Figulus

De wereld haat Gods boodschappers niet omdat ze kaal zijn, maar omdat ze herinneren aan een macht die boven de mens staat. Een tijdloze echo, dwars door alle culturen heen.

Het kwaad wordt niet onschuldig omdat het jong is. Wie God beschuldigt van onrecht, enkel omdat jongeren geoordeeld worden, verwart jeugdigheid met onschuld en rebellie met recht.

Als God zelfs Zijn eigen volk — Zijn oogappel, Israël — straft wanneer het zich afkeert, wie zijn wij dan om Hem ter verantwoording te roepen voor hoe Hij oordeelt over andere volken? Als je denkt dat je God kunt negeren en geen gevolgen zult ondervinden, kijk dan naar Israël — de natie die Hem als enige kende — en zie wat er gebeurde toen zij Hem verwierpen. Stop toch met klagen wie je ook bent.

En het is nog altijd intentie dat telt. Bij God telt niet alleen wat iemand doet, maar vooral wat iemand bedoelt. Die jongeren wensten Elisa niet gewoon een slechte dag toe; ze spotten doelbewust met een heilige man van God, en dat met een sneer die een doodwens in zich draagt. In die tijd was het een directe belediging aan Gods autoriteit. De ernst zit in de opzettelijke verwerping, niet in de leeftijd of het volume van het geschreeuw. Gezien de situatie in Bethel is het heel goed mogelijk dat deze jongeren niet zomaar spontaan op straat hingen, maar doelbewust gestuurd of beïnvloed wa

Het is voornamelijk de zelfstudie die mij wijzer maakt. Wat DBI ermee doet moet ie zelf weten. De uitdrukking ‘ga omhoog, kaalkop!’ is een sarcastische verwijzing naar Elia’s hemelvaart. Ze zeggen in feite: ‘Verdwijn jij ook maar, ga dood zoals je voorganger.’ Dat is geen kattenkwaad, maar een regelrechte doodwens aan het adres van een profeet van God, in een periode van diepe geestelijke rebellie. Bethel was een centrum van afgodendienst, en de jongeren kozen er bewust voor om Gods vertegenwoordiger te bespotten in plaats van te erkennen. Dat maakt de reactie ook niet willekeurig of w

Je hebt gelijk dat er 'klein' staat, maar in het Hebreeuws verwijst het bijvoeglijk naamwoord 'qətannîm' naar de groep 'nəʿārîm, en dat zijn geen kleuters of basisschoolkinderen, maar jongelingen. 'Klein' betekent dus niet 'kindje', maar 'jong binnen de groep jongelingen', dus pubers of jongvolwassenen, mogelijk in rang of sociale positie. Het is vergelijkbaar met het verschil tussen een jonge soldaat en een officie; allebei volwassen, maar verschillend in ervaring of rang. Je mag er kleuters in zien als je dat wilt, maar dan ga je wel tegen de tekst in.

Krijg de fantastische tering maar, ik geloof je niet en ga mijn eigen gang. Met je kippetjes in de zwaar verontreinigde achtertuin.

En de zoveelste bangmakerij zonder alternatief behalve de supermarkt. Daar kunnen ze gestolen worden wat mij betreft.

Pro Hamas zeikerds die niet kunnen pissen vanwege een stijve.

Als je het over Kanaän hebt, heb je het over mythologie of religieuze narratieven. Ik heb het over het gebruik van een juridisch en historisch geladen term als genocide in de hedendaagse context. Als je dat op een hoop gooit met culturele verwijzingen en symboliek, dan voer jij juist een stropop op van mijn argument. Dat is prima, maar dan moet je niet zeggen dat ík met een stropop werk als ik reageer op jouw eerdere beweringen over genocide in 2023. Dus eerst beschuldig je me van stropoppen, dan gooi je Kanaän, Amalek, culturele genocide én 7 oktober in één reactie. Misschien moet je even kie

Nice try, maar ik had het over genocide, niet over wie de meeste baby’s krijgt. Dat je nu over Afrika begint, zegt genoeg over je behoefte om mijn punt te ontwijken. Stropoppen en karaktermoord...

Je hebt het over genocide, maar de bevolking in Palestina is juist toegenomen de afgelopen jaren. Als de bevolking toeneemt, is dat moeilijk te rijmen met het idee van een succesvolle of actieve genocide. Dat wil niet zeggen dat er geen sprake kan zijn van oorlogsmisdaden of tragisch geweld — maar genocide suggereert een bewuste poging tot vernietiging, en dat is iets anders. Hoe rijm jij dat met jou gebruik van het begrip genocide? Of gebruik je dat woord gewoon als retorisch wapen?

Vind jij dan dat het afschieten van raketten op burgers géén oorlogsmisdaad is? Of geldt jouw morele verontwaardiging maar voor één kant? Jij bent gewoon met karaktermoord bezig en het bouwen van stropoppen. Nee, dat was afwezig en is dus verloren moeite.

Dat is een kernpunt van hoe vrijheid van godsdienst en meningsuiting in Nederland werkt. Je mag in principe geloven wat je wil—dat is je innerlijke vrijheid—maar het openlijk uiten van je geloof (zoals preken op straat, kledingvoorschriften, rituelen, of uitspraken die voortkomen uit je geloof) kan beperkt worden als dat bijvoorbeeld in strijd is met andere wetten of rechten van anderen. In Engeland zie je goed hoe die balans kan doorslaan of wankelen. Het is een soort voorbeeld van hoe vrijheid van religie en meningsuiting kan botsen met maatschappelijke stabiliteit en publieke veiligheid. De

"En kleine (קְטַנִּים) jongetjes (נְעָרִים) kwamen uit de stad..." נְעָרִים (nəʿārîm) → meestal vertaald als jongelingen, knapen, of jongemannen. → wordt in andere teksten gebruikt voor: Jozef op 17-jarige leeftijd (Genesis 37:2) De knecht van Abrahams dienaar (Genesis 24:14) David als hij Goliath confronteert Kortom: dit duidt eerder op pubers tot jonge volwassenen, niet op kleuters. קְטַנִּים (qətannîm) → betekent letterlijk klein, jong, of minder in rang. → het is relatief: "kleineren" t.o.v. volwassenen, maar dat kan nog steeds op late tieners slaan.