kiezen om kinderloos te blijven

[Dan 0]

Quote:

Op zondag 01 april 2007 14:44:14 schreef KennethB het volgende: [...] Maarja... het moet er uiteindelijk niet om gaan wat ik wil, maar wat God wil.

en dat lijkt mij de juiste houding

Onze eigen wil leidt ons alle kanten op, en zoekt meestal de bevrediging van onze eigen wensen. Maar als we Gods wil zoeken, dan groeien we, en wordt onze eigen wil gevormd naar die van God.

En soms betekend dat dingen doen of laten wat we niet leuk vinden, met als doel uiteindelijk te groeien in het besef van wat God van ons wil, en in het beseffen daarvan alleen maar meer vreugde en voldoening uit het leven te halen.

Praktisch gezien ten aanzien van kinderen. Ik denk dat het normaal is dat mensen die trouwen en sex hebben kinderen krijgen, dat is immers het primaire doel van sex. Maar door allerlei omstandigheden kan dat natuurlijk anders gaan, en sommige mensen kiezen ervoor helemaal geen partner te hebben, of geen sex (kiezen, of worden daartoe geroepen) om zo nog meer tijd over te hebben God te dienen.

En zo kom ik terug bij wat Kenneth ook zegt, zoek Gods wil!

[danielle_v 0]

Quote:

Op zondag 01 april 2007 14:50:13 schreef Hester het volgende: Maarehm, wil je nou echt horen wat wel en niet christelijk is? En wat voor soort argumenten accepteer je? Bijbel? Traditie? Gevoel? Je neemt namelijk meteen al een nogal duidelijke stelling in.

om eerlijk te zijn weet ik niet zoveel van wat er in de bijbel staat en zo. maar ik vraag me gewoon af hoe erover gedacht wordt en wat daar idd over in de bijbel staat. en ik heb er idd een eigen mening over maar dat houd niet in dat ik niet wil weten hoe anderen erover denken. mijn gevoel zegt vaak andere dingen dan die in de bijbel staat. ik bedoel moet je dan toch de keuze maken om een kind te krijgen omdat God dat zou willen? terwijl je weet dat je dan ongelukkig zou worden? dat zou dan ook weer een negatief effect hebben op het kind. dat zou dan ook niet goed zijn. dus wat moet je dan kiezen? met dat soort dingen loop ik rond. ik wil een goede christen zijn maar zijn dit soort keuzes bepalend of je dat daadwerkelijk bent?

[Dan 0]

Quote:

Op zondag 01 april 2007 15:00:51 schreef danielle_v het volgende: [...] ik bedoel moet je dan toch de keuze maken om een kind te krijgen omdat God dat zou willen? terwijl je weet dat je dan ongelukkig zou worden?

Dat lijkt me erg onmogelijk. Dat door te doen wat God wil je ongelukkig zou worden.

Mischien dat je die angst hebt, maar het is juist ons vertrouwen in God waardoor we over die dingen heenstappen die ons gevoel of verstand soms zegt, en dan te leren dat wat God zegt en van ons vraagt _altijd_ goed is.

[Ignatius Maria 0]

Ik denk dat God er niet is om ons altijd maar gelukkig te laten zijn. Ik denk dat hij veel dingen kan vragen die juist tegen ons gevoel van eigenwaarde en geluk ingaan. Maar ik geloof wel dat als je oprecht zijn wil probeert te doen, hij je daarin zal helpen en je er dus niet alleen voor staat.

En moeten we soms niet door pijnlijke ervaringen om door schade en schande wijzer en gelukkiger te worden?

[HenkG 0]

Gos spreekt in Zijn Woord ook zegeningen uit over onvruchtbaren.

Het kan best zijn dat God op een andere manier jouw leven invulling wil geven. Dat zou kunnen middels adoptie, maar het kan ook bestaan in een bepaalde gemeentetaak of vrijwilligerswerk elders waar de mensen voor wie je aan het werk bent dan een soort kinderen voor je worden.

Kinderen zijn een zegen, maar dat betekent niet dat ze er altijd bij horen. God heeft ook andere plannen met mensen. En sommige mensen zijn er ook niet geschikt voor om kinderen op te voeden. Die kun je dan toch ook niet vertellen dat ze wel gehoor moeten geven aan de kinderzegen omdat ze anders niet christelijk zouden zijn?

