praktische voordelen van kuis leven

[Naeva 182]

Ja oke, achteraf kan ik het me natuurlijk wel voorstellen. Ik kreeg uit je post de indruk dat je schuldig zou voelen op het moment zelf. En daarom vroeg ik me af: waarom zou je het dan doen?

[Jyoti 0]

Jamaar, dat kan ook omgekeerd werken, ik kan me voorstellen dat mensen die nu bewust voor een kuis leven kiezen over zoveel jaar vinden dat ze heel wat gemist hebben. Ik zeg niet dat het veel gebeurt, dat weet ik niet (zo veel mensen die kuis leven en mij dat ook vertellen ken ik niet ), maar spijt krijgen kan je altijd.

[danielle_v 0]

Quote:

Op dinsdag 17 juli 2007 15:38:29 schreef Diana het volgende: [...] Danielle: je bent te gast op een christelijk jongeren forum, let daar in het vervolg op in je taalgebruik. [...]

dan moet mij niet zoiets gevraagd worden.

om nou te zeggen dat je geen soa's krijgt of naderhand spijt krijgt als je geen sex voor het huwelijk heb gehad geloof ik niet. ook getrouwde mensen zijn niet de rest van hun leven bij elkaar. of de ander gaat wel vreemd en neemt 1 of andere ziekte mee naar huis.

[Rafox 0]

Als iemand die zijn koperen bruiloft alweer gehad heeft, zeg ik.

Sex maakt onderdeel uit van een totaalpakket dat "het huwelijksverbond" heet, en waarin de onderdelen niet los verkrijgbaar zijn.

God heeft het huwelijk bedoeld als diep geheim met een weergaloze rijkdom in betekenis en symboliek.

En wat is het praktisch voordeel van kuisheid? Simpel. Binnen de grenzen van een verbond blijven levert zegen op.

En als je (nog) buiten het verbond bent, levert het ook zegen op als je niet probeert via de achterdeur verbondsonderdelen je toe te eigenen die niet van rechtswege van jou zijn.

Ik weet het, het is een totalitaire gedachte die me veel discussie heeft opgeleverd maar ik geloof er heilig in.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 17 juli 2007 16:48:35 schreef Rafox het volgende: Ik weet het, het is een totalitaire gedachte die me veel discussie heeft opgeleverd maar ik geloof er heilig in.

Ik denk dat je je nergens voor hoeft te excuseren.

[Olorin 155]

Quote:

Op zondag 15 juli 2007 10:11:22 schreef Pius_XII het volgende: Dit zijn alvast wat bespiegelingen, wie heeft er aanvullingen?

Een paar. Ik zag laatst op NGC of Discovery een programma waarin vertelde dat er bepaalde stofjes in je lichaam worden aangemaakt waardoor een relatie hechter wordt. Het nut is biologisch gezien verklaarbaar omdat bij de mens man en vrouw voor de opvoeding van een kind belangrijk zijn.

Ofwel, door seks wordt de band hechter. Ze vertelden ook dat het best risocovol is om dus seks te hebben met iemand die je niet mag.

Dit als aansluiting op consumptie gedrag, dat er dus wel meer aan blijft hangen, wat trouwens ook zo z'n gevolgen kan hebben lijkt me.

Als ongetrouwde ben ik het verder trouwens met Rafox eens.

[anastasia 0]

Toen ik vandaag naar mijn vriendin fietste stond er op de fietstunnel de volgende graffiti: "mijn zonden uit het verleden hebben er voor gezorgd dat ik geworden ben die ik vandaag ben" (of iets van die strekking)

Ja, kuisheid heeft voordelen, maar ook nadelen/risico's. De angst de vriendschap die opgebouwd is te verliezen als je voor de gegroeide gevoelens uitkomt. "Ik wil hem/haar niet verliezen als vriend, en als hij/zij mijn gevoelens niet beantwoord, wordt het dan niet heel ongemakkelijk, verandert onze verhouding dan niet ten nadele?"

Of, vanuit de overtuiging dat God kuisheid van je vraagt, jezelf ontzettend minderwaardig, vies of een mislukkeling vindt als je "het" toch doet (van patting tot daadwerkelijke gemeenschap).

Ik zal niemand onkuisheid adviseren, maar terugkijkend op mijn eigen leven, dan kan ik niet zeggen dat ik erg kuis ben geweest, maar toch is er geen enkele ervaring die ik zou willen missen en kijk ik zelfs op de meest negatieve ervaringen nu met begrip voor mezelf en de ander terug. Het heeft me veel geleerd over de menselijk natuur en over mijn eigen problemen/karakter. Het heeft me uiteindelijk zeer veel geleerd en meer gegeven dan het me gekost heeft.

Kuisheid, ik vind het een prachtig iets, zolang je jezelf maar niet op de kop gaat lopen geven als het voornemen onverhoopt mislukt

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 18 juli 2007 02:07:15 schreef anastasia het volgende: Toen ik vandaag naar mijn vriendin fietste stond er op de fietstunnel de volgende graffiti: "mijn zonden uit het verleden hebben er voor gezorgd dat ik geworden ben die ik vandaag ben" (of iets van die strekking) Ja, kuisheid heeft voordelen, maar ook nadelen/risico's. De angst de vriendschap die opgebouwd is te verliezen als je voor de gegroeide gevoelens uitkomt. "Ik wil hem/haar niet verliezen als vriend, en als hij/zij mijn gevoelens niet beantwoord, wordt het dan niet heel ongemakkelijk, verandert onze verhouding dan niet ten nadele?"

Ik snap niet helemaal wat dit rechtstreeks met kuisheid heeft te maken. Dit herken ik dus eigenlijk niet zo. Misschien dat dit element juist nog iets makkelijker is als je wél kuis leeft.

Quote:

Of, vanuit de overtuiging dat God kuisheid van je vraagt, jezelf ontzettend minderwaardig, vies of een mislukkeling vindt als je "het" toch doet (van patting tot daadwerkelijke gemeenschap).

Ik denk eerder dat God dan verdrietig zou zijn, om het maar een naam te geven. Maar kijk, zoals met alle zonden e.d. is het niet de bedoeling om te blijven hangen in schuldgevoelens, maar om de negatieve gevoelens om te zetten in iets positief-constructiefs, maar dat hoeft de daad op zich nog niet tot iets intrensieks positiefs te maken.

Quote:

Ik zal niemand onkuisheid adviseren, maar terugkijkend op mijn eigen leven, dan kan ik niet zeggen dat ik erg kuis ben geweest, maar toch is er geen enkele ervaring die ik zou willen missen en kijk ik zelfs op de meest negatieve ervaringen nu met begrip voor mezelf en de ander terug. Het heeft me veel geleerd over de menselijk natuur en over mijn eigen problemen/karakter. Het heeft me uiteindelijk zeer veel geleerd en meer gegeven dan het me gekost heeft.

