Nynthe

Ik weet niet of ze zichzelf wel of niet geschikt achtten, dat is nergens terug te vinden. Het is opvallend dat ze het opmerkten, wat er volgens mij op wijst dat het ze daarvoor niet opgevallen was. Hoe ze zich daarbij voelden weet ik niet.

Maar ik weet niet of de oorspronkelijk opdracht nu nog steeds die opdracht is. Ik ga er wel vanuit dat 'ons' terein zich heeft uitgebreid van het hof van Eden tot de rest van de wereld.

En ik denk wel dat het een straf was. Maar zoals ik een straf zie, moet een straf ook nut hebben. Tenminste, dat is hoe ik 'straf' uitdeel op mijn werk. Het moet een doel hebben, iets waar men hopelijk van leert. Zou dat niet zo zijn, dan zou het eignelijk alleen maar wat dictoriaal (bestaat dat woord?) pesten zijn.

Als ze niet verbannen waren denk ik dat er hetzelfde was gebeurt. Want ook nu voelt de mens zich vaak nog ongemakklijk in het bijzijn van God, zich bewust zijnde van zijn Grootheid en welke dingen in je leven er eigenlijk niet zouden moeten zijn e.d.

Ik weet ook niet of onze oorspronkelijke rol was om het verschil tussen goed en kwaad te leren. Toen de mens (Adam) geschapen werd, had hij namelijk geen idee van goed en kwaad en hoefde dat verschil dus ook niet te leren.

Dat is een kwestie van het goede korset dragen

Gevoelsmatig is het voor veel mensen 'vreemd.' Maar goed, het mag van de wet, en als je allebei volwassen bent zie ik geen probleem. Ik zou wel eerst goed onderzoeken wat er dan precies tussen jullie is

Lastig lastig. Kijk, als je staakt om dingen als meer geld dan weet ik het niet zeker. Maar als je gaat staken omdat de veiligheid in het bedrijf niet goed geregeld is dan lijkt me dat wel kunnen eigenlijk...

Als je echt van iemand houdt, moet je die persoon juist kunnen loslaten wordt er ook vaak gezegd

Ik denk dat je best kan proberen om te horen wat je moeder zegt. Wanneer je laat thuis komt wil ze dus dat je eerder thuis komt. Verslaafd zijn aan je computer duidt waarschijnlijk op dat ze het idee heeft dat je er veel achter zit. Dat ze niet het gevoel heeft geëerd te worden en dergelijke.

Je kan wel zeggen van 'ik ben 21 en dus wil ik dingen ontdekken' snap ik wel. Maar dat is geen reden om je kont in de krib te gooien. Met alle respect, je bent geen puber meer, je behoort volwassen te zijn. Dus probeer eens te ontdekken wat je zou kunnen doen voor haar i.p.v. het te hebben over dat 'gezeik' (in mijn ogen een zeer onrespectvolle opmerking over uitspraken van de vrouw die je gedragen, gebaart, gevoed en getroost heeft)

Echt niet om je aan te vallen, want ik weet echt wel wat je bedoeld. Maar ik denk zelf dat je met deze manier van aanpak niet zo ver komt. Je kan gaan klagen, maar je kan ook kijken naar wat jouw aandeel in dit verhaal is. Wie weet vind je dan wel een oplossing voor dit probleem. Nee, niet iedere ouder is perfect, maar ze komt niet op me over als een verschrikkelijk mens.

Mocht het nou echt niet werken, dan zou ik gewoon het huis uit gaan. Je bent 21, lijkt me een hele gezonde leeftijd om voor jezelf te gaan zorgen.

Succes ermee!

Tv zitten. Tafel dekken is teveel werk (lui lui, I know)

Wat zou je doen als je van de fiets afgetrapt wordt zodat je bijna het asfalt kust wanneer je fiets op je mooie net gekochte fietsje?

Dan is dat mooi jammer voor mijn baas. Ik wil best proberen een tussenweg te zoeken, maar een belofte is een belofte en ik ga er van uit dat een werkplek niet staat of valt met mij. Zowel, dan zit er al iets niet goed.

Wat zou je doen als je iemand anders op jouw pas gestolen fiets ziet rijden? (ik verzin ook maar wat )

Afblijven en uit haar buurt blijven. Stoken in een relatie is wel zo ontzetttend not-done. Sterker nog, als die twee echt gek op elkaar zijn (waar je van uit mag gaan als ze een relatie hebben) dan sta je alleen maar ontzettend voor schut. Ik kan me vaak kostelijk vermaken met meiden die mijn vriend proberen te versieren.