[Ignatius Maria 0]

Quote:

Op zondag 01 april 2007 15:13:23 schreef HenkG het volgende: Gos spreekt in Zijn Woord ook zegeningen uit over onvruchtbaren. Het kan best zijn dat God op een andere manier jouw leven invulling wil geven. Dat zou kunnen middels adoptie, maar het kan ook bestaan in een bepaalde gemeentetaak of vrijwilligerswerk elders waar de mensen voor wie je aan het werk bent dan een soort kinderen voor je worden. Kinderen zijn een zegen, maar dat betekent niet dat ze er altijd bij horen. God heeft ook andere plannen met mensen.

Helemaal mee eens. Natuurlijk is ook voor hen een plaats in zijn plan, maar ik reageerde op de TS. En volgens mij ging het hier om twee kerngezonde geliefden die geen kinderen willen. En dat is een ander verhaal volgens mij.

Quote:

En sommige mensen zijn er ook niet geschikt voor om kinderen op te voeden. Die kun je dan toch ook niet vertellen dat ze wel gehoor moeten geven aan de kinderzegen omdat ze anders niet christelijk zouden zijn?

Moeilijke vraag... doet me denken aan die discussie die we een tijd geleden hadden over of gehandicapten bijvoorbeeld kinderen zouden mogen hebben. Wanneer is iemand niet geschikt om kinderen te krijgen? Meten we dat naar het IQ van de personen? Het EQ? De mate van gewenstheid van het kind? Mogen wij uberhaupt wel een maatstaf maken die aangeeft wanneer iemand niet geschikt zou zijn?

Moeilijke vragen waar ik ook zo geen antwoord op heb.

[Ann 0]

Quote:

Op zondag 01 april 2007 14:03:24 schreef KennethB het volgende: [...] Is het aan ons om te kiezen welke van Gods zegeningen we wel willen en welke niet? [...] Adopteren is heel nobel. Maar waarom wil je, je liefde betonen aan een ander kind, en tegelijkertijd de levende belichaming van jullie liefde voor elkaar afwijzen?

misschien omdat er zoveel thuislozen kindjes op de wereld zijn die een mama en/of papa zoeken...

[Annatar 0]

Quote:

Op zondag 01 april 2007 19:51:23 schreef Ann het volgende: [...] misschien omdat er zoveel thuislozen kindjes op de wereld zijn die een mama en/of papa zoeken...

Ja op het eerste gezicht heb je daar wel gelijk in. Toch denk ik dat je maar beter op kan schieten als je nog een kindje wil adopteren. Adoptie (van m.n. buitenlandse kinderen) is een aflopende zaak. Ze schatten dat het over een jaar of 10 is niet meer mogelijk is om kinderen uit het buitenland te adopteren.

De inzichten over wat goed is voor kinderen beginnen te veranderen. Waar men vroeger dacht dat kinderen het best af waren bij rijke ouders die op die kinderen zat te wachten begint nu steeds meer het idee te groeien dat kinderen beter af zijn in hun eigen land. Er wordt steeds meer gekeken naar mogelijkheden om kinderen onder te brengen bij families in hun eigen land. Als dit niet mogelijk is wordt er steeds meer de voorkeur aan gegeven om kinderen onder te brengen in instellingen.

Op zich zit daar wel wat in denk ik. Mensen die een buitlands kindje in huis nemen omdat ze dat zo zielig vinden bedoelen dat misschien wel goed maar uiteindelijk is het toch beter dat die kinderen bij hun eigen volk en cultuur blijven. Maar goed, dat is een klein zijspoortje.

[HenkG 0]

Adoptie op afstand (bijv via Compassion)zal altijd wel mogelijk blijven. En ja, ik vind dat eigenlijk ook een betere optie dan adopteren door weg te halen. Bij adoptie op afstand blijft het kidn opgroeien in de eigen cultuur en omgeving en kan het middels opleidingen e.d. die daar aangeboden worden ter plekke werken aan de opbouw van het eigen land.

[Ignatius Maria 0]

Quote:

Op zondag 01 april 2007 19:51:23 schreef Ann het volgende: [...] misschien omdat er zoveel thuislozen kindjes op de wereld zijn die een mama en/of papa zoeken...

Ik heb toch niet gezegt dat ik tegen adoptie ben? Nogmaals, dat vind ik heel nobel.

