kerk shoppen

[Olorin 155]

Quote:

Op maandag 15 september 2008 00:23:11 schreef Olorin het volgende: Wat vind je van kerk(s)hoppen? Waarom vind je dat?

Erg jammer en verkeerd. Het geeft blijk van een verkeerd beeld van wat een kerk is. Het is een vorm van religieus consumentisme. De consument die bij de religieuze winkel langs gaat.

Wat ze niet snappen is dat een kerkganger geen klant is, maar deel uit maakt van die gemeenschap.

Quote:

Wat versta je onder kerk (s)hoppen? - Wat versta je onder het woord 'kerk' in die betekenis (denk aan plaatselijke gemeente, kerkgenootschap, de Kerk)? - Wanneer is iets voor jou kerk shoppen? Wat maakt iets tot shoppen?

Bij kerkshoppen denk ik in de eerste plaats aan de plaatselijke gemeente. Stel je voor, een plaats zit vol met kerken van het zelfde kerkgenootschap, dan kan iemand daar toch tussen door shoppen.

Het gaat vooral om de intentie en de daden die zich daaruit voort vloeien.

Een trouwdienst in een andere kerk bijwonen noem ik niet shoppen, iemand die nog aan het oriënteren is bij welke kerk hij zich moet aansluiten noem ik niet shoppen. Iemand die uit interesse soms een kerkdienst van een andere kerk bijwoont noem ik niet shoppen. Iemand die ontdekt na goed onderzoek en overdenking denkt dat kerk X de ware kerk is noem ik niet shoppen. En stel, ik zou verhuizen naar plaats en zie een kerk die niet van mijn kerkgenootschap is maar die qua leer, beleving, etc. heel dicht bij die van mij staat en ik zou daar heen gaan, is dat ook geen shoppen. En als je eigen kerk geen jongeren iets heeft omdat je de enige jongere bent en kerk B heeft dat wel, dan kan ik me best voorstellen dat je daar dan naar dat jongeren iets gaat.

Shoppen is zoals ik het zie en al schreef religieus consumentisme. Je hebt geen binding met de kerk en loopt de kerken af alsof het winkels zijn. Bij A neem je een preek, B een kring, C de koffie, D de muziek. Vallen de schappen je tegen, dan ga je toch weer ff naar een andere winkel. Ziet die net nieuwe winkel aan de overkant er mooier uit? Dan ga je toch gewoon naar die toe? ...tot die klassieke kruidenier in de overkant een mooiere grasmat lijkt te hebben, dan ben je weer weg en zit je daar...

Quote:

Heb je het zelf wel eens gedaan of doe je het nog steeds?

Nee. Zo lang ik al zelf kan kiezen naar welke kerk ik ga, ga ik al naar dezelfde, de kerk waar m'n ouders me mee naar toe namen.

Ik ben wel naar andere kerkdiensten geweest.

Quote:

Als dat zo is: waarom doe je dat?

Zoals gezegd, dat doe ik niet.

Quote:

Waarom kerkshoppen mensen denk je?

- Verkeerd beeld van wat een kerk is

- lekker makkelijk, consumentenhouding

- bindingsangst

- impulsieve mensen die hun impulsen niet in bedwang willen houden.

[diakio 0]

Quote:

Op maandag 15 september 2008 20:14:13 schreef RobertF het volgende: het besef dat ik in mijn hart eigenlijk al vrij katholiek

link

[Olorin 155]

Quote:

Op maandag 15 september 2008 21:21:34 schreef diakio het volgende: [...] link

[Michiel 14]

Quote:

Op maandag 15 september 2008 18:45:04 schreef Nynthe het volgende: En wat nou als je dat al meerdere malen hebt gedaan omdat jij en al je gezinsleden achter je rug om stelselmatig zwart gemaakt worden? Sterker nog: Dat voorgangers, zonder dat iemand ook maar het gesprek met je aangegaan is om er eens achter te komen wie je bent, zelfs ouders van mensen met wie je net een band begint te krijgen om ze te waarschuwen voor je (als je fekking 12 bent!) Als ze blijven ontkennen, het massahysterie afdoen maar ondertussen gewoon stug doorgaan met beledigingen, stigmatisering en nog meer pijnlijke rotzaken?

