TTC
-
Aantal bijdragen
26.439 -
Geregistreerd
-
Laatst bezocht
Berichten geplaatst door TTC
-
-
Dank TTC, maar hoe heeft dit precies n relatie met mijn stelling? Ik kan zelf wel n aantal manieren verzinnen maar hoor liever wat je bedoelde.
In algemene zin meen ik dat het onderstaande het mooi omschrijft, het niet oplossen van de 'anomalie' kan ook leiden tot een oorlog van wereldformaat. Het precedent WOII is daar een perfect voorbeeld van, is eenvoudig aantoonbaar.
Als de normale wetenschap echter niet in staat blijkt om deze anomalieën op te lossen, kan een crisis ontstaan, een periode van ongemak voor de meeste wetenschappers door het besef dat het bestaande paradigma ontoereikend is. Voor enkele wetenschappers is juist dit een periode van echte wetenschap en kunnen bestaande opvattingen en paradigma's afgebroken worden. Wetenschappelijke kennis groeit dan ook niet geleidelijk en kent ook niet alleen vooruitgang zoals eerder werd verondersteld, maar kent ook achteruitgang. -
Er is niet 1 moraal waar we het eigenlijk allemaal wel mee eens zijn Willempie, was dat maar zo. Helaas. Iemand die nu in de IS tegen de leiders daar ingaat, wordt door die leiders als volslagen immoreel gezien, gestenigd en gaat dood. Wij, in het westen, zie die opstandeling juist als iemand met de betere moraal. De IS strijder handelt volgens zijn geweten, wij ook en toch is dat volkomen tegengesteld. Moraal is absoluut onderworpen aan cultuur en tijd, maar ook aan plaats.
Denk persoonlijk dat die 'helaas' altijd voor nader onderzoek vatbaar is, zeker wanneer de acties van IS ter sprake komen. Dit geldt zeker wanneer beide partijen elkaar niet zo goed begrijpen, zoals je dat ook aangeeft. Anders gezegd, als beide partijen elkaar wel zouden begrijpen dan ontstaat ook een andere cultuur, een gedeelde. Ter diepgaander reflectie:
En zie hier het drama, in werkelijkheid begrijpen beide partijen elkaar niet zo goed waardoor maar al te vaak onschuldige slachtoffers vallen, ontstoken door een piekervaring en/of openbaring die nu net tot verzoening en herstel wou leiden maar vooralsnog niet ontvankelijk verklaard werd. Anders gezegd, de op zich goedbedoelde boodschap en/of piekervaring dient in de eerste plaats correct geïnterpreteerd en onderzocht te worden alvorens tot legitieme conclusies te komen. Om deze reden is wetenschap onze beste troef om tot vreedzame doorbraken te komen, dit idealiter in een multidisciplinaire formatie met inbegrip van ervaringsdeskundigheid. Dit wederzijdse onbegrip kunnen we in een beeld vangen, het neutraliseren hiervan brengt ons dichter tot het eerder hypomane idee van een ‘Verloren Paradijs’. Het triggert de interesse en diepgaander reflectie over het leven als dusdanig, een onderzoek dat – zo de ervaring leert – de emotie niet onberoerd zal laten.
-
In dit topic de vier elementen van Foucault, deze worden tot expressie gebracht in onderstaand exploot. Deze elementen kunnen/mogen vrij geïnterpreteerd worden waardoor mag blijken dat we grotendeels onszelf gevangen houden in een labyrint van systemen en wetten die onze vrijheid ernstig beperken. Met deze premisse openen we graag het debat, als 'trigger' de vier elementen met een aantal kernwoorden in een beeld.
