Chappo

Het christendom heeft imho niets te bieden aan wie denkt alles al te hebben De vraag is natuurlijk of ze ook daadwerkelijk alles hebben. Ik denk het niet, dus heeft het christendom nog wel wat bieden denk ik. Dan is de volgende vraag (en volgens mij de moeilijkheid die Ursa aanhaalt) hoe ga je daar mee om? Hoe biedt je mensen Alles aan, terwijl ze denken alles al te hebben?

Woopie! Er is hoop! Misschien word ik ooit toch nog vrijgemaakt Ergens lijkt het me wel mooi als er weer wat meer (formele) eenheid komt. Ik zal zeker niet dwarsliggen met al mijn invloed Al ben ik aan de andere kant soms ook wel nuchter en kan het me niet zo heel veel uitmaken. Verscheidenheid is ook geen ramp op zich. Ik heb zat vrienden verspreid over allerlei kerkgenootschappen en heb daar echt totaal geen moeite mee. Alles in een kerkverband plaatsen heeft ook zeker zijn nadelen: kijk maar naar mijn geliefde PKN...

Ik denk dat je kunt kiezen uit:- Gerben Wel, daar maak je op flauwe wijze natuurlijk wel een punt. Maar je begrijpt ook wel wat ik ermee bedoelde Uiteindelijk ben je altijd wie je bent. Althans, maar dat is denk een zinloze discussie die off-topic voert. Ben je iemand of word je iemand? In het eerste geval kun je namelijk wel soort van "naast je schoenen lopen".

Ik liep zelf altijd tegen de kramp aan als het woord 'evangelisatie' genoemd werd. Ik zie dit ook best veel om me heen, vooral onder christelijke jongeren. Evangeliseren? Getuigen? Ja, dan moet je iets doen voor/met/bij ongelovigen. Vervolgens komen de lijsten aan dingen die je moet doen. Iets zeggen van een vloek. Vragen om stilte als je bidt voor je eten. Folders uitdelen op straat. Mensen uitnodigen naar de kerk. Nu is er niks mis met al deze zaken en ik generaliseer enig sinds, maar dit is het gewoon niet voor mij. Ik zie evangeliseren nu eigenlijk gewoon als leven. Ik ben christen. Dit

Ben 21. Nooit geen vriendin, nooit gerookt, op avondmaal na nooit alcohol genuttigt, geen tattoos, doe niet aan sociale media (heb facebook 1 week een 'try' gegeven..) Dus dat maakt je niet eenig in de soort

Uniek kent als definitie 2 betekenissen: Oorspronkelijke definitie: eenig in zijn soort Is ook komen te betekenen: bijzonder, opvallend, geweldig De eerste is iedereen. Of iedereen ook de tweede is, daar ben ik niet over uit. Waarom ben ik uniek? Is dus een vrij simpele vraag om te beantwoorden. Er is namelijk niemand zoals ik. Natuurlijk zijn er sportieve mensen net als ik. Leergierige mensen net als ik. Emotionele mensen net als ik. Rationele mensen net als ik. Eigenwijze mensen net als ik. Soms wat onzekere mensen net als ik. Optimistische mensen net als ik. Gelovige mensen net als ik.

Hier zit veel in! Verder vind ik het een verdraaid lastig en heb ik niet heel veel nuttigs toe te voegen

Misschien je leven nog is keertje goed onder de loep nemen en prioriteiten stellen. Het geldt niet voor iedereen. Maar een groot deel van de mensen is niet "te druk", ze besteden gewoon een hoop tijd aan dingen die ze leuk vinden.

Ik heb het eventjes snel na gekeken. Het woord dat in Jesaja wordt gebruikt is רגל, dit is volgens het lexicon en in mijn voeten gewoon echt het algemene woord voor 'voet'. Dit woord komt maar liefst 232 keer voor het in het OT en beschrijft bijna altijd gewoon de voet van iets of iemand. Heel soms spreekt het over voetstappen (3x). Maar er is geen enkele reden om aan te namen dat het over de edele delen van een persoon zou gaan. Daarnaast, is de gangbare gedachte niet dat engelen ongeslachtelijk zijn? Het woord dat in Ruth word gebruikt is echter een ander woord: מרגלות. Het leuke

x2 Het was een manier om jezelf duidelijk op te werpen bij een ander. En vers 13 en 14 lezen gewoon: dat ze daar heeft gelegen en that's it. Dus op basis van deze tekst de conclusie trekken dat seks voor het huwelijk wel kan is onjuist.