Als praten geen oplossing meer is, dan is uittreden uit die gemeente een mogelijkheid. Echter is dat ook reden om dan direct die denominatie de rug toe te keren? Ik denk dat sommige van ons een kruis krijgen en dat kruis kan op vele verschillende manieren tot stand komen. Wij hebben daar geen weet van, maar ik vind trouw aan het kerkgenootschap/ denomatie zeer belangrijk.

[audacity 0]

Quote:

Op maandag 15 september 2008 22:32:30 schreef Michiel het volgende: [...]Als praten geen oplossing meer is, dan is uittreden uit die gemeente een mogelijkheid. Echter is dat ook reden om dan direct die denominatie de rug toe te keren? Ik denk dat sommige van ons een kruis krijgen en dat kruis kan op vele verschillende manieren tot stand komen. Wij hebben daar geen weet van, maar ik vind trouw aan het kerkgenootschap/ denomatie zeer belangrijk.

Michiel, dus jij zegt eigenlijk dat het mijn kruis is om charismatisch te blijven. Natuurlijk zal ik nooit helemaal gereformeerd worden, hoe hard ik ook mijn best ga doen. Ook ik heb rare dingen meegemaakt vanuit mijn charismatische achtergrond, wat niet mee heeft geholpen charismatisch te blijven. Maar ik heb ook duidelijke theologische argumenten waarom ik niet kan blijven in de denominatie waarin ik ben opgevoed (en je weet me te vinden als je de argumenten wil weten). Die argumenten ga ik hier niet neerzetten gezien mijn reputatie als charismaten-basher hier.

[Robert Frans 1.653]

Quote:

Op maandag 15 september 2008 21:21:34 schreef diakio het volgende: [...] link

[Levi 145]

Quote:

Op maandag 15 september 2008 00:23:11 schreef Olorin het volgende: Wat vind je van kerk(s)hoppen?

Als ervaringsdeskundige weet ik dat het een opluchting of verademing kan zijn om vrij van de kerk waar je altijd gewend was heen te gaan, eens ergens anders de kerkdiensten mee te beleven/vieren.

Kerkhoppen vind ik dus op zich geen kwalijke zaak. Het verruimd je inzichten en verbreedt de horizon.

Kerkshoppen is een andere tak van sport. Als ervaringsdeskundige kan ik melden dat je soms dingen in een eigen kerk of gemeente mist, die je dan probeert te zoeken in een andere kerk of gemeenschap. Is daar iets mis mee? Volgens mij niet. Om een simpel voorbeeld te geven: als je in de bijbel leest dat de eerste christengemeente steeds eendrachtig in gebed was en je vind die eendracht niet terug in jouw huidige kerk of gemeenschap, dan lijk het mij vrij verstandig om te bezien of een dergelijke eendracht nog (ergens anders) steeds gevonden kan worden.

Quote:

Waarom vind je dat?

Zie het antwoord hierboven. Om kort te gaan komt het erop neer dat ik van mening ben dat kerk(s)hoppen niet per se negatief hoeft te zijn, omdat er niets mis is met het zoeken naar een gemeenschap of kerk die qua opzet, inrichting en geloof hetzelfde is als de kerk zoals die door Jezus en Zijn dienaren in de eerste christenperiode vormgegeven werd.

Quote:

Wat versta je onder kerk (s)hoppen? - Wat versta je onder het woord 'kerk' in die betekenis (denk aan plaatselijke gemeente, kerkgenootschap, de Kerk)? - Wanneer is iets voor jou kerk shoppen? Wat maakt iets tot shoppen?

Zie de antwoorden hierboven. Onder het woord 'kerk' versta ik het Lichaam van Christus. Persoonlijk ben ik van mening dat het Lichaam uit vele leden bestaat, zoals apostel Paulus ons leert.

En zoals de tong qua uiterlijk (verschijningsvorm) en voor wat betreft zijn functie essentieel verschilt van een voet, of een lever, zo zie ik ook dat de evangelische christenen, voor wat betreft uiterlijk érg verschillen van katholieken en dat katholieken op hun beurt weer verschillen van gereformeerden, enzovoort. Maar toch ben ik tot de overtuiging gekomen dat zij allen - hoewel qua verschijningsvorm en functie zeer verschillend - van groot belang zijn om het Lichaam als geheel vorm te geven.

