Jalikaatje

Haha, ik kreeg ook te horen dat ik rekening moest houden met de eerste/laatste schooldagen van mijn broertje Hebben we ook gedaan, maar toen hebben we plots de bruiloft naar voren gehaald. Het arme jong zat in de toetsweek en moest die dag eerst twee repetities maken. Maar hij was mooi op tijd voor alle ceremonies en was blij dat hij 's ochtends de hectiek met jurk, haar en make-up kon ontlopen, haha.

Joëlle, wat super!! Al een datum of maand in gedachten? Volgens mij zijn jullie prima in staat alles zelf te regelen, maar mocht je nog leuke tips of adresjes willen weten (bijvoorbeeld bruidjurken die prachtig zijn, maar geen €1500,- hoeven kosten) staat mijn mailbox enzo open

Wauw, een iPod! Ik heb een keer een diner voor 2 gewonnen op de Love&Marriage beurs. Compleet 4 gangen diner, bubbels bij binnenkomt en kaarsjes en andere romantische frustels op tafel. Erg van genoten! Verder geloof ik niet dat ik ooit iets gewonnen heb... Probeer het af en toe nog wel eens als ik iets tegenkom, maar ik acht de kans zeeeer klein

Dat wij een half jaar getrouwd zijn En dat, hoewel ik totaal geen sociaal leven meer heb, mijn afstudeervoorstel nu ergens op begint te lijken! Dat het me vrij goed lukt om ondertussen weinig de SOGGEN.

Eens met bovenstaande, met evolutie of mijn geloof heeft het bijzonder weinig te maken. Dit zou alleen maar betekenen dat God zo mogelijke nóg groter is dan ik me kan voorstellen, dat Hij zulke dingen heeft geschapen.

Mag ik daar een nuance in maken Wanneer het alleen gaat om de waarde van het cadeau kan ik me erin vinden. Echter, vaak is deze liefdestaal juist iets dat zegt 'Kijk eens, hierbij dacht ik aan jou, nu geef ik het aan jou zodat je aan mij kunt denken. Omdat jij aan mijn hart ligt en ik het op deze manier tastbaar maak.' En soms kost dat geld (een foto af laten drukken, een diner) en soms ook niet. Dat betekent niet dat deze mensen meer om objecten geven dan om hun geliefde. Mensen die als liefdestaal 'aanrakingen' hebben zijn ook niet per definitie oversekst

Nou da's wel erg kort de bocht hoor Onder cadeautjes valt ook het bloemetje dat je van een servet vouwt en die bewaart als herinnering, het shirt dat zo lekker naar hem/haar ruikt om in te slapen, een lied/foto voor je lief. Ofwel: cadeautjes hoeven geen geld te kosten.

Op welke manier wil je ervoor kiezen geen afscheid te nemen? Ik vind het nogal treurig overkomen naar de nabestaanden. Afscheid heb je zelf misschien niet nodig als je vrede hebt met waar je heen gaat, maar voor de verwerking de nabestaanden des te meer. Zelf ben ik niet bang om te sterven. Ik ben wel bang dat doodgaan pijn doet, omdat pijn nu eenmaal niet fijn is. Maar ik weet dat mijn leven en sterven in Gods hand is, dus ben ik niet bang. Ik weet dat wat hierna komt beter is Het lijkt me alleen vreselijk als ik zou moeten doodgaan op een moment dat mijn omgeving er niet klaar voor is en

Nu ligt bij Opwekking de nadruk er wel sterker op, maar je kunt toch ook Psalmen en Gezangen zingen waar je op dat ogenblik niet achter staat? Wat ik wel een minpunt vind met Opwekking: het wordt erg op de mens toegespitst. Er zijn weinig liedjes zonder ik, mij, ons, wij, etc. erin. Naar mijn idee blijven er weinig liederen over waarin het alleen maar om God draait. Terwijl dat juist ook een troost kan zijn. Misschien kan ik niet altijd zeggen 'Heer ik ben zo blij vandaag' maar wel 'Heer, alles ligt in uw hand'.

Blij omdat ik vanavond bij schoonfamilie eet en Sinterklaasvier. En mijn schoonmama kan echt heeeeeeerlijk koken!

Maar zo waar. Wij zingen ook Opwekking in de gemeente, maar ik zou geen bezwaar maken tegen psalmen en gezangen, die zijn wat mij betreft meer dan welkom

Dus even inhakend op de vraag in dit topic... Het lijkt alsof mensen denken dat zonde en zegen afhankelijk zijn van elkaar. Een zondig mens zal weinig gezegend worden en goed leven doet voorspoed brengen. Eens of oneens?

Done. En ook ik gebruik vaak beide woorden. Ik heb gekozen voor de woorden die ik het meeste gebruik.

Een Nederlandse vriendin van mij heeft in Italië haar Schotse lief gevonden. Na veel skypen, af en toe meeten en hoge telefoonrekeningen is zij bij hem ingetrokken in Schotland. Ze hebben toch iets van 1 of 2 jaar een lange aftandsrelatie gehad. Zelf ben ik in de periode dat ik verloofd was een half jaar in 't buitenland geweest. Maar wij hadden dus al een sterke relatie die de afstand aankon, een prille liefde is misschien een ander verhaal. Maar ook voor ons gold Skype, Skype, Skype!

