audacity

Plinius was een historicus geen filosoof. Jij weet duidelijk niet waar je over praat.

en ik ben ook gezond, want ik woon aan de Maas, ik ga graag wandelen langs de Maas, dus dat zal wel de reden zijn voor mijn gezondheid.

gelukkig is het vaak ook zo dat het ene groepje het andere groepje afkraakt en dat men er niet eens aan toekomt wat te zeggen over protestantse of katholieke kerken. Deze christenen komen vaak uit kerken waar persoonlijke openbaring de rol van de traditie vervangen heeft. Tegenspraak is binnen deze clubjes dus niet mogelijk.

Wanneer kan je bij dit soort groepjes spreken van sektevorming????

Ik heb zelf heel lang bij dit soort groepjes gehoord en wat ik er later over vertelde aan mijn gereformeerde vriendjes en vriendinnetjes, leverde unaniem de reactie op dat ik in een sekte had gezeten.

Ik wil de redenen best noemen, maar dan denk ik dat ik beschuldigd ga worden van charismaten-bashing. Dus geef maar een gil in mijn profiel als je de redenen wil weten waarom mijn vriendjes en vriendinnetjes dat vinden.

maar verliefdheid moet toch beginnen bij wat jij wil, en jij voelt, dan komt er in het positieve geval interactie met de ander en dan kan je jezelf langzaamaan gaan geven. Als het jezelf geven een inpassing is in je eigen systeem, dan heb je dus nog niet alles van jezelf gegeven. Dat kan ook niet....want ik geloof dat je in een huwelijk een leven lang bezig bent elkaar te leren kennen en te geven.

Trek je misschien niet te snel conclusies?

mijn halve familie denkt zo, en nee een fatsoenlijk gesprek over geloofszaken is niet echt mogelijk. Vaak ook omdat de ideeën van deze vrij wankel zijn, is er geen discussie mogelijk. Ik zou het niet als machtspositie zien in het gesprek, maar eerder als een teken van zwakte, omdat hun ideeën zo snel onderuit zijn gehaald.

Op woensdag 12 september 2007 10:42:21 schreef Pius_XII het volgende: [...] Ja, dat helpt niet zoveel. Nou ja, door het actief in te brengen in gebed, en door je bijvoorbeeld heel stevig in te beelden dat je de ander, die je denkt lief te hebben, juist pijn doet door richting verkering te denken, dat het egoistisch is. Op die manier wordt je eerst verdrietig om je eigen gedrag, en daarna wordt je meer intern bewogen door die persoon, dan wil je niet eens verkering met 'm, maar van 'm houden zoals 'ie is. Zo gaat het gevoel dus niet weg, maar verwordt het tot iets nieuws, iets mooiers. Over een maand ofzo, dan bekijk je 'm weer in de kerk, en dan denk je als je 'm ziet; wat ben jij toch bijzonder, en dan krijg je eveneens een gevoel dat op vlinders lijkt. Maar je hebt niet meer de neiging om hem te vangen. Tja, 'tis een beetje vaag nog he?

ik herken er wel wat in hoor....tnx...ik ga er mee aan de gang

Op woensdag 12 september 2007 10:29:10 schreef Pius_XII het volgende: [...] Probeer het eros-aspect van je gevoelens niet te onderdrukken, maar te vergeestelijken. Misschien ontstaat er wel een hele mooie vriendschap.

hoe doe je dat dan? Ik loop meestal alleen maar hard weg als ik verliefd ben.

ik heb ook een probleempje qua verliefd zijn. Ik ben al een tijdje op iemand verliefd in de kerk. Ok, dit keer is het erger dan ooit. Punt is, dat het om een jonge vrijgezelle ambtsdrager gaat.....ik heb het afgelopen half jaar onwijs veel aandacht van hem gehad. In het begin had ik zoiets, van uhm ja wat moet ik hiermee.....toen had ik zoiets van, ik zeg toe dat ik dingen wil doen voor de kerk, dan gaat hij vast wel weg. Nee dus..... Maar aan de andere kant, vind ik het gewoon niet kunnen om op zo'n manier over een ambtsdrager te denken. Voor ambtsdragers hoor je respect te hebben en op afstand van te blijven. Dus dat doe ik ook.

