In memoriam Paus JP II

[Thorgrem 430]

In memoriam Paus Johannes Paulus de Grote.

Almachtige en barmhartige God,

Gij schenkt Uw genade aan iedere tijd.

Wij danken U voor het leven van paus Johannes Paulus II,

die Uw Kerk is voorgegaan als priester,

herder en profeet en voor de wereld

een getuige is geworden van Uw waarheid

omtrent de waardigheid van iedere mens,

naar Uw beeld en gelijkenis geschapen.

Op voorspraak van Maria, de Moeder van de Kerk,

vragen wij U: neem hem op in Uw vreugde

en geef dat Uw kinderen U overal in Geest

en waarheid aanbidden en aan iedere mens

de Blijde Boodschap verkondigen van het leven.

Door Christus, onze Heer.

Amen.

Vandaag is het al weer twee jaar geleden dat paus Johannes Paulus de Grote het tijdelijke heeft ingeruild voor het eeuwige.

Deze dag wou ik niet laten passeren als alle andere dagen, en ik zou hier even bij stil willen staan. Onder andere op deze manier wil ik dat doen.

Met groot verdriet heb ik, en velen met mij, 2 jaar geleden kennis genomen van zijn heengaan. Ondanks dat het gezien zijn gezondheid beter was en het er al een tijd aan zat te komen kwam de klap niet minder hard aan voor de katholieke gemeenschap.

Paus Johannes Paulus de Grote was een paus die de harten van alle katholieken heeft veroverd en gedurende zijn lange pontificaat eenheid heeft weten te bewaren in de Kerk, ondanks de roerige tijden.

Naast de grote betekenis van deze paus in de wereld, heeft hij ook 14 encyclieken na gelaten en talrijke andere geschreven stukken.

De encyclieken zijn te vinden op: link

Waar ik er een van wil uitlichten in verband met het oecumenische karakter van dit forum, namelijk het "Ut unum sint": link

Deze documenten zijn zeer het lezen waard.

Naast dat paus Johannes Paulus de Grote heb ik tot voor kort geen andere paus meegemaakt. Het mag dan ook voor zichzelf spreken dat deze herder veel voor mij betekend heeft.

Hij heeft op mij zo een onuitwisbare indruk achter gelaten dat hij met zijn lijden en sterven een grote factor was voor mijn uiteindelijke terugkeer naar de Kerk. Maar ook tijdens zijn leven was hij voor mij altijd een voorbeeld, een lichtpunt, en een stabiele factor een rots in de branding als het ware.

Zijn heengaan was na het verlies voor de wereld van een groot man voor mij ook een persoonlijk verlies, het voelde alsof ik een naast familie lid had verloren. En ook vandaag terugdenkend aan zijn lijden voelt het verlies zwaar.

Ondanks dat zijn lichamelijke gezondheid falende was, bleef hij geestelijk overeind. Zelfs op zijn sterfbed, wetend dat het einde was gekomen gaf hij een laatste officiële boodschap uit voor de mensen die zich verzameld hadden om te bidden voor hem. "I have looked for you. Now you have come to me. And I thank you." 1 april 2005. (ik heb helaas enkel de Engelse tekst) Hiermee bedoelde hij de vele tienduizenden jongeren die zich verzameld hadden.

Wil jij iets kwijt over wat paus Johannes Paulus de Grote voor jou betekend heeft, of gewoon een klein gedichtje of wat anders achterlaten, graag.

Dit is nadrukkelijk geen plek om het Petrus ambt te bespreken, ik hoop dat een ieder dat respecteert.

De paus zoals hij voor altijd in mijn geheugen zal staan:

[Dan 0]

Ik heb even een paar encyclieken doorgelezen/gebladerd, staan wel erg mooie dingen in.

'In onze tijd wordt soms verkeerdelijk gedacht, dat de vrijheid zichzelf tot doel hoeft, dat iedere mens vrij is, als hij ze gebruikt zoals hij wil en dat dit soort vrijheid noozakelijk streefdoel moet zijn van het individueel en maatschappelijk leven. De vrijheid is echter integendeel pas een groot geschenk, wanneer we ze wijs weten aan te wenden voor al wat werkelijk goed is. Christus leert ons dat het beste gebruik van de vrijheid de naastenliefde is, die verwezenlijkt wordt door geven en dienen. "Voor die vrijheid heeft Christus ons vrijgemaakt" en bevrijdt Hij ons voortdurend.'

