Dan

Op maandag 12 februari 2007 21:16:11 schreef diakio het volgende: [...]Omdat jouw inzien niet klopt Ons leven is in de verrijzenis van Jezus Christus, en hoe wij de eeuwigheid zullen spenderen zal blijken na ons oordeel.

sorry, ik bedoelde het niet letterlijk als het verschil tussen leven en dood, maar meer om aan te geven wat een enorm verschil er is tussen leven zonder en met de Geest. Ik zou persoonlijk niet weten hoe ik zonder zou moeten. Oh ja dat weet ik wel, maar ik zou het niet leuk vinden!

1 Kor 2:11 Wie is in staat de mens te kennen, behalve de geest van de mens? Zo is alleen de Geest van God in staat om God te kennen. 12 Wij hebben niet de geest van de wereld ontvangen, maar de Geest die van God komt, opdat we zouden weten wat God ons in zijn goedheid heeft geschonken. 13 Daarover spreken wij, niet op een manier die ons door menselijke wijsheid is geleerd, maar zoals de Geest het ons leert: wij verklaren het geestelijke met het geestelijke. 14 Een mens die de Geest niet bezit, aanvaardt niet wat van de Geest van God komt, want voor hem is het dwaasheid. Hij kan het ook niet begrijpen, omdat het geestelijk moet worden beoordeeld. 15 Maar een mens die de Geest wel bezit, kan alles beoordelen, en zelf wordt hij door niemand beoordeeld.

Je zegt met betrekking tot jezelf dat het voor een katholiek betrekelijk laat is gebeurd. Wordt er door je katholieke omgeving niet in gestuurd? Ik bedoel aangemoedigd, of uitgelegd wat het is zodat je er naar kunt verlangen?/de noodzaak van inzien?

En je zei eerder dat je niet goed kan uitleggen wat voor ervaring het was, maareuh, zou je een poging willen doen?

okies als het is wat ik denk dat het is, dan wens ik het je zeker toe. En als het dat niet is, dan wens ik je in iedergeval datgene toe wat ik hoop dat het wel is

ik begreep ook wel wat je bedoelde, het is triest genoeg dat mensen misbruik willen maken van wetten en regels voor eigen gewin.

Maar het was gewoon meer dat ik de andere kant ook even wou noemen

Hoi mensen,

ik wou me eigenlijk even voorstellen, nadat ik hier en daar al wat berichtjes gepost heb. Ik begrijp dat hier een topic voor is, maar ik wil niet zozeer zeggen wat mijn naam en leeftijd is (staat in mijn profiel), maar weer wie ik ben, en waarom ik ben wat ik ben.

Ik heb ergens anders al kort een keer wat verteld dat ik als Jehovah's Getuige ben opgegroeid, en hoewel dit ongetwijfeld zijn invloed gehad heeft wil ik het daar verder niet over hebben.

Stel je zoekt in je leven, naar waarheid, omdat je van waarheid bent gaan houden, omdat je het leven niet begrijpt, om.. om .. om zoveel redenen. Het enige wat je weet is dat je niet jezelf voor de gek wilt houden, want het is beter de pijnlijke waarheid onder ogen te komen, dan in de zachte leugen te leven.

En op dat moment in mijn leven besefte ik opeens (en met opeens, bedoel ik ook echt opeens), God is niet menselijk, God is niet de bijbel lezen, God is niet woorden, God is op geen enkele manier dat wat wij ons kunnen voorstellen. En _die_ God, diegene die mij gemaakt heeft, die wil ik kennen! Ik wou weten waar ik vandaan kom, en waarom ik God niet kon zien, begrijpen, geloven.

De bijbel snapte ik niet, kon ik niet lezen. Maar toch, een paar dingen bleven hangen, zoals "Zoekt en gij zult vinden", en "Wie om wijsheid vraagt, zal het krijgen". En als God dan bestaat, moet Hij dan ook niet te vinden zijn? Behalve dat we kunnen zien wat Hij gemaakt heeft, zou Hij dan ook geen interactie met ons willen. Dus bid je, naar de onbekende God, of als hij bestaat, hij je mag antwoorden. Of je mag begrijpen, of je wijsheid mag hebben.