We moeten de gevangenis, haar ‘falen’ en haar al dan niet juist uitgevoerde hervorming niet opvatten als drie opeenvolgende stadia. We moeten eerder denken aan een simultaan systeem dat in de loop van de geschiedenis de juridische vrijheidsberoving heeft ingekapseld. Dit systeem bestaat uit vier elementen: (1) de disciplinerende ‘toevoeging’ van de gevangenis (element van overmacht), (2) de productie van een objectiviteit en een techniek, een penitentiaire ‘rationaliteit’ (element van samenhangende kennis), (3) de feitelijke voortzetting, zo niet versterking van een criminaliteit die door de gevangenis eigenlijk zou vernietigd moeten worden (element van omgekeerde effectiviteit) en ten slotte (4) de steeds terugkerende ‘hervorming’ die ondanks haar ‘idealiteit’ isomorf is met het disciplinerende functioneren van de gevangenis (element van utopische gespletenheid). -
De godsbewijzen van Descartes? Hoe ver zijn we daar mee gekomen? En met de logica? Heeft dit het bestaan van God aangetoond? Ik ken er niet die inmiddels al weer ontkracht zijn. we weten m.a.w. nog net zoveel over God als 2000 jaar terug. Niets. Het blijft maar speculeren en napraten. Maar goed, de topictitel luidt: De gevaren van sciëntisme. Ik ben nog geen reëel gevaar tegen gekomen. Wetenschap blijkt gewoon de enige manier om betrouwbare kennis-informatie te krijgen. Hoewel ik logica en rede in haar algemeenheid ook niet onderschat.
Zoals je het aangeeft, het gaat hier niet om God te bewijzen. Twijfel laat toe om een aantal zekerheden te onderzoeken, op deze manier kom je ook tot het 'gevaar van wetenschap'. Het zegt echter niet dat wetenschap gevaarlijk is, integendeel. Het is immers wetenschap die tot fenomenen komt zoals het Dunning-Krugereffect (om er maar eentje te noemen). Dan krijg je het onderstaande:
Het verschijnsel is waargenomen door tal van filosofen, onder wie de Brit Bertrand Russell, die er het volgende over opmerkte: "In de wereld van vandaag lopen de domkoppen over van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijn" -
Dat hangt ervan af. Ze staat in principe overal open voor maar is erg praktisch ingesteld. Ze is meer geïnteresseerd in toepasbare wiskunde dan in filosofie. Maar laten we het eens proberen?
Perfect, ben ook pragmaticus, hoe pakken we dat aan? We nemen dit wel ernstig, de reden daarvoor laten we in vertrouwen nog wel weten. Ik stuur je even een pb hiervoor, alvast dank.
-
Dank TTC, maar hoe heeft dit precies n relatie met mijn stelling? Ik kan zelf wel n aantal manieren verzinnen maar hoor liever wat je bedoelde.Vooralsnog geen beargumenteerd verweer tegen de gevaren van wetenschap hier. Valt n beetje tegen van de heren sciwntisten.Misschien helpt het onderstaande, het komt nochtans van wetenschappers van waaruit we kunnen besluiten dat je een te nuanceren punt hebt.
Beperkte rationaliteit of begrensde rationaliteit is rationaliteit van de mens in besluitvorming waarbij er rekening wordt gehouden met de beperkte beschikbaarheid van informatie, cognitieve beperkingen en de beperkte tijd om tot een besluit te komen. Herbert Simon formuleerde een aantal axioma's ter beschrijving van besluitvormingstheorie. Deze axioma's of proposities zijn:(1) de mens kan onmogelijk alle alternatieven voor een beslissing kennen
(2) de alternatieven die hij kent, kan hij niet alle simultaan vergelijken
(3) als gevolg van de eerste twee axioma’s zal men niet het optimale alternatief kiezen
(4) de mens beschikt over een set routineacties
(5) deze routineacties bestaan alle los van elkaar
(6) elk probleem wordt simultaan met het bestaande doel en middelen beschouwd
(7) als gevolg van 4 en 5 zal 2 pas in werking treden als routineacties niet meer volstaan
De axioma's werken als factum stultus cognosit, na de daad komt de dwaas tot inzicht. Simpel gezegd, als we lang genoeg met onze kop tegen de muur lopen dan zal wetenschap je vertellen dat een mens gemaakt is om met z'n kop tegen de muur te lopen, het bewijsmateriaal overweldigend en moeilijk te ontkennen. Het verhaal wordt logischerwijs anders wanneer we daarmee stoppen, tot hier zal iedereen het wel eens zijn. Dit verhaal wordt plots minder leuk wanneer je naar de toepassing gaat kijken.