Quote:

Heb je het zelf wel eens gedaan of doe je het nog steeds?

Zoals mag blijken heb ik dit wel gedaan. Maar ik moet toegeven dat het bij mijzelf meer was vanuit het standpunt dat ik het met bepaalde zaken niet eens was, dan dat het ging om het zoeken naar bijbelse waarheden in andere kerken/gemeenten. Na verloop van tijd ben ik teruggekeerd tot mijn huidige kerk, omdat voor mij essentiële zaken in mijn geloofsbeleving niet konden worden teruggevonden in andere kerken/gemeenschappen.

Quote:

Als dat zo is: waarom doe je dat?

Niet dus.

Quote:

Waarom kerkshoppen mensen denk je?

Omdat ze het niet eens zijn met standpunten binnen hun eigen kerk, of omdat ze zaken in de bijbel lezen die in hun eigen kerk niet aan bod komen, of omdat ze op zoek zijn naar een kerk die meer bij hun eigen gedachten/ideën aansluit.

Die laatste redengeving vind ik overigens gevaarlijk, maar dat is slechts mijn mening.

[Michiel 14]

Quote:

Op maandag 15 september 2008 23:28:48 schreef Marlies het volgende: Michiel, dus jij zegt eigenlijk dat het mijn kruis is om charismatisch te blijven. Natuurlijk zal ik nooit helemaal gereformeerd worden, hoe hard ik ook mijn best ga doen. Ook ik heb rare dingen meegemaakt vanuit mijn charismatische achtergrond, wat niet mee heeft geholpen charismatisch te blijven. Maar ik heb ook duidelijke theologische argumenten waarom ik niet kan blijven in de denominatie waarin ik ben opgevoed (en je weet me te vinden als je de argumenten wil weten). Die argumenten ga ik hier niet neerzetten gezien mijn reputatie als charismaten-basher hier.

Nee, dat zeg ik niet. Zoals hier ook in het topic geschreven wordt, als je bemerkt aan jezelf dat je niet charismatisch geloofd en je merkt dat Gereformeerd zijn wel bij je hoort, dan moet je die overstap maken. Doe dat niet omdat jij het wil, maar zoals Diakio al schreef, om God te dienen. Mensen laten veel te vaak hun wil voorgaan en gaan dan voorbij aan de wil van God. Je moet dus niet overstappen, omdat je het niet kan vinden met de mensen, maar omdat je 100% ervan overtuigd bent dat het niet de ware kerk is (is natuurlijk onderwerp van discussie, maar daar gaat het nu niet om ). Lees de volgende post nog eens door, daarin staat het heel helder, alleen dan met het oog op de RKK.

Quote:

Op maandag 15 september 2008 10:59:17 schreef Taquoriaan het volgende: Als anderen in de Mis zitten en er een fijn gevoel bij krijgen, de wierrook zo lekker vinden ruiken en de kerk er zo mooi uit vinden zien, dan raad ik hen af katholiek te worden. Je moet pas katholiek worden als je erachter komt dat je al katholiek bent, en zelfs dan is het nog erg moeilijk. Je moet wel weten waar je aan begint. Als het een bevlieging is, dan heb je wel een probleem als je in een bevlieging katholiek wordt: eenmaal katholiek, altijd katholiek...

[Dostojevski 0]

Quote:

Op dinsdag 16 september 2008 08:09:00 schreef Michiel het volgende: [...]Nee, dat zeg ik niet. Zoals hier ook in het topic geschreven wordt, als je bemerkt aan jezelf dat je niet charismatisch geloofd en je merkt dat Gereformeerd zijn wel bij je hoort, dan moet je die overstap maken. Doe dat niet omdat jij het wil, maar zoals Diakio al schreef, om God te dienen. Mensen laten veel te vaak hun wil voorgaan en gaan dan voorbij aan de wil van God. Je moet dus niet overstappen, omdat je het niet kan vinden met de mensen, maar omdat je 100% ervan overtuigd bent dat het niet de ware kerk is (is natuurlijk onderwerp van discussie, maar daar gaat het nu niet om ). Lees de volgende post nog eens door, daarin staat het heel helder, alleen dan met het oog op de RKK.