Naast mijn "optimistische" welkom wil ik overigens wel gewoon realistisch blijven hoor. Ik zou een pedofiel welkom heten in de gemeente waar ik toe behoor. Misschien met wat moeite, maar dat ligt dan aan mijn gebreken. Mocht de persoon vervolgens de wens uitspreken om actief te worden in het kinderwerk o.i.d. zal ik echter sterk protesteren. Maar deze twee hoeven elkaar volgens mij niet volledig uit te sluiten. Je moet de kat absoluut niet op het spek binden en je zult tegen gevoelige, breekbare en spannende situaties aanlopen. Liefde (binnen een gemeente) is ook kwetsbaar. Ik moest even denk

Courageous is fijn. Over het algemeen heb ik het niet zo heel erg op films die zo voorspelbaar zijn. Dat de moraal er bovenop ligt en alles uiteindelijk toch wel goed komt zoals dat alleen in films maar kan gebeuren. Bij christelijke films kan ik het vaak wel een beetje waarderen. Courageous vind ik echt super, vooral omdat het iets aansnijd waar ik zo weinig over hoor in de kerk. Nog 2 van die christelijke films: Facing the Giants Fireproof (stiekem, hou ik wel beetje van het romantische genre ) Zijn allebei niet echt sprookjesachtig overigens. Ik ben niet zo thuis in dat genre, ken all

En die gedachte staat daar naast... En welkom, en (ook) een "gebroken mens in een gebroken schepping", en een potentieel gevaar... Sorry, ik snap je cryptische opmerking niet zo goed. Zou je het even willen toelichten wat je precies bedoelt?

De persoon die er voor uitkomt te worstelen met pedofiele gevoelens zou ik graag verwelkomen in "mijn" gemeente. Geen enkele probleem om naast zo iemand in de bank te zitten. Als deze persoon namelijk niet welkom zou zijn bij God dan heb ik waarschijnlijk ook een probleem. Ik zeg hiermee niet dat ik pedofiel ben. Maar als ik belijd dat Gods genade in Christus genoeg is voor mij, is het ook genoeg voor een pedofiel. 21 jaar - PKN (Gereformeerde Bond)

daar raak je een lastig puntje. Als je gelooft dat de Bijbel de enige basis voor het geloof is, zit je inderdaad met de vraag wie dan bepaalt wat de Bijbel precies is. Als je het gezag van de Kerk aanvaardt om te bepalen welke boeken tot de Bijbel behoren, dan kan je vervolgens moeilijk het gezag van diezelfde Kerk afwijzen op grond van de Bijbel. Ja inderdaad en waarom Deuterocanieke boeken afwijzen? Die hoorden bij de concilie van Antiochië immers tot de bijbel. Wie bepaald dan later dat God's geest daarop niet rust? Ik blijf het zelf ook altijd enig sinds ingewikkeld vinden, maar volge

Ik heb me de afgelopen maand nog een aantal keer goed het hoofd gebroken over deze thematiek. Ik denk dat ik enig sinds tot een conclusie ben gekomen voor mezelf en dacht ik zal mijn gelofte eindelijk is inlossen en het hier afmaken. Ik wil eerst eventjes beginnen met een stukje logisch nadenken dat ik niet direct kan funderen op een Bijbeltekst(wel op de Bijbel misschien). Er worden namelijk vanuit pacifistische hoek altijd vragen opgeworpen als: heb je ooit het recht een mensenleven te nemen? Is het liefdevol om op iemand anders te schieten? Ik begrijp deze vragen heel goed, geloof me da

Als mensen bij gaan vissen naar een evt. vriendin ga ik ze meestal uitnodigen me is voor te stellen aan een leuke vriendin van ze. Al werkt dat natuurlijk niet erg goed als je die vragen juist niet meer wil horen Of een andere favoriet van mij en die brengt altijd een leuk gesprek op gang: "Tja, mijn ouders willen geen vrouw voor me zoeken, ze hebben geen zin om me uit te huwelijken." Maar nogmaals, dat soort ongein helpt je niet van de irritante vragen af... Ik maak zelf ook graag flauwe opmerkingen maak, ook als dingen me irriteren. Ik weet alleen niet of het altijd even handig is. Soms kun