En als een wonder kroop er geloof naar bidden, dat als ik zou vragen, ik ook _echt_ antwoord zou krijgen. Want wat voor God zou Hij zijn, als Hij beloofd dit te doen, en het niet zou doen.

Wist ik toen zeker dat God bestond? Nee, ik wist het niet zeker, maar ik wist wel zeker dat als Hij bestond, Hij zou antwoorden.

In in mijn tranen, en gebed, kwam die wijsheid, en die liefde die ik zocht. En werd God werkelijk, nabij, niet te beschrijven, van binnen veranderend.

De bijbel werd begrijpelijk, iets om te koesteren. De bijbel werd niet louter een leermeester, maar een bevestiging van mijn geloof en overtuiging.

Weet ik dan daarom alles? Absoluut niet, maar wat ik wel weet is dat God liefde is, dat Hij dichterbij ons is dan dat we vaak denken, dat Hij alles is, dat Hij zich door Christus heeft openbaart, ook aan mij.

Ik weet dat ik mijn Heer wil volgen, waar Hij ook maar wil dat ik ga. En als ik dingen niet weet, dan zal Hij mij leren en mij leiden.

Daarom ben ik ook niet evangelisch, protestant of katholiek, maar Christen. Want Christus behoor ik toe, en Christus riep mij, en Christus leerde mij.

Verder ben ik ook maar gewoon mens, ik eet, drink, huil en lach, net als iedereen.

En mocht je vragen hebben, dat mag, ik heb niets wat ik zou willen verbergen. Juist niet!

heel veel liefde aan iedereen

in Christus

Dan

ik werk regelmatig met asielzoekers, die vaak vrouw/man/kinderen in eigen land achterlaten, en ze jaren niet zien (want het duurt vaak jaren voordat je eindelijk eens een asielzoekers centrum uitkomt).

Wat mij betreft, laat de tarwe maar met het onkruid opgroeien, dat liever dan dat we met het onkruid de tarwe eruit trekken...

Op maandag 12 februari 2007 19:21:18 schreef RobertF het volgende: [...]Ik heb het Vormsel nog niet ontvangen, dus kan je daar nog niets over zeggen.

wat weerhoud je ervan?

Ik merk soms dat mensen elkaars geloof snel veroordelen, vaak in de wil om de waarheid te verkondigen (en ik wil het nu dan ook niet hebben over wat wel en niet waar is). Maar ken je diegene wiens geloof je 'aanvalt'? Hou je van die persoon?

Wil je de waarheid vertellen omdat de waarheid moet zegevieren, of wil je de waarheid vertellen omdat je hoopt en bid en verlangt dat de ander waarheid vindt.

Zie je de ander als de vijand? en als hij dan de vijand is, heb je hem lief (zoals Jezus vroeg en voordeed), en vergeef je hem dan, leef je met hem mee, probeer je te begrijpen wat de ander bedoelt, en waarom hij bedoelt wat hij bedoelt (oh, alle hij's gelden ook voor de zij's natuurlijk).

En als je de ander ziet als medegelovige, probeer je de ander dan in een geest van medeleven en vergeving te helpen?

Of als je de waarheid spreekt uit liefde, en de ander reageerd heel stekelig, reageer je dan stekelig terug?

Wat is je doel in een gesprek met de ander?

Jezus zei dat we niet moesten veroordelen, maar onze liefde moesten laten zien, en Zijn vergeving. Veroordelen doen mensen zichzelf, als ze zich willens en wetens afsluiten voor de waarheid (en zelfs dan, trappen we ze na? Of hebben we ook dan medelijde met ze. "Vergeef hen Vader, want ze weten niet wat ze doen"). Dat oordeel doet God. Maar weet jij, jij die oordeelt of die ander berouw zal hebben, of niet dieper geraakt zal zijn door je liefde dan door je harde woorden?

Hou je echt.. echt .. echt!! van je medemens? Zelfs van de stijvste kop op credible?

Zoeken we niet allemaal samen God, echt.. en oprecht? En als we dat allemaal willen, dan moet we toch ook allemaal bij Hem uitkomen?

Ik hoop en bid nog steeds dat de verdeeldheid onder christenen mag verdwijnen, en de muren die mensen opgericht hebben verdwijnen (want Gods werk is het niet geweest). Dat we elkaar niet meer zullen oordelen, maar lief hebben.

