rense

Admod note: Gnosis verkondiging verwijdert, daar deze niet strookt met de 12 Artikelen, zoals opgenomen in de FAQ.

Er zijn ook mensen die maar door blijven zeuren dat de evolutie van het leven nooit bewezen is. Ik heb geen tijd voor dit soort conservatief denken. Ik lees de woorden van de Heer wel op mijn eigen manier en niet door de ogen van anderen.

Mattheus 5: 17 is een toevoeging van de schrijver van Mattheus aan het oudere Mattheus 5: 18, dat meestal wordt gezien als afkomstig uit een latere laag van 'Q'. In Lucas kun je dit tekstdeel terug vinden in waarschijnlijk zijn meer oorspronkelijke "setting", namelijk tussen Lucas 16: 16 en Lucas 16:18, die ook uit hetzelfde deel van 'Q' afkomstig zijn.

Het zijn teksten die door Joodse volgelingen geschreven zijn die worstelden met de vraag wat de relatie was met het oude geloof (de oude praktijken) en wat Jezus hun leerde. Het is moeilijk om te zeggen of deze uitspraken ook letterlijk echt op Jezus zelf terug gaan.

Persoonlijk denk ik dat Jezus de "wettische" manier van leven verving door een spirituele levensstijl welke de beoefenaars in staat stelden de wetten te ervaren als niet van buiten komend, maar op natuurlijke wijze van binnenuit.

Kortom, Jezus leerde de eerste discipelen die liefde voor God en Zijn schepping daadwerkelijk van binnenuit te verwezenlijken en door die verwezenlijking worden de wetten automatisch vervuld.

Het lijkt me ook een betere manier om het op de manier van Jezus te doen, omdat het anders mechanisch wordt en inderdaad leidt tot frustratie als je er niet aan kan voldoen. Door de associatie met Jezus in het geloof ben je zo als het ware "verlost" van die last van schuldig voelen en kun je in Hem tot God (Liefde) komen.

Dit zijn jouw woorden, niet de mijne. Ik geef alleen maar aan dat God ons in een bepaalde richting wenst te laten ontwikkelen. Hij wil ons vrijmaken en niet nog verder binden. Er staat niet dat mensen die deze gewoonte hebben aangeleerd al dierlijke zombies zijn.

God houdt niet van smerige gewoontes, Hij wil ons levend als Hemzelf maken, niet als een dierlijke zombie.

Ik ben geen fan van het christelijke evangelie. Als er een evangelie is dat mijn bijzondere aandacht heeft, dan is dat het Q-evangelie met zijn verhalende uitbreidingen oftewel ruwweg Markus 1-13 MIN de "passie-intrusies" Markus 2:13-3:6, Markus 6:14-29, Markus 9:9-13, 30-32, 10:33-34. Daarnaast uiteraard nog de delen van Mattheus en Lucas die uit datzelfde Q-evangelie afkomstig zijn.

Ik heb toch maar op het Markus evangelie gestemd, omdat dit weliswaar niet de alleroudste basis vormt, maar wel het oudste is van de vier evangelien, die de drie andere schrijvers als hun "frame" hebben gebruikt om hun eigen verhaal mee op te kunnen bouwen.

Vooral in het tweede deel van Markus (14-16 plus de bovengenoemde intrusies) vind je de christelijke mythe in zijn meest pure vorm. De andere evangelies vind ik te gekunsteld en als het ware "tweedehands-evangelies".

Ik vind het prachtig dat de christenen hun feest van Jezus als het nieuwe licht in de wereld hebben laten samenvallen met ons oude Joelfeest. Daardoor kan dit feest een waarlijk nationaal feest zijn voor alle Nederlanders en niet alleen voor de Nederlanders die Joel vieren met kerstman en joelboom en veel vrolijke kaarten, cadeautjes en lekker eten.

Het zou sneu zijn als de verjaardag van Jezus door de christenen niet gevierd zou mogen worden. Ook de verjaardagen van Shiva, Krishna en Boeddha worden immers gevierd, terwijl normale verjaardagen bij hindoes en boeddhisten niet eens gevierd schijnen te worden. Blijkbaar hielden de christenen van de eerste eeuwen zich er niet bezig. Werd misschien de verjaardag van de Romeinse keizer wel gevierd en is het daarvan overgenomen?

