Croky

Ik weet niet of een seksuoloog juist voor dit soort dingen is. Ik heb even op een aantal websites gekeken en meestal gaat het toch over problemen met een medische of relationele achtergrond. Dus vandaar de vraag.

Ah oke, geen verstand van. Maar geen initiatief nemen kun je toch onder de noemer 'relationele issue' scharen? Of anders een psycholoog gespecialiseerd in seks en relaties enzo? Lijkt mij dat in Nederland anno 2017 wel iemand te vinden is op dit gebied
En anders kun je nog naar de Viva schrijven (grappend edoch een paar procenten serieus)

@Croky, 
Zoals dat beloof ik aangaf, kan je erover heen stappen, als je zeker weet dat je het allebei wilt. 
Het eerste punt praat daarover met je partner, de verwachtingen en gevoelens kunnen anders zijn. Maar ik zie dat als een leer proces. Om persoonlijk te zijn, de 1ste keer zou toentertijd misschien een 8 van mij als cijfer krijgen en nu een 4. Ook qua seksuele gemeenschap moet je leren om naar elkaar te groeien, leren wat ds 1 waardeert of juist niet. 
 
2e punt, als je het allebei 100% wilt, dan moet je nadien de spijt ook samen kunnen dragen als deze zou komen. Dan valt er geen verwijten te maken naar de andere want samen heb je er voor gekozen. Als deze 100% er niet is. Praat er dan over. 

Vast wel, maar het kan nooit kwaad om medische redenen uit te sluiten. Zeker als je er al heel lang mee aan het worstelen bent. Want als er toch een medische reden is, lichamelijk of psychisch, dan kun je oplossingen zoeken tot je een ons weegt, maar zonder juiste behandeling gaat er geen oplossing komen.
Want op zich hebben veel users hier wel gelijk: het is vrij natuurlijk om uiteindelijk seks met elkaar te willen hebben na niet al te lange tijd. Of je dan moet trouwen of niet, is vervolgens weer een andere discussie die nu even niet relevant is, maar als een ongewilde blokkade maar blijft zitten waar hij zit, en je krijgt het zelf niet opgelost, dan is het helemaal niet raar of verkeerd om deskundige hulp in te schakelen.

@Croky Er zijn, zoals ik wellicht eerder ook geschreven heb, dan twee oplossingen:
Naar de huisarts gaan om te laten onderzoeken of er een lichamelijke of psychische reden is voor de blokkade;
De relatie verbreken of omzetten in gewone, platonische vriendschap als de blokadde blijvend niet weg te nemen is.
Eén ding weet ik wel vrijwel zeker: het huwelijk gaat geen oplossing bieden. De kans is heel groot dat ook ná de huwelijksdag de blokkade blijft, omdat er na het huwelijk ook weer niet zóveel verandert. Die blokkade moet dus eerst opgeheven worden, voordat je trouwt. Elkaar tot seks forceren is mijns inziens echter zéker geen oplossing, daardoor raak je alleen maar meer teleurgesteld en is de kans groot dat seksualiteit je enkel maar méér gaat tegenstaan.

Het ligt er aan wat die drempel is. Sommige drempels hoeven niet weg te worden genomen. Omdat er simpelweg overheen kan worden gestapt, of omdat ze in de praktijk niet blijken te bestaan. Als je denkt alles in je leven op voorhand te kunnen regelen en vastleggen, dan moet ik je teleurstellen: dat is in de meeste gevallen niet zo. In dit geval zou het wel eens zo kunnen zijn dat je denkt van een aantal zaken zeker te moeten zijn, terwijl je daar op voorhand geen zekerheid over kunt krijgen.  Dan kun je wachten tot je een ons weegt. 
Actie dus, maar ik lees net dat je daar zelf ook achter bent, gelukkig. De gouden regel: niets moet, alles mag. Als je beiden wilt, kun je er vervolgens vrij simpel uitkomen.

Bedankt @Onbemind!
We kunnen eeuwig door blijven gaan op het voorbeeld van de taart. Ook over wat goed en nuttig is voor een relatie. Maar wat kunnen wij nu praktisch met deze informatie in onze situatie.