Ik denk dat zelfs dan nog het aan te bevelen is om te kijken of je niet gereformeerd kunt zijn binnen je charismatische gemeente. Ik merkt zelf bv op een gegeven moment dat ik redelijk (niet vrij ) katholiek geloof, maar zat in een NGK-gemeente met allemaal heel aardige mensen (o.a. mijn vrouw ) en dat keer je niet zonder slag of stoot de rug toe omdat je het elders leuker vindt. Dát lijkt me de essentie van kerk(s)hoppen: het miskennen van het belang van gemeenschap, waardoor je zonder probleem de ene gemeenschap de rug toekeert en groener gras opzoekt. Kerk(s)hoppen in die zin is een zuivere vorm van "postmodern consumentisme".

Als jij het niet kan realiseren om binnen de gemeenschap waar je onderdeel van uitmaakt, waar je al tijden toe behoort, je geloof te doen groeien en te uiten en vorm te geven, dan heb je een probleem. Want dan kan je niet effectief bijdragen aan de gemeenschap en de gemeenschap kan niet effectief bijdragen aan jou. Zoiets is mij overkomen en jou voor zover ik kan inschatten ook. In de NGK had ik het in sociaal opzicht prima naar mijn zin, maar mijn geloof verslapte omdat ik niks kon met wat de NGK leerde en met hoe de kerkdiensten in elkaar zaten. Dus ben ik katholiek geworden, dat was voor mij een eenmalige stap, geen tussenstap en geen "ik zie wel waar ik over 10 jaar kerk". Dat laatste lijkt me kerk(s)hoppen.

Wat ik doe nu ik naar Amersfoort ben verhuisd, zou je denk ik "parochieshoppen" kunnen noemen. De parochie waartoe ik geografisch behoor lijkt best veel op de NGK waar ik in Groningen lid van was. Ironie van het lot zeg maar. Ik worstel ermee en overweeg een van de andere Amersfoortse parochies of zelfs Utrecht. Op het moment ben ik zogezegd "gemeenschapsloos", een status die aan me vreet, en ook het proces van het "keuren" van gemeenschappen vind ik 3x niks. Ik denk niet dat je alles wat met individuele voorkeur te maken heeft kunt afkeuren: allerbelangrijkst is wel de gemeenschap en je plek daarin, de bijdrage die je kan leveren, maar al vrij snel daarna gaat het toch ook om je eigen behoefte als gelovige en bepaalde omgevingen kunnen funest zijn voor je "geloofsgroei".

[Olorin 155]

Quote:

Op dinsdag 16 september 2008 08:59:34 schreef Dostojevski het volgende: In de NGK had ik het in sociaal opzicht prima naar mijn zin, maar mijn geloof verslapte omdat ik niks kon met wat de NGK leerde en met hoe de kerkdiensten in elkaar zaten. Dus ben ik katholiek geworden, dat was voor mij een eenmalige stap, geen tussenstap en geen "ik zie wel waar ik over 10 jaar kerk". Dat laatste lijkt me kerk(s)hoppen.

Precies. Wat je schrijft over je keuze hier zou ik niet kerkshoppen noemen. Wat me wel opvalt zijn mensen die naar een kerk overstappen daar soms hele rationele redenen voor kunnen bedenken, maar het daar toch ook niet sociaal gezien niet naar hun zin hadden, afgeven op de muziek, de vormen, etc. Dan denk ik wel eens wat er eerder was. Of die verklaring niet later kwam als motief. Of als die persoon het nou helemaal naar z'n zin gehad had, die rationele verklaring er dan misschien niet was geweest.

Quote:

Wat ik doe nu ik naar Amersfoort ben verhuisd, zou je denk ik "parochieshoppen" kunnen noemen. De parochie waartoe ik geografisch behoor lijkt best veel op de NGK waar ik in Groningen lid van was.

In die NGK had je het toch naar je zin? Wat is er wat die parochie het maakt dat je daar liever niet bij aan sluit?