Laten we dan ook altijd onze harde koppies buigen voor elkaar, elkaar vergeven, en onze trots in slikken.

We zijn geroepen om te dienen, dat de sterke de lasten van de zwakken dragen.

Ben jij sterk?

in Christus

Dan

ps en wat betreft liefde, niemand kan liefde veroordelen...

ok voor zover helder.

Maar wat bedoel je precies met de altijddurende genade in verhouding tot bijgestaan worden door de Geest?

En is het ook zo, dat op het moment dat je de Geest ontvangt, je je gaven (en roeping) ontvangt?

Samengevoegde post 12-2-2007 19:14:38:

hoe ervaar jij dat persoonlijk in je leven dan?

dat is de katholieke versie van duimzuigerij

ik weet het niet eigenlijk, wat is het plan met planten en bomen? Mogen die ook eeuwig leven? Of is dat net als de seizoenen, komen en gaan?

Wat is het nut van eeuwig leven, als je niet kunt beseffen dat je eeuwig leeft. Het enig nut zou dan volgens mij kunnen zijn voor diegene die wel eeuwig leeft (de mens) om bij zijn geliefde dier te zijn.

Maar ik vermoed dat we ons alleen maar druk maken over menselijke dingen. Dat wat gaat komen door God, zal in iedergeval vele malen beter en mooier en perfecter zijn dan datgene wat we ons nu zouden kunnen voorstellen. Dus laten we ons er vooral niet te druk over maken. Als er een God bestaat die al dit moois (de dieren) kan maken (en ik wordt altijd heel blij als ik zie hoe prachtig mijn poezen gemaakt zijn), dan zal, als Hij ons nog betere dingen belooft, er geen enkel probleem zijn

Ik geloof ook zeker dat de Geest werd uitgedeeld door de oplegging met handen (en derhalve dus niet tegelijk met de doop gebeurde), ik vroeg me meer af wat de reden is om er lang mee te wachten. In het geval van de gelovigen in Samaria was dat niet zozeer omdat ze niet wouden, maar ze wisten niet eens wat het was, en zodra het bekend werd kwamen de apostelen gelijk langs (bij wijze van spreken).

Zonder de vervulling van de Heilige geest is er mijnsinziens geen geestelijk leven mogelijk, hoe leef je dan als christen, als je de Geest niet ontvangen hebt? Hoe kun je dan de zonde overwinnen, als je niet door de Geest kunt leven?

Samengevoegde post 12-2-2007 18:43:03:

ja.. dat was idd mijn vraag

Als het vormsel hetzelfde is als wat bij pinksteren gebeurde, waarom wordt het dan niet veel eerder toegediend? Mijnsinziens is het verschil tussen het leven met of zonder de Geest gelijk aan het verschil tussen dood en leven.

Zo ook lijkt het een heel proces van stappen, en fasen, etc, wat zo schril afsteekt tegen het simpele antwoord van Petrus in Handelingen 2: ‘Keer u af van uw huidige leven en laat u dopen onder aanroeping van Jezus Christus om vergeving te krijgen voor uw zonden. Dan zal de heilige Geest u geschonken worden, want voor u geldt deze belofte, evenals voor uw kinderen en voor allen die ver weg zijn en die de Heer, onze God, tot zich zal roepen.’

Dat is vergeving, berouw, doop, en Heilige Geest in 1 zin, en binnen 1 dag. Waarom wordt dat nu anders gedaan?

Op maandag 12 februari 2007 13:08:17 schreef diakio het volgende: [...] oh boy. Voorpgesteld: ik waardeer je zoeken naar verstaan erg, en ik wil graag doen wat ik kan om je te helpen. Maar ik heb er niet op gestudeerd, dus ik schud het bepaald niet zo even uit de mouw. Ik hoop op bijdrage van Pius, die is meer van de mouwschudderij hier. Weg2 zou nog beter zijn, is mijn ervaring, in dit uit te leggen, maar die mag niet van haar vriendje . Wat betreft dat mystieke, je hebt daarin volkomen gelijk. De katholieke Kerk is diep wezenlijk mystiek en het hoogtepunt van die mystiek is de Eucharistie. Maar let wel, mystiek in de juiste betekenis: hartstochtelijk streven naar de bijzondere, persoonlijke vereniging van God met de menselijke ziel

Bedankt voor je bijdrage in iedergeval.