De kerk heeft het feest op een gegeven moment ingevoerd en daarmee is het dus christelijk om het te vieren of je dat nu leuk vind of niet. Al kan ik me voorstellen dat mensen die het "restaurationisme" aanhangen er niet meer aanwillen. Maar het is toch veel leuker om gewoon Joel mee te vieren want het kan veel gezelligheid en sociale binding geven in de donkerste dagen van het jaar. Zo zou Jezus het zelf ook zeker en vast gewild hebben, die hield immers niet van het letter-fetishisme.

Idd, gelijk, maar ik pacht 'm en moet hem zelf zuiver en schoon houden. Geen drugs erin dus, ook geen pepmiddelen.

Op m'n twintigste afgekikt en daarna nooit meer koffie of zwarte thee gedronken. God wil niet dat ik pepmiddelen in m'n tempel toelaat.

Dus je zou eigenlijk wel mogen spreken van een soort van Christus Paulus omdat Paulus volledig predikte vanuit de herrezen Christus die weer bij Zijn Vader was?

Nu begrijp ik pas waarom christenen Paulus zo serieus nemen, bedankt voor deze verheldering!

Rond 1830 waren er in vooral in Engeland en Schotland christelijke bewegingen die ongeveer hetzelfde wilden waar jij voor pleit. link

Die worden nu bij de restaurationistische bewegingen gerekend, al is er vaak weinig meer over van de oorspronkelijke uitgangspunten. In de apostolische beweging bijvoorbeeld waren destijds ook apostelen, profeten e.d. die de gemeenten trachtten te inspireren en de Mormonen hebben/hadden ook zoiets.

Het lastige bij een dergelijke "restauratie" van het christendom uit de tijd van Paulus is dat je niet precies weet hoe het er daar aan toeging. Je kunt wel iets proberen na te doen, maar of dat werkelijk is als teruggaan naar de praktijken van toen?

Nog even afgezien van de vraag of het zin heeft naar iets terug te gaan waar de waarde niet van vast staat. Zo willen de Salefies link in de Islam terug naar de tijd van de profeet en zijn metgezellen en alle latere ontwikkelingen tot ketterij verklaren. Andere moslims worden daarbij vaak als ongelovigen bestempeld.

Maar er moet wel iets gebeuren, want nu kiezen vele jongeren voor religies waar wel echt gemediteerd kan worden en/of gedanst in devotie voor de Heer. De mensen willen geen passieve toehoorders meer zijn, maar zelf aktief hun band met God ontwikkelen. En gelijk hebben ze!

Samengevoegde post 06-10-2006 11:44:24:

Rond 1830 waren er in vooral in Engeland, Schotland en Amerika christelijke bewegingen die ongeveer hetzelfde wilden waar jij voor pleit. link

Die worden nu bij de restaurationistische bewegingen gerekend, al is er vaak weinig meer over van de oorspronkelijke uitgangspunten. In de apostolische beweging bijvoorbeeld waren destijds ook apostelen, profeten e.d. die de gemeenten trachtten te inspireren en de Mormonen hebben/hadden ook zoiets.

Het lastige bij een dergelijke "restauratie" van het christendom uit de tijd van Paulus is dat je niet precies weet hoe het er daar aan toeging. Je kunt wel iets proberen na te doen, maar of dat werkelijk is als teruggaan naar de praktijken van toen?

Nog even afgezien van de vraag of het zin heeft naar iets terug te gaan waar de waarde niet van vast staat. Zo willen de Salefies link in de Islam terug naar de tijd van de profeet en zijn metgezellen en alle latere ontwikkelingen tot ketterij verklaren. Andere moslims worden daarbij vaak als ongelovigen bestempeld.

Maar er moet wel iets gebeuren, want nu kiezen vele jongeren voor religies waar wel echt gemediteerd kan worden en/of gedanst in devotie voor de Heer. De mensen willen geen passieve toehoorders meer zijn, maar zelf aktief hun band met God ontwikkelen. En gelijk hebben ze!

Ik denk dat religies die de "enige" waarheid claimen ten nadele van andere wegen sowieso de plank misslaan. Die kun je beter links laten liggen. Je kunt beter een weg zoeken die alle mensen als zonen en dochters van de ene God ziet en niet slechts een beperkte groep "uitverkorenen". Want God is de schepper van alles en iedereen en dus heeft God daarin ook geen voorkeuren.