Maar hoe kan je zeggen: "uit liefde adopteer ik een kind" en tegelijkertijd "de meest gezegende uitdrukking van onze liefde als man en vrouw, en Gods geschenk; die wil ik niet"?

[HenkG 0]

En als God nu eens juist jullie gezin heeft uitgekozen om niet tot die ene gezegende uitdrukking te komen maar tot een andere?

[Ignatius Maria 0]

Volgens mij valt "wij willen geen kinderen" niet onder je omschrijving, denk je wel?

[HenkG 0]

Willen vanuit overtuiging niet?

Het is maar net hoe de toonzetting in die zin is.

Zelfs als het een overtuiging van die mensen is om geen eigen kinderen op de wereld te zetten omdat er al sprake is van overbevolking, wie zegt mij dan dat dat puur vanuit hun zelf gedacht is en niet vanuit het Hogere?

[Ann 0]

Quote:

Op zondag 01 april 2007 19:56:51 schreef Tom het volgende: [...]Ja op het eerste gezicht heb je daar wel gelijk in. Toch denk ik dat je maar beter op kan schieten als je nog een kindje wil adopteren. Adoptie (van m.n. buitenlandse kinderen) is een aflopende zaak. Ze schatten dat het over een jaar of 10 is niet meer mogelijk is om kinderen uit het buitenland te adopteren. De inzichten over wat goed is voor kinderen beginnen te veranderen. Waar men vroeger dacht dat kinderen het best af waren bij rijke ouders die op die kinderen zat te wachten begint nu steeds meer het idee te groeien dat kinderen beter af zijn in hun eigen land. Er wordt steeds meer gekeken naar mogelijkheden om kinderen onder te brengen bij families in hun eigen land. Als dit niet mogelijk is wordt er steeds meer de voorkeur aan gegeven om kinderen onder te brengen in instellingen. Op zich zit daar wel wat in denk ik. Mensen die een buitlands kindje in huis nemen omdat ze dat zo zielig vinden bedoelen dat misschien wel goed maar uiteindelijk is het toch beter dat die kinderen bij hun eigen volk en cultuur blijven. Maar goed, dat is een klein zijspoortje.

ik zou enkel een kind willen dat daadwerkelijk ongelukkig is en bij mij wil zijn. Als het kindjes gelukkig en tevreden is in zijn situatie dan hoeft het niet.

Dusja enkel de erge gevallen dan bedoel ik

als mensen van het eigen land ze kunnen opvangen is dat heel goed. Als die er niet zijn en het kind zit in een instelling waar het ongelukkig is of genegeerd wordt of...ja vul maar in, dan zou ik het zeker wel willen adopteren.

Anders gewoon geen kinderen

[dingo 166]

Quote:

Op zondag 01 april 2007 14:37:32 schreef danielle_v het volgende: [...] dat is niet de enige reden hoor. ik zie mezelf gewoon ook niet met een kind. ik geniet van mijn vrijheid en van de tijd die mijn vriend en ik met elkaar hebben. met een kind wordt alles anders en ik denk niet dat ik dan gelukkig zou kunnen zijn. alleen de gedachte al om een kind te krijgen krijg ik geen lucht meer.

Misschien dat je een wat verwrongen beeld hebt van hoe het is om een kind te krijgen en ervoor te zorgen. Maar je hebt in zoverre gelijk dat een kind je leven ingrijpend veranderd en in de regel op een hele positieve manier. Je leert bijvoorbeeld het belang van het kind te stellen boven je eigen belangen en pleziertjes maar daar krijg je heel veel plezier met je kind voor terug. Misschien ben je nu nog gewoon te jong maar sluit niet iets bijvoorbaat definitief uit.

[Nynthe 1]

Persoonlijk denk ik dat het erg goed is om na te denken of je kinderen wilt ja of nee. En ik neem aan dat als je ervoor kiest om ze niet te willen je daar een goede reden voor hebt. Ik heb 100 x liever dat je geen kinderen baart omdat je ze niet wilt, dan dat je ze uit 'plichtsgevoel' baart. Kinderen zijn het waard om goed over na te denken.

Om het maar heel extreem te maken: Ik vind het werken met kinderen uit moeilijke gezinnen mooi werk hoor, maar het is natuurlijk het beste als het helemaal niet nodig zou zijn als je begrijpt wat ik bedoel.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op maandag 02 Ik vind het werken met kinderen uit moeilijke gezinnen mooi werk hoor, maar het is natuurlijk het beste als het helemaal niet nodig zou zijn als je begrijpt wat ik bedoel.