Een quasi perfect voorbeeld vinden we in de zogeheten Kondratieff cyclus. Het klopt voor geen economische meter maar toch vormt dat voor velen de basis om beleidsbeslissingen te nemen, net zoals de bevolking hierop vertrouwd waardoor begrippen ontstaan zoals de 'tirannie van de meerderheid'. Anders gezegd, je kan niet zeggen dat het geen wetenschap is, het is wel een domme wetenschap wanneer het begrip ethiek nog enige waarde mag hebben. De proef op de som maakt het duidelijk, hecht simpelweg geloof aan het onderstaande en bereid je voor op WOIII. Een aantal heeft met dit soort wetenschap echter geen probleem, wellicht iets met Mammon te maken. Het gevaar van wetenschap?
-
Hoe en m.b.v. welke discipline kunnen we meer te weten komen over het bestaan van God? Via de wetenschappelijke methode of via religie?
Via de logica en het denken daarover? Cartesiaanse twijfel?
-
Een idee dat wiskunde de taal is waarin God de wereld heeft bedacht is voor mij een vergezochte interpretatie.
Dacht ik vroeger ook, je kan er zelfs mee bewijzen waarom hedendaagse economen hun verstand toch niet zo goed gebruiken. Over de gevaren van de wetenschap?
-
Ik heb mij voorgenomen het te gaan lezen. En daarna aan mijn zus te geven, die hoogleraar wiskunde is. Ik beschouw mijzelf niet als bovengemiddeld intelligent maar ook niet als een doetje. Desnoods lees ik een boek vijf keer of meer, net zo vaak als nodig is tot ik er iets van meen te begrijpen. Zoals momenteel het geval is met "De Bijbel als Schepping". Het is een zeer bevredigende bezigheid trouwens. Hoe meer ik ervan begrijp en herken in de bijbel en in het hele leven (de schepping) hoe blijer ik wordt.
Interessant dat je zus hoogleraar wiskunde is, zou ze geïnteresseerd zijn om eens iets bijzonder te bekijken? Het 'doetje-aspect' is vooral een verwijzing naar de psychologische gevolgen dat het kan hebben. Denkmakker is ook wiskundige overigens, weliswaar geen hoogleraar. Maar begrijp wat je wil zeggen, interessant inderdaad.
-
Atheïsten beweren dat wiskunde een menselijke uitvinding is, ondanks dat de denkenden onder hen zich wel verbazen over de samenhang met de rest van de schepping. Zelf denk ik dat de wiskundige zekerheden, waarvan we steeds meer ontdekken, een onderdeel zijn van de Schepping. M.a.w. is wiskunde niet iets wat door mensen verzonnen is maar wel door mensen gevonden, net zoals alle andere natuurverschijnselen. Dank voor de link.
Het is beslist een aanrader ter diepgaander reflectie, het zegt uiteindelijk dat ook de atheïst een uitvinding moet zijn. Niet voor doetjes, zeg maar.
-
Vooralsnog geen beargumenteerd verweer tegen de gevaren van wetenschap hier. Valt n beetje tegen van de heren sciwntisten.
Misschien helpt het onderstaande, het komt nochtans van wetenschappers van waaruit we kunnen besluiten dat je een te nuanceren punt hebt.