Dus heeft iemand tips hoe ik van mijn gevoelens afkom. Want dit is een situatie die niet hoort en ten tweede onwijs genant kan worden als het fout afloopt, mijnsinziens. Maar hij is wel ontzettend leuk.

er kwam toch een starbucks op schiphol voor de douane?

een vriend van mij gebruikt ipv te vloeken, "gloeiende gloeiende" en dat vind ik wel weer een waardig substituut.

Verder gebruik geen ziektes, al zal ik wel eens met lichaamsdelen smijten.

het duurt al zooooooooooooo lang.

ff een stomme vraag, maar er wonen toch al een of twee miljoen arabieren in Israel en die zijn toch gewoon normale staatburgers van Israel?

als de Palestijnen gewoon waren gebleven, dan waren ze nu ook volwaardige Israelische staatsbrugers hoor...

ik had een van mn eerste colleges in mn eerste jaar. 's Middags nog een lunchafspraak met een jongen waar ik een tijd me bevriend ben geweest. Toen kwam ik om een uur of 3 thuis en toen zat iedereen aan de buis gekluisterd. Wij gingen ons helemaal druk maken met z'n allen toen het vierde vliegtuig was neergestort. Mijn vader woont in Pensylvania, dus iedereen had zoiets, van shiiitt hee er ligt een vliegtuig bij m'n vader in de achtertuin. Dat vliegtuig lag uiteindelijk zo'n 20km bij m'n vader's achtertuin vandaan.

gefeliciteerd

de rest van mijn middelbare schooltijd.

Tot mijn 16e had ik dus een clubje met mn zusje, een vriendin van school en een vriendin van de kerk. In V5 bleef ik zitten en ging die vriendin van de kerk samenwonen, wat dus het einde was van het vriendenclubje.

Vanaf de tweede wilde ik alternatief zijn. In de tweede was ik dat natuurlijk niet, maar vanaf de derde ging het aardig de goede kant op. Op een gegeven moment heeft mijn moeder mijn haar heel kort geknipt en heb ik spikes in mijn haar gemaakt (zie fototopic). Ik ging sneakers dragen en hele wijde kleren (zo wijd dat je niet meer goed zag of ik een jongen of een meisje was, en dat terwijl ik toch best gezegend ben met vrouwelijke vormen), afritsbroeken en oversized t-shirts.

Ben nooit echt een punker geweest. Ik mocht namelijk niet uit. Voor mij was mijn kleding en mijn haar meer een schreeuw om aandacht omdat het in die tijd bij mij thuis gewoon zwaar k*t was. Ik heb altijd heel hard m'n best voor school gedaan. Tot halverwege de derde lukte het om goede cijfers te halen. Daarna ging het bergafwaarts met mij, mijn psychische gesteldheid en mijn cijfers. Ik leerde nog wel heel hard. Ik was ontzettend slecht in woordjes leren. Ik heb ooit in V4 twaalf uur geleerd voor een woordjesrepetitie Duits en een 1 gehaald. Toen vonden de docenten mij zielig. Uiteindelijk hebben twee docenten in V4 mijn cijfers opgehoogd om me over te kunnen laten gaan zodat ik frans en duits kon laten vallen. In V5 ben ik alsnog blijven zitten, ik had geen zin meer, ik wilde basgitaar spelen en ondertussen was thuis de situatie zo uit de klauwen gelopen dat ik ook nog best wel bezig was met koken en de was doen.

Tussen de eerste en de tweede keer V5 scheidde mijn ouders. De tweede keer V5 was zwaar relaxt, mijn zusje was wel over. Dus ik had alle oude repetities van haar en van mij, dus ja soms werden repetities letterlijk voor de tweede keer herbruikt en dat waren dus invuloefeningetjes. Ik kleedde me ondertussen wat normaler, kwam erachter dat ik toch best wel aandacht kreeg als ik wat minder gel in m'n haar deed en een strak shirt aantrok .

