Gelovige of ongelovige partner?

[Nynthe 1]

***

[Mani 0]

Nee, dat zie je verkeerd.

Geloof IS geen basis in je leven, JIJ VIND dat geloof een basis is in je leven. En dat mag je ook vinden, maar het is niet goed om iemand anders jou mening op te leggen. Als je een partner hebt die niet Christelijk is, zal die VINDEN dat iets heel anders een basis is in je leven. Er is ook een middenweg.

[nomoskar 0]

Ik denk zelf dat geloof zo belangrijk is in mijn leven dat ik, als ik zou hebben, zij een christelijke opvoeding zouden moeten hebben. Ik denk dat dat wel kan zorgen voor wrijving in een gemengt huwelijk. Kan het hoeft niet.

[anastasia 0]

Ik ben het dus goeddels eens met Mani. Mijn vader was agnost. Mijn moeder christen. We hadden christelijke families als vrienden en niet christelijke families.

Mijn broer en ik zijn uit nieuwsgierigheid op eigen verzoek naar de zondagschool geweest (vooral vanwege die mooie kleurplaten). We hebben de kinderbijbel gelezen. Mijn moeder gaf altijd antwoord vanuit haar visie. Ze vertelde ook dat er anders gelovigen waren

ook christenen, zoals de overbuurman, maar dat die b.v. niet televisie keek en dat hij op zondag erg boos kon worden als we met de bal speelden, dat hadden we zelf al gemerkt. Afpakken en leksteken.

Mijn vader bracht ons liefde voor de natuur bij en legde wetenschappelijke dingen uit. Hij zei gewoon dat hij niet in God geloofde, maar mamma wel en dat we zelf moesten bepalen door te onderzoeken.

Of je al dan niet gelovig was bepaalde voor ons niet of iemand goed of slecht was. We kenden mensen die geloofden en aardig waren, we kenden mensen die gelovig waren en zuurpruimen, haatdragend en intolerant. Maar net zo goed kennden we zulke mensen die niet gelovig waren.

We hebben geleerd naar des mensen daden te kijken en niet naar des mensen label.

Ik ben gelovig, mijn broer niet.

[JoostG 27]

Mooi verhaal, anastasia

[Cry4Me 0]

Quote:

Op maandag 25 april 2005 22:51:26 schreef Joozt het volgende: voorkeur voor christelijke partner - ja huidige partner christelijk? - nee

Als ik die berichten zo her en der op dit forum lees van u, dan vraag ik me toch echt af waarom je nog een relatie heb...

Maar zal wel een complexe situatie zijn waarover ik niet kan oordelen...

On topic:

Als je een relatie hebt met iemand dan wil je alles delen. Als je nou het meest essentiele van je leven niet kan delen met je partner.. Dat is toch niet vol te houden? En praktisch is het ook een onmogelijke opgave.

[JoostG 27]

Quote:

Als ik die berichten zo her en der op dit forum lees van u, dan vraag ik me toch echt af waarom je nog een relatie heb...

omdat je, na 3 jaar relatie, dit niet zomaar opgeeft omdat je voorkeur anders is. En omdat ik hoop dat zij eventueel ook nog geraakt gaat worden door het christendom (hoewel ik vrees dat dit niet gaat gebeuren).

Quote:

Als je een relatie hebt met iemand dan wil je alles delen. Als je nou het meest essentiele van je leven niet kan delen met je partner.. Dat is toch niet vol te houden? En praktisch is het ook een onmogelijke opgave.

Dit begin ik helaas ook steeds meer in te zien. zeker omdat mijn geloof steeds sterker lijkt te worden.

[Mani 0]

Joozt

Wordt het ook moeilijker voor je partner? Omdat jou geloof steeds sterker wordt.

Na 3 jaar zal je het er best wel eens met je partner over gehad hebben, is zij ook veranderd, doordat jou geloof zich sterker aan het ontwikkelen is. Kan je het wel met je partner delen.

[JoostG 27]

Ik denk dat het voor haar inderdaad ook moeilijk is. Het geloof trekt haar absoluut niet. Laatst moest ik de vraag "wat is belangrijker voor je: de bijbel of ik?" beantwoorden.

Hier kon ik nog wel op antwoorden dat het 2 totaal verschillende dingen zijn maar ik was niet blij met die vraag.