Wat betrft het streven naar die vereniging, ik denk dat dat voor vele christenen (tenminste dat hoop ik) een groot verlangen is.

Voor mij persoonlijk (zoals ik al aangaf), kan ik niet zoveel met het begrip mystiek. Mystiek lijkt (voor mijn gevoel) op het vorm geven van geestelijke waarheden in menselijke vormen en symboliek. Ik weet alleen niet of dat de geestelijke waarheid wel eer aan doet, voor mij vertroebeld het het beeld, en de ervaring, van datgene wat ik reeds geestelijk waar kan nemen. En dat wat ik geestelijk waarneem, kan ik menselijk niet eens delen, want het is niet menselijk, maar van God.

Net als je als mens, God niet kunt begrijpen, tenzij God door Zijn Geest in je woont.

Ik heb hier eerder, en vandaag ook nog veel over na gedacht (en dat bedoel ik niet om mijzelf wijs te maken, maar meer om aan te geven dat het me erg bezig houd). En soms heb ik het gevoel dat kerken, waaronder ook de katholieke kerk, in het verleden, en ook in heden, vaak te kampen krijgt met mensen die om de een of andere reden minder geloven, minder actief zijn. En dat kerken proberen het geloof zoveel mogelijk toegankelijk te maken voor iedereen, door geestelijke dingen in menselijke dingen te proberen te gieten, zodat mensen het maar zouden begrijpen, of zouden proberen het te begrijpen. En ik denk persoonlijk, met als resultaat dat mensen soms meer blijven hangen bij de uiterlijkheden, dan tot de werkelijkheid te komen. En dan heb ik het niet zozeer over de Eucharistie, danwel over mystiek in het algemeen, of mischien religie in het algemeen.

Maar is het doel van Christus niet zozeer om mensen omhoog te brengen naar God, dan God omlaag te brengen naar de mensen. En heeft Hij dat niet berijkt door eerst zelf omlaag te zijn gegaan (om ons te halen), en daarna omhoog (om ons mee te nemen).

Mischien is m'n betoog enigzins vaag (ook al begrijp ik zelf wel wat ik bedoel ), maar ik hoop dat ik mijzelf toch een klein beetje duidelijk kan maken.

ze zijn niet reddeloos, maar redeloos, oftewel zonder rede, ze kunnen niet redeneren, nadenken, beschouwen.

Of dieren gedood en opgegeten moeten worden, ik weet niet of dat oorspronkelijk de bedoeling is geweest, maar de hele voedelketen is er op gebaseerd.

Als ik persoonlijk ook maar even het besef of idee zou hebben dat dieren rede en bewustzijn hebben, zoals een mens, dan zou ik er van mijn levensdagen geen een meer opeten (en het de rest van de dieren ook verbieden)

Maar dat wil niet zeggen dat mijn besef goed dan fout is natuurlijk

maar dan ga de door de Geest leven, en wordt je alsnog een 'perfecte' gelovige, want de Geest brengt geen zonde voort.

Verder geloof ik zeer zeker dat je je moet inzetten, de bijbel staat _vol_ met vermaningen tot inzet, en aansporing en aanmoediging. En het is niet zo dat je door je werken redding verdient, maar door je geloof breng je wel werken voort, en dat wordt door de Geest geleid.

dat zou goed kunnen, verschillen in verwoording kunnen soms aardig verwarrend overkomen over wat er nu precies door iemand bedoelt wordt, vandaar dat ik ook probeer te begrijpen wat jij precies bedoelt in je uitleg hiervan.

Voor mijn gevoel wordt het heel erg mystiek, waar mijn eigen ervaring voor mijzelf altijd erg gebaseerd is op de helderheid en simpelheid van geloven. Nou wil dat niet zeggen dat wat de een heel mystiek uitdrukt, de ander op dezelfde manier eigenlijk bedoelt, maar heel anders ervaart en/of uitdrukt.

Vandaar nogmaals, dat ik probeer te begrijpen wat je precies bedoelt met je woorden.