Beste, @Quest 
Wat raad je @Croky aan in zijn situatie? Je kan wel zeggen beiden moeten het eens worden en het hebben over een open deur maar is de werkelijkheid ook zo makkelijk?
Die taart staat al een tijdje in de koelkast, en je zeurt maar of je een stukje mag.. op den duur krijg je een stukje van die taart.. Lekker toch? Lekker voor even! Die taart geeft een stukje van zich enkel omdat je zo zeurt om een stukje. Die taart is niet meer compleet, die heeft een stukje gegeven en tjah of het lekker was laat ik in het midden maar hoe het gevoel bij de vrouw was is 2.
Zonder de onzin van de taart. Er zitten meerdere kanten aan dit verhaal, seks is meer dan de seksuele gemeenschap. Als je het doet moet je het beide zeker weten. En moet je als man ook beseffen dat er een voor en na spel is. Ook al is de lusten dan weg.... Ik vraag me wel eens af, hoeveel hebben nu werkelijk geleerd om de liefde hoger te schatten dan de lust??
heeft mij een tijdje geduurd. 

@Quest Ik zie niet zoveel nut in die persoonlijke aanvallen op mij, louter omdat ik dingen anders bezie. Denk je dat ik daardoor meer overtuigd raak van jouw ideeën, dat ik dan denk: "Jeetje, Quest vindt mij een idioot, iemand die zijn wijsheid enkel uit boekjes haalt, dus dan móét hij wel gelijk hebben." Terwijl je, ironisch genoeg, jouw kennis over mij ook maar enkel uit forumberichtjes hier haalt, en ik over het algemeen maar weinig informatie geef over mijn levensverhaal.
Ik stel voor dat we het daarom gewoon bij argumenten houden. Zie ik iets verkeerd naar jouw idee, geef dan precies aan wat er verkeerd zou zijn, zonder over mijzelf te beginnen. Zonder er vanuit te gaan dat als iemand zus en zo reageert, diegene wel niet zou weten waarover diegene spreekt, want mensen kunnen nog weleens verrassend anders zijn en reageren dan je voor ogen hebt. Het zou de discussie mijns inziens een stuk interessanter, inhoudelijker en ook plezieriger maken.
Ik geef aan dat je alleen seks met elkaar moet hebben als je beiden echt wil en beiden eventuele mogelijke gevolgen ervan naar eer en geweten kunt dragen. En dat je vrije wil niet enkel bepaald wordt door gevoelens, maar ook door besluiten die je neemt en zo nog wel meer factoren. Voorbeeld: iemand op dieet kan heel erg trek hebben in taart, maar toch uit vrije wil besluiten geen taart te eten, vanwege het dieet. Diegene gaat dan misschien tegen het verlangen naar taart in, maar dat is in dat geval dus niet verkeerd om te doen. Ik zie niet in waarom dat een ongezonde instelling zou zijn. Het kan je mentaal zelfs sterken als je ook je verlangens en gevoelens onderwerpt aan je vrije wil, doch wel op verantwoorde wijze natuurlijk. En wat verantwoord is, verschilt van persoon tot persoon en is in zekere mate ook te oefenen.
Is het volgens jou dan gezond om, ook al wil je het niet vanwege een besluit daartoe genomen, alsnog toe te geven en seks te hebben? Is het dan gezond om tegen je eigen geweten in te gaan, terwijl getuige het schrijven hier zowel Croky als zijn vriendin al zo kwetsbaar zijn hierin? Die vriendin heeft volgens zijn schrijven immers op dit moment moeite met seks en Croky wil ongetwijfeld een echte heer voor haar zijn en haar gevoelens daarin dus eerbiedigen. Terecht, zo lijkt mij. Maar hij moet dan dus alsnog willens en wetens met haar het bed induiken?

Het wordt pas ongezond en destructief als je seks met elkaar gaat hebben, terwijl je dat eigenlijk niet wil, omdat dat "normaal" zou zijn. Seks behoor je namelijk pas met elkaar te hebben als je beiden dat graag wil en beiden ook eventuele gevolgen ervan kan dragen. En dat willen kan na een paar maanden al, of pas na enkele jaren. Het wel of niet willen hangt daarbij zelfs niet alleen af van het wel of niet hebben van lustgevoelens, omdat de mens veel meer motieven en overwegingen daartoe kent dan enkel lust.

