GenW

Operatie Nordwind, de spanning zat hem vooral in het vallen van de stad Straatsburg... Wat voor de Fransen onacceptabel was.

Je maakt een grapje? Hoop ik...

Sterker nog, de bijbel is doorspekt van gelovige mensen die God proberen te volgen over de hobbelige weg van het bestaan heen en steeds weer aanlopen tegen allerlei obstakels terwijl het de de goddelozen voor de wind gaat. Lees bijvoorbeeld psalm 10 eens, dat is een schreeuw om hulp naar de hemel van een psalmdichter die met zijn neus op de realiteit van de aardse ellende is gedrukt. Naar aardse begrippen en mogelijkheden is het niet zo dat de mens die God veracht niet gelukkig is. Sterker nog, in zijn overmoed denkt hij zelfs God niet van node te hebben.

Lees de klaagliederen van Jeremia en zie de enorme ellende die Jeremia over zich uit gestort krijgt. Of de nood van Job die in zijn nood zelfs de dag van zijn geboorte vervloekt.

Of neem Paulus die ondanks zijn vurige prediking en grote geloof ook nog altijd een 'doorn in het vlees' heeft. Zou dat naar aardse begrippen een gelukkig mens zijn geweest? Vervolgd, gevangen gezet, medestanders die hem in de steek laten, een opsomming van allerlei zware lasten die op de rug van deze gelovig is gelegd. En toch, toch vindt Paulus de kracht om door te gaan en te blijven getuigen van Christus.

Is dat dan wat Jezus belooft? Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en ik zal u rust geven... Zien wij dat terug in de verhalen van gelovigen? Vervolging, bijna het tegenovergestelde van rust was één van de eerste dingen waar de christelijke gemeente mee werd geconfronteerd.

Wat Christus belooft is geen aards geluk. Geen grote economische voorspoed is de beloning voor de christen. Ook geen leven dat over rozen gaat, waar geen vuiltje aan de lucht is. Nee, de belofte van Christus is niet een soort 'zwitsers-leven gevoel', een goed pensioen, een verzekering van een gelukkig leven hier op aarde. Nee, Christus biedt ons uitzicht op iets wat veel waardevoller is en daarom weten wij ons zelfs in de grootste ongelukken getroost:

Ik weet waar mijn geloven

onwrikbaar vast in staat,

als alles wordt verstoven.

Ik weet wat niet vergaat.

Wat stand houdt als tot scherven

de wereld zal vergaan

wat glans houdt in het sterven

en eeuwig zal bestaan.

Dat uitzicht, dat geeft rust. En het maakt je waarschijnlijk niet rijk, het is geen garantie voor geluk of voorspoed, maar het geeft vrede in je hart. En als Timon dat bedoelt met 'werkelijk gelukkig' dan ben ik het volledig met hem eens. Maar het neemt niet weg dat je naar aardse begrippen best ongelukkig genoemd kan worden.

Het is altijd goed om stilgezet te worden bij de liefde Gods, waardoor redding gebracht is.

Op het moment dat je met mij eens bent dat je tussen deskundigheid en gelijk hebben geen 'is gelijk' teken kunt zetten dan moet je met mee eens zijn dat deskundigheid an sich eerst bewezen moet worden.

Nee, dat betekent terugvoeren naar begrijpelijkheid. En meenemen naar kennis.

Dat is grappig, want het voorbeeld is namelijk niet totaal uit de lucht gegrepen. Zou u dit bijvoorbeeld ook zeggen als de hoogleraar, pak 'm beet, Harry Kuitert heet?

Daar heb ik al het één en ander over geschreven.

Dat was vrij onbevredigend. Want het is een essentieel punt in de discussie dat kwaliteit van de argumenten de basis is om iets te accepteren. Wat jij beweert doet me denken aan iemand met wie ik eens sprak die beweerde dat ik mijn mond moest houden over schepping en evolutie want Willem Ouweneel was 'professor doctor' en zou er dus wel wat meer van weten...

Alsof je alleen iets binnen een debat kunt 'uiten'.

Retorische vaardigheden zijn veel breder dan de negatieve betekenis van retoriek.

Dan is de relevantie van het noemen daarvan niet aanwezig. Het argument is andersom net zo goed geldig.

