Homo in een christelijke wereld [4]

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op vrijdag 07 januari 2011 00:18:23 schreef lois88 het volgende: ik het dit topic voor een groot deel gelezen, zit ik er ver naast met de conclusie dat een gay relatie en geloof eigenlijk niet samen gaan? thnx

In veel gemeenten is het problematisch, zoals dingo al zegt. Toch zijn er ook wel praktiserende homofielen die nog steeds geloven (o.a. ik), dus in die zin gaat het wel samen. Of dat goed is, daar zijn de meningen natuurlijk altijd over verdeeld. Waarom vraag je je dat af?

[lois88 0]

ik kwam via mijn broertje met een christelijk iemand in contact en vond het wel mooi en interessant, maar ik kwam al vrij snel het gaybeleid tegen

en ik ben alleen niet van plan om voor het geloof, te gaan scheiden.

Maar, toen zag ik vervolgens programma van eo op zoek naar god, waarvoor de gordon hadden uitgenodigd dus nu ben ik een beetje confused

hoe laat jij dat samengaan dan?

[Hongerige Wolf 0]

In dit topic heb ik daar ooit eens iets over geschreven. Als er nog vragen zijn hoor ik het wel.

[lois88 0]

dankjewel, dat maakt het een stuk duidelijker dan dit topic

ik heb nog wel een vraag ja,

gaan alle christenen naar een kerk ed? als daarvoor een deurbeleid geldt dan heb je toch een probleempje lijkt me?

[Hongerige Wolf 0]

De meeste christenen gaan denk ik wel naar een kerk. Maar ik ken ook wel christenen die dat niet doen; het is niet verplicht ofzo, maar ik denk dat het wel beter voor je is om als christen zo nu en dan een kerk te bezoeken. Een "deurbeleid" is er niet echt, maar in sommige kerken zijn ze er bijvoorbeeld niet van gediend als je als praktiserende homo aan het Avondmaal gaat, of bij de katholieken te communie. Als je dat zélf wel wilt, heb je een probleem. Maar je kunt dan altijd nog beslissen om naar een andere kerk te gaan waar ze geen moeite hebben met homoseksualiteit. Ik ga nu tegenwoordig naar een PKN-gemeente waar wellicht niet iedereen staat te juichen (en dat hoeft van mij ook niet), maar het beleid is dat homo's gewoon welkom zijn, ook als ze een relatie hebben. Ik mag daar ook aan het Avondmaal. Dat is in heel veel kerken trouwens zo, het is echt niet overal problematisch.

[lois88 0]

oke, helder antwoord

[Jyoti 0]

En natuurlijk heb je ook geen grote tattoo op je voorhoofd met "ik ben lesbisch!!!!!" erop (tenminste, daar ga ik even van uit ) dus je kan altijd gewoon naar een kerk gaan en even kijken hoe het je daar bevalt, jouw geaardheid gaat die mensen niet meteen wat aan. Natuurlijk is het wel goed en normaal om, als je in die kerk mensen wat beter leert kennen, het ook gewoon te hebben over je partner, het lijkt me maar niks om dat geheim te houden, maar je hoeft daar niet gelijk vanaf dag 1 meer over kwijt dan je zelf wilt. Dus als je gewoon graag eens een paar kerken bezoekt om even af te tasten wat daar zoal gebeurt, kan dat gewoon en hoef je je nergens zorgen over te maken. Pas als je in een bepaalde kerk wat langer komt en wat meer binding krijgt (of wilt krijgen) met die kerk, misschien zelfs je officieel bij die kerk wilt aansluiten, wordt geaardheid echt een issue en kan het gebeuren dat je daar tegenkanting door ondervindt. Of en in welke mate dat gebeurt, kan sterk verschillen van kerk tot kerk, de meningen daarover zijn nogal verdeeld.

[Hinata 0]

Bij mij in de buurt is een kerk met een lesbische dominee. Het verschilt echt per kerk hoor, ik raad je aan om gewoon even rond te kijken.

[lois88 0]

haha nee, ik denk er wel over om die te laten zetten

dankjulliewel verschilt het ook per kerk hoe moeilijk alles uitgelegt word? ik was maand geleden ongeveer in een kerkbijeenkomst maar ik snapte er geen hol van

[Hinata 0]

Ik snap dat het in het begin heel moeilijk is. Misschien kan je een keer naar een jeugddienst gaan, die zijn altijd wat begrijpelijker terwijl de kern niet per se anders hoeft te zijn.

