Lon

Die zelfondermijning is precies de kracht van een objectieve moraal. Je zou kunnen stellen dat de objectieve moraal zelfondermijning is. Omdat de “zelf” subjectief is.

Ik zeg nergens dat dan elk gedrag geoorloofd is als er geen materiële schade is. Ik hint zelfs op de mogelijkheid van immateriële schade. Objectieve moraal is een problematisch concept. Het schadebegrip is redelijk objectief. Immateriële schade is echter weer moeilijk aan te tonen. Als ik een boterham met kaas eet en iemand neemt daar aanstoot aan, ligt dat dan aan het eten van een boterham kaas? Is dan het eten van een boterham met kaas verwerpelijk? Destructie als objectief negatief, en constructief als objectief positief voor een moraal kan ook niet helemaal. Destructie hoort er ook b

Ja er zijn vast redenen dat zijn zoals een kind beter is dan zijn zoals een volwassene, maar goed ik zie ook nadelen. Een maatschappij met alleen zeurende en dreinende kleuters is ook niet helemaal mijn ideaal.

Het positief gewaardeerde zijn zoals de kinderen is een impliciet oordeel op zijn zoals de volwassenen, afkeurend daarnaar. Objectief heeft niets met niet-toelaatbaar te maken. Het gaat om constateringen van feiten. Zo doe je geen materiele schade met zingen en dansen. Mogelijk vinden sommigen dat je wel schade doet aan de structuur van de samenleving, goede normen en zeden, geestelijke constructies.

Er wordt geen materiële schade aangebracht door het optreden van de als vrouw verklede persoon die zingt en danst. Wel bizar dat ik dit moet uitleggen.

ik denk dat 'niet-lichamelijk-destructief' wel objectief is, wat je kan zeggen over het optreden van de verklede persoon.

Objectief is een dansende zingende persoon anders dan een schietende moordende, maar ik snap dat je als een soort ‘bioscooppubliek’ nauwelijks nog onderscheid maakt. De vraag is misschien of dit “optreden” objectief bijdraagt aan destructie van bijvoorbeeld “collectieve identiteiit”. En zo ja, is dat een probleem, en voor wie?

ja objectief is dat een andere orde dan er schoot iemand medeleerlingen dood

Aan subjectieve meningen ontbreekt het niet, maar wat is nu een objectief verhaal? Nadeel is dat een objectief verhaal door iedereen als subjectief gezien kan worden

Ze doet dat vast met stichtelijke intenties.

Wij zijn allen verantwoordelijk, als publiek, voor de waardering die “spelers” krijgen. Blijkbaar heeft de zonde-prekende dominee de publieke aandacht niet vast kunnen houden. Negatieve waardering voor dragqueens is verder ook waardering. Vele leden van het publiek leven voor het geven van keiharde of politieke oordelen.

Voor het narcistische ik-ideaal.

Door een ander bericht is nu duidelijk dat dit spam/onecht was.

Ik dacht het wel, maar ga nu toch ook twijfelen. Wel jammer dat we wantrouwen nodig hebben om niet misbruikt te worden.

Hallo Erik, ik betwijfel of hier veel Arduino gebruikers zullen zijn. Maar veel succes gewenst met het mooie werk. Een Arduino met sensoren kan natuurlijk bijna overal worden toegepast. Ook het meten en signaal geven van gunstige tijdstippen om te verbruiken/terug te leveren t.a.v. flex-contracten kan nuttig zijn.

Wat me zo verbaast is dat iedere keer iemand zich wel geroepen voelt in de arena te gaan staan, en een of ander standpunt te verdedigen of bestrijden. En dan vooral doen alsof je zelf de scheidsrechter bent. Dat doe ik nu ook een beetje. Maar goed het publiek aan de zijlijn wil natuurlijk commotie. En van het publiek kan je bijval of afkeuring verwachten. Daar doen we het voor. Het ik-ideaal dat altijd gelijk heeft. Al heb je echt gelijk, je krigt altijd maar gedeeltelijk bijval.

Je schijnt je emoties buiten de beschouwing te kunnen houden. Als je als Chaim zelf Jood bent zal dat moeilijker zijn. En soms is het lekker om als publiek je emoties te laten gaan. Maar wie is publiek en wie de speler? Als je speler bent zal je dus een bedoeling hebben met de standpunten, ben je niet voor dan ben je tegen. Als publiek kan je nog neutraliteit suggereren. Wat wil jij zijn? Publiek of een speler?

Ach ja, het onderzoek zal best iets opleveren, het geheim van het leven zit mogelijk toch in het kleine.

10 kruisraketten, is zo weg die 40 miljoen. Stelt niets voor in sommige opzichten. Maar mogelijk gaan ze kleimutaties bestuderen, helaas is een voorwaarde hierbij veel ruimte en vrije waterstromen, en dat heb je niet in een laboratorium. Ik denk dat het onderzoek nog steeds uitgaat naar “doe een paar stofjes bij elkaar, beetje schudden en zie daar: leven!”

Richard Dawkins beschrijft “leven” van dode materie in 1 van zijn boeken. Het gaat dan om klei-moleculen die door een bepaalde viscositeit waterstromen dusdanig aanpassen dat de specifieke klei-moleculen zich reproduceren. Van klei-molecuul naar RNA en later DNA is eigenlijk slechts een gradueel verschil. Het hele onderzoek is kul, als al bekend is onder welk mechanisme leven ontstaat. https://www.express.co.uk/news/world/752936/Humans-evolved-from-MUD-says-Richard-Dawkins-bible-was-right-evolution-bible

Wat wel van belang lijkt is of je in de eigen werkelijkheid nog wat vrijheid hebt. Mogelijk wordt vrijheid verwart met 'eigen' vrijheid. Zo lijkt het hebben van een toekomst met hiernamaals op een bezit van vrijheid, alsof het ertoe doet wat je doet, je kunt nog iets verdienen/krijgen/hebben.

Ik had mijn reactie nog wat uitgebreid. Vooral het idee van “eigen werkelijkheid” zal tijdelijk gelden. Terwijl er sowieso niets ‘eigen’ is.

Ja, je noemt het geen waan, dat je bijvoorbeeld bij denken bent/bestaat, maar wat is het dan? Descartes wilde waan en werkelijkheid scheiden, maar misschien is scheiden het probleem. Sowieso komt ‘denken’ vaak neer op in een eigen werkelijkheid leven.

zucht... Het helpt om minder zoekbaar te zijn, anders is het verleden wel iets dat je mee moet zeulen.

je projecteert intenties op mij, en eindigt weer onaardig.