Timon

Dat Jezus God is, komt onvermijdelijk voort uit goede exegese die de teksten recht doet. Dat in de Bijbel het woord "drie-eenheid" niet wordt genoemd, is geen reden om datgene wat de Bijbel leert over de eenheid van God als Vader, Zoon en Geest maar te negeren. Ook al staat dit niet uitgebreid uitgewerkt als dogmatiek in de Bijbel, er zijn vele teksten die hierover wel zijdelings spreken.

Neem bijvoorbeeld Filippenzen 2:5-11.

Aan het begin van dit stukje zie je dat Paulus zegt dat Jezus in de gestalte van God was, maar daar afstand van deed en zich ontledigde (dwz: Hij legde alle Goddelijke krachten en mogelijkheden af die Hem verhinderden écht mens te worden) en mens werd. Wat betekent dat anders dan dat Jezus voor Zijn menswording zelf God was?

Als God kwam Hij dus naar de aarde en werd mens. Als mens werd Hij tot op het bot vernederd en stierf Hij de meest gruwelijke en vernederende dood die er bestond.

Dan zie je een omslagpunt in vers 9, want zo zegt de tekst, "daarom heeft God Hem hoog verheven en Hem de naam geschonken die elke naam te boven gaat". Wat betekent dat? In het Oude Testament openbaart God zich aan Mozes met de naam "Ik ben die ik ben" (Ex 3:14). Deze Godsnaam JHWH werd door de Joden zo heilig geacht dat ze hem niet uitspraken. Lazen ze voor uit de Schriften en stond er JHWH, dan lazen ze Adonai (Heer) of Hasjem (de Naam) voor. Als Paulus het heeft over de naam boven elke naam, dan is dat niet los te denken van JHWH, de Naam boven elke naam. Als Jezus die naam krijgt, geeft dat wel degelijk aan dat Hij wezensgelijk is aan God de Vader.

En dan het laatste stukje. Elke knie zal zich buigen en elke tong zal belijden dat Jezus Heer is. Dat doet denken aan Jesaja 45:22,23. Daar wordt hetzelfde gezegd over God en ook dat deze algemene erkenning alléén aan God is voorbehouden. Doordat Paulus Jezus eigenlijk midden in die tekst plaatst, geeft hij er ook uitdrukking aan dat Jezus onlosmakelijk en wezenlijk verbonden is met God.

En zo zijn er nog veel meer voorbeelden in de Bijbel waarin iemand die eerlijk de tekst wil laten spreken er niet onder uit komt dat er wordt gesproken over Jezus en de Heilige Geest als onlosmakelijk verbonden met God, als één in wezen met Hem. De leer dat er één God is, bestaande uit drie Personen, Vader, Zoon en Geest, die in het diepst van hun wezen één zijn is daarmee niet een makkelijk grijpbaar dogma. Het blijft een bijzonder mysterie. Maar toch kunnen we er als christenen niet om heen dat dit zo is en door dat te ontkennen plaats je jezelf simpelweg buiten het christendom

* Timon heft in volle borst aan: Welgefeliciteeeeeeeerd!

Op vrijdag 10 december 2010 10:28:55 schreef Morphogenesis het volgende: Ik heb van de week met een vriend Identity gekeken uit 2001. Aanrader! Vrij onvoorspelbaar en origineel in elkaar gezet!

Klopt, het lijkt echt een heel erg standaard thriller. Een x aantal mensen komen door noodweer vast te zitten in een krakkemikkig motel en er beginnen doden te vallen. Maar uiteindelijk heeft het wel een erg leuke clue die hem toch diepzinniger maakt dan hij in eerste oogopslag lijkt

Gefeliciteerd Dat is echt super relaxt idd

Ik vrees van niet... Ik snap best dat er theologisch grote verschillen zijn, maar deze manier van krampachtig de verdeeldheid in stand willen houden kan ik echt geen begrip voor opbrengen

Bij vreemdgaan denk ik toch ergens anders aan...

Ik heb nog 2 van die oude spellen, dus met driehoekige poppetjes enzo. Meestal speel ik het officieuze Risk 2 waarvoor ik dus zelf aanvullende regels heb bedacht. De belangrijkste wijzigingen zijn dat je dus met 2 borden speelt waarop je allebei landjes toebedeeld krijgt. Win je in beide werelden minimaal één landje, dan krijg je naast je territoriakaartje (paard, mannetje of kanon) ook een bonuskaartje die (mits op het goede moment uitgespeeld) erg handig kunnen zijn. Stimuleert om te blijven aanvallen en in beide werelden actief te blijven. En er zijn 4 "gateways" toegevoegd waardoor je van de ene wereld naar de andere wereld kan. Zo worden er meer landen actief bij het spel betrokken dan normaal als je vooral probeert een continent te krijgen en die op de landgrenzen wil verdedigen.