In de tweede keer V5 en V6 ging om met drie jongens, waarmee ik hele leuke en vaak filosofische discussies had. Met een van die jongens heb ik verkering gehad tussen V5 en V6. Die heeft dus heel V6 gespijbeld om mij te ontlopen .

ik was echt een heel lief stil braaf meisje als brugsmurf (ben nu nog steeds lief, en braaf, alleen iets minder stil). Mijn kleding zag er niet uit....maar ik wist niet beter. In de eerste en de tweede zaten we in de pauze al snel met een groep buitenbeentjes bij elkaar. Mijn zusje die 16 maanden jonger is dan ik, heeft een klas over geslagen dus van groep 5 tot en met vwo5 heb ik bij haar in de klas gezeten.

Ik ben nooit gepest, maar ik heb er ook nooit bij gehoord. Ik trok dus heel veel met mijn zusje en dat groepje buitenbeentjes op. Tot mijn 16e ben ik met mijn zusje, een vriendin van school en een vriendin van de kerk (met z'n vieren dus) heel erg veel opgetrokken.

Mijn tas. In de eerste had ik een rugzak, maar die was heel snel kapot. Toen had ik zo'n tas met een aapje (goh hoe heet dat merk nou) maar die was ook snel kapot. Ik had op een gegeven moment 5 rugzakken zonder bodem onder in mijn klerenkast liggen aan het einde van mijn middelbare schooltijd.

De Da Vinci Code is gebasseerd op de verzinsels van ene Pierre Plantard. een wikilinkje ter ondersteuning maar er is meer te vinden over deze meneer Plantard wat de wikilink ondersteunt, maar ik heb nu geen zin om het op te zoeken.

omdat Hij dat wil zijn

het is meer dat Schepper mij overtuigt van het feit dat Hij mij gemaakt heeft. Het feit dat er een Schepper is, betekent dat er een oorsprong is aan alles. Het betekent ook dat God ergens wel interesse in mij schijnt te hebben, anders zou ik niet op deze aardbol rondwandelen.

Jezus is mijn redder, heeft de straf voor mijn zonde gedragen aan het kruis. Iets waar ik ook helemaal niets van snap, waarom iemand zoiets voor mij zou doen.

Ten eerste Hij is voor mij aan het kruis gegaan en dat is ontzettend veel. En ja, wat heeft Hij in mijn leven gedaan, wat verder ging dan het kruis? Hij heeft me nieuw perspectief gegeven op het leven. Ik ben een enorme zwartkijker, zie overal het allerslechtste van in. Ik denk ook dat ik wel bevrijd ben van rare ideëen in mijn hoofd.

God is goed en dat is voor mij wel duidelijk atm. Omdat God goed is, buig ik graag mijn knieën, want ik weet dat het veilig is.

uhm.....alles ofzo....het blijft bizar dat we een God hebben die om ons geeft en die van ons houdt. En ja dat doet hij niet alleen van mij......

Op maandag 10 september 2007 13:26:39 schreef Pius_XII het volgende: Meiske meiske toch... Nu ben je al zover in je studie, en je hebt het nóg niet begrepen... Ik doe het ook in 'front of the world', wat jij aanduidt is 'oude kunst', geketend door een museumomgeving. En bovendien wil ik niet gewaardeerd worden, maar provoceren, ik ben namelijk een 'dedicated follower of fashion'.

alsof "nieuwe kunst" niet uiteindelijk in het museum terecht komt? Geloof je nog steeds in sprookjes pius.....natuurlijk is het museum stom, maar dan hangen we onze kunst in een tentoonstellingsruimte op en dan noemen we het geen museum.

* marliesje zucht heel diep en vindt dat pius snel weer aan de studie moet

Op maandag 10 september 2007 10:57:24 schreef Hester het volgende: [...] Is het te koop?

sssst niet te veel bieden anders loopt hij strakjes naast zijn schoenen

* marliesje was nog steeds op zoek naar het perfecte Dada-gedicht

dit heb ik al wel gevonden

hee pius, als je dit nou en public had gedaan dan had het performing arts geheten, nu is onzin aangezien er hier geen mensen zullen zijn die het kunnen waarderen als kunst en er knaken voor willen neerleggen, had dit in een museum gedaan en je was beroemd.........en ja er zijn echt idioten die er geld mee verdienen......

je had ook een verhaal over Dada kunnen ophangen.....ik zal is ff een mooi Dada-gedicht op gaan zoeken

* marliesje heeft gezegd. PUNT