Ik zou derhalve geen van beiden kiezen of voor een mystieke christelijke of islamitische (soefi) stroming.

Wat ik zo raar vind, is dat veel mensen hier ondanks de kennis van het dierenleed gewoon doorgaan met vlees eten, met als argument dat "wij van nature omnivoor zijn". Dat argument begrijp ik niet. Zijn wij dan soms ook van nature voorbestemd om naakt te lopen en om geen boeken (waaronder de Bijbel!) te lezen en iedere lekkere vrouw of man te grijpen die langs loopt? Waar komt toch dat ideaal vandaan om je biologische "natuur" te willen volgen? Zijn wij dan geen wezens die naar zoveel mogelijk beschaving willen streven? Is dat niet onze ware menselijke natuur? Van nature omnivoor, wat een non-argument.

Op maandag 14 augustus 2006 17:35:18 schreef jeffrey_1989 het volgende: De bijbel is inderdaad geschreven door mensen. Maar God heeft een hekel aan liegen. Waarom zou Hij in Zijn boek dan gaan liegen? Dat zou niet echt logisch zijn als dat wel zo zou zijn . En er staat ook in de bijbel dat het is geschreven met de inspiratie van de HG en niet de inspiratie van de mens dus .

Ik vind jouw manier van redeneren niet erg logisch. Maak eerst maar eens op logische wijze duidelijk wat je met "Zijn boek" precies bedoeld. Maar doe het niet hier, want we zijn off-topic!

Op maandag 14 augustus 2006 17:35:18 schreef jeffrey_1989 het volgende: De bijbel is inderdaad geschreven door mensen. Maar God heeft een hekel aan liegen. Waarom zou Hij in Zijn boek dan gaan liegen? Dat zou niet echt logisch zijn als dat wel zo zou zijn . En er staat ook in de bijbel dat het is geschreven met de inspiratie van de HG en niet de inspiratie van de mens dus .

Ik vind jouw manier van redeneren niet erg logisch. Maak eerst maar eens op logische wijze duidelijk wat je met "Zijn boek" precies bedoeld. Maar doe het niet hier, want we zijn off-topic!

Ik heb er moeite mee om mensen die letterlijk in dingen als satan, hemel en hel geloven serieus te nemen. Het zijn gebrekkige of scheve concepten die door mensen bedacht zijn. Als Jezus deze concepten gebruikt heeft, dan toch alleen in beeldende zin.

Ik heb een engelstalige bijbel van mijn bet-overgrootmoeder waarin zij allerlei aantekeningen heeft gemaakt over de geboortes van haar kinderen, het overlijden van haar zus, van haar grootmoeder en van haar ouders. Omdat het beginblad weg is, kan ik niet zien wat voor bijbel het geweest is. Zo te zien aan de aantekeningen is de bijbel tussen dec 1913 en october 1915 aangeschaft. Op de kaft staat: "HOLY BIBLE; SOCIETY FOR PROMOTING CHRISTIAN KNOWLEDGE". Waarschijnlijk is het een gratis bijbel geweest, het papier is nu zo verzuurd en zwak dat het uit elkaar begint te vallen.

Ik geloof niet op de manier van de christelijke geloofsbelijdenis omdat ik niet kan geloven dat Jezus dit gewild heeft. Ik geloof niet in het dogma dat in de wording van de christelijke kerk een heilige geest aanwezig zou zijn geweest. De rituelen en de manier van denken van het christendom zijn m.i. teveel een product van allerlei Griekse en Romeinse geloofsinvloeden. En dat alles vermengd met een onzuiver beeld van wie Jezus was en wat hij leerde.

Ik kan me wel voorstellen dat allerlei mensen onder de indruk zijn van 2000 jaar kerkelijke geschiedenis, maar ik heb dat ontzag zelf helemaal niet. Ik probeer in het Nieuwe Testament nog de echo's te lezen van de bedoelingen van Jezus en de rest is aan mij niet besteed. Er zit te veel mythe en vermenging met andere dingen in.