[lois88 0]

oke, goed idee misschien, en dan beland ik niet tussen alleen maar basisschoolkinderen?

[Hinata 0]

nee joh, ik dacht ook dat ik bij een jeugddienst met alleen maar jongeren zou zitten, maar dat viel echt mee, de meeste mensen waren zelfs veel ouder, maar er waren ook een paar kinderen.

---

Samengevoegd:

Maar, we raken een beetje off topic. Als je wilt kan je me best vragen stellen in mijn profiel of je stelt ze in een ander topic.

[Computoon 0]

Quote:

Op vrijdag 07 januari 2011 11:01:27 schreef lois88 het volgende: dankjewel, dat maakt het een stuk duidelijker dan dit topic ik heb nog wel een vraag ja, gaan alle christenen naar een kerk ed? als daarvoor een deurbeleid geldt dan heb je toch een probleempje lijkt me?

Een deurbeleid hebben ze bij de horeca...

Maar even vanuit het katholieke gesproken: er wordt onderscheid gemaakt tussen 'de homoseksuele gerichtheid' en het 'praktiseren' van homosekualiteit. Dat laatste wordt afgewezen als 'ongeordend', zeg maar: zondig. En zonde -op elk gebied, maakt niet uit welk- moeten we proberen te vermijden. Dat is natuurlijk nooit gemakkelijk en bekering is dan ook een continu proces voor iedere christen.

Als je het katholieke geloof aanvaardt, dan stem je in met het geloof van de Kerk en is het de bedoeling dat je ook probeert te leven naar de hieruit volgende 'morele richtlijnen'. En die moraal is niet 'pastoorsafhankelijk' of 'parochieafhankelijk'. Als je dus (bij wijze van spreken) een priester zou treffen die (extreem gesteld) homoseksuele relaties zou promoten, zou je eerder moeten denken 'Is deze parochie nog wel katholiek?' dan: 'Dit lijkt me wel een geschikte parochie'. De 'kerkshopgedachte' ('Zoek een kerk die/geloof dat bij je past?') komt me nogal onkatholiek voor. Maar goed, er bivakkeren hier ook meer protestanten dan katholieken en die variëren van uiterst vrijzinnig tot ultra-orthodox

De katholieke Kerk spreekt in haar moraalleer de mensen dus niet naar de mond met datgene wat ze graag horen, om ze een 'prettig religieus gevoel' te geven. Het gaat om waarheid, om 'het heil van de ziel' dus niet om 'wat goed voelt' of 'aardig lijkt'. Bekering doet altijd pijn door onze gehechtheid aan zonde. Maar er is altijd pastorale aandacht voor ieder mens van goede wil. Wat zonde is wordt niet goedgepraat (dan zou de Kerk ontrouw worden aan haar Stichter en dat is een onmogelijkheid) maar de mens wordt nooit veroordeeld. 'Gaat heen en zondig niet meer'; dat is de benadering van de mens, afkomstig van onze Heer zelf.

En wat het te Communie gaan betreft: dat is nooit een soort 'automatisch recht' dat volgt uit het katholiek zijn. Kerkjuridisch (maar in de praktijk vrijwel nooit voortkomend) kan de priester weigeren de H. Communie uit te reiken aan mensen "die halsstarrig volharden in een zware zonde die publiek bekend is". Er worden overigens geen categorieën zondaars genoemd dus de interpretatie van die bepaling is wel enigszins pastoorsafhankelijk.

Veel belangrijker in deze kwestie - en dat geldt voor iedereen - is het goed gevormd geweten van de gelovige. Dat geweten moet je -als je katholiek bent uiteraard- willen laten vormen door de katholieke Kerk. Je dient dus, aldus gevormd, voor je te communie gaat steeds bij jezelf te overwegen: 'leef ik in verbondenheid met Jezus Christus, in eenheid met zijn Kerk?' Iedere berouwvolle zondaar kan steeds opnieuw beginnen (en zondaars zijn we allemaal...). Ook daarvoor heeft de Kerk een sacrament.