Juist, als je er naast zit dan blijkt dat vanzelf wel. Mits het debat gevoerd wordt en men zich niet neerlegt bij de deskundigheid van de debater. Want dat is immers wat jij wil...

Juist omdat jouw interpretatie van het wetenschappelijk debat zoals hierboven gedefinieerd oppervlakkig correct is, moet men zich niet neerleggen bij deskundigheid, maar het debat voeren. Tegenover een ieder, met een ieder. Uit bescheidenheid.

Dan is ten eerste de relevantie tot publiek debat niet aanwezig. En is het debat slechts interessant voor een select groepje. Tenzij enige maatschappelijke waarde wordt gehecht aan de uitkomst van de discussie. Als dat zo is, dan is het de taak van de debaters om hun standpunten helder en voor een ieder betrokken uiteen te zetten.

Omdat er anders geen belang is bij publiek debat.

Uiteraard wel, de waarde van het oordeel van deskundigen is juist dat ze geacht worden meer te weten dan de leek, vanwege studie of andere ervaringen.

[...]

Daar kan ik een kort en bondig antwoord op geven:

Dat doe ik helemaal niet.

De kennis is wat mij betreft wel noodzakelijk... Immers zonder kennis is hij niet in staat om het dak op een correcte manier te repareren of de patiënt daadwerkelijk beter te maken.

Ja, dan is dat zeer handig. Sterker nog, dan is het van hoogste importantie. Maar dit neemt niet weg dat de mening van iemand in Zuid-Afrika, juist vanwege die importantie beargumenteerd moet weerlegt worden. Stel nu dat iedereen weigert deze man in Zuid-Afrika die stelt dat aids niet bestaat te weerspreken, dan zou het probleem vele malen groter zijn. Juist met dat soort mensen moet men in debat gaan.

Ook met Geert Wilders moet je blijven argumenteren, je moet niet zomaar iemand als 'slecht' of 'onwetend' bestempelen en dat een vrijbrief vinden om er niet serieus op in te gaan. Het is juist de dure plicht van een deskundige om zijn deskundigheid in te zetten, juist tegen mensen die iets beweren wat kant noch wal raakt. Want dat zijn de mensen die het meest weerlegt moeten worden.

Ik zou zijn opvatting wel serieus nemen, er zijn immers velen die zoals hem denken. Dat je iets serieus neemt wil nog niet direct zeggen dat iets waar is. Dat wil zeggen dat je de moeite neemt te luisteren en een overwogen antwoord of desnoods weerwoord te geven.

Juist, inderdaad. Maar als we dat gaan doen dan nemen we de mensen serieus. Dan weerleggen we hun mening met serieuze argumenten. Feitelijk doe jij dat dus ook.

Nee, het is een probleem van ons allemaal. Want als iemand een opvatting heeft en zoveel medestanders vergaart dat deze groep een serieuze factor in onze samenleving gaat spelen, dan is juist van mensen die werkelijk deskundig zijn een weerwoord nodig.

Daarom nog even in het kort mijn standpunt: Iedereen mag zijn mening uiten. Gevolg daarvan is dat er ook een hoop opinies zullen worden geventileerd die niet correct zijn. Slechts door debat en heldere weerlegging van die opinies kun je anderen van jouw gelijk overtuigen. Doe je dit niet dan ga je ermee akkoord dat dergelijke meningen worden geuit. Zie hier de paradox.

Tussen deskundigheid en gelijk hebben kun je wat mij betreft geen 'is gelijk teken' zetten. Ook een deskundige zal moeten komen met een argumentatie in de richting van de leek. Ook vanuit het oogpunt van de bescheidenheid...

Juist. En iedereen die ook maar een beetje ingeleid is in de beginselen van het debatteren zal beseffen dat de eerste vereiste is rekening houden met het publiek en hun kennis. De hoogleraar biomedische wetenschappen die een debat aangaat met een leraar biologie voor de leerlingen van een middelbare school zal zich terdege bewust moeten zijn van het publiek waar hij voor spreekt. Het moet toch niet zo zijn dat het publiek klakkeloos moet aannemen wat iemand zegt omdat het een deskundige is? Of afwijzen wat de leraar biologie zegt omdat hij er volgens zijn CV minder van afweet?