Ik herken in Jezus wel iemand die meditatie onderwees en die zelf een hoge mate van zelf-realisatie had verkregen. Waarschijnlijk was Jezus iemand die bij tantrische yogi's en/of lama's in de leer geweest was. Zijn leringen sluiten daar in elk geval perfect bij aan en al die wonderen en het gedoe rond de kruisiging wijst ook in die richting.

Maar het christelijke geloof is me te klassiek en te weinig "Jezus". En daarom kan ik daar niet in geloven.

Volgens de meeste moderne theologen is dit een stukje tekst dat direkt van de eindredacteur van Lucas afkomstig is. Het is daarom waarschijnlijk geen historische uitspraak van Jezus zelf. Je zult dit stukje tekst dan ook tevergeefs zoeken in Mattheus, ondanks dat het geassocieerd staat met uitspraken van Jezus die zowel in Lucas als Mattheus voorkomen (uit het zogenaamde Q-evangelie).

Een soortgelijk stuk tekst dat de eindredacteur van Lucas toevoegt, volgt in Lucas 19:39-44. Ook hier een dergelijke wraakzuchtige invoeging, maar nu tussen tekstdelen die uit Markus afkomstig zijn (Markus 11:1-11 en 11: 15-19; Lucas laat Markus 11:12-14 hier weg)

Door dit soort toevoegingen ben ik Jezus veel hoger gaan achten dan de redacteuren en schrijvers van het Nieuwe Testament.

Als je gelooft dat Jezus volledig gerealiseerd geboren is (zoals gezegd wordt van Shiva en Krishna), dan kun je hem beschouwen als een speciale manifestatie van God. Als je denkt dat hij in zijn leven realisatie bereikte (zoals Gautama Boeddha), dan is hij net als Boeddha iemand wiens bewustzijn één was geworden met God. Dat is niet hetzelfde als een bij de geboorte al gerealiseerde verschijning.

In de Romeinse tijd was het vrij normaal om een grote held (Alexander de Grote) of een keizer (Caesar) een goddelijke status toe te kennen, dus dat dit uiteindelijk ook met Jezus het geval was, hoeft geen verwondering te wekken. Of je dat als rationele christen vandaag de dag nog steeds doet, is een persoonlijke geloofskwestie. Ik acht Jezus (als ik kijk naar het effect en de duur van zijn missie) niet hoger dan Boeddha, dus voor mij heeft Jezus geen goddelijke status. Zijn status is wat mij betreft onduidelijk.

Volgens mij betekent dit gezegde dat als je een slechte gewoonte of neiging hebt uitgebannen en je denkt dat je zuiver bent gaan leven, dat je dan kwetsbaarder bent dan daarvoor om die zuiverheid weer kwijt te raken. Als je de slechte gewoonte weer toelaat, dan bestaat de kans dat je daarmee ook andere slechte gewoontes maar weer gaat toelaten en dat je daarmee de weg helemaal kwijtraakt.

Het gezegde zegt in feite dat iemand die spiritueel zuiver probeert te leven, kwetsbaarder is om van de weg te raken, dan iemand die er maar op los leeft. Het is dus een waarschuwing om strikt te zijn in het volgen van morele regels en niet losjes een van de regels eventjes los te laten.

Praktiserend op de kansel zou ik ook geen prettig gezicht vinden...

Rare manier van doen om iemand zogenaamd te citeren en dan je eigen dingen toe te voegen.

Less is more onderschrijf ik alleen, als dat less terug gaat tot de kern van de spiritualiteit en dat is bij het belangrijkste deel van de exoterische religie niet het geval. Juist bij de mystiek of de esoterische religie is juist sprake van "less" in plaats van het "more" van de exoterische religie (dogma's, mythes, bijgeloof, ritualisme, etc.).

Ik heb niet beweerd dat mijn karakterisering van de tekortkomingen van de exoterische religie tevens een karakterisering is van alle aspecten van de religie. Ook in exoterische religie tref je wel echte spiritualiteit aan. De scheiding tussen exoterisch en esoterisch loopt ook door religies en bewegingen heen en is niet absoluut. Maar dat zal voor iemand die op een exoterische manier denkt waarschijnlijk moeilijk te vatten zijn.

Exoterische vormen van spiritualiteit zijn de primitievere voorlopers van de intuitieve of esoterische religie of mystiek.