Beperkte rationaliteit of begrensde rationaliteit is rationaliteit van de mens in besluitvorming waarbij er rekening wordt gehouden met de beperkte beschikbaarheid van informatie, cognitieve beperkingen en de beperkte tijd om tot een besluit te komen. Herbert Simon formuleerde een aantal axioma's ter beschrijving van besluitvormingstheorie. Deze axioma's of proposities zijn:(1) de mens kan onmogelijk alle alternatieven voor een beslissing kennen
(2) de alternatieven die hij kent, kan hij niet alle simultaan vergelijken
(3) als gevolg van de eerste twee axioma’s zal men niet het optimale alternatief kiezen
(4) de mens beschikt over een set routineacties
(5) deze routineacties bestaan alle los van elkaar
(6) elk probleem wordt simultaan met het bestaande doel en middelen beschouwd
(7) als gevolg van 4 en 5 zal 2 pas in werking treden als routineacties niet meer volstaan
-
Waarom toch die spot altijd?
Wat soms doet herinneren aan Schopenhauer die daar het volgende over opmerkte:
Elke 'waarheid' doorloopt drie fasen
(1) ze wordt belachelijk gemaakt
(2) ze wordt krachtdadig tegengewerkt
(3) ze wordt als vanzelfsprekend aangenomen
De getuigenissen legio.
-
Ik heb dat nog niet meegemaakt. Jij wel? Maar het punt is dat er volgens mij geen christelijke wiskunde bestaat, of christelijke biologie o.i.d. Een (goede) wetenschapper is gewoon een goed vakman, net zoals een (goede) automonteur.
Wat prompt doet denken aan interessante lectuur daarover, is God een wiskundige?
'Hoe is het mogelijk dat de wiskunde, een verzinsel van de menselijke geest, zo goed past bij allerlei concrete objecten in de werkelijke wereld', vroeg Albert Einstein zich ooit af. Inderdaad, het is opmerkelijk: hoe kan het dat de baan van planeten, de werking van ons brein, de beweging van de beurzen en de vormen van schelpen en bloemen allemaal in die ene wiskundige taal zijn te beschrijven? In dit boek laat Mario Livio zien hoe filosofen, logici, theologen en wiskundigen hierover hebben gedacht. Misschien is wiskunde wel de taal waarin God de wereld heeft bedacht, opperde een van hen. -
Misbruik van het woord geloof. Geloof en faith zijn 2 verschillende soorten "geloof"
Zoiets, een mens kan geloven in wat hij gecreëerd heeft, inclusief de mens waarvan hij denkt dat hij het is. Die egotransverwarring kan dan ook zeer verwarrend worden, vervolgens wordt het logischerwijs zoeken om zichzelf te hervinden. Hij hoopt daarin te slagen maar dat lukt pas wanneer hij tot het besef komt dat er niets te vinden is dan slechts dat wat hij vergeten is.
-
Gelukkig! En een automonteur ook?
Enkel als hij de juiste verbindingen weet te leggen, in het andere geval beginnen de klanten misschien te sputteren en steigeren.
-
Ik zou nog terug komen op het probleem dat Student denkt dat zijn vraag niet is beantwoorden. Nu zou je ipv ‘land’ als maatschappelijke context, ook een religie kunnen nemen. Ook daarin heerst een bepaalde moraal, bv gebaseerd op de tien geboden. Die kerkelijke set regels ontbreekt bij atheïsten, want die hebben geen kerk. Ik vermoed dat Student nu een vergissing maakt en hieruit concludeert dat mensen die niet bij een kerk horen helemaal geen moraal hebben en dat daardoor zijn vraag niet is te beantwoorden. Dat klopt dus niet. Mensen die niet bij een kerk horen hebben dus wel moraal, maar niet de moraal die binnen een kerk wordt mee gegeven.