Ik heb ook niet bepaald kuis geleefd, en ik ben ook niet blijven hangen in schuldgevoelens, want dat is de bedoeling volgens mij ook niet. Ik heb het gebiecht, oprecht berouw gehad, en dan is het ook klaar. Dan moet je eventuele negatieve gevoelens omzetten in iets positiefs, en het dan ook te gaan zien als en leerervaring. Toch blijf ik die zaken benoemen als iets negatiefs, juist dat geeft ook rust. Ik denk dat het voornaamste verschil wellicht zit in de deterministische houding die ik wat lijk te proeven; 'het heeft zo moeten zijn'. Dat is niet zo, en dat zou ook niet bepaald hoopgevend zijn voor de toekomst.

Quote:

Kuisheid, ik vind het een prachtig iets, zolang je jezelf maar niet op de kop gaat lopen geven als het voornemen onverhoopt mislukt

Bijna mee eens, ik denk dat het erg goed is om jezelf constructief op de kop te geven, dat werkt louterend, is rechtvaardig én opent tegelijkertijd nieuwe perspectieven.

[metatron 0]

Quote:

Op dinsdag 17 juli 2007 15:39:57 schreef Thorgrem het volgende: 1 groot voordeel wat kuis leven heeft (op een huwlijks relatie na) is dat je je niet steeds schuldig hoeft te voelen.

Ik zal me nooit schuldig voelen over vrijen met een ander.

Die inzegening aan de kansel is niets meer als een boterbriefje.

Wanneer ben je in de ogen van god een stel?,als je oprecht van elkaar houd.

Dus samenwonen is in de ogen van god hetzelfde als gehuwd zijn.

De rest is een ceremonie door mensen bedacht.

Het is inderdaad beter om geen sex te hebben voordat je die partner voor het leven gevonden hebt.

Dit om zwangerschap en nare ziektes te vermijden,er zijn nog andere redenen waar ik nu niet dieper op inga.

Dus als het vanuit het hart komt,oprechte liefde,dan kun je zelf een ceremonie bedenken,ben je gehuwd in de ogen van god.

Dit blijft lastig,een puber denkt natuurlijk al snel die liefde voor het leven gevonden te hebben,en gaan dan overstag.

Dan maakt die regel "geen sex voor het huwelijk" het een stuk simpeler.

Ik moet altijd aan een opmerking van een marokkaans meisje denken over dit onderwerp:Welke man wil er nu een afgelikte boterham hebben.

Gr Raymond

[danielle_v 0]

Quote:

Op donderdag 19 juli 2007 21:01:59 schreef metatron het volgende: [...] Ik zal me nooit schuldig voelen over vrijen met een ander. Die inzegening aan de kansel is niets meer als een boterbriefje. Wanneer ben je in de ogen van god een stel?,als je oprecht van elkaar houd. Dus samenwonen is in de ogen van god hetzelfde als gehuwd zijn. De rest is een ceremonie door mensen bedacht. Het is inderdaad beter om geen sex te hebben voordat je die partner voor het leven gevonden hebt. Dit om zwangerschap en nare ziektes te vermijden,er zijn nog andere redenen waar ik nu niet dieper op inga. Dus als het vanuit het hart komt,oprechte liefde,dan kun je zelf een ceremonie bedenken,ben je gehuwd in de ogen van god.

helemaal mee eens

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op donderdag 19 juli 2007 21:01:59 schreef metatron het volgende: De rest is een ceremonie door mensen bedacht.

Onderbouw dat maar eens in een ander topic.

[anastasia 0]

Quote:

Op woensdag 18 juli 2007 06:44:26 schreef Pius_XII het volgende: [...]Ik denk eerder dat God dan verdrietig zou zijn, om het maar een naam te geven. Maar kijk, zoals met alle zonden e.d. is het niet de bedoeling om te blijven hangen in schuldgevoelens, maar om de negatieve gevoelens om te zetten in iets positief-constructiefs, maar dat hoeft de daad op zich nog niet tot iets intrensieks positiefs te maken.[...]Ik heb ook niet bepaald kuis geleefd, en ik ben ook niet blijven hangen in schuldgevoelens, want dat is de bedoeling volgens mij ook niet. Ik heb het gebiecht, oprecht berouw gehad, en dan is het ook klaar. Dan moet je eventuele negatieve gevoelens omzetten in iets positiefs, en het dan ook te gaan zien als en leerervaring. Toch blijf ik die zaken benoemen als iets negatiefs, juist dat geeft ook rust. Ik denk dat het voornaamste verschil wellicht zit in de deterministische houding die ik wat lijk te proeven; 'het heeft zo moeten zijn'. Dat is niet zo, en dat zou ook niet bepaald hoopgevend zijn voor de toekomst.[...] Bijna mee eens, ik denk dat het erg goed is om jezelf constructief op de kop te geven, dat werkt louterend, is rechtvaardig én opent tegelijkertijd nieuwe perspectieven.

We zijn het in grote lijnen eens constructief jezelf op de kop geven zou ik alleen doen in de zin van, oké, niet het meest verheffende wat je ooit uitgespookt hebt, maar waarom heb ik het uitgespookt...Als je je eigen motief/probleem kent waar het gedrag uit voortkomt, dan is het zuper makkelijk om er mee te breken. En God kijkt idd bezorgd toe als je eens vreslijk uit de band springt, maar hij zet ook altijd weer gebeurtenissen en mensen op je pad die helpend zijn. Ik ben zelf niet vanhet type dat zonden belijdt, berouw heeft en dan vindt dat het genoeg is.Maar wel het type dat een bedankje stuurt voor de geboden hulp.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 18 juli 2007 00:37:35 schreef Gorthaur het volgende: Een paar. Ik zag laatst op NGC of Discovery een programma waarin vertelde dat er bepaalde stofjes in je lichaam worden aangemaakt waardoor een relatie hechter wordt. Het nut is biologisch gezien verklaarbaar omdat bij de mens man en vrouw voor de opvoeding van een kind belangrijk zijn. Ofwel, door seks wordt de band hechter. Ze vertelden ook dat het best risocovol is om dus seks te hebben met iemand die je niet mag. Dit als aansluiting op consumptie gedrag, dat er dus wel meer aan blijft hangen, wat trouwens ook zo z'n gevolgen kan hebben lijkt me.

Jammer dat je geen linkje meer hebt naar één of ander 'uitzending gemist'-achtige site.

[Olorin 155]

Quote:

Op maandag 20 augustus 2007 22:09:57 schreef Pius_XII het volgende: [...] Jammer dat je geen linkje meer hebt naar één of ander 'uitzending gemist'-achtige site.

Als het één van die twee zenders geweest was, zal het toch wel een keertje of -tig herhaald worden.