Toch, om maar met Thomas v. Aquino te spreken, is het zijn per definitie altijd beter dan het niet-zijn. Ik kom zelf ook uit een moeilijk gezin, maar ik ben toch blij dat ik ben.

Ter illustratie, ik heb Evangelium Vitae er maar eens bijgepakt, waar JPII het Evangelie van het leven in al z'n aspecten mooi verwoord. Een paar fragmenten:

Fragmenten uit Evangelium Vitae

...Een zekere deelname van de mens in de heerschappij van God is ook zichtbaar in de specifieke verantwoordelijkheid die hem gegeven is voor het menselijk leven als zodanig. Het is een verantwoordelijkheid die haar hoogtepunt bereikt in de schenking van het leven door de voortplanting door man en vrouw in het huwelijk, zoals het Tweede Vaticaans Concilie leert: 'God zelf die gezegd heeft: 'het is niet goed voor de mens, dat hij alleen blijft (Gen. 2,18) en die 'in het begin de mens als man en vrouw gemaakt heeft' (Mt. 19, 4), heeft in zijn wil om de mens op een wel bijzondere wijze deel te laten nemen in zijn eigen scheppingswerk, man en vrouw gezegend, zeggend 'weest vruchtbaar en vermenigvuldigt u' (Gen. 1, 28)

Door te spreken van 'een zekere speciale deelname' van man en vrouw in het 'scheppingswerk' van God, wil het Concilie duidelijk maken dat het krijgen van een kind een gebeurtenis is die diep menselijk is en vol godsdienstige betekenis, omdat ze beide echtgenoten betreft die 'een vlees' (Gen. 2, 24) vormen, en God die zich tegenwoordig stelt. Zoals ik in mijn Gratissimam sane schreef: 'Als uit de echtelijke eenheid van de twee een nieuwe persoon geboren wordt, brengt deze zelf een bepaald beeld van en een bepaalde gelijkenis met God met zich: de afkomst van de persoon staat gegrift in de biologie van de voortplanting zelf. Als we beweren dat de echtgenoten als ouders met de Schepper meewerken in de ontvangenis en de geboorte van een nieuw menselijk wezen, hebben we het niet alleen over de biologische wetten. Integendeel, we willen beklemtonen dat God zelf aanwezig is in het menselijk vader- en moederschap, op geheel andere wijze dan Hij aanwezig is bij alle andere voortplanting 'op aarde'. God is inderdaad alleen de bron van dat 'beeld en die gelijkenis' die eigen zijn aan het menselijk wezen en die bij de schepping werden geschonken. Voortplanting is de voortzetting van de schepping'

Dit is wat de Bijbel leert in een directe en welsprekende taal wanneer hij vertelt van de vreugdevolle uitroep van de eerste vrouw 'de moeder van alle levenden' (Gen. 3, 20). Zich bewust van Gods tussenkomst, roept Eva uit: 'Ik heb een man gekregen met de hulp van de Heer' (Gen. 4, 1). Daarom wordt bij de voortplanting, door de schenking van het leven van ouders aan kind, Gods eigen beeld en gelijkenis doorgegeven, dankzij de schepping van de onsterfelijke ziel / Animas enim a Deo immediate creari catholica fides nos retinere iubet. Het begin van het 'boek van het nakomelingschap van Adam' drukt het als volgt uit: 'Toen God de mens schiep, maakte Hij hem naar de gelijkenis met God. Man en vrouw schiep Hij hen, en Hij zegende hen en noemde hen mens op de dag dat zij geschapen waren. Toen Adam honderddertig jaar was, werd hij de vader van een zoon die op hem leek en zijn beeld was, en noemde hem Seth' (Gen. 5,1-3). Precies in hun rol van medewerkers met God die zijn beeld doorgeeft aan het nieuwe schepsel zien we de grootheid van echtparen die bereid zijn 'mee te werken met de liefde van de Schepper en de Verlosser, die door hen zijn eigen familie dag na dag zal uitbreiden en verrijken'

Daarom prees bisschop Amphilochius 'het heilig huwelijk, gekozen en verheven boven alle andere aardse gaven' als 'de verwekker van de mensheid, de schepper van beelden van God'

Zo worden man en vrouw, verenigd in het huwelijk, deelgenoten in een goddelijke onderneming: door de voortplantingsdaad wordt Gods gave ontvangen en opent zich een nieuw leven naar de toekomst.