[LodewijkNapoleon 0]

Ik vond elders wel een ontroerende reactie:

Quote:

De verkiezing van Johannes Paulus II herinner ik me nog heel vaag, en ik weet niet eens zeker of ik het me herinner, of dat latere beelden zich in mijn geheugen hebben genesteld. De eerste bijzonder levendige herinnering die ik aan hem heb, is zijn aankomst in Nederland, het lege vliegveld, de lege straten van Den Bosch, de onbeschrijfelijke lompheid van de Nederlanders, enerzijds de verachtelijke lol van Spaan en Vermeegen, anderzijds de krakers die een prijs op zijn hoofd hadden gezet. Ik had nog weinig met de Kerk op dat moment, maar ik herinner me dat ik het kwetsend voor de man vond. Zo mogelijk nog erger, was de dame die een toespraak zou houden, maar die zonder overleg verving, zodat ze op hoge toon de paus wel eens even de les zou lezen. Geboorte van de 8 mei-beweging. Ik weet dat ik, nauwelijks gelovig, met de inhoudelijke kant weinig had, maar dat het me ergerde hoe Nederlanders zichzelf weer eens het centrum van de wereld voelden, en de werkelijk groten van onze wereld de les menen te moeten lezen over zaken die hen feitelijk boven de pet gaan. Maar wat me achteraf het meeste bij is gebleven, is de onverzettelijke vriendelijkheid van JP II. Simonis voelde zich zichtbaar doodongelukkig, het tumult rond de paus raasde, maar de paus zelf bleef er siberisch onder. En daarmee zette hij de Nederlandse schreeuwers in hun hemd. Betrekkelijk kort na het overlijden van de paus raakte een naast familielid van me betrokken in een ongeluk. Ze lag dagen in coma, de vooruitzichten waren niet goed, tot behoorlijk slecht. Ze zou wel uit de coma komen, maar we moesten rekening houden met grote blijvende schade. Ik heb verschillende mensen gevraagd voor haar te bidden in die periode. Eén bevriende priester liet weten dat hij in Keulen, samen met een groep jongeren die waren afgekomen op de oproep van Johannes Paulus II, om voorspraak door de recent overleden paus zou bidden. Ik ben geen medicus, en van wonderen en zaligverklaringen heb ik geen verstand, maar de coma is geëindigd, de revalidatie succesvol geweest op een manier die betrokken artsen aardig wat uitingen van verbazing heeft doen geven, en bedoeld familielid is weer volledig aan het werk, maakt een bliksemcarriere, en is een licht voor haar omgeving. Dat is op het conto van haar ijzeren wil te schrijven, daarover bestaat brede overeenstemming. Maar ik twijfel er niet aan dat ze de steun heeft van iemand anders, die een ijzeren wil toonde bij leven, en een grote liefde voor de jongeren.

En ik herinner me ook nog wel dat toen ik een jaar of 6 was dat ik 'popie jopie twee' meezong. Maar wat hebben we ons toen als Nederlanders schandelijk gedragen zeg, zeker toen ik die beelden terug zag, kreeg ik plaatsvervangende schaamte. Zou ik trouwens ook gehad hebben als hier een hoge Moslimgeestelijke op bezoek was.

100.000 politiemensen op de been, en dat bleek nog maar nauwelijks genoeg, Hevige rellen in Utrecht, 18 gewonden na gevechten met de ME. Losgeld op het hoofd van de Paus. Ja, was echt het tolerante Nederland op z'n smalst.

[Dan 0]

Quote:

Op maandag 02 april 2007 11:03:30 schreef Pius_XII het volgende: Ik vond elders wel een ontroerende reactie: [...] En ik herinner me ook nog wel dat toen ik een jaar of 6 was dat ik 'popie jopie twee' meezong.

ha, nu je het zegt, kan ik me herinneren dat ik dat ook wel eens gezongen heb.

Hoe weinig weet je van het leven als kind, en hoe makkelijk loop je mee met de rest van de wereld.

[Groninger 0]

Ik heb ook mee staan swingen op dit nummer, snapte waarschijnlijk niet eens wie of wat de paus was. Te jong, te onwetend waarschijnlijk

Al denk ik dat het meer aan de clip heeft gelegen dan aan de tekst. De tekst is volgens mij niet de meest grievende ooit gezongen..