Quote:

Ironie van het lot zeg maar. Ik worstel ermee en overweeg een van de andere Amersfoortse parochies of zelfs Utrecht. Op het moment ben ik zogezegd "gemeenschapsloos", een status die aan me vreet, en ook het proces van het "keuren" van gemeenschappen vind ik 3x niks. Ik denk niet dat je alles wat met individuele voorkeur te maken heeft kunt afkeuren: allerbelangrijkst is wel de gemeenschap en je plek daarin, de bijdrage die je kan leveren, maar al vrij snel daarna gaat het toch ook om je eigen behoefte als gelovige en bepaalde omgevingen kunnen funest zijn voor je "geloofsgroei".

Kan ik me voorstellen. Maar zoekende vind ik zelf niet zozeer shoppen. Het feit dat het aan je vreet zou ik het al niet shoppen willen noemen.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op dinsdag 16 september 2008 08:59:34 schreef Dostojevski het volgende: Als jij het niet kan realiseren om binnen de gemeenschap waar je onderdeel van uitmaakt, waar je al tijden toe behoort, je geloof te doen groeien en te uiten en vorm te geven, dan heb je een probleem. Want dan kan je niet effectief bijdragen aan de gemeenschap en de gemeenschap kan niet effectief bijdragen aan jou.

Je schreef verderop ook al over persoonlijke voorkeuren. Daar zit denk ik wel wat in maar is ook weer een beetje een dilemma denk ik.

Waar zit die afweging?

Waar moet ik aan denken? Preken, muziek, georganiseerde dingen (kring, catechese, bijbelstudie, jongerenwerk, etc.) te weinig mogelijkheden om zelf dingen te organiseren, de krakende schoenen van een kerkganger, de te slappe koffie na de dienst?

[Dostojevski 0]

Quote:

Op dinsdag 16 september 2008 17:40:39 schreef Olorin het volgende: In die NGK had je het toch naar je zin? Wat is er wat die parochie het maakt dat je daar liever niet bij aan sluit?

Misschien wel hetzelfde punt. Aan deze parochie is amper nog te merken dat ze katholiek is. Sociaal zal ik het er denk ik prima hebben, hoewel vrijzinnige katholieken ook iets waarheidinpachtigs kunnen hebben waar ik me aan erger (maar orthodoxen zijn op hun eigen manier ook weer irritant, dus dat boeit nog niet eens). Mijn studentenvereniging Ichthus ben ik op een gegeven moment ook puur als iets sociaals gaan zien: contact met mensen over hun beleving/ gevoelens. Ik heb de indruk dat het geloofsmatige aspect is vervlakt in die parochie, dwz, het is relatief, egocentrisch, werelds. Nu ben ik zelf een wereldgelijkvormige egocentrische beroepsrelativist, daar niet van, maar dat moet ik niet gaan opzoeken. De Kerk schopt en pijnigt me (vind ik uiteraard lekker), maar zodra ze wordt zoals ik, is er een probleem. Deze parochie lijkt teveel op mij. Ik kan er prima aan bijdragen, ik kan als ik in een assertieve bui ben (lees: als ik drank op heb) zelfs als semi-orthodoxe eigenzinnigerd een creatieve bijdrage aan leveren. Maar voor mij persoonlijk denk ik dat leven in die parochie geen positieve gevolgen gaat hebben.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op dinsdag 16 september 2008 17:40:39 schreef Olorin het volgende: Je schreef verderop ook al over persoonlijke voorkeuren. Daar zit denk ik wel wat in maar is ook weer een beetje een dilemma denk ik. Waar zit die afweging? Waar moet ik aan denken? Preken, muziek, georganiseerde dingen (kring, catechese, bijbelstudie, jongerenwerk, etc.) te weinig mogelijkheden om zelf dingen te organiseren, de krakende schoenen van een kerkganger, de te slappe koffie na de dienst?

Moeilijk, maar goed, ik ben ermee bezig, dus is het wel goed om het te formuleren en hier in de discussie te gooien. Ik denk dat ik er binnenkort ook nog een gesprek met mijn (ja, nog steeds "mijn") Groningse pastoor en meter tegenaan gooi, zit even verlegen om wijsheid enzo.