Ik ben trouwens ook samen met een vriend bezig een totaal nieuw spel te ontwikkelen. Setting is het Midden Oosten: Israel en omliggende volkeren in de tijd van de Bijbel. Conceptidee om veldslagen te beslissen: geen dobbelstenen, maar "rock, paper, scissors"

Vooral Risk met 2 borden is erg leuk Was een keer in de gelegenheid dat er 2 spellen (en dus 2 borden) aanwezig waren en heb een aantal aanvullende spelregels daarbij bedacht om het speelbaar te maken. Daarmee wordt het nog tactischer en veel aanvallender. Tegelijk wisselen de machtsverhoudingen wel sneller, dus komt er nog steeds bijna geen einde aan het spel

Jaaaaah, RISK!!!!

Uberhaupt zijn gezelschapspelletjes geweldig

Ze wagen het niet...

Voor Tolkien- en spelletjesfreaks nog een leuke tip:

Ik kwam bij de Aktion 3 spellen van LotR tegen van 999games. De één was voor 2-5 spelers en zit in een doos van Kolonistenformaat en kost een kleine 4 euro. De andere 2 zijn een soort kaartspellen voor 2 spelers en kosten nog geen 3 euro. Samen nog geen tientje, terwijl je normaal voor vergelijkbare spellen al gauw 70/80 euro kwijt bent. Weet nog niet of ze leuk zijn, ze zijn nog ingepakt als cadeau. Maar wellicht wel de moeite waard

En dat Jezus blauwe ogen had...

Zal waarschijnlijk binnenkort blijken dat die sekteleider aandelen heeft van een bedrijf dat bluetooth aparatuur maakt ofzo

Gefeliciteerd

Veel zegen in je nieuwe levensjaar

Erg blij dat het niet naar Nederland komt. Zo kan de politie gewoon lekker zijn werk doen zonder massaal bij voetbalwedstijdjes tussen verschillende landen op hooligans te moeten babysitten.

De gemiddelde burger zou daar ook dik voor moeten betalen, alsmede de uitbreiden van de stadions, de zakkenvullerij van Blatter etc etc. Een handjevol rijken/corrupten zouden er flink de vruchten van plukken, de rest van Nederland zou er vooral op verliezen

Deze gedachte brengt het wel iets dichter bij dan een gedachtenexperimentje over iets dat je nooit zal overkomen. En dan vind ik het confronterend om te zien hoeveel collectieve schuld we allemaal op ons laden door vooral te kijken naar ons eigen "eilandje"

Moest ik ook aan denken. Daarbij heb je ook verschillende groepen. Degenen die echt aan het moorden slaan om het te winnen, degenen die zelfmoord plegen, degenen die oproepen tot samen zoeken naar een vreedzame weg etc. Liever dat ik maar niet in zo'n situatie kom natuurlijk. Echt met voorbedachte rade iemand vermoorden zie ik mezelf nog niet doen, mezelf dodelijk verdedigen nog wel, ware het niet dat ik zo sterk ook niet ben en daarom alsnog de kans klein acht. Rationeel gezien zou ik na eventuele pogingen om het tot een vreedzaam einde te brengen toch iets hebben van "doe het snel en zo pijnloos mogelijk". Maar hoe ik zou reageren als de overlevingsdrang erbij komt kijken is niet helemaal te voorspellen

Moet ook wel. Nederlandse hak en slachtfilms stellen doorgaans al niets voor. Dat deze film zoveel publiciteit krijgt is alleen maar doordat ze een publiek symbool van kindvriendelijkheid neerzetten als moordlustige maniak. Kan nooit een goede film zijn

Succes

Ik wil al een hele tijd posten in dit topic, maar het komt er maar niet van Misschien morgen

Ik kan ook in tongen spreken op de manier waarop dat in charismatische kringen gebruikelijk is. Ofwel, ik kan klanken uitslaan die niet-Nederlands (eerder Hebreeuws of Arabisch oid) klinken en waarvan ik geen idee heb wat de betekenis ervan is. Het klinkt wel enigszins afwisselend en ik kan niet zeggen dat het niet "tongentaal" is.

Wel ben ik er behoorlijk terughoudend mee. Omdat ik geen idee heb wat ik zeg als ik "in tongen" spreek, vind ik het prettiger om het grootste deel van de tijd gewoon in het Nederlands te bidden.