De lyrics van het popie jopie lied

Popie Jopie, jo

Popie Jopie, yeaheah

Popie Jopie, jo

Popie Jopie, yeaheah

Mijn naam is Popie Jopie

'k Reis vrolijk in 't rond

En altijd als ik aankom

Kus ik spontaan de grond

Nu moet ik weer naar Holland toe

Het land van Johan Cruijff

Van haring, tulp en Friese koe

Popie Jopie, jo

Popie Jopie, yeaheah

Popie Jopie, jo

Popie Jopie, yeaheah

De paus die komt naar Nederland

Dan staan we zij aan zij

Vier dagen kussen wij z'n hand

Dan is 't weer voorbij

Mijn naam is Popie Jopie

De baas van 't Vaticaan

'k Ben vaak op televisie

Het is een leuke baan

Nu moet ik weer naar Holland toe

Het land van Zeg 'ns Aaa

Van een, twee, drie en veel gedoe

Popie Jopie, jo

Popie Jopie, yeaheah

Popie Jopie, jo

Popie Jopie, yeaheah

De paus die komt naar Nederland

Dan staan we zij aan zij

Vier dagen kussen wij z'n hand

Dan is 't weer voorbij

Popie Jopie, jo

Popie Jopie, yeaheah

Popie Jopie, jo

Popie Jopie, yeaheah

Popie Jopie, jo

Popie Jopie, yeaheah

Popie Jopie, jo

Popie Jopie, yeaheah

Popie Jopie, jo

Popie Jopie, yeaheah

Popie Jopie, jo

Popie Jopie, yeaheah

[Thorgrem 430]

Na dit korte uitstapje weer terug naar waar het topic voor bedoeld is.

[Dostojevski 0]

OK, tijd voor mijn geschiedenis met Johannes Paulus II.

Ik moet zeggen, dat het begin daarvan enigszins de Spaan & Vermegen kant opgaat. Ten tijde van JP's bezoek was ik nauwelijks vier jaar oud, dus daar weet ik niks van, hoewel ik me dat liedje vaag herinner. In de 5e klas middelbare school heb ik de paus gekozen tot subject, of beter gezegd slachtoffer, van een tweetal spreekbeurten (voor het gemak hield ik voor Engels en Nederlands dezelfde spreekbeurten, dat scheelt weer de helft van de voorbereidingstijd). Die waren vrij sarcastisch en ik heb daarvoor tweemaal een 4 gekregen, beide keren omdat de docenten mijn verhaal onnodig lomp vonden.

Op de inhoud ga ik verder maar niet in. Wat deze spreekbeurten vreemd genoeg hebben bewerkstelligd is een diepe bewondering voor Karol Wojtyla/ JP II. Ik had als voorbereiding enkele van zijn gedichten gelezen en ook zijn levensloop bestudeerd. Dat sprak me aan. De oprechte gevoelens, het diepe geloof, en ook de manier waarop hij daar als priester, bisschop en paus in de praktijk naar leefde, dat alles maakte indruk op me. Ik denk dat hier het proces begon van verwijdering van mijn ingebakken vooroordelen over de paus en het katholicisme.

Tijdens de laatste dagen/ weken van het leven van Johannes Paulus was ik al aan het nadenken over een mogelijke toetreding tot de katholieke kerk. Overigens moet gezegd, dat zijn dood me eerder heeft geremd dan aangemoedigd: ik las berichten over dat de katholieke kerk weer helemaal onder de aandacht stond en dat er veel mensen katholiek werden - "zo eentje wil ik niet zijn" dacht ik dwars, ik ga altijd liefst zoveel mogelijk tegen de mode in.

Ik had op geen slechtere plek kunnen zijn toen de paus stierf: de verjaardag van mijn vader. Mijn vaders schoonfamilie is van oorsprong wel katholiek, maar ze zijn er nu heel trots op dat ze zelfstandig kunnen denken. Mijn vader en zijn broers en zussen zijn ex-gereformeerden met een Maarten 't Hart complex. Om kort te zijn: ik zat als enige voor de televisie, te kijken hoe het met de paus ging. Uiteraard zijn tijdens dat weekend alle vaste paus-thema's aan de orde gekomen: dat hij veel te conservatief is, dat het Vaticaan zo corrupt is, dat hij zo conservatief is, dat hij eerder had moeten stoppen met paus-zijn, dat het katholieke condoombeleid voor aids zorgt, en oja, hij schijnt ook erg conservatief te zijn. Gelukkig ben ik gewend aan het horen van onzin uit hun monden, dus het kostte me verbazingwekkend weinig moeite om me ondanks mijn frustratie niet in de discussie te mengen - en snel weer te vluchten naar televisie, en naar internet, waar ik al vrij snel na JP's overlijden een verdrietig verhaal van diakio las. En toen, achter de computer, voelde ik me toch even thuis, ondanks al dat gezeur in mijn vaders huis, ik besefte ineens dat er met mij miljoenen anderen waren, die ook verdrietig waren. Overigens moest ik al snel weer sociaal gaan doen (ik was immers op mijn vaders feestje), en op één persoon na reageerden ze niet eens toen ik vertelde dat de paus was overleden. Heel maf.