[diakio 0]

Quote:

Op zondag 15 juli 2007 10:11:22 schreef Pius_XII het volgende: Er zullen vast wel topics over zijn die ietwat overlap hebben, maar waar ik he specifiek over wilde hebben, en wat niet in de topictitel pastte, is om de voordelen van kuis leven in je verkeringstijd, of in de tijd dat je nog single bent, te bespreken. Dit zijn alvast wat bespiegelingen, wie heeft er aanvullingen? [...] p.s. dit is niet primair een discussietopic wat mij betreft, eerder een beschouwende.

Elders zag ik kuisheid als volgt omschreven:

Quote:

Kuisheid is een houding die je weerhoudt om je te vergrijpen aan het kwestbare. En dat geldt dan voor alles,niet alleen voor het erotische. Kuisheid betekent niet zoiets als passieloos of ongevoelig. Integendeel zelfs; het kan een zeer gemotiveerde en pure gepassioneerde liefde opbouwen en tot duizelingwekkende hoogtes voeren. Kuisheid die het kwetsbare zoekt te beschermen draagt in zich al dat invoelingsvermogen om zowel teder als krachtig te kunnen zijn, zich overgevend en in liefde heling zijn om ook zelf geheeld te kunnen worden.

Wat zijn de praktische voordelen van een kuis leven, in verkeringstijd, maar ook in huwelijk, in celibaat, in maagdelijkheid, in weduw-staat?

Ik denk dat je heel goed moet begrijpen wat kuisheid is, en het idee overboord moet zetten dat het in essentie om sexloosheid gaat, om daar zinnig op te antwoorden. Maar als je eenmaal beseft wat kuisheid is, is het niet meer zo moeilijk om te begrijpen wat het voordeel is. Kuisheid geeft de liefde, die een gesteldheid van de ziel is, onderhavig aan de wil, gevoed door de emotie, mede geuit middels het lichaam, de mogelijkheid tot de volheid van haar mogelijkheden op te bloeien.

Kuisheid maakt dat we geen atoom meer zijn in een onmetelijke ruimte, die slechts dient als achtergrond voor ons eigen bestaan, als versiering van onszelf, maar dat we onszelf hervinden in de relaties met onze naasten, onze omgeving, onze geliefden, en onze God.

[Rafox 0]

Quote:

Op dinsdag 21 augustus 2007 15:18:12 schreef diakio het volgende: Ik denk dat je heel goed moet begrijpen wat kuisheid is, en het idee overboord moet zetten dat het in essentie om sexloosheid gaat, om daar zinnig op te antwoorden....enz

Goed punt. Daar waar ik eerder in mijn post al aangaf dat het in acht nemen van grenzen in zichzelf al zegen oplevert, geef je hiermee een aanzet dat het leven van een kuis leven als wilsbesluit gefundeerd is op een diep- christelijke grondhouding, namelijk het in vol respect omgaan met alles wat kwetsbaar en beschermwaardig is.

[diakio 0]

Quote:

Op woensdag 22 augustus 2007 14:01:19 schreef Rafox het volgende: [...] Goed punt. Daar waar ik eerder in mijn post al aangaf dat het in acht nemen van grenzen in zichzelf al zegen oplevert, geef je hiermee een aanzet dat het leven van een kuis leven als wilsbesluit gefundeerd is op een diep- christelijke grondhouding, namelijk het in vol respect omgaan met alles wat kwetsbaar en beschermwaardig is.

justum.

Het opmerkelijke is, dat mensen die vooral praten in termen van "sex is verboden, zondig, maar als je een meisje hebt kan je je gang gaan" feitelijk een uiterst onkuis idee hebben van sex.

[Naeva 182]

@ Light. Jr.: Kleine disclaimer. Ik houd ervan om in vaagheden/abstracties te praten, maar misschien zegt dat jou weinig. Het zou best kunnen dat mijn post daardoor als onzin overkomt. Ik heb geprobeerd een beetje duidelijk te zijn, maar mocht je het slap ge*** vinden nadat je echt hebt geprobeerd het te verstaan, dan wil ik best nog een poging wagen.

Quote:

Op woensdag 22 augustus 2007 13:44:48 schreef Light Jr. het volgende: Ik vind het niet correct om kuisheid te verheerlijken

De waarde ergens van inzien, in dit geval van kuisheid, is dat verheerlijken?

Quote:

ten eerste doet de Bijbel dat ook niet ("wie er plaats voor kan maken, make er plaats voor" en that's it)

Ik vind dat je hier nogal kort door de bocht gaat. Ten eerste praat je nog steeds over kuisheid als een wet die inhoudt dat je dingen moet doen of laten. Ten tweede, als je het hebt over de Bijbel, dan moet je die op een eerlijke manier lezen. Degene waarvan ik denk dat hij het meest expliciet over deze dingen is, is Paulus. Paulus gaat zeker niet makkelijk ('doe wat je niet laten kunt') met zaken als huwelijk en seksualiteit om. Ik denk dat je zijn brieven tekort doet door ze samen te vatten in eigenlijk niks.

1 Korintiërs 7 is een gedeelte waarin Paulus de gemeente van Korinte iets probeer te leren over hoe we over huwelijk en seksualiteit kunnen denken. De aanleiding daarvan kunnen concrete vragen en misstanden in de gemeente zijn geweest, maar hij antwoordt met een redelijk algemeen betoog. Je ziet hem als het ware worstelen om woorden te vinden waarmee hij over kan brengen waarom christenen baat hebben bij een bepaalde benadering van huwelijk en seksualiteit.

Met name in dit gedeelte komt dat (in mijn beleving) op een duidelijke manier naar voren:

'Wat ik bedoel, broeders en zusters, is dat er maar weinig tijd rest. Laat daarom ieder die een vrouw heeft zo leven dat het hem niet in beslag neemt, ieder die verdriet heeft zo dat hij er niet door wordt beheerst, ieder die vreugde voelt zo dat hij er niet in opgaat, ieder die bezit verwerft alsof het niet zijn eigendom is, ieder die in deze wereld leeft alsof ze voor hem niet meer van belang is. Want de wereld die wij kennen gaat ten onder. Ik zou willen dat u geen zorgen hebt. Een ongetrouwde man draagt zorg voor de zaak van de Heer en wil de Heer behagen. Een getrouwde man draagt zorg voor aardse zaken en wil zijn vrouw behagen, dus zijn aandacht is verdeeld. Een ongetrouwde vrouw en een meisje dat nog niet getrouwd is, dragen zorg voor de zaak van de Heer, en wel zo dat ze God met heel hun lichaam en geest zijn toegewijd. Maar een getrouwde vrouw draagt zorg voor aardse zaken en wil haar man behagen. Ik zeg dit in uw eigen belang, niet om u aan banden te leggen, maar om u tot onberispelijk gedrag en onverminderde toewijding aan de Heer te brengen.'