Beste @Croky
Mooi om te zien dat je het initiatief genomen hebt om in de boeken eens te gaan speuren.
Het klopt inderdaad dat het boek ' 5 talen van de liefde' meer gefocust is op getrouwde stellen. Ik haalde het boek aan vanwege de verschillen die genoemd worden tussen man en vrouw in belevingen en dergelijke.  Een blauwe bril en een roze bril:).
Terugkomend op je laatste zinnen.
In mijn ogen klopt het dat jezelf moet gaan leren waar de grenzen liggen. Het lezen van boeken, het luisteren naar personen geeft je enkel informatie waar je over kan nadenken.
Gevolgen van vroegtijdig seksuele gemeenschap zijn onderzocht en daaruit kan ik / jij leerpunten trekken. Zo ook de belevingen van seksuele gemeenschap.
Gods woord geeft adviezen over seksuele gemeenschap voor of in een relatie, maar zoals bekent verschillen daar veel meningen over.
Ik wens je het beste toe in je relatie. En ben zeer benieuwd naar je mening over 5 a 10 jaar. Of die hetzelfde zijn als nu.
Toegevoegd:
Om de vragen nogmaals te voorkomen hierbij een onderzoek naar seksualiteit in een vroeg stadium van de relatie:
http://www.livescience.com/10935-delaying-sex-relationships-study-finds.html
 

Bedankt voor je reactie @Onbemind! Het topic was een beetje stil gevallen.
Inmiddels zijn er al een aantal weken gepasseerd. In de tussentijd hebben we het er wel een paar keer over gehad. Waar we altijd geheel ongedwongen op het onderwerp uitkomen. Het verloop van een gesprek van het praten over koetjes en kalfjes naar dit onderwerp verloopt heel natuurlijk.
Door de discussie in dit forum en de gesprekken met mijn vriendin zijn dingen bij mij wel duidelijker geworden. De beleving van seksualiteit van mij en mijn vriendin is mij wel wat inzichtelijker geworden. Al moet ik zeggen dat wat @Onbemind zegt in zijn laatste reactie algemeen is. Dat is wel iets om rekening mee te houden. Maar het kan wel inzicht bieden in: geldt dit voor ons? En op welk gebied is dat anders?

Blijft wel staan dat wij denken dat seksualiteit en intimiteit iets is wat op termijn onze relatie verdiept. Maar nu is het zoals het is.
ik zeg op termijn. Het zal zich ook ontwikkelen door de tijd heen.

Beste Croky,
Sommige punten zijn al benoemd maar hierbij mijn reactie.
Lichamelijk contact voor een man is iets anders dan voor een vrouw. Zo zullen de meeste mannen het geslachtsgemeenschap ook anders bezien dan vrouwen. Als eerste de tederheid van mannen en vrouwen. Een man koppelt deze gemakkelijk los van seksualiteit, een vrouw echter heeft hier meer moeite mee. Ook moet je meenemen dat een man normaal gesproken sneller seksueel opgewonden wordt dan een vrouw. Verder is voor de vrouw de beleving van veiligheid, intimiteit, geborgenheid en verbondenheid belangrijk voor seksualiteit. De emotionele bevrediging staat bij haar meer op de voorgrond dan de lichamelijke bevrediging. 
Nu een stapje terug: Mannen beleven het uiten van genegenheid vaak als een voorspel tot seksueel contact. Dit is anders bij vrouwen. Een vrouw kan je strelen etc maar dit wil niet zeggen dat ze gelijk seksueel contact wilt. Als jij dit dus verkeerd opvangt heb je juist de kans dat ze meer gesloten wordt.
 
Wat ik je ook wil meegeven als aandacht punt is het volgende. Eens een stapje verder gegaan, de volgende keer volgt die stap al gemakkelijker. Het is niet enkel je geweten wat er anders op reageert, je gevoelens ( mede door de hersenen) reageren er anders op.
Zeker als je besluit om daadwerkelijk seksueel contact te hebben (wat overigens voor de vrouw veel meer betekent dan voor een man normaliter) veranderd er iets in je hersenen. Een 2e keer zal dan ook sneller volgen.

