Minkukel

Moeilijk he, om gewoon eens te reageren op wat iemand schrijft?
Volgens de verhalen (waar joden in geloven en christenen ook) hebben de joden zelf de gebieden die men nu Israël noemt met geweld ingenomen. Dus het idee dat "historisch gezien de joden Israel behoren te krijgen" is gewoon niet waar. Want er woonden al mensen voordat de joden daar kwamen. Dus nogmaals, het idee dat de joden daar thuis horen omdat ze er ooit waren is gewoon een drogreden. 
Komt nog bij dat de joden israel en dergelijke gekregen hebben van Engeland en co (christelijke landen die dachten dat ze hiermee een profetie in vervulling lieten gaan, wat je dus een self fullfilling prophecy kan noemen) en dat de mensen die daar woonden lekker hutje mutje moesten wonen waardoor ze met 1,5 miljoen moesten wonen op een heel klein stukje land. Dan weet je gewoon dat het niet klopt. En dat het logisch is dat de palestijnen A) niet mee gaan met het twee landen systeem zoals het er nu voor staat en B ) in verzet gaan tegen de behandeling van Israel. Maar neen, jij bent zo eenkennig bezig dat je dit soort dingen niet doorhebt. En veel gelovigen durven niks tegen israel te zeggen, want ze zijn bang dat hun God dan iets doet omdat ze zichzelf hebben "wijsgemaakt" dat de joodse stamgod dezelfde is als de christelijke God. En dat wie israel zegent gezegend wordt en wie Israel vervloekt, vervloekt wordt. Wat overigens geen goede zaak is, want je moet landen en volkeren beoordelen op wat ze doen, en niet op wat ze zijn of waarin ze geloven. 
Goed is goed, slecht is slecht.
 
Je zou voor de grap de geschiedenis eens moeten lezen en dan in plaats van palestijnen isrealieten lezen en in plaats van israel Palestina. Dan zal je waarschijnlijk wel doorhebben hoe slecht het is.
 
Op dat eerste heb je gelijk. Jammer dat alle partijen hun godsdienstige ideeen laten prevaleren boven het humanisme. Veel mensen die zich nu joden noemen zijn dat van "nature" helemaal niet. 
Verder geloof ik niet dat Trump een zionist is. Hij is alleen wel tegen de islam en iedereen die daarmee in overeenstemming is zoals Israël zal hij daarin steunen. Tevens weet Trump heus wel dat moslimlanden tegen zijn besluit in opstand kwamen en is dat precies waar hij op hoopte. Een beetje roeren in een kruitvat.    
 