Het is ieders recht om zijn of haar mening te uiten. En als iemand er niet mee eens is zal hij of zij het debat aan moeten gaan. En zijn deskundigheid inzetten voor een uitstekende argumentatie die het publiek kan overtuigen van zijn of haar gelijk.

Wat heeft een mens eraan als hij geniaal is, maar het niet kan uiten?

Retorische vaardigheid is nou eenmaal een vereiste om je mening te kunnen ventileren.

Maar als iemand dat wel doet moet je dat aantonen. Overigens kan dit net zo goed bij een leek als bij een deskundige gebeuren. Sterker nog, het gebeurt regelmatig dat een oplettende leek de retoriek van een deskundige kan doorprikken. Ik ben het met je eens dat het debat geschoond moet worden van alle vormen van manipulatie, maar dat geldt uiteraard net zo goed voor de leek als voor de deskundige. Het is niet eerlijk om de leek bij voorbaat een neiging tot manipulatie in de schoenen te schuiven.

Het gaat niet alleen om een intellectuele elite. Je kunt op heel veel treinen deskundig zijn. Om die bescheiden opstelling ging het. (die nuance had ik in m'n begin post al aangebracht, of dat was m'n bedoeling iig.)

De bescheiden opstelling geldt wat mij betreft juist voor deskundigen. De deskundige moet beseffen dat hij geen monopolie op de waarheid heeft, ondanks het feit dat hij meer geacht wordt te weten over een bepaald onderwerp. Juist bij de deskundige is het gevaar van een te groot geloof in de juistheid van eigen argumenten aanwezig.

Nee hoor, dat vraagt om een stukje logische uitleg van de deskundige die op die manier kennis kan doorgeven aan de debater. Zie hier, het nut van het debat!

Neen, als de autoriteit niet in staat is zijn kennis over te brengen op een onwetend publiek is zijn deskundigheid mijns inziens waardeloos.

Mijn beste, waarom zet je de leek weg als iemand die drogredeneringen toepast en manipuleert en de deskundige als een soort van heilige in het debat? Dat is niet terecht. Deze redenering van jouw zijde kan ik net zo goed omdraaien...

Een deskundige moet de toehoorder meenemen in zijn of haar overwegingen, onderzoek. Moet uitleggen hoe zijn mening tot stand is gekomen. Waarom hij bepaalde dingen ziet zoals hij ze ziet en hoe hij interpreteert. Daar tegenover staat ook de drogredenering machteloos. En, bovendien, wordt kennis van toehoorder en discussiepartner vergroot. Op deze wijze hoort het debat gevoerd te worden en niet op basis van vermeende autoriteit. Deskundigheid bewijst men door kennis te ventileren, doet men dan niet dan is de deskundigheid waardeloos...

Nogmaals, wat baat het de mens als zijn kennis onovertroffen is maar hij kan het niet delen met anderen?

Een bescheidde houding is ten alle tijden gepast. Of je nu deskundig bent, of leek. Wetend of onwetend, de ander serieus nemen en proberen mee te nemen in jouw gedachtegang is gepast.

Maar je geeft nu zelf het probleem van deskundigheid als vermeende autoriteit aan! Immers als iemand medestanders als deskundige labelt, wat is deskundigheid dan nog? Slechts een stoplap op je eigen gelijk te onderstrepen...

Op donderdag 04 oktober 2007 18:13:45 schreef Thorgrem het volgende: Ik wil best even de huidige stand van zaken doorgeven. Ik ben nu proeflid van het CDA. Ondanks dat ik redelijk liberaal ben kan ik me niet vinden in enkele (voor mij belangrijke) punten van de VVD.

Wat ik me eigenlijk afvroeg, het ging jou ook voor een gedeelte om het lokale werk van het CDA. Krijg je daar eigenlijk aansluiting? Lukt het om daar 'binnen te komen?'

Ja, je verstoort de rust van een dokter wel degelijk op zondag. Het essentiële verschil is dat je het dan met een legitieme reden doet namelijk: een ziekte. Het is dan noodzakelijk om op te treden anders kunnen er ernstige gevolgen zijn. Dat is ook direct het verschil met een winkel.

