-niveau.

Mjah, mijn éne opa was voorman in de tapijtfabriek, mijn andere opa was keuterboertje/mandenvlechter. Mijn vader is een omhooggevallen antennezetter. Pas de derde generatie, aan vaders kant, aan moeders kant niet zozeer, is gaan studeren.

Kortom, ik ben afkomstig uit wat jij onlangs nog betitelde als 'het betere proletendom'. Mensen die de vrijheden van de jaren '60 werkelijk in alle opzichten hebben benut. Niet in ideologisch opzicht, maar vooral de praktische consequenties. Maar op zich hebben wij best wel veel baat gehad bij de verschillende 'beschavingsoffensiefen'. Die waren trouwens voor het grootste gedeelte afkomstig uit katholieke hoek, maar dan wel nogal met een dhimmitude houding naar 'links' toe. Wat eigenlijk jammer is, want ik denk dat katholieken een prima eigen verhaal te vertellen hadden.

Ik geloof niet zo in wat de PvdA ziet als de 'verheffing van het volk' (voor u, door u, maar zonder u) en een overheid die dat moet regelen. Want dat lijkt wel heel mooi, maar vaak komt het neer op een nieuwe vorm van 'onder de knoet houden'. 'Brood en spelen' enz.

Maar als ik oudere katholieke literatuur lees, dan spreekt daar voor mij juist een echt geloof in de kracht van mensen uit. Mits inderdaad vanuit een goede leiding.

Ik denk dat dát het echte euvel is van deze tijd, een elite die niet wil leiden, volgers die naar een voorbeeld zoeken, maar zich vol afschuw en/of desinteresse van de decadente elite afwendden en hun eigen gang gaan.

Ik vind het eigenlijk allebij niks. (Wij mochten vroeger niet eens naar de VPRO kijken trouwens ) De desinteresse van de elite nu, de beschavingsdrift van links vroeger. Wat dan wel?

Nou de enige hoek waar ik vandaag de dag nog beschavingsoffensiefen tegenkom die gepaard gaan vanuit een echt geloof in de kracht van mensen, die vind ik bij de Christenen van diverse snit. Iedereen heeft kwaliteiten die in theorie naar een volheid kunnen worden gebracht, óf naar een dieptepunt. Beide in mijn familie meegemaakt. Als er een absolute Christelijke moraal is, dan zou iedereen er ook beter van worden als 'ie zich in alle diversiteit daaraan zou spiegelen.

[Gast Anon_phpbb]

-

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op dinsdag 03 februari 2009 19:36:55 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] ik snap wel dat het logisch is, ik constateer dat het tevens treurig is.

Ja, het is nogal confronterend als het daar zo zwart op wit staat hè.

[Gast Anon_phpbb]

-

[Gast Anon_phpbb]

-

[LodewijkNapoleon 0]

wel eens voor een groot gedeelte.

Tip: lees eens wat van de Toqueville's ideëen over aristocratie. Het lijkt vergezocht, maar er zit veel nutigs bij.

[The Black Mathematician 82]

Wat ik fantastisch vind zijn typetjes die totaal haaks op mezelf staan. Typetjes die voorkomen in sketches van De Mannen van de Radio bijvoorbeeld: lomp, bierdrinkend, vrouwenhatend.

[LodewijkNapoleon 0]

Fred en Ria.