Figulus

Taalmodellen optimaliseren niet voor waarheid, maar voor menselijke verwachting en waardering. Zo dood als een pier maar uitstekend in nabootsen van leven. Die houden ons gewoon een spiegel voor. Het model is niet dom, maar ook niet levend. Het is een grafsteen die je in je eigen woorden troost biedt.

Zegt de ene prutser tegen de andere: Doe jij het vandaag eens verkeerd, dan kan ik eindelijk eens zien hoe het wel moet.

Dat paradijs hebben we niet verloren, maar zelf om zeep gebracht. "Genoeg" komt immers niet in ons vocabulaire voor. In zijn essay "Economic Possibilities for our Grandchildren" (1930) voorspelde hij: "Over honderd jaar hoeven we nog maar 15 uur per week te werken." Ik neem het hem kwalijk, en geniet nog maar wat meer van het alternatief: de bijstand.

De stille as waarlangs alles vloeit, is een gevolg van stroming. Het centrum ontstaat pas door de krachten eromheen. Daarmee verklaar je juist niet dat er sprake is van een onbeweeglijke beweger. Deze bedrieger is geen initiator, maar een residu.

Hoe kan een gedachte jou dan bewegen?

Ben jij de oorzaak of het gevolg van je gedachten?

De connotatie ligt erbovenop, als een laag die mee resoneert, Exploderend woord Het lag stil op de tong, een letter zonder vuur, tot adem het raakte en klank het ontstak. Toen barstte de zin, de stilte verbrandde, en niets wat erop volgde klonk ooit nog hetzelfde.

Vermoedelijk bedoel je het omgekeerde. De connotatie van een woord is de gevoelswaarde of bijbetekenis die bovenop de denotatie komt, en die is vaak van emotionele, culturele of subjectieve aard. "Alles slijt" is de denotatie, de rest connotatie. Dan is er nog detonatie. De detonatie van een woord is het moment waarop taal niet alleen communiceert, maar ontregelt, schokt, of emotioneel ontlaadt. Een taaldetonatie is als een scheet in de kerk: klein geluid, grote nasleep. Hoewel sommige scheten behoorlijk kunnen klinken! Sommige scheten zijn bijna vocaal, met een dramatisch timbre en een

Alles slijt. Zo ook de klimop. Als een laatste getuige van wat ooit een muur was, een ademhaling van steen. Haar wortels verkrampen, haar stengels worden draden die geen greep meer hebben, alleen nog een omtrek. En wat ze bedekte, ligt dan nog even bloot. Niet om bewonderd, maar om vergeten te worden. Alles draagt de sporen van de tijd, Leven klemt zich vast aan wat vergaat. Langzaam sterft de groene omarming, Een muur ademt zijn laatste kracht. Stengels krimpen, wortels verkrampen. Schaduw tekent lijnen van verval, Loze draden hangen, breken stil. In stilte gaat het leve

Probleem van asymmetrische oorlogsvoering: Hamas mengt zich onder de burgerbevolking Door burgers te waarschuwen voor bombardementen creëert Israël vluchtcorridors waar Hamas-strijders eenvoudig in kunnen opgaan. In plaats van Hamas te isoleren, wordt die groep letterlijk verplaatst samen met de bevolking, waardoor het militaire doel, het uitschakelen van Hamas, wordt bemoeilijkt. Mobiel verzet, verplaatsbare infrastructuur Hamas is geen klassiek leger met vaste frontlinies, maar een flexibele guerrilla-organisatie. Als Israël burgers verplaatst, verplaatst Hamas ge

Net als in de winkel: omwille van een paar dieven moeten we allemaal worden gecontroleerd.

Jezus zegt niet: "De Wet is achterhaald." Hij erkent dat de vrouw schuldig is. Hij relativeert niet de ernst van zonde, maar laat zien dat de aanklagers hypocriet zijn: ook zij verdienen dood vanwege hun zonden. Dat zal een beste berg met gestenigde mensen zijn geweest. Allemaal gestenigd door Jezus, althans dat volste recht had Hij!

Ik dwing helemaal niemand, en dat afhaken heb je al enige tijd geleden gedaan.

Om daar duidelijkheid in te krijgen graag een antwoord op de vraag of Jezus jou Redder is.

Ben je gered door Jezus?