De link celibaat/eucharist ben ik zelf eigenlijk ook nooit echt tegen gekomen. Mischien dat je hier wat voorbeelden van hebt uit de bijbel of de kerkvaders (en dan bij voorkeur de vroege kerkvaders)

En wat als je katholiek zou zijn en je zou niet tot Maria of andere heiligen bidden? Maar het anderen ook niet verbiedt?

Ik denk dat hetzelfde verhaal ook voor veel protestantse kerken geld.

Veel is op traditie gesteld, en nu tradities beginnen te vervagen, lopen de kerken leeg en weten nog maar weinig mensen waar het allemaal ooit eigenlijk om ging.

Al met al denk ik dat het een trieste aangelegenheid is, en hoop, en bid ik dat mensen weer in Christus mogen gaan geloven, en elkaar in liefde mogen leren kennen.

Samengevoegde post 12-2-2007 1:29:50:

sorry ik was niet duidelijk genoeg, mijn vraag was niet zozeer over het wel of niet werkelijk zijn van het vlees en bloed van Jezus. Het ging mij meer om de omschrijving van de beleving hiervan.

En dan bedoel ik dat van het huwelijk en de vruchtbaarheid etc etc. In de kerkvaders en de bijbel vind ik weinig tot geen uitleg hierover.

Dat bedoelde ik ook eigenlijk, vandaar dat ik verdeeldheid tussen quotjes had staan

Maar leidt die variatie nooit tot verdeeldheid?

Of is het alleen in beleving en nooit in leer? En hoe groot is de eenheid tussen katholieken uit verschillende variaties?

ik ben Christen maar nu gaan we een beetje offtopic ben ik bang

Is dit iets wat ontstaan is in de Traditio? Want ik ken het idee van de Eucharistie wel uit de bijbel, maar de uitleg die je er zo bij geeft is mij persoonlijk volkomen onbekend. Ook in de kerkvaders heb ik het zo nog nooit omgeschreven gezien.

En wat doet deze beleving verder met je dan? Veranderd dit ook je leven bedoel ik? Maakt het je heiliger? Ga je er vrucht door dragen? etc?

dus jullie hebben eigenlijk dezelfde 'verdeeldheid', alleen dan toch in eenheid tesamen gebonden

Op maandag 12 februari 2007 01:04:03 schreef Pius_XII het volgende: [...] Dat zullen Luther en Calvijn niet met je eens geweest zijn.

ik ben dan ook geen protestant Een ben eigenlijk ook niet echt op de hoogte van wat ze volledig allemaal leerde. Als ik dat allemaal zou moeten bestuderen kom ik nooit aan Jezus toe!

Maar zoiets zou een pentacostal ook zeggen nadat hij een paar uur achterover geslagen op de grond heeft gelegen (en daar bedoel ik geen vergelijking mee te trekken).

Er zijn heel veel ervaringen in het leven, dat een ervaring sterk, overtuigend en fijn is maakt het nog niet persee goed en waar (en daarmee wil ik ook niet zeggen dat het daarom niet goed en onwaar is).

Nou heb ik zelf wel als ik het avondmaal vier (zonder nu discussies over het verschil of gelijkheid hiervan met de Eucharistie te willen beginnen), dat dit een diepe bewogenheid in mij los maakt. Voor mij het besef dat waartoe ik in Christus geroepen ben, ook werkelijk is, dat ik werkelijk wil deelnemen aan Hem, en werkelijk deelneem aan Hem en dat wat Hij gedaan heeft.

Op maandag 12 februari 2007 00:54:04 schreef diakio het volgende: [...]Mis Nee, ik kom niet in de vieringen van onze charismatische tak [...]Nee hoor, niet uitgestorven, maar het belang is minder groot dan, naar ik meen te begrijpen, bij onze broeders in de pinkster- en evangelische hoek.

de Mis ken ik wel (van naam dan), maar ik wist niet of er nog meer soorten bijeenkomsten waren

En hoe of wat is die charismatische tak dan? en waarom is dat een aparte tak?

En wat betreft het belang, het is niet zaligmakend, het is een middel tot een doel denk ik. Een hulpmiddel, tot opbouw. En er zijn natuurlijk veel meer gaven van de Geest, en daar de Geest voor alle christenen is neem ik aan dat andere gaven wel aanwezig zijn en gebruikt worden (niet persee in de Mis, maar gewoon, in het leven van christenen onder elkaar).