Interessante discussie, mag ik twee dingen opmerken:
1. Hoezo weet God allang wat ik wil en mag ik alleen willen wat God wil?
Mijn bijbel staat vol met voorbeelden waarin God van gedachte veranderde door o.a. gebed
1 Kron 21:15
God zei dat hij Jeruzalem wilde vernietigen, maar zag er later toch vanaf Ex 32:14
Vanwege moses gebed bedacht god zich van het plan om onheil te zaaien Ex 33:12vv
Moses in discussie met God waarin God meegaat in Moses zijn voorstellen Deut 9:13-29
God was vastberaden de Israelieten te vernietigen, zelfs Aaron. Maar na 40-dagen gebed van Moses ziet God er toch vanaf 1 Kon 21:21-29
God ziet er vanaf om Ahab te straffen vanwege het berouw wat hij toont Jer 26:2-3
Misschien zullen ze luisteren en met hun kwalijke praktijken breken. Dan zal ik afzien van het onheil waarmee ik hen wil treffen vanwege hun kwalijke praktijken Ez 4:9-15
God gaat mee in het voorstel van Ezechiel om niet met menselijke uitwerpselen te bakken Amos 7:1-6
Hierin staat tot 2 keer toe dat God medelijden kreeg en er vanaf zag Jona 3:10
God zag af van wat hij wilde doen met Nineve En dit is nog maar een handje vol voorbeelden. Er zijn honderden teksten als deze. In het kader van een relatie klinkt het mij niet logisch dat ik alleen zou mogen wat ik van God mag of wat hij zou toelaten. Waarom stond die boom daar anders in het paradijs? Het wat het bewijs van de vrije keus van de mensheid. Het bewijs van ongedwongen vader die graag bij zijn kinderen wandelde, maar ze niet wilde dwingen. Eén van de fundamenten van een relatie in liefde is volgens mij de 'vrije keus'. En dat heeft nogal wat implicaties gehad, vooral voor God. Hij had te maken met een opstandig volk wat een eigen mening heeft en die mening strookte niet zo veel met wat God voor ze wilde. Maar he, God laat keer op keer zien dat hij daarin meegaat en zijn oneindige liefde laat zien door zich aan ons aan te passen. Jezus is hier wat mij betreft de ultieme vervolmaking van. Dat ondanks mijn shit en mijn domme keuzes die zo veel pijn en verdriet en kwaad kunnen veroorzaken, zegt God, ik geef me nog steeds voor jou, ongeacht de keuzes die je maakt (zo ver het oosten is van het westen). Zie ook de verloren zoon, merk ook op dat er een groter feest gegeven werd voor de gene die op zoektocht ging en uiteindelijk toch bij de vader terug kwam!
Dus ja, ik geloof dat God ons kent als zijn vader en zal zodoende veel kunnen voorspellen van onze keuzes. Maar het blijft mijn keuze. Anders had ik nooit een vrije relatie met hem kunnen hebben waarin ik ook gewoon boos mag zijn op God, of verdrietig, of...teleurgesteld. Dan had ik ook niet echt van Hem kunnen houden? Dan was het een tiran geweest. Volgens mij zijn er genoeg kinderen die een tiran als vader hebben en die kunnen beamen dat daar niet echt van te houden is...
En dan kom ik op mijn tweede punt. Wat door MRM al mooi verwoord is:
2. Is een relatie niet juist gebaseerd op een dialoog?
Je wilt toch van God horen dat je het goed doet? Dat hij van je houdt en trots op je is? Het nieuwe testament staat vol met uitingen van Gods vaderhart waarin hij een vader voor ons wil zijn. (Mat 6:26, Luk 12:29, Mat 7:11, Mat 11:28, ...) Hoe kan hij een vader voor ons zijn als we gebed zien als een eenrichtingsweg?
De schapen zullen zijn stem herkennen (Joh 10:4). De geest zal zeggen wat hij hoort en dat ons bekend maken (Joh 16:13). Talloze andere voorbeelden duiden op een dialoog met God. En in het kader van punt 1 hierboven. De relatie en dialoog zijn ook weer nodig zodat wij kunnen doen (keuze), wat God van ons vraagt en zo de wereld steeds een beetje beter maken en liefdevoller zoals hij dat graag wil. Dus juist wel op die vervelende collega afstappen (die eigenlijk heel alleen is). Of de buurvrouw eten brengen (omdat haar man is opgenomen in het ziekenhuis). Of net even dat ene woordje inslikken (omdat ze daar zo onzeker van wordt). Waar leren we vandaag de dag nog hoe God door de dag heen tot ons spreekt en ons hints geeft om mensen te helpen, aan te spreken, bemoedigen. Of ons helpen om onze woede en boosheid te kalmeren. En in plaats van de angsten te maskeren achter facebook, ze juist neer te leggen bij God en zijn liefdevolle woorden mij laten helen en zelfvertrouwen geven?
Ik zie vrije wil en dialoog (gebed) echt als kernwaarden voor een liefdevolle relatie met de God zodat ik zijn kind kan zijn en hij mijn Vader. Ik ben heel benieuwd hoe je datzelfde kunt zeggen als je geloofd dat ik alleen mag wat van God mag. (en dat is geen verwijt, maar een oprecht eerlijke vraag)
Maar een brief schrijven aan God, schitterend! Probeer op de volgende pagina ook eens te schrijven wat je denkt dat God zou antwoorden. Ik durf te wedden dat er geen woord in zal staan wat niet klopt met de bijbel of met het liefdevolle vaderhart van God. Tenzij je misschien een moeilijk vaderbeeld hebt. In dat geval, gebruik dan het moederhart. (Jes 66:12-13)