Dat zijn mijn ervaringen met deze paus.

[Naeva 182]

Omdat ik niet katholiek ben, is de Paus niet iemand waar ik me echt mee bezig heb gehouden. Maar de reacties in dit topic ontroeren mij en maken me haast jaloers op dat 'wij protestanten' daar niet bijhoren.

Dit beeld staat me wel bij:

De heel verzwakte Paus die toch in het openbaar blijft verschijnen... Wat daar op Wikipedia over staat geschreven vind ik erg bijzonder:

Quote:

Johannes Paulus II begon door deze toenemende lichamelijke problemen een steeds meer fragiele indruk te geven bij openbare optredens en er gingen binnen en buiten de kerk stemmen op die hem adviseerden, om gezondheidsredenen, aftreden te overwegen. In theorie mag een zittende paus zijn ambt neerleggen als hij dat wenst, maar in de praktijk is dit zelden gebeurd. Vanuit een sterk gevoel voor plichtsbesef besloot de Paus om dit niet te doen. Een andere reden om niet af te treden zou zijn dat hij zijn opvolger niet in diens beleid wilde beïnvloeden als hij als 'ex-paus' nog aanwezig zou zijn. Maar de belangrijkste reden is dat Johannes-Paulus wilde laten zien dat lijden ook tot het leven behoort en niet 'weggemoffeld' moet worden maar met waardigheid gedragen.

Tsja, de Paus... wat kan ik er verder over zeggen? Het is onbekend terrein voor me, maar op grond van wat ik ervan weet, heb ik veel respect en bewondering voor het werk van Johannes Paulus II.

[Antireligie 0]

Hij zal bij mij in positieve zin herinnert worden als iemand die hoop gaf in de koude oorlog. Hoop vooral ook voor Polen zelf.

[GenW 0]

Een groot man, een groot mens. Die het verdient om heilig verklaard te worden. Veel van hem heb ik niet mee gemaakt, maar wat ik heb meegemaakt en wat ik heb gehoord en gelezen vult mij met een groot respect. Een zegen voor de gehele christenheid.

[Mr. Emilio 0]

De grote? Het is naar mijn bescheiden mening historisch corecter en zuiverder de man te noemen bij zijn zelf gekozen titel.

Ik ben zelf zeer zeker geen katholiek en er zijn meer dan 1 punten aan te voeren waarop ik met de man en hetgeen hij vertegenwoordigde van mening verschillen, maar ten positieve:

- De man kwam op voor de onderdruktten ten tijde van de koude oorlog;

- Bruggenbouwer!

- Vergevingsgezind, (hij vergaf de man die hem probeerde hem te vermoorden)

- Broos aardenwerk. Ik had medelijden net de man en bewonderde hem tegelijkertijd enorm dat hij ten tijde van zijn ziekte vastgehouden heeft aan zijn roeping.

[Holla 0]

Admod note: Offtopic post verwijderd.

[Mister_L 0]

er is in Frankrijk een vrouw genezen van parkinson..

men zegt dat dit komt omdat ze na het overlijden van de paus hem aangeroepen zou hebben..

Dit helpt misschien wel om de paus heiligverklaart te krijgen, want om daarvoor in aanmerking te komen moet je minstens 1 wonder verricht hebben..

In mijn ogen een goedkope stunt om de paus alsnog aan die titel te helpen

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 03 april 2007 10:10:46 schreef Mister_L het volgende: er is in Frankrijk een vrouw genezen van parkinson.. men zegt dat dit komt omdat ze na het overlijden van de paus hem aangeroepen zou hebben.. Dit helpt misschien wel om de paus heiligverklaart te krijgen, want om daarvoor in aanmerking te komen moet je minstens 1 wonder verricht hebben..

Nee, dan heeft God dat gedaan op zijn voorspraak, dat is subtiel iets anders.

Quote:

In mijn ogen een goedkope stunt om de paus alsnog aan die titel te helpen

Natuurlijk, dat moest er nog even uit he? De haat zit diep hoor, zo blijkt.

[Mister_L 0]

Quote:

Op dinsdag 03 april 2007 10:15:09 schreef Pius_XII het volgende: [...]Nee, dan heeft God dat gedaan op zijn voorspraak, dat is subtiel iets anders. [...] Natuurlijk, dat moest er nog even uit he? De haat zit diep hoor, zo blijkt.

heb geen haat jegens de paus.. maar vind het gewoon beetje te doorzichtig.. de vrouw wil zelf overigens ook niet toegeven dat het een wonder is..