Afgelopen zondag zat ze zelf een stukje bijbel te lezen, puur uit nieuwsgierigheid, dit vond ik al heel wat om iig hoop te krijgen...

Maar volgende week ga ik zonder haar op vakantie... Ik ga dan veel in de bergen lopen en bidden (zie onderschrift ) dus wellicht zal God me dan een antwoord geven wat het beste (voor ons beiden) is.

[Mani 0]

Veel plezier in de bergen, en sterkte, ik hoop dat je er uit komt wat het beste is.

[JoostG 27]

Dank je, ik hoop het ook...

[Rodelion 0]

Ik wil het liefst een partner die min of meer dezelfde gelooft als ik, waarmee ik samen spirituele uitdagingen en avonturen kan opzoeken en meemaken. Dat is dus geen christen, maar meer iemand als mijn lieffie! En zolang God geen goede reden geeft om dat te veranderen, staat zij bij mij op nummer één

[Mental_Phoenix 0]

Quote:

Op woensdag 27 april 2005 12:23:57 schreef Lady-Kebiss het volgende: [...] ...2-taligheid vind ik niet echt een goede vergelijking, alhoewel het wel zo is dat over het algemeen kinderen dan achter lopen in de Nederlandse taal op het moment dat ze aan school beginnen... Geloof is echt een basis in je leven, een soort houding, dat is taal niet. En of die ouders ze nou wel of niet christelijk opvoedden, je kunt je kind altijd zelf de keuze laten...

Uit onderzoek is gebleken dat kinderen die tweetalig opgevoed zijn in het algemeen makkelijker een vreemde taal aanleren.

Geloof is een cultuurbepalend iets in je leven. Het zal misschien wel verbazend klinken, maar een ongelovige kan dezelfde normen en waarden hebben al een gelovige. Het enige verschil is dat de ander niet gelooft.

Als gelovige mag je dankbaar zijn voor wat Jezus voor je gedaan heeft. Maar je hoeft niet te verwachten dat je ongelovige partner dat ook doet. Het is toch volkomen logisch dat diegene dat niet doet, want diegene gelooft dat niet. Hierin moet je elkaar gewoon respecteren. Dus niet je eigen mening bij de ander opdringen, maar ook de ander niet tegen jezelf gaan spiegelen.

Wat kinderen betreft: Anastacia heeft bewezen dat het kan. Als je een gemengd stel bent, moet je over kinderen in ieder geval heel erg goed nadenken. Dat geldt voor mensen met verschillende geloven, maar net zo goed voor mensen met verschillende culturen, rassen, talen, identiteiten, enzovoort.

Christelijke ouders kunnen hun kind geen keus laten. Voor hun is er maar één Waarheid, en die zullen ze ook uitdragen. Bovendien kunnen Christelijke ouders net zo goed met elkaar bakkeleien, en tegenstrijdige signalen afgeven naar hun kinderen. Dit allemaal geldt uiteraard net zo goed voor ouders die allebei niet geloven.

Ouders die allebei niet hetzelfde denken kunnen allebei wel hun kind hun eigen visie meegeven. Het kind kan dan al beseffen dat niet iedereen hetzelfde denkt over dingen, wat wel pedagogisch verantwoord is. Dat dit verwarrend over kan komen op het kind kan waar zijn. Maar dat geldt ook voor andere zaken, zoals ik in de vorige alinea beschreven heb.

De enige reden waarom je als gelovige geen kinderen moet nemen met een ongelovige, is als je partner niet wil dat je jouw geloof met je kinderen deelt. En delen is dus hier niet hetzelfde als opdringen.

Wanneer echt sprake van liefde is, zul je elkaars mening respecteren. Jij als gelovige accepteert dat je partner je kinderen laat weten dat hij niet in God gelooft, en waarom. Je partner accepteert dat jij je kinderen leert dat je in God gelooft, en waarom.

Problemen komen voor in de beste gezinnen, ook in gezinnen waarin de ouders gelijkdenkend zijn.

[Gast Anon_phpbb]

hai ben net nieuw, waarom heeft die jongen nu geen christelijke partner, is dat net als bij de marokkanen, eerst een nederlandse meid maar uiteindelijke toch een marokkaanse vrouw? is dat niet hypocriet?