De parochie in kwestie komt op mij eerder anti-katholiek over dan niet-katholiek. In de vorm is ze weinig katholiek. De pastoraal werkers gedragen zich bijna als "charismatische voorgangers", aan Eucharistievieringen doen ze amper, de liturgie en preek lijken op een vrijzinnige vorm van de PKN. Dat is het niet-katholieke gedeelte. Maar als ik lees en hoor hoe men daar pretendeert alles beter te weten dan de Kerk, tot aan hoe stom die biecht toch is, dan heb ik het daar moeilijk mee. Ik kan het overigens ook moeilijk hebben met doorgedraaide orthodoxie, die je in mijn vorige parochie zo hier en daar aantrof. Maar mijn voornaamste probleem ben ik zelf: ik heb niet het karakter om in die situatie de stoute schoenen aan te trekken en allerlei dingen te ondernemen. Het totale gebrek aan katholicisme in die parochie prikkelt me zeker en dat kan als positief gezien worden. Maar mijzelf kennende gaat het erop uitdraaien dat ik tussen mensen zit met wie ik me qua geloof en belevingswereld bijna niet kan identificeren, en aangezien ik vooral een luisteraar ben en niet een prater, zie ik daar voor mezelf ook niet echt een plaats. Eigenlijk heb ik vooral zoiets van: ik ben hier nog lang niet klaar voor. Ik zit als gelovige én als persoon midden in een ontwikkeling waarbij ik welzeker een bijdrage kan leveren aan een gemeenschap, maar ook in zekere zin "op sleeptouw genomen" moet worden. Niet dat ik voor mijn visies van anderen afhankelijk ben, maar ik heb wel iets nodig om me aan te scherpen, mensen van wie ik kan leren, en dan in de katholieke zin. In deze gemeenschap kan ik zeker leren, ik kan van dichtbij zien wat mensen ertoe beweegt om alles wat de Kerk van waarde vindt door de plee te spoelen (en ik neem zonder meer aan dat men daar goede redenen voor had), maar dat leer ik al in mijn familie en vriendenkring. Het klinkt consument-achtig, maar ik zit (behalve om met mijn lokale broeders en zusters in gemeenschap te leven) óók in de kerk om op geloofsgebied zogezegd "opgebouwd" te worden. Sociale opbouw regel ik elders wel. Geloofsopbouw acht ik in deze parochie zowat onmogelijk.

[diakio 0]

Quote:

Op dinsdag 16 september 2008 18:07:34 schreef Dostojevski het volgende: [...] De parochie in kwestie komt op mij eerder anti-katholiek over dan niet-katholiek. In de vorm is ze weinig katholiek. De pastoraal werkers gedragen zich bijna als "charismatische voorgangers", aan Eucharistievieringen doen ze amper, de liturgie en preek lijken op een vrijzinnige vorm van de PKN. Dat is het niet-katholieke gedeelte. Maar als ik lees en hoor hoe men daar pretendeert alles beter te weten dan de Kerk, tot aan hoe stom die biecht toch is, dan heb ik het daar moeilijk mee. Ik kan het overigens ook moeilijk hebben met doorgedraaide orthodoxie, die je in mijn vorige parochie zo hier en daar aantrof. Maar mijn voornaamste probleem ben ik zelf: ik heb niet het karakter om in die situatie de stoute schoenen aan te trekken en allerlei dingen te ondernemen. Het totale gebrek aan katholicisme in die parochie prikkelt me zeker en dat kan als positief gezien worden. Maar mijzelf kennende gaat het erop uitdraaien dat ik tussen mensen zit met wie ik me qua geloof en belevingswereld bijna niet kan identificeren, en aangezien ik vooral een luisteraar ben en niet een prater, zie ik daar voor mezelf ook niet echt een plaats. Eigenlijk heb ik vooral zoiets van: ik ben hier nog lang niet klaar voor. Ik zit als gelovige én als persoon midden in een ontwikkeling waarbij ik welzeker een bijdrage kan leveren aan een gemeenschap, maar ook in zekere zin "op sleeptouw genomen" moet worden. Niet dat ik voor mijn visies van anderen afhankelijk ben, maar ik heb wel iets nodig om me aan te scherpen, mensen van wie ik kan leren, en dan in de katholieke zin. In deze gemeenschap kan ik zeker leren, ik kan van dichtbij zien wat mensen ertoe beweegt om alles wat de Kerk van waarde vindt door de plee te spoelen (en ik neem zonder meer aan dat men daar goede redenen voor had), maar dat leer ik al in mijn familie en vriendenkring. Het klinkt consument-achtig, maar ik zit (behalve om met mijn lokale broeders en zusters in gemeenschap te leven) óók in de kerk om op geloofsgebied zogezegd "opgebouwd" te worden. Sociale opbouw regel ik elders wel. Geloofsopbouw acht ik in deze parochie zowat onmogelijk.