Paulus is zelf ongehuwd en ziet dat deze zaken mensen erg kunnen afleiden van wat wezenlijk belangrijk is. Nu kun je zeggen 'whatever, hij zegt in feite helemaal niet dat je kuis moet leven.' Nee, natuurlijk niet, maar maakt dat uit? Ik denk dat het goed is om zulke teksten niet te lezen als een voorschrift voor wat wel en niet zou mogen, maar te proberen inzicht te krijgen in de waarde die aan zijn woorden ten grondslag ligt. Ik denk dat dat een echt héél essentiëel punt is, ongeacht in wel Bijbelboek je leest. Want wat in het geloof houdt nu eigenlijk wel op bij regels?

Quote:

ten tweede is er heel wat ellende voortgekomen uit het verplicht opleggen van kuisheid. Ik heb weinig trek om al die oude koeien weer uit de sloot te halen maar dat laatste lijkt me duidelijk.

o

[Light Jr. 0]

Quote:

"Hester" schreef het volgende: @ Light. Jr.: Kleine disclaimer. Ik houd ervan om in vaagheden/abstracties te praten, maar misschien zegt dat jou weinig. Het zou best kunnen dat mijn post daardoor als onzin overkomt. Ik heb geprobeerd een beetje duidelijk te zijn, maar mocht je het slap ge*** vinden nadat je echt hebt geprobeerd het te verstaan, dan wil ik best nog een poging wagen.

Ik vind je post abstract noch vaag

Quote:

"Hester" schreef het volgende: De waarde ergens van inzien, in dit geval van kuisheid, is dat verheerlijken?

Nee.

Quote:

"Hester" schreef het volgende: Ik vind dat je hier nogal kort door de bocht gaat. Ten eerste praat je nog steeds over kuisheid als een wet die inhoudt dat je dingen moet doen of laten. Ten tweede, als je het hebt over de Bijbel, dan moet je die op een eerlijke manier lezen. Degene waarvan ik denk dat hij het meest expliciet over deze dingen is, is Paulus. Paulus gaat zeker niet makkelijk ('doe wat je niet laten kunt') met zaken als huwelijk en seksualiteit om. Ik denk dat je zijn brieven tekort doet door ze samen te vatten in eigenlijk niks.

De citaten die ik aanhaalde zijn ook van Paulus. Ik vind "wie er plaats voor kan maken, make er plaats voor" een zin die Paulus' visie aardig samenvat. Het impliceert een vrijwillige keuze voor wie er sterk genoeg voor is.

Paulus is het meest negatief over het huwelijk idd, in de rest van de Bijbel zie je dat niet zo terug. Daar wordt het huwelijk zelfs aangeraden, in termen als "een man moet zijn moeder verlaten en een vrouw trouwen, en de twee moeten EEN vlees worden". "Moeten", ofwel, het is zo bedoeld.

Quote:

"Hester" schreef het volgende: 1 Korintiërs 7 is een gedeelte waarin Paulus de gemeente van Korinte iets probeer te leren over hoe we over huwelijk en seksualiteit kunnen denken. De aanleiding daarvan kunnen concrete vragen en misstanden in de gemeente zijn geweest, maar hij antwoordt met een redelijk algemeen betoog. Je ziet hem als het ware worstelen om woorden te vinden waarmee hij over kan brengen waarom christenen baat hebben bij een bepaalde benadering van huwelijk en seksualiteit. Met name in dit gedeelte komt dat (in mijn beleving) op een duidelijke manier naar voren: 'Wat ik bedoel, broeders en zusters, is dat er maar weinig tijd rest. Laat daarom ieder die een vrouw heeft zo leven dat het hem niet in beslag neemt, ieder die verdriet heeft zo dat hij er niet door wordt beheerst, ieder die vreugde voelt zo dat hij er niet in opgaat, ieder die bezit verwerft alsof het niet zijn eigendom is, ieder die in deze wereld leeft alsof ze voor hem niet meer van belang is. Want de wereld die wij kennen gaat ten onder. Ik zou willen dat u geen zorgen hebt. Een ongetrouwde man draagt zorg voor de zaak van de Heer en wil de Heer behagen. Een getrouwde man draagt zorg voor aardse zaken en wil zijn vrouw behagen, dus zijn aandacht is verdeeld. Een ongetrouwde vrouw en een meisje dat nog niet getrouwd is, dragen zorg voor de zaak van de Heer, en wel zo dat ze God met heel hun lichaam en geest zijn toegewijd. Maar een getrouwde vrouw draagt zorg voor aardse zaken en wil haar man behagen. Ik zeg dit in uw eigen belang, niet om u aan banden te leggen, maar om u tot onberispelijk gedrag en onverminderde toewijding aan de Heer te brengen.' Paulus is zelf ongehuwd en ziet dat deze zaken mensen erg kunnen afleiden van wat wezenlijk belangrijk is. Nu kun je zeggen 'whatever, hij zegt in feite helemaal niet dat je kuis moet leven.' Nee, natuurlijk niet, maar maakt dat uit? Ik denk dat het goed is om zulke teksten niet te lezen als een voorschrift voor wat wel en niet zou mogen, maar te proberen inzicht te krijgen in de waarde die aan zijn woorden ten grondslag ligt. Ik denk dat dat een echt héél essentiëel punt is, ongeacht in wel Bijbelboek je leest. Want wat in het geloof houdt nu eigenlijk wel op bij regels?

Klopt. Ik vind die passage waardevol omdat het gehuwden scherp houdt, dat ze niet moeten vergeten dat het het allerbelangrijkst is om God te behagen voor al het andere.

Maar hoe dan ook vind ik niet dat de RKK de Bijbel volgt wanneer ze kuisheid afdwingen, eisen. Zelfs Paulus wilde de mensen niet aan banden leggen, en geen enkele schrijver van de Bijbel was wat dat betreft strenger.

Als je voor kuisheid kiest uit vrije wil, ter ere van God, doe je daar uitstekend aan.

[LodewijkNapoleon 0]

Een stukje exegese van 1 Korinthiërs door de Vrijgemaakte prof. van Bruggen, waaruit, naast de inmiddels bekende verschillen in de marge een opvallende overeenkomst naar voren komt. (en die tegelijk Light's 'branden'-verhaal naar de prullenmand verwijst)

Het voorrecht van de ongehuwde staat

Geen tekort

De titel van dit hoofdstuk zal misschien bij vele lezers verzet oproepen. Moet het woord voorrecht niet doorgestreept worden? Men is wel bereid om te praten over de manier waarop je ook van de ongehuwde staat iets goeds kunt maken, maar wie bereid is er het beste van te maken is daarmee nog niet overtuigd van het voorrecht van de ongetrouwde. De aversie tegen dit woord wordt in belangrijke mate opgeroepen door onze samenleving, die alleen reeds door het woord ongetrouwd laat aanvoelen dat het hier zou gaan om een ontbrekend iets, een gemis of een tekort. Evelyn King schrijft in haar boek over de ongehuwde vrouw: "In onze maat­schappij heeft zich deze instelling steeds meer verbreid, en ook al wordt ze meestal onderdrukt en wordt er verder geen aandacht aan gegeven, toch brengt ze een heel aantal frustrerende gevoelens tevoorschijn. "