Er is een onderscheid tussen materiële zegeningen (een baan, een huis, algemene welvaart) en immateriële zegeningen (liefde, kracht, wijsheid). Zelf vind ik het onderscheid dat de materiële zaken een meer 'luxe' lijken te zijn. De immateriële zegeningen vind ik weer een ander verhaal. Ik voel me niet bezwaard om God om kracht of wijsheid te vragen. Natuurlijk weet ik dat het een gift is, niet iets wat ik af kan dwingen als claim. Al filosoferend kom ik bij de volgende twee vragen. Mogen we de materiële zaken net zo vrijmoedig vragen zoals de meer geestelijke zaken? Bij mezelf merk ik da

Ik merk dat de discussie zich toch weer enigzins verplaatst richting het lijden op aarde. Niet vreemd, gezien het nauw verbonden is met mijn vraag. Maar toch wil ik het perspectief even verplaatsen. Het gaat mij niet om de noodzaak van het lijden, maar om het vragen van zegeningen. God zegent ons, Hij geeft ons veel. Zou Hij ook wel eens denken 'deze persoon is nu voldoende gezegend, meer heeft hij nu niet nodig'? Bijvoorbeeld denkend aan Spreuken 30:7-9 7 Twee dingen vraag ik u, gun ze me zolang ik leef: 8 Houd me ver van leugen en bedrog. Maak me niet arm, maar ook niet rijk, voe

Met het schandelijke feit dat ik tot half 10 in mijn bedje heb gelegen vandaag, heeeeerlijk! En nu met mijn lieve vriendinnetje meeten in Amersfoort, herinneringen ophalen en eens goed bijkletsen. Heb er ontzetten veel ZIN in

Zo kun je de vraagstelling ook formuleren denk ik Ik doelde meer op het vragen om zegeningen, niet zo zeer de noodzaak van het lijden. In jouw mening kan ik me ook vinden. Mocht de crew vinden dat dit topic dubbelop is en geen zin hebben dit onderwerp weer aan te slingeren mag hij ook weer dicht, dan speur ik verder wat rond in onderwerpen die hierop lijken

Persoonlijk weet ik mijn zegeningen te tellen, juist omdat ik zie dat ik weet dat ze niet vanzelfsprekend zijn. Dat kan variëren van een dak boven mijn hoofd tot mijn echtgenoot. Dan vraag ik mij af: kunnen we in de hemel mooie dingen nog waarderen als wij geen verdrietige dingen meer hebben om het contrast of verschil te zien? Dat is een ander onderwerp dan waar ik het topic voor oprichtte, maar het schoot me ineens te binnen toen ik het las

Waar de grens ligt tussen vragen God ons te zegenen en zoveel van God verlangen dat je feitelijk de hemel die nog moet komen nu al wil ervaren. Ik verwacht ook geen geselecteerde teksten. In principe staan heel veel antwoorden in de Bijbel, maar dat wil niet zeggen dat ik deze ook ken. Vandaar dat ik het eens op een forum gooi... Wat meer achtergrondinformatie over mijn gedachtengang: op het moment is er veel ruzie en discussie in de gemeente waar ik lid van ben. Er is een groep die meer nadruk wil leggen op genezing en zegeningen van God en vindt dat het huidige bestuur door de nadruk hi

Een vraag die mij al een tijdje bezig houdt. In deze wereld is lijden, dat is een feit. Iedereen heeft een eigen verhaal, zijn eigen geschiedenis en angsten. Dingen die je zijn overkomen of dingen waar je misschien nu middenin zit. Het doet zeer. Mensen vertellen je er niet tegen te vechten, het te accepteren. Wanneer iets mis gaat kan God hier een plan mee hebben, onze keuzes zijn de Zijne niet. Vecht niet tegen omstandigheden, zo maak je het jezelf zo zwaar. Accepteer het en ga verder. En dan zijn er sprekers die vertellen hoe God ons zegent, ons troot. Zij moedigen ons aan om dicht bij G

Mee eens.

Met jouw volgorde ben ik het eens, het burgerlijk huwelijk is meer een administratieve formaliteit. Wij hebben op onze trouwdag een krabbel gezet met de ambtenaar voor de administatie (het puur juridische contract), maar hebben een huwelijksverbond gesloten in de kerk. Alleen maakt het de overheid nogal wat uit wat je bent (samenwonend, getrouwd of GP), het heeft invloed op je belastingen, je kinderen en, mocht je minder vermogend zijn, je uitkeringen en toeslagen. Voorbeeld: woon je samen, dan moet er een stuk meer geregeld worden voor er erkenning voor kinderen dan de kids die staande het

Ik ook. Het hoger beroepsonderwijs niet.

Dat gevoel had ik ook. Maarja, ik ben ook op 'big break' geweest. Fijn Iria!