Maar aan gene zijde van de specifieke zending van de ouders betreft de taak van het opnemen en dienen van het leven iedereen; en deze taak moet bovenal vervuld worden voor het leven wanneer het op zijn zwakst is. Het is Christus zelf die ons hieraan herinnert wanneer Hij vraagt om bemind en gediend te worden in zijn lijdende broeders en zusters: de hongerigen, de dorstigen, de vreemdelingen, de naakten, de zieken, de gevangenen(...) Wat men ieder van hen doet, doet men aan Christus zelf...

bron

...Het menselijke leven is het meest kwetsbaar wanneer het in de wereld komt en wanneer het uit de tijd weggaat om zich naar de eeuwigheid te begeven. Het woord van God herhaalt vaak de oproep om zorg en eerbied te tonen, bovenal wanneer het leven ondermijnd wordt door ziekte en ouderdom. Er zijn geen directe en uitdrukkelijke oproepen om het menselijk leven te beschermen vanaf het eerste begin, speciaal het nog niet geboren leven, en het leven dat ten einde gaat: maar dit kan men gemakkelijk verklaren uit het feit dat zelfs maar de mogelijkheid om het leven in deze omstandigheden te kwetsen, aan te vallen of zelfs te ontkennen volkomen vreemd is aan de godsdienstige en culturele denkwijze van het Volk van God.

In het Oude Testament wordt onvruchtbaarheid gevreesd als een vloek, terwijl een talrijk nageslacht beschouwd wordt als een zegen: 'Zonen zijn een gave van de Heer, de vrucht van de schoot een genade' (Ps. 127, 3) 1 Vgl. Ps. 128, 3-4. Dit geloof stoelt ook op Israëls besef het volk van het Verbond te zijn, geroepen tot groei overeenkomstig de belofte aan Abraham: 'Kijk naar de hemel, en tel de sterren, als u dat kunt(...)zo zal uw nageslacht zijn' (Gen. 15, 5). Maar meer dan iets anders werkt hier de zekerheid dat het leven dat de ouders doorgeven zijn oorsprong vindt in God. Hiervan getuigen de vele bijbelse passages die vol respect en liefde spreken over de ontvangenis, de vorming van het leven in de moederschoot, de geboorte en de intieme band tussen het beginmoment van het leven en het werk van God de Schepper.

''Vóór Ik je vormde in de moederschoot kende Ik jou en vóór je geboren werd wijdde Ik je aan Mij toe' (Jer. 1, 5): het leven van ieder individu is, vanaf zijn eerste begin, deel van Gods plan. Job houdt in de diepte van zijn pijn in, om het werk van God te overdenken die zijn lichaam wonderlijk vormde in de schoot van zijn moeder. Hier vindt hij reden om vertrouwen te hebben, en hij spreekt zijn geloof uit dat er een goddelijk plan is voor zijn leven: 'U hebt mij gevormd en gemaakt; zult U zich dan afwenden en mij vernietigen? Bedenk dat U mij gevormd hebt uit klei; en zult U mij tot stof doen weerkeren? Hebt U mij niet gezeefd als melk en doen stremmen als kaas? U hebt me bekleed met huid en vlees, mij met botten en spieren ineengezet. U hebt me het leven gegund, en bestendige liefde; en uw zorg heeft mijn geest behoed' (Job 10, 8-12). Uitdrukking van ontzag en verbazing over Gods tussenkomst in het leven van een kind in de moederschoot komen telkens weer voor in de Psalmen 2 Vgl. Ps. 22, 10-11; Ps. 71, 6; Ps. 139, 13-14.