Als we allemaal zouden gaan doen wat goed voelde werd het een behoorlijk raar wereldje.

Mijn optie staat er niet bij, namelijk: Ik kijk of ik voorrang krijg. Dat heeft ook te maken met mijn karakter, maar niet zozeer of ik een 'harde' ben of een 'softie' Meer omdat ik geen zin heb ik een ongeluk

Toch weet iedereen wie ik bedoel als ik het over God heb, dus het is wel zeker een argument. Ik had het ook niet over specifiek een naam, heb ik ook nergens gezegd. God zien sommigen als naam, anderen als aanduiding. Hoe dan ook, mensen weten wel wat je bedoeld. Ik had het noet zo goed over een laars kunnen hebben die we voortaan maar tsekkal kunnen noemen. Werkt net zo verwarrend.

Laten we dat vooral niet doen.

Als iemand Marlies heet, ga je die ook niet opeens een andere naam geven omdat die mooier is, lekker bekt, internationaal meer gebruikt wordt, omdat iemand aanstoot neemt aan die naam of welke reden dan ook. Dat is alleen maar verwarrend. Je heet gewoon Marlies, klaar. Weet iedereen ook meteen wie je bedoeld.

Tot nu toe ingepakt:

5 hipster

1 extra bh

5 paar sokken

lange broek

korte broek

rokje

2 truitjes met lange mouw

paars truitje

hempje

nog een truitje

groen snoopy hempje

zo'n ding met alleen mouwen zodat ik die over topjes heen kan trekken

vest

Okee, nu de rest nog

En Liedeweij, ik hou niet van koffie, daar wordt ik ziek van!

Wat je niet moet vergeten: babydoekjes, zaklantaarn, je kaartjes, id, kleding, extra kleding, vuilniszakken, toiletspullen, slaapspullen.

Oh ja, ik moet zeker ook een pyama mee...

En het regent hier, hard en dat is stom. Wegwerpponcho en laarsen staan ook klaar, dus dat komt wel goed, maar toch...

Een paar voorbeeldjes. Heb het een paar keer gedaan en het is echt erg leuk om te doen

Bemoedigingen voor Dwarrel.

Ik heb bewondering voor de manier waarop je met situaties omgaat. Ik kan me niet voorstellen hoe je je voelt, maar ik hoop dat de leegte snel weer opgevult wordt.

En bemoedigingen voor SLL. Je doet het geweldig, je zus is gezegend met een zusje als jij.

Ik zal maar stoppen met reageren. Geen idee waarom ik het me nu zo aantrek, maar de manier van reageren op elkaar geeft me gewoon serieus, echt waar een rotgevoel

Okee, even denken dan:

Ik neem mijn werkspullen mee (telt even als één ding): een pieper, stapeltje psychologiemagazines, zweedse band enz omdat ik de eeuwige woonbegeleider ben. Ik zal altijd waar ik kan proberen het gesprek aan te gaan, proberen mensen te begrijpen, iemand daar waar kan te helpen en de sfeer zo goed mogelijk proberen te bewaken.

De gezinsfoto die gemaakt is op mijn bruiloft: Hierop staan zowel mijn 'oude' als 'nieuwe' gezin. Mijn man, ouders, broers en zussen zijn erg belangrijk en nemen een grote plaats in in mijn leven.

Net als SLL: 'Nicotine en een baileys' Ten eerste omdat ik denk ik niet te genieten ben zonder nicotine maar ook omdat ik het heerlijk vind om in een cafeetje onder het genot van een sigaret en een drankje lange gesprekken te voeren.

Mijn doos met knutselspullen: Niet alleen vanwege de creatieve inslag met het knutselen, maar ook omdat ik in het leven zelf hou van wat creativiteit, de soms wat impulsieve acties, genieten enz

Mijn bijbel Omdat mijn geloof toch echt de basis is van mijn leven en ik het fijn vind om zo nu en dan even iets op te zoeken.

Oh, bummer, nu heb ik de muziek nog niet... zit alweer op 5. Lastig lastig!

* ook dit lijstje is onderhevig aan veranderingen *

Ik hoop dat je er bij stil wil staan dat iemand het helemaal niet zo bedoeld hoeft te hebben.