Moderne maatschappij vernieuwers hebben vaak een goede antenne voor deze stille problemen in de samenleving. En zo ontstaat er in onze tijd een pleidooi voor de gelijkberechtiging van de ongehuw­de. Niet alleen wat betreft loon, werk- en woongelegenheid, maar vooral wat betreft de sociale waardering. Men spreekt dan over het récht om ongetrouwd te blijven en dat al of niet in combinatie met tijdelijke samenwoning, het hebben van een kind. Het huwelijk moet zijn monopolie-positie verliezen: het was toch ook een erfstuk van het christendom! De ontkerstening van de samenleving leidt geleidelijk aan tot een herwaardering van alternatieve leefvormen. Er is een groot gevaar dat christenen uit reactie op dit revolutionair modernisme zich ingraven in de loopgraaf van de huwelijks-ver­dedigers. Een christen behoort het áángegane huwelijk altijd hoog te houden en te verdedigen: dat bleek wel bij de bespreking van de verzen 2-7. Maar de bijbel leert ons niet om het huwelijk-in-het­algemeen als enige normale weg te beschouwen. 1 Korinthe 7 verzet zich krachtig tegen hen die het christelijk huwelijk willen doen verdwijnen of er geringschattend over spreken. Maar datzelfde hoofdstuk verhindert ons toch ook om ons in te kapselen als con­servatieve verdedigers van de bestaande orde. De apostel zegt in vers 8 onverbloemd dat het goed is voor ongetrouwden om te blijven zoals hij zelf is: ongetrouwd. Wanneer dit bijbelwoord ge­zag heeft, dan is er iets grondig mis met de mentaliteit van de samenleving. En zou dit bijbelwoord geen gezag hebben? We kunnen het toch moeilijk terzijde leggen omdat het niet helemaal aansluit bij ons collectief gevoelen? De bijbel is er niet om ons eigen gevoel of inzicht te bevestigen!

Hoe vreemd het woord voorrecht ook mag lijken, de bijbel dicteert het ons. En het is onze taak om dit dictee nu ook te gaan begrijpen. De apostel zegt dat het goed is ongetrouwd te zijn. Dit woord grijpt weer terug op vers 1. Daar was in het algemeen gezegd dat het goed is geen sexuele omgang te hebben. Direct daarna is de apostel dit algemeen gezegde gaan begrenzen: het mag geen breekijzer zijn in een gesloten huwelijk. Maar deze begrenzing betekent niet een opheffing van het gezegde in vers 1. Nadat nu over de gehuwden is gesproken, komt Paulus terecht bij de ongehuwden en de we­duwen. En dan verklaart hij vers 1 wél van toepassing.

Het lijkt even vreemd dat Paulus niet spreekt over de weduwnaren en de ongetrouwde meisjes. Het woord ongetrouwden heeft echter in het Grieks een wat ruimere betekenis dan in het Nederlands. Het kan ook weduwnaren omsluiten: ook zij zijn na het overlijden van hun vrouw 'zonder huwelijk'. De apostel noemt de weduwen af­zonderlijk omdat de vraag zou kunnen rijzen of hij alleen de on­getrouwde mannen bedoelt en de vrouwen buiten beschouwing laat. Door te schrijven "ongetrouwden en weduwen" is elk mis­verstand uitgesloten: de apostel spreekt niet met mannen onder elkaar, maar richt zich tot de gemeente van zijn broeders en zus­ters. Nu blijft nog de vraag waarom er niet gesproken wordt over de ongetrouwde meisjes? Voor ons gevoel is dat vreemd, maar in Paulus' dagen was dat heel begrijpelijk. Het ongetrouwde meisje verkeerde juridisch en sociaal in een geheel andere positie dan de jongens, de mannen en de weduwen. Het meisje was gesteld onder de bevoegdheid van haar vader of voogd en kon geen huwelijk aangaan buiten hem om. Dit is dan ook de reden dat Paulus zich niet ongedifferentieerd tot weduwen en meisjes kan richten. In vers 8 doet hij een uitspraak tot vrije mensen. Hoe het moet met de jonge meisjes, zal nader aan de orde komen in het vervolg (vers 25-38). Paulus laat ze nu nog even buiten beschouwing. Wanneer de apostel zijn opzet van het hoofdstuk hier mede laat bepalen door de structuur van de samenleving in die tijd, betekent dit niet dat die structuur voor ons normatief is geworden. Vandaag zien wij de jonge, ongetrouwde meisjes en vrouwen juridisch en sociaal op één lijn staan met de ongetrouwde mannen en de weduwen, voor­zover het gaat om hun zelfstandigheid en handelingsbevoegdheid. Dit betekent dat wij vers 8 nu heel algemeen kunnen toepassen op alle ongehuwden. Het is voor hen goed om te blijven als Paulus. Wat was er met Paulus? Was hij een vrijgezel? Velen denken het. Maar het is ook mogelijk dat hij een weduwnaar was. Meer dan één heeft in de laatste jaren deze gedachte weer verdedigd. Er is ook veel dat daarvoor spreekt. Als fanatiek wetsgetrouwe Jood, moet Saulus van Tarsus die tot rabbi is opgeleid en als zodanig er­kend werd, wel de plicht om te trouwen erkend en volbracht heb­ben. De gedachte dat hij later als apostel zijn vrouw niet meenam op reis en haar in Filippenzen 4, 3 laat groeten, vinden we wel in de Oude Kerk, maar zij verdraagt zich moeilijk met 1 Korinthe 7. Wanneer Paulus in 1 Korinthe 9, 5. 12 zegt dat hij afziet van zijn recht om een zuster als vrouw mee te nemen, betekent dit niet dat hij zijn vrouw thuisliet, maar dat hij geen vrouw heeft genomen. Een vrolijke exegeet heeft eens gezegd: ze zou er ook niet bij in ge­kund hebben toen Paulus in de mand over de muur van Damaskus moest ontsnappen. De apostel is ongetrouwd en is wellicht vroeger wel getrouwd geweest. In het laatste geval is zijn vrouw reeds overleden: er bestaat immers geen enkel aanknopingspunt voor de hypothese dat zijn Joodse vrouw ongelovig zou zijn gebleven en hem na zijn bekering verstoten zou hebben. Wanneer de apostel zijn eigen positie als een voorrecht ziet, is dit geen dweperige uit­spraak die gericht zou zijn tégen de gehuwde staat. De apostel ziet het voorrecht daarin dat hij geheel vrij is om zijn dagen en weken als apostel te wijden aan de dienst van God.