[Gast Anon_phpbb]

wat een doordachte opmerking mani, veel mensen zullen dat zo niet hebben gezien

[Mani 0]

Ja Shannon, zo zie je maar weer!

[Aviator 0]

Quote:

Mani: Als 2 mensen zoveel van elkaar houden dat ze besluiten kinderen te nemen, dan respecteren ze elkaars visie m.b.t. geloof al, dus dan zullen ze daarover niet zo veel ruzie maken. En als ouders moet je je kinderen ook helemaal niet vertellen wat JOU waarheid is of wat je partner's waarheid is. Want niemand weet wat de waarheid precies is. Een kind gaat vroeg of laat toch wel z'n eigen keuze maken, en als jij er van overtuigd bent dat jou manier de goed is hoef je nergens bang voor te zijn. Kinderen kunnen ook 2 talig worden opgevoed, dus waarom niet 2 gelovig/ongelovig. Ik vind eigenlijk wel een mooi iets, een gemengd huweljik tussen een gelovige en een ongelovige, en een kind zonder hem te sturen van beide kanten laten meepikken, en dan zal de keuze die hij uiteindelijk maakt wel goed zijn.

Daarover geen ruzie maken? Ten eerste wat is nu eigenlijk ruzie waar we het steeds over hebben? Daarnaast gaat het over respecteren en ik denk dat een relatie veel verder gaat dan alleen respecteren.

Wat is opvoeden volgens jou? Hoe kan jij bepalen dat je niet jouw waarheid mag doorgeven aan je kinderen? Je hoeft dit namelijk niet letterlijk te zeggen tegen je kinderen, je zal dit uitstralen en onbewust vaak overbrengen aan je kinderen. Tweetalig opvoeden is echt totaal iets anders. Dat is hetzelfde als een koe met een kikker vergelijken omdat het met dezelfde letter begint. Taal is een noodzaak, je zal het moeten leren om te kunnen overleven in de maatschappij. Je pakt dit onbewust als kind op uit je omgeving, dus als papa en mama allebei een andere taal spreken zal dit opgepakt worden. Wat maakt het voor de ouder nu uit of het engels of nederlands spreekt? Als het kind maar begrepen zal worden en de taal die het meest gebruikt wordt in het land waar ze dan zijn kan spreken.

Gelovige mensen zijn vol van God, wat Hij voor ons gedaan heeft en wat wij daarmee door genade ontvangen hebben! Het is eigenlijk een kwestie van leven en dood, dat gaat vele malen dieper!

Anastasia, een heel mooi voorbeeld van de praktijk waarbij het wel goed is gegaan, ik sluit ook absoluut niet uit dat het niet zou kunnen. Ik vind het fijn om je stukje te lezen over je ouders, broer en opvoeding!

Quote:

joozt: (hoewel ik vrees dat dit niet gaat gebeuren).

Door deze negatieve gedachtegang ben ik bang dat jij het al voor haar hebt uitgesloten (bij wijze van spreken). Blijf positief denken dat werkt onbewust door en zal je ook overbrengen bij de ander.

diaan

[Pax 0]

Quote:

Op woensdag 27 april 2005 22:35:49 schreef shannon het volgende: hai ben net nieuw, waarom heeft die jongen nu geen christelijke partner, is dat net als bij de marokkanen, eerst een nederlandse meid maar uiteindelijke toch een marokkaanse vrouw? is dat niet hypocriet?

Ja dat vraag ik me ook af.

[Rick 0]

Als dit over Joozt gaat:

Hij heeft 3 jaar verkering en is pas dit jaar tot geloof gekomen.

Hij is zijn relatie dus 'geloofloos' in gegaan.

En dat is verdorie nog bijbels ook (whaddaya know )

Quote:

Verder geef ik zelf nog – niet de Heer – het volgende voorschrift: wanneer een broeder een ongelovige vrouw heeft die bij hem wil blijven, mag hij niet van haar scheiden. Dit geldt ook voor een zuster: wanneer ze een ongelovige man heeft die bij haar wil blijven, mag ze niet van hem scheiden

en ook:

Quote:

In het algemeen: laat ieder in de positie blijven die de Heer hem heeft gegeven, blijven wat hij was toen God hem riep. Dat schrijf ik voor aan alle gemeenten.