Tja, de wetgeving met betrekking tot horeca is mij bekend. Er zijn wel enkele nuance verschillen, maar wat mij betreft wordt ook zondag openstelling van horeca verboden.

Dat is wel een interessant punt, ook met het oog op het subsidiariteitsbeginsel. Deze wet bestaat pas vanaf 1996 en is eigenlijk vooral voortgekomen uit het libertijnse gedachtegoed van D'66. De maatschappelijke basis voor deze beslissing was dun. Dat werd ook bevestigd toen in Utrecht hierover een referendum werd gehouden. Een meerderheid bleek tegen verdere zondagsopenstelling.

Maar goed, zoals gezegd, wat mij betreft is het subsidiariteitsbeginsel, of althans de oorspronkelijke rooms-katholieke inzet oorsprong daarvan, geen geldig argument in deze kwestie.

Jij zei dit:

"Dat liberale idee over vraag die aanbod bepaalt, is een sprookje, want met de huidige technieken van marketing is het eerder andersom."

Je zegt dus dat het een sprookje is dat vraag het aanbod bepaalt. Maar dat het eerder zo is dat aanbod vraag bepaalt. Uit je ontkenning hiervan kan ik opmaken dat je het niet zo bedoelde?

Een vrije keus is een beslissing die iemand kan maken zonder bij het maken van een keus gehinderd te worden door iets of iemand. Dat is helemaal niet het geval. Hij kan de beslissing nemen om niet op zondag open te gaan met een enorme afname van zijn klanten aantal, omzet en winst. Voor kleine ondernemer betekent dat concreet hij het risico loopt om failliet te gaan, zijn zaak en inkomensbron kwijt te raken en zijn leven lang gebukt te gaan onder eventuele schuldeisers (of vijf jaar onder schuldsanering uiteraard).

Dat is net zo'n vrije keus als met je pistool op je hoofd gedwongen worden om je eigen graf te graven.

Als je door externe factoren gedwongen wordt om een beslissing te maken die je liever niet zou maken is het geen vrije keus. Het is voor mij duidelijk dat je nooit kennis hebt gemaakt met de hardheid van het hebben van een eigen onderneming, anders had je zoiets nooit gezegd.

Hetzelfde geldt voor de werknemer. Mensen die weigeren op zondag te werken lopen het risico om ontslagen te worden. Met als gevolg dat hun hele financiële zekerheid op het spel komt te staan. Hypotheek, schoolgang van eventuele kinderen, gas, water, licht en bijvoorbeeld een auto worden allemaal gefinancierd van dat salaris.

Vrije keus? Laat me toch niet lachen...

Maar goed waar we nu over praten zijn allemaal de negatieve effecten van zondagopenstelling. Veel liever heb ik het over de positieve effecten van een zondagse sluiting van winkels. Want die zijn legio. Een samenleving die tot stilstand komt in een economie die het liefste altijd maar bezig wil zijn met geld verdienen. Zich bezint op dingen die nog waardevoller zijn dan het verdienen van geld. In onze samenleving lijkt economie de maatstaf geworden om te bekijken of iets goed of fout is. Vanuit het oogpunt van de 24-uurseconomie is de zondag inderdaad een probleem. Maar we waarde van de zondag is nu juist dat het ons tijd geeft om te zien dat er meer is dan economie.

Op dinsdag 09 oktober 2007 17:26:36 schreef Snow het volgende: Ik ben voor koopzondagen! Zondag is een rust dag en niets ontspant mij meer als lekker een paar uurtjes shoppen! En ook al zijn er koopzondagen dan kan iedereen toch voor zichzelf nog wel beslissen of ze rustig thuis blijven of gaan winkelen.

Met andere woorden: jouw rust moet die van anderen maar verstoren? Want immers, jij kunt niet winkelen zonder dat een ondernemer zijn winkel open doet, een werknemer jouw helpt aan de kassa.

Ik heb zo'n leuk belletje onderaan mijn pagina staan. Hij voert mij direct naar het account van TimonK en zelf heb ik geen nieuw bericht gekregen

Exactly my point.

Mijn probleem is juist dat er geen bewijslast is. Het is pure speculatie. Of je die bewijslast nu bij iemand die de claim legt dat er wel iets na de dood is of bij iemand die het tegenovergestelde claimt doet er niet toe.