In de verzen 32 en 34 spreekt Paulus er iets breder over: de on­gehuwde heeft geen wereldlijke zorgen voor vrouwen gezin en hij kan zich toeleggen op het behagen van God zonder er voortdurend op bedacht te zijn ook een mens te moeten behagen. Deze uit­spraken kunnen gemakkelijk misverstaan worden: alsof het be­hagen van man en vrouw zonde was en ballast. Dit kan echter niet de bedoeling van de apostel zijn: hij heeft immers zelf in de verzen 2-7 uitgelegd dat de mannen en vrouwen in Korinthe die getrouwd waren, er niet mee mógen ophouden elkaar lief te hebben en met elkaar om te gaan. Denken om elkaar, is plicht in het huwelijk. Plicht van God. Maar er is ook de plicht om niet op te gaan in elkaar, en om ieder persoonlijk God te dienen. In een zondeloze wereld is het niet moeilijk om twee plichten te combineren. Maar men zou eens aan een christin die getrouwd is met een ongelovige of kleingelovige man, moeten vragen hoe moeilijk het is om niet óf de Here te vergeten óf een hekel aan je man te krijgen. En is Paulus ook niet heel nuchter: het huwelijk strijdt niet met de toe­wijding aan God, maar het beperkt wel de mogelijkheden. Men kan een getrouwde ouderling niet élke avond op huisbezoek sturen en toch ziet de man het werk wel liggen in zijn wijk. Hoe meer iemand de Here liefheeft en zich met hartstocht geeft aan zijn levenstaak en aan Gods gemeenschap der heiligen, hoe meer hij of zij ontdekt dat een ongetrouwd christen geen tijd overhoudt. En ook, dat hij of zij de handen vrijer heeft om iets aan te pakken dan de getrouwde. Dat is een voorrecht.

Het woord voorrecht ligt niet voor de hand. Men moet er zicht op krijgen. Het uitzicht op dit woord kunnen we belemmeren door ons op te sluiten in onszelf en het huwelijk van onze naaste te begeren, maar het evangelie haalt ons uit de isolering van ons eigen ik en geeft de ongetrouwde een plaats vooráán.

Wanneer deze woorden een papieren klank houden, ligt dat niet aan de zaak zelf, maar aan het tekort van de kerk. Vanaf de eerste eeuw tot aan de grote Reformatie in de 16e eeuw heeft de onge­trouwde een bijzondere positie bekleed in de kerk. Op het laatst kwam daarbij veel wildgroei en terecht bestreed de Reformatie de eis van het celibaat voor de geestelijken en sloot de protestantse overheid vele kloosters en conventen. Maar de strijd tegen de grove misstanden heeft er wel toe geleid dat men onvoldoende oog heeft gehad voor de legitieme oorsprong van veel instituten voor on­getrouwden. Wie een kloostermuur sloopt, moet niet vergeten dat het strijdt met de bijbel om de ongetrouwde in de kou te laten staan. In de 19e eeuw zijn vanuit protestantse kring wel nieuwe initiatieven genomen om het voorrecht van de ongehuwde staat ook in de kerk tot uitdrukking te brengen. Het feit dat de diaco­nessenhuizen al weer uit de tijd zijn, betekent nog niet dat zij niet een tijd lang een grote waarde hebben gehad. Een kerk die op weg is naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, zal een mentaliteit moeten hebben die daarbij past. Dit zal niet gebeuren zolang christenen zich nog onbewust laten bepalen door de gedachte dat het huwelijk normaal is en de rest uitzondering of tekort. Waarom echter wordt er in de protestantse kerken niet gepreekt over 1 Korinthe 7, 8? Waarom leert de gemeente niet dat de ongehuwde christen of christin geen voorwerp van mededogen is, maar vol­waardige en bevoorrechte medereiziger op de weg waarop wij allen geroepen zijn om onze God te behagen? Is het niet al te vaak zo, dat de ongehuwde vrouw het gevoel heeft een gedoogde gast te zijn? En toch is het de apostel van de Here Jezus Christus, die zegt: het is een goede zaak te blijven zoals ik. Dit blijven in de onge­trouwde staat voor Gods aangezicht is iets anders dan wat de mensen als 'overblijven' afdoen. Wat op aarde voelt als een te­kort, wordt door God een zaak genoemd die winst kan opbrengen!

Beter trouwen dan branden

Het negende vers van 1 Korinthe 7 is meer bekend dan het achtste. De uitspraak dat trouwen beter is dan branden, wil er bij de bijbel­lezer beter in dan de uitspraak dat het goed is om ongetrouwd te blijven. Waarom is vers 9 veel beter bekend? Omdat men er iets inlegt dat de apostel niet bedoelt. Voor velen betekent vers 9 dat de ongetrouwde die verlangt naar het huwelijk, er beter aan doet om te trouwen. Het werkwoord branden wordt dan uitgelegd als: branden van verlangen, branden van begeerte. Tot deze uitleg wordt de bijbellezer uitgenodigd door verschillende nieuwe bijbel­vertalingen die het in deze trant vertalen: het is beter te trouwen dan van begeerte te branden. Deze woorden (van begeerte) ont­breken echter in het Grieks en zij geven ook een wending aan het vers die helemaal niet past in het verband. Wij noemen daarvoor een aantal argumenten:

1. Wanneer Paulus de aanwezigheid van sexuele verlangens zou aanduiden als reden voor het huwelijk, zou hij zijn advies om on­getrouwd te blijven feitelijk beperken tot mensen die geen enkele aantrekking voelen tot het huwelijk. Zulke mensen blijven echter uit zichzelf al wel ongetrouwd.

2. Wanneer de apostel zou stellen dat men voor sexuele verlan­gens een uitweg moet zoeken, zou hij in strijd komen met vele andere bijbelplaatsen, ook uit zijn eigen brieven. De bijbel leert ons tegen veel sexuele verlangens en begeerten te strijden. De Schrift leert ons het huwelijk zeker niet te zien als een plaats waar men begeerten kan uitleven. En de praktijk bewijst dat de brand van de begeerte juist bij vele gehuwden toch een uitslaande brand wordt, die leidt tot overspel en echtscheiding. Toch beveelt de bijbel dan het blussen van de brand der begeerten en niet het zoeken van een uitlaatklep.

3. De apostel zou wel een lage dunk geven van het huwelijk wan­neer hij het hier ging aanbevelen als middel om eigen begeerten te bevredigen. In Efeze 5 spreekt de apostel wel anders over àe liefde van een man voor zijn vrouwen van een vrouw voor haar man.