Mijn advies is dan ook wacht ermee, probeer je vrouw te gaan verstaan. Lees bijvoorbeeld is boeken zoals Love and Respect of de 5 talen van de liefde. Betreft seksualiteit en hersenactiviteit kijk eens voor het boek verstrikt. Het is belangrijk dat je weet en begrijpt wat je wilt en doet. Anders kan het later flink tegen gaan vallen en zelfs voor problemen zorgen.
Mvg,
Onbemind

Je schreef ergens, dat jullie je willen gaan verloven.
Mijn eerste huwelijk is jong en in christelijk geloven ontstaan en gesloten.
Ik geloofde (en doe dat grotendeels nog), dat als je van elkaar houdt en elkaar belooft in voor- en tegenspoed te steunen en bij elkaar te blijven, dat dit de eigenlijke verbintenis is, waar verder niemand iets mee te maken heeft. Bij een verloving geef je die belofte slechts openbaar te kennen aan je vrienden en familie.
Moreel gezien is zo'n belofte aan elkaar mi. net zo bindend als een huwelijk, waar het als huwelijkscontract op papier wordt gezet.
Natuurlijk zijn om praktische redenen veel zienswijzen gebouwd op het vormen van een gezin en de verantwoordelijkheid voor ev. kinderen, maar ook zo dogmatische gebonden aan cultuur en een boek, waardoor de redenen in de praktijk niet altijd meer duidelijk zijn.
(Wat er in je hele leven gebeurt (en mij gebeurde) kan beïnvloed worden door de meest mogelijke onvoorziene omstandigheden en is nu even niet ter zake doende)

Welkom @Mcmadtasty!

Ik weet niet of je in dit topic erop zit te wachten. Dus als je er niet op wil reageren mag je het ook negeren. 
Bedoel je hiermee antwoorden "in jezelf" te zoeken? Of bedoel je dat op een andere manier?

Ik heb erg veel problemen met dit typisch forumtechnische quoten.
Ik kan geen aaneensluitende reactie maken als ik meerdere dingen wil quoten en daarna conclusies wil trekken.
Daarom zit er nu ook een bericht tussen, wat ik aaneensluitend had willen schrijven.
 
Ik meen dat je nu 2 jaar bij elkaar bent? Niet voor onthouding hebt gekozen wegens religieuze gronden maar dat je elkaar eerst beter wilde leren kennen?
Misschien is het de tijd om je vriendin te vragen jullie keuze te heroverwegen?
Duidelijkheid en vertrouwen is alles hierin.
En keuzes maken en de consequenties daarin nemen.
 
 
 

Ik had al zo'n idee.
 
Wil je nu wel of geen seks voor het huwelijk?
Jullie besluiten nee:
Stop er dan ook mee te proberen, om elkaar sexueel op te winden.
 
Ik vind de bewust of onbewuste reacties van je vriendin dan ook absoluut logisch.
Geen enkele aanleiding om te denken, dat er iets mis is.
Juist door die gedachte te voeden zou het kunnen, dat je vriendin dat dan wel gaat denken.
Logisch dat de één zich gaat afsluiten en de ander en/of beiden gefrustreerd raakt, als daar geen inzicht in is.
Misschien eens verder praten over welke bevestiging jij nodig schijnt/blijkt te hebben.
Ik heb vaker de indruk dat een man eerder lichaamlijk opgewonden raakt van gewoon alleen van elkaar houden en lichaamlijk contact te willen.
Voor een vrouw is dat absoluut geen noodzaak, maar vaak juist ontstaat er een argwaan naar de geliefde toe.
Wil hij niet alleen knuffelen? Houdt hij alleen maar van mij met zijn onderlijf en kan hij dat alleen met sexuele opwinding uiten?
 
Ik, als vrruw zijnde, blijf het vreemd vinden. Heb daar ook gemengde ervaringen mee.
Geen sex willen maar....toch....
Wel sensueel doen en elkaar op willen winden door het prikkelen van erogene zones.
 
Hoever ga jij daar in? Tot en met of tot net niet een organisme?
Daar schrijf je niet over. Hoeft ook niet voor mij.
Alleen dit: Geen directe aanraking, maar spontaan ofwel door "frotteren" kun je tot orgasme komen.
Maar dat ligt bij een vrouw toch wel ietsje lastiger dan bij een man.
 