Hoe kan iemand menen dat zelfs maar één moment in dit wonderlijke proces van de ontplooiing van het leven gescheiden zou kunnen worden van het wijze en liefdevolle werk van de Schepper, ten prooi aan menselijke willekeur? De moeder van de zeven broers dacht zeker niet zo: zij beleed haar geloof in God, bron en garantie van het leven vanaf de conceptie zelf, en tegelijkertijd de grondslag van de hoop op nieuw leven na de dood: 'Ik weet niet hoe jullie in mijn schoot gevormd zijn; niet ik heb jullie de levensadem geschonken, niet ik heb de bestanddelen waaruit ieder van jullie bestaat, tot een harmonisch geheel geordend, maar de Schepper van de wereld: Hij bewerkt het ontstaan van de mens, zoals Hij van alles de oorsprong is. Hij zal jullie in zijn barmhartigheid de levensadem teruggeven, omdat jullie omwille van zijn wet jezelf nu niet spaart' (2 Makk. 7, 22-23)...

bron

...Binnen het 'volk van het leven en voor het leven' heeft het gezin een beslissende verantwoordelijkheid. Deze verantwoordelijkheid komt voort uit zijn eigen aard als een gemeenschap van leven en liefde, gebaseerd op het huwelijk, en uit zijn zending om 'liefde te bewaken, te openbaren en mee te delen'. Het gaat om de liefde van God zelf, waarvan de ouders de medewerkers zijn en als het ware de tolken wanneer zij het leven doorgeven en opvoeden volgen zijn vaderlijk plan. Deze liefde wordt aldus zelfloosheid, ontvankelijkheid en gave. Binnen het gezin wordt ieder lid aanvaard, geëerbiedigd en geëerd juist omdat het een persoon is; en wanneer één van hen het nodig heeft, krijgt hij intensievere en aandachtiger zorg.

Het gezin heeft een speciale rol te vervullen in het leven van zijn leden, van de geboorte tot de dood. Het is waarachtig 'het heiligdom van het leven: de plaats waar het leven - het geschenk van God - op gepaste wijze kan worden opgenomen en beschermd tegen de vele aanvallen waaraan het blootstaat, en zich kan ontwikkelen overeenkomstig de eisen van een echt menselijke groei'. De rol van het gezin bij het vestigen van een cultuur van het leven is dan ook beslissend en onvervangbaar. Als huiskerk heeft het gezin de roeping om het Evangelie van het leven te verkondigen, te vieren en te dienen. Deze verantwoordelijkheid betreft allereerst de echtparen, met de roeping om de schenkers van het leven te zijn, op basis van een steeds groter besef van de betekenis van de voortplanting als een unieke gebeurtenis die duidelijk laat zien dat het menselijk leven een gave is, ontvangen om haar vervolgens door te geven als gave. Door een nieuw leven te doen ontstaan erkennen ouders dat het kind 'als de vrucht van hun wederzijdse liefdesgave op zijn beurt een geschenk is aan hen beiden, een geschenk dat uit hen voortkomt'.

Vooral in de opvoeding van de kinderen vervult het gezin zijn zending om het Evangelie van het leven te verkondigen. In woord en voorbeeld, in de dagelijkse contacten en keuzes, en door concrete acties en tekens, leiden de ouders hun kinderen naar authentieke vrijheid, verwezenlijkt in de oprechte zelfgave, en zij vormen in hen de eerbied voor anderen, rechtvaardigheidsgevoel, hartelijke openheid, dialoog, edelmoedige dienst, solidariteit en alle andere waarden die de mensen helpen om het leven te beleven als een gave. Bij de opvoeding van de kinderen moeten de ouders zorg hebben voor het geloof van hun kinderen en hen helpen om de roeping te vervullen die God hun heeft gegeven. De zending van de ouders als opvoeders houdt ook in: de kinderen leren en door voorbeeld laten zien wat de ware betekenis is van lijden en dood. Ze zullen hiertoe in staat zijn als ze gevoelig zijn voor alle soorten van lijden om hen heen en nog meer, wanneer ze zorgen voor een houding van nabijheid, hulpvaardigheid en bereidheid tot delen tegenover zieke of oudere familieleden...

bron

Evangelium Vitae heeft vast ook voor de Protestant veel kader & context te bieden, ik kan het iedereen aanraden om eens tot je te nemen.

[Ignatius Maria 0]

Quote:

Op zondag 01 april 2007 21:30:55 schreef HenkG het volgende: Willen vanuit overtuiging niet? Het is maar net hoe de toonzetting in die zin is. Zelfs als het een overtuiging van die mensen is om geen eigen kinderen op de wereld te zetten omdat er al sprake is van overbevolking, wie zegt mij dan dat dat puur vanuit hun zelf gedacht is en niet vanuit het Hogere?