Sowieso heeft het alleen een (kleine) plaats in mijn persoonlijke gebed en laat ik het spreken in tongen in de gemeente achterwege. Paulus is er duidelijk over dat het niet bedoeld is om in de gemeente zonder uitleg te spreken. En aangezien ik het zelf al niet kan uitleggen, ga ik er niet zomaar vanuit dat een ander dat maar doet. In tongen spreken in de gemeente vind ik eerder ruiken naar een soort van "geestelijk exibitionisme" en daar ben ik niet zo'n voorstander van

Gefeliciteerd Morpho

Heel veel zegen in je nieuwe levensjaar toegewenst

Gefeliciteerd

Spellen die je met 7 man of meer kan spelen en ik zelf heb:

De grote Dalmuti (is al wat over gezegd))

Machiavelli (officieel speelbaar voor 2-7 spelers, maar eigenlijk beter met max 6 personen. Leuk spel, afwisselend doordat je steeds een ander karakter kan hebben. Kan je elkaar goed in zieken)

Franks Zoo (Lijkt wat op De grote Dalmuti, maar leuker, afwisselender en minder oneerlijk)

Ligretto (zenuwenspel dat je allemaal tegelijk speelt. Per verschillende kleur doosje kunnen er 4 spelers mee doen. Als je het groene, blauwe en rode doosje hebt zoals ik, kan je met zijn 12en spelen. Persoonlijk ben ik er geen fan van, maar mijn vrouw vind het leuk)

Saboteur: Mijnwerkers proberen het goud te bereiken en worden dwars gezeten door saboteurs. Maar wie is wie? Wie horen en bij je en wie spelen er tegen je? Grappig spel, met name voor de grotere groepen. Speelbaar voor 3-10 personen.

Heb zelf voor mijn ouders een keer een uitbreiding gemaakt die is geinspireerd door Machiavelli. Verschillende gezinsleden+aanhang gelden als karakters die een uniek voordeel opleveren.

De meeste andere spellen die ik heb zijn voor max 6 spelers.

Het kan aan mij liggen, maar ik vat die eerste opmerking eerder sarcastisch op, waardoor zijn twee uitspraken elkaar weliswaar woordelijk tegenspreken, maar qua boodschap niet

Dit is één van mijn favoriete teksten uit de Bijbel en juist om wat er wordt beschreven met dat woord "ontledigen".

Voordat Hij naar de aarde kwam, was Jezus volledig God en bezat Hij alle macht en kracht. Toen Jezus koos om naar de aarde te komen en mens te worden, werd Hij ook écht mens. Bij Zijn komst naar de aarde legde Jezus Zijn goddelijke rechten, privileges, krachten en mogelijkheden aflegde. Dat moest ook wel, want anders kon Hij niet echt mens zijn. Tijdens Zijn leven hier op aarde was Jezus niet alwetend of alomtegenwoordig en heeft Hij niet vanuit eigen kracht mensen kunnen genezen of laten opstaan uit de dood.

Toch kunnen we er niet omheen dat Jezus een bovenmenselijke wijsheid verkondigde, massa’s mensen heeft genezen en zelfs Lazarus uit de dood heeft opgewekt. Dat alles kan een mens niet uit eigen kracht en toch deed Jezus het. Maar wat hierin belangrijk is om in het oog te houden is dat Jezus voor al deze dingen zich puur afhankelijk van de Heilige Geest opstelde. Jezus kon alleen doen wat Hij de Vader zag doen en deed alle wonderen en tekenen door de kracht van de Heilige Geest.

Het grote punt wat ons onderscheid van Jezus is niet de mate van kracht, maar de mate waarin we zijn afgestemd op God om te horen wat Hij wil. Jezus leefde zo dicht bij God, Hij zocht geregeld de tijd om te bidden en bleef zonder zonde. Daarin had Hij een beter afgestemd geestelijk gehoor dan wij ooit kunnen ontwikkelen. Maar daar kunnen we vaak nog wel een stuk in groeien. We mogen onszelf trainen in het verstaan van Gods stem door tijd met Hem door te brengen en stappen te ondernemen als we het idee hebben dat God ons ergens toe roept.

Het erkennen dat Jezus ook écht mens was, betekent dan een belangrijke stap in de navolging van Hem. Als we alleen Jezus' Godheid benadrukken, blijft Zijn voorbeeld zo ver van ons verwijderd dat het ons lam kan slaan. Het besef dat we als mensen niet precies als Jezus kunnen zijn, kan al te makkelijk een excuus worden om ons niet in te spannen om daarin wel zoveel mogelijk te groeien. Maar als we inzien dat Jezus tijdens Zijn leven hier op aarde echt mens was, wordt Hij meer en meer een voorbeeld dat we ook echt kunnen nastreven. Door Jezus' menselijkheid in het zicht te houden, worden we zelf ook geïnspireerd tot bovenmenselijke dingen.

Uiteindelijk doen we Jezus zelf daar meer recht mee dan we doen door Hem in Zijn goddelijkheid onbereikbaar te maken voor onszelf. Door Jezus' mensheid serieus te nemen, zien we des te meer welk offer Hij heeft gebracht voor ons. Toen Hij als God naar de aarde kwam, heeft Hij omwille van ons zo veel afgelegd en opgeofferd, dat het de ultieme vernedering werd. Ook roept het er meer bewondering voor op dat Jezus zonder zonde is gebleven. Als we Hem vooral als God beschouwen, worden we minder opgeroepen om het confronterende contrast met ons eigen falen onder ogen te zien. Maar als we Jezus zien als echt mens en Zijn worsteling serieus nemen, is Zijn prestatie des te groter en des te meer nastrevenswaardig.