4. Het begin van vers 9 mag niet vertaald worden zoals sommige vertalingen doen: "Indien zij zich niet kunnen beheersen ... " Het werkwoord kunnen komt niet voor in het Grieks en de apostel ge­bruikt een werkwoordsvorm die betekent dat mensen zich metter­daad niet beheersen. We moeten hier weer denken aan de Korin­thische situatie, aangeduid in hoofdstuk 6 van deze brief: gemeen­teleden accepteerden het als geoorloofd om een bezoek te brengen aan een hoer in de donkere wijken van de grote havenstad. Als dat nu gebeurt en als men wel ongetrouwd blijft maar tegelijkertijd sexuele omgang heeft, dan is dit ongeoorloofd. Er zijn geen drie wegen: huwelijk, ongetrouwd blijven en ongetrouwd omgang heb­ben met een man of vrouw. Er zijn maar twee wegen: ongetrouwd zijn en geen omgang hebben met man of vrouw óf trouwen.

5. Het werkwoord branden wordt, zoals Barré heeft aangetoond, bijna nooit zelfstandig gebruikt met de betekenis emotioneel in brand staan. In het Nieuwe Testament duidt dit werkwoord op het gerichtsvuur. Wie zondigt tegen God, krijgt te maken met zijn eeuwige toorn en voor hem dreigt het vuur. Spreuken 6, 26-29 waarschuwde reeds dat een man geen vreemde vrouw tot zich kan nemen zonder dat zijn kleren in brand vliegen. Je veroordeelt je­zelf tot Gods vuur, wanneer je overspel pleegt. In Korinthe be­schouwt men de buitenhuwelijkse relatie ten onrechte als een middelmatige zaak, waarover je je niet al te druk moet maken. Gaat de ongetrouwde man toch een vrouw opzoeken, dan behoort hij haar, zegt Paulus, te huwen. En gaat de weduwe toch een re­latie aan met een man, dan alleen in een tweede huwelijk Beter trouwen dan branden! Vrees God en eer het huwelijk.

Samenvattend kunnen we nu van vers 9 de volgende parafrase geven: "Het is goed om ongetrouwd te blijven. Maar dan ook werkelijk zonder gemeenschap te hebben met een andere man of vrouw. Heeft men toch sexuele omgang, dan mag dat geen vrij­blijvende incidentele zaak zijn met handhaving van de ongetrouw­de staat. Dit zou Gods toorn opwekken en onder zijn gerichts vuur vallen. Zo betekende het losbandige leven van Sodom dat deze stad verbrandde! Wanneer men een verhouding aanknoopt, dan moet het de huwelijksrelatie zijn. De ongetrouwde staat mag niet betaald worden met de prijs van overspel. En het is voor de on­getrouwde werkelijk geen capitulatie als hij toch trouwt: de bijbel verbiedt wel de zonde, niet het huwelijk."

De uitdrukking 'beter' (trouwen dan branden) impliceert niet dat Paulus hier slechts een vergelijking zou trekken tussen twee dingen die allebei goed zijn op zichzelf. Evenals in het Nederlands, kan ook in het Grieks het woord 'beter' gebruikt worden in een context waarin goed met kwaad wordt vergeleken. Paulus kiest voor deze 'zwakke' uitdrukking om een licht ironische aansluiting te krijgen bij de leuze die velen liet blijven in de ongehuwde staat, ook al leidde dit dan wel tot incidentele aberraties. In Korinthe vond men het incidenteel bezoeken van een hoer altijd nog beter dan zich door huwelijk aan een vrouw te verbinden. De apostel keert hun waarden schaal om. Waarom is voor Paulus het trouwen beter? Omdat die andere weg neerkomt op branden! Is het goed om geen omgang met een vrouw te hebben? Maar het is beter om te trouwen dan te branden!

Het negende vers van 1 Korinthe 7 betekent minder dan men er vaak in leest en het betekent anderzijds meer dan men denkt.

De apostel leert hier beslist niet dat de strijd tegen verlangens en begeerten geen plaats zou mogen hebben in het leven van de on­getrouwde. Men blijft als ongetrouwde niet zomaar vanzelf rein en zuiver voor God. De strijd om het lichaam en de geest als een tempel van de Heilige Geest te bewaren, is een opdracht voor ge­trouwden én ongetrouwden. En Paulus suggereert beslist niet dat men het gemakkelijker zou hebben gehad wanneer men maar ge­trouwd was geweest. Veel ongehuwden kunnen de indruk hebben dat sommige problemen opgelost zouden zijn in het huwelijk. Een gesprek met de mensen van een huwelijksconsultatiebureau zou hen snel uit de droom helpen. In Mattheüs 19, 12 lezen we over eunuchen die zo geboren zijn en over anderen die door de mensen gecastreerd zijn en in de derde plaats over mensen die zichzelf ge­sneden hebben terwille van het koninkrijk der hemelen. De Here Jezus spreekt dit raadselachtige woord nadat de apostelen ge­vraagd hebben of het maar niet beter is om helemaal niet te trou­wen, wanneer je je vrouw toch nooit kunt heenzenden. Men heeft dit woord van Jezus vaak uitsluitend betrokken op de ongehuwden, alsof dezen dan een bijzondere opoffering zouden opbrengen ter­wille van Gods rijk. Toch klopt dat niet helemaal. Er moet im­mers antwoord komen op de vraag van de discipelen of het huwe­lijk nog wel interessant is als het helemaal onontbindbaar is. Moet een mens niet de escape hebben uit zijn huwelijk wanneer zijn vrouw niet meer begeerlijk is of wanneer hij een andere wil ne­men? In antwoord op die vraag spreekt de Here het woord over de mensen die zichzelf snijden terwille van het rijk der hemelen. Door dit raadselachtig gezegde geeft Christus aan dat het ver­wachten van Gods koninkrijk van ons allen vraagt om niet langer onze lusten uit te leven. Terwille van de gehoorzaamheid aan God zullen wij ons allen veel bevrediging van begeerten moeten ont­zeggen. De getrouwde zal God met eigen man of vrouw moeten dienen en elk verlangen dat daarmee strijdt, moeten afsnijden. En de ongetrouwde zal eveneens tegen eigen vlees en bloed moeten ingaan, wanneer de dienst aan God elke onwettige verhouding af­snijdt. De wegen waarlangs getrouwden en ongetrouwden gaan, zijn verschillend. Maar zolang deze zich beide bewegen in de richting van Gods rijk, zijn het smalle wegen waar niet langer de lusten van het vlees gevolgd worden maar waar de mens zichzelf beperkt terwille van dat rijk en om niet buiten de smalle weg te gaan lopen.