Omdat zowel in de Bijbel als in de traditie van de Kerk de gedachte niet bestaat dat het huwelijk en kinderen van elkaar losgemaakt mogen worden. Te zeggen dat jouw willen misschien wel eens geinspireerd zou kunnen zijn door de Allerhoogste lijkt me dan zeer onwaarschijnlijk (misschien zelfs onmogelijk).

[Eli7 0]

Quote:

Op maandag 02 april 2007 12:00:03 schreef KennethB het volgende: [...] Omdat zowel in de Bijbel als in de traditie van de Kerk de gedachte niet bestaat dat het huwelijk en kinderen van elkaar losgemaakt mogen worden. Te zeggen dat jouw willen misschien wel eens geinspireerd zou kunnen zijn door de Allerhoogste lijkt me dan zeer onwaarschijnlijk (misschien zelfs onmogelijk).

Waarop baseer je dan dat dat willen vrijwel onmogelijk geïnspireerd zou zijn? Volgens mij is het heel goed mogelijk dat een mens een soort van geïnspireerde wil heeft. Anders denk ik niet dat bijvoorbeeld een Mozes het volk de hele woestijn door had kunnen leiden.

[Nynthe 1]

Quote:

Op maandag 02 april 2007 10:52:11 schreef Pius_XII het volgende: [...] Toch, om maar met Thomas v. Aquino te spreken, is het zijn per definitie altijd beter dan het niet-zijn. Ik kom zelf ook uit een moeilijk gezin, maar ik ben toch blij dat ik ben .

Dan denk ik dat je van geluk kan spreken, maar dat geldt lang niet voor iedereen.

Maar zelfs dan alsnog blijf ik bij mijn punt: Een kind heeft recht op twee ouders die bewust voor kinderen kiezen, dan ouders die het uit plichtsgevoel doen.

[Ignatius Maria 0]

Nee, niet willen in zijn algemeenheid. Maar wel in dit specifieke geval. Wat de Kerk leert als waarheid kan volgens mij niet door je eigen wil tegensproken worden. Het kan wel, maar dan heb jij het dus bij het verkeerde eind.

[Eli7 0]

Quote:

Op maandag 02 april 2007 12:14:06 schreef KennethB het volgende: Nee, niet willen in zijn algemeenheid. Maar wel in dit specifieke geval. Wat de Kerk leert als waarheid kan volgens mij niet door je eigen wil tegensproken worden. Het kan wel, maar dan heb jij het dus bij het verkeerde eind.

Als je inderdaad gelooft in de onfeilbaarheid van de Kerk als zij zegt dat iedereen zoveel mogelijk kinderen moet krijgen heb je inderdaad gelijk.

Ik voor mezelf denk echter dat er echt wel mogelijkheden zijn waarin het goed is om geen kinderen te krijgen, wegens bepaalde omstandigheden.

[Ignatius Maria 0]

Quote:

Op maandag 02 april 2007 12:17:28 schreef TimonK het volgende: [...] Als je inderdaad gelooft in de onfeilbaarheid van de Kerk als zij zegt dat iedereen zoveel mogelijk kinderen moet krijgen heb je inderdaad gelijk.

Dat zeg ik toch niet? Ik zeg alleen maar dat wie seks heeft open moet staan voor Gods zegen daarin.

[Holla 0]

Quote:

Op maandag 02 april 2007 12:22:30 schreef KennethB het volgende: [...] Dat zeg ik toch niet? Ik zeg alleen maar dat wie seks heeft open moet staan voor Gods zegen daarin.

Ben jij dan ook tegen voorbehoedsmiddelen of het 'plannen' van kinderen?

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op maandag 02 april 2007 12:22:30 schreef KennethB het volgende: [...] Dat zeg ik toch niet? Ik zeg alleen maar dat wie seks heeft open moet staan voor Gods zegen daarin.

Ja, dat is het punt inderdaad, dat je niet alleen maar gaat lopen sexen voor je eigen plezier. Als je geen kinderen wil, prima, maar dan een kuise levenssstaat. Sowieso vind ik het jammer dat Protestanten dit fenomeen bijna niet lijken te kennen. (Ja behalve homo's dan, die moeten dat wel, terwijl katholieken altijd kritiek krijgen op het celibaat, dat zou niet vol te houden zijn, een beetje krom.) Men heeft indertijd veel kritiek gehad op Humanae Vitae, maar de angsten die daarin zijn uitgesproken zijn wél uitgekomen.