Ik weet niet wat je pastoor en je meter gaan zeggen, maar als je een peter hebt, weet ik vrij zeker dat die zal zeggen:

denk aan jezelf! Je bent nog maar net katholiek, je hebt een omgeving nodig waarin je geloof kan wortelschieten en vrucht kan dragen. In deze parochie gaat dat niet gebeuren. Zoek een parochie met een levend gemeenschapsleven, maar ook met een leven, echt katholiek geloof, maar vóór ALLES een parochie waar regelmatig de Eucharistie wordt gevierd.

[Dostojevski 0]

Quote:

Op dinsdag 16 september 2008 18:32:33 schreef diakio het volgende: [...] Ik weet niet wat je pastoor en je meter gaan zeggen, maar als je een peter hebt, weet ik vrij zeker dat die zal zeggen: denk aan jezelf! Je bent nog maar net katholiek, je hebt een omgeving nodig waarin je geloof kan wortelschieten en vrucht kan dragen. In deze parochie gaat dat niet gebeuren. Zoek een parochie met een levend gemeenschapsleven, maar ook met een leven, echt katholiek geloof, maar vóór ALLES een parochie waar regelmatig de Eucharistie wordt gevierd.

Dat maakt me des te nieuwsgieriger wat pastoor en meter gaan zeggen. De pastoor zal vrij goed kunnen praten met die "fictieve" peter, vermoed ik. Die maakt zich nl. al jaren zorgen over in wat voor heidense puinzooi ik terecht ga komen in Amersfoort. Hij suggereerde zelfs dat ik beter in Utrecht kon gaan wonen.

[diakio 0]

prima pastoor zo te horen

[audacity 0]

Quote:

Op dinsdag 16 september 2008 08:09:00 schreef Michiel het volgende: [...]Nee, dat zeg ik niet. Zoals hier ook in het topic geschreven wordt, als je bemerkt aan jezelf dat je niet charismatisch geloofd en je merkt dat Gereformeerd zijn wel bij je hoort, dan moet je die overstap maken. Doe dat niet omdat jij het wil, maar zoals Diakio al schreef, om God te dienen. Mensen laten veel te vaak hun wil voorgaan en gaan dan voorbij aan de wil van God. Je moet dus niet overstappen, omdat je het niet kan vinden met de mensen, maar omdat je 100% ervan overtuigd bent dat het niet de ware kerk is (is natuurlijk onderwerp van discussie, maar daar gaat het nu niet om ). Lees de volgende post nog eens door, daarin staat het heel helder, alleen dan met het oog op de RKK. [...]

ten eerste ben ik nog 3 jaar lid gebleven van de kerk waar mijn ouders zijn uitgezet omdat er mensen zaten die ik oprecht mocht en aardig vond, dus ik heb ondanks de conflicten echt m'n best gedaan om charismtisch te blijven. Tussen deze gemeente en mijn huidige gemeente zat nog een wat rustigere evangelische gemeente en daarna heb ik pas de overstap gemaakt naar de gereformeerde bond.

De eerste keer in mijn huidige gemeente was echt thuiskomen, qua sfeer, mentaliteit, houding, waar ik gek genoeg heel veel in herkende. In de maanden daarna ben ik me gaan verdiepen in de gereformeerde leer en het was zo'n enorme opluchting en bevrijding, dat ik het afgelopen anderhalf jaar tot de conclusie ben gekomen dat mijn huidige gemeente bij mij past.