De dood is een onomkeerbaar iets, een verlaten van dit menselijk leven.

Als iemand dood verklaard wordt, dan is iemand dood. We vertrouwen daarbij op artsen en andere daarvoor bevoegde instanties. Ook voor sterven zijn bepaalde voorwaarden, als je discussie wil over die voorwaarden vind ik het best, maar daar doe ik niet aan mee. Een medicus ben ik niet, ik vertrouw (nog) op artsen.

Weet ik niet, lijkt me ook weinig relevant.

Uiteraard begrijp ik dat er een einde is gekomen aan het aardse lijden.

Maar dat wil nog niet zeggen dat er een einde is gekomen aan lijden an sich. Hoe kun je dat nu ooit zeggen? Wie kan mij garanderen dat iemand die euthanasie laat plegen niet meer lijdt? Niemand toch? Dat staat nog helemaal los van welke levensbeschouwelijke opvatting dan ook, er is geen empirisch bewijs voor... Het blijft een gok. En op momenten van verschrikkelijke pijnen kun je de gevolgen van een verkeerde gok misschien niet overzien.

Als jij mij empirisch bewijs kan voorleggen dat iemand die euthanasie laat plegen niet meer lijdt houd ik uiteraard mijn mond. Zolang dat niet kan, en dat kan niet, blijft het een akelige Russische roulette.

Je lijdt lichamelijk waarschijnlijk niet meer, maar sluit dat lijden na de dood uit? Daarvoor heb ik nog geen bewijs gezien. Het komt op mij over als een blinde gok...

Behalve dat ik het bijzonder onkies vind om het op een dergelijke wijze weer te geven is het nog uiterst discutabel ook. Nog nimmer heb ik namelijk bewezen gezien dat euthanasie een uitkomst uit het lijden is. Sterker nog, wat mij betreft lijkt het meer op een Russische roulette.

Haha, wat heb ik me zitten irriteren aan zo'n typisch Nederlands viswijf als Lotus. Hoewel ik weinig op heb met die twee maffe figuren die de hele dag maar liggen te luieren vind ik haar gedrag nog veel meer onuitstaanbaar. Ongelofelijk overigens dat je je inschrijft voor iets dergelijks en dat er na 4 dagen al vierentwintig mensen de brui aan geven.

Een dag van rust, van bezinning, van ontspanning en familiebezoek is een baken in de week. Het is wat mij betreft enorm te verwelkomen dat het kabinet zich inspant voor het behoud van een dergelijke dag. Uit onderzoek van het Algemeen Dagblad enkele jaren geleden is gebleken dat 84% van de Nederlanders de vrije zondag aangrijpt om familie te bezoeken. Talloze andere activiteiten worden ondernomen op deze dag die naar aard anders is als de andere dagen van de week. Het is een waardevol stuk Nederlandse traditie.

Het subsidiariteitsbeginsel is wat mij betreft geen valide argument tegen de huidige maatregel. Er zijn tal van redenen te bedenken waarom niet. Maar omdat we het nu vooral hebben over de rooms-katholieke oorsprong van het beginsel zou ik willen terugwijzen naar de encyclieken en de context waarin die geschreven zijn. De rooms-katholieke kerk was op zoek naar een maatschappelijke inrichting waarin een balans werd gevonden tussen socialisme en kapitalisme. Het beginsel heeft dan ook voornamelijk betrekking op het sociale vlak. De mens die in eerste instantie de verantwoordelijkheid heeft om andere mensen te helpen en waar dat niet gebeurd of niet kan gebeuren de overheid ingrijpt. Voorrang geven aan maatschappelijke initiatieven op sociaal gebied boven het opleggen van regels van bovenop. De aard van de encycliek is dus niet gericht op fenomenen als koopzondagen, maar veel meer op sociale structuren.

Dat moet je kunnen bewijzen. Een volstrekt waardeloos artikel zou je dan met de juiste marketing tot een succes kunnen maken. Lijkt me een hele gedurfde stelling... Die wat mij betreft in de praktijk nog niet bewezen is. Uiteraard erken ik dat er best wat speelruimte zit tussen wat de consument wil en wat de aanbieder verkoopt. Maar dat wil wat mij betreft nog niet zeggen dat het gehele proces zich heeft omgedraaid.