Ik las dat iemand ook reageerde met 'omdat het pijn doet' en dat kan. Maar persoonlijk kan ik me niet voorstellen dat iemand een topic start met het idee: 'Laat ik eens lekker mensen hier dwars gaat zitten, pijn doen, ze kwetsen.'

Iedereen mag zijn mening geven, inderdaad. Maar hoe je die mening brengt is een ander iets (als je begrijpt wat ik bedoel)

Een beetje liefde, geduld en respect naar elkaar toe kan echt geen kwaad

Dat snap ik allemaal ook wel. Maar ik denk dat je altijd in je achterhoofd moet houden dat je reageert vanuit je eigen referentiekader. In jouw (vul je naam maar in als je je aangesproken voelt ) referentiekader begrijp je deze vraag niet, vind je het spottend overkomen.

Maar de vraag komt vanuit een ander, met een ander referentiekader die deze vraag kan stellen, zonder het idee te hebben dat hij/zij oneerbiedig over zou kunnen komen op anderen.

Jouw reacties hangen samen met wie jij bent, maar dat wil niet zeggen dat de ander ook zo is. Vandaar mijn reactie om gewoon je mening te geven, zonder die cynische ondertoon. Want voor we het weten zit iedereen te tikken met een cynische steek onder water, iets wat me niet erg bevorderlijk lijkt voor de sfeer.

En ik kan me ook niet voorstellen dat je als persoon zo gezien wilt worden, zeker als je helemaal niet zo in elkaar zit

Als je niets zou proberen te zeggen, zou je ook niets posten neem ik aan

Maar waarom moet dat cynisch? Deze zinnen kwamen wat vreemd op me over. Ik snap dat jij dingen niet zo ziet, dat is me duidelijk, maar waarom moet er zo gereageert worden als 'iemand het wel uit zijn strot kan krijgen?'

Kan dat nou echt niet op een andere, wat vriendelijkere manier? Iedereen mag zijn mening geven lijkt me toch?

Op dinsdag 03 juli 2007 14:43:35 schreef Hester het volgende: Goed idee om 'God is liefde' gelijk te stellen aan 'God wil gezien worden als een pluizige wuppie'. Goed idee om je eigen gerustellende plaatje te verzinnen van God. Goed idee om elkaar te gaan vertellen wat God geweldig vindt. Goed idee om totaal voorbij te gaan aan het feit dat wij God wel naar ons toe kunnen halen in plaats van onszelf als een volgzaam schaapje te gedragen. Ik snap niet hoe je het serieus je strot uitkrijgt En dan gaat het me niet om het beeld van de pluizige god, maar om het idee dat je best zelf mag weten hoe je God ziet en dat Hij dat allemaal geweldig vindt.

Toch kan ik me niet aan het idee ontrekken dat ik hier enige aggitatie bespeur

Wat probeer je nou eigenlijk te zeggen Hester?

Ik denk dat het hem daar in zit. Iedereen heeft een ander beeld van God, wat alleen niet wil zeggen dat de ander dan verkeerd is. Je kent vast wel het voorbeeld van die blinde mensen die moesten vertellen hoe een olifant eruit zag nadat ze die gevoeld hadden. Ze hadden allemaal een andere beschrijving, maar ze hadden ook allemaal gelijk.

Want zoals je zelf ook zei: God kan je straffen, maar ook troosten. Ik denk dat het juist maar goed ook is dat Hij niet alleen het ene, dan wel het andere is.

Ik had een geweldige leraar op de SPW die aan de hand van voorwerpen en de uitleg daarbij een beeld kon krijgen van wie je was of hoe je leven is.

Nou ben ik daar niet zo'n ster in, maar leuk is het wel. Stel je dus het volgende voor:

Je moet bij iemand komen die wil weten hoe je leven is. Hiervoor moet je 5 voorwerpen meenemen die jouw leven typeren.

Dus dingen die je boeien, inspireren en fascineren.

Dit mogen fotos, filmpjes, voorwerpen, krantenartikelen enz zijn.

Wat zou je meenemen? En waarom heb je gekozen voor deze voorwerpen?

Zelf denk ik hier nog even over na, maar wie weet haal ik inspiratie uit jullie voorwerpen

God kan alles zijn, en ís dat volgens mij ook. Hij kan die lieve zachte pluizige God zijn bij wie je altijd terecht kan en die je helpen wil, maar Hij kan ook die harde, toornige God zijn die hele steden wegvaagt omdat ze Hem niet willen volgen.