Het leven zou mi niet het leven zijn als er niet op alles een antwoord is, hoe zouden we anders op de vragen komen? Het antwoord vinden is een andere zaak, naar mijn mening een kwestie van gedegen zelfonderzoek en introspectie. Ben er altijd benieuwd naar, stel dat iedereen hetzelfde (zelf)onderzoek start, zouden we dan ook allemaal tot dezelfde conclusie komen? Interessante vraagstellingen vinden we overal, het kan mi ook de emotie dermate beroeren dat er oorlog van komt, net het averechtse effect. Bijvoorbeeld het onderstaande, vergt mi even wat tijd:
1. juist begrip/juist inzicht1.1. Begrijpen wat lijden is
1.2. De oorzaak van lijden begrijpen
1.3. De opheffing van lijden begrijpen
1.4. Het pad begrijpen dat leidt naar de opheffing van lijden
2. juiste gedachten/juiste intenties/juiste bedoelingen
2.1. Gedachten van het verzaken van zelfzucht
2.2. Gedachten van welwillendheid, liefdevolle vriendelijkheid
2.3. Gedachten van geweldloosheid, harmonie of mededogen
-
Waarom is er zoveel discussie over? Juist omdat wetenschap en geloof niet van elkaar los te denken zijn!
Volledig met je eens, nogal vaak wordt de onderzoeker zelf over het hoofd gezien.
-
In de titel noem ik Sciëntisme niet gevaarlijk maa zinnespel ik op gevaren van de wetenschap. Maar goed. Waar ik op zoek zijn dus de negatieve eigenschappen en gevolgen van wetenschap welke ik in de OP noem. En als men zo onweldenkend (idd) is om te denken dat wetenschap t hoogste woord heeft, dat positivisme de enige weg is, zie ik die gevaren alleen maar erger worden.
Deel je mening tenvolle, doch meen ik dat differentiatie en nuancering aan de orde is. Ook wetenschappers zijn immers onderhevig aan de elementen van beperkte- en begrensde rationaliteit, mi eerder een universeel gegeven dan strikt wetenschappelijk. Interessante benchmark mag misschien zijn het zogeheten Noëtisch Wetenschappelijk Initiatief:
Als we ervan uitgaan dat religie, filosofie en wetenschap drie aspecten of vermogens van het menselijk bewustzijn zijn, in feite drie manieren om naar de waarheid te kijken, dan kunnen we zeggen dat wetenschap de laagste, filosofie de daaropvolgende en religie de hoogste van de drie visies is. -
Heb je er moeite mee wanneer ik wetenschap en geloof combineer?
Ja
Enigszins jammer in het licht van het onderstaande, wellicht een kwestie van perceptie? Ik zie in procesfilosofie de gulden middenweg die strijdende partijen tot verzoening kunnen brengen, het is echter geen makkelijk proces zoals de praktijk maar al te vaak laat opmerken.
Procesfilosofie, of proces-denken, is een filosofische stroming die de laatste dertig jaar opgang maakt binnen de geesteswetenschappen en er in bestaat dat alles (het universum, de wereld, de schepping, de mens, God) opgevat wordt als een continu gebeuren of proces. Ervan uitgaand dat niets stilstaat, maar alles evolueert, ontwikkelt en beweegt, is het proces-denken een dynamische denkrichting, die veel klassieke en gestabiliseerde ideeën in een nieuw en ander licht plaatst. Het proces-denken heeft nieuwe perspectieven geopend. Het heeft een nieuw licht geworpen op tal van zaken. Toch is het geen nieuwlichterij zonder basis. Het wil gegrondvest zijn op degelijke fundamenten. -
Als je uitgaat van de beschrijving van "het heelal" in ten eerste slechts 3 + 1 dimensies en ten tweede je de beschrijving in 1 theoretisch model wilt voegen. Ik ben het om die reden al fundamenteel oneens met deze gedachte of aanname. Maar, de gedachte is interessant...
Je verwijst hier naar 3+1 dimensies, neem ik correct aan dat je naar het onderstaande verwijst?