Ten eerste wil ik bezwaar maken tegen de suggestie dat als een wetenschapper, deskundige of iemand die op enigerlei wijze autoriteit heeft weten te vergaren, dat iemand die zo op het eerste oog minder van de kwestie afweet zijn dan mond moet houden en niet in discussie moet gaan. Hoewel misschien niet de vele uren van studie vooraf zijn gegaan aan het vormen van een mening is die daarom niet per definitie fout. Studie en verdieping maken het makkelijker argumenteren en voorzien de mening van een zekere status, maar an sich dat maakt niet dat de opinie van een minder deskundig iemand niet gehoord mag worden, of als minder moet worden beoordeeld omdat het afkomstig is van een totale nobody.

In het publieke debat is er altijd een partij die de mening op waarde moet schatten. Vanuit dat perspectief is het mogelijk om iedereen zijn mening te laten uiten en het publiek uiteindelijk zijn of haar beoordeling over hetgeen gezegd of geschreven is laten gaan.

Het geven van een podium aan dergelijke meningen is mijns inziens noodzakelijk om tegen die mening in te kunnen gaan. Een niet gehoorde opinie is ook een opinie. Ook ik stoor me aan mensen die niet gehinderd door enige feitenkennis als een olifant door een porseleinkast rennen. Maar om deze mening te kunnen weerspreken en misschien zelfs weerleggen is het eerst nodig dat iemand zijn zegje doet. Of dit nou tijdens een één op één gesprek is of bij een debat met publiek doet er dan wat mij betreft niet toe. Discussie en debat zijn manieren om kennis te vergaren. Juist door aan te geven het ergens niet mee eens te zijn, kun je tot een ander inzicht komen.

Het idee dat een bepaalde intellectuele elite kan bepalen wat wel of niet geoorloofd is om te denken en dat het debat daarover niet mogelijk is is wat mij betreft een doodsteek voor de democratische rechtstaat.Zoals gezegd, bescheidenheid is schoonheid, maar ook als je je mening geeft kun je je bescheiden op te stellen.

Laat de autoriteit van de deskundige blijken uit de kwaliteit van zijn argumenten en niet uit zijn of haar status als 'deskundige'.

Ten tweede wil ik benadrukken dat debat een uitstekende manier is van kennisoverdracht. Misschien niet eens om de discussiepartner te overtuigen, dan wel het publiek. Juist als je wil aantonen dat een bepaalde mening het uitdragen niet waard is moet je het debat erover aangaan. Alleen op die manier kun je anderen van je gelijk overtuigen.

Alleen als de twee computerdeskundigen de ander, zo niet, het publiek meenemen naar de werkelijke achtergronden van IBM en Apple kan hij of zij bakzeil halen.

Mmm, over welke van Gogh hebben we het hier...? Ik neem maar aan Theo van Gogh, een post-van Gogh tijdperk dat begon met de moord op Fortuyn is een chronologisch wonder. Overigens ben ik het met je gehele analyse niet eens, de moorden op van Gogh en Fortuyn waren mijns inziens gevolg van een alles-moet-je-kunnen-zeggen mentaliteit en niet de oorzaak.

Laat we alsjeblieft het denken niet overlaten aan een soort elite die een monopolie heeft op de wetenschap wat goed voor ons is. Luisteren en leren kan nimmer kwaad, maar juist door debat en het geven van je mening kun je verrijkt worden.

Een mening hebben is geen recht dat voorbehouden is aan mensen die gestudeerd hebben of op andere wijze autoriteit hebben vergaard. Het houden van een eigen opinie en die mogen uitdragen is een groot goed. Net zoals het een groot goed is dat een derde partij naar eigen inzicht een dergelijke mening op waarde mag schatten. Het spreekt voor zich dat een autoriteit op een of ander gebied bij een dergelijke beoordeling een pluspunt heeft.

Typische hedendaagse jongerenmentaliteit. Rob Wijnberg schreef daar een aardig boekje over, geheel toevallig met de titel 'Boeiuh'. Een overigens niet geheel negatieve beschouwing.

De ander uitnemender achten dan jezelf is inderdaad waardevol. Het klakkeloos accepteren van meningen is wat mij betreft niet hetzelfde.