Lees het nog eens na in 1 Kor 7.

[Themee 0]

Mijn vriend en ik zijn beide niet christen, ik ben... tja als je het een label wil geven paganist/heks.

Maar mijn parnter hoeft dat niet te zijn zolang hij mijn geloof maar respecteert.

Als we samen kinderen krijgen ben ik van plan ze zowel christelijke als paganistische dingen mee te geven.. Hoop dat mn vriend het er ook mee eens is

[Ann 0]

cool paganistdaar kom ik ook best mee overeen,als ik mezelf volgens geloof moet omschrijven zeg ik altijd: hindoeisme budhisme bahai gnostische paganist...etclol

maar euhm iom toch maar ontopic te gaan.als je van elkaar houd dan is het gelijkw at overtuiging je hebt.mischien lukt dit natuurlijk niet bij alle mensen,daar ben ik wel zeker van.die het egwoon te moeilijk vinden om geloof te mengen ofzo

[candylipz 0]

Quote:

Op maandag 25 april 2005 22:48:44 schreef Mani het volgende: Ik vroeg me af of de Christelijke mensen hier ook een voorkeur hebben voor een partner die aanhanger is van hetzelfde geloof? Zo ja, waarom? Zo nee, waarom niet? En wat ik me ook afvraag is, waar ontmoeten jullie mekaar dan, in kerken ofzo?

Mijn vriend en ik zijn allebei christen. En eigenlijk denk ik bij mezelf...gelukkig.

Het geloof komt bij mij op de eerste plaats en ik vind het belangrijk dat ik dit kan delen met mijn partner en dat hij op veel punten hetzelfde denkt als ik en dat hij dezelfde interesse heeft.

Waar we elkaar ontmoet hebben? Hij stond op een zondagochtend zomaar voor de deur!

Ik kende hem alleen via de mail via een vriend van hem die ik op vakantie leren kennen en op een zeker zondag stond hij (onverwacht) voor de deur.

[Mental_Phoenix 0]

Quote:

Op woensdag 27 april 2005 22:35:49 schreef shannon het volgende: hai ben net nieuw, waarom heeft die jongen nu geen christelijke partner, is dat net als bij de marokkanen, eerst een nederlandse meid maar uiteindelijke toch een marokkaanse vrouw? is dat niet hypocriet?

Ehm... nee dat is niet hypcoriet. Ik heb nu ook een ongelovige vriend, waar van ik hou. Hij is voor mij niet een uitprobeersel voor het echte werk, een christelijke vriend. Verre van dat!

Mocht het ooit uitraken, dan zou mijn missie niet zijn om een christelijke vriend te scoren. Liefde overkomt je nu eenmaal. Wanneer een toekomstige vriend mijn geloof niet respecteert, of er niet mee kan omgaan, dan kan er niets tussen ons ontstaan. Daar ligt voor mij de grens. Maar het moet dus nog blijken of ik uberhaupt dan verkering met een andere gelovige zou krijgen.

Maar zoals ik al eerder in dit topic aangaf: ik ben erg gelukkig met mijn huidig vriendje. En na de vijf jaar dat we samen zijn, kan je er vanuit gaan dat we al enige stormen doorstaan hebben. Onze relatie zal niet zo makkelijk kapot gaan. Vooral ook omdat we elkaar respecteren, van elkaar houden, en elkaar niet als testpoppetjes zien!!!!

[Pax 0]

Maar de meeste die ik lees geven de voorkeur aan iemand van hun eigen geloof, en als ze moeten kiezen, dan kiezen ze liever voor een gelovige partner. Dus dat is toch eigenlijk net als bij marokkanen.

[Abbath 0]

Het is bescherming van je normen en waarden. Wat ik me alleen sterk afvraag is of het in het noorden sterker heerst als in het zuiden.

Al de gereformeerden/hervormden zijn volgnes mij vrij strikt qua geloof terwijl mensen uit Noord-Brabant/Limburg dat nu niet bepaald zijn.

Voor mezelf maakt het geen donder uit. Ik ben wel eens waar niet christelijk, maar ik heb een atheistiche vriendin nu. Meisjes waar ik in het verleden achteraan geflappert ben waren Wicca (ja shame on me ), christelijk en eentje leefde meer boedhistisch. Maarja.