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 03 april 2007 10:19:22 schreef Mister_L het volgende: heb geen haat jegens de paus.. maar vind het gewoon beetje te doorzichtig.. de vrouw wil zelf overigens ook niet toegeven dat het een wonder is..

Hoe kom je daarbij? Daar is mij niets van bekend.

[Mister_L 0]

bekijk het filmpje maar eens:

link

[JoostG 27]

Voor degenen die geen filmpje kunnen bekijken (zoals ik):

link

link

[LodewijkNapoleon 0]

Ja, op die manier. Nee uiteraard blijft ze terughoudend, omdat de Kerk eerst nog moet onderzoeken of het wel een echt wonder is.

[Mister_L 0]

of omdat het geen wonder is maar een spelletje van de kerk en ze daarvoor ingezet is en er best een woordje voor wil doen maar het zelf niet erkent als wonder

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 03 april 2007 10:33:39 schreef Mister_L het volgende: of omdat het geen wonder is maar een spelletje van de kerk en ze daarvoor ingezet is en er best een woordje voor wil doen maar het zelf niet erkent als wonder

hier vind je het hele verhaal in context. Bovendien ziet het er naar uit dat er al meerdere wonderen zijn gebeurt op voorspraak van JPII.

(aangepast na modbreak)

[JoostG 27]

Admod note: Offtopic posts verwijderd. Laten we het gezellig (en ontopic) houden

[Thorgrem 430]

"Dienaar van God"

Paus Benedictus XVI herinnert aan universele dimensie Johannes Paulus II

Geplaatst door Theo Borgermans op

di 3 apr '07 om 00:04u

VATICAANSTAD (RKnieuws.net) - Paus Benedictus XVI heeft maandagavond een mis opgedragen ter nagedachtenis van zijn voorganger Johannes Paulus II die precies twee jaar geleden overleed.

De paus herinnerde aan de universele dimensie van zijn voorganger. "De universele dimensie bereikte het maximum op het ogenblik van zijn dood, een gebeurtenis die de hele wereld beleefde met een nooit eerder geziene participatie in de geschiedenis", zo zei de paus.

In zijn homilie bestempelde paus Benedictus XVI zijn voorganger als ’dienaar van God’. "Dat was hij en het zo dat wij hem nu noemen in de Kerk", aldus de paus.

Johannes Paulus II overleed op 2 april 2005 op 84-jarige leeftijd na een pontificaat van 26 jaar. Zijn zaligverklaringsproces werd op 28 juni 2005 geopend op initiatief van paus Benedictus XVI. De paus wachtte de gebruikelijke termijn van vijf jaar om het proces te openen niet af. (tb)

Bron: link

[Groninger 0]

Quote:

Op dinsdag 03 april 2007 10:10:46 schreef Mister_L het volgende: er is in Frankrijk een vrouw genezen van parkinson.. men zegt dat dit komt omdat ze na het overlijden van de paus hem aangeroepen zou hebben.. Dit helpt misschien wel om de paus heiligverklaart te krijgen, want om daarvoor in aanmerking te komen moet je minstens 1 wonder verricht hebben..

Ik heb ook moeite met de wonderen van deze mensen NA hun dood. Uberhaubt hoeft in mijn ogen geen enkel menselijk wezen heilig verklaart te worden. Heilig zijn staat voor mij gelijk aan zonder zonde. Nou wil ik best geloven dat Popie Jopie (inkoppertje ) een hele goede man is geweest die ontzettend veel goede dingen heeft gedaan. Maar om hem heilig te verklaren gaat mij veel te ver. Bovendien lijkt het toeschrijven van het wonder aan hem af te leiden waar het werkelijk om gaat, mensen doen volgens mij nog steeds geen wonderen, dat kunnen ze alleen door God doen. Een mens is dus een instrument van God en hoeft daardoor ook niet heilig verklaart te worden.

Maar het op voorspraak van mensen tot God komen (biecht) is volgens mij ook een wezenlijk verschil tussen de Roomskatholieke kerk en de Gereformeerde kerk. (of klopt dit niet?)

Quote:

In mijn ogen een goedkope stunt om de paus alsnog aan die titel te helpen

Och geen idee of het een goedkope truc is, het was in elk geval voorspelbaar dat iemand vroeg of laat een wonder aan deze paus zou toeschrijven. De zittende paus wordt ook heilig verklaard, daar durf ik wel een kratje trappistenbier op in te zetten

[Naeva 182]

Als ik het goed begrepen heb, is dit geen discussietopic over de paus maar een In Memoriam. Houd daar rekening mee. Als je niets met de (heiligverklaring van de) Paus hebt, heb dan in elk geval het fatsoen om het topic schoon te houden voor de mensen die daar anders over denken.