Daaronder vallen bijvoorbeeld het afsmeken van gunsten aan God (bidden om gaven of geluk), het baden in een 'heilige' rivier om je zonden kwijt te raken, door priesters (al dan niet voor geld) uitgevoerde rituelen zoals zwaaien met wierrook, het aansteken van kaarsjes of het draaien met vlammetjes. Maar ook bijvoorbeeld het bidden met je hoofd naar een heilige stad (anders zou het niet helpen?), het afleggen van een belijdenis ('Mohammed is Zijn afgezant'), het brengen van dierenoffers, enz., enz.

Steeds minder mensen accepteren dit soort exoterische religie, omdat het onlogisch is om te denken dat je door dit soort dingen te doen dichter bij God zou kunnen komen. In elke religie heb je weer andere rituelen en vormen van bijgeloof.

Die rituelen en religieuze dogma's lijken veel houvast te bieden en duidelijk te zijn, maar in wezen spruiten ze meer voort uit de verbeelding van mensen (vroegere priesters), dan dat ze een reeele uitwerking hebben waar je iets mee opschiet. Het zijn dus feitelijk juist deze dingen die 'zweverig' en onwaarachtig zijn, al hebben/hadden ze dan een hoge status gekregen na eeuwenlange beoefening.

De mensen geloven steeds minder in exoterische religie en daarom zei ik dat ze in het westen binnen enkele decenia ineen zal schrompelen.

De andere kant van spiritualiteit, de intuitieve of naar binnen gerichte daarentegen, verschilt niet wezenlijk van de ene naar de andere religie of cultuur en dat is niet toevallig, want praktische spiritualiteit is als een (intuitieve) wetenschap die ontdekt en verder ontwikkeld kan worden. Ze staat aan de basis van alle grote godsdiensten.

Omdat ze niet op een dogmatische wijze wordt benaderd, kan ze op allerlei manieren beschreven worden, zonder dat dit afdoet aan de kern van de leringen. Het is deze dogma-loze vrijheid van beschrijven die exoterisch religieuzen zo benauwd maakt en doet spreken van vaagheid of zweverigheid.

God is nu eenmaal voorbij tijd, plaats en persoon en niet een materiele man met een baard op een wolk. De ervaring van God is juist allesbehalve zweverig (de zintuigelijke werkelijkheid blijkt dan ineens juist wel zweverig te zijn). De term zweverig wordt door exoterisch religieuzen alleen gebruikt omdat ze er (nog) geen vat op kunnen krijgen, want het lijkt allemaal veel onduidelijker dan het volgen van een paar concrete rituelen en het aanhangen van een rijtje religieuze dogma's.

Het gebruik van het woord zweverig zegt meer over de gebruiker, dan over dat wat beschreven wordt. Alles wat je niet kunt bevatten of waar je geen zin voor voelt je erin te verdiepen kun je in onze nuchtere Noord-Europese cultuur gemakkelijk afdoen met de diskwalificatie zweverig of vaag.

Ook een term die op een dergelijke manier misbruikt kan worden is mystiek. Mystiek wordt vaak door leken verward met vaag, onduidelijk of te zeer afwijkend van de rechte leer.

De ironie wil dat de dingen die doorgaans als mystiek of zweverig worden aangeduid een heel stuk dichter staan bij de 'gemiddelde (universele) spiritualiteit', dan de met mythes en dogmas onderbouwde religieuze stromingen die het moeten hebben van hun merkwaardige rituelen en het herhalen van bezwerende formules. Als iets veraf staat van de werkelijkheid, dan zijn het deze religieuze rites en rituelen, waarvan de werkzaamheid op de menselijke spiritualiteit op zijn zachts gezegd dubieus is. Dat de religies zozeer verschillen waar het hun dogmas en rites betreft voorspelt wat dit betreft ook al niet veel goeds.

De New Age filosofietjes zijn een typisch product van doorgaans erg op zichzelf gerichte westerlingen, die daarmee vaak een scheve spirituele schaats berijden omdat ze het belangrijke element van de spirituele zelfopoffering negeren. Toch staan zij kwa filosofie veel dichterbij de middenweg die je ook bij de yoga, het boeddhisme en de andere mystieke wegen aantreft (inclusief de historische leringen van Jezus) dan bij religies zoals het exoterische christendom, dat naar ik schat in de ontwikkelde wereld binnen vijftig jaar een randverschijnsel zal zijn geworden.