De vierde dimensie is een extra dimensie in de ruimte, die voor ons is op te vatten als een extra onafhankelijke verplaatsingsrichting. De vierde dimensie is voor driedimensionale wezens, zoals de mens, niet waarneembaar. Eventueel is de tijd te interpreteren als een vierde dimensie. -
Punt 4. Daar waar problemen zijn, zoekt de wetenschap naar oplossingen. Dat werkt in ieder geval beter dan bidden, ik heb nog geen geestelijke gezien die met een oplossing voor de opwarming van de aarde is gekomen. Wel geestelijken die anticonceptie verbieden, waarmee dan weer ziektes worden verspreid en de bevolkingsexplosie wordt gestimuleerd. Of dat nu zo moreel verantwoord is…
Dit vind ik wel een interessante, ik ben ervan overtuigd dat wetenschap veel oplossingen biedt. Maar hoe gaat wetenschap om met al het werk dat ze zelf verrichten?
-
Mijn excuses,heb jouw tekst te snel gelezen. Je had het over occult dynamisme (mensen) waar we zeker het fijne niet kennen.
Naar mijn weten kan wetenschap nog niet bewijzen wat een mens in essentie is, het is wel die mens die zich vragen stelt over moraliteit an sich. Als mens die we denken te zijn wordt dan het debat redelijk dubieus, zelfs een beetje 'spookachtig'. Dat wou ik even aangeven, onderzoek hiernaar kan tot zeer onthutsende resultaten leiden.
-
maar dan begrijp ik nog niet of we met onze gedachten (over moraal en ethiek) onze genen kunnen "sturen"?
Weet eerlijk gezegd ook niet hoe dat op dat niveau werkt, ooit eens wat over gelezen maar beslist geen expert. Wat ik wel weet is dat het denken en informatie heel belangrijk zijn, het is namelijk mogelijk om cruciale informatie naar de achtergrond te verdrijven met zeer nadelige effecten op het leven. Ook dat is een bijzondere dynamiek, kan ook heel schokkend (cfr ethiek en moraal) worden naargelang het onderwerp van debat. Maar dan komen we uit bij vergeten en inprentingen:
Het vasthouden van informatie kan op twee manieren worden belemmerd. Indrukken of kennis kunnen passief vervagen, of kunnen op een meer actieve manier door interferentie met andere informatie uit het geheugen verdwijnen. Iets wat recent is geleerd kan bijvoorbeeld iets anders dat wij vroeger hebben geleerd weg- of onderdrukken. Men spreekt dan van retroactieve inhibitie. Ook het omgekeerde, proactieve inhibitie geheten, kan plaatsvinden: iets wat vroeger is geleerd kan iets anders dat later is geleerd onderdrukken. -
Lamarck is back in town? Hoe kom je aan deze info? Ze is nl. niet juist.Epigenetica is iets anders. Maar denken zelf heeft geen invloed op genen. M.n. 'stress' situaties kunnen invloed op genen uitoefenen.
Misschien beter is te zeggen dat denken over informatie (RNA?) een invloed heeft op de omgeving en genen, iets wat mi ook in die link wordt gezegd.
Uit onderzoek is gebleken dat een hypothese die door de Britse professor Marcus Pembrey werd geopperd, als zouden omgevingstoestanden een invloed hebben op de overdraagbaarheid, inderdaad bevestigd wordt. Uit gegevens en cijfers van een ruim en compleet Zweeds bevolkingsregister kon worden aangetoond dat perioden van relatieve hongersnood bij een eerste generatie systematisch een significante uiting van diabetes bij de derde generatie tot gevolg had.Maar niet iedereen denkt na over beschikbare informatie, op die manier kan het zijn dat we perverse effecten blijven cultiveren. Vandaag is het zelfs zo erg dat het zelfs pijnlijk wordt om de woorden 'ethiek' en 'moraliteit' in de mond te nemen, zeker gezien de overweldigende bewijslast. Aan informatie ontbreekt het dus niet, iedereen kan dat onderzoeken.
Sciëntisme (de gevaren van de wetenschap)
in Levensbeschouwing
Geplaatst
Misschien is het antwoord eenvoudig maar hoe we dat kunnen realiseren iets moeilijker, het begint mi bij de aanvaarding van het antwoord.