Ik, en met mij zijn massa's mensen, naar alle waarschijnlijkheid ook onder de lezers nu, kennen dit soort situatie van toen zij, om wat voor reden dan ook, nog niet helemaal toe waren aan sex all the way.
Ik zou dit zeggen, als ik je vriendin was, en ik deed dan dat ook: 
Het is alles of niets. 
Als we besluiten niet te gaan voor de ultieme sex en het consumeren van het intiem samenzijn:
Dan AUB. please, blijf van mijn erogene zones af, want dat maakt alles alleen maar moeilijker.
 
 
 

Nog een tip dan; in een situatie als deze kan het heet heilzaam zijn voor een relatie om met z'n 2-en één of twee weken vakantie te nemen. Samen er op uit, zonder druk van wie dan ook, op elkaar aangewezen zijn.

Je gaat er zonder meer vanuit dat God dat niet doet, maar is dat wel altijd zo? Een mooie vergelijking die ik eens hoorde gaat over het bezoeken van de Nachtwacht. Als je daarheen gaat, dan zul je in het museum uiteraard ook veel lampen en ramen tegenkomen. Je komt echter daar natuurlijk niet voor, want het gaat je om de Nachtwacht.
Maar tóch zijn deze lampen en ramen wel nodig om de Nachtwacht überhaupt te kunnen zien. Hetgeen waar het niet om gaat, kan dus wel degelijk nog steeds van belang zijn. Vorm is niet zelden dus inderdaad net zo van belang als de inhoud die door de vorm zichtbaar wordt gemaakt.
Dat heel veel kerken en kerkgemeenschappen inderdaad heel veel belang aan het doopsel hechten, kan dus wel degelijk een stukje leiding van de Geest zijn. Het doopsel wordt immers ook nadrukkelijk door Jezus zelf genoemd in het zendingsbevel, op dezelfde lijn als de verkondiging en het onderricht. Dat is dus inderdaad nogal een hoge status!
Het is dan niet verwonderlijk dat ook de vorm wel degelijk als van belang wordt geacht. Want als het doopsel zo belangrijk is, dan moet je wel kunnen vaststellen wanneer iemand precies dan gedoopt is. Vrijwel elke kerkgemeenschap kent dan ook de basisvoorwaarden: de trinitarische doopformule, vanuit een christelijke belijdenis, en onderdompeling in of overgieting met (stromend) water.
Deze voorwaarden worden echter nóg belangrijker als je, zoals de katholieke en orthodoxe Kerk al eeuwenlang vanaf het begin doet, gelooft dat het doopsel je reinigt van de erfzonde en eventueel begane persoonlijke zonden (in het geval van volwassenen). Niet voor niets spreekt Jezus over wedergeboorte door water en Geest in het Evangelie en spreekt Paulus over het bad van wedergeboorte in zijn Brieven.
Het "puur naar de vorm" kijken is ook dan dus wel degelijk ook van belang, net zoals die lampen en ramen voor de Nachtwacht. Het geeft ook veel rust, als je weet dat je na het doopsel voor zeker weer rein bent en helemaal opnieuw mag beginnen. Geen twijfel meer mogelijk over of je wel waarlijk geloofde, of je het wel voldoende ondervond, maar gewoon wéten dat je nu een kind van God bent.
Ook kan de wetenschap dat hetgeen waar het niet om gaat tóch belangrijk is, je troost schenken. Want ook de kleinste dingen die je in het verborgene doet, met een nederige, dienstbare geest, worden door Christus graag gezien, omdat zij je laten groeien in heiligheid. Wat voor mensen volstrekt onbetekenisloos lijkt, is voor God niet zelden juist van onschatbare waarde.
Een extra mooi gezongen lied door het koor, een goed schoongemaakte kerk door de koster, een hand op de schouder van de ontroerde medeparochiaan naast je, een hartelijk dankjewel voor je collega die een kop koffie voor je heeft meegebracht, een extra boodschap die je voor de oude buurvrouw doet, een euro die je aan een bedelaar geeft... zulke eenvoudige vormen kunnen je juist laten groeien in hetgeen waar het werkelijk omgaat en maken daar dus onlosmakelijk deel van uit.