Interessante discussie, mag ik twee dingen opmerken:
1. Hoezo weet God allang wat ik wil en mag ik alleen willen wat God wil?
Mijn bijbel staat vol met voorbeelden waarin God van gedachte veranderde door o.a. gebed
1 Kron 21:15
God zei dat hij Jeruzalem wilde vernietigen, maar zag er later toch vanaf Ex 32:14
Vanwege moses gebed bedacht god zich van het plan om onheil te zaaien Ex 33:12vv
Moses in discussie met God waarin God meegaat in Moses zijn voorstellen Deut 9:13-29
God was vastberaden de Israelieten te vernietigen, zelfs Aaron. Maar na 40-dagen gebed van Moses ziet God er toch vanaf 1 Kon 21:21-29
God ziet er vanaf om Ahab te straffen vanwege het berouw wat hij toont Jer 26:2-3
Misschien zullen ze luisteren en met hun kwalijke praktijken breken. Dan zal ik afzien van het onheil waarmee ik hen wil treffen vanwege hun kwalijke praktijken Ez 4:9-15
God gaat mee in het voorstel van Ezechiel om niet met menselijke uitwerpselen te bakken Amos 7:1-6
Hierin staat tot 2 keer toe dat God medelijden kreeg en er vanaf zag Jona 3:10
God zag af van wat hij wilde doen met Nineve En dit is nog maar een handje vol voorbeelden. Er zijn honderden teksten als deze. In het kader van een relatie klinkt het mij niet logisch dat ik alleen zou mogen wat ik van God mag of wat hij zou toelaten. Waarom stond die boom daar anders in het paradijs? Het wat het bewijs van de vrije keus van de mensheid. Het bewijs van ongedwongen vader die graag bij zijn kinderen wandelde, maar ze niet wilde dwingen. Eén van de fundamenten van een relatie in liefde is volgens mij de 'vrije keus'. En dat heeft nogal wat implicaties gehad, vooral voor God. Hij had te maken met een opstandig volk wat een eigen mening heeft en die mening strookte niet zo veel met wat God voor ze wilde. Maar he, God laat keer op keer zien dat hij daarin meegaat en zijn oneindige liefde laat zien door zich aan ons aan te passen. Jezus is hier wat mij betreft de ultieme vervolmaking van. Dat ondanks mijn shit en mijn domme keuzes die zo veel pijn en verdriet en kwaad kunnen veroorzaken, zegt God, ik geef me nog steeds voor jou, ongeacht de keuzes die je maakt (zo ver het oosten is van het westen). Zie ook de verloren zoon, merk ook op dat er een groter feest gegeven werd voor de gene die op zoektocht ging en uiteindelijk toch bij de vader terug kwam!
Dus ja, ik geloof dat God ons kent als zijn vader en zal zodoende veel kunnen voorspellen van onze keuzes. Maar het blijft mijn keuze. Anders had ik nooit een vrije relatie met hem kunnen hebben waarin ik ook gewoon boos mag zijn op God, of verdrietig, of...teleurgesteld. Dan had ik ook niet echt van Hem kunnen houden? Dan was het een tiran geweest. Volgens mij zijn er genoeg kinderen die een tiran als vader hebben en die kunnen beamen dat daar niet echt van te houden is...
En dan kom ik op mijn tweede punt. Wat door MRM al mooi verwoord is:
2. Is een relatie niet juist gebaseerd op een dialoog?
Je wilt toch van God horen dat je het goed doet? Dat hij van je houdt en trots op je is? Het nieuwe testament staat vol met uitingen van Gods vaderhart waarin hij een vader voor ons wil zijn. (Mat 6:26, Luk 12:29, Mat 7:11, Mat 11:28, ...) Hoe kan hij een vader voor ons zijn als we gebed zien als een eenrichtingsweg?
De schapen zullen zijn stem herkennen (Joh 10:4). De geest zal zeggen wat hij hoort en dat ons bekend maken (Joh 16:13). Talloze andere voorbeelden duiden op een dialoog met God. En in het kader van punt 1 hierboven. De relatie en dialoog zijn ook weer nodig zodat wij kunnen doen (keuze), wat God van ons vraagt en zo de wereld steeds een beetje beter maken en liefdevoller zoals hij dat graag wil. Dus juist wel op die vervelende collega afstappen (die eigenlijk heel alleen is). Of de buurvrouw eten brengen (omdat haar man is opgenomen in het ziekenhuis). Of net even dat ene woordje inslikken (omdat ze daar zo onzeker van wordt). Waar leren we vandaag de dag nog hoe God door de dag heen tot ons spreekt en ons hints geeft om mensen te helpen, aan te spreken, bemoedigen. Of ons helpen om onze woede en boosheid te kalmeren. En in plaats van de angsten te maskeren achter facebook, ze juist neer te leggen bij God en zijn liefdevolle woorden mij laten helen en zelfvertrouwen geven?
Ik zie vrije wil en dialoog (gebed) echt als kernwaarden voor een liefdevolle relatie met de God zodat ik zijn kind kan zijn en hij mijn Vader. Ik ben heel benieuwd hoe je datzelfde kunt zeggen als je geloofd dat ik alleen mag wat van God mag. (en dat is geen verwijt, maar een oprecht eerlijke vraag)
Maar een brief schrijven aan God, schitterend! Probeer op de volgende pagina ook eens te schrijven wat je denkt dat God zou antwoorden. Ik durf te wedden dat er geen woord in zal staan wat niet klopt met de bijbel of met het liefdevolle vaderhart van God. Tenzij je misschien een moeilijk vaderbeeld hebt. In dat geval, gebruik dan het moederhart. (Jes 66:12-13)

