Figulus

1. De “boom” In Romeinen 11 is de “boom” het volk van Israël. Takken worden afgebroken vanwege ongeloof, terwijl wilde takken (de heidenen) worden geënt om deel te krijgen aan de beloften die aan Israël zijn gedaan. 2. Terug enten van afgebroken takken Paulus zegt expliciet dat afgebroken takken weer geënt kunnen worden (Rom. 11:23). Hij waarschuwt echter voor arrogantie: de geënte tak moet bescheiden blijven en beseffen dat de wortel het leven geeft. 3. Misbruik of overschrijding Het is niet de bedoeling om de oude joodse wetten en gebruiken te herintroduceren. Ge

Maakt dat mij christen of jood? Ik zie mezelf als een tak van de wilde olijfboom geënt op de olijfboom die Israël heet: verbonden met de wortels en beloften van Israël, maar groeiend in Christus als nieuwe tak. Ook de afgebroken takken kunnen weer teruggeënt worden. Romeinen 11 De afgebroken takken zijn de niet-gelovige joden die zich van God hebben afgekeerd. Teruggeënt worden betekent dat ze weer deel kunnen krijgen aan de beloften van Israël, door geloof in Christus. Het benadrukt zowel genade als herstel: niemand is definitief uitgesloten als ze terugkeren. D

Orthodoxe joden wachten op een menselijke Messias die Israël herstelt; christenen wachten op Jezus, die terugkomt voor het duizendjarige vrederijk. Wie eerst komt, verschilt dus per geloofsperspectief. Zijn Tweede Komst betekent m.i. dat Hij terugkeert als God en Rechter, niet alleen als menselijke leider. Dan zullen ook de joden moeten erkennen dat Hij de Verlosser is, iets dat ze nu nog afwijzen.

"Elk nadeel heb z’n voordeel." Prima benadering van zaken! Volgens mij ligt de doelstelling gelijk — het Joodse volk en Israël overeind houden — maar de manier waarop verschilt. De één vertrouwt op politieke macht en militair zionisme, de ander zegt dat het pas legitiem is wanneer de Messias komt. Doel en eindpunt zijn dus hetzelfde, alleen de route ernaartoe verschilt radicaal. Maar door lijdzaam af te wachten verliezen ze hun land ook — wie alleen op de Messias wacht, ziet intussen hoe anderen de grond onder hun voeten claimen. Handelen om te behouden kan tegen hun religie

Inderdaad, zelfkennis is de moeilijkste kennis, maar het is wel de basis van elke discussie. Wie zichzelf niet kent, herkent ook de clown in het circus niet. 🤡

Schijtkatten en spierbundels? Mwoa, de smoel is vaak het grootste onderdeel van dergelijken.

Mijn zaakje staat nog regelmatig vier overeind, ondanks de leeftijd. Hoef ik niet eens mijn best voor te doen. En dat is meer dan menig clown kan zeggen.

Dat zal me werkelijk worst wezen, zolang het land dat 4% van de wereldbevolking vertegenwoordigt en een derde van al het geld en vermogen bezit, achter Israël staat. Blijf maar lekker de clowns uithangen met z’n allen; de circusdirecteur bepaalt uiteindelijk hoeveel de clowns verdienen en welke act er wordt opgevoerd.

Schijterd, komt ie weer aanzetten met e.o.a. stupide filmpje dat enkel je onvermogen tot zelfstandig nadenken en discussiëren tentoonspreid. De ene schijtkat heeft de ander gevonden. Kom maar weer op met je oneliner.

Weer wat geleerd. Fijn hoor dat "discussiëren". In dat opzicht heeft de joodse definitie van God meer overeenkomsten met die van de moslims en zou een alliantie tussen die twee meer voor de hand liggend zijn... Jodendom en islam delen de overtuiging dat God absoluut één is en geen deelbare natuur heeft (tawhid in de islam, echad in het jodendom). Het maakt duidelijk dat allianties zelden om geloofsinhoud gaan, maar eerder pragmatisch of politiek zijn. Het geloof wordt er vaak pas achteraf als rechtvaardiging bijgehaald. Eerst komt het pragmatisme: “we hebben een gezamenlijk belang, dus we

Arabische christenen spreken al eeuwen over de Drie-Ene Allah. ‘Allah’ betekent gewoon ‘God’ in het Arabisch. Het verschil zit dus niet in de naam, maar in hoe je Hem begrijpt: christenen zien Hem als Drie-enig, moslims niet. De term zelf is niet het probleem. De definitie wel. Geprezen zij de Drie-Enige Allah! Voor Arabische christenen klinkt het logisch, voor moslims is het blasfemie.

Het woord cabal/kabal wordt regelmatig ingezet in antisemitische verhalen of om hele bevolkingsgroepen te demoniseren (bijv. “zij zijn de kwaadaardige elite”). Pas dus op: zodra iemand zo’n term gebruikt zonder concrete, verifieerbare feiten, is dat vaak een teken van complot- of haatretoriek.

Fantaseren is als een gereedschapskist. Goed gebruikt kan men er mooie dingen mee maken en versterkt het je cognitieve vaardigheden; verkeerd gebruikt kan het juist destructief, verlammend en ondermijnend werken. Vooral bij intensieve of obsessieve fantasieën kan het moeilijk zijn om onderscheid te maken tussen wat haalbaar is en wat niet. Die tweestatenoplossing is als een gereedschapskist die uit elkaar valt en kan dan ook weer dat konijnenhol uit Alice in Wonderland ingeslagen worden, liefst met een voorhamer die meestal buiten de gereedschapskist wordt bewaard.

Mattheüs 5:38-39 luidt in de Statenvertaling als volgt: Gij hebt gehoord, dat gezegd is: Oog om oog, tand om tand. Maar Ik zeg u, dat gij niet weerstand biedt aan den boze; maar indien iemand u een rechtse wang slaat, keer hem ook de andere toe. Het gaat over het niet actief wraak nemen of escaleren van kwaad, maar zegt niets over het recht op zelfverdediging. Jezus richt zich hier op de houding van het hart: niet boos reageren of iemand bewust schade willen doen omdat die jou iets heeft aangedaan. Het is een oproep tot vergevingsgezindheid en terughoudendheid. Zelfverdediging