Het is niet waar dat 1 Korinthe 7, 9 de ongetrouwde die niet tot het huwelijk komt, in vergelijking met de getrouwde afschildert als een 'brandende persoon', een onvervuld leven. Het vers be­tekent niet wat men er vaak in leest. Anderzijds geeft het iets aan dat er vaak niet in gelezen wordt. Terwijl de revolutionaire maat­schappijvernieuwers hun strijd tegen de discriminatie van de on­gehuwde combineren met een pleidooi voor het recht op alterna­tieve samenlevingsvormen, leert de apostel ons dat de herwaarde­ring van de ongehuwde staat nooit gepaard mag gaan met onder­waardering van het huwelijk. Elke speelruimte voor alternatieve leefvormen wordt hier weggenomen en getypeerd als plaats van Gods toornvuur. Dit heeft ook betekenis voor de wijze van omgaan in een verlovingstijd. De lichamelijke gemeenschap tussen man en vrouw behoort volgens dit bijbelwoord alleen een plaats te hebben binnen het huwelijk. De reden daarvoor lag al besloten in de verzen 3-4: alleen binnen de verplichting die man en vrouw hebben aan­gegaan kan gezegd worden dat de man bevoegdheid heeft over het lichaam van de vrouwen omgekeerd. Het woord bevoegdheid in vers 4 vloeide voort uit het feit van het aangegane huwelijk waar­op in vers 3 werd geduid. De Here beschermt de vrouw tegen een onbevoegd gebruik van haar lichaam en verlangt dat de man zich eerst door trouwbeloften verplicht om deze vrouw tot de zijne te nemen. Het is bij de lichamelijke gemeenschap van tweeën één: óf trouwen en bevoegdheid over elkaar ontvangen óf onbevoegd samenkomen en zich daarmee branden aan Gods toorn. Ten on­rechte wordt meer dan eens gezegd dat de bijbel zich eigenlijk niet uitlaat over de sexuele gemeenschap vóór het huwelijk. Het woord van vers 9 heeft betrekking op alle ongetrouwden, of zij nu ver­loofd zijn of niet: "Wanneer zij zich niet beheersen, moeten zij trouwen, want het is beter te trouwen dan te branden". De bijbel verbiedt de lichamelijke omgang vóór het huwelijk omdat een mens niet geschapen is tot het uitleven van zijn natuurlijke verlangens, maar tot het goed beheer ervan. Buiten het huwelijk en in het huwelijk. Het feit dat ons lichaam een tempel van de Heilige Geest is, is nu eenmaal meer bepalend voor het christelijk leefpatroon dan al het andere.

[audacity 0]

Quote:

Kuisheid is een houding die je weerhoudt om je te vergrijpen aan het kwestbare. En dat geldt dan voor alles,niet alleen voor het erotische. Kuisheid betekent niet zoiets als passieloos of ongevoelig. Integendeel zelfs; het kan een zeer gemotiveerde en pure gepassioneerde liefde opbouwen en tot duizelingwekkende hoogtes voeren. Kuisheid die het kwetsbare zoekt te beschermen draagt in zich al dat invoelingsvermogen om zowel teder als krachtig te kunnen zijn, zich overgevend en in liefde heling zijn om ook zelf geheeld te kunnen worden.

Hee Diakio, waar heb je deze quote vandaan? Dit is pure poëzie. Ik kende deze vorm van kuisheid nog niet, puur omdat ik wat deze quote omschrijft niet heb meegemaakt of er zit gewoon te veel eelt op mijn ziel. Des al niet te min, iets om te overdenken de komende tijd . Dank je wel.

[diakio 0]

Quote:

Op woensdag 22 augustus 2007 17:54:38 schreef marliesje het volgende: [...] Hee Diakio, waar heb je deze quote vandaan? Dit is pure poëzie. Ik kende deze vorm van kuisheid nog niet, puur omdat ik wat deze quote omschrijft niet heb meegemaakt of er zit gewoon te veel eelt op mijn ziel. Des al niet te min, iets om te overdenken de komende tijd . Dank je wel.

Van ReneW, ver familielid en user op het inmiddels gesloten forum Rorate.

[LodewijkNapoleon 0]

Ik werd dus, zoals gezegd, erg geraakt door die quote, omdat het best wel verwoord wat ik gevoeld heb de laatste tijd. Sinds ik me weer verzoend heb met de Kerk ben ik niet meer op zoek geweest naar een relatie. Dat was in het begin vooral een pragmatische keuze, ik wilde me vooral op m'n studie werpen, ik ben al een eh... late leerling dus...

Maar deze zomer ben ik geconfronteerd met een aantal gebeurtenissen die mijn geloofsleven een enorme boost hebben gegeven, en waarvoor ik zo ontzettend dankbaar ben, die me hebben laten voelen wat de waarde is van een actief beleefde kuisheid, en inderdaad, sinds ik dat doe heb ik het idee dat mijn omgang met mensen veel hechter is geworden, je zou bijna zeggen dat ik 'onschuldiger' geworden ben, al is dat het juiste woord niet. Ik overweeg zelfs heel sterk om voor het celibaat te kiezen (wat niet hetzelfde is, mind you!), alleen kies je niet voor het celibaat, je wordt ertoe geroepen, alleen heb ik nog niet duidelijk of ik er wel toe geroepen ben of niet. Het punt is in ieder geval wel dat ik er klaar voor ben als dat zou gebeuren. Ik ervaar het kuis leven in ieder geval heel erg als een bevrijding, en het heeft me op een bepaalde manier heel ingrijpnd verandert.

[Ann 0]

Ik vond het ook best een mooie quote eerlijk gezegd.

[Naeva 182]

Quote:

Op woensdag 22 augustus 2007 22:22:17 schreef Pius_XII het volgende: Ik werd dus, zoals gezegd, erg geraakt door die quote, omdat het best wel verwoord wat ik gevoeld heb de laatste tijd. Sinds ik me weer verzoend heb met de Kerk ben ik niet meer op zoek geweest naar een relatie. Dat was in het begin vooral een pragmatische keuze, ik wilde me vooral op m'n studie werpen, ik ben al een eh... late leerling dus... Maar deze zomer ben ik geconfronteerd met een aantal gebeurtenissen die mijn geloofsleven een enorme boost hebben gegeven, en waarvoor ik zo ontzettend dankbaar ben, die me hebben laten voelen wat de waarde is van een actief beleefde kuisheid, en inderdaad, sinds ik dat doe heb ik het idee dat mijn omgang met mensen veel hechter is geworden, je zou bijna zeggen dat ik 'onschuldiger' geworden ben, al is dat het juiste woord niet. Ik overweeg zelfs heel sterk om voor het celibaat te kiezen (wat niet hetzelfde is, mind you!), alleen kies je niet voor het celibaat, je wordt ertoe geroepen, alleen heb ik nog niet duidelijk of ik er wel toe geroepen ben of niet. Het punt is in ieder geval wel dat ik er klaar voor ben als dat zou gebeuren. Ik ervaar het kuis leven in ieder geval heel erg als een bevrijding, en het heeft me op een bepaalde manier heel ingrijpnd verandert.

Bewonderenswaardig dat je je gedachten hier post. Het is best een persoonlijk onderwerp wat voor buitenstaanders niet altijd makkelijk te begrijpen is. Maar ik vind het mooi en bijzonder om te lezen wat je overwegingen zijn en te zien dat je in korte tijd tot zulke inzichten bent gekomen. Veel wijsheid toegewenst Pius, dat je maar steeds duidelijker zult verstaan waar God je toe roept.