Ja, de kerk kan niet voorkomen dat twee getrouwde mensen niet meer van elkaar houden en toch moeten ze maar bij elkaar blijven. Dat is de meest objectieve vorm van een schijnwerkelijkheid. Wat is liefde eigenlijk bij jou? Ik denk dat jij en Robert langs elkaar blijven praten als je dat niet eerst is duidelijk hebt... Verder vraag ik me af of je dingen niet te veel uit elkaar trekt. Uiteraard zijn mensen getrouwd voor God als ze elkaar trouw en liefde beloven en je je aan elkaar bindt. Mijn vraag is alleen moet je dat lostrekken van onze culturele en kerkelijke gebruiken om deze dingen heen?

Is de vraag niet enig sinds zinloos speculeren? Ik heb namelijk werkelijk waar geen idee wat ik zou doen...

Alleen gelukkig is het niet geloven, maar gewoon een wetenschappelijke als je zoiets aanneemt. Toch?

Ik vind namen met een betekenis echt gaaf. Ben bijv. wel soort van trots op mijn broertje. Mijn ouders hebben hem Jochanan genoemd. Hetgeen overgezet zijnde betekent: de Heer is genadig. Dat met het oog op de miskraam die mijn moeder daarvoor had gehad. Ik vind dat best wel iets moois mee hebben. Want elke keer als nu iemand hem bij zijn naam roept spreken ze bewust of onbewust de belijdenis uit van mijn ouders dat God hen in genade nog een kind heeft gegeven. Dus ik zou later denk wel een betekenisvolle naam aan mijn kinderen willen geven.

Ik zou persoonlijk niet zoveel problemen met een feest hebben dat project x-mas heet als het verder gewoon een acceptabel feest is. Ik bedoel dan kan ik straks ook niet meer naar de kerstmarkt, want dat heeft natuurlijk ook geen zier met kerst te maken. Ik denk niet dat we daar heel moeilijk over hoeven te doen. Onze cultuur gebruikt nu eenmaal het woord "kerst" en dat doet ze leeg, maar je hoeft je daardoor denk ik niet er van te verwijderen. Maar laat soms gewoon is horen dat zonder Jezus kerst-MIS is. Ben je christen? God vraagt je te geven. God geeft geen procenten of minimale grenzen die

Precies. Als God gemaakt zou zijn of ooit is begonnen te ontstaan o.i.d. is Hij in mijn definitie van 'god' geen God meer... (op zich niet zo lastig om aan te nemen, aangezien je uiteindelijk toch ergens een eerste oorzaak voor de werkelijkheid dient te zoeken...)

Dat laatste is nu juist het punt, wat als je wel keer op keer teleurgesteld wordt? Hoe zou je er dan in staan? Allereerst, dat zijn heftige dingen. Ik vind het altijd beetje eng om er over te praten. Echte oplossingen heb ik sowieso niet, maar dat ik er wel over praat betekent niet dat ik er makkelijk over denk. Ik ken de verhalen ook, die zijn precies hetzelfde alleen misschien met andere namen. Ik denk dat je mij niet helemaal goed hebt begrepen. Dat ik namelijk zei dat God me nog nooit heeft teleurgesteld betekent niet dat het leven altijd gaat zoals ik wil dat het gaat. Nu wil ik hier nie

Ik denk dat geloven niet per se hoeft te betekenen dat je blind vaart op Gods beloften en daarbij geen enkele onrust, angst of twijfel meer kent. Neem als voorbeeld Jezus. Hij is in Gethsemane, daar zegt Hij: Uw wil geschiede. Hij vertrouwt er dus blijkbaar op dat Gods het wil beste is. Ondertussen is Hij doodsbang en vraagt Hij of het toch anders kan. Ik had het hier een tijdje terug met mijn vader over. Is twijfel nu zonde. Het ligt denk best lastig, want als je opzettelijk en nadrukkelijk blijft twijfelen aan God en zijn beloften doe je Hem wel te kort. Maar ik denk niet dat je kunt stel