Ik zou graag willen dat alle deelnemers de wens van topic starter zouden willen respecteren.
Ook zij die altijd commentaar hebben op commentaar. 
 
Is dat voor hen zo moeilijk te verhinderen dat hun associaties steeds weer eenzelfde kant opgaan, dan dit nog eens lezen.
Inadequate antwoorden zijn zinloos en vreselijk storend.

@Croky Het punt is natuurlijk dat jullie niet echt ervaring hebben op seksueel gebied. Dat is iets wat in het huwelijk zal moeten groeien. Het hoort onlosmakelijk bij het huwelijk inderdaad, maar is niet het belangrijkste. Verwacht dus niet meteen grootse ervaringen daarin, de eerste keer schijnt vaak nogal een drama te zijn.
Daarnaast hebben jullie ook nog niet zo lang verkering. De mate van vertrouwelijkheid die vereist is om je zo kwetsbaar op te stellen moet dus nog verder groeien. Het huwelijk kan daar zeker bij helpen, maar goede voorbereiding daarop is dus wel van belang.
Het is mogelijk dat de weestand van je vriendin een tijdelijk iets is, dat ze gewoon die behoefte nu even niet voelt. Maar het kan ook zijn dat er iets gebeurd is waardoor het gevoel verdwenen is. De gebeurtenis hoeft dan helemaal niet meteen iets ergs te zijn, maar het kan goed zijn om dat samen uit te zoeken door erover te praten.
Je schrijft dat jullie je wel lichamelijk tot elkaar getrokken voelen en openlijk over seksualiteit kunnen spreken. Dat is in elk geval al een goed gegeven, het geeft denk ik wel aan dat ze niet negatief tegenover seks staat. Ook lijkt het mij, gegeven je schrijven, dat je een diepe vriendschap met elkaar hebt en zodanig van elkaar houdt, dat je wil gaan trouwen. Ook dat is een heel gezonde ontwikkeling en de basis voor een stabiel huwelijk.
Het is echter wel goed om pas te trouwen als je beiden ook echt seks met elkaar wilt en kunt hebben. Want dat stukje vertrouwen is denk ik al wel van belang om het huwelijk aan te gaan. Het huwelijk is immers ook overgave en eenwording tussen man en vrouw, zowel lichamelijk als geestelijk.
Ik denk dat je het daarom gewoon nu de tijd moet geven. Het gaat verder heel goed tussen jullie, gegeven je schrijven, dus daar hoef je je geen zorgen over te maken. Het kan dan alleen maar verder groeien, als je geen al te gekke dingen doet en in elk geval elkaar nergens toe dwingt.

@Croky,
Ach je krijgt hier al veel adviezen, maar goed je vraagt erom.
Je geeft aan dat je vriendin seksueel "op slot" is gegaan. Toen het allemaal wat te snel ging, was zij toen degene die meer "rust" nodig had? 
Praten jullie ook over jullie gevoelens ( niet alleen de seksuele?) Bij vrouwen is dat vaak niet te scheiden; als mannen een meningsverschil hebben met hun partner willen ze dat nogal eens in bed oplossen. Veel vrouwen denken daar anders over, ze willen vaak dat het "goed" is om het seksueel ook goed te hebben. Wil je vriendin liever wachten tot het huwelijk, hebben jullie daarover gesproken? Bedenk dat niemand hier gelovig of niet gelovig daar een ''oordeel'' over kan vellen.
 Deze zin maakt dat ik met optimisme naar de situatie kijk. We voelen wel lichamelijk tot elkaar aangetrokken en we houden van elkaar.  Er is liefde en aantrekkingskracht. 
Vergeet maar niet te genieten, knuffelen kan ook al heerlijk wezen.

@Croky In dat geval kan het geen kwaad om naar de huisarts te gaan, om zo medische redenen eventueel uit te sluiten. Het is echter wel goed om elkaar aan te kunnen raken, met een arm om de schouder of een omhelzing, of een zoen, want aanraking is wel een hele belangrijke, diepe vorm van communicatie en versterkt juist de relatie.