Interessant dat de protestantse leer dit stelt. Ik zou graag weten wat hier de onderbouwing van is. Weet iemand waar ik dat kan vinden?
 
Even een wild idee: Jezus preekte dat in het hiernamaals niet meer getrouwd zal worden. Blijkbaar is het trouwen en voortplanten iets van dit tijdperk, dit zou je wellicht kunnen zien als een manier om de nieuwe aarde te vullen. De oorspronkelijke schepping was 'goed', maar niet perfect in de zin dat het compleet was. Voordat het mogelijk is om een perfecte schepping te creëren (gebaseerd op liefde) moeten we door dit tijdelijk tijdperk heen waarin mensen de mogelijkheid hebben om alvast in een relatie met God te leven. In het tijdperk hierna heb je dan als het goed is alleen nog maar een groep mensen die hiervoor gekozen hebben en zodoende vrijwillig in aanwezigheid van God leven. Hoe dit er precies uit gaat zien, geen idee. Ik denk vergelijkbaar aan het paradijs. Met het verschil dat er geen slang zal zijn om ons leugens over God te verkopen omdat we allemaal weten dat dit een gepasseerd station is.
Maar dit is slechts een idee.

Tja, nou mijn vrouw is gepromoveerd evenals een goede vriend van me, dus ik heb wetenschappelijk onderzoek van dichtbij meegemaakt. Om daarmee te kunnen stellen dat ik vertrouwen heb in de geleerden om ons geen oor aan te naaien...
Laat ik stellen dat als vanuit meerdere hoeken bewijs wordt aangedragen dat ik geneigd ben dit voor waar aan te nemen in tegendeel tot een boek waarvan de oorspronkelijke bedoeling niet is, het aantonen van bewijs voor of tegen evolutie.
Haha, dit is grappig. Dat jij, als iemand die ogenschijnlijk wetenschap en bewijsvoering hoog in het vaandel heeft, mij gaat vertellen dat het OT onlosmakelijk verbonden is met het NT. Dan is mijn wedervraag, waarom? Ze zijn geschreven in een andere tijd, andere taal, andere intentie, ander volk en noem maar op. Dus waarom zou een boek, wat door eeuwenoude tradities van overschrijven en kopiëren, wat compleet geweven is in het joodse volk en cultuur, onlosmakelijk verbonden moeten zijn met een aantal brieven geschreven door mensen die een geloof verkondigen wat door de het gros van de oorspronkelijke schrijvers niet aangenomen zou worden en waarschijnlijk zelfs worden verketterd. (wat overigens ook met de meeste discipelen en andere volgers van Jezus gebeurt is). Ik hoor graag hoe je dat zou verdedigen.
Ik heb dit voorbeeld op een ander forum ook al eens genoemd. Maar ik ben vader van twee lieve jochies. Nu zijn ze nog vrij jong en hebben ze wel eens de neiging elkaar de hersens in te slaan om een stuk speelgoed of iets dergelijks. Vanuit liefde beredeneert heb ik dat liever niet en ik wil dat ze voor elkaar zorgen. Helaas begrijpen ze dat nog niet en dus ben ik genoodzaakt om regels op te stellen. Als de één de ander aan het huilen maakt, dan ga je naar de gang en moet je sorry zeggen. Helaas zorgt de regel er niet voor dat ze het concept van liefde gaan begrijpen, maar sporadisch lijkt het te werken. Niet vanwege de onderlinge liefde, maar vanwege de angst van de sanctie.
Als vader wil ik dit natuurlijk niet. Ik hoop dat ik, door het goede voorbeeld te geven, mijn kinderen op latere leeftijd wel zo ver heb dat ze inderdaad voor elkaar gaan zorgen. Regels zijn dan overbodig. Maar dat wil niet zeggen dat de oorspronkelijke regel "je mag elkaar geen pijn doen" (OT). Belachelijk was, hij was terecht en gefundeerd uit het belang van de liefde. In afwezigheid van een goed voorbeeld en misschien beïnvloed door veel verkeerde vriendjes, kunnen regels heel goed werken. Maar aan het eind wil je het liefst dat je kinderen zelf verstandige keuzes maken. En wat is een betere opvoeding dan een goed voorbeeld. (Jezus)
Om terug te komen op de OT/NT verhaal. Ik denk dat de bijbel in de huidige vorm zeker is geïnspireerd door God, en zodoende zal ik nooit zeggen dat je één van beide mag vergeten. Het probleem is alleen dat als je de bijbel van voor naar achter leest, je eerst een gewelddadige indruk van God krijgt, wat in contrast met Jezus (eveneens volledig God) die zijn eigen leven onvoorwaardelijk geeft, niet lijkt te kloppen. Is God nou gewelddadig of niet, is God wettisch of niet, wil hij aanbeden worden of nou niet, enzovoort.
Als je daarentegen begint bij Jezus, even aangenomen dat wat er over Jezus geschreven is feitelijk correct is. Dan moet je wel aannemen dat God is niet gewelddadig is. Er zijn talloze voorbeelden in het NT waar Jezus aangeeft  dat geweld niet is geoorloofd, bid voor je vijanden, keer de andere wang toe, geef zonder terug te verlangen, enz. Als dit beeld van God correct is, dan betekend dit dat ik het oude testament anders moet interpreteren. Klaarblijkelijk schuilt er een groter verhaald achter het verhaal wat door mensen is opgeschreven en niet door God, en zijn er misschien ook andere antwoorden te bedenken op de zaken die in OT zijn opgeschreven. En geloof me, er zijn een heleboel andere antwoorden op te geven waar ook talloze boeken over geschreven zijn, je moet het alleen wel willen zien. In mijn omgeving zie ik alleen vaak uit angst en onzekerheid voor het onbekende men het bestaande beeld van 'de bijbel is het onfeilbare woord van God' niet wil loslaten. Alsof de gehele bijbel letterlijk het geschreven woord van God is en elke tekst even heilig is als de andere. Wat natuurlijk onzin is. Er zit poezie, fantasie, beeldende, letterlijke en eenzijdige verhalen in opgeschreven waarbij je nou eenmaal enige voorkennis nodig hebt om bepaalde zaken in hun context te kunnen plaatsen.
Ik laat Christopher Hitchens mening even voor zijn mening. Of God alleen was, ik denk het niet, er staat "laat ons mensen maken". Waarbij er dus al een meervoud was. Verder is er overigens genoeg materiaal om te geloven dat engelen en andere wezens ook voor Adam en Eva al bestonden. God schepte op een ogenblik orde in de chaos. Maar nu verval ik in een scheppingstheorie waar ik wellicht veel vragen over ga krijgen. Ik bedoel alleen te zeggen dat voor Adam en Eva een heleboel mogelijk was en we zullen het gewoon nooit zeker weten. Behoefte voor relatie had God volgens mij zeker, ik denk dat de bijbel daar wel duidelijk over is.
En daarin zijn we dan ook helemaal gelijk. Ik wil ook weten wat waar is. Waarbij ik wat Jezus als voorbeeld geef als absoluut waar beschouw, evenals talloze wetenschappelijke ontdekkingen. Daar komt geen greintje gevoel aan te pas. Sterker nog, eerder een soort van angst. Want de bijbel beloofd ons dat het leven niet eenvoudig zal zijn en vraagt van ons om ons leven te geven voor onze vijanden. Ik wil dan ook weten wat waarheid is over God en in het licht van het OT.

A. Engelen hebben ook een vrije keus. En een aantal maken hierin ook de keus om niet in relatie met God te willen leven. Meest kenbaar in de vorm bekend als satan, maar met hem zijn er vele zoals goed te lezen valt in Genesis.
B. Adam en Eva, en wij vandaag allemaal hebben die kracht gekregen. We hebben elke dag, elke seconde een keuze. De gevolgen van die keuzes zullen we dan ook veelal zelf ervaren.
 
Wat had hij dan moeten doen? Robots maken? God koos er juist voor om ons een vrije wil te geven en daarmee een relatie aan te kunnen gaan. De rotzooi die er uit voortgekomen is en die we dagelijks nog steeds maken is een gevolg van onze keuzes, niet die van God.
Grappig is dat we allemaal graag een vrije wil hebben, dagelijks zelfstandig willen zijn, maar dan opeens van God wel verwachten alle rotsooi op te ruimen. Terwijl God óns de wereld heeft 'gegeven' om voor te zorgen. God is zeker op de achtergrond bezig met een masterplan om het beter maken. En individuen die hier de dupe van zijn , daar zal God het wel mee goed maken. Maar 'in the meanwhile' hebben wij ook een taak te vervullen!

Dit mag jij hopen uiteraard, maar ik blijf mijn hoop op de mens zelf inzetten. We weten natuurlijk best hoe het hoort en misschien zit jij op een oordelend armageddon te wachten, ik denk niet dat we hiermee in deze tijd vooruit zullen komen in deze wereld. Jezus zou immers spoedig wederkeren en we wachten nu al meer dan 2000 jaar in ellende en misère en oorlog/armoede/ongelijkheid. Dus blijf jij zitten wachten of doe je iets aan alle ellende?

Als ik even een andere invalshoek mag uitproberen...
Laten we blanco beginnen en het oude testament, de wet, tien geboden etc... voor nu even buiten beschouwing laten. Matt 12:50 spreekt over de wil van de Vader. Zoals met zoveel woorden is de betekenis veel ruimer dan wat er vertaald wordt. Het woordje wil betekend, keuze, verlangen, plezier, doel of decreet van de vader. Er zit dus ook een stukje verlangen en plezier van wat God wil. Het lijkt me in deze discussie dus essentieel om de Vader te kennen om te weten wat het verlangen en wil van mijn Vader is, toch?
Welnu, Jezus zegt zelf dat de wereld God niet kent (één van de redenen waarom we het oude testament even buiten beschouwing moeten laten is omdat het een boek is geschreven door mensen die ook maar een heel klein stukje van God kennen, maar niet te volle. Er kan een heleboel ruis ontstaan uit wanneer we het oude testament hierbij betrekken.) Maar Jezus zegt dat hij de Vader kent en dat hij de Vader heeft geopenbaard. Heel ruim vertaal zou je kunnen lezen "Ik heb uw naam bekend gemaakt en uw karakter ontsloten en Gods wezenlijke zelf geopenbaard" (Joh 17:25,26 AMP vertaald naar NL)
Jezus is dé incarnatie van God hier op aarde, als je wilt weten wat Gods wil is, kijk naar Jezus. Als je Gods karakter wilt leren kennen, kijk naar Jezus. Jezus zegt zelf dat het oude testament naar Hem wijst en dat het studeren van de bijbel nutteloos is zonder het inzicht en de belangrijkheid van Jezus te begrijpen. We moeten het oude testament dus niet lezen van voor naar achter, maar door de bril van Jezus en de wetenschap van Gods ware karakter. 
Jezus gaf als ultieme daad zijn eigen leven, uit liefde, had hij echt niet hoeven doen. Tuurlijk, onze zonden zijn vergeven, heel belangrijk allemaal, maar wat zegt dat, dat een God, die met één woord ons allemaal het inzicht had kunnen geven, of de wil om zondeloos te leven. Die met één vingerwijzing al die lachende spugende mensen had kunnen vernietigen. Maar hij deed het niet. Waarom? Omdat dit Jezus is die Gods ware karakter wil laten zien. En dat was… dat God is bereid te sterven voor ons allemaal...onvoorwaardelijk…
Daarom zegt Jezus ook in Joh 17 (en andere), dat de wereld hem niet heeft gekend, maar Jezus heeft Hem (de Vader) bekend gemaakt.
Besef dat even, dat God, onvoorwaardelijk zijn leven voor ons wil geven. Dat dit zijn werkelijke wil is...
En hier is nog heel veel over te zeggen, over hoe God het allemaal zo geleid het dat het zo ver kwam, echt ontzettend interessant allemaal maar te complex om hier te beschrijven, wat ik wel weet is dat God enorm zijn best heeft gedaan om aan de mensheid kenbaar te maken dat hij een God van liefde is die van iedereen onvoorwaardelijk houdt. Hij wilde dit eerst middels het volk Israël bereiken, dat dit volk een zegen zou zijn voor alle naties en dat alle naties zo Gods karakter zouden zien. Helaas liep dit allemaal wat anders waardoor God in een kwaad daglicht is komen te staan (deceptie van de satan). Maar God is 'longsuffering' (2 pet 3:9) en heeft een lange adem om dit toch kenbaar te maken.
Met dit in het achterhoofd, en kijkende naar bijvoorbeeld de barmhartige Samaritaan en Matt 22:36 dat je God en je naaste zult liefhebben en dat dat eigenlijk het enige gebod is. Dan zul je zien dat het veel meer in lijn is. Want dat heeft God altijd al gewild. Daar op voortbordurend is het ook weer te begrijpen waarom de wet ooit is gegeven. Aangezien het volk Israel meer en meer beïnvloed werden en zich afkeerden van Gods karakter en het concept van liefde uit het oog verloren, gaf God hun wetten als afbakening van wat liefde inhoud. De liefde berokkend de ander geen kwaad. God had liever gehad dat ze vanuit de relatie en het kennen van God en liefde dit niet zouden doen zoals hun voorvader Abraham.
Als voorbeeld: Net zoals ik liever niet heb dat mijn twee zoons elkaar de hersenen inslaan om een stukje speelgoed. Veel liever heb ik dat ze door de onderlinge liefde en de liefde die ik naar hun toe heb dat ze zullen leren om te delen en de ander voor te laten gaan. Op jonge leeftijd is dat nog wat moeilijk en dan kun bijvoorbeeld regels voor opstellen. "Eérst jij een uur, en dan jij. En als je gaat slaan ga je naar de gang".
Later als ze ouder worden en het concept begrijpen heb je de regels niet meer nodig en doen ze dit inderdaad (hopelijk) vanuit liefde.

En dan is het concept van zonde ook weer duidelijk want ik ben niet zondig omdat ik de regeltjes overtreden heb, maar omdat ik door het overtreden van de regels direct, of indirect iemand anders heb aangedaan wat indruist tegen het concept van zelf opofferende liefde. Zoals God niet wil dat mij iets overkomt, zo ook niet mijn naaste, en daarom wil hij dat we allemaal uit liefde handelen zodat als Gods kinderen niets overkomt. De regels maken het alleen meetbaar en inzichtelijk, maar het is een slap aftreksel van de werkelijke wens van God en dat is dat wij vanuit een relatie met Hem en zijn opofferende liefde voor mij en mijn naaste, dat ik ook voor God en mijn naaste mijzelf zou opofferen omdat God dat ook zou doen.
Op deze manier zouden we allemaal Gods karakter weerspiegelen op deze aarde. Door zelf opofferende liefde zoals door Jezus als voorbeeld gegeven. Als Jezus van mij vraagt om mij leven te geven, zelfs voor mijn grootse vijanden, dan zal ik toch zeker mijn buurman (die ik echt niet uit kan staan) kunnen helpen als zijn auto het niet doet. Of mijn collega die altijd stinkt en alleen in het bedrijfsrestaurant zit kunnen vergezellen en een praatje met hem maken…
Dus een heel lang antwoord op een hele goede vraag. Maar in mijn beleving is het voorbeeld wat Jezus geeft de wil van God en dat is dat wij zelfopofferende liefde tonen voor God en onze naaste. Maar hoe kun je jezelf geven voor een God als je zijn karakter niet kent? Daarom, zoek eerst het koninkrijk van God, leer hoe je een relatie met Jezus kunt onderhouden zodat we meer en meer op hem zullen lijken. Dit is iets wat helaas, zeker in Nederland, heel slecht wordt onderwezen.
P.S. Als je Gods wil, zoals weerspiegeld door Jezus, erkent zul je zien dat het oude testament een heleboel vragen oproept. Bijvoorbeeld: In het oude testament was het nogal gebruikelijk om vijanden te verjagen of af te maken, ogenschijnlijk met consent van God, terwijl Jezus een hele duidelijk boodschap geeft dat je de andere wang moet toekeren en geen kwaad met kwaad moet vergelden. Het lijkt alsof we met een dualistische God te maken hebben, of zoals ook wel eens gedacht, dat God en Jezus verschillend zijn en alsof Jezus ons beschermd van Gods wraak. Beide ben ik het niet mee eens, omdat ze gewoon in tegenspraak zijn met het nieuwe testament. (Waar ik nu verder niet over zal uitweiden). Er is ook een derde mogelijkheid, zonder afbreuk te doen aan de bijbel als geïnspireerde woord van God. Helaas kan ik daar niet in twee zinnen op antwoorden, maar ik zou graag zien dat Jezus missie om het ware karakter van God te weerspiegelen niet overboord wordt gegooid wanneer inconsistenties in de bijbel gevonden worden. Jezus liefde en Gods karakter zijn één en echt.
 
 

Nou, laat ik mij als newbie ook eens in de discussie mengen.
In mijn optiek is de bijbel niet bedoeld als wetenschappelijk boek om aan te tonen hoe de wereld is ontstaan, hoe oud de wereld is, of evolutie nou wel of niet waar is, etc... De wetenschap verteld ons verregaand HOE het zit, de bijbel verteld ons WAAROM.
Dat de wereld in 7 dagen geschapen is, is hoogst disputabel om heel veel redenen die ik hier niet ga opsommen. Grappig is wel dat het scheppingsverhaal veel lijkt op veel andere scheppingsverhalen uit andere religie's waarbij verschillende goden elkaar bevochten en van het een kwam het ander en uiteindelijk was het zo. Vergeet niet dat het volk Israel omringt was met deze religie's en waarschijnlijk ook door werd beïnvloed (wat genoeg te lezen valt in de bijbel). Het scheppingsverhaal in de bijbel (vele honderden jaren later pas opgeschreven) verteld ons opeens dat het niet meerdere goden waren, maar één God. Alsof God de heersende verhalen wilde bestrijden en discussies wilde voorkomen en duidelijk wilde maken dat HIJ degene was die alles gemaakt had. Er valt gewoon heel veel te zeggen over het boek genesis, of eigenlijk over het hele oude testament en je kunt het gewoon nooit 100% zeker weten. Wetenschap is wat dat betreft veel verder en is wel degelijk in staat om bepaalde zaken aan te tonen die ogenschijnlijk in tegenspraak zijn met de bijbel. Maar laten we als christenen de wetenschap juist omarmen omdat het ons besef van wat God gemaakt heeft kan verruimen en nieuwe inzichten geeft. Geloof en wetenschap zijn gewoon compatible om ontelbare redenen die goed beschreven zijn in veel boeken en daarom laat ik het daar even bij.
Nu het WAAROM...
Paulus zegt zelf dat zijn gehele kennis van de bijbel of van wat dan ook nutteloos, behalve Jezus Christus de gekruisigde. Jezus zelf (waarvan het bestaan overigens ook is aangetoond mede door wetenschap) zegt dat de schriftgeleerden zoeken en de bijbel uitpluizen omdat ze denken dat daar het eeuwige leven zit (het kennen van de bijbel), maar ze falen te zien dat de bijbel over Jezus gaat. Ook in het oude testament zijn talloze voorbeelden die aangeven dat de bijbel naar Jezus wijst. Dit is de kern van het bestaan van de bijbel. Het uiteindelijke doel is dat het wijst naar Jezus. Maar wat is er dan zo belangrijk aan Jezus dat de hele bijbel daaraan wordt opgehangen?
Het antwoord is off-topic, maar om op de oorspronkelijk vraag uit te komen. Wetenschap kan een betrouwbare bron van kennis zijn en zonder wetenschap was veel van wat God in de wereld gelegd heeft nooit ontdekt of verkent en was dit forum onmogelijk geweest. Maar wetenschap werkt volgens het principe van falsificatie, wat betekend dat als iets is aangetoond dat het waarheid is totdat het tegendeel bewezen is. Dus niet alle waarheid is in steen gebeiteld, maar het is wel degelijk een bron van kennis, want het heeft toch iets aangetoond. Of het waarheid is zal de toekomst uitwijzen. (Een principe waar we in de kerk overigens nog wel eens van kunnen leren.) De betrouwbaarheid overigens kun je natuurlijk zelf toetsen, want wetenschap toont iets aan, dat moet reproduceerbaar/meetbaar zijn, ander zou het speculatie zijn.