Ook de Libanon oorlog van zomer 2006 bijvoorbeeld.

Passief iemand laten vermoorden is wat mij betreft ook moord.

Allereerst moet je beseffen dat de rol van de overheid essentieel anders is als die van een individu. Lijkt mij een evidentie. Ten tweede zie ik het breder dan dat. Als op straat iemand in elkaar geslagen wordt en ik laat het gebeuren, dan heb ik schuld. Als iemand verdrinkt en ik sta er naar te kijken dan ga ik niet vrij uit.

1. Nog twee keer heb ik het overgelezen en zelfs nu zie ik nergens staan dat hij zich qua gevoel niet tot het CDA aangetrokken voelt. Sterker nog, hij geeft enkele elementen aan waardoor je juist zou gaan vermoeden dat zijn gevoel naar het CDA neigt, maar zijn ratio naar de VVD.

2. Die 'C' staat voor christen, wat onderdeel is van christen-democratisch.

3. Koekje van eigen deeg, noemen ze dat

4. Waar heb ik gezegd dat het ondemocratisch is? Ik zal de laatste zijn die dat beweerd. Hoewel ik het niet met de SP eens ben vind ik dat hun partijstructuur goed is, bewonderenswaardig zelf. Misschien iets te veel hiërarchie, maar goed.

Wat ik wel vind is dat de SP dermate extreme standpunten heeft dat het een uiting van polarisatie is als daar zoveel mensen op stemmen.

5. Ik heb helemaal geen hekel aan socialisme. Een hekel heb ik aan mensen die zich op zo'n ongenuanceerde wijze het gevoel hebben bedonderd te zijn. Dat heeft hele demagogische trekjes, wat dan weer uitstekend past bij polarisatie.

Wie zegt dat hij dat niet doet?

Ik blijf het herhalen, het CDA pretendeert niet christelijk te zijn. Een wijd verbreide misvatting. Dat zou een pretentie zijn die een politieke partij zichzelf niet aan kan en mag meten. Wel degelijk is de grond van het CDA het evangelie, dat is ook nog heel herkenbaar in de partij.

Trouwens, er zijn ook genoeg katholieken en ook moslims die op het CDA stemmen. Die stemmen dus ook niet op de naam van een partij.

Tja, als de SP 76 zetels zou halen zou ik dat ook een schande voor de democratie vinden. Sterker nog, nu ze er 25 hebben vind ik het al een uiting van polarisatie.

Nou, dat ligt eerder aan jezelf. En misschien je gebrekkige kennis van hoe politiek in elkaar steekt. Het gevoel beduveld te zijn heb ik in ieder geval allerminst. Misschien komt dat omdat ik voor de verkiezingen al wist dat er compromissen gesloten moesten worden...?

Gaan er de volgende keer nou 90 man weg, of 10 man?

Hoe zat het ook al weer met die tittel en die jota? Dat moet voor iedere serieuze bijbelonderzoeker toch ook duidelijk zijn?

Weet je wat grappig is, ik heb hetzelfde met Julius Caesar. Ik vind dat de hele geschiedschrijving over hem niet deugt. De werken die aan hem toegeschreven zijn, zijn helemaal niet van hem. Eigenlijk heeft hij nooit gevochten, maar was het een ziekenverzorger. Iedere serieuze historicus weet dat toch?

Moraal van dit verhaal: als iedereen zijn eigen helden gaat creëren en zich daarbij meer laat inspireren door eigen denkbeelden over wat een held moet doen en wat hij moet zeggen, dan door de realiteit wordt het een chaos.

Met de nadruk op delen daarvan en dan met name de meer vrijzinnige delen van de PKN. Alhoewel ik dat eigenlijk ook teveel eer vindt, iemand gooit een ballonnetje op en krijgt daarvoor eigenlijk maar vrij weinig bijval voor. Meer moet er niet van gemaakt worden. Het is net zo jammer als dat een rooms-katholieke bisschop roept dat we God maar Allah moeten gaan noemen. Blijkbaar is dat leentje-buur spelen een aardig concept, ach ja, beter goed gestolen dan slecht bedacht.

Maar in dit geval eigenlijk ook nog eens slecht gestolen...