[audacity 0]

Quote:

Op dinsdag 16 september 2008 08:59:34 schreef Dostojevski het volgende: [...] Ik denk dat zelfs dan nog het aan te bevelen is om te kijken of je niet gereformeerd kunt zijn binnen je charismatische gemeente. Ik merkt zelf bv op een gegeven moment dat ik redelijk (niet vrij ) katholiek geloof, maar zat in een NGK-gemeente met allemaal heel aardige mensen (o.a. mijn vrouw ) en dat keer je niet zonder slag of stoot de rug toe omdat je het elders leuker vindt. Dát lijkt me de essentie van kerk(s)hoppen: het miskennen van het belang van gemeenschap, waardoor je zonder probleem de ene gemeenschap de rug toekeert en groener gras opzoekt. Kerk(s)hoppen in die zin is een zuivere vorm van "postmodern consumentisme".

ik ben op dit moment helemaal uit de charismatische wereld en ben actief lid van mijn huidige bondsgemeente. Het lijkt me vrij zinloos om de gemeenschap waar ik nu deel van ben, achter me te laten. En ik ben blij dat ik eindelijk een kerkelijke gemeenschap heb gevonden waar ik thuis mag zijn.

Quote:

Als jij het niet kan realiseren om binnen de gemeenschap waar je onderdeel van uitmaakt, waar je al tijden toe behoort, je geloof te doen groeien en te uiten en vorm te geven, dan heb je een probleem. Want dan kan je niet effectief bijdragen aan de gemeenschap en de gemeenschap kan niet effectief bijdragen aan jou. Zoiets is mij overkomen en jou voor zover ik kan inschatten ook. In de NGK had ik het in sociaal opzicht prima naar mijn zin, maar mijn geloof verslapte omdat ik niks kon met wat de NGK leerde en met hoe de kerkdiensten in elkaar zaten. Dus ben ik katholiek geworden, dat was voor mij een eenmalige stap, geen tussenstap en geen "ik zie wel waar ik over 10 jaar kerk". Dat laatste lijkt me kerk(s)hoppen.

ja dat is wel herkenbaar. Ik kon steeds minder met de specifieke charismatische kenmerken van mijn toenmalige gemeente(s). Ik ben actief muzikant geweest in de charismatische gemeentes waar ik lid was, maar ik kon op een gegeven moment niet meer groeien in mijn geloof en dat gaat aan je vreten en in die situatie moet je echt niet te lang blijven zitten, want gebrek aan gemeenschap is ongezond voor je geloof.

[MarinusCopy 0]

Wisselende contacten worden afgeraden meen ik. Ik ben nog steeds trouw aan mijn eerste liefde op geloofsgebied....

[BookerT 0]

De kerk waar ik in ben opgegroeid bestaat niet meer. Er is wel twijfel om katholiek te worden, omdat het niet alles makkelijker maakt...ik kan wel baptist blijven, maar vind daar geen waarheid in.....ook calvinistische kerken hebben een bepaalde aantrekkingskracht op me....het zou ook makkelijker zijn voor mij om te aarden, misschien ben ik daar ook gewoon liever...als ik katholiek word , is dat toch met een bepaalde tegenzin, maar ja, als je ergens meer waarheid vind...

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op dinsdag 16 september 2008 18:47:52 schreef diakio het volgende: prima pastoor zo te horen

Tjonge jonge, en de link is hier nog wel weg!

Optie 2 is echt prima hoor Dost! (alleen voor jouzelf dan, da's het enige minpuntje)

[Michiel 14]

Quote:

Op dinsdag 16 september 2008 18:58:57 schreef Marlies het volgende: ten eerste ben ik nog 3 jaar lid gebleven van de kerk waar mijn ouders zijn uitgezet omdat er mensen zaten die ik oprecht mocht en aardig vond, dus ik heb ondanks de conflicten echt m'n best gedaan om charismtisch te blijven. Tussen deze gemeente en mijn huidige gemeente zat nog een wat rustigere evangelische gemeente en daarna heb ik pas de overstap gemaakt naar de gereformeerde bond. De eerste keer in mijn huidige gemeente was echt thuiskomen, qua sfeer, mentaliteit, houding, waar ik gek genoeg heel veel in herkende. In de maanden daarna ben ik me gaan verdiepen in de gereformeerde leer en het was zo'n enorme opluchting en bevrijding, dat ik het afgelopen anderhalf jaar tot de conclusie ben gekomen dat mijn huidige gemeente bij mij past.

Dat zijn dus niet zo zeer rationele gronden van "ik heb het niet naar mijn zin" en het gras is groener bij de buren, maar puur omdat je erachter bent gekomen dat je Gereformeerd geloofd en dat je daarin geen aansluiting kon vinden bij die charismatisi. Dan doe je toch precies wat Diakio en ik ook schreef?