eenvoudige_katholiek

Communisme is de opium voor dialetisch materialisten. Dat is tenminste onderhand wel proefondervindelijk vast komen te staan.

Opmerkelijk bericht in het KN: En nee, ik heb er (nog?) geen mening over, maar hoor graag andere.

Dat is oprecht vervelend voor je. Maar mij lijkt dat het of waar is en dan moet je een manier zoeken om aan dat probleem te werken, of het is niet waar en dan hoef je er ook geen probleem van te maken. Mag iemand die denkt 'polygaam-geaard' te zijn niet met meerdere mensen trouwen? Mag iemand die op een incestueuze manier van z'n volwassen zus/broer houdt, niet met hem/haar trouwen? Al dan niet met een soort belofte dat ze geen nageslacht produceren?Het enige verschil tussen de situaties die ik noem en die jij noemt, is, vanuit de 'Romantische' visie op het huwelijk, dat jouw voorbeelden salo

Ik biedt bij deze vast mijn excuses aan, want ik heb te weinig tijd om echt een discussie aan te gaan, maar misschien hebben jullie wat aan deze 'grote-lijnen-schets' Het is wel goed om, wat je mening over het homo'huwelijk' ook is, om een paar zaken goed uitelkaar te houden. Het primaire doel van een huwelijk is het voortbrengen van kinderen. Sure, sure, men is tegenwoordig wel zo correct, en ook wel terecht, dat het ook net zo belangrijk is om elkaar gelukkig te maken, maar dat kan ook zonder seks, om het maar even plat te zeggen. In die visie is een homohuwelijk niet zozeer slecht, als

[zwarte humormodus]Oneens, ze zijn veel effectiever! Laten we nu eens de schuld van alle oorlogen van 4000 v. Chr. tot nu toe op 'de man' schuiven, iemand heeft eens berekend dat dat ongeveer 2,5 miljard doden heeft gekost. Abortus, wat je dan net zo ongenuanceerd op het bordje van 'de vrouw' kan schuiven, heeft sinds 1980 al een dikke 1,2 miljard lijkjes opgeleverd. Dus wat de man in 6000 jaar voor elkaar krijgt, dat lukt de vrouw in 40 jaar. [/zwarte humormodus]

Dan is dit boek overigens wel een aanrader. In de zin van dat het een mooie 'brugfunctie' vertolkt.

Zeker, maar de Christelijke Godsbeelden onderling zijn ook zeer verschillend als je een divergente hermeneutiek toepast, ik ging, vanwege het voorbeeld, juist uit van overeenkomsten tussen o.m. de Dao en de niet-geincarneerde Logos.

Wie zijn 'wij'? Met alleen 'van Dale' komen we er niet, als eerder gezegd. Als ik het vanuit een katholiek oogpunt bekijk, zijn 'goden' eerder te vergelijken met (grofweg, ik weet het) geesten, engelen of demonen. Die onderzoeker (kwam mij over als een typische WASP trouwens), dus als je alles op een hoop gooit, kennen ze in ieder geval 'goden'. Of ze ook een notie hebben van wat men vanuit katholiek oogpunt God noemt? Waarschijnlijk wel, hun geloof ziet er niet veel anders uit dan dat van de meeste natuurvolken. In taal? Als de monotheistische Godsiensten dat al nauwelijks kunnen, slecht in v

Wel, achteraf was hij in elk geval de gedoodverfde favoriet.

Twee of drie dagen nadat de paus aftrad, heb ik een voorspelling gedaan (er zijn getuigen ); het wordt Scherer en z'n pausnaam wordt Gregorius. Nu wordt Scherer zelfs samen met Scola als favoriet genoemd, wat dan weer niet zo goed is voor z'n kansen, want wie als favoriet naar binnen gaat... Maar we zullen zien.

Geef eens een concreter voorbeeld, want zo kan ik er niets over zeggen. Van een concreet geval kan ik wellicht aantonen hoe die verbondenheid gelopen is. Het punt van dat voorbeeld is juist dat er geen verbondenheid is. Maar neem nou een atheïstische Japanner of de Piraha stam in Zuid-Amerika (zij hebben geen goden en zijn nooit met het Christendom geconfronteerd totdat er een missionaris kwam die door zijn bezoek aan de Piraha atheïst werd). Over de atheistische Japanner kan ik nog steeds niets zeggen, daar heb ik echt een concreter voorbeeld voor nodig. Ik kan hoogstens in z'n algemeenhe

It takes one to know one. Volgens mij heeft het weinig te maken met wat voor een doctrines iemand aanhangt, maar of iemand op gesprek danwel bekering uit is. Ik zou iedereen het katholiek geloof toewensen, en aangezien het goede, schone en ware universeel (<-en dus stiekem katholiek ) is, denk ik dat zulke gesprekken alleen maar contra-productief zijn.

Psalm 14:1b 'Er is geen God'

http://www.iscatholicismtrue.com/

Geef eens een concreter voorbeeld, want zo kan ik er niets over zeggen. Van een concreet geval kan ik wellicht aantonen hoe die verbondenheid gelopen is. Dit alleen al is een zienswijze die uiterst Westers is. Ken je hier voorbeelden van dat een dergelijke zienswijze ergens anders ook is voorgekomen zonder link naar het (cultuur-)Christendom?

Ik zocht naar een topic om aardige citaten in te verzamelen, maar die was er kennelijk nog niet. Ik heb er in ieder geval een paar, allemaal afkomstig uit dit boek.

Hier hetzelfde. Ik had ongeveer hetzelfde gevoel als toen Christopher Dawson voor het eerst Adolf Harnack las die heel treffend de kern van de Reformatie weergaf en daardoor werd hij katholiek. Mensen als Kuitert maar ook Vollbehr doordenken de Reformatie tot in haar uiterste consequenties, maar komen er tegelijkertijd toch niet helemaal los van, je kunt labels gebruiken als 'Modernisten', atheisten, nihilisten, maar in essentie blijven beide Protestants tot op het bot. Meer helder kun je het onderscheid tussen Protestants en katholiek niet hebben, wat erg handig is als je keuzes moet maken..

De besluiten van Dordrecht zijn in het orthodox Calvinisme ook allerminst optioneel, wat in de CKK staat mag je ook best in twijfel trekken, als je het maar wel doet (<-beetje versimpeld, maar daar komt het toch wel op neer). Een leerstuk hoeft geen (expliciet) dogma te zijn om toch verplicht te zijn. Bovendien zie je hier de kern van het probleem al; sommige Oosters-Orthodoxen beschouwen Constantinopel V als oecumenisch, maar anderen dus weer niet. Wat is dan doorslaggevend? Volgens de Catholic encyclopedia: The ecumenical character of this council seems to date, among the Greeks, from

Ongeveer vergelijkbaar met de synode van Dordrecht voor de Calvinisten. Zeer gezaghebbend, maar niet dogmatisch, in ieder geval niet expliciet. Dat concilie werd dan ook pas achteraf, in Efeze, en met goedkeuring van Gregorius de Grote tot oecumenisch Concilie verheven. Hij keurde niet meteen het Concilie goed (laaaang verhaal overigens) Waar staat dat dan precies? http://www.papalencyclicals.net/Councils/ecum14.htm

Och, die arme kerk, er is vast een complot gaande om alleen misbruik binnen de kerk aan te pakken en de rest te negeren... Robert M en Benno L hebben daar vast wel iets tegen in te brengen. Of pedofielenvereniging Martijn. Maak je geen zorgen, de kerk is echt niet de enige in het vizier van de media. zeker niet "arme kerk", volledig eigen schuld.Maar hetis opvallend dat pedofilie en kerkelijk misbruik wel, en vele andere varianten niet bepaald de aandacht krijgen. Het feit dat Deetman constateert dat er in de kerk niet méér sprake was van misbruik dan daarbuiten mag vanuit de kerk nooit w

Ik geloof wel dat 'mijn' Kerk (in mijn geloof is er maar een) het meest waar is. Dat is nog niet hetzelfde als 'de beste'. Niet zelden heb ik het idee dat de 'beste Christenen' (zal wel een combinatie van diaspora effect en waarschijnlijke onschuldige onwetendheid) zich juist niet binnen de zichtbare grenzen van de Kerk bevinden. Maar om concreet op de openingspost in te gaan; ik kan me kapot ergeren aan (al dan niet Christelijk-)relativisme met een impliciete waarheidsclaim die veel dwingender is dan menig 'waere kerck'-aanhanger te berde brengt. Terecht dat de emeritus-paus dat de 'dictatuu

Een vraag van interviewer Peter Seewald aan, nu, emeritus paus Benedictus XVI uit het interviewboekje 'Licht van de wereld' (ik lees 'm in het Engels, dus de vertaling is van mezelf): Wat Seewald hier in zijn vraag benoemd, deed me overigens ook denken aan de conclusies van Ton van Schaik, nl, dat de 'vernieuwingen' in de Kerk in Nederland vooral van bovenaf werden opgelegd, maar dat even terzijde. Het gaat me om de woorden van Safranski, roept dit herkenbaarheid op? Ook in andere kerken?

Een tegenreaktie gebaseerd op, en verwoord via het gedeelde 'taalveld' van het Christendom

Het atheisme zelf Maar hier loopt het begrippenkader al spaak. Een katholiek zou de Dao als God kunnen omschrijven, maar een Daoist zal het geen naam willen geven, of zeggen dat elke omschrijving tekortschiet. Bepaalde Daoisten vereren dan weer 'mindere goden', maar de omschrijving daarvan komt veel meer in de buurt van wat wij geesten zouden noemen. Stark's these gaat dan ook verder dan dat. Bij de Islam is iets dergelijks wel het geval. Een 'warrior prophet' kan handig zijn, maar in een situatie van vrede slaan ze de hand aan elkaar en is het dus zelfdestructief. Waarbij je dus een post-Pr

Of men toont met bewijzen (<-als in: goede argumenten) de Opstanding aan. Dat